இந்த ஜனநாயக சமூகம் எப்படி தன் சாதிய ஒடுக்கு முறையை நிறுவனமாக்கி வருகிறது என்பதற்கு சாட்சி சொல்பவை இவரது படைப்புகள்
தள்ளி நில்லு
மேலாண்மை பொன்னுசாமி
அவக் தொவக்கென்று அவசர அவசரமாகக் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கிற மகன் முருகையாவையே கூர்ந்து பார்க்கிற சங்காண்டியின் கண்களிலேயே கண் வைத்திருக்கிற சின்னப்பாண்டியின் மனசெல்லாம் பெருமிதத் ததும்பல்
“அம்மே, தூக்கச் சட்டியிலே சோறு வைச்சுட்டீயா?”
“வைச்சுட்டேன்ப்பா..”
“அஞ்சு லிட்டர் கேன்ல தண்ணி புடிச்சுட்டீயா?”
“புடிச்சுட்டேன்டா, துரட்டியையும் ரெண்டு அரிவாள்களையும் பக்கத்துலே வைச்சுருக்கேன்ப்பா..”
“ஏம்ப்பா சைக்கிள்லே காத்து கீத்தெல்லாம் இருக்குதுல்லே? சரி பார்த்துட்டீயா?” என்று குறுக்குக் கேள்வி கேட்ட சின்னப் பாண்டியின் ரகசியப் பார்வை சங்காண்டி கண்ணில் உட்கார்ந்திருந்தது.
முருகையாவுக்குத் தன் மகளைக் கொடுக்கலாம் என்றொரு நினைவு ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. சங்காண்டி குடும்பத்தில் தண்ணி வெண்ணி கலக்கணும் என்று சின்னப் பாண்டிக்கு ரொம்ப ஆசை. விவசாயக் குடும்பம், நிலபுலம் ஜாஸ்தி. வெள்ளாமை விளைச்சல் படு செழிப்பு. சங்காண்டியின் மகள் கறுப்பாக இருந்தாலும் களையான முக லட்சணம். முறுக்கிப் பிழிந்த ஈரக்கூந்தல் மாதிரி இறுகலான திரேகம்.
“எம்பயலோட ஒம்ம பொண்ணை சேத்து வைச்சா சோடிப் பொருத்தம் கச்சிதமாயிருக்கும்.”
“ஏங்கிட்ட பொண்ணு கேக்கீரா?”
“கேட்டுக்கிட்டுதான் இருக்கேன்”
“நா ஒம்ம மகனைப் பாக்கணும். ஒம்ம ஊரைப் பாக்கணும். எம் பொண்ணு வந்து இருந்து வாழப்போற ஊரையும், ஊரோட சுத்து வட்டாரத்தையும் பாக்கணும்.”
“எப்ப வாரீரு?”
“ம் அம்மாசி முடியட்டும், வர்ற வளர்பிறையிலே வர்றேன்.”
சங்காண்டி வந்திருக்கிறார், முருகையாவையே கவனிக்கிறார்.
“வெறகு வெட்டுறதுக்கு எங்க போறாக மருமகப்புள்ளை?”
“வலையபட்டிக் காட்டுக்கு.”
“சம்பளம்?”
“எரநூத்தைம்பது ரூவா.”
“வெறகு வெட்டு இல்லாட்டா?”
“ஆமர்நாட்டு சம்சாரிகளோட காடுகரைகளுக்குக் கூலி வேலைக்குக் போகணும்.”
“கடை கண்ணிகள்லே அரிசி பருப்பு வாங்கணும்னா..”
“ஆமர்நாடுதான் போகணும், அங்கதான் பெரிய பெரிய பலசரக்குக் கடைக இருக்கு. பெரிய ஊரு, நிறைய தலைக்கட்டுக. நாலா சாதிச் சனமும் கலந்துருக்குற ஊரு.”
“ம்.ம்.ம்.”
“நாடாக்கமாரு, தேவமாரு, நாயக்கமாரு, ஆசாரிமாரு, சக்கிலியச்சனம், சாம்பாக்கமாரு எல்லாரும் இருக்காக. சண்டை சத்தமில்லாம ஒத்துமையாயிருப்பாக. நம்ம ஊர்ல?”
“நம்ம ஆளுக மட்டும்தான், நம்ம தனி ராஜ்ஜியம்.”
சங்காண்டிக்குள் நாலா திசைகளிலும் ஓடிப் பாய்கிற நினைவுகள், ஆயிரம் காலத்துப் பயிர். ஆற அமர யோசிக்க வேண்டும். யோசனைகளின் நீட்சியின் ஒரு நெருடல். ஆமர்நாட்டை நம்பிய பிழைப்பு. நோய் நொடி என்றால் அங்குதான். கடை கண்ணிக்கும் அந்த ஊர்தான். பாடுசோலிகளுக்கும் அந்த ஊரையே நம்பின பாடு. எல்லாவற்றுக்கும் அதுதான். ஊர் வழி போவதென்றாலும் அங்குதான் போய் பஸ் ஏற வேண்டிய நிலைமை. சண்டை சத்தமில்லாம ஒத்துமையாயிருப்பாங்க இது ஒரு நல்ல அறிகுறி.
ராசம்மா சோறுவைத்து சாப்பிடச் சொன்னாள் “அண்ணே சாப்புட்டுக்கிறீகளா?”
சாப்பிட்டு முடித்தனர். சங்காண்டி ஒவ்வொன்றும் உரசிப் பார்த்தார். சந்தேகமான மனசோடு யோசித்தார். “சரி தங்கச்சி புஞ்சைக்குப் போய்ட்டு வரட்டும். நாம அப்படியே காலாற ஆமர்நாட்டுக்கு போய்ட்டு வந்துருவோம்”.
மாப்பிள்ளை பார்க்கிற மாதிரி, மாப்பிள்ளை வீடு, ஊர் பார்க்கிற மாதிரி அந்த ஊரையும் அளந்து பார்க்கவா? என்று யோசிக்கிற சின்னப் பாண்டி சங்காண்டியின் முன்யோசனையை நினைத்து வியந்தான்.
“ஆமநாடு தங்கமான ஊரு, தங்கமான மனுசங்க. நம்ம ஊரு ஆளுகளை தாயா புள்ளைகளா மதிச்சு பாசத்தோட பழகுவாக. தள்ளி நில்லுன்னு ஒருத்தருகூட சொல்ல மாட்டாக” சின்னப் பாண்டி சொல்லிக் கொண்டே வந்தார்.
டீக்கடைகளில் உட்காருகிற இடங்களில் வித்தியாசம் உண்டா டீக்கிளாஸ்களில் வேறுபாடு உண்டா என்றெல்லாம் கேட்டு விசாரிக்கிற ஆர்வத்தை அடக்கிக் கொண்ட சங்காண்டி அதான் போய் நேர்லேயே பார்க்கப்போறோம்லே?
ஊருக்குள் நுழைந்தவுடன் “வாயா சின்னப் பாண்டி, என்ன சௌக்யமா? கடைக்குப் போகவா பஸ்ஸுக்கா?”
“ஆமய்யா பஸ்ஸுக்கெல்லாம் போகல. சும்மா ஊருக்குள்ளேதான்.”
சாதி வித்தியாசம் வார்த்தைகளில் தோன்றவில்லை. அருஞ்சுனை பலசரக்குக் கடைக்குப் போனான். உற்சாகமாக வரவேற்கிற கடைக்காரர், அக்கறையான உபசரிப்புகள் இன்னின்ன சரக்குகள் வேணும் என்று சிட்டை சொல்லுகிறான்.
“போட்டு வையுங்க, நாங்க நடுத்தெரு போய்ட்டு வாரோம்.”
“சரி ஒரு கலரு குடிச்சுட்டுப் போகலாம்லே? ஓடைக்கட்டா?”
“வேண்டாம்யா..”
“விருந்தாளு கூட வந்துருக்கு. ஒடைக்கறேன்.”
ரெண்டு பேரும் கலர் குடித்து முடித்து ஏப்பம் விட்டனர். எதிர்க்களித்த கலர் நுரைகள் நரம்பெல்லாம் சுறுசுறுத்து இனித்தன. சங்காண்டிக்குள் கலர் நுரைகளாக மொறு மொறுக்கிற நினைவுகளின் தித்திப்பு டீக்கடையில் பெஞ்சில் உட்காரச் சொன்ன சமத்துவம், எல்லாருக்கும் போலவே கண்ணாடிக் கிளாஸில் டீ தந்த மரியாதை சங்காண்டிக்குள் வியப்பாக இருந்தது.
“இங்க எல்லா சாதிக்கும் ஒரே மாதிரிதான்.”
“சாம்பாக்கமாரு, சக்கிலியருக..”
“அவுகளுக்கும் இப்படித்தான். பெஞ்சுலே உக்காந்து கண்ணாடிக் கிளாஸ்லே டீக்குடிச்சுட்டு சிகரெட்டை ஊதிட்டுப் போகலாம். சுடுகாடும் இடுகாடும் கூட இந்த ஊர்ல எல்லாருக்கும் ஒரே எடம்தான்.”
“பரவாயில்லையே! நம்ம பயக தண்ணியைப் போட்டுட்டு சலம்ப மாட்டாங்களா?”
“இப்பத்தான் டாஸ்மாக் வந்துருச்சு. எல்லாச் சாதிகள்லேயும் குடிச்சிட்டு சலம்புறவுக சில பேரு இருக்காக. அதனாலே அதெல்லாம் சகஜமாயிருச்சு.”
சங்காண்டிக்கு இந்த ஊர் ரொம்ப புதுமையாக இருந்தது. எளிய சாதியை தள்ளி நில்லு என்று சொல்லாத ஊர். முருகையாவுக்கு மகளைத் தரலாம். சின்னப்பாண்டியின் குடும்ப மருமகளாக மதிப்பு மரியாதையோடு வாழ்வாள். பஸ்ஸ்டாண்ட் பக்கம் போனார்கள். பால் பண்ணை வாசல்படியில் ஒரு பெரியவர் உட்கார்ந்திருந்தார். கதர் வேட்டி, கதர்ச்சட்டை, கதர்த்துண்டு, வலது கை விரலிடுக்கில் புகைகிற சிகரெட். முகத்தில் இனம்புரியாத சிடுசிடுப்பு.
“அண்ணாச்சி ராசபாளையம் பஸ் எப்ப வரும்?” அவரிடம் கேட்ட சங்காண்டி ஏற இறங்கப் பார்த்த பெரியவர். வெள்ளை வேட்டி, வெள்ளைச் சட்டை, கைகளில் மோதிரம், கடியாரம், காலில் செருப்பு, மதிப்பு மரியாதைக்குரிய கண்ணியமான தோற்றம்.
“சின்னப்பாண்டி கூட வந்த ஆளா? உறவுக்காரவுகளா?”
“ஆமா …ண்ணாச்சி.”
“அண்ணாச்சின்னு என்னைக் கூப்புடுதீயே எப்படி? என்ன மொறையிலே? நீ எங்க அம்மா வவுத்லே பெறந்தீயா? இல்லாட்டா உங்காத்தா ஒன்னை எங்கப்பனுக்குப் பெத்தாளா?”
சுரீரிடுகிற தீ வார்த்தைகள். தடிப்பான வார்த்தைகளுடன் சீறத் தயாராகிவிட்ட சங்காண்டி. நாலெட்டு பிந்தி வந்த சின்னப்பாண்டி நிலவரக் கலவரத்தைச் சட்டென உணர்ந்து கொண்டு சங்காண்டியின் வலதுகை மணிக்கட்டைப் பற்றி அழுத்திய அழுத்தத்தில் ஓர் அர்த்தம் தொனித்தது. வாயைத் திறக்காமல் பேசாமலிரு என்று உணர்த்துகிற கைப்பாஷை.
“அய்யா அவரு வெளியூரு தப்பா எடுத்துக்கிடாதீக” என்று மிருதுவான குரலில் கூறிவிட்டு சற்றுத் தள்ளி சங்காண்டியை அழைத்துச் சென்ற சின்னப்பாண்டி.
அங்கு நீடித்த மௌனம் மனசுகளைக் கிழித்து உரித்து மிளகாய்த் தூளை அப்பியது.
சங்காண்டி மகள் சின்னப் பாண்டி மகனுக்கு வாழ்க்கைப் சரிபட்டு வரவில்லை.
பின் குறிப்பு:
தமிழ்ச் சிறுகதையின் வேறுபட்ட போக்குகளை வெளிப்படுத்தும்வகையில் பல்வேறு எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகள் சுருக்கப்பட்டு தரப்படுகிறது, அந்தந்த எழுத்தாளர்களின் படைப்புலகில் பிரவேசிக்க இது வாசகர்களுக்கு ஒரு நுழைவாயிலாக அமையும் என்ற கருத்தின் பேரில் இச்சுருக்கம் வெளியிடப்படுகிறது.
No Comments
