பன்னீரைத் தூவும் இசை
எஸ்.வி.வேணுகோபாலன்
அருமையான திரைக்கலைஞர் பிரதாப் போத்தன் மறைவு அவர் இருந்தபோது பேசப்பட்டதை விடவும் இப்போது அவரை அதிகம் பேச வைக்கிறது. அவரது தோற்றம், வெகுளித்தனம் விரியும் போதே ஒரு குறும்பு பளிச்சென்று மின்னும் முகம், சுவாரசியமான பேச்சு மொழி…..
அவர் மறைந்த செய்தி பார்த்ததும் முதலில் யூ டியூபில் எடுத்தது ஒரு பாடல், அதற்குப் போகுமுன், அடுத்து எடுத்த ஒரு வசனக் காட்சி, இருக்குமோ என்ற எதிர்பார்ப்பில் தேடலில் தொட்டவுடன் கிடைத்தது, வறுமையின் நிறம் சிகப்பு படத்தில் அந்த அருமையான இடம்!
ஸ்ரீ தேவி, தனது காதலன் கமலுக்கு நாடகத்தில் வேடம் கேட்டு , பிரதாப் ஒத்திகை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் அரங்கில் வந்து நிற்பது. மிக மிக மிக ரசித்த காட்சி அது. இப்போது கூர்ந்து கவனித்தால், அவரது கோபத்தில், இயல்பான வேகத்தில், ஏற்ற இறக்கங்களில் ஓர் இசை ததும்புவதைக் கேட்க முடிகிறது. ஜவுளிக்கடையில் அடிக்கோல் வைத்துக் குறியிட்டுக் கத்தரிக்கோலில் வெட்டியெடுப்பது போல் சரக் சரக் என்று அளவான இடங்களில் வெட்டி நிறுத்துகிறார் வசனங்களை, இசையாக!
இன்னும் சில படங்கள் வேகவேகமாக உள்ளே வந்து மோத, முதலில் எடுத்த பாடலுக்குள் செல்வோம். பல லட்சம் ரசிகர்களை இன்றும் ஈர்த்துக் கொண்டிருக்கும் அந்தப் பாடல், ‘என் இனிய பொன் நிலாவே….’ அதைப் பற்றிப் பிரதாப் என்ன சொல்கிறார் பார்ப்போம்:
“என் இனிய பொன் நிலாவே பாடலோடு பாலு மகேந்திரா, யேசுதாஸ் என்று இதோடு சம்பந்தப்பட்ட மற்றவர்களை விட்டுவிட்டுப் பாடலைக் கேட்கையில் என்னை நினைத்துக் கொள்கின்றனர் ரசிகர்கள் என்பது என்ன காரணத்தால் என்று புரியவில்லை…அந்தப் பாடலில் அப்படி நான் என்ன செய்துவிட்டேன்…ஷோபாவோடு கடைசிப் பாடல் அது எனக்கு….பன்னீரைத் தூவும் மழை என்ற வரிக்கு முன்பாக நாங்கள் இருவரும் வானத்தை நோக்கியது இப்போதும் நினைவில் வந்து நிற்கிறது…..”
மரத்தை மாமத யானை மறைப்பதும், மரத்தில் அது மறைவதும் இசையிலும் நடக்கும் மாயாஜாலம். பாடலில் கரைந்துருகும் நேரத்தில் ரசிகர்கள் குறிப்பிட்ட தருணத்தில் என்னென்ன உணர்வுகளுக்கு ஆட்படுவார்கள் என்பது விவரிப்புக்கு அப்பாற்பட்டது. ஒவ்வொரு முறை கேட்கும் போதும் வெவ்வேறு விஷயங்களில் ஆழ்ந்தும் போவார்கள்…, இரவுகளுக்கே உரித்தான பாடல்களில், ‘என் இனிய பொன் நிலாவே’ ஒன்றாக நிச்சயம் இடம் பெற்றிருக்கும். தேநீர்க் கடையில் காசு கொடுத்துவிட்டுப் புறப்படும்போது கடையிலிருக்கும் டிரான்சிஸ்டரில் அந்தப் பாடல் ஒலிக்கத் தொடங்குமானால் இரண்டாவது தேநீர் அருந்தாமல் வெளியேறி இருக்க முடியாது சிலருக்கு!
காதல் கிறுகிறுப்பில் ஒரு மெல்லிதயத்தின் மிதத்தல் போல் பரவுகிறது பாடல். எதிரே அடக்கமாக அமர்ந்திருக்கும் ஓர் அப்பாவிப் பெண் மானசீகமாகக் கண் சிமிட்டுவதுபோல் கிடார் தந்திகளை மீட்ட வைக்கிறார் ராஜா. பேசச் சொற்களை யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் காதலனை இந்தக் கண் சிமிட்டலும், சாடைப் பார்வையும், புன்னகையும் திரும்பத் திரும்பப் போய் சீண்டவும், சட்டென்று வாய் திறக்கும் அவனது சொற்கள் அதற்குள் கோவையாக உருக்கொண்டு அவளது இதயத்தை ஊடுருவுகிறது. அந்த உணர்வைக் காட்சியில் கடத்துவது தான் பிரதாப் – ஷோபா இருவரையும் இந்தப் பாடல் ஓயாது நினைவூட்டிக் கொண்டிருப்பதன் ரகசியம்.
கிடார் கம்பிகளின் அதிர்வுகள் மெல்ல மெல்ல யேசுதாஸ் குரல் நாண்கள் போல் ஒலிக்கத் தொடங்குவதும், யேசுதாஸ் குரல் மெல்ல மெல்ல கிடார் இசையாகவே உருப்பெறுவதன் மாயமும் பல்லவியில் நிகழ்வது சலிக்காது கேட்டுக் கேட்டு அனுபவிக்க வைக்கிறது. கங்கை அமரனின் பாடல் வரிகள் பாடகரின் ரசனையை மேலும் கூட்டி விடுகின்றன.
‘என் இனிய பொன் நிலவே, பொன் நிலவில் என் கனாவே’ என்ற தொடக்கமே கிறங்க வைக்கும். ‘நினைவிலே ஒரு சுகம்’, ‘தொடருதே தினம் தினம்’ என்கிற வரிகள் இரண்டுக்கும் தடவிக் கொடுக்கும் ‘தரர த தத……’ ஹம்மிங் தேன் துள்ள வைக்கும். பல்லவியில் சொற்களால் பரிமாறப்படும் இந்த மென் காதலுக்குத் தான் ஒவ்வொரு நெளிவிலும் சுளிவிலும் எத்தனை ஆதரவு இசைக் கருவிகள், உறுத்தாத தாளக்கட்டு…..
பல்லவி முடிந்ததும் சிதறும் மணிகள் போன்ற இசை உள்ளத்தின் குதூகலத்தைச் சொல்ல, ராஜா அந்த மெல்லிதயங்களை ஒரு வேகத் துள்ளாட்டக் காதலுக்கு ஈர்க்கும் வண்ணம் கிடார், வயலின், குழல் என்று வளர்த்து ஊடாகக் குழுவினரின் ஹம்மிங் ஓட்டத்தையும் இணைத்துப், ‘பன்னீரைத் தூவும் மழையை’ முதல் சரணத்தில் பொழிய வைக்கிறார். அது, ‘சில்லென்ற காற்றின் அலை’யை முகத்தில் மோதவிடுகிறது… அது சேர்ந்தாடும் நேரத்தில் குழுவினரின் ல ல ல ல இடையே இன்பம் கூட்டுகிறது.
சரணத்தின் இரண்டாம் பகுதி, காதலன் இதயத்தை மேலும் திறந்து உணர்வுகளை வெளிப்படுத்த வெளிப்படுத்த வயலின் இழைத்து இழைத்துப் பளிச்சிட வைக்கிறது அந்த இடங்களை….சரணத்தின் நிறைவில் ‘அன்பே….’ என்ற குழைவில் ரசிகர் உயிரை வசப்படுத்திக் கொண்டுவிடுகிறார் பாடகர். பல்லவிக்குத் திரும்பும்போது கிடாரும் யேசுதாசும் இரண்டறக் கலந்து ரசிகர்களது இதயத்தை மீட்டத் தொடக்கி விடுகின்றனர் மீண்டும்.
இரண்டாம் சரணத்தை நோக்கி உருக்கமான வெளியை வயலின் விரித்துவைக்க அதன் மீது ஆனந்தத் துள்ளல் அடிகளை வைத்துக் கொஞ்சுகிறது கிடார். காதலின் பொழுதை அடையாளப்படுத்தும் ‘பொன் மாலை நேரங்களே’ என்ற சரணத்தில் மீண்டும் கோரஸ் குரல்களும், வயலினும் தொடுக்கும் காதலில் தனது ஆசைகளை எடுத்துவைக்கிறான் நாயகன் ஒவ்வொன்றாக….தேனாடும் ரோஜாக்களே என்பதில் அந்த ‘ஜா’ வும் ‘ளே’வும் யேசுதாஸ் என்னமாக ஜொலிக்க வைப்பார்….மீண்டும் ‘அன்பே’….ஆஹா…அன்பே எங்கள் யேசுதாஸ் !
பல்லவிக்குத் திரும்பும் யேசுதாஸ், அதன் நிறைவில் முழு மொத்தக் காதல் குளியல் போட்டதில் தலையைத் துவட்டிக் கொள்வது போல் போதை ததும்ப ஹம்மிங் முடித்து நிறைவு செய்யுமிடம் காதல் உள்ளங்களை நிறைவடைய வைத்துவிடுகிறது. பாடல் முதல் நாள் இரவு என் அலைபேசியில் ஒலித்துக்கொண்டே இருந்ததை கவனித்த நந்தா, காலையில் பார்க்கும்போது, “அந்தப் பாட்டை வைத்து எழுதப் போறியாப்பா? முதல்ல வர்ற பன்னீரைத் தூவும் மழை ஒரு ரேஞ்ஜ் னா , பொன் மாலை நேரங்களே வேற லெவல் பா….யேசுதாஸ் எங்கோ (உயரத்தில்) கொண்டு போய்ட்டார்ப்பா” என்றான். இரண்டு சரணங்களுக்கும் இடையே வரும் மாறுபட்ட இசையையும் அவன் ரசனையோடு சொன்னது குதூகலிக்க வைத்தது.
ராஜா முதலில் கொடுத்த ட்யூன் வேறு, பாலு மகேந்திரா அதை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. அந்த ட்யூன் தான், பின்னர், வேறு படத்தில் ‘இளைய நிலா பொழிகிறது’ ஆக உருவானது என்றும் சொல்லப்படுகிறது.
சில ஆண்டுகளுக்குமுன், 91 நாட்கள் தொடர்ந்து ராஜாவின் பாடல்கள் தான் என்று பண்பலை ஒன்றில் முடிவு செய்து ரசிகர்களிடம் அவரவர் விருப்பப் பட்டியல் கேட்கையில் மிக அதிகம் கேட்கப்பட்ட ஐந்தாறு பாடல்களில் இந்த பாடல் இருந்ததும், திரை பிரபலங்களின் தேர்வுகளில் பிரதாப் இந்தப் பாடலைக் குறிப்பிட்டதும் இந்தப் பாடல் குறித்த சுவாரசியமான செய்திகள்.
இந்த வாரம் ஓர் இசை ரசிகரை இழந்தேன். அவருக்கு வயது 92! இசை வாழ்க்கை தொடரை வாசித்துக் கொண்டிருந்தவர். இசை ரசிகர் என்பது மிகவும் குறுக்கப்பட்ட அறிமுகம். பன்முக ரசனையும் தேர்ச்சியான வாசிப்பும், நுட்பமான அணுகுமுறையும், தேடல் வேட்கையும் நிரம்பிய மகத்தான எளிய மனிதர்.
1960ல் நடைபெற்ற அஞ்சல் தொழிலாளர் போராட்டத்தை, அஞ்சல் தொலை தொடர்புத் துறை மூத்த தலைவர் சி எஸ் பஞ்சாபகேசன் அவர்களோடு இணைந்து நின்று நடத்திய அவரது உற்ற தோழர், தத்துவார்த்த சக பயணி.
டொமினிக் லேப்பியர் – லேரி காலின்ஸ் எழுதிய இந்திய விடுதலை போராட்டம் குறித்த அருமையான நூலை, தோழர் மயிலை பாலு அவர்களோடு இணைந்து நள்ளிரவில் சுதந்திரம் என்ற பெயரில் செம்மையாக மொழி பெயர்த்து வழங்கிய தோழர் வி என் ராகவன் அவர்கள் (92) இந்த ஜூலை 18 அன்று இரவு காலமானார்.
அவருக்கு 92 வயது அல்ல, ஒரு குழந்தையின் பேரார்வமும், நேயமும் கொண்டாடிய மனிதர் என்று அடக்க முடியாத கண்ணீருடன் வருணித்தார் அவருடைய மூத்த மகனின் மைத்துனி ஊட்டச் சத்து நிபுணர் மருத்துவர் வர்ஷா. மறைவுக்குப் பின் சாதி மத சடங்குகள் அற்ற முறையில் பொதுவுடைமைச் செங்கொடி போர்த்தித் தன்னை வழியனுப்ப வேண்டும் என்ற அவரது விருப்பத்தை அந்தக் குடும்பம் சிரமேற்கொண்டு நடத்தி முடித்திட வேண்டுகோள் வைக்கவே, மார்க்சிஸ்ட் கட்சியின் சார்பில் தோழர்கள், அவர் சில ஆண்டுகள் பணியாற்றிய தீக்கதிர் நாளிதழ் அலுவலகத் தோழர்கள், இளம் மாணவர்கள் எல்லோருமாக இணைந்து அந்த இறுதி நிகழ்ச்சி நுங்கம்பாக்கத்தில் நடைபெற்றது.
தீவிர மார்க்சிய நூல்கள் மட்டுமல்ல, கலை இலக்கிய தாகமும் அவரது முன்னுரிமையில் இருந்திருக்க வேண்டும். திரைப்பாடல்களில், இசையில், திரை நாயகர்கள் குறித்த சுவாரசியமான பதிவுகளில் அவரது ஆர்வம் அவரது பகிர்வுகளில் அவ்வப்பொழுது கண் சிமிட்டிக் கொண்டிருக்கும். 
நடிகர் திலகம் சிவாஜி கணேசன் 1960களில் அமெரிக்க விஜயம் செய்தபோது எடுக்கப்பட்ட புகைப்படத்தை ஏதோ பதிவில் பார்த்தவர், ‘எல்லோருமே தலை சிறந்த திரைக்கலைஞர்கள்’ என்று உற்சாகக் குறிப்போடு எனக்குப் பகிர்ந்து கொண்டிருந்தார்.
எல் ஆர் ஈஸ்வரி பற்றிய தி இந்து கட்டுரையை அனுப்பி வைத்த போது, அவரது வெவ்வேறு படத்தின் இத்தனை பாடல்களும் எப்படி நினைவில் கொண்டு வந்து தொகுத்து எழுதினீர்கள் என்று வியந்து கேட்டிருந்தார். ஏ எல் ராகவன் மறைவுக்கு எழுதி இருந்த அஞ்சலிக் கட்டுரை வாசித்துவிட்டு மிகவும் ரசித்துக் கொண்டாடி பதில் எழுதி இருந்தார். டாக்டர் எம் பாலமுரளி கிருஷ்ணா அவர்களைப் பற்றிய பதிவுக்கு, ‘ பிரமாதம்…. எங்கே இருந்து இத்தனை செய்திகள் கிடைக்கிறது உங்களுக்கு…கர்நாடக சங்கீதம் எனக்குத் தெரியாது என்று சொன்னீர்கள், இருக்கட்டுமே, எப்படி ரசித்து எழுதி இருக்கிறீர்கள். கனடாவில் இருக்கும் என் மகன் பாலாஜிக்கு அனுப்பி வைத்தேன், உங்களை எத்தனை பாராட்டினாலும் தகும் என்று பதில் வந்தது’ என்று எழுதி இருந்தார்.
சின்னக் கண்ணன் அழைக்கிறான் ஒரு புல்லாங்குழல் கவிதை. தபேலா சிறுகதை. ஒரு கிராமத்துப் பொட்டல்வெளியில் பரவும் காதல் வெப்பத்தைக் குழல் ஊதி ஊதி வளர்க்கவும் செய்கிறது, பின்னர் அடக்கமாக வாசித்து அணைக்கவும் சொல்கிறது. புல்லாங்குழலில் ஓரிடத்தில் இருந்து புறப்படும் இசை வேறிடத்தில் இருக்கும் காதல் உள்ளத்தை ஓட்டமும் நடையாய் ஈர்க்கிறது. பின்னர் அமைதியாகத் தொடங்கி, காற்றுக்குப் போட்டியாக நடக்கிறது!
காதல் முன்மொழிவுக்கான இசை புல்லாங்குழல் தானோ என்று எண்ண வைக்கிறார் ராஜா. பாடல் வரிகளுக்கான முன்னுரையாகவும், பாடலின் வரிகளுக்கே கூட அறிமுக உரையாகவும், தள்ளி நின்று வாழ்த்துரையாகவும், பின்னர் நிறைவுரையாகவும் கூட அமைந்துவிடுகிறது புல்லாங்குழல் ! முரளி என்கிற வடமொழிச் சொல்லின் பொருளே புல்லாங்குழல் என்று தெரிகிறது. பாலமுரளி பாடியது, குழலே குழலிசையோடு இணைந்து பாடிய கீதம் தான்!
பல்லவிக்கு மிகச் சரியான முன்னோட்டம் தருகிறது குழல், அதில் தபேலா இணைந்து தாளக்கட்டு அமையப்பெறும் இடத்தில் உள்ளம் திளைக்கிறது. பாலமுரளி கிருஷ்ணா, ஊர் காதில் ஒலித்து விடாத சன்னக்குரலில் ‘சின்னக் கண்ணன் அழைக்கிறான்’ என்று இழைக்கிறார். ‘ராதையை பூங்கோதையை’ என்ற சொற்கள் இதயத் துடிப்பு போல வெளியே ஒலிக்காத மென்மையில் எடுத்துக் கொடுக்கிறார் பாலமுரளி, ‘அவள் மனம் கொண்ட ரகசிய ராகத்தைப் பாடி….’ என்ற இடத்தை அத்தனை பாதுகாப்பான குரலில் மிதக்கும் காதலில் இசைக்கிறார், ஒரு மென் பட்டு விரிப்பு காதலுக்கு!
சரணத்தை நோக்கிய நடையில், மோர்ப் பானையில் கடைந்த வெண்ணெய்த் திரட்சியைப் பக்குவமாக வழித்துப் பாத்திரத்தில் திரட்டுவது போல நிதான வாசிப்பில் இறங்கும் குழல், அதைக் களவாடிக் கண்ணன் உருட்டி உருட்டி விழுங்கும் வேகத்திற்கு மாறிச் சூடு பிடிக்கையில் நுழைகிறார் பாலமுரளி.
‘கண்கள் சொல்கின்ற கவிதை இளம் வயதில் எத்தனை கோடி’ என்கிற வரிகள், பாடலாசிரியர் பஞ்சு அருணாசலம் வெறும் சந்தத்திற்கு சேகரித்த சொற்களா என்ன….அதை பாலமுரளி மட்டும் சாதாரணமாகப் பாடி விடுவாரா என்ன…மின்னல் தெறிக்கின்ற மேகம் போல் சொல்வார், கண்கள் சொல்கின்ற கவிதையை! இளம் வயதில் …என்பதில் ஒரு கற்பனைக்கான சிறு இடைவெளி…எத்தனை கோடி என்பதில் கோடிக்கான பூஜ்யங்கள் நிரப்பிக் கொள்ள ஒரு நீட்டல்!
அப்புறம் காதலின் ஓட்டத்திற்கு ஏற்ப வார்த்தைகளும் வேகம் பிடிக்க, ‘என்றும் காதலைக் கொண்டாடும் காவியமே’ என்ற இடத்தில் கூட்டுகிற இதயத் துடிப்பை இயல்புக்குக் கொண்டுவர, ஒரு கொண்டை ஊசி வளைவெடுத்து, ‘புதுமை மலரும் இனிமை அந்த மயக்கத்தில் இணைவது உறவுக்குப் பெருமை’ என்று பல்லவிக்குப் போகிறார்.
இரண்டாம் சரணத்திற்குப் போகையில், ஒற்றைக் குயில் போல் துணையைத் தேடும் குரலெடுக்கிறது குழல். துணையின் மறுமொழியும் மெல்ல ஒலிக்கிறது. அப்புறமென்ன ஒரு கூட்டுக் களியின் கொண்டாட்ட மெட்டு கட்டி வழி நடக்க, ‘நெஞ்சில் உள்ளாடும் ராகம்’ என்ற விவரிப்பும், ‘இது தானா, கண்மணி ராதா?’ என்ற பதில் தெரிந்த வினவலும், ‘ உன் புன்னகை சொல்லாத அதிசயமா’ என்ற பெருமிதமும் பொங்கும் குரலில் இசைப்பார் பாலமுரளி. ‘அழகே இளமை ரதமே’ என்பது தங்க ரதம் வந்ததன் மறு வாசிப்பு போலவே நினைவில் வெட்டுகிறது. ‘அந்த மாயனின் லீலையில் மயங்குது உலகம்’ என்பது சுவாரசியமான சிருங்காரம்.
‘இசை வாழ்க்கை கட்டுரை வாசிக்கையில், உங்கள் தந்தை மறைவு அறிந்து கொண்டேன், வருந்துகிறேன்’ என்று கடந்த ஜூன் மாதம் வாட்ஸ் அப்பில் ஆறுதல் சொற்கள் தெரிவித்த அன்புள்ளம் தோழர் வி என் ராகவன் இந்த ஜூலையில் பிரிந்துவிட்டார். தனது உயிருக்குயிரான நண்பர் ரகுநாதன் (அபராஜிதன்) மறைவில் இருந்தே மிகவும் நொறுங்கிப் போயிருந்தவர் ராகவன். அதுவும் ஒரு ஜூலை மாதம் தான், ஆறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு! அடுத்த சில மாதங்கள் மின்னஞ்சல் பதில்களில் அவரைக் குறிப்பிடாது இருக்க மாட்டார். ஆனாலும் தம்மின் இளையோரிடமும் மிகுந்த நேயத்தோடு அவர் உரையாடல் நிகழ்த்திக் கொண்டிருந்தார், குடும்பத்திலும்!
அடுத்தவரை மதிக்கும் போதே உரையாடல்கள் சாத்தியமாகின்றன. கருத்து மாறுபாடுகளை மீறியும் இனிய பரிமாற்றங்கள் சாத்தியமாகின்றன. இசைகின்ற உள்ளங்களின் பேச்சு மொழியும் இசையாகவே பிறக்கிறது. அன்பின் மொழியும் இசையாகவே ஒலிக்கிறது. ஆகவே, நினைவில் நிற்கிறது. விரும்பும் போதெல்லாம் மீண்டும் மீண்டும் சுரக்கிறது.
(இசைத்தட்டு சுழலும் ……)
கட்டுரையாளர் அலைபேசி எண் 9445259691
மின்னஞ்சல் முகவரி: [email protected]
இப்பதிவு குறித்த தங்கள் கருத்துக்களை அவசியம் கீழே உள்ள Comment Boxல் பதிவிட வேண்டுகிறோம்.
புக் டே இணையதளத்திற்கு தங்களது புத்தக விமர்சனம், கட்டுரைகள் (அறிவியல், பொருளாதாரம், இலக்கியம்), கவிதைகள், சிறுகதை என அனைத்து படைப்புகளையும், எங்களது [email protected] மெயில் அனுப்பிட வேண்டுகிறோம்.
இசை வாழ்க்கை இல்லத்திற்கு நல்லது
புதிய அனுகுமுறை. நன்றாக இருக்கிறது.