வெப்பத்தால் தகிக்கும் சென்னை
சென்னையின் காலநிலை மாற்றம்
2023 சென்னை பன்னாட்டு புத்தகக் காட்சி – கலந்துரையாடல்
#2023 #Chennai #International #Book #Fair #Discussion #Bharathitv #Bookday
LIKE | COMMENT | SHARE | SUBSCRIBE
Follow Us on:-
Facebook: https://www.facebook.com/thamizhbooks/
Twitter: https://twitter.com/Bharathi_BFC
To Buy RSS Indhiyavirkku Or Achuruthal Pre-Release Plan. Visit Us Below
https://thamizhbooks.com/
To Get to know more about tamil Books, Visit us Below,
https://bookday.in
நினைத்த நூல்கள்… நினைத்த நேரத்தில்…
பெற 044 2433 2924
சென்னையில் சர்வதேச புத்தகக் கண்காட்சி ஜனவரியில் நடத்த முடிவு
சர்வதேச புத்தகக் கண்காட்சி ஜனவரி மாதம் முதல் முறையாக சென்னையில் நடைபெறவுள்ளது.
தமிழக அரசின் பொது நூலக இயக்கக இயக்குநர் கே.இளம்பகவத், தமிழ்நாடு பாடநூல் மற்றும் கல்வியியல் பணிகள் கழக இணை இயக்குநர் சங்கர சரவணன், எழுத்தாளர் ஆழி செந்தில்நாதன் உள்ளிட்ட 5 பேர் கொண்ட குழு ஜெர்மனிக்குச் சென்று அங்கு நடைபெற்ற ‘பிராங்ஃபர்ட்’ புத்தகக் கண்காட்சியை ஆய்வு செய்து அரசுக்கு அறிக்கை சமர்ப்பித்தனர்.
இதையடுத்து அடுத்த ஆண்டு ஜனவரியில் சர்வதேச புத்தகக் கண்காட்சியை சென்னையில் நடத்த தமிழக அரசு திட்டமிட்டுள்ளது. மூன்று நாள் நடைபெறவுள்ள இந்த கண்காட்சியில் புத்தக ஆசிரியர்களுடன் சந்திப்பு, உரையாடல் உள்பட பல நிகழ்வுகள் நடைபெறவுள்ளன. இந்தக் கண்காட்சியில் 30 முதல் 40 நாடுகள் பங்கேற்கவுள்ளன.
இது குறித்து இணை இயக்குநர் சங்கர சரவணன் கூறியது: சர்வதேச அரங்கில் வெளிநாட்டு எழுத்தாளர்கள், முன்னணி தமிழ் பதிப்பாளர்களைச் சந்திக்கவும், விளம்பரப்படுத்தவும் ஒரு சிறந்த பகுதியாக இந்த சர்வதேச புத்தகக் கண்காட்சி அமைய உள்ளது. சர்வதேச எழுத்தாளர்கள், நோபல் பரிசு பெற்றவர்களை சிறப்பு விருந்தினர்களாக வரவழைக்க திட்டமிடப்பட்டுள்ளது.
வெளியீட்டாளர்கள், இலக்கிய ஆசிரியர்கள் உள்பட பங்கேற்பாளர்கள் தங்களின் புத்தகங்களின் உரிமைகளை விற்க அல்லது வாங்கக்கூடிய வகையில் ‘உரிமைகள் மையம்’ என்ற நிகழ்வும் இதில் இடம்பெறும்.
கனடா, ஃபின்லாந்து போன்ற அயல்நாட்டு மாணவர்களை ஈர்க்கவும், உயர்கல்வி உதவித்தொகை அறிமுகப்படுத்தப்படும். எனவே பல்கலைக்கழகம் மற்றும் கல்லூரிகள் உள்ளிட்ட கல்வி நிறுவனங்களும் கண்காட்சியில் பங்கேற்கும். இந்த நிகழ்ச்சியின் போது உலகளாவிய மொழிபெயர்ப்பு மானியத் திட்டத்தை வெளியிட தமிழக அரசு திட்டமிட்டுள்ளது.
கண்காட்சியின் ஒரு பகுதியாக ‘தமிழ் மற்றும் உலகளாவிய புத்தகம் வெளியீடு’ என்ற தலைப்பில் ஒரு நாள் சர்வதேச மாநாடு நடைபெற உள்ளது. வரும் ஆண்டுகளில் புகழ்பெற்ற தேசிய மற்றும் சர்வதேச வெளியீட்டாளர்களுடன் இணைந்து புத்தகங்களை விற்பனை செய்வதற்கு 200-க்கும் மேற்பட்ட தலைப்புகள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளன. மேலும் இது சர்வதேச புத்தகக் கண்காட்சித் திட்டத்துக்கான தொடக்கமாக இருக்கும் என்றார் அவர்.
நன்றி: தினமணி
சென்னை இலயோலா கல்லூரியில் தமிழ்த்துறை சார்பில் நடைப்பெற்ற வீரமாமுனிவர் தமிழ்ப் பேரவை தொடக்க விழா – பேரா. எ. பாவலன்
25.8.2022 அன்று சென்னை இலயோலா கல்லூரியில் தமிழ்த் துறை சார்பாக வீரமாமுனிவர் தமிழ் பேரவை சுழற்சி- 2 தொடக்க விழா இனிதே நடைபெற்றது.
இந்த விழாவிற்குச் சிறப்பு விருந்தினராக கவிஞர் கலைமாமணி ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி அவர்கள் கலந்து கொண்டார். தொடக்க நிகழ்வாக வரவேற்புரை தமிழ்த் துறைப் பேராசிரியர் ரேவதி ராபர்ட் (தலைவர், வீரமாமுனிவர் தமிழ் பேரவை சுழற்சி- 2) அவர்கள் நிகழ்த்தினார். அப்பொழுது இந்த விழாவில் கலந்துகொண்டு ஆசியுரை வழங்கும் கல்லூரி செயலாளர் அருள் முனைவர் ஜெயராஜ் போனிபஸ் சே,ச., அவர்களையும், தலைமையுரை நிகழ்த்துவதற்காக கலந்து கொண்ட இணை முதல்வர் முனைவர் ஜெ. ஏ.சார்லஸ் அவர்களையும், வாழ்த்துரை வழங்குவதற்காக வருகை தந்துள்ள தமிழ்த்துறைத் தலைவர் முனைவர் சூ. அமல்ராஜ் அவர்களையும், முனைவர் ம. ஜெயப்பிரகாஸ் ரத்தின தியாகு சுழற்சி- 2 தமிழ்த் துறை ஒருங்கிணைப்பாளர் அவர்களையும், சிறப்பு விருந்தினர் ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி அவர்களையும், மாணவர்களையும் மற்றும் பேராசிரியர் பெருமக்களையும் தன் இனிமையான தமிழால் வரவேற்றார்.
அப்பொழுது இந்த விழா எத்துனை முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது என்பதையும், இந்த விழாவிற்கு வருகை தந்துள்ள சிறப்பு விருந்தினர் அவர்களையும் ரத்தின சுருக்கமாக, அதே சமயத்தில் கவிஞர் பாலரமணி அவர்களைக் குறித்தும் தன்னுடைய நினைவை அழுத்தமாகப் பதிவு செய்தார். கவிஞர் பாலரமணி அவர்கள் இன்றைய சிறப்பு விருந்தினர் ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி அவர்களின் கணவர்.
அவர் சென்னை பொதிகைத் தொலைக்காட்சியில் நிகழ்ச்சித் தயாரிப்பாளராகவும் இருந்தவர். அவர் எழுதிய அத்துனைப் பெரிய அழகான இலக்கண நூலை வெறும் பத்து ரூபாய்க்கு தமிழ்ச் சமூகத்திற்கு கொடுத்துத் தன் பங்கிற்கு அறிவு பால் ஊட்டிய தகைசால் பெருந்தகை என்ற செய்தியை சுட்டிக்காட்டும் போது ஒரு கணம் அரங்கமே அமைதியானது. அத்துடன் ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினியை மிக நேர்த்தியான முறையில் அறிமுகம் செய்து வைத்தார்.
அடுத்ததாக ஆசியுரை வழங்குவதற்காக அருள் முனைவர் ஜெயராஜ் போனிபஸ் சே. ச., அவர்கள் தன் பங்கிற்கு தமிழின் உயர்வை தன் நாவால் தட்டி எழுப்பினார். அப்பொழுது வீரமாமுனிவர் எத்துனை பெரிய ஆளுமை மிக்கவர். அவர் தமிழுக்கு செய்த தொண்டுகளை நினைவு கூர்ந்தார். அத்துடன் சிறப்பு விருந்தினரையும் இன்முகத்துடன் பாராட்டி வரவேற்றார். ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி அவர்களின் தமிழ்ப் புலமையைத் தானும் அறிந்திருக்கிறேன். இன்னும் இன்னும் பல படைப்புகளை தந்து இச்சமூகத்திற்கு தொண்டாற்ற வேண்டும். அதேபோன்று ஒரு பொருத்தமான பொழிவாளரை அடையாளம் கண்டு தமிழ்த் துறை பேசிரியர் பெருமக்கள் மாணவர்களுக்கு கல்வி பால் ஊட்டுவதை மகிழ்ச்சிப் பொங்க தன்னுடைய கருத்தை முன்வைத்து உரையற்றினார்.
தலைமையுரை நிகழ்த்திய முனைவர் ஜே. ஏ. சார்லஸ் இணை முதல்வர் அவர்கள், ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி படைப்புகளில் இருந்தே தன்னுடைய உரையை நிகழ்த்தத் தொடங்கினார். அவர், தன்னுடைய எழுத்தால் இலக்கிய உலகத்தில் உச்சம் தொட்டவராக இருந்து கொண்டிருக்கிறார். பல விருதுகளையும் பாராட்டுகளையும் பெற்றிருந்தாலும் கூட நல்ல மனித நேயம் மிக்க பண்பாளர் என்பதை நானும் அறிவேன். தமிழ்த் துறை எப்பொழுதும் மாணவர்கள் நலன்களில் அக்கறை கொண்டது என்பதற்கு இந்த வீரமாமுனிவர் தமிழ்ப் பேரவை ஒரு சாட்சி. இப்படிப்பட்ட தமிழ்த்துறை நடத்தும் விழாவில் பங்கெடுத்து இருப்பதும் எனக்கும் மகிழ்ச்சி. மேலும் துறைத் தலைவர் மற்றும் சுழற்சி- 2 ஒருங்கிணைப்பாளர் மேலும் வீரமாமுனிவர் தமிழ் பேரவையின் தலைவர் அனைவரையும் பாராட்டிய வரவேற்கிறேன். இத்துனை நேரம் பொறுமை காத்து செவிமடுக்கும் மாணவர்களுக்கும் என்னுடைய அன்பைத் தெரிவித்து அவர்களையும் வரவேற்று அமைகிறேன் என்று தன்னுடைய தலைமையுரையை அழகாக ஆற்றி முடித்தார்.
அதன் பிறகு தமிழ்த் துறைத்தலைவர் முனைவர் சூ. அமல்ராஜ் அவர்கள் வீரமாமுனிவரின் அருமை பெருமைகளை அடுக்கிக் கொண்டு சென்றார். அத்தோடு இல்லாமல் சிறப்புரை ஆற்றும் பொழிவாளரை தன் கவிதை மொழியால் அலங்கரித்தார். ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி எழுதிய நூல்களைத் தலைப்பாக அடக்கி… அடுக்கி... தன் கவிதையின் வார்த்தைகளைக் கோர்த்து… கோர்த்து… வாழ்த்துரை செய்தார். துறைத் தலைவரின் கவிதையைக் கண்ட பொழிவாளர் அவர்கள் புளங்காங்கிதம் அடைந்தார்.
துறைத்தலைவரைத் தொடர்ந்து, சுழற்சி-2 ஒருங்கிணைப்பாளர் முனைவர் ம. ஜெயப்பிரகாஸ் ரத்தின தியாகு அவர்கள் தன் பங்கிற்கு, செயலர், இணை முதல்வர், தமிழ்த்துறைத் தலைவர் பேராசிரியர்கள் மற்றும் மாணவர்களையும் பாராட்டி வரவேற்பு நிகழ்த்தினார்.
பொருத்த முடைய விழாவிற்கு பொருத்தமானதோர் சிறப்பு விருந்தினராக அமைவது என்பது தனிச் சிறப்பு. அந்த வகையில் ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி அவர்கள் சிறப்பு விருந்தினராகக் கலந்து கொண்டு தமிழ்த்துறை முன்னெடுத்து இருக்கும் வீரமாமுனிவர் தமிழ்ப் பேரவை குறித்தும் இலயோலா கல்லூரியின் சிறப்புகளையும் அடுக்கத் தொடங்கினார். அதுவரை சிறப்பு விருந்தினர் என்ன பேசுவார்?, எப்படி பேசுவார்? என்ற ஒரு எதிர்பார்ப்பு மாணவர்களிடம் நிலவியது. அப்பொழுதுதான் இந்தக் கல்லூரிக்கும், தனக்குமான உறவை அவர் ஓர் அற்புதமான கதை மூலம் சொல்லத் தொடங்கினார். தன்னுடைய கணவர் கவிஞர் பாலரமணி இந்தக் கல்லூரியின் பழைய மாணவர். என்னுடைய மகள், தன் தந்தைப் படித்த கல்லூரியிலேயே பயில வேண்டும் என்ற கொள்கையோடு இருந்து நம் இலயோலா கல்லூரியில் முதுகலை ஆங்கில இலக்கியம் பயின்றவர். இதிலிருந்து தெரிந்து கொள்ளலாம். தான் படித்த கல்லூரியில் தன் பிள்ளையையும் சேர்த்து படிக்க அனுமதிக்கும் எண்ணம் எதன் அடிப்படையில் வாய்க்கப்படுகிறது என்றால்? அந்தக் கல்லூரி தான் படித்தக் காலத்தில் ஏற்பட்ட உணர்வின் அடிப்படையில் தான் அந்த வாய்ப்பு ஏற்படுத்தி தர முடியும். அந்த வகையில் என்னுடைய கணவர் கவிஞர் பாலரமணி அவர்களும், மகளும் இந்த கல்லூரியில் படித்தவர்கள் அதே கல்லூரியில் நான் தமிழ்த் துறையில் இன்றைக்கு சிறப்பு விருந்தினராக கலந்து கொண்டு உரை நிகழ்த்துகிறேன் என்று நினைக்கும் போது உள்ளபடியே அத்தனை பெருமை கொள்கிறேன் என்று சொல்லும் பொழுது மாணவர்கள் கொஞ்சம் அதிர்ந்து தான் போனார்கள். அதன் பிறகு மாணவர்கள் கவனம் எங்கும் சிதையா வண்ணம் அவரை நோக்கியே அமைந்திருந்தது. இன்றையக் காலகட்டத்தில் மாணவர்களை அரங்கத்தில் அமைதியாக உட்கார வைப்பது என்பது பெரிய சவால் தான். அதுவும் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட மாணவர்கள் அமைதிக் காப்பது பொழிவாளரின் தனித்திறமைப் பொறுத்தது. அதனால்தான் இன்று பேச்சு ஒரு கலையாக மாறி வருகிறது.
வள்ளுவர் சொல்வதைப்போல, செவிக்கு உணவு இல்லாத போது சிறிது வயிற்றுக்கு ஈயப்படும் ரசனை குறையும் போது தான் அரங்கத்தில் சலசலப்பு ஏற்படும்.
ஆனால் சுமார் 30 நிமிடங்கள் வரை பொழிவாளர் தன் திறமையால் மாணவர்களை இலக்கியத்தின் மீது கவனத்தைத் திருப்பினார். மெல்ல.. மெல்ல… இலக்கியத்திற்கும் வீரமாமுனிவருக்குமானத் தொடர்பு குறித்து விவரிக்கத் தொடங்கினார். இத்தாலி தேசத்தில் இருந்து சமயத் தொண்டு செய்வதற்காக தமிழகத்திற்கு வந்தவர் தொடக்கத்தில் அவருக்கு தமிழ் தெரியாது. ஆனால் தன்னுடைய கடுமையான உழைப்பாலும், அசாத்தியமான தேடலாலும் தமிழைக் கற்று தேர்ந்து அடுத்த 30 ஆண்டுகள் தமிழைத் தன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தவர் வீரமாமுனிவர். இது எல்லோருக்கும் வாய்க்கப் பெறுவதில்லை. இன்றையத் தலைமுறைகள் நாம் ஒருவேளை இத்தாலி தேசத்துக்கு சென்று அங்கு இருக்கக்கூடிய ஒரு மொழியை கற்று அங்கு எப்படி பாண்டியத்யம் பெற முடியுமோ அப்படித் தான் வீரமாமுனிவர் தமிழகத்திற்கு வந்து தமிழைக் கற்று தமிழில் ஆகச்சிறந்த நூல்களையும், படைப்புகளையும் வெளிக்கொணந்தார். அதிலும் குறிப்பாகக் தமிழில் எழுத்துச் சீர்திருத்தத்தை முதலில் செய்த பெருமைக்குரிய தகை சால் பெருந்தகை வீரமாமுனிவர்.
தொல்காப்பியர் காலத்தில் சொல்லப்பட்ட ஒரு நூற்பா ஒன்று “எகரமும் ஒகரமும் இயற்கை அற்றே” இந்த எகரமும் ஒகரமும் இடத்துக்கு ஏற்ப கொண்டு கூட்டிப் பொருள் கொள்ள முடியும். குறிலுக்கும் நெடிலுக்குமான வித்தியாசம் தெரியாத ஒரு காலகட்டம். அதுவரை தமிழில் ஆகச் சிறந்த அறிஞர் பெருமக்கள் எல்லாம் இருந்தார்கள். ஆனாலும் கூட அவர்கள் குறிலுக்கும், நெடிலுக்குமான வேறுபாட்டைக் கண்டுபிடிக்கவில்லை. ஆனால் தமிழே அறியாத வேறு மொழியைப் பேசும் ஒரு மனிதர் தமிழைக் கற்று உணர்ந்ததால் குறிலுக்கும் நெடிலுக்குமான வேறுபாட்டை எளிமையாகச் சொல்லிக் கொடுத்தார். அதேபோன்று ஒற்றைக் கொம்பு, இரட்டைக் கொம்பு என்று குறிலுக்கும் நெடிலுக்குமான அடையாளத்தை தெளிவுப்படுத்தினார். தேம்பாவணி என்னும் காவியத்தைப் படைத்து உலகத்தில் தலைசிறந்த ஒரு படைப்பை வெளிக்கொண்டு வந்த பெருமை அவருக்கு உண்டு. அகராதி இல்லாத காலகட்டத்தில் முதல் முதலில் சதுர அகராதியை கொண்டு வந்து தமிழுக்கு அறிமுகப்படுத்திய சிறப்பும் அவரைச் சாரும். உரைநடையின் தந்தை என்று போற்றப்படுவதற்கான காரணத்தையும், அதன் பின்புலத்தையும் அத்துனை ரசனையோடு மாணவர்களிடம் எடுத்து உரைத்தார்.
அவ்வப்போது மாணவர்கள் சோர்ந்து விடாமல் இருப்பதற்காக தன்னுடைய பேச்சை வலிந்து பேசவில்லை. மாறாக தன் பேச்சை வலிமையாக மாற்றியவர் ஆண்டாள் பிரியதர்ஷினி அவர்கள்.
அந்த வகையில் சரியான காலத்தில், சரியான நேரத்தில் அறுவடை செய்தது போல அவருடைய பேச்சு அத்தனை இனிமையாக அமைந்திருந்தது.
ஏற்கனவே இந்த வீரமாமுனிவர் தமிழ்ப் பேரவை மாணவர்களுக்காக மாணவர்களே முன்னின்று நடத்திய நிகழ்வு. நிகழ்ச்சி முடிவுக்கு எட்டிய பின்னரும் மாணவர்கள் பிரிய மனமில்லாமல் தாயார் ஆண்டாள் அவர்களிடம் அலாவிய காட்சி ஆசிரியர் பெருமக்களுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது.
இப்படி வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இலயோலா கல்லூரியில் தமிழ்த் துறை சார்பாக முன்னெடுக்கப்பட்ட இந்த விழாவிற்கு தமிழ்த்துறை மட்டும் அல்லாமல் மற்ற துறையில் இருந்தும் பேராசிரியர்களும் கலந்து கொண்டார்கள்.
மேலும் இந்நிகழ்வில்தமிழ்த்துறை பேராசிரியர்கள் பேரா. யுவராஜ், பேரா. சந்தியாகப்பர், முனைவர் சகாயராஜ், முனைவர் பி. லெனின், பேரா. மைக்கேல், பேரா. ஜெயக்கொடி, பேரா.தரன் கலந்து கொண்டனர்.
மாணவர்களும் இந்த விழாவைக் கொண்டாடி…கொண்டாடி… மகிழ்ந்தனர்.
பேரா. எ. பாவலன்,
உதவிப் பேராசிரியர்,
இலயோலா கல்லூரி,
சென்னை- 34
யார் அதிகம் பாவம் செய்தவர்கள்? சிறுகதை – மரு உடலியங்கியல் பாலா
“அம்மா! நான் உனக்கு செஞ்ச பாவத்த எல்லாம் மன்னிச்சிடுமா! என்ன காப்பாத்துமா!” என மூளை கட்டியால் பீடிக்கப்பட்டு , தான் பிழைத்து எழுவோமா? எனும் பெரும் வினாவுடன் போராடும் “ஈஸ்வர்” தன் தாயிடம் பாவ மன்னிப்பு கோரிய வண்ணம், தினமும் தன் மனைவியுடன் பெற்ற தாயாம் “சின்னம்மா பாட்டியை” 108முறை வலம் வந்து வேண்டி வணங்கி நிற்கிறான்.
மருமகள் மோகுவும் கண்ணீர் சிந்தியபடி”என்ன மன்னிச்சி மடிப்பிச்சை போடுங்க அத்த!” என வேண்ட…
அந்த தாயோ அழுது அரற்றி “உங்களுக்கு ஒண்ணும் ஆகாது! கண்ணுங்களா! நான் கோவத்துல குடுத்த சாபம் எதுவும் சத்தியமா பலிக்கவே பலிக்காது! கோழி மிதிச்சி குஞ்சி சாகாதுடா ராசா! தீவுனூர் புள்ளியாரப்பா! மொளச்சூர் ஐநாரப்பா! ஈசுபரா! ஈசுபரி!
என் குழந்தை உயிரை காப்பாத்து! இந்த முண்டச்சி உயிரை எடுத்துக்கிட்டு என் புள்ளைய நல்லாக்கிடு! நைனா நீ நூறு வருசம், ராசா மாரி வாழ்வடா! நீ இல்லன்னா எனுக்கு யாருடா கொள்ளி போடுவாங்க!” என தான் கோபத்தில் விட்ட மொத்த சாபனைகளையும் அழுதவாறே திரும்பப் பெறுகிறாள் அந்த தாய்!
ஏன் அந்த குடும்பத்தில் இத்தனை சோகம்,… இந்த சிறுகதையில் தெரிந்து கொள்ளலாம் வாருங்கள்!
சென்ற நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில், அருங்குணம் எனும் குக்கிராமத்தில், ஐந்து அண்ணன்மார்களுடன் கடைக்குட்டியாய்ப் பிறந்தாள்
“சின்னம்மா பாட்டி”. அக்கால வழக்கப்படி பூப்பெய்துவதற்கு முன்னரே, தன் ஒன்பதாவது வயதிலேயே, திண்டிவனம் தாண்டி
“நைனார்பாளயம்” எனும் பட்டிகாட்டு கிராமத்தை சேர்ந்த “துரை” என்பவருக்கு பால்யவிவாகம் செய்துவைக்கப்பட்டார். துரைக்கும் சின்னம்மாவுக்கும், 12வயது வித்தியாசம்!
அக்காலகட்டத்தில் கடும்பஞ்சம் நிலவியதால், அவர்கள் பஞ்சம் பிழைக்க “மதரஸா” பட்டணம் வந்து, கடும் ஏழ்மையில் துன்பப்பட்டு, ஒருவாறு, தெருத்தெருவாக கிருஷ்ணாயில் (மண்ணெண்ணெய்) விற்கும் கடினமான தொழிலை மேற்கொண்டு, பீட்டர்ஸ் தெருவில் ஒண்டுக் குடித்தனம் அமைத்தனர்., மணமாகி 18 ஆண்டுகள் கழித்து, தவமாய் தவமிருந்து, “மயிலை கபாலீஸ்வரர்” அருளால், ஆண்மகவு பெற்று “ஈஸ்வரன்” என பெயரிட்டு, அந்த வறுமையிலும், செம்மையாய் செல்லமாய் வளர்த்துவர, 10ஆண்டுகள் கழித்து ஒரு பெண்ணும் அவளுக்குப் பிறக்கிறது!
கணவனுக்குத் துணையாக,வீட்டுச் செலவை ஈடுகட்ட வேர்க்கடலை உரிப்பது, மந்தார இலை தைப்பது …போன்ற சிறு சிறு தொழில்கள் செய்து மூன்று வேளையும் பட்டினியின்றி குடும்பம் ஓட உதவினாள் சின்னம்மா!
அந்த கஷ்ட ஜீவனத்திலும், பிள்ளையை, பணம் கட்டி புகழ்பெற்ற பள்ளியில் சேர்த்து, ஃபோர்த் ஃபார்ம் (9வது வகுப்பு) வரை படிக்க வைத்தனர். அக்காலத்தில் அது இன்றைய பி. ஏ படிப்புக்கு சமம்! மகனுக்கு 18வயது, நெருங்கியதும், திருமணம் செய்ய முடிவு செய்து பெண் தேடுகின்றனர். நீண்ட அலசலுக்கு பிறகு “யானைகவுனி”எனும் ஊரை சேர்ந்த, “சொக்கன்” என்பவர் மகள் “மோகு” என்பவளை, தங்கள் பூர்வீக சொத்தான சொற்ப நிலபுலன்களை விற்று திருமணம் முடிக்கின்றனர்.
அப்போதுதான் சிக்கல் துவங்குகிறது. மோகுவின் அப்பா இரண்டு வீடுகளுக்கு சொந்தக்காரர், ஆனாலும் சொத்தின் மீது ஏகப்பட்ட
கடன் சுமையால் பாதிக்கப்பட்டு, நொடிந்து போன, வாழ்ந்து கெட்டவர் ! அவரால், அப்போது மகளுக்கு சரியான சீர் செனத்தி செய்ய முடியாத நிலை! அதனால்தான் என்னமோ, அவர் “அன்னாடம் காய்ச்சி” மாப்பிள்ளைக்கு பெண் கொடுத்தார் போலும்!
மணமகன் சிகப்பாக அழகாக இருந்ததால் மோகு அவரை விரும்பி மணம் செய்து கொள்ள, வழக்கம் போல் மாமியார் மருமகள் பிரச்சினை ஆரம்பித்தது . மோகு வசதியான வீட்டு பெண் என்பதால் அந்த புதிய குடும்பச் சூழ்நிலைக்கு மாற இயலாமல் துன்பித்து, “ராங்கிக்காரி” எனும் அவப்பெயருக்கு ஆளானாள்! மாமியாருக்கும் மருமகளுக்கும், நாளொரு சண்டை ,பொழுதொரு யுத்தம் என வீடு நிம்மதி இழக்கிறது. மாமியாரின் சொந்தங்கள் அவளை, மலடி பட்டம் வேறு சூட்டி, இழிவு படுத்தி ஆபாச வசவுகள் பேசி, சித்ரவதை செய்கின்றனர்
துயரம் தாங்காது மோகு தூக்கு மாட்டி தற்கொலை செய்ய முயன்று, உயிர் பிழைக்கிறாள்! ஈஸ்வர் தன் பங்குக்கு வாழ்க்கையே
வெறுத்துப்போய் பாழும் கிணற்றில் விழுந்து தற்கொலைக்கு முயன்று, சிலபல காயங்களுடன் காப்பாற்றப்படுகிறார்!
அந்த இளசுகளின் மணவாழ்க்கை, சின்னம்மாவின் சில்மிஷத்தாலும் சில்லாவலிதனத்தாலும், தகாத வார்த்தை பிரயோகத்தாலும் சின்னாபின்னமாகிறது. இந்த கவலை தாங்காது, உத்தமர்களான மோகுவின் தந்தையும், ஈஸ்வரின் தந்தையும், அடுத்தடுத்து இறைவன் அடி சேர்கின்றனர்!
அதிர்ஷ்ட வசத்தால் ஈஸ்வருக்கு, அரசு ரேஷன் கடையில் வேலையும் கிடைத்து, அவர்கள் வழங்கிய குவாட்டர்சும் கிடைக்கிறது!,
தன் மனைவியின் “அதிர்ஷ்டமே” இதற்கு மூலக்காரணம் என முழுமையாக நம்பிய ஈஸ்வர், தாயைத் தவிக்க விட்டு தனிக்குடித்தனம் செல்கின்றான்!
இப்போது மருமகள் கை ஓங்கியதால், மாமியாரை கொடுமை செய்ய துவங்குகிறாள் மோகு! சின்னம்மாவுக்கு நல்ல உடல் ஆரோக்கியம் இருந்ததால், அவள் உறவினர் வீட்டில் தங்கி “சுண்டல்” விற்று ,வீட்டுவேலை செய்து பிழைப்பை ஓட்டுகிறார்!
ஈஸ்வருக்கு நல்ல சம்பளம் மற்றும் அரசு வசதிகள் கிடைத்ததால், அவர் ஒரு வீட்டை விலைக்கு வாங்குகிறார்!, மனைவிக்கு சீதனமாக மற்றொரு வீடும் கிடைக்கிறது! வசதியாக அவர்கள் வாழ துவங்குகின்றனர்!
மாமியாரை, மருமகள் பழிவாங்க துவங்குகிறார். மகனின், ஆதரவு பாசம் பற்று , என அனைத்தும் இழந்து பரிதவிக்கிறாள் சின்னம்மா! ஊரார் பஞ்சாயத்து பேசியதால், மாதா மாதம் ஒரு சொற்ப தொகையை மகன் தாய்க்கு வழங்குகிறான்! காலம் ஓடுகிறது! ஈஸ்வர் தன் மூத்த மகனுக்கு “ஜாம் ஜாம்” என, ஊரே வியக்கும் வண்ணம் திருமணம் செய்கிறார். ஆனால் தாயோ உதாசீன படுத்தப்பட்டு, உரிய மரியாதை இன்றி அவமானப் படுத்தப்படுகிறாள்!
ஈஸ்வர் ,50வயது நிரம்புகையில், தாயின் சாபமோ என்னவோ தெரியவில்லை, மூளையில் கட்டி வந்து, துன்பப்பட ஆன்றோர்கள் யோசனைப்படி தன் தாயை வலம் வந்து மன்னிப்பு கேட்டு மன்றாடுகிறார்! ஆனாலும், கண்கெட்ட பின் சூரிய நமஸ்காரம் செய்து என்ன பயன்! ஆண்டவர் பாவக்கணக்கில் இருந்து எவராலும் தப்ப முடியாது, என நிரூபணம் ஆகும் வகையில், நோயால் தீரா துயருற்று, ஒரிரு மாதங்களில் “இறப்பு” எனும் விடுதலை பெறுகிறார்! அடுத்த ஆண்டே கணவன் பிரிவு தாங்காமல் மோகுவும் கணவனிடம் போய் சேர்ந்துவிடுகிறாள்..
இறுதியில் சின்னம்மா பாட்டி பேரன்களிடம் தஞ்சம் அடைந்து, அவர்களுக்கு குற்றேவல் செய்து, சிலபல ஆண்டுகள் கழித்து மாண்டு போகிறாள்! பிள்ளையை பாடுபட்டு வளர்த்து, காப்பாற்றி காடு கழனி விற்று படிக்க வைத்து திருமணம் செய்து வைத்த போதிலும்,
தன் மருமகளை, மாமியார் என்ற ஸ்தானத்தில் இருந்துகொண்டு ஏனோ தன் தீய குணத்தால் அதீத கொடுமை செய்த சின்னமா பாட்டி,..!
என்னதான் கொடுமை செய்து இருந்தாலும்,.. தன் கணவரை பெற்ற முதியவள் அவள், என்பதை நினைத்து பார்த்து, அவள் செய்த கொடுமைகளை மறந்து மன்னித்து அரவணைத்து செல்லாமல் , பழிக்கு பழி வாங்கிய மருமகள்!
தன்னை பெற்று வளர்த்து ஆளாக்கி, திருமணம் செய்வித்த தாயின்,நன்றி மறந்து, “மனைவி சொல்லே மந்திரம்”என தாயை விலக்கி வைத்து, அவமதித்து, துன்பப்படுத்தி, அவள் சாபனைக்கு ஆளான மகன்.
இந்த மூவரில் யார் அதிகம் பாவம் செய்தவர்கள்?
என்ற முடிவான தீர்ப்பை இதை படித்து முடிக்கும் வாசகர்களாகிய உங்கள் வசமே சமர்ப்பிக்கிறேன்!
-மரு உடலியங்கியல் பாலா
குடிமைப் பணிகளால் குலைந்து போய் கிடக்கும் சென்னை – அ.பாக்கியம்
குடிமைப் பணிகளால் குலைந்து போய் கிடக்கும் சென்னை:
பாதுகாப்பான நகரம் என்றால் கொலை, கொள்ளை, வழிப்பறி போன்ற சம்பவங்கள் நடைபெறாத அச்சமற்ற வாழ்க்கை இருப்பதற்கு அர்த்தம் தான் பாதுகாப்பான நகரம் என்று நமது பொது புத்தியில் பதிவாகி இருக்கிறது.
இவையெல்லாம் சென்னையில் குறைவாக இருக்கிறது என்று சொல்ல முடியாது. மழை நீர் வடிகால்வாய் பள்ளத்திலும், மெட்ரோவாட்டர் பள்ளத்திலும், இரு சக்கர வாகனங்கள், கார்கள், மாடுகள், மனிதர்கள், விழுந்து செத்துக் கொண்டிருப்பது அன்றாட நிகழ்வுகளாக மாறிக்கொண்டிருக்கிறது.
இதுவும் பாதுகாப்பற்ற நகரம் என்பதற்கான அடையாளங்களே. இதன் முலம் நடைபெறும் விபத்துக்களும் அதிகமாகி உள்ளன.
தற்போது சென்னையில் குடிமை மராமத்து பணிகளை அரசு தீவிரமாக நடத்தி வருகிறது வரவேற்கக் கூடியது தான்.
ஆனால் மராமத்து பணிகள் சரியான திட்டமிடல் இல்லாததால் சென்னை சீர்குலைந்து கிடக்கிறது. அதே நேரத்தில், ஒப்பந்தகாரர்கள், அதிகாரிகள், உள்ளூர்கவுன்சிலர்கள் பணிகளுக்கான பாதுகாப்பு விதிமுறைகளை முழுமையாக அமல்படுத்தாத நிலையில் இந்த விபத்துக்கள் தொடர்கிறது.
ஒரே நேரத்தில் ஆறுக்கும் மேற்பட்ட துறைகள் பணிகளில் ஈடுபட்டு இருக்கிறார்கள். மழைநீர்வடிகால்வாய் அமைப்பது, பாதாள சாக்கடை, நிலத்தடியில் மின்சார கேபிள்கள் பதிப்பு, சாலைகள் அமைப்பு, பாலம் கட்டுதல், மெட்ரோ ரயில் திட்டங்கள் என பணிகள் நடைபெறுகிறது.
சென்னை தாம்பரம் ஆவடி மாநகராட்சிகளில் 170 சாலைகள் துண்டிக்கப்பட்டு கிடக்கிறது, மழைநீர் வடிகால்வாய் அமைப்பதற்காக 644 இடங்களில் பள்ளங்கள் வெட்டப்பட்டு கிடக்கிறது. மெட்ரோ வாட்டர் 250 இடங்களில் குழிகளை வெட்டியுள்ளது. வடசென்னை தண்டையார்பேட்டை பகுதியில் 251 சாலைகளும், ஆலந்தூரில் 209 பெருங்குடியில் 186 சாலைகள் படுமோசமாக உள்ளன.
சென்னை மாநகராட்சியில் உள்ள பெரிய நீளமான சாலைகளில் 80 சதவீதம் வேலைகள் முடிக்கப்பட்டுள்ளதாக மாநகராட்சி தெரிவித்துள்ளது.
அதே நேரத்தில் 2000 க்கும் மேற்பட்ட உட்புற சாலைகள் சீரமைக்க வேண்டிய தேவை உள்ளது. இவற்றில் 1737 உட்புற சாலைகள் அதாவது 257.9 கிலோமீட்டர் தூரம் உள்ள சாலைகளை சீரமைக்க அரசு 400 கோடி நிதி ஒதுக்கீடு செய்து அதில் 169.3 கோடி முதல் கட்டமாக பயன்படுத்தப்படும் என்று அறிவித்துள்ளது.
இவையெல்லாம் விதிகளை கடைபிடிக்காமல், வெட்டப்படும் மண் கற்களைச் சாலையிலே போடுவதும் பள்ளங்களைச் சுற்றி தடுப்பரண்களை அமைக்காமல் இருப்பதும் அன்றாட நிகழ்வுகளாக இருக்கிறது.
விதிகளை கடைபிடிக்கவில்லை என்றால் அபராதம் விதிக்கப்படும் என்று மாநகராட்சி எச்சரித்தாலும் அது முழுமையாக அமலாவதில்லை.
அதிகாரிகள் மக்கள் உயிரைப் பற்றி கவலைப்படுவதில்லை.
உதாரணமாக, நெற்குன்றத்தில் தடுப்பரண்களை வைக்காத ஒப்பந்ததாரர்களிடம் தினசரி 500 ரூபாய் என்று நான்கு நாளைக்கு 2000 மட்டும் வசூலித்து அபராதத்தை முடித்துக் கொண்டார்கள். இவையெல்லாம் அதிகாரிகளின் சித்து விளையாட்டுக்கள்.
மின்வாரியம் மின்சார கேபிள்களை புதைப்பதில் எந்த விதிகளையும் கடைபிடிப்பது இல்லை. குறைந்த மின்னழுத்த கேபிள்களை ஒரு அடி ஆழத்துக்கு கீழ் பதிக்க வேண்டும் என்ற விதியை கடைப்பிடிக்காமல் அரை அடி கூட பள்ளம் தோண்டாமல் பதித்து விடுவதும், நடைபாதைகளில் மேலே போட்டு செல்வதும் அன்றாடம் காட்சிகள்.
சாலைகளை வெட்டுவதற்கு முன்பாக அதை மீண்டும் சீரமைப்பதற்கு மாநகராட்சியிடம் முன் தொகை செலுத்திய பிறகு தான் வெட்ட வேண்டும் என்ற விதி உள்ளது. பிரதான சாலைகளில் வெட்டுவதற்கு சென்னை மாநகராட்சியும், உட்புற சாலைகளை வெட்டுவதற்கு மண்டல அலுவலகத்திலும் பணம் செலுத்தி அனுமதி பெற வேண்டும்.
மழை நீர் வடிகால்வாய் துறை, மெட்ரோ வாட்டர், மின்வாரியம் என யாரும் அனுமதி பெறுவதில்லை என்ற புகார்கள் தான் உள்ளது. சமீபத்தில் மாநகராட்சியின் பொறியாளர்கள் ஒரு புகாரை மேல் இடத்திற்கு தெரிவித்துள்ளார்கள்.
தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாமன்ற உறுப்பினர்கள் அனுமதியின்றி சாலைகளை வெட்டுவதற்கு உதவிசெய்கின்றனர் என்று புகார் தெரிவித்துள்ளனர்.
பணிகள் முடிந்த இடத்தில் இருக்கக்கூடிய கழிவுகளை அப்புறப்படுத்தாத நிலைமை உள்ளது. எங்கே பள்ளம் வெட்டப்பட்டது எங்கே மூடி இருக்கிறார்கள் என்ற அன்றாட விவரங்களை அறிந்து கொள்ள கூடிய அளவுக்கு மாநகராட்சியின் செயல்பாடுகள் இல்லை.
திட்டங்கள் அமலாவதற்கு முன்பாக துறைகளுக்கிடையிலான கூட்டங்களை நடத்தி அவற்றில் முறையான திட்டமிடலை உருவாக்காதது இந்த நிலைமைக்கு காரணம் என்று வல்லுனர்கள் தெரிவிக்கிறார்கள்.
இந்த ஒருங்கிணைப்பு குறைபாடுகளால் விபத்துக்கள் அதிகமாகியுள்ளது. 2021-ம் ஆண்டு மாதம் தோறும் 300 சாலை விபத்துக்கள் நடந்தது. இதில் கிட்டத்தட்ட மூன்றில் இரண்டு பங்கு சிறிய காயங்கள் ஏற்படுத்தக்கூடிய விபத்துக்கள். 2022 ஆம் ஆண்டின் கடந்த ஆறு மாதங்களில் 2400 க்கு மேற்பட்ட விபத்துக்கள் ஏற்பட்டுள்ளது.
சாலைகளில் அள்ளிப் போடப்பட்டுள்ள மராமத்து பணிகளின் கழிவுகளால் விபத்துக்கள் ஏற்படுகிறது. அத்தனை பணிகளும் ஏக காலத்தில் நடப்பதால் சென்ற ஆண்டைவிட குறைவான வாகனங்கள் சாலைகளில் சென்றாலும் சென்றடையும் நேரம் அதிகமாகி உள்ளது உயிர் காக்கும் ஆம்புலன்ஸ்க்கும் இந்த நிலைதான்.
அரசின் முடிவுகளை அமுலாக்குவதற்கான துறைகள் சீர் கெட்டுப்போய் கிடக்கிறது. இவற்றை சரிபடுத்தாமல் மக்கள் திட்டங்கள் முழுமையாக நிறைவேறாது. அத்தனை திட்டங்ளும் அறைகுறையாக நடந்து மக்களி பணம் கொள்ளயடிக்கப்படும்.
-அ.பாக்கியம்
சங்கரலிங்கனார் உயிர்த் தியாகமும் ‘தமிழ்நாடு’ பெயர் உதயமும் – நாகை மாலி
‘சென்னை ராஜ்யம்’ என்ற பெயரைத் ‘தமிழ் நாடு’ என்று மாற்ற வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்து, விருதுநகரில் காங்கிரஸ் தியாகி சங்கரலிங்கனார், 1957-ஆம் ஆண்டு, தொடர் உண்ணாவிரதம் இருந்தார். சங்கரங்கலிங்கனார் விருதுநகரை அடுத்த மண்மலை மேடு என்னும் கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர். திருச்செங்கோட்டில் ராஜாஜி நடத்திய காந்தி ஆசிரமத்தில் பணியாற்றினார். தமிழ்நாடு என்று பெயர் சூட்ட வேண்டும் என்பது அவரது பிரதான கோரிக்கை என்றாலும், ஜனாதிபதி, கவர்னர் பதவிகளை ஒழிக்க வேண்டும் என்பவை உள்ளிட்ட 12 கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி, 1957 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதத்தில் சங்கரலிங்கனார் உண்ணாவிரதத்தைத் துவக்கினார்.
சங்கரலிங்கனாரின் உண்ணாவிரதத்தைச் சகித்துக் கொள்ள முடியாத காங்கிரஸ் கட்சியினர் உண்ணாவிரதம் நடைபெற்ற இடத்திற்குச் சென்று, அல்வா சாப்பிட்டு விட்டு, அந்த இலையை சங்கரனார் மீது போட்டும், உண்ணா விரதப் பந்தலைப் பிரித்தும் சங்கரலிங்கனாரை அவமரியாதை செய்தனர். அன்றைக்குக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மாவட்டச் செயலாளராக இருந்த எம்.வி.சுந்தரம் மற்றும் உலகநாதன் போன்ற தோழர்கள் உண்ணாவிரதப் பந்தலுக்கு விரைந்து சென்று, கலகம் செய்த காங்கிரஸ் கட்சியினரை விரட்டியடித்து விட்டு, சங்கலிங்கனாரின் உண்ணாவிரதத்திற்குப் பாதுகாப்பு அளித்தனர்.
விருதுநகரில் முத்துமாரியம்மன் கோயிலுக்கு அருகில் ஒரு சிறிய ஓலைக் குடிசையில் அவர் உண்ணா விரதம் இருந்தார். அந்தக் குடிசையில் காங்கிரஸ் கொடி பறக்க, உண்ணாவிரதம் 76 நாட்கள் நீடித்தது. இந்த உண்ணாவிரதம் பற்றி அன்றைக்குத் தமிழகத்தின் முதலமைச்சராக இருந்த காமராஜரிடம் நிருபர்கள் கேள்வி எழுப்பினார்கள். அதற்குப் பதிலளித்த காமராஜர், “சங்கர லிங்கனாரின் 12 கோரிக்கைகளில் 10 கோரிக்கைகள் மத்திய அரசு சம்பந்தப்பட்டவை” என்றதோடு முடித்துக் கொண்டார். 76 நாட்கள் தொடர்ந்து உண்ணாவிரதம் இருந்த சங்கரலிங்கனார் மிகவும் களைப்படைந்து மெலிந்து போனார். ஒரு கயிற்றுக் கட்டிலில் தான் படுத்திருந்தார். திமுக பொதுச்செயலாளர் அண்ணாதுரை உள்ளிட்ட பல்வேறு அரசியல் கட்சித் தலைவர்கள் சங்கரலிங்கனாரைச் சென்று பார்த்தனர். “இவ்வளவு உறுதியுடன் இருக்கிறீர்களே, உங்கள் கோரிக்கைகளை ஆட்சியாளர்கள் ஏற்க மாட்டார்களே” எனத் தலைவர்கள் கூறினார்கள். “நான் இறந்த பிறகாவது என் கோரிக்கையை ஏற்பார்களா என்று பார்க்கலாம்” என்று தழுதழுத்த குரலில் சங்கரங்கலிங்கனார் கூறினார்.
‘எனது உடலைக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியிடம் ஒப்படையுங்கள்’
நாளுக்கு நாள் சங்கரலிங்கனாரின் உடல் நிலை மிகவும் மோசமடைந்தது. நாடித்துடிப்பும் ரத்த அழுத்தமும் குறைந்து கொண்டே போயின. அவரைக் காப்பாற்றும் பொருட்டு, மதுரை அரசு பொது மருத்துவமனையில் கொண்டு போய்ச் சேர்க்கப்பட்டார். மருத்துவர்கள் சிகிச்சையளித்தும் பலனின்றி, உண்ணாவிரதம் தொடங்கி, 76-வது நாளில், சங்கரங்கலிங்கனார் மரணமுற்றார். தான் உண்ணாவிரதம் இருந்த காலத்திலேயே, “ஒரு வேளை நான் இறந்து விட்டால், எனது உடலைக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியிடம் ஒப்படைக்க வேண்டும்” என்று சங்கர லிங்கனார் சொல்லியபடி, கம்யூனிஸ்டுத் தலைவர் கே.டி.கே.தங்கமணியும் கே.பி.ஜானகியம்மாவும் மருத்துவமனைக்குச் சென்று, பதிவேட்டில் கையெழுத்திட்டு, உடலைப் பெற்றனர். மதுரைத் தத்தனேரி சுடுகாட்டில் சங்கரலிங்கனார் உடல் தகனம் செய்யப்பட்டது.
‘தமிழ்நாடு’ உதயம்
‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’- ‘சென்னை ராஜ்யம்’ என்ற பெயரை முற்றிலும் ஒழித்து விட்டு, ‘தமிழ்நாடு’ என்னும் பெயர் சூட்ட வகை செய்யும் தீர்மானம், தமிழ்நாடு சட்டசபையில் நிறைவேற்றப்பட்டது. காங்கிரஸ் ஆட்சியின் போது, தமிழில் மட்டும், ‘தமிழ்நாடு’ என அழைக்கப்பட்டாலும், ஆங்கிலத்தில் ‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’ என்றே குறிப்பிட்டனர். இந்த மெட்ராஸ் ஸ்டேட் என்ற பெயரை அடியோடு ஒழித்து, ‘தமிழ்நாடு’ என்னும் பெயரைச் சூட்ட வேண்டும் என்று திமுகவினர் முடிவு செய்ய, கம்யூனிஸ்ட் சட்ட மன்ற உறுப்பினர்களும் அதற்கு ஆதரவளித்தனர். இதற்காக அரசியல் சட்டத்தைத் திருத்த வேண்டும் என்ற தீர்மானத்தைத் தமிழக சட்டசபையில் 18.07.1967 அன்று, முதலமைச்சர் அண்ணாதுரை கொண்டு வந்தார். அப்போது சபாநாயகராக சி.பா.ஆதித்தனார் இருந்தார். தமிழ்நாடு என்று பெயர் சூட்ட அனைத்துக் கட்சியினரும் மகத்தான ஆதரவு அளித்தனர்.
மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் சட்டமன்ற உறுப்பினராக இருந்த அருமைத் தோழர் ஏ.பாலசுப்பிரமனியன், இந்தத் தீர்மானத்தை மகிழ்வோடு ஆதரித்துப் பேசிய போது, “இனி நாம் எங்கு சென்றாலும் மற்றவர்கள் நம்மைத் ‘தமிழன்’ என்று அழைக்க வேண்டும் ‘மதராசி’ என அழைக்கக் கூடாது” என்று பேசினார். சுதந்திரா கட்சியைச் சேர்ந்த ஆதிமூலம் பேசும் போது, ‘தமிழ்நாடு’ என்று பெயர் மாற்றக் கோரிக்கையை வைத்து, உண்ணாவிரதம் இருந்த சங்கரங்கலிங்கனார், காங்கிரசின் அலட்சியத்தால் உயிர் துறந்தார்” என்றார். தமிழரசுக் கழகத் தலைவர் ம.பொ.சிவஞானம் பேசுகையில், ”இந்தத் தீர்மானத்தை உணர்வுப்பூர்வமாக, உயிர்த்துவமாக ஆதரிக்கிறேன். திமுக ஆட்சியில் தான் இப்படித் தீர்மானம் வர வேண்டும் என்பது கடவுள் செயலாக இருக்கலாம். காங்கிரஸ் கட்சியினர் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இந்தத் தீர்மானத்தை ஆதரித்திருந்தால், காங்கிரசின் நிலையே வேறாக இருந்திருக்கும்.
பாரதிக்குத் தாய் நாடாக, தந்தை நாடாக, செந்தமிழ் நாடாக விளங்கி, 3000 ஆண்டுகளாகப் புகழ் பெற்ற பெயரைத் தான் நாம் வைக்கிறோம். இதனை எதிர்க்கவும் மனம் வந்தது என்றால், மனம் கொதிக்காதா? முதலமைச்சர் இந்தத் தீர்மானத்தைப் படித்து முடித்த போது, ஓடிச் சென்று அவரைக் கட்டித் தழுவிட வேண்டும் என்று உணர்ச்சி மேலிட்டது. அடக்கிக் கொண்டேன். தமிழ்நாடு என்று பெயர் வைத்த பின், தமிழுக்கு வாழ்வு அளிக்காவிட்டால், பயனில்லை. இந்தக் கோட்டையின் பெயர் ‘செயிண்ட் ஜார்ஜ்’ என்று இருப்பதைத் ‘திருவள்ளுவர் கோட்டை’ என்று மாற்ற வேண்டும்” என, அவருக்கே உரித்தான பாணியில் பேசினார்.
விவாதத்திற்குப் பதிலளித்து முதலமைச்சர் அண்ணா துரை பேசுகையில், “இந்த நாள், ஒவ்வொரு சட்டமன்ற உறுப்பினர் வாழ்விலும் எழுச்சியும் மகிழ்ச்சியும் கொள்ள வேண்டிய நாள். நீண்ட நாட்களுக்கு முன்பே, வந்திருக்க வேண்டிய தீர்மானம் காலம் தாழ்த்தி வந்தாலும், இங்குள்ள அனைவரின் பேராதரவுடன் வந்திருக்கிறது. இதை இந்தச் சபையில் நிறைவேற்றி, இந்தியப் பேரரசுக்கு அனுப்பி வைக்க வேண்டும். இது பற்றி நான் மத்திய அமைச்சர்கள் சிலருடன் பேசிக் கொண்டிருந்த போது, ‘தமிழ்நாடு’ என்னும் பெயரைச் சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றி, மத்திய அரசுக்கு அனுப்பி வையுங்கள். அதற்கேற்ப, இந்திய அரசியல் சட்டத்தைத் திருத்துவதில் தடை ஏதும் இல்லை என்று கூறியுள்ளனர்” என்றார். மேலும் முதலமைச்சர் பேசும் போது, “பத்து நாட்களுக்கு முன்னர் பாராளுமன்றத்தில் பேசிய சவான், இதுவரை ‘மெட்ராஸ் ஸ்டேட்’ என்றே பேசியவர், மிகவும் கவனத்துடனும் சிரமத்துடனும் ‘டமில்நாட்’(தமிழ்நாடு) என்று பேசினார். ஆகவே, அரசியல் சட்டத்தைத் திருத்த நல்ல வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது. இந்தத் தீர்மானம் எதிர்ப்பு ஏதுமின்றி நிறைவேறினால் அந்த வெற்றி, ஒரு கட்சியின் வெற்றியல்ல, தமிழின் வெற்றி ! தமிழர் வரலாற்றின் வெற்றி ! தமிழ்நாட்டின் வெற்றி ! இந்த வெற்றியில் அனைவரும் பங்கு கொள்ள வேண்டும். நாம் பெயர் மாற்றம் செய்வதாலேயே, தனி நாடு ஆகவில்லை. இந்தியப் பேரரசின் ஒரு பகுதியாகவே நம் மாநிலம் இருக்கும். அதனால், சர்வதேசச் சிக்கல் ஏதும் வந்து விடாது. சங்கரலிங்கனாருக்கு நினைவுச் சின்னம் ஏற்படுத்த வேண்டும் என்றும் தெரிவிக்கப்பட்டது. அவரின் எண்ணங்கள் ஈடேறும் நிலை இன்று ஏற்பட்டிருப்பது, நம் வாழ்நாள் முழுவதும் பெருமை தரக் கூடியதாகும்.
நாம் இப்படிப் பெயர் மாற்றத்திற்குப் பேராதரவு அளித்ததற்காக எதிர்காலச் சந்ததியினர் நம்மை வாழ்த்துவார்கள். அந்த நல்ல நிலையை எண்ணிப் பார்த்தால், எதிர்க்கட்சித் தலைவர் வேறேதும் ஆலோசனை சொல்லாமல், இதற்குப் பேராதரவு அளிப்பார் என்று நம்புகிறேன்” என்று பேசினார் முதலமைச்சர். அப்போது காங்கிரஸ் கட்சி சார்பில் சட்டமன்ற எதிர்க்கட்சித் தலை வராக இருந்தவர் பி.ஜி.கருத்திருமன். பின்னர் தீர்மானம் ஓட்டுக்கு விடப்பட்டது. தீர்மானம் ஒருமனதாக நிறைவேறியது. தீர்மானம் ஏகமனதாக நிறைவேறியதாக சபாநாயகர் சி.பா.ஆதித்தனார் அறிவித்ததும், சட்டமன்றமே அதிரும் வண்ணம் உறுப்பினர்கள் கைத்தட்டி ஆரவாரம் செய்தனர்.
‘தமிழ்நாடு வாழ்க’
முதலமைச்சர் அண்ணா எழுந்தார். “தமிழ்நாடு என்று பெயர் மாற்றத் தீர்மானம் நிறைவேறிய வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க இந்த நன்னாளில், ‘தமிழ்நாடு வாழ்க ! என்று வாழ்த்துவோம் எனக் கூறி, ‘தமிழ்நாடு! தமிழ்நாடு! தமிழ்நாடு! என்று மூன்று முறை உணர்ச்சிப் பொங்க உரக்கக் குரலெழுப்பினார். எல்லா உறுப்பினர்களும், “வாழ்க!” எனச் சேர்ந்து குரலெழுப்பினர். சபை முழுவதும் உணர்ச்சி மயமாய்க் காட்சியளித்தது. ‘தமிழ்நாடு’ பெயர் மாற்றத் தீர்மானம் வரலாற்றுப் பொன்னேட்டில் பொறித்திடத் தமிழகச் சட்டமன்றத்தில் இனிதே நிறைவேறியது.
நன்றி: தீக்கதிர்
கட்டுரையாளர் : சி.பி.ஐ.(எம்) நாகை மாலி
01/11/019