புலம்பெயர் தொழிலாளர்களின் வலியை உணர்த்தும் கவிஞர் இளம்பிறையின் கவிதைகள்…!

மேம்பாலங்கள் கட்டியவர்கள்
எலிகளைப்போல் பூமிக்குள் வளைகளிட்டு
பெருநகர விரைவு ரயில்
தடம் போட்டுத் தந்தவர்கள்

நீங்கள் வசதியாக உட்கார்ந்து
வாய்ப்பந்தல் போடும்
அத்தனைக் கான்கிரேட் கூரைகளையும்
அந்தரத்தில் நின்றுழைத்து
அமைத்துக் கொடுத்தவர்கள்

சாலைகள் போட
வேகாத வெயிலில்
வெந்து தணிந்தவர்கள்
சுமைவண்டி இழுத்தவர்கள்

முதுகெலும்பு வளைய வளைய
விதைத்தவர்கள்
நீரூற்றியவர்கள்
காவல் காத்தவர்கள்
அறுவடை செய்து
உங்கள் கிடங்குகளை
நிறைத்துவிட்டு
பஞ்சம் பிழைக்க
சொந்த தேசத்தில்
அகதிகளாய் பிரிந்தவர்கள்

இன்னும்கூட
அவர்கள் உங்களின்
நினைவிற்கு எட்டவில்லையெனில்
கனவுக்காட்சி போல்
மங்கலாக வேணும்
மறக்கமுடியாத நினைவாக
அன்றொரு நாளில்
வரிசை வரிசையாய் நின்று
உங்களுக்கு
வாக்குப் பிச்சை போட்டார்களே
அவர்களே தான்

தலைகொள்ளாச் சுமையோடு
பற்றியெரியும் பாதைகளில்
செருப்புக்கும் கதியற்று
நடந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்

நிழலுக்கு நிழல் ஓடி
நின்றுத் தவிக்கும் பிள்ளைகளின்
தாகத்திலும் பசியிலும்
நீண்டுக்கொண்டே இருக்கும்
பெருந்துயரச் சாலையை
எப்படியும் கடந்து விடலாமென
நடந்து கொண்டேயிருக்கிறார்கள்

பாதி வழியில்
தண்டவாளத்தில் நசுங்கியவர்கள்
விபத்தில் நொறுங்கியவர்கள்
ஜீவனில்லாமல்
செத்துப் போனவர்களுக்கெல்லாம்
என்ன கனவுகள்
இருந்திருக்கக்கூடும்

செத்தாலும்
சொந்த ஊரில் போய்
சாகவேண்டும்
என்பதைத் தவிர…

பசி

****** 

கட்டுப்பாடற்றவர்கள
என்னவந்தாலும்
இவர்களைத் திருத்தவே முடியாதென
தடைசெய்யப்பட்ட
சாலைகளில் வந்து நிற்கும்
ஏழைகள் பற்றி
இழித்துப்பேசும்
உங்களுக்கு
உத்திரவாதமிருக்கிறது
மூன்றுவேளை உணவிற்கு