கரிசல்காட்டு பூமி அது விளைச்சல் ஏகபோகமாக நடக்கிற நேரம்… வயல் முழுசும் பச்சை வண்ணம் அடிச்சது போல அழகு முத்தம்மாளும் இன்னும் சில முதுமையும் களை எடுத்துக்கிட்டு இருந்தாங்க.
முத்தம்மாளுக்கும் வயசு 74 இருக்கும். எத்தனை வயசானாலும் அவளால உழைக்கிறத மட்டும் மறக்க முடியல. காடுகரைநு திரிஞ்சு நாலு காசு சேர்த்தால்தான் தன் மகன் வந்து போவான். அவனுக்கு கொடுக்கிறது காகம் இல்லாட்டியும் இவளோட கடைசி காலத்துக்காக தான் உச்சிவெய்யில்னு பாக்காம வேலை செய்கிறா. ஆனா இதெல்லாம் பையனுக்கு புரியாது. வருத்தம் நிறைய இருந்தாலும் முத்தம்மா ஒரு நாளும் அதை வெளிக் காட்டுனதில்ல.
உச்சி வெயில் மண்டையை பிளக்க முத்தம்மாளும் உடன் களை எடுத்த பிறவிகளும் இளைப்பாறும் தோணுச்சு கொண்டுவந்த நெல்லங் கஞ்சிய வரப்பு மேட்டில உட்கார்ந்து வயிறார குடிச்சிட்டு எல்லாக் கிழவிகளும் தன் முந்தானையை விரித்து படுத்துட்டாங்க முத்தம்மாளும் தா.
அரை மணி நேரம் கழிந்திருக்கும் மொத்தமாக இடது பாதம் முழுக்க எப்படி இந்த வலி வந்துச்சுன்னா யோசிச்சுக்கிட்டே இங்குட்டும் அங்குட்டும் திரும்பி திரும்பி படுத்தா ஆனால் வலி கொறையல. எழுந்து நடக்கவும் முடியல.ஒரு வழியா முத்தம்மாளோட கூட்டாளிங்க சேர்ந்து வீட்டில் கொண்டு வந்து விட்டாங்க. சரி கொஞ்ச நேரம் கண்ணசந்தா சரியா போகும்னு முத்தம்மாளும் நினைச்சு தூங்கிட்டா.
கண்ணு முழிச்சதும் கொள்ளைக்கு போக நினைத்து அவளுக்கு உடம்பு ஒத்துழைக்கல. கண்ணீர்விட்டு கதறி அழுதாள். முத்தமாவ பாக்கவே பாவமா இருந்துச்சு அக்கம்பக்கத்துல இருக்கிறவங்கதா அனுரிச்சாங்க.தன் மகன் வந்து பார்ப்பானும் நினைச்ச முத்தம் ஆளுக்கு ஏமாற்றம்தான் கண்ணப்பன் நா முத்தம்மாளோட பையன். வந்துட்டு இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச காசை எடுத்துக்கொண்டு மருத்துவச்சி கூட்டிட்டு வரேன்னு போனவன் போனவன் தான் வரவே இல்லை…
அக்கம்பக்கத்துல இருக்கிறவங்களுக்கு போனா போகுதுன்னு சோறு போடுவாங்க. ஒத்தக்கால்ல நகர்ந்து நகர்ந்து கொள்ளைக்கு போயிட்டு வருவா அதுதான் அவளோட வேலை.
முத்தம்மாளோட இந்த நிலைமை ஊர்க்காரங்க ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டுத்துச்சு. கண்ணப்பன் கிட்ட சொல்லியும் எந்த பலனுமில்லை ஊர்க்காரங்க சொல்லி சொல்லி ஓஞ்சுட்டாங்க.
அன்னைக்கு காத்தால எப்பவும் போல பக்கத்துல சாப்பாடு வாங்கி சாப்பிட்டுட்டு, புங்க மரத்துக்கு அடியில் படுத்திருந்தா.அவ மனசு பின்னோக்கிப் போச்சு. அவ பையன வளத்த அழக நெனச்சு நெனச்சு பார்த்துகிட்டா. அவ கண்ணுல தண்ணி போல தண்ணி, தலகாணிய ஈரம் ஆகிடுச்சு. அப்பதான் கவனிச்சாஅந்த புங்க மரத்து மேல ஒரு பழுத்த ஒன்னு இருந்துச்சு. தன் வாழ்க்கையும் இப்படித்தான் ஆயிடுச்சு உபயோகமில்லாமல் என நினைத்து தன்னைத்தானே நொந்துக்கிட்டா.அவன் நெனச்ச நிமிஷம் அந்த பழுத்த இலை அவ மேல விழுகும் அவளோட உயிரும் உதிரமும் சரியா போச்சு
இப்பதிவு குறித்த தங்கள் கருத்துக்களை அவசியம் கீழே உள்ள Comment Boxல் பதிவிட வேண்டுகிறோம்.
புக் டே இணையதளத்திற்கு தங்களது புத்தக விமர்சனம், கட்டுரைகள் (அறிவியல், பொருளாதாரம், இலக்கியம்), கவிதைகள், சிறுகதை என அனைத்து படைப்புகளையும், எங்களது [email protected] மெயில் அனுப்பிட வேண்டுகிறோம்.
