No Comments
No Comments
உலகை விளக்கியவர் பலர்! இதை மாற்றுவது எப்படி என்பதுதான் மார்க்சியத்தின் வெற்றி என்பார்கள். தமிழ்ச் சமூகத்தை விளக்கிய தமிழறிஞர் பலர் என்றாலும் தமிழ் மண்ணுக்கான மார்க்சிய ஆய்வுகளைத் தந்ததில் தோழர் அருணன்தான் முன்வரிசையில் நிற்கிறார்.
தந்தையார் வாழைப்பழக் கடை வைத்திருந்தவர் என்பதைச் சொல்லத் தயங்காத அருணன், அவரது குடும்பத்தில் பட்ட மேற்படிப்புப் படித்த முதல்பிள்ளை இவர்தான் என்பதையும் குறிப்பிடுகிறார்!
மேலூர் அருகில் ஒரு சிறு கிராமத்தைப் பூர்வீகமாகக் கொண்ட அருணன், மதுரையில் பிறந்து, மதுரைப் பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியராக உயர்ந்தார். தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கத்தின் நிறுவனத் தலைவர் கே.முத்தையாவைத் தனது எழுத்துக்கும் இயக்கத்துக்கும் முன்னோடியாகக் கொண்டார். 47ஆண்டுகளாக தமிழ்ப் பண்பாட்டின் மனச்சாட்சியாகத் திகழும் தமுஎகசவின் அடிஉரமாகத் திகழ்ந்தவர். பணி நிறைவுக்குப் பின், மதுரையிலிருந்து புலம்பெயர்ந்து, சென்னையில் தன் மகனோடு இருந்தாலும், தொலைக்காட்சி விவாதங்களிலும், “அருணன் தமிழ்” வலைக்காட்சியிலும் மார்க்சிய ஒளிவீசித் திகழ்பவர் அருணன்.
மார்க்சிஸ்ட் கட்சித் தலைவர் ஏ.கே.கோபாலன் மறைந்த போது அவரைப் பற்றிய -1977- தீக்கதிர்க் கட்டுரைதான் தனது முதல் படைப்பு எனும் தோழர் அருணன், “ஒரு தலைவரின் மரணம், ஒரு எழுத்தாளரின் ஜனனத்துக்குக் காரணமானது” என்பதோடு, “அது அரசியல் எழுத்தின் துவக்கம், எனது இலக்கியஎழுத்து, செம்மலரில் எழுதிய நாவல் மதிப்பீட்டுடன் துவங்கியது” என்கிறார்! (“மனு தர்மத்துக்கு நேர் எதிரானது மார்க்சியத்தின் சமதர்மம்” – அருணன் நேர்காணல் – தமுஎகச அறம் கிளையின் ப.தி.ராஜேந்திரன் எழுதிய சிறு நூல் – பாரதி புத்தகாலயம் -2019)
நாற்பது நூல்கள் தந்திருக்கும் இவர் “படைத்ததில் பிடித்த பட்டியல்” இது: நாவல்களில் – “நிழல்தரா மரம்”
சமூக ஆய்வில் – “தமிழகத்தில் சமூக சீர்திருத்தம்”
தத்துவத்தில் – “தமிழரின் தத்துவ மரபு”
வரலாற்றில் – “காலந்தோறும் பிராமணியம்”
நாட்டுப்புறவியலில் – “கொலைக்களங்களின் வாக்குமூலம்”
இலக்கிய விமர்சனத்தில் – “வளரும் சிகரம் வைரமுத்து”
தமுஎகச மாநில மாநாடுகளில் தோழர் அருணனின் நிறைவுரை, தொகுப்புரைகளில் அடுத்த சில ஆண்டு உழைப்புக்கான “பேட்டரி சார்ஜ்” ஆகித் திரும்புவோர் – என்னைப் போல் தமுஎகச தோழர் – ஏராளமானோர்!
தோழர் கே.முத்தையாவுக்குப் பிறகு மாநிலப் பொதுச்செயலர், மாநிலத் தலைவர் என இவர் வழிகாட்டுதலில் வளர்ந்ததே இன்றைய தமுஎகச! அமைப்பும் படைப்பும் இரண்டு கண்களாகவே உணர்த்துபவர். “தமுஎகச எனது இன்னொரு பள்ளி, அதுதான் எனக்கு பள்ளியில் கிட்டாத கல்வியைத் தந்தது” எனும் அருணன், தமுஎகச மாநிலச் செயற்குழு, பொதுக்குழு விவாதங்களின் போது, குறை நிறைகளைச் சுட்டிக்காட்டி, முன்வைத்த கருத்துகள், ஒரு கருத்தை எப்படி அணுகவேண்டும் என்று இளையவர்க்கு நடத்திய பாடங்கள்! இதோடு, மாநாட்டு நிறைவில் “எழுதுவது அல்ல எழுப்புவதே எழுத்து” என்று, அவர் முழங்கியது, பலர் நெஞ்சில் இன்னும் பதிந்து கிடக்கும் கல்வெட்டு!
சங்க இலக்கியத்தில் ஆதித் தமிழ்ச் சமூக தரிசனம் கண்டவர், கம்பனை ரசித்தது எப்படி, சேக்கிழாரை ரசிக்க முடியாதது ஏன் என்பதை இவரது எளிமையும் வலிமையுமான நூல்களைப் படித்தால் புரியும்.
“இன்றைக்கும் ஒரு சாதிக்குள்தான் பெரும்பாலான திருமணங்கள் நடக்கின்றன. பெண்ணைத் தாழ்ந்த பிறவியாக நோக்கும் சிந்தனையும், நடப்பும் உள்ளது. ஜோதிடம் பார்க்கும் பழக்கம் பரவியுள்ளது. இதெல்லாம் சேர்ந்ததுதான் பிராமணியம்” எனும் தோழர் அருணன், “பிறப்பிலேயே பேதம் கற்பிக்கும் பிராமணியத்திற்கெதிராக பெரியாரியம், அம்பேத்கரியம், மார்க்சியம் இணைவதே திரிசூலமாகும்” என்பது இவரது ஆயுத எழுத்து!
தோழர் அருணன் அவர்களின் பன்முகத் திறனை அறிந்த இன்றைய முதல்வர் மு.க.ஸ்டாலின் அவர்கள், இவருக்கு விருது ஏதும் தராமல், விருதுக்குழுத் தலைவராக்கி அழகு பார்த்தார்! பல்கலைக் கழகம்தான் பட்டம் தரும், பல்கலைக் கழகத்துக்கே எப்படிப் பட்டம் தர முடியும்?
எழுபத்தொன்றைக் கடந்து, இப்போதும் எழுதி இயங்கி விவாதித்து வரும் தோழர் அருணன், இன்னும் பல பத்தாண்டுகள் வாழ்ந்து தமிழ்ச் சமூகப் பணிகளைத் தொடர வேண்டும் என்பதே தமிழ் கூறும் நல்லுலகின் நன்றி கலந்த எதிர்பார்ப்பு. “அருணன் தமிழ்” வளர்க!
– நா.முத்துநிலவன்
No Comments
நூல் : காலத்தின் குரல் த.மு.எ.க.ச. வின் 40ஆண்டு வரலாறு.
ஆசிரியர் : அருணன் ச. தமிழ்ச்செல்வன்
விலை : ரூ. ₹200
வெளியீடு : பாரதி புத்தகாலயம்
தொடர்புக்கு : 044 – 24332424 /24330024/
விற்பனை : 24332924
புத்தகம் வாங்க : www.thamizhbooks.com
[email protected]
தமிழிலக்கிய உலகமாகட்டும் கலை இலக்கிய தளமாகட்டும் தமிழ் பண்பாடு தழத்தோடும் சமூகமாகட்டும் இப்பெருவெளியில் கலைஞனோ கவிஞனோ படைப்பாளியோ எழுத்தாளனோ யாரேனும் தமது தளத்தை நிறுவிய இடமாகவோ அல்லது வளர்த்தெடுக்க உந்துதல் அளித்தக் களமாகவோ எழுத்து சுதந்திரத்திற்கான முழு அங்கீகாரம் பெற்ற மேடையாகவோ வித்திட்ட நிலமாகவோ உரக்க ஒலித்திட்ட குரலாக நிச்சயம் ஒரு இயக்கம் முன்னோடியாக நிற்கும் என்பது நிதர்சனமான உண்மை. எழுத்து, படைப்பு, கலை, இலக்கியம், பண்பாடு என ஒரு இயக்கத்தின் இயக்கம் அத்துடன் சுருங்கி விடுவதில்லை. சமூகத்தின் அவலங்களைக் கண் முன் தலை விரித்தாடும் அநீதிகளைச் சாத்தியமற்ற நியாயங்களைத் தனக்கென்ன என்பது போல அப்படியே கடந்து விடாமல் எதிர்த்து கேள்வியெழுப்பி பதிலற்ற நிலையில் பெரும் போராட்டம் நிறுவி அதற்கும் கேட்பாரற்ற போக்கில் காலவரையற்ற புரட்சி செய்து மெனக்கிட்டு கொண்ட கொள்கையில் வெற்றிக் காண்பதும், அதுவும் சாதி வர்ண பேதமற்ற ஓர்மையில் சமூகத்திற்காக மட்டுமே இராது தனியொரு மனிதனுக்காகவும் களமிறங்கும் களப்போராளிகளாக சிறந்த நேர்மையான இயக்கதாரிகள் நிற்பர் என்பதற்கு வரலாறுகள் அநேகம். அப்படியான அழிக்கவியலா ஒரு காலகட்டமாக காலத்தின் குரலாக சுமார் 40 ஆண்டுகால வரலாற்றைத் தனக்குள் உள்ளொடுக்கியுள்ள மாபெரும் இயக்கமாக தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர்கள் கலைஞர்கள் சங்கம் இன்றும் தமது அழுத்தமான தளத்தைத் தமிழகத்தில் மட்டுமல்லாது பாரத அளவில் மனு தருமத்திற்கு எதிராகவும் ஆண்டார் அடிமை சாசனத்திற்கு எதிராகவும் மதத்தைக் கொண்டு மனிதத்தை விற்கும் மதவாதி அரசியலுக்கு முட்டுக்கட்டையாகவும் சாதிய சகதியைக் கைக்கொண்டு சமூகத்தை மக்கள் மனதை சிதிலமடையச் செய்யும் சமூக தீவிரவாதத்திற்கு எதிராகவும், ‘மாதர் தமை இழிவு செய்யும் மடமையைக் கொளுத்துவோம்’ என்கிற புரட்சிக்கவியின் அறைகூவலை வழிமொழிந்தும் தமிழ் எங்கள் பேச்சு அதுவே எங்கள் மூச்சு என முழக்கமிட்டும், ஒன்றே செய் அதை இன்றே செய் என தமது ஒவ்வொரு அசைவையும் தன்னலமற்ற நோக்கோடு சமூகத்தைப் புரட்டிப் போடும், எங்கும் முற்போக்கு.. எதிலும் இல்லை பிற்போக்கு என்கிற நாமகரணத்தை சொல்லாகக் கொள்ளாமல் செயலாகப் பாராட்டி வரும், “தனித்துவம் நமது உரிமை பன்மைத்துவம் நமது வலிமை” என்று நிலமெங்கும் அதிர முழக்கமிடும் 15 ஆம் மாநாட்டில் இலக்கியம் கலை என எங்கும் பன்மைத்துவத்தை போற்றியும் தனித்துவத்தைப் பாராட்டியும் ஒரு மகா சக்தியாகவே தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் கலைஞர்கள் சங்கம் இன்றளவும் கொடிகட்டிப் பறக்கிறது. அதற்கு முக்கிய காரணம் இங்குள்ள போராளிகள் தமக்காக ஒருபோதும் போராடுவதில்லை. மக்கள் நலனே மகேசன் செயல் என அடி முதல் ஆழம் வரை பெருக்கு முதல் துணுக்கு வரை எங்கு அநீதி இழைக்கப்படுகிறதோ அங்கு அழியா விருந்தாளியாக எம்பிக் குதித்து எதிர்த்துப் போராடி நீதிக்காகவும் கருத்துச் சுதந்திரத்திற்காகவும் தனிமனித உரிமைக்காகவும் போராடி வெற்றி கண்டு வருகிறது இது காறும்.
அச்சுறுத்தல்களும் இடர்பாடுகளும் ஏன் பல சமயங்களில் கொலை முயற்சிகளையும் கூட கண்டுள்ளது நமது இந்த பேரியக்கம். எதற்கும் அஞ்சுவதோ பின்வாங்குவதோ வளைந்து கொடுப்பதோ என்பதெல்லாம் தமது சரித்திரத்தை நெருங்கியதில்லை. இந்த நமது மக்களுக்கான இயக்கத்தின் வரலாற்றை சற்றே புரட்டிப் பார்த்தால் எத்தனை எத்தனை சரித்திரங்கள் சம்பவங்கள் ஆவணங்கள் சாசனங்கள் சாதனைகள் புரட்சிகள் போராட்டங்கள் என தொடரும் காலங்களின் பதிவேடு நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்துகிறது. வாருங்கள் வாசித்திடுவோம் தமுஎகசவின் வரலாற்றுச் சிறப்பை.. உடன் வசித்தும் விடலாம் அதன் இறுமாப்பில்..
தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் கலைஞர்கள் சங்கம் துவங்கி இன்றைய பொழுதில் 40ஆண்டுகளைக் கடந்த வெற்றி விழாவை நோக்கிய பயணத்தை மேற்கொண்டுள்ளது. இதன் மகத்தான சாதனையை காலத்திற்கும் அழியாத பொக்கிஷமான நூலாக பதிவேடாகக் “காலத்தின் குரல்” அதிர்வை ஏற்படுத்தியுள்ளது. இந்த உரத்தக் குரலை உரக்கச் செய்து நூலாக்கம் செய்த மாண்பைப் பெற்றவர்கள் தோழர்கள் எழுத்தாளர் தமிழ் அருணன் மற்றும் எழுத்தாளர் தமிழ்ச்செல்வன் அவர்கள்.
நூல் இரண்டு பாகங்களாப் பிரிந்து பகுந்துள்ளது.
1975 ஆம் ஆண்டு முதல் துவங்கும் மலரும் நினைவுகள் 40 ஆண்டு நிகழ்காலப் பாதச்சுவடுகளை புறக்கணிக்கவே முடியாத பக்கங்களை நமக்கு வழங்கியுள்ளது.
25 ஆண்டு கால வரலாற்றை முதல் பாகமாக எழுத்தாளர் அருணன் கைங்கரியத்திலும் மீதமுள்ள 15 ஆண்டுகால ஆவணப்பதிவுகளை நிகழ்கால சாம்ராஜ்யத்தை 13வது மாநில மாநாடு வரையிலான வரலாற்றை எழுத்தாளர் தமிழ்ச்செல்வன் அவர்களும் கலப்பை ஊன்றி உழுத நிலம் போல ஆழ புடைந்துள்ளனர். இவர்களின் உழைப்பும் உயர்வும் சோடை போகாது. இன்று 15 ஆவது மாநாட்டை எதிர்கொண்டு விளைச்சலைப் பாய்ச்சியுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
நூலின் அத்தியாயங்கள் மொத்தம் 41 அதில் 34 அத்தியாயங்கள் பாகம் ஒன்றையும் மீதமுள்ள ஏழு அத்தியாயங்கள் இரண்டாம் பாகமாகவும் கால பகுப்பாய் ஒப்பீட்டில் பிரிந்து பகுத்துள்ளது வாசிப்பதற்கும் தொடர்ச்சியாகப் புலனாய்வதற்கும் புரிதலுக்கும் உறுதுணையாக உள்ளது.
1974 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் திங்கள் ஆகச்சிறந்த இலக்கிய விமர்சகரும் தொழிலாளி வர்கத் தலைவருமான திரு என். சங்கரய்யா தலைமையில் முற்போக்கு எழுத்தாளர் சங்கம் நிறுவ வேண்டி ஆலோசனையை முன்வைத்தும் அதற்கான மேற்கோலும் நடைபெற்றது.
1975 ஜூலை தமுஎகசவின் முதல் மாநில மாநாடு மதுரையில் தமது அரங்கேற்றத்தை நிறுவியுள்ளது. அந்த முதல் மாநாட்டிலேயே பல முக்கிய செயல்பாடுகள் கொண்ட அறிக்கை சமர்ப்பிக்கப்பட்டது. பொதுச் செயலாளராக கே.முத்தையா மற்றும் இதர நிர்வாகிகள் கொண்ட மாநில செயற்குழு களத்தில் இறங்கியது.
மதவெறிக்கு எதிரான போர்க் குரலை 1991 நவம்பர் திங்களில் மதுரை திருப்பரங்குன்றத்தில் எழுப்பியது தமுஎகச.
சகோதரனே நீ !
இந்துவாக இரு
முஸ்லிமாக இரு
கிறிஸ்தவனாக இரு
மனிதனாகவும் இரு
என நிலமதிரக் கத்தியது தமுஎகச.
1941 இல் சென்னையில் நடைபெற்ற ஆறாவது மாநில மாநாடு பலவிதமான வகைமைகளில் நாடகம், தெருக்கூத்து,பட்டிமன்றம், பாட்டு, இலக்கிய உரை, கவிச்சரம் என கலை இரவுகளைக் கொண்டாடியது.
வருஷா வருஷம் கலை இரவு நடத்துறாங்களே அவங்கதானே… என்று ஊர் தோறும் போற்றுமளவு தமுஎகச கலை இரவுகளின் வழியே பிரம்மாண்டத்தைத் தோற்றுவித்தது.
1991ல் மீண்டும் இலக்கிய முகாம் ஒன்றும் 1992 இல் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார் நூலகம் மற்றும் தமுஎகச அலுவலகக் கட்டிட திறப்பு விழா நடந்தது. திறப்பு விழா முடிந்துக் கட்டிடம் திறக்கப்பட்ட நிலையில் முன்னறிவிப்பின்றி இந்தக் கட்டிடம் இடிக்கப்பட்டது. இதைக் கண்டித்து ‘சூப்பர் சினிமா’ தணிக்கை மசோதா கொண்டு வந்த அதிமுக ஆட்சியை எதிர்த்து சென்னையில் கண்டன போராட்டம் ஒன்றை நடத்தியது. தொடர்ந்து அநீதிக்கு எதிரான தமது அழுத்தமான எதிர்ப்பு முத்திரையை பதித்தவண்ணம் இருந்தது தமுஎகச.
சென்னையில் ஆறாவது மாநில மாநாடு 1993 ஜூலை பெரும் திரளுடனான ஊர்வலத்துடனும் துவங்கியது. இந்த மாநாட்டில் சில பல முக்கிய தீர்மானங்கள் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டன. திரைக்கலைஞர்கள் சாருஹாசன் மற்றும் கமலஹாசன் போன்றோரின் வாழ்த்துரைகளுடன் இந்த மாநாடு பெரும் விசேஷத்தைக் கண்டது. இப்படியான மாநாடுகளின் தொடர் வழிநடத்தலே பற்பல திட்டங்களும் பல நல்ல செயல்பாடுகளும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு இலக்கியத்திற்கும் சமூகத்திற்கும் தமது கைமாறை நிலைநாட்டுவதே அதன் நோக்கம். அந்த வகையில் ஆறாவது மாநாட்டிற்குப் பின்பு பல உயரிய விருதுகள், கௌரவப்படுத்தும் வகையில் பரிசுத்தொகைகள் வழங்கி படைப்பாளர்களையும் கலைஞர்களையும் அங்கீகரித்தது. அந்த விஷயத்தில் தமது வாக்குறுதியில் அடாது நின்று அரசியல்வாதிகளின் தேர்தல் வாக்குறுதிகள் போல் அல்லாமல் சாசன வார்த்தைகளாகச் சத்திய ஏற்புரைகளாக களமாடி அதற்கான பெரும் முன்னெடுப்புகளையும் மெனக்கிடல்களையும் மேற்கொண்டது.
தமிழுக்குரிய இடம் கேட்டு போராட வேண்டும் என்கிற ஆறாவது மாநாட்டின் தீர்மானத்தைச் செயல்படுத்த 1994 ஏப்ரல் சென்னையில் “தமிழ் வளர்ச்சி பண்பாட்டுப் பாதுகாப்பு” மாநாடு நடத்தப்பட்டது. இந்த மாநாட்டுத் தீர்மானங்களையும் உரைகளின் கருத்துக்களையும் “அன்னை தமிழ் வளர்க்க அனைவரும் வாரீர்” என்ற ஒரு சிறுகதை நூலாகக் கொண்டு வந்தது தமுஎகச.
மிகச்சிறந்த பாடத்திட்டத்துடனும் கட்டுப்பாட்டுடனும் படைப்பாக்க முனைப்போடும் செயல்முறை பயிற்சிகள் அடங்கிய நடைமுறையில் திறமையை நிரூபிக்கிற பல சிறுகதை பயிலரங்குகள் 1994 ஏப்ரல் திங்களில் குற்றாலத்தில் நடத்தப்பட்டு அநேகர் கலந்துக் கொண்டு பயனுற்றனர்.
பாரதி ஜோதி பேரணியாய் ஒரு கலைத்தன்மை மிக்க உணர்வுப் பூர்வமான ஊர்வலத்தை 1996 மார்ச் மாதம் ஏழாவது மாநில மாநாடு மதுரையில் கரிசல் இலக்கிய மேதை கி.ராஜநாராயணன் அவர்களால் துவங்கி வைக்கப்பட்டு விமர்சையாக நடந்தேறியது. தோழர் ச.செந்தில்நாதன் தலைவராகத் தேர்வு செய்யப்பட்டார். சமூக அவலங்களுக்கு எதிராக கொடி பிடிக்கும் நமது இயக்கம் சமூகத்தையும் மக்களையும் ஆட்டிப்படைக்கும் கொடிய தீநுண்மி நோயாக சாதிவெறி தலை விரித்தாட வேரூன்றிக் கிடக்கும் அந்த வெறிக்கு எதிராக 1996 மார்ச் 20 அன்று ஆறு நகரங்களில் சாதிவெறிக்கு எதிராகப் பட்டினி போராட்டம் ஒன்று நடத்தியது. இரா.கதிரேசன், மேலாண்மை, தமிழ்ச்செல்வன் போன்ற மாநில தலைவர்கள் உரையாற்றினர்.சாதி வேதனைகளைக் கண்டித்து சுவரொட்டிகள் ஒட்டியும் சாதி எதிர்ப்புப் பாடல்கள் வீதி நாடகங்கள் தயாரித்து கலை இரவு மேடைகளில் ஏற்றி தீண்டாமைக்கு எதிராக வெகுஜன புரட்சி செய்தது தமுஎகச.
1996 ஆம் ஆண்டு இரண்டு முக்கிய நிகழ்வுகளைத் தாங்கியுள்ளது. ஒன்று குணசீலத்தில் இலக்கிய முகாம் நடத்தி பல ஆளுமைகளின் கருத்துக்களை மேடையேற்றியது. மற்றொன்று இயக்குனர் பாரதிராஜாவின் படைப்புகளைக் குறித்த ஒரு ஆய்வரங்கம் ஜனவரி திங்களில் திண்டுக்கல்லில் நடத்தியது. அது மட்டுமில்லாமல் “ஒரு நடிகையின் கதை” என்ற பெயரில் குமுதம் ஏட்டில் தொடர்ந்து வெளிவந்த ஆபாசத் தொடருக்கு எதிராக அறிக்கை விடுத்து தமது எதிர்ப்பை நிலைநாட்டி குமுதம் பத்திரிக்கை அலுவலகம் முன்பு ஆர்ப்பாட்டம் செய்து தொடரை குமுதம் கைவிடச் செய்தது. ஆபாச எழுத்துக்களை எதிர்த்து வலுவாக போராடினால் மிகப்பெரிய பத்திரிகைகளையும் கூட பணிய வைக்க முடியும் என்பதற்கு தமுஎகசவின் இந்த நிகழ்வு நல்லதொரு எடுத்துக்காட்டு.
தமது 24 ஆண்டு கால சீரான இயக்கம் என்பது சாதாரணமான செயலூக்கம் அல்ல. அநேக சிரத்தைகளுக்குள் அவதூறுகளுக்குள் மிரட்டல்கள் மத்தியில் பல நூறு சிறந்த எழுத்தாளுமைகளையும் கலைஞர்களையும் உருவாக்கி அழகிய நந்தவனத்தில் பளிச்சென முகம் காட்டும் கை அகல ரோஜாக்கள் போல இலக்கிய உலகில் வலம் வரச் செய்த பெருமைக்குரிய இயக்கமாகவே நம் இயக்கம் திகழ்கிறது.
No Comments
பள்ளிக்கூடமே வேண்டாம்
அருணன் திரு
நூல் – Half a Day for Caste? (சாதிக்கு அரை நாளா? )
ஆசிரியர் – டி. வீரராகவன்
பதிப்பகம் – லெஃப்ட் வேர்டு புக்ஸ், புதுதில்லி
விலை – ரூ.250
நான் எட்டாவது படித்துக்கொண்டிருக்கும்போது எங்கள் ஊரில், ‘பண்ணையார் பரமசிவம்’ என்று ஒரு மேடை நாடகம் நடந்தது. பண்ணையார்தான் வில்லன். கிராமத்திலிருக்கும் குடியானவர்களின் பிள்ளைகள் அரசு பள்ளிக்கூடத்திற்குப் படிக்கச் செல்ல வேண்டும் என ஆசைப்படுகிறார்கள். அவரது பண்ணையில் வேலை செய்யும் ஆறுமுகம், தன் பையன் அரசனைப் பள்ளிக்கூடத்தில் சேர்க்க பணம் கட்டுவதற்குக் கடன் கேட்கிறார். அதற்குப் பண்ணையார் கோபமாக ஆறுமுகத்தைப் பார்த்து பல கேள்விகள் கேட்பார். ‘ஏய்யா, உங்க பிள்ளைங்க எல்லாம் படிக்க போயிட்டா, யார்யா ஆடு மாடுகளை மேய்க்கறது? நாளைக்குத் துணி வெளுக்கிறது? பெருக்கிக் கூட்றது? சவரம் பண்றது? பண்ணைக்கூலின்னு எந்த வேலைக்கும் ஆள் கிடைக்க மாட்டாங்க. எப்படிடா நான் குடித்தனம் பண்றது?’-அப்படின்னு. இவைபோன்ற வசனங்களைத் தமிழ்ச்சூழலில் ஆயிரக்கணக்கான நாடகங்களில், திரைப்படங்களில், கதைகளில் கேட்டிருக்கிறோம், பார்த்திருக்கிறோம்.
அண்மையில் புதிய கல்விக் கொள்கை பற்றிய தொலைக்காட்சி விவாதம் ஒன்றில் மெத்தப்படித்த மேட்டிமை குலத்தைச் சேர்ந்த ஒருத்தர் கேட்கிறார்.‘எல்லாரும் இஞ்சினியர், டாக்டர் ஆகிட்டா பிளம்பர் வேலைக்கு, எலக்ட்ரீசியன், கார்ப்பென்டர் வேலைக்கு எப்படி சார் ஆள் கிடைப்பாங்க?’ என்று. காலம் உருண்டோடினாலும், புறத்தோற்றங்களும், தொழில்நுட்பங்களும் மாறினாலும் இந்தியச்சமூகம் தனது சாதியப் படிநிலை அமைப்பை ஒரு அங்குலம் கூட விட்டுக்கொடுக்கத் தயாராக இல்லை என்பதுதான் நம் முகத்தில் அறையும் எதார்த்தம்.
கல்வி என்பது எப்படி இந்தியச்சமூகத்தில் வாழும் ஒருவரின் சமூக, பொருளாதார நிலையை மாற்றுகிறது என்பதைக் கண்கூடாக பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம். அந்த மாற்றத்தைத் தடுக்கும் பிற்போக்குச் சக்திகள் மீண்டும் தலைதூக்கிக்கொண்டிருக்கும் ஒரு காலகட்டத்தில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம். இந்தத் தருணத்தில், ‘பாதி நாள் சாதிக்கு?’ (Half a Day for Caste?) என்ற ஆய்வு நூலைப் பார்க்க நேர்ந்தது. சென்னை இந்தியத் தொழில்நுட்பக் கழகத்தில் பேராசிரியராகப் பணிபுரிந்த ‘திலீப்’ வீரராகவன் (1958-2009), முன்னதாக எம்.ஃபில்., பட்டத்திற்காகச் சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்திற்குச் சமர்ப்பித்த, ‘1953இல் மெட்ராஸ் மாநிலத்தில் தொடங்கப்பட்ட மாற்றியமைக்கப்பட்ட தொடக்க கல்வித் திட்டமும், அதன் பாதிப்பும்’ என்ற ஆய்வேடு ஆ.இரா.வேங்கடாசலபதியின் முன்முயற்சியால் தற்போது நூலாக வெளிவந்துள்ளது.
ஆறாண்டுகளுக்கு முன்பு, ‘மதராஸ் பட்டினத்திலும், சுற்றுப்புறத்திலும் 1918 முதல் 1939 வரையிலான தொழிற்சங்க இயக்கத்தின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும்’ பற்றிய வீரராகவனின் நூல் வெளிவந்து பரபரப்பாகப்பேசப்பட்டது வாசகர்களுக்கு நினைவிருக்கலாம். டி. வீரராகவன், 1987ஆம் ஆண்டு சென்னை இந்தியத் தொழில்நுட்பக் கழகத்திற்குச் சமர்ப்பித்த முனைவர் பட்ட ஆய்வேடு அது.
மாற்றியமைக்கப்பட்ட தொடக்க கல்வித் திட்டம்
இராஜகோபாலாச்சாரியார், மதராஸ் மாநில முதலமைச்சராக 1952-53 கால கட்டத்தில் இருந்தபோது கொண்டுவந்தது, ‘மெட்ராஸ் மாநில மாற்றியமைக்கப்பட்ட தொடக்க கல்வித் திட்டம்’. 1937இல் ஒன்றிணைந்த மதறாஸ் மாகாணத்தின் அவர் பிரதமராக இருந்தபோதே இத்திட்டத்தைச் செயல்படுத்த முயற்சித்தார் என்ற செய்தி இந்நூல் மூலமாகத் தெரியவருகிறது. பள்ளிக்கூடத்தில் பாதி நாள் ஏட்டுக்கல்வி வகுப்புகள், மீதிப்பாதி நாள் சொந்த சாதித்தொழிலைக் கற்றல் என்ற ரீதியிலான இந்தத்திட்டத்தைப் பலதரப்பினரும் எதிர்த்தனர். இத்திட்டத்தைத் தீவிரமாக எதிர்த்த பெரியார், குலக்கல்வித்திட்டம் என்று இதைப் பெயரிட்டு அழைத்தார். அந்தப் பெயரே நிலைத்துவிட்டது. இன்றளவும் அதே பெயரில்தான் பொதுமக்களால் நினைவுகூரப்படுகிறது.
காந்தியடிகளின் ஆதாரக்கல்வியும், இராஜாஜியின் திட்டமும்
1937இல் அரிஜன் இதழில் காந்தியடிகள் தான் முன் மொழிந்த ஆதாரக்கல்வித் திட்டத்தைப்பற்றி தொடர்ந்து எழுதி வந்தார். அக்கல்வித்திட்டம், அவரது பொருளாதார, சமூகக் கண்ணோட்டத்துடன் பொருந்தியதாக இருந்தது.
கல்வி, ஒரு குழந்தையின் 7 வயதில் ஆரம்பித்து, தொடர்ந்து 7 ஆண்டுகள் வழங்கப்படவேண்டும். அக்கல்வி, படிக்கும் குழந்தையின் உள்ளூர்ச் சூழலுக்கு நெருக்கமானதாக இருக்கவேண்டும். முழு நேரக்கல்வியாக இருக்கவேண்டும். ஆதாரக்கல்வியில் நன்கு பயிற்சி பெற்ற ஆசிரியர் அடிப்படைப் பாடங்களையும், தொழிற்கல்வியையும் சொல்லித்தருவார். குழந்தைகளுக்குச் சொல்லித்தரப்படும் பாடங்கள், கைவினைத்தொழிலுக்கு இயைந்த வகையில் இருக்கவேண்டும் என்பது காந்தியடிகளின் கல்வித் திட்டத்தின் சில அம்சங்கள்.
காந்தியடிகளின் சமூக பொருளாதாரக் கொள்கையில் அழுத்தமான நம்பிக்கை கொண்டிருந்தாலும் இராஜாஜி ஒரு பழமைவாதி. அவர், புத்தகங்கள் மூலம் கல்வி கற்பிப்பது குழந்தைகளின் வளர்ச்சிக்கு ஊறுவிளைவிக்கும் என நம்பினார். பள்ளிக்கூடங்கள், சிறைச்சாலைகளைப் போன்றவை; பள்ளிக்கூடங்கள் இல்லாமல் இருந்தால் நல்லது என்றும் கூட அவர் எண்ணினார்.
இதனால், ஏற்கனவே இருந்த பள்ளிக்கூட முறையை மாற்ற இராஜாஜி முயற்சி செய்தார். கல்வி கற்பிக்கக் குடும்பங்களே சரியான கருவிகள் என அவர் கருதினார். இராஜாஜி தனது பேச்சொன்றில் இப்படிச்சொல்கிறார். ‘குடும்பமே ஒரு தொழிற்கல்விக்கூடம். ஒரு குடும்பத்தில் உணவு உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது; துணி நெய்யப்படுகிறது; தூய்மைப்பணிகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன; மாட்டு வண்டிகளும், உழுகலப்பைகளும் செய்யப்படுகின்றன; சரி செய்யப்படுகின்றன; நல்லவேளை இன்னமும் சாதிகள் இருக்கின்றன; சாதிகளைச்சேர்ந்தவர்கள் அவரவர் சாதித்தொழில்களைச் செய்துவருகின்றனர். ஆகவே, குடும்பம் தொழிற்கல்விக்கூடமாகவும், பெற்றோரே தொழில் பயிற்றுநர்களாகவும் விளங்குகின்றனர்.’
‘பாதிநாள் பள்ளிப்படிப்பு’ கல்வித்திட்டத்தை 1952இல் முதலமைச்சராகப் பதவி ஏற்றவுடன் நடைமுறைப்படுத்த உத்தரவிட்டார் இராஜாஜி. 1953 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 16ஆம் தேதி பள்ளிக் கல்வி இயக்குனர், வரும் ஜூன் மாதம் தொடங்கும் கல்வியாண்டு முதல் புதிய கல்வித் திட்டம் அமல்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று சுற்றறிக்கை அனுப்பினார். இத்திட்டத்தின் முக்கிய அம்சங்கள் 1. பள்ளியில் ஒரு நாளில் மூன்று மணி நேரமே வகுப்புப் பாடம் நடத்தப்படும். 2. பிறகு, மாணவர்கள் பெற்றோர் எந்த கைவினைத் தொழிலைக் கொண்டுள்ளார்களோ, அந்தத் தொழிலில் பயிற்சி எடுத்துக்கொள்வார்கள்.3.காலையில் ஒரு பிரிவு மாணவர்களும், மாலையில் இன்னொரு பிரிவு மாணவர்களும் பள்ளிக்கு வருவர். 4. இரண்டு பிரிவுகளுக்கும் அதே ஆசிரியர்கள்தாம் கற்பிப்பர்.
திட்டம் அமல்படுத்தப்பட்டவுடன் ஆசிரியர்கள், கல்வியாளர்கள், காங்கிரஸில் உள்ள சிலர் எனப் பலதரப்பிலும் எதிர்ப்பு தீவிரமாக கிளம்பியது. உரிய கலந்துரையாடல் இல்லாமல், திட்டம் நடைமுறைக்குக் கொண்டு வரப்பட்டதாகத் தென்னிந்திய ஆசிரியர் சங்கம் மங்களூரில் நடைபெற்ற மாநாட்டில் எதிர்ப்பை வெளியிட்டது. ஆசிரியர்கள் தங்களது வேலைப்பளு 20 சதவீதம் அதிகரிக்கும் எனக் குற்றம் சாட்டினார்கள். கூடுதல் வேலைக்கு ஏற்ப சம்பளம் உயர்த்தப்படவில்லை என்று வருத்தமும் தெரிவித்தார்கள்.
காந்தியப் பொருளாதார, கல்வியியல் சிந்தனையாளரான ஜே.சி.குமரப்பா, இராஜாஜியின் இந்தத்திட்டம், காந்தியடிகளின் ஆதாரக் கல்வித் திட்டத்திலிருந்து விலகிச் செல்வதாகத் தெரிவித்தார். தேர்ந்த கைவினைஞர்கள் நல்ல ஆசிரியராக இருப்பதில்லை என்றும் குமரப்பா குறிப்பிட்டார். ஆனால், கல்வியாளர்கள் டாக்டர் ஜாகிர் ஹுசைன், டி.வி.ஜி.பால் ஆகியோரும், இந்து மத அறிஞர் கே.எஸ்.ராமசாமி சாஸ்திரி போன்றவர்களும் இராஜாஜியின் திட்டத்தை ஆதரித்தனர்.
இத்திட்டம் குறித்து, ஆலோசனை வழங்க அரசால் நியமனம் செய்யப்பட்ட காந்திய அறிஞர் ஜி. ராமச்சந்திரன், ‘மாற்றியமைக்கப்பட்ட தொடக்க கல்வித் திட்டம்: பார்வைகளும், பரிந்துரைகளும்’ என்ற தலைப்பில் நீண்ட அறிக்கை ஒன்றை அரசிடம் வழங்கினார். இந்த அறிக்கையில், இத்திட்டத்தைப்பற்றி மக்களிடம் முதலில் குழப்பமே நிலவியது என்றும், விளக்கிக் கூறிய பின் மக்கள் ஏற்றுக்கொண்டார்கள் என்றும் கூறுகிறார்.
வேலைப்பளுவைக் குறைத்துக்கொள்ள ஆசிரியர் செய்த சதியே இந்தப் பாதி நாள் வகுப்புகள் திட்டம் என மக்கள் நினைத்தனர் என இத்திட்டத்தின் ஆதரவாளரான ஜி. ராமச்சந்திரனால் எழுதப்பட்டிருந்தாலும், இத்திட்டம் மேலிருந்து கீழ் திணிக்கப்படும் திட்டம்தான் என்பது அறிக்கையில் வெள்ளிடை மலை போல தெரிகிறது. சுருக்கமாகச் சொல்ல வேண்டுமானால், எது சிறப்பானது என்பது இராஜாஜிக்குத் தெரியும் என்பதே ஜி.ராமச்சந்திரனின் எண்ணம் என்று முடிக்கிறார் வீரராகவன்.
வி.கே.ஜான், சி.பா. ஆதித்தனார், ரங்கையா ஆகியோர் இத்திட்டம் சர்வதேச குழந்தை உரிமைப் பிரகடனங்களுக்கு எதிராக இருக்கிறது என்று தெரிவித்தனர். இந்தத் திட்டம் திடீரென அமல்படுத்தப்பட்ட முறை, காங்கிரஸ் கட்சிக்குள்ளேயோ, அரசு அதிகாரிகளிடமோ விவாதிக்காமல் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்ட முறை, எதிர்க்கட்சிகளின் விமர்சனங்களைப் பொருட்படுத்தாமல் இருந்தமை பிரச்சினைகளை அதிகமாக்கின. மக்கள் மத்தியில் திட்டம் மீதான அவநம்பிக்கையும், எதிர்க்கருத்துகளும் பல்கிப் பெருக காரணங்களாகின்றன. எதிர்ப்பை இராஜாஜி எதிர்கொண்ட விதம், அண்மையில் பணமதிப்பிழப்பு நடவடிக்கையில் அரசு, மாற்றி மாற்றிக்காரணம் சொல்லிய நிலையை ஒத்திருந்தது.
எதிர்ப்பு மிகுதியானதும் 1953 ஆகஸ்டு 20 அன்று அரசு, மகாராஷ்டிர கல்வியாளர் பேராசிரியர் ஆர்.வி.பாருலேக்கர் தலைமையில் குழு ஒன்றை அமைத்து, இந்த மாற்றியமைக்கப்பட்ட தொடக்கக் கல்வித் திட்டத்தை ஆராயச் சொன்னது. மூன்று உறுப்பினர்களைக் கொண்டது அக்குழு. ஏ.கோவிந்தசாமி நாயக்கர், இந்தக்குழுவில் ஏன் தமிழ்நாட்டிலிருந்து எந்தக்கல்வியாளரும் இடம்பெறவில்லை என்று கேள்வி எழுப்பினார். பாருலேக்கர் குழு பின்வரும் முடிவுகளைக் கண்டடைந்தது. மூன்று மணி நேர பள்ளிப்படிப்பு போதுமானது. மாணவர் ஆசிரியர் விகிதத்தை 30:1லிருந்து 50:1க்கும்உயர்த்தவேண்டும்.பள்ளிக்கு வெளியிலான கைவினைப் பயிற்சிக்குக் கூடுதல் கவனம் செலுத்த வேண்டும். ஆசிரியர்களுக்கான ஊதியத்தை உயர்த்த வேண்டும். நகர்ப்புறங்களுக்கும் புதிய கல்வித் திட்டத்தை விரிவாக்க வேண்டும்.கைவினைப் பயிற்சியாளர்களுக்கு மதிப்பூதியம் வழங்க வேண்டும் என்பன அம்முடிவுகள். நிதித்துறை பற்றாக்குறையினால் தான் இத்திட்டம் கொண்டு வரப்பட்டது என்று அரசு சொன்னதைக் கவனத்தில் கொள்ளாமல், மேலும் நிதி ஒதுக்க வேண்டும் என்று இக்குழு பரிந்துரைத்தது ஆச்சரியத்தை ஏற்படுத்தியது என்கிறார் வீரராகவன். .
பாருலேக்கர் குழு அறிக்கை, சட்டப் பேரவையில் சமர்ப்பிக்கப்பட்டவுடன் பிரச்சினை தீவிரம் எடுக்கத் தொடங்கியது. எனினும் அரசாங்கம், பாருலேக்கர் குழு பரிந்துரைகளை ஏற்றுக் கொண்டு, புதிய கல்வி திட்டத்தை நகரங்களுக்கும் விரிவாக்க உத்தரவிட்டது.
திராவிடர் கழகம், திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் உள்ளிட்ட கட்சிகள் எதிர்ப்பைத் தெரிவித்தன. குலக்கல்வித் திட்டம் என்றும், வர்ணாஸ்ரம கல்வித் திட்டம் என்றும் இத்திட்டத்தை அழைத்த பெரியார், பார்ப்பனர் அல்லாதவருக்கு எதிராக இராஜாஜி கொண்டுவந்த பல நடவடிக்கைகளைப் பட்டியலிட்டார். கல்விக்கான கூடுதல் வரியைக் குறைத்தது; 60 மாணவர்களுக்குக் குறைவாகப் படித்த உயர்நிலைப் பள்ளிகளை மூடியது; வனக்கல்லூரியை மூடியது; ஆயிரக்கணக்கான தொடக்கப்பள்ளிகளை மூடியது; கிறிஸ்துவத்துக்கு மாறிய தாழ்த்தப்பட்ட மாணவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வந்த கல்வி உதவித் தொகையை நிறுத்தியது ஆகியவை சாதிய அமைப்பை ஆதரிக்கும் மனம் கொண்ட இராஜாஜியின் பார்ப்பனரல்லாதவர்களுக்கு எதிரான நடவடிக்கை என்ற பெரியார் இந்தத் திட்டத்தையும் அவற்றுள் ஒன்றாகத்தான் பார்த்தார்.
கிராமப்புறத்தின் சமூக பொருளாதார படிநிலைகளை நிலைநிறுத்துவதற்கே இத்திட்டம் கொண்டு வரப்பட்டது என இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி குற்றம் சாட்டியது. சோசலிச கட்சியும் இத்திட்டத்தைக் கண்டித்து தீர்மானம் இயற்றியது. ஆளும் கட்சிக்குள்ளேயே கருத்து வேறுபாடு இருந்தது. ஓமந்தூர் ராமசாமி ரெட்டியார் இத்திட்டம் நடைமுறை சாத்தியமற்றது என்று தெரிவித்தார். இத்திட்டத்தை எதிர்த்தாலும் காமராசர் வெளிப்படையாக ஏதும் சொல்லவில்லை. எதிர்ப்புகளைப் பார்த்த இராஜாஜி பல சமரச நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார். பள்ளிக்கு வெளியில் கைவினைகள் கற்பதை வேண்டாம் என்றால் விட்டு விடலாம் என்றார். இப்போது இருப்பதைவிட அதிக மாணவர்கள் எழுத்தறிவு பெற வேண்டும் என்பதே இத்திட்டத்தைத் தான் கொண்டு வந்ததன் நோக்கம் என்று இராஜாஜி குறிப்பிட்டார். இரா.கிருஷ்ணமூர்த்தி, தன் கல்கி பத்திரிகையில், இராஜாஜியின் திட்டத்திற்குப் பெருமளவில் ஆதரவு பிரச்சாரம் செய்தார். புதிய கல்வித் திட்டம், தற்சார்பு கொண்ட, தன்னம்பிக்கை கொண்ட குடிமக்களை உருவாக்கும் என எழுதினார். ஏட்டுக்கல்வியைக் குறைசொல்லி, உடலுழைப்பே அமெரிக்காவைச் சிறப்பாக்கியது என வாதிட்டார். ஆபிரகாம் லிங்கன், ஒரு மரம் வெட்டுபவர்; கிருஷ்ணர் மாடு மேய்ப்பவர்; திருவள்ளுவர் ஒரு நெசவாளர்; வேதாந்த தேசிகர் செருப்பு தைப்பவர் எனக்குறிப்பிட்டு உடலுழைப்பின் மேன்மையை எடுத்துக்காட்டினார்.
தொடக்கக் கல்வியில் மாற்றங்கள் கொண்டு வருவது குறித்து சட்டப்பேரவையில் ஏன் முன்பே தெரிவிக்கப்படவில்லை, விவாதிக்கப்படவில்லை என்று எதிர்க்கட்சிகள் கேட்டதற்கு இராஜாஜி, ஏற்கனவே தான் அமல்படுத்திய மதுவிலக்கு, கோயில் நுழைவு ஆகிய முடிவுகளைச் சட்டப்பேரவையில் தெரிவிக்காமல்தான் கொண்டு வந்ததாகப் பதில் தெரிவித்தார். ராமானுஜரும், சங்கரரும் தங்களது தத்துவங்களை வெளியிடும் முன்பு யாரிடமாவது ஆலோசனை கேட்டார்களா எனக் கோபமாக இராஜாஜி கேட்டார். புத்திசாலித்தனமான இந்த பதில், ஜனநாயகத்துக்கு பொருத்தமானதாக இல்லை என முன்னுரையில் பதிவிடுகிறார் ஆ.இரா.வேங்கடாசலபதி.
மாணவர்-ஆசிரியர் விகிதம் உயர்த்தப்படும் என்ற அறிவிப்பை அறிந்த ஆசிரியர்கள் தங்கள் வேலையை இழக்க நேரிடும் என அச்சம் தெரிவித்ததையடுத்து ஒரு ஆசிரியர் கூட வேலையை இழக்க மாட்டார்கள் என்று இராஜாஜி உறுதி அளித்தார். எப்படிப்பட்ட எதிர்ப்புகள் வந்தாலும், இத்திட்டத்தைச் செயல்படுத்தியே தீருவது என இராஜாஜி உறுதி கொண்டிருந்தார். தன் சொந்தத் திட்டமாக இதைக் கருதினார்.
இத்திட்டத்திற்கு எதிர்ப்பு நாளாக 1953 ஆம் ஆண்டு ஜூன் 21ம் தேதியைத் திராவிடர் கழகமும், திராவிட முன்னேற்றக் கழகமும் அறிவித்தன. அரசினர் தோட்டத்தை நோக்கி, திராவிடர் கழகம் பிரம்மாண்டமான பேரணி நடத்தியது. திராவிட முன்னேற்றக் கழகம், முதலமைச்சர் வீட்டை முற்றுகையிடும் போராட்டத்தை முன்னெடுத்தது. 1953 ஜூலை 15 அன்று சட்டமன்றத்தில் எதிர்க்கட்சிகள் இத்திட்டம் பற்றி கேள்வி எழுப்பினர்.ஆந்திர மாநில உருவாக்கச் சட்டம் விவாதிக்கப்பட்ட பிறகே கல்வித்திட்டம் பற்றிய விவாதம் எடுத்துக்கொள்ளப்படும் என இராஜாஜி சொல்லிவிட்டார். சட்டமன்ற கூட்டத்தொடரின் இறுதியில் இத்திட்டம் குறித்த அரசின் தீர்மானம் விவாதிக்கப்பட்டது. அறிஞர்கள் அடங்கிய குழுவின் பரிசீலனைக்கு அனுப்பப்பட வேண்டும், அதுவரை திட்டத்தைச் செயல்படுத்துவது நிறுத்தி வைக்க வேண்டும் என்ற தமிழ்நாடு உழைப்பாளர் கட்சியைச் சேர்ந்த கே.ஆர்.விஸ்வநாதனின் திருத்த தீர்மானம் வெற்றி பெற்றது. அரசுத்தரப்புத் தீர்மானம் தோல்வியுற்றதால், தார்மீக ரீதியில் இராஜாஜியின் ராஜினாமாவை எதிர்க்கட்சிகள் கோரின. ஆனால், இராஜாஜி ஒப்புக்கொள்ளவில்லை.
புதிய ஆந்திர மாநிலம் அமைப்பதற்கான சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்டவுடன், 1953 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் ஒன்றாம் தேதி ஆந்திர மாநிலம் அமைக்கப்பட்டது. அதனால் சட்டமன்றத்தில் காங்கிரஸ் கட்சிக்கு வசதியான பெரும்பான்மை வந்துவிட்டது. ஆனால், அதே நேரத்தில், காங்கிரஸ் கட்சியில் இராஜாஜிக்கு எதிர்ப்பும் வலுக்கத் தொடங்கியது. வரதராஜுலு நாயுடு, காமராஜரின் நெருங்கிய சகாவான கே.டி.கோசல்ராம் ஆகியோர் இராஜாஜிக்கு எதிரான நடவடிக்கைகளைத் தீவிரப்படுத்தினர். இராஜாஜி, முதலமைச்சர் பதவியிலிருந்து விலக வேண்டும் என்ற கோரிக்கை வலுத்து ஒலிக்கத் தொடங்கியது. கே.டி.கோசல்ராம், இராஜாஜியின் ஆட்சியை, ‘பேயாட்சி’ என்று விமர்சித்தார்.
கல்வித் துறைக்கான மானியக் கோரிக்கை மீது பேசுகையில் இராஜாஜி,‘சாதிகள், சமூகங்கள் குறித்த உணர்ச்சிகள் இந்த மாநிலத்தில் அதிகமாக இருப்பது நம்முடைய துரதிர்ஷ்டம்.மாற்றியமைக்கப்பட்ட தொடக்கப்பள்ளிக் கல்வித் திட்டம், ஒரு அரசியல் விஷயமாக மாறி, மதப்பூசலாக,சாதிப்பூசலாக உருவாகிவிட்டது. இப்படி விஷயங்களைத் தவறாக சித்திரிப்பது சிலருக்கு வாடிக்கையாகிவிட்டது’ என்றார். இராஜாஜி பதவி விலக வேண்டும் என்ற போராட்டம், எதிர்க்கட்சிகளால் முதலில் தொடங்கப்பட்டது. இரண்டாவது காங்கிரசுக்கு உள்ளேயேயும் எதிர்ப்பு எழுந்தது. இரண்டு நிலைகளிலும் சாதியவாதமே வெடிமருந்தாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது என்று வீரராகவன் எழுதுகிறார். காலம் காலமாய் கல்வி மறுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு, விடுதலைக்குப்பிறகும் கல்வி மறுக்கப்படுவதையும், சொந்த சாதி வேலைகளையே தொடர்ந்து செய்து வரவும் இராஜாஜியின் திட்டம் நிர்ப்பந்திப்பதை வீரராகவன் குறிப்பிடவில்லை.
பாருலேக்கர் குழு அளித்த ஆதரவான பரிந்துரைகளுடன் திருப்தி அடையாத இராஜாஜி அரசு, மத்திய கல்வி ஆலோசனை வாரியத்தின் கருத்தையும் கேட்டது. வாரியம் புதிய கல்வித் திட்டம் பெரும்பாலான குழந்தைகளுக்குக் கல்வியை கொண்டு சேர்க்கும் முயற்சியில் ஒரு வரவேற்கத்தக்க திட்டம் என்று பாராட்டியது. ஆனால், பிற்பகலில் மாணவர்கள் பள்ளிக்கு வெளியே கைவினைத்தொழில்கள் கற்பதைத் தீவிர கண்காணிப்புக்கு உட்படுத்த வேண்டும் என்றும் கருத்து தெரிவித்தது. எனினும், முழுநேர பள்ளிக் கல்வியே குழந்தைகளுக்குத் தேவையானது என்று மத்திய கல்வி ஆலோசனை வாரியம் முடிவாகத் தெரிவித்துவிட்டது.
குடும்பங்களால் கட்டமைக்கப்பட்டிருந்த கிராமம் முழுவதுமே ஒரு பல்தொழில்நுட்ப பயிலகம் என்பது இராஜாஜியின் கருத்து. ஆனால், வாரியம், பள்ளிக்கூடமே சமூக கூடமாக இருக்கிறது என்றது. உண்மையில், இராஜாஜியின் கல்வித்திட்டத்தை மத்திய கல்வி ஆலோசனை வாரியம் நிராகரித்து விட்டது என்றே சொல்லலாம் என்கிறார் வீரராகவன்.
உடல்நிலையைக் காரணம் காட்டி, இராஜாஜி, 1954 ஏப்ரல் 13ஆம் தேதி முதலமைச்சர் பதவியிலிருந்து விலகினார். ஏப்ரல் 1954இல் காமராஜர் முதலமைச்சராகப் பொறுப்பேற்றார். புதிய அரசு பதவி ஏற்றவுடன் இக்கல்வித் திட்டம் கைவிடப்பட்டது என்று அறிவிக்கப்பட்டது. இராஜாஜி, தனது திட்டம் அரசால் கைவிடப்பட்டதற்குக் கண்டனம் தெரிவித்தார்.
இராஜாஜி, காந்தியடிகள் ஆகியோரின் பேரனாகிய கோபாலகிருஷ்ண காந்தி இந்த நூலுக்கு முன்னுரை எழுதியுள்ளார். அதில் அவர், ஒரு பழமை விரும்பி ஒருதலைப்பட்சமாக கொண்டுவந்த திட்டமே, இந்தப் புதிய தொடக்கக்கல்வித்திட்டம் என்கிறார். ‘மற்றவர்களின் மதிப்பீட்டை விட தனது மதிப்பீடுதான் வலிமையானது என்று எண்ணும் இராஜாஜி போன்ற சிலரிடம் விளங்கும் சந்தேகத்திற்கு அப்பாற்பட்ட நேர்மையும் நோக்கமும் கூட கொடுங்கோன்மை தன்மையுடையது ஆகிவிடுகின்றன’ என்கிறார் அவர். இராஜாஜியிடம் மற்றவர்களின் கருத்துக்கு இடம் அளியுங்கள் என்று யாராவது சொல்லியிருக்க வேண்டும். அப்படிச் சொல்லி, அவர் அதைக் கேட்டிருந்தால், குலக்கல்வித் திட்டம் என்று அழைக்கப்பட்ட இந்த திட்டத்தின் போக்கும் இராஜாஜியுடைய அரசியல் வாழ்க்கையுமே வேறு திசையில் போயிருக்கும். அவர் அப்படிக் கேட்டிருந்தால், யாராவது அவரிடம் சொல்லி இருப்பார்கள், ‘புத்தகங்கள் அடிப்படையிலான கற்றல்தான் பள்ளியின் மையச்செயல்பாடு’ என்று. இரண்டாவது தொழிற்பாடமாகக் குலத்தொழிலுக்குப் பதிலாக கைராட்டை, வேளாண் கருவிகள் செய்தல் என எந்த வளர்ச்சித் தொழிலையும் வைத்துக் கொள்ளலாம் என அவர்கள் ஆலோசனை சொல்லி இருப்பார்கள். பிற்பகலில் நேரம் கழிக்க, விளையாட்டு என்ற ஒன்றும் இருக்கிறது அல்லவா என்று கோபாலகிருஷ்ண காந்தி கேட்கிறார். ஆனால், இராஜாஜி கேட்டாரா? செவிமடுத்தாரா? தான்தான் சிறந்தவர் என்று அவர் தன்னை நினைத்துக் கொண்டார். அத்துடன் முடிந்தது கதை என்கிறார் கோபாலகிருஷ்ண காந்தி.
காமராசரின் எல்லோருக்கும் கல்வி.
அரசியலமைப்பின் வழிகாட்டு நெறிகளின்படி, தொடக்கக் கல்வியைச் சீரமைக்க ஆலோசனை வழங்குவதற்காக டாக்டர் ராம. அழகப்பச் செட்டியார் தலைமையில் ஒரு குழுவை காமராஜர் அரசு அமைத்தது. அக்குழு பின்வரும் பரிந்துரைகளை அளித்தது.
300க்கும் அதிகமான மக்கள்தொகை கொண்ட அனைத்து கிராமங்களிலும் பள்ளிகள் அமைக்கப்பட வேண்டும். பள்ளிக் குழந்தைகளுக்கு இலவச மதிய உணவுத் திட்டம் வழங்க வேண்டும். இதற்கான செலவில் உள்ளூர் மக்களும் ஒரு பங்கை அளிக்க வேண்டும்.வேளாண் வேலைகளுக்கு ஏற்ற வகையில் பள்ளி வேலைநாட்கள் மாற்றியமைக்கப்பட வேண்டும்.ஓராசிரியர் பள்ளிகள் தொடர வேண்டும். அதே சமயத்தில், அவற்றில் மூன்றாம் வகுப்பு வரை மட்டுமே இருக்க வேண்டும்.
விரயங்களைக் குறைப்பது பற்றி எந்தவிதமான உருப்படியான பரிந்துரைகளையும் இந்த குழு அளிக்கவில்லை என வீரராகவன் வருந்துகிறார். மதிய உணவு திட்டம் விரயங்களைக் குறைக்கும் என குழு நம்பியது. பாடத்திட்டத்தில் எந்த மாற்றத்தையும் இது பரிந்துரைக்கவில்லை. ஆனால், ஆசிரியர்களின் சம்பளத்தை உயர்த்த பரிந்துரைத்தது என்பதை வீரராகவன் குறிப்பிடுகிறார்.
அழகப்பச் செட்டியார் குழுவின் பரிந்துரைகளை ஏற்றுக் கொண்ட காமராசரின் அரசு தொடக்க கல்விக்கு முன்னுரிமை அளித்து செயல்பட ஆரம்பித்தது. 12வயது வரையிலோ அல்லது ஐந்தாம் வகுப்பு முடிக்கும் வரையிலோ பள்ளியிலிருந்து இடைநிற்க யாரும் அனுமதிக்கப்படவில்லை. இந்த நடவடிக்கைகளால் லட்சக்கணக்கான மாணவர்கள் பள்ளியில் சேர்ந்தனர். ஆயிரக்கணக்கில் புதிய ஆசிரியர்கள் நியமிக்கப்பட்டனர். சமூக, பொருளாதார தடைகளை நீக்க, பல முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன. அனைத்து குழந்தைகளுக்கும் தொடக்க கல்வி இலவசமாக வழங்க முடிவு செய்யப்பட்டது. எல்லாவற்றிற்கும் சிகரமாக இலவச மதிய உணவுத் திட்டம் அமைந்தது.
கல்வியில் ஏற்பட்ட இந்த முன்னேற்றம் தமிழகத்தில் மட்டும் நடந்த ஒன்றல்ல என்கிறார் வீரராகவன். அது, முதல் மூன்று ஐந்தாண்டு திட்டக் காலகட்டத்தில் இந்திய அளவில் ஏற்பட்ட முன்னேற்றத்தின் ஒருபகுதியே என்கிறார். மத்திய அரசு நிதியைக் கொண்டு, தேசிய கல்விக் கொள்கையைத் தீவிரமாக அமல்படுத்தியது ஒன்றுதான் காமராசரின் பங்களிப்பு என்று அதற்கான பாராட்டை மட்டும் வீரராகவன் அளிக்கிறார்.
ஆய்வின் முடிவுரையில், வீரராகவன் பின்வரும் கருத்துக்களை முன்வைக்கிறார். சுதந்திரத்திற்கு பிறகு, ஐந்தாண்டுகள் கடந்த பிறகும் அனைவருக்கும் அடிப்படை கல்வி என்பது கனவாகவே இருந்தது. இராஜாஜிக்கு நிறுவன கல்வி முறையில் நம்பிக்கை இல்லை. அவரது தனிப்பட்ட கருத்துக்களும், அரசியல் சட்டத்தின் வழிகாட்டு நெறிகளும் இணைந்தே அவரை பாதி நாள் பள்ளி கல்வித் திட்டத்தைச் செயல்படுத்த வைத்தது என்கிறார் வீரராகவன்.
ஜனநாயக விரோதமாகத் திட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது என்பதை வீரராகவன் ஒப்புக்கொள்கிறார். இராஜாஜி கல்வித்துறையின் எதிர்ப்புகளைப் புறந்தள்ளியது; சட்டமன்ற தீர்மானத்தை மதிக்காதது எல்லாம் சேர்ந்து, திட்டத்தின் தோல்விக்குக் காரணங்களாயின என்கிறார். இராஜாஜியின் கல்வித் திட்டத்தை, ஒடுக்கப்பட்ட பாட்டாளி மக்களுக்கு எதிரானதாக வீரராகவன் கருதவில்லை. திராவிடர் கழகமும் திராவிட முன்னேற்றக் கழகமும் மக்களின் மனத்தில் சந்தேக விதைகளை விதைத்து, அச்ச உணர்வை வளர்த்ததாலேயே கல்வித் திட்டத்துக்கு மக்களிடம் எதிர்ப்பு அதிகரித்ததாக வீரராகவன் கருதுகிறார். இராஜாஜியின் திட்டத்தை நாட்டுக்குத் தேவையான எந்த ஒரு புரட்சிகரமான திட்டமும் பதிலீடு செய்யவில்லை என்பதே வீரராகவனின் முடிவு. காமராசர் ஆட்சியில் தொடக்கக்கல்வி பெருமளவில் வளர்ச்சி பெற்றாலும், விரயங்களும், தேக்கங்களும், அனைவருக்கும் கல்வி என்ற கனவை ஈடேறாமல் செய்தன என்கிறார் வீரராகவன். பின்னர், சில ஆண்டுகள் கழித்து அரசு முறைசாரா கல்வி என்ற திட்டத்தை அமல்படுத்தியது என்பது, இராஜாஜியின் இக்கல்வித் திட்டத்தை வேறு பெயரில் மறைமுகமாக அமல்படுத்துவதற்குச் சமம் என்கிறார். அரசும், உள்ளாட்சி நிர்வாகங்களும் ஏழைகளுக்கும், உரிமையற்றோருக்கும் கொடுத்த இலவச தாய்மொழிவழிக் கல்வி தரம் குறைந்ததாக இருந்தது. அதேவேளையில், சிறிய அளவிலான பணக்கார, மேல்தட்டு வர்க்க பிள்ளைகள், தனியார் ஆங்கில வழிக்கல்வி பள்ளிகள் மூலம்,மேன்மையான கல்வியைப் பெற்றார்கள் என வீரராகவன் குறிப்பிடுகிறார். இதனால், ஏழைகளின் குழந்தைகள் எதையுமே கற்காமலேயே பள்ளியை விட்டு நின்று விட்டனர் என்று முடிக்கிறார் வீரராகவன். பலவித அரசு ஆவணங்களையும், அறிக்கைகளையும் படித்து, இந்த ஆய்வேட்டை எழுதியுள்ள வீரராகவன், அரசு வழங்கிய தமிழ்வழிக் கல்வி பற்றிய எதிர்மறையான முடிவுகளை அடைய தான் கண்ட எந்தவித ஆதாரங்களையும் நமக்குத் தரவில்லை.
சாதியப் படிநிலைகளால் ஆன இந்திய சமூகத்தில் வாழும் ஒவ்வொருவரையும் நனவிலி நிலையில் சாதி வழிநடத்துகிறது. சமத்துவம் பேசும் மார்க்சிய அரசியல் தத்துவங்களைப் படித்து, பாடங்கள் எடுக்கக் கூடிய ஒரு படித்தவர் கூட, தனது மேல்சாதி அபிமானங்களிலிருந்து விடுபட முடியவில்லையோ என்பதையே இந்த ஆய்வுநூல் நமக்கு உணர்த்துகிறது.
No Comments
No Comments
No Comments
No Comments
No Comments