து.பா.பரமேஸ்வரியின் கவிதைகள்
இப்போதெல்லாம்..
***********************
இப்போதெல்லாம் நான் உறங்கிவிடுகிறேன் இரவில்..
படுக்கையில் இறுதி நாட்களை எண்ணிக்கொண்டுருக்கும் நோயாளியின் ஆறுதல்..
இப்போதெல்லாம் நான் பசித்து உண்கிறேன்..
புளித்த ஏப்பகாரனின் வாக்குமூலம்..
இப்போதெல்லாம் நான் கிறித்துவ போதகன்
வெள்ளிக்காசுக்காக இயேசுவை காட்டிக் கொடுத்த யூதாஸ் பிரகடனம்..
இப்போதெல்லாம் விவசாயக் கடன் தள்ளுபடியாகிறது..
தற்கொலையில் உயிரிழந்த விவசாயிகளின் ஏளனப் பார்வை..
இப்போதெல்லாம் நான் கோமாளி வேடம் நடிப்பதில்லை எங்கும்..
வேட்டி அவிழ்ந்து அம்மணமான கலைஞனின் அறியாமை
இப்போதெல்லாம் நான் சாலையை இருபுறம் திரும்பிப் பார்த்துக் கடக்கிறேன்..
சவக்குழிக்குள் குடும்பஸ்தனின் அங்கலாய்ப்பு.
புத்தம் புது பூமி வேண்டும்
******************************
புத்தம் புதுபூமி பிறந்திட வேண்டும்..
அழகிய நீல வானம் விரிந்திட வேண்டும்..
மின்னும் மழைத்துளிகள் உரசிடவேண்டும்..
பசுமை பூத்து நிலமெங்கும் செழித்திட வேண்டும்..
மனிதர் மனம் மகத்துவம் சமைத்திட வேண்டும்.
மெய்மை தாங்கிய சொல் உதிர்த்திட வேண்டும்.
பொய்யே இல்லா உலகு படைத்திட வேண்டும்..
கள்ளமில்லா நெஞ்சு வார்த்திட வேண்டும்
மனிதம் என்ற ஆடையை
மனிதர் உடுத்திட வேண்டும்..
வாய்மை என்ற ஒன்றே
வாழ்வாய் மலர வேண்டும்
மத வெறி அற்ற பூமி
மண்ணில் மலர வேண்டும்
சாதிகளற்ற சமத்துவம்
பூமியில் வாய்க்க வேண்டும்
உயிர்களிடத்தில் அன்பு
உயர் கல்வி ஞானப் பெருக்கம்
தன்னிகரில்லா தனித்துவம்
தரணி முழுவதும் தமிழ்
வேண்டும் வேண்டும் இவையாவும்
விரைவு கொண்ட விடியல் வேண்டும்..
அடக்கம் செய்வோம் வன்முறை தனை
*********************************************
போதுமே இனி வன்முறை..
அடக்கம் செய்து அஞ்சலி செலுத்திடலாம்
தேங்கியகழிவுகளை..
பரந்து பட்ட பூமியிது..
அமைதி நாடுவோம் நனி…
வேண்டாமே போர்.
போதுமே கண்ணீர்…
அணையுமோ அனல் தகிக்கும் செந் நீர்..
குருதியுண்ட வீச்சத்தின் நீச்சத்தில்
திணறுகிறது தேசத்தின் மூச்சு..
போதுமே வன்முறை…
அடக்கம் செய்து அஞ்சலி செலுத்திடலாம் இனி
வாழ்வென்பது பெரும் பேறு
வழக்கொழிந்து கிடக்கிறது சகமனிதர் பாடு
போதுமே வன்முறை.
அடக்கம் செய்து அஞ்சலி செலுத்திடுவோம்…
குப்பைகளை…
து.பா.பரமேஸ்வரி.
சென்னை…