நூல் அறிமுகம்: G.K.V.மகாராஜா முரளீதரனின் சினிமாவில் பறந்த சிவப்புக் கொடி – தொகுப்பு: அருண்மொழி வர்மன்

நூல் அறிமுகம்: G.K.V.மகாராஜா முரளீதரனின் சினிமாவில் பறந்த சிவப்புக் கொடி – தொகுப்பு: அருண்மொழி வர்மன்




சினிமாவில் பிறந்த சிவப்புக் கொடி எஸ்.பி. ஜனநாதன்
சினிமாவில் பறந்த சிவப்புக் கொடி என்ற பெயரில் மறைந்த இயக்குனர் எஸ்.பி. ஜனநாதனுக்கான நினைவு மலர் ஒன்றை GKV மகாராஜா முரளீதரனின் தொகுப்பில்
பாரதி புத்தகாலயத்தினர் வெளியிட்டிருக்கின்றனர்.  ஜனநாதனின் முதற்திரைப்படமான இயற்கையின் பாடல்களும் காதல் கொண்டேன் படத்தின் பாடல்களும் ஒரே இசைத்தட்டாக வெளிவந்திருந்தன.  எனக்கு மிகவும் பிடித்த இசைத்தட்டுகளில் ஒன்றாக அதைச் சொல்வேன்.  இயற்கையில் எல்லாரும் பெரிதும் சொல்லுகின்ற, மிகப்பிரபலமான பாடல் “காதல் வந்தால் சொல்லி அனுப்பு…”; எனக்கும் மிகப் பிடித்த பாடல்களில் ஒன்றாக இன்றும் இருக்கின்றது.  அதேநேரம் அதேயளவு பிடித்த பாடலாக “பழைய குரல் கேட்கிறதே யாரோ யாரோ” பாடலையும் சொல்வேன்.  அந்தத் திரைப்படத்தின் கதை மாந்தர்களும் கதை நடக்கும் பின்னணியும் மிகவும் பிடித்திருந்தன.  அதுபோலவே பிரதான பாத்திரங்களின் உருவாக்கத்திலும் ஒரு இயல்புத்தன்மை இருந்தது.இவற்றுக்கு மேலாக, காதலிக்காகக் காத்திருக்கின்ற ஆண் என்கிற தமிழ் சினிமாவின் வழமையாகிக் கொண்டிருந்த ஒருபோக்கில் இருந்து மாறுபட்டு, காதலனுக்காக க் காத்திருக்கின்ற பெண்ணையும், இரண்டு ஆண்களால் காதலிக்கப்படும், அவர்கள் இருவருமே நல்லவர்களாகவும் அவளுக்குப் பிடித்தவர்களாகவும் இருக்கின்றபோது தேர்வு செய்பவளாகவும் இருக்கின்ற பெண்ணையும் சித்திகரித்திருந்தது இயற்கை.  இது குறித்து நுட்பமாகவும், பெண்ணிய வாசிப்புடனும் புரிந்துகொள்பவனாக நான்
இத்திரைப்படத்தைப் பார்க்கும்போது இருக்கவில்லை.  ஆயினும், அன்றைய சமகால தமிழ்த்திரைப்படங்களில் இருந்து தெரிந்த இந்தவேறுபட்ட தன்மை என்னை ஈர்த்தது.

இயற்கை போன்றதோரு பட த்தை எதிர்பார்த்துக்கொண்டுதான் ஜனநாதனின் இரண்டாவது திரைப்படமான ஈ திரைப்படத்தையும் பார்க்கச்சென்றேன்.  ஈ, இயற்கை போன்ற படமில்லை. ஆனால் ஈ எனக்கு இன்றளவும் மிக மிகப் பிடித்தமான படமாக இருக்கின்றது.  அன்றைய சூழலில் கனடாவில் இளைஞர்களின் குழு வன்முறைகள் மிக அதிகமாக இருந்தன.  இப்படியான குழு வன்முறைகளின் நேரடியான அனுபவங்கள் பல எனக்கும் இருந்தன.கூட்டத்தில் ஒருவனாக பங்கேற்றும் இருக்கின்றேன்.  அதேநேரம் இந்த இளைஞர்களின் துணிச்சல் தன்மையும், நேர்மையும் அவர்கள் தருகின்ற சகோதரத்துவமான பாதுகாப்புணர்வும் எனக்கு அவர்கள் மீது பெருமதிப்பை ஏற்படுத்தியிருந்தன.  கோபம் என்பது கவனமாகக் கையாளப்பட்டால் மிகவும் வினைத்திறன் வாய்ந்ததாக அமையும் என்பது என் நம்பிக்கை.  அவர்களது கோபத்தையும் துணிச்சலையும் சரியான முறையில் தடமாற்றினால் அது சமூகக் கோபம் என்கிற ஆக்கபூர்வமான செயலாக அமையும் என்று நான் நம்பினேன்.  ஈ பட த்தின் இறுதியில் பசுபதிக்கும் ஜீவாவிற்கும் இடையிலான உரையாடல் அப்படியான ஒன்றாகவே அமைந்தது அல்லது அப்படி நிகழ்ந்ததாக கருதிக்கொள்ளக்கூடியதாக அமைந்தது.  ஈ திரைப்படம் எனக்கு மிகவும் பிடித்த தாக அமைய அதுவும் ஒரு காரணமானது.  இயற்கை பட த்தின் பாடல்கள் மிகப்பெரிய அளவில் வெற்றி பெற்றும் கூட அந்தவிதமான பாடல்களில் இருந்துவேறுபட்ட தும் அன்றைய காலத்திற்குப் புதியதுமான பாணியில் ஆனால் ஈ திரைப்பட த்துக்கு பொருத்தமான பாடல்களைச் சேர்த்திருந்தார். அதிலும் காதல் என்பது போதிமரம், வாராது போல் ஆகிய பாடல்கள் அருமையாக வந்திருந்தன.  அதற்குப் பின்னர் எனக்கு மிகப் பிடித்த திரைப்பட இயக்குனர்களில் ஒருவராக ஜனநாதன் மாறிப்போனார்.  அவரது திரைப்படங்களையும் பேட்டிகளையும் பின்னர் காணொலிகளையும் தொடர்ந்தும் ஆர்வத்துடனும் பார்ப்பவனாக இன்றளவும் இருக்கின்றேன்.  கலைகள் சமூக மாற்றத்துக்கான கருவிகளென்பதை திரும்பத் திரும்ப வலியுறுத்திய ஜனநாதனின் பேராண்மை, புறம்போக்கு, லாபம் ஆகிய திரைப்படங்களில் நேரடியாக அரசியல் பேசுகின்ற காட்சிகள் அமைந்திருந்தன.  அவற்றை அவர் விரும்பியே செய்திருந்தார்.  அவரது தெரிவு அதுவே என்பதை அவர் திரும்பத் திரும்ப நேர்காணல்களில் சொல்லிவந்தார்.

சினிமாவில் பறந்த சிவப்புக் கொடி தொகுப்பினை வாசிக்கின்றபோது ஜனநாதன் மீதான் ஈர்ப்பும் மரியாதையும் இன்னமும் அதிகரித்தே செல்கின்றது.  அரசியல் தலைவர்கள், திரைப்படத்துறையினர், மாணவர் அமைப்பினைச் சேர்ந்தவர்கள், களச் செயற்பாட்டாளர்கள் எழுத்தாளர்கள் என்று பலதரப்பட்டவர்கள் ஜனநாதனுடனான தம் நினைவுகளைப் பகிர்ந்துள்ளனர்.  300க்கு மேற்பட்ட பக்கங்களில் நிறைவானதோர் தொகுப்பாக இது அமைந்துள்ளது.  உள்ளடக்கம் அத்தனை நேர்த்தியாக இருந்தபோதும் வடிவமைப்பிலும் தொகுப்பிலும் சில கவலையீனங்கள் இடம்பெற்றுவிட்டன என்பதைக் குறிப்பிடவேண்டி இருக்கின்றது.   நடிகர் ஷாமிடம் ஜனநாதன் குறித்துக் கேட்கப்பட்ட கேள்விகள் மட்டுமே தொகுப்பில் இடம்பெற்றுள்ளன, அவற்றுக்கான பதில்களைக் காணோம், அதுபோல ஒளிப்பதிவாளர் ஏகாம்பரத்தின் குறிப்பில் பல சொற்கள் தங்கிலிஷான (ஆங்கில எழுத்துகளைக் கொண்டு எழுதிய தமிழ்ச் சொற்களாக) அமைந்துள்ளன.  இந்த விடயங்களில் பதிப்பாளர்கள் கவனமாக இருந்திருக்கவேண்டும்.  பாலாஜி சக்திவேலின் பெயரில் வெளிவந்த குறிப்பில் அவர்
அந்தக் குறிப்பினை எழுதியவர் தன் நண்பரான கே. செல்வராஜ் என்றும் செல்வராஜின் பெயரிலேயே குறிப்பினை வெளியிடுமாறும் கேட்டுள்ளார்.   மக்களை அரசியல் மயப்படுத்துவதற்கான கருவியாக திரைப்படங்களையும், தன் காணொலிகளையும் தொடர்ச்சியாகப் பயன்படுத்திவந்தவர் ஜனநாதன்.  ஈழ விடுதலை, தூக்குத் தண்டணை ஒழிப்பு, அணு உலைக்கு எதிரான போராட்டங்கள், ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு, சாதி ஒழிப்பு, பூர்வகுடிகளின் வளங்கள் கையாடலுக்கு எதிரான போராட்டங்கள் உள்ளிட்ட சமகாலப்பிரச்சனைகள் குறித்து பிரக்ஞைபூர்வமாக தன் திரைப்படங்களிலும் காணொலிகளிலும் குறிப்பிட்டதோடு நிறுத்திக்கொள்ளாமல் அவை குறித்த மக்கள் போராட்டங்களில் பங்கெடுப்பதையும் ஜனநாதன் வழக்கமாக வைத்திருந்தார் என்பதையும் அறியமுடிகின்றது.  இந்தத் தொகுப்பு அவருக்குச் செலுத்தும் அஞ்சலியாக அமைவதுடன் கலைஞர்களுக்கு இருக்கவேண்டிய பொறுப்புணர்வினை வலியுறுத்துவதாகவும் அமைகின்றது.

அருண்மொழி வர்மன்
கனடா

Thangam Book By Shan Karuppasamy Bookreview By Viji Ravi நூல் விமர்சனம்: ஷான் கருப்பசாமியின் ”தங்கம்”

நூல் விமர்சனம்: ஷான் கருப்பசாமியின் ”தங்கம்”

ஆறு ஆண்டுகளாக ஷான் அவர்களால் செதுக்கிச் செதுக்கி உருவாக்கப்பட்ட 12 சிறுகதைகளின் தொகுப்பு தான் தங்கம் நூல்.

“தான் எழுதிய கதைக்குள் தானே தொலைந்து போதல் ஒரு சுவாரஸ்யமான அனுபவம்” என்கிறார் ஆசிரியர். ஒவ்வொறு கதையும் தனி உலகத்தையே தன்னுள் படைத்து வைத்திருக்க…. அந்த கதாபாத்திரங்களுடன் ஒன்றி, உறவாட முடிகிறது. வாசித்து முடித்ததும் வாசகர்களும் தங்களை கதைகளுக்குள் தொலைப்பது உறுதி என்றே தோன்றியது. இத்தொகுப்பில் உள்ள தங்கம் சிறுகதை திரைப்படமாக்கப்பட்டு பாவக் கதைகளில் ஒன்றாக நெட்பிளிக்ஸ் தளத்தில் வெளியாகி நல்ல வரவேற்பைப் பெற்றது.

பள்ளியில் நாடகத்தில் நடிக்கப் பெயர் கொடுத்தவளை அறைந்து தள்ளிய அப்பா…..திருமணத்திற்கு முந்திய ‘பிரீவெடிங் ஷூட்’ டுக்காக மாப்பிள்ளையுடன் அவளை அனுப்ப துணிந்த அப்பா….. அமெரிக்க மாப்பிள்ளைக்கான அஞ்சலியாக மாற்றத் துடிக்கும் அம்மா…….

இவர்களுக்கிடையில், “நினைச்ச மாதிரி மூஞ்சிய வச்சுக்க நான் என்ன நடிகையா ……?” என உள்ளுக்குள் குமையும் அஞ்சலி……. அமெரிக்க மண்ணில் கணவனின் சுடுசொல்லுக்கும் மூர்க்கத்தனத்திற்கும் மௌனமாகக் கண்ணீர்த் துளிகளையே பதிலாகத் தரும் அஞ்சலி……. தாயாக தகுதி இல்லை என்று அவளைத் தன் வாழ்வில் இருந்தே அகற்றும் திருமாறன், அதே அமெரிக்க மண்ணில் பின்னர் வேறு ஒருவரின் மனைவியாக , அவன் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத உயரத்தில் அஞ்சலி……என பல முகம் காட்டும் அஞ்சலி, மனதை குதூகலிக்க வைக்கிறாள்.

“மேத்ஸ்னால சால்வ் பண்ண முடியாத ப்ராப்ளமே உலகத்துல இல்லை” என்ற அசாத்திய நம்பிக்கை வைத்திருந்த இளவரசனை தப்புக் கணக்கு போட வைத்தது எது? வெற்றிக்கான ஃபார்முலாக்களை மிக எளிதாக உருவாக்கிய அவனுக்கு , தோல்வியை ஜெயிக்கும் எளிய ஃபார்முலா தெரியாததால் தன்னைத் தொலைக்கும் துயரமென்ன……? மனதை கனக்க வைக்கிறான் ‘இளவரசன்’.

மாணவர்களுக்கு உரியாம்பட்டை ட்ரீட்மென்ட் தரும் கணக்கு வாத்தியார், பெரும்பாலும் 80களின் மாணவர்களுக்கு நன்கு பரிச்சயமான பிம்பம்தான். பிரம்பு, குச்சி என தண்டனை களின் வடிவங்கள் வேறு மானால் மாறலாம். ஆனால் பள்ளி டியூஷன் நாட்களுக்கு அழைத்துச் சென்றுவிடும் ‘உரியாம்பட்டை’ கதை.

தன்னுள்ளே ஒரு உலகத்தை உருவாக்கி , அதற்குள் மூழ்கித் திளைத்து, புற உலகிலிருந்து ஒட்டாமல் விலகி…… ஆனால் நம் மனதுடன் ஒன்றி உறவாடுகிறான் ‘கண்ணன்’. இருபது வருடங்களாக சம்பளமே வாங்காமல் விசுவாசமாக வேலை செய்யும் 96 வயதான மருதையன்…..

“நீ சம்பளம் குடுத்தாலும் குடுக்காட்டியும் என்னை இந்த பங்களா தொடைச்சித் தொடைச்சி வைக்கச் சொல்லுது. என் உசுரு போற வரைக்கும் நான் அந்த வேலையைச் செய்வேன். ஏன்னா அதுதான் நான் வுட்டுட்டுப் போற கதை” என உயர்ந்த வாழ்க்கைப் பாடம் சொல்லும் உபதேச தேவன்.

ஒவ்வொரு மனிதனும் தான் வாழ்ந்ததற்கான அடையாளத்தை இந்த பூமியில் விட்டுச் செல்ல வேண்டும் என்பதை அழுத்தமாக உணர்த்தும் கதை. ‘சாத்தானின் மடி’ வியாபாரத்தில் தோற்றுப்போய் சாவைத் தழுவ நினைக்கும் தொழிலதிபருக்கு நிகழ்ந்தது என்ன….? எதிர்பார்ப்புடன் பக்கங்களை எதிர் கொள்ள வைத்திருக்கிறார் ஆசிரியர்.

‘சாவித்திரி ‘தலைப்பே முரண்பாடானது. ஆசிரியர் இந்தத் தலைப்பை அதி கவனமாக தேர்ந்தெடுத்து கதைக்கு சூட்டி இருக்கிறார் என்று தோன்றுகிறது. புராண சாவித்திரி தன் கணவனின் உயிரை யமனிடம் இருந்து மீட்டு மறுவாழ்வு தருகிறாள். இந்தக் கதையின் நாயகியோ…? மனத்தை அடி ஆழம் வரை அசைத்துப் பார்க்கும் கதை. பிடிக்காத மருமகள் மேல் மாமனார் மகேஸ்வரன் காட்டும் வாஞ்சையும் கருணையும் அந்த வானத்தைப் விடப் பெரியது. சாவித்திரி மனதில் சிம்மாசனமிட்டு அமர்கிறாள். தமிழின் சிறந்த சிறுகதைகளுள் இதுவும் ஒன்றெனக் கொள்ளலாம்.

நெஞ்சில் ஈரமும் கருணையும் மிக்க சத்தார் உயிரோட்டமான கதாபாத்திரம். ‘’ துடிப்பான வால் உதறலும், கோலிகுண்டு போன்ற கண்களும், முத்துப்போல் புழுக்கை போடும் அழகும்’’ கொண்ட பாபு….. அவனுக்கு தின்பதற்கு அம்மாவுக்கு தெரியாமல் கோதை தக்காளி பழங்கள் தருவதும் தக்காளி சாறு முகத்தில் தெறிக்க கடித்து கடை வாயில் ரத்தம் போல வழிவதும்…. இவள் சிரித்துவிட்டு ஒரு கை தண்ணீரை அள்ளி அவன் முகத்தில் அடிப்பாள். அவன் ஒவ்வொரு முறையும் தலையை உதறி பின் உடனே ஒரு சிலுப்பு சிலுப்புவான். இது அவர்கள் விளையாட்டு.

கோயிலுக்கு நேர்ந்து விட்ட பின், பாபு துலுக்காததால் அதை வெட்ட முடியாமல் குடும்பமும் ஊர் சனமும் தத்தளித்து நிற்க, கோதை வழக்கம்போல அவன் முகத்தில் நீர் அடிக்க….அவனும் தன் உடலை குலுக்க…. எல்லாம் முடிந்து போயிற்று. ஒரு சிறுமிக்கும் ஆட்டுக்குட்டிக்கும் இடையேயான பாசப்பிணைப்பு ‘’துலுக்காத ஆடுகள்’’. நூற்றைம்பது ஆண்டுகள் கழித்து உலகத்தில் மனிதர்கள் வெறும் இயந்திரங்களுடன் தனிமைப்படுத்தப்படும் சூழலை விவரிக்கும் ‘ரியா வரும் நேரம்’.

எல்லாத்துக்கும் ஒரு முடிவு வேணுமுல்ல… வெசம் வெச்சிருந்தா உனக்கு விடுதலை. வெக்கலைன்னா எனக்கு விடுதலை… செல்வந்தர் ஆறுமுகத்தின் வார்த்தைகளில் தெரிவது குடும்பப் பாசமா..? வீண் பழிச்சொல்லிலிருந்து மீளும் எண்ணமா… ? தான் விட்ட சாபத்தினால் உயிர் மரித்த தம்பியின் சாவுக்கு செய்ய நினைக்கும் பரிகாரமா….? என்று பல கேள்விகளை நம் முன் வைக்கும் சொல்லும் வெசம் சிறுகதை. மீண்டும் மீண்டும் வாசிக்கத் தூண்டும் அருமையான சிறுகதைகளின் தொகுப்பு தான் தங்கம் நூல்.

விஜி ரவி, ஈரோடு.

நூல்: தங்கம்
ஆசிரியர்: ஷான் கருப்பசாமி
பதிப்பகம்: யாவரும் பப்ளிஷர்ஸ்

Kottumelam Book By T. Janakiraman Bookreview by Vijiravi நூல் விமர்சனம்: தி. ஜானகிராமனின் கொட்டுமேளம் - விஜி ரவி

நூல் விமர்சனம்: தி. ஜானகிராமனின் கொட்டுமேளம் – விஜி ரவி




கொட்டுமேளம் சிறுகதைத் தொகுப்பில் மொத்தம் 12 கதைகள் இருக்கின்றன. வர்ணனைகள் அதிகமின்றி கதாபாத்திரங்களின் சுவையான உரையாடல் வழியே ஒரு தனி உலகையே நம் கண்முன் படைத்திருக்கிறார் ஆசிரியர்.

இத்தொகுப்பின் முதல் சிறுகதை ‘கொட்டுமேளம்’. பள்ளியில் ஐந்தாம் வகுப்பு வரை கூட படித்த பள்ளித்தோழன் என்ற ஒரே காரணத்திற்காக பலதடவை டாக்டரிடம் வைத்தியம் பார்த்தும் டாக்டர் பீஸ் முந்நூறு ரூபாயை டாக்டருக்கு கொடுக்காமல் ஏமாற்றும் மாரியப்பன் பஞ்சாயத்துத் தேர்தலில் ஜெயித்து சேர்மன் ஆனதைக் கொண்டாடும் விதமாக கொட்டுமேளம், தவில், நாயனம் என பணத்தைக் கண்டபடி வாரியிறைத்து, அமர்க்களமாக ஊருக்குள் தொண்டர்கள் புடை சூழ ஊர்வலம் வருகிறான். அவன் கண்களில் படும்படி தனியார் ஆஸ்பத்திரி முன்பு தர்ம வைத்தியசாலை என்ற பலகையை தொங்க விடுகிறார் அந்த மருத்துவர். பிழைக்கத் தெரியாதவர் போல என்ற எண்ணம் மேலெழுந்தவாரியாக மனதில் எழுந்தாலும் மாரியப்பனின் சின்ன புத்தியை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறார் இந்த கதையில்.

‘’பசி ஆறிற்று’’ என்ற கதையின் தலைப்பே சுவாரசியமும், ஆழமான அர்த்தமும் கொண்டது. ‘’ இந்த டாமரச் செவிட்டுக்கு வாழ்க்கைப்பட்டாகி விட்டது. குருக்கள் பெண் குருக்களுக்கு தான் வாழ்க்கைப் பட வேண்டும் என்றாலும் அப்பாவுக்கு இந்தப் பூ மண்டலத்தில் வேறு ஒரு வரன் கூடவா அகப்படவில்லை…? செவிடாய் போவதை விட மட்டம் ஒன்றுமே இல்லை..’’ என்ற அகிலாண்டத்தின் ஆதங்கமும், மிலிட்டரி உத்தியோகத்தில் இருக்கும் அடுத்த வீட்டு ராஜத்தின் அழகில் மனம் லயித்து அலை பாய்வதும், அவன் ஊருக்கு கிளம்பியதும் வேதனை தாளாமல் அழுவதுமாக மனதை குழப்பிக் கொள்கிறாள் அவள். ‘’ரொம்ப நாழி பண்ணிட்டேனா…? பசி துடிக்கிறதாக்கும் அம்பாளுக்கு?’’ வெயிலில் நடந்து வந்து, தேகம் வேர்த்து விறுவிறுத்தாலும், கனிவுடன் பரிவுடன் ஜென்மத்திலேயே கோபத்தை அறியாத கண்ணும், உதடும் வழக்கம்போல புன்சிரிப்பில் மலர கணவன் கேட்டதும் மயங்குகிறாள். அவள் மனதும் மாறிப்போகிறது. ‘’இதைவிட என்ன வேணும்?’’ என கற்பனையை உதறி நிதர்சனத்தை ஆராதிக்கத் தொடங்குகிறாள். ‘எல்லாப் பசியும் தீர்ந்து விட்டது’ என்ற கடைசி வரியே அவள் மனமாற்றத்திற்கு சான்று.

‘’தவம்’’ சிறுகதையில் அழகி சொர்ணாம்பாளின் சௌந்தர்யத்தில் மயங்கி பல பெரும் செல்வந்தர்கள் அவள் காலடியில் பணத்தைக் கொட்ட…. அதைப் பார்க்கும் வேலைக்காரன் கோவிந்தவன்னிக்கும் பெரும் செல்வம் சம்பாதித்து அவளிடம் தந்து அவள் அன்பைப் பெற எண்ணுகிறான். சிங்கப்பூருக்கு சென்று பத்து வருடங்கள் படாதபாடுபட்டு, குண்டு, பீரங்கி, குத்து வெட்டுக்கு நடுவில், உயிரைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு, கட்டின மனைவியைக் கூட நினையாமல் ஒருகணமும் சொர்ணாம்பாளை மறக்காது காலம் தள்ளும் கோவிந்த வன்னி…. ஊர் திரும்பி ஆசையாசையாய் அவளைப் பார்க்க வருகிறான் கட்டுப் பணத்துடன்.

‘’ கொன்றைப்பூ நிறம் அப்படியே அற்றுப்போய் உடல் பச்சை பாய்ந்து கருத்திருந்தது. கூனல் வெகுநாள் கூனல் போல…. தோள்பட்டையிலும் கன்னத்திலும் எலும்பு முட்டிற்று.
தலை முக்கால் நரைத்து விட்டது. வகிட்டுக் கோட்டில் வழுக்கைத் தொடங்கி அகன்று இருந்தது. அவள்தான் சொர்ணாம்பாள் என தெரிந்துகொள்ள இரண்டு நிமிஷம் ஆயிற்று அவனுக்கு. அழகில்லாதது கோரமாகலாம். அழகு கோரமானால்…..? பயங்கரமாக இருந்தது அவள் தோற்றம்.’’

“தவங்கிடக்கிறதுக்கு முறை உண்டு. கண்டதுக்கெல்லாம் தவங்கிடந்தா மனசுதான் ஒடியும். தண்டனைதான் கிடைக்கும்’’ என்ற அவளின் பதில்தான் அவனின் பத்து வருட தவத்திற்கான வரமாய் இல்லாமல் சாபமாய், இடியாய் அவன்மேல் இறங்குகிறது.

ஒன்றாம் வகுப்பு வாத்தியாரின் மகளாக பிறந்து உடன்பிறந்தோர் எட்டுப் பேரின் கூட்டத்தில் ஒரு வேளை சாப்பாடு கூட வயிறு நிறைய உண்ண முடியாமல், ஜட்ஜ் வீட்டில் பெரிய மனுஷி போல் பத்துப் பாத்திரம் தேய்த்து, காபி, டீ போட்டு, இட்லி தோசைக்கு அரைத்து, குழம்பு, ரசம் வைத்து, கோலம் போட்டு, அடுப்பு மொளுகி, வேஷ்டி புடவை துவைத்து, கைக்குழந்தையை கவனமாகப் பார்த்துக் கொண்டு…… என நீளும் வேலைகளை அனாயசமாக செய்யும் ஏழு வயதுக் காமாட்சி…. இரண்டு வேளை சாப்பாட்டுக்கு சம்பளம் இல்லாமல் உழைக்கும் காமாட்சி கண்கலங்க வைக்கிறாள். ஒன்பது வயதில் பெற்றோரை விட்டு ஊரை விட்டு கண்காணாத தொலைவுக்கு கல்கத்தாவுக்கு வேலைக்குப் போகும் காமாட்சி…..

ஒரு ஆரஞ்சுப் பழத்துக்கு பெங்களூரிலிருந்து கேட்டு நச்சரித்து திருச்சிராப்பள்ளியில் அது கிடைக்கப் பெற்றதும் அதைத் தின்னாமல், ‘ஊருக்கு போய் அம்மா கிட்ட கொடுத்து அவள் உரித்து தந்து சாப்பிடுறேன்’ என்று அதைக் காப்பாற்றி வைத்துக் கொள்ளும் ஆறு வயது பையன். ரயிலில் சந்தித்த திடீர் சினேகிதி காமாட்சிக்கு அவனின் பிரியமான ஆரஞ்சுப்பழத்தைப் பரிசாக தந்து விட்டு அவனுடைய ஸ்டேஷனில் தந்தையுடன் இறங்கும்போது அந்த சின்ன குழந்தையின் அன்பில் மனம் கரைந்து சிலிர்த்து தான் போகிறது ‘’சிலிர்ப்பு’’ சிறுகதையில்.

நூல் : கொட்டுமேளம்
ஆசிரியர் ; தி. ஜானகிராமன்
பதிப்பகம்; காலச்சுவடு
விலை; 214

Vitha Vithamai Thoyulagam By Bharathichandran கவிஞர் அபி கவிதையை முன்வைத்து வித விதமாத் தொய்யுலகம் - பாரதிசந்திரன்

கவிஞர் அபி கவிதையை முன்வைத்து வித விதமாத் தொய்யுலகம் – பாரதிசந்திரன்




கவிஞர் அபி படிமக்கவிதைகளின் பிதாமகர் என உணரப்படுகிறவர். கவிஞர் எட்டாத தூரத்தில் நின்று, வாசகனைப் போல், ஞாபகமாய், வாழ்வின் சுவடுகளைத் தொட்டு, வருடி, அலசி, அங்காலயத்து வேறு வேறு கோணங்களில் உருவமைத்துத் தெளிவுறவுணர்ந்து உணர்ந்தவாறே வெளிப்படுத்தத் தெரிந்த மாயாஜாலக்காரர்.

 ”என்ற ஒன்று எனும் அவரது தொகுப்பு முழுவதும், வான்வெளிப் பரப்புகளில் வாசகனைப் பறக்கவிடும் சாகசக்காரர்.  அக்கவிதைத் தொகுப்பில்விதம் எனும் கவிதை, நமக்கான பார்வைக்கு வேறு ஒரு பார்வை தருகிறது.

உள் நுழைந்து, விரவி, அதாகிக் கடக்கும் போது, பிரிதொன்றிலிருந்து மீள்வதோ அல்லது விளைவித்துக் கொள்வதோ  இயலாத ஒன்றாகி விடுவதாகவே ரகம் பார்ப்பதில் அல்லது ரகம் பிரிப்பதில் பெரும்பாலும் எல்லாமும் அமைந்து விடுகின்றன. இதை விளக்கி விட முனைவதாகவே கவிஞர் அபியின்விதம் கவிதை அமைகிறது.

மேலிருந்து பாருங்கள் எல்லாவற்றையும் என்பதைப்போல், உங்கள் வாழ்க்கையை நீங்களே பார்த்ததுண்டா? கடற்கரையில் விளையாடுவது, பூங்காவில் விளையாடுவது இரண்டும் விளையாட்டுத் தான். ரகம் வேறு வேறான பதிவுகளோடுக் கிளர்ச்சிகளை அது எளிமையாய் படம் வரைகின்றன நமக்குள்.

தியேட்டரில் படம் பார்ப்பதும், வீட்டில் தொலைக்காட்சியில் படம் பார்ப்பதும், ஒரே  நேர்கோட்டில் அச்சுவார்த்தாற் போல், நமக்குள் உணர்வைச் சில்லிட வைக்குமா? என்றால் இதுவும் அதுவும் வேறு வேறு ரகம். ஆனால் செயல் ஒன்று தான்.

”பாத்திரத்திற்குள் இருப்பதை மூடி அறியாதா என்ன? மூடிகள் திறக்கப்பட்டால், உள்ளிருக்கும் பாம்பு, புழுக்களுக்குத் துன்பம்தான். ஆகவே, எப்படிப் பார்ப்பது என்பதில் கவனமாக இருங்கள். எந்தக் கனவுகளை உங்களில் அனுமதிக்கிறீர்கள் எதை அனுப்பி விடுகிறீர்கள் என்பதில் கவனமாக இருங்கள்” என்று மிர்தாதின் புத்தகம்’ வழி மிகெய்ல் நைமி’ கூறுவார்.

உள்ளும் – புறமுமான, இருப்பதும் – இல்லாதிருப்பதுமான தோற்ற வெளிப்பாடுகளைச் சுட்டிக் காட்டுவதைக் கவிஞர் அபி தனது அரண்மனைகளுக்குத் தூண்களாக நிறுத்தி வைத்திருக்கின்றார். நாமே நாமாகயில்லாமல், ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு விதமாக இருப்பதை நாமறிந்திருக்கின்றோமா? என்றால், ஏமாற்றம் தான் என்கிறார். 

நாம் எத்தனை எத்தனை வேடம் தரித்த வேடதாரிகளாய்க் காட்டிக்கொண்டே எப்பொழுதும் ஒன்றே ஆகி இருப்பதாய் மார்தட்டிக் கொள்கிறோம். இது,  நமக்கு  எப்பேர்பட்ட தோல்வி  என்கிறார்.

சூழலிலிருந்து
பிரிபட்டு
உருக் கொண்டெழும்
விஷயங்களை
ஊடுருவியதில்

விதம் புணர்ந்த
வாழ்க்கையை
நீள்கோடுகளில் ஆராய்ந்ததில்
எதிலும் தோல்வி”

எதிர்நோக்கும் கண்களில், ஒன்றாய் நாம் சிக்குவோம்.  நம்மை அசை போட்டு, மென்று, முழுங்கி,இது இப்படியாய் இருக்கிறது என்று அப்பதிவேட்டில் பதியப்படும்.  நாம் காட்சிப்பொருளாகி நிற்பது, ஒன்று இரண்டல்ல, வாழ்நாளில் ஓராயிரம். ஒவ்வொன்றும், ஒவ்வொன்றாகவே நம்மைப்  பற்றி  எழுதி  வைத்துக் கொள்கின்றன.

நாம் வளர்க்கும் எதோ ஒன்று, நம்மை எதோஒன்றாய் நினைக்கும். அதனின் இனமான வேறொன்று வேறோரிடத்தில் போகும் பொழுதோ, நிற்கும்போதோ அது, முன்னது நினைத்த அதையே தான் நினைக்கும் எனக் கூற முடியாது என்பதை இனம் பிரித்து அறிந்து கொள்வதைப் போல் தான் எல்லாமும்.

”விதம்
என்ன என்று தெரியாமல்
விழிப்பதே  வழக்கம்.

விதம் மெல்லச் சிரித்து
இரக்கத்தோடு பார்த்து
அசைவு எதுவுமின்றிக்
கடந்து போகும். (அப்படித் தோன்றும்)

எனக்கோ
விதம்
என்ன என்பது புரியாது”

நிகழ்வுகளை உணர்கின்றோம். அலசி ஆராய்கின்றோம். அதற்காகச் சில நேரம் வேறொன்றாய் மாறுகின்றோம். பின், உணர்த்துகிறோம். தாளமுடியாமல் சலித்துப் போய்,இதுதான் நான். போனால் போ”  என்கிறோம்.

  • எல்லாம் சரி. இருத்தலைப்  பூரணத்துவமாய்  இருந்திடாமல் வாழ்வதென்பது எது?
  • எத்தனை தோல்விகளை நமக்கே நாம் தருவது?
  • இருபுறமும் எளிமையாய் ஏமாறும் பட்டவர்த்தனம் உண்மையா?
  • கபடத்தின் வெளி விரிந்த வானத்தைத் தடவிக்கொண்டும் நடந்து நடந்து பார்ப்பதுதான் நீயா?  இல்லை  நானா?

எனப் பல கேள்விகளை இக்கவிதை முன்வைக்கிறது.  இன்னும் ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகள் ஆனாலும், இக்கேள்விக்குத்  “தெளியுமா?  தொய்யுலகம்”

பாரதிசந்திரன், 9283275782,
[email protected]

  •  (கவிஞர் அபியின் 80- ஆவது பிறந்த நாள் ஜனவரி-22 ஆகும். அவரைச் சிறப்பிக்கும் வண்ணம் இக்கட்டுரையை வெளியிட்டு அவருக்குப் பெருமை சேர்க்க வேண்டுகிறேன்.)
  • (கவிஞர் அபி குறித்தறிய www.abikavithaiulagam.blogspot.com எனும் எமது வலைப்பூவைக் காணலாம்)
Santhathipizhai Book written By Pon kumar Bookreview By M. Anandhan நூல் அறிமுகம்: பொன்.குமாரின் சந்ததிப்பிழை புதுக்கவிதைகளில் அரவாணிகள் - மு.ஆனந்தன்

நூல் அறிமுகம்: பொன்.குமாரின் சந்ததிப்பிழை புதுக்கவிதைகளில் அரவாணிகள் – மு.ஆனந்தன்




பொன்.குமார் அவர்கள் எழுதிய “சந்ததிப்பிழை” என்ற நூல் திருநங்கையர்களைப் பாடிய புதுக்கவிதைகளை அடையாளப்படுத்தும் நூலாக வந்துள்ளது. இது தமிழ் இலக்கிய வெளியில் புதிய முயற்சி. தேவையான முயற்சியும் கூட. அதற்காகவே பொன்.குமார் அவர்களுக்கு ஆயிரம் ஆவாராம் பூக்களை அன்பின் வெளிப்பாடாக அளிக்கிறேன். மாறிய பாலினம் குறித்து கவிதை வடிப்பதே வரவேற்க வேண்டிய அம்சம். அதிலும் அப்படி எழுதப்பட்ட கவிதைகளையெல்லாம் தேடிச் சேகரித்து, தொகுத்து அதன் மீது உரையாடலும் நடத்தியிருக்கிறார். எவ்வளவு முக்கியமான முன்னெடுப்பு.

க.நா.சு, மீரா, இன்குலாப், அப்துல்ரகுமான் என நாடறிந்த கவிகள் தொடங்கி நாம் இதுவரை அறிந்திராத கவிகள் வரை யாரெல்லாம் தங்கள் கவிதைகளில் திருநங்கைகளின் வலிகளைப் பதிவு செய்துள்ளார்களோ அவர்களது அந்தக் கவிதைகளையெல்லாம் அள்ளியெடுத்து தேக்குமர இலையில் பொதிந்து நமக்குத் தருகிறார். திருநங்கையர் கவிதை என்றாலே நமக்கு நா.காமராசன் அவர்களின் கவிதைதான் ஞாபகம் வரும். ஆனால் இந்நூலை வாசிக்கும் போது “இவர்களும் இப்படி எழுதியுள்ளார்களா” என நம்மை ஆச்சரியப்பட வைக்கிறது.

உதாரணத்திற்கு கவிஞர் இன்குலாப் அவர்களின் ஒரு கவிதையைச் சொல்கிறேன்.

நானு ஆணுன்னு இல்லாம
பெண்ணுன்னு இல்லாம
அரவாணியா பொறந்தேனுட்டு
அண்ணந்தம்பி ஒதச்சாங்க
வீட்ட விட்டு வெளியே வந்த என்ன
ஊரே தொரத்தி அடிக்குதே
ஆணா இருந்திருந்தா
அம்பெடுப்பேன்
வில்லெடுப்பேன்
ஐவரோடு பங்கெடுப்பேன்.
பெண்ணாக இருந்திருந்தா
பூலோகம் ஆண்டிருப்பேன்
ஆணும் இல்லை பெண்ணும் இல்லை
அவல நிலை பாரும்மா..

ஒரு திருநங்கையின் குரலாக ஒலிக்கும் அற்புதமான கவிதை. இப்படியான ஏராளமான கவிதைகளை இந்த நூலில் அறிமுகப்படுத்துகிறார் எழுத்தாளர் பொன்.குமார் அவர்கள். தமிழ் இலக்கிய வெளியில் திருநங்கையர் வகைமையை மட்டுமே முழுக்கப் பேசும் முதல் கவிதை நூல் “கூவாகம்”. ந.சிவகுரு மற்றும் பால சாகதன் ஆகிய இருவரின் கூட்டுத் தொகுப்பு இது. இந்த நூலை சிறப்பாக அறிமுகப் படுத்தியுள்ளார். அதிலிருந்து பல கவிதைகளை இந்நூலில் உலவிவிட்டுள்ளார். ஒரு கவிதையை மட்டும் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.

பெற்ற டிப்ளமோ
கற்ற நடனம்
எழுதிய கவிதைகள்
எல்லாம்…
ஒற்றை வார்த்தையில்
பொசுங்கிப்போனது
பொட்டை….

அரவாணிகளுக்கு குரல் கொடுக்கும் கவிஞர் ஆண்டாள் பிரிய தர்ஷிணி என்ற அத்தியாயத்தில், அவர்களுடைய “நானும் இன்னொரு நானும்” என்ற தொகுப்பிலிருக்கும் கவிதைகளை ஆய்வு செய்துள்ளார்.

பிரசவம்
செத்துப் பிழைப்பது
அரவாணி நிர்வாணம்
செத்துப் பிழைப்பது..

திருநங்கையர் ஆணுறுப்பு நீக்கத்தின் துன்பத்தை கச்சிதமாகச் சொல்லியுள்ளார் கவிஞர் ஆண்டாள் பிரிய தர்ஷிணி.. சங்க இலக்கியப் பாடல்களில் இலக்கணங்களில் இடம்பெற்றுள்ள மாறிய பாலினர் குறித்த சொல்லாடல்கள் அடையாளங்களையும் விவாதிக்கிறார்.

திருநங்கை சகோதரி கல்கி அவர்கள் எழுதிய “குறி அறுத்தேன்” என்ற கவிதை நூலைக் குறித்து விரிவாக பேசுகிறார். இது ஒரு திருநங்கை தன் வலியைப் பாடும் முதல் கவிதை நூலாகும். இதிலிருந்து பல கவிதைகளை கையாண்டுள்ளார். இந்தத் தொகுப்பை நான் ஏற்கனவே வாசித்துவிட்டு அதிலிருந்து மீண்டுவர இயலாமல் பல நாட்கள் தவித்தேன்.

உங்களின் ஆணாதிக்க குறியை
அறுத்துக் கொள்ளுங்கள்
நீங்கள் யார் என்பதை
அப்போது நீங்கள் அறிவீர்கள்
பிறகு சொல்லுங்கள்
நான் பெண்ணில்லை என்று..

இப்படியாக அந்தத் தொகுப்பில் ஒவ்வொரு கவிதையும் வாசகனை மிரட்டுகிற கவிதையாக இருந்தது. அதனை இந்த நூலில் பொன்.குமார் சரியாக பயன்படுத்தியுள்ளார். நூல் முழுவதும் ஏராளமான கவிஞர்கள் எழுதிய ஏராளமான திருநங்கையர் கவிதைகள். அனைத்தையும் ஒரே நூலில் வாசிப்பது புதுவித மனக்கிளர்ச்சியை அளிக்கிறது. திருநங்கையரைப் பாடிய கவிதைகளைத் தொகுத்தது போலவே சிறுகதைகளையும் தொகுத்து வருகிறார்.

இந்த நூல் திருநர் இலக்கியத்தின் புதிய முகம். பாதுகாக்கப்பட வேண்டிய ஆவணம். ஆய்வுக்கான கையேடு. எழுத்தாளர் பொன்.குமார் அவர்களுக்கு மனதில் பூக்கும் ஓராயிரம் ஆவாராம் பூக்களையும் செடியில் பூக்கும் பல்லாயிரம் வாழ்த்துகளையும் பரிசளிக்கிறேன்.

ப்ரியங்களுடன் – மு.ஆனந்தன்

நூல் – சந்திப்பிழை
ஆசிரியர் – பொன்.குமார் – 9003344742
வெளியீடு –நளம் பதிப்பகம்
பக்கங்கள் – 120
விலை – ரூ 120/-