1
1
No Comments
கல்லூரிக்குள் காலடி எடுத்து வைக்குமுன்னே நான் கற்கத் தொடங்கிய இடம் தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் கலைஞர்கள் சங்கம். திருப்பரங்குன்றம் அதன் வேராக எனக்கு இருந்தது. இலக்கியக் கனவை, சமூகப் பொறுப்பை அறத்தின் பால் உண்டான ருசியின் செம்மையை சினிமா பற்றிய மயக்கமற்ற விழிப்புணர்வோடு கூடிய காதலை அது வளர்த்தது.
வீடு மறந்து பெருமையோடு எங்கள் நாட்கள் நகர்ந்தது. மேடை நாடகம், கவிதை ,தொடர்ந்து வாசித்தல், கிளை கூட்டங்கள், நிதி வசூல் தோழர்களுடன் அரட்டை மக்களோடு இருக்கிறோம் என்ற கம்பீரம் என என் நாட்கள் ஓடின. அப்படித்தான் த.மு.எ.க.ச. கூட்டத்தில் ஆசான் பாலுமகேந்திரா அவர்களைக் கண்டேன். பின்பு அவர் வழியே வந்தேன், சரண்புகுந்தேன். கலை யாவும் மக்களுக்கே என்ற முற்போக்கு எழுத்தாளர் கலைஞர்கள் சங்கத்தின் கோட்பாடு தான் என் ஒட்டு மொத்த கலை வாழ்வின் வெளிப்பாடு. மக்களை சந்தித்தல், மக்களோடு இருத்தல், மக்கள், கலை இலக்கியம், ரசனை வளர்த்தல் என எழுத்தாளர் சங்க செயல்பாடுகள் ஒரு கலைஞனுக்கு இன்றியமையாதது.
– இயக்குநர் சீனு ராமசாமி
No Comments
நண்பர் பாடலாசிரியர் ந.முத்துக்குமார் அவர்கள் இயக்குநர் பாலுமகேந்திரா அவர்களின் சிஸ்யர்களில் ஒருவர். நானும் அவரும் பேசும்போதெல்லாம் அவர் அடிக்கடி, கதையை தயார் செய்து தயாரிப்பாளர்களிடம் சொல்லி இயக்குநர் ஆகிடு ஏகாதசி, நாற்பது வருசம் பாட்டெழுதி சம்பாதிக்கிற பணத்த ஒரு படத்தில் சம்பாதிச்சிடலாம் என்பார். அவர் சொன்னது எத்தனை அனுபவப்பூர்வமானது என்பதை நான் இன்றுவரை உணர்ந்தவண்ணம் உள்ளேன். இங்கே “ஒரே படத்தில் பெரிதாக சம்பாதித்து விடலாம் என்பதை” அவ்வாறாக எடுத்துக் கொள்ளாமல், சம்பள விசயத்தில் பாடலாசிரியர்களுக்கு இழைக்கப்படும் வதைகளைத் தான் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.
இரண்டாயிரம் ரூபய்க்கு ஒரு பாடலை எழுதக்கேட்டு நாளொன்றுக்கு ஐயாயிரம் ரூபாயிக்கு மது அருந்திக் கொண்டாடும் மகான்களே இங்கு அதிகம். இது எனக்கு முதல் படம் பார்த்துச் செய்யுங்கள் அடுத்த படத்தில் நீங்கள் கேட்கிற சம்பளத்தைக் கொடுக்கிறேன் சார் என்பார்கள். நாமும் எழுதிவிடுகிறோம். அவர்கள் அடுத்த படத்தில் அள்ளிக் கொடுப்பார்கள் என்பதை நம்பி அல்ல நமக்கு வயிற்று வலி என்பதால் ஒண்ணாரூபாய்க்கும் எழுத ஒப்புக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது பல நேரங்களில். அதே சமயத்தில் அள்ளிக் கொடுப்பதாக சொன்னவர்கள் அடுத்த படத்தில் நேராக முன்னணி பாடலாசிரியர்களிம் போய் நின்று விடுகிறார்கள். அவர்கள் இரண்டாவது படத்திலேயே பெரும் கூட்டணியோடு கைகோர்த்துக் கொள்கிறார்கள். ஆனால் மூன்றாம் நிலைப் பாடலாசிரியர்கள் முதல் பட இயக்குநர்களுக்கும் தயாரிப்பாளர்களுக்கும் முட்டுக் கொடுத்தபடி மட்டுமே வாழ்வைக் கடக்கிறார்கள்.
பெரும்பாலோனோர் பாடலை எழுதி வாங்கிக் கொண்டு. சம்பளத்தை பாடல் பதிவின் பின் கொடுப்பதையே விதிமுறையாகக் கையாளுகிறார்கள். பாடல் பதிவு நடைபெற இரண்டு வருசம் ஆனாலும் நாம் காற்றைக் குடித்துக் கொண்டு காத்துக்கொண்டிருக்க வேண்டும். அதிலும் பாடலை முடித்துக் கொடுத்தபின் படம் நின்றுவிட்டால் நாமம் தான் போடுவார்கள் வேறு வழியில்லை. அவரவர் வேலை முடிந்துவிட்டால் அவரவருக்கான ஊதியத்தை கொடுத்துவிட வேண்டும். ஒரு பாடலாசியருக்கு ஒப்பந்தம் செய்யும் போது ஒருபகுதி முன்பணமும் பாடலை எழுதித்தந்து இறுதிசெய்தபின் மறுபகுதிப் பணமும் கொடுத்திட வேண்டும் என்பதுதான் என்னைப்போன்ற பாடலாசிரியர்களின் விருப்பமாக இருக்கிறது. இதுதான் சரியான விசயமும் கூட. ஆனால் ஒரு திரைப்படம் தொடங்கும்போது எல்லாருக்கும் முன் பணம் கொடுத்து ஒப்பந்தம் செய்வார்கள். பாடலாசிரியர்களை மட்டும் பந்தாடுவார்கள். அதே சமயம் கவிஞர்களை மரியாதையோடும் அன்போடும் நடத்துபவர்களும் உண்டு. நான் சம்பளம் பெறாமல் பாடல் எழுதி பாட்டும் படமும் வெளியாகாமல் போனவை நூற்றுக்கும் மேல்.
இத்தனை காயங்களுக்குப் பிறகு நாம் முன் பணம் பெற்றுக்கொண்டே பாடல் எழுதவேண்டும் என்கிற முடிவிற்கு வரவேண்டியுள்ளது. இதில் பலருக்கும் என் மீது தவறான அபிப்ராயம் வந்துவிடுவதை நான் என்ன செய்ய முடியும். அப்படித்தான் சமீபத்தில் ஒரு பெரிய படம். அதன் மேனேஜர் பாடல் எழுதக் கேட்டார். ஒரு சம்பளம் முடிவு செய்து பின் பாடலுக்கான சூழலை இயக்குநரிடம் கேட்டுவிட்டு மெட்டை வாங்கிக் கொண்டு வந்து எழுதத் தொடங்கும் முன் முன்பணம் கேட்டேன். அதற்கு அவர் முன் பணம் கொடுத்தால்தான் எழுதுவீங்களா என்றார். நானோ, நான் அப்படிச் சொல்லவில்லை முன் பணம் பெற்றுக் கொண்டால் இந்த படத்தில் நான் பாடல் எழுதுவதற்கான சாட்டிசியமும் உத்தரவாதமுமாகிவிடும் என்றேன். அதற்கு அவர் நீங்கள் பாடல் எழுதுவதற்கு முன் முன்பணம் கேட்பது அதிர்ச்சியாக இருக்கிறது என்றார். பிறகென்ன, நீங்கள் அதிர்ச்சியோடே இருங்கள் எனச் சொல்லிவிட்டு என் முடிவில் மாற்றமின்றி முன் பணம் பெற்ற பின்னரே தான் பாடல் எழுதிக் கொடுத்தேன். நானாவது முன்பணம் பெற்று எழுதுகிறேன். ஆனால் அய்யா கவிஞர் வாலி அவர்கள் முழுப் பணத்தையும் பெற்றுக்கொண்ட பின்னரே பேனாவையே திறப்பார்.
சில இயக்குநர்கள் கதை தயாராவதற்கு முன்னரே பாடலை முடித்துவிடும் முனைப்பில் இறங்கி நம்மை வதைப்பதுமுண்டு. அது அவரவர் இஷ்டம் எனினும் அதை செய்துகொடுக்க இயலாத சூழலில் நம் மீது உமிழப்படும் பொல்லாப்பு ஏற்புடையதல்ல தானே. இதில் அம்மன் ஆல்பத்தையும் கம்யூனிஸ்ட் அல்லாத கட்சி ஆல்பத்தையும் தவிர்த்துவிடுகிறேன். அதே சமயம் விசய ஞானமுள்ள இளம் இயக்குநர்கள் குறும்படமோ பெறும்படமோ நேர்மையோடு எடுக்க முற்படுகிறபோது என் ஒத்துழைப்பு அவசியம் இருக்கும்.
நான் திரைப்படத்திற்காக எழுதுகிற பாடல்களை இணைய தளத்தில் தேடினால் கிடைத்துவிடும். ஆனால் எல்லா தனியிசைப் பாடல்களையும் இதுபோல் இணையதளத்தில் கண்டுபிடிக்க முடியாது. பல பாடல்கள் மேடையிலேயே நின்றுவிடுகிறது. எல்லா தனியிசைப் பாடல்களையும் பதிவு செய்தல் என்பது அத்தனை சுலபமான காரியமல்ல. அதற்கு பெரும் பொருளாதாரத் தேவை இருக்கிறது. அப்படியே செலவு செய்து தயாரித்தாலும் பிஸ்னஸ் சிக்கல் இருக்கிறது. அதுவும் போக ஒரு திரைப்படப் பாடல் என்பது அந்த குறிப்பிட்ட படத்தின் கதைக்காக எழுதப்படுவது தான். ஆனால் தனியிசைப் பாடல்கள் பலகோடி கதைகளைக் கொண்ட மனித சமூகத்திற்காக எழுதப்படுவது. திரைப்பாடப் பாடல்கள் மேல் பொது மக்களுக்கு பெரிதும் ஈர்ப்பிருப்பினும் இது மாதிரி சந்தர்ப்பத்தில் நான் தனியிசைப் பாடல்களின் வரிகளைப் பதிவு செய்ய தவறவிடக்கூடாதென விரும்புகிறேன்.
சுகந்தி என்கிற பாடல் பாடுகிற ஒரு பெண்ணை விருதுநகர் மாவட்டத்தில் நடந்த ஒரு தமுஎகச மாநில மாநாட்டில் சந்தித்தேன். அந்தப் பெண் தோழர் தபேலா குமாரின் மனைவி என்றறிந்தேன். அவர் என்னுடை “மல்லிக் கொடியே மகனே ராசா” என்கிற சோகத் தாலாட்டை என் முன் பாடிக் காட்டினார் வியந்தேன். குரலில் அத்தனை இனியை. இனிக்க இனிக்க சிலர் பேசுவர். இவர் இனிக்க இனிக்க பாடுபவர். அதற்கு முன் அப்பாடலை திருவுடையான் மட்டுமே பாடினார். இவர் அவருக்கு இணையாகப் பாடினார். திருவுடையான் போட்ட மெட்டை அவரைத் தவிர வேறொருவர் பாடுவது சிரமம். அதை இவர் செய்தது சவாலான விசயம். அதன் பிறகு சுகந்தியோடு தோழமை இன்றுவரை நீடிக்கிறது. எனது பல தனியிசைப் பாடல்களை பாடியுள்ளார். ஏர் டெல் சூப்பர் சிங்கர் நிகழ்ச்சியில் டாப் 10 வரை வந்து உலகத் தமிழர் நெஞ்சங்களில் இடம் பிடித்தார். இப்போது திரைப்படங்களிலும் மேஸ்ட்ரோ இளையராஜா உள்ளிட்ட முன்னணி இசையமைப்பாளர் பலரின் இசையிலும் பாடிக் கொண்டிருக்கிறார்.
ஒரு நாள் திடீரென அழைத்து தோழர் தமிழ் தேசிய அமைப்பொன்றின் மேடை. தமிழரின் நிலை குறித்து அவசரமாக ஒரு பாடல் வேண்டும் எனக்கேட்க அடுத்த சில மணித்துளிகளில் எழுதி அனுப்பி வைத்தேன். அதற்கு மிகச் சிறந்த மெட்டொன்றை அமைத்து அன்று மாலையே பாடி அசத்தினார். அந்த பாடலும் மக்கள் மத்தியில் பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றது.
பல்லவி
தொண்டக் குழிக்குத் தண்ணி கேட்டோம்
தப்பிருக்கா – அட
கண்டவங் கிட்ட மிதிவாங்குறோமே – தமிழா
துப்பிருக்கா
எத்தனை மறியல் எத்தனை மரணம்
நல்லது நடந்திருக்கா
மத்திய மாநில சர்க்காருக்கு
மான ரோசமிருக்கா
சரணம் – 1
உலகத்திலே மூத்த குடி
நம்ம தானடா – இப்ப
உலை வைக்கத் தண்ணி இல்ல
உண்மை கேளடா
நடுவர் மன்றத் தீர்ப்பைத் தானே
நாடு மதிக்கல – நம்ம
ஏழை சனங்க வயித்துக்குத்தான்
சோறு கிடைக்கல
கோடி கோடியா அடிச்ச மந்திரி
குதூ கலத்தில – எங்க
விவசாய சனத்தப் பாரு
கோ வணத்தில
சரணம் – 2
இந்தியாவ கூறுபோட்டு
விக்கத் திட்டமோ – பங்கு
தண்ணியத்தான் குடுத்தாத்தான்
என்ன நட்டமோ
வானம் பூமி காத்தும் மழையும்
யாருக்குச் சொந்தம் – இத
கேக்க நாதி இல்லாமத்தான்
ரோட்டுக்கு வந்தோம்
அழுத கண்ணீர சேத்திருந்தா
அணையக் கட்டிருப்போம் – அட
மூணு போகம் தானியத்த
வெளைய வச்சிருப்போம்
No Comments
வித்தியாசமானதொரு நூல் வாசிக்கும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது. ஒளிப்படக் கலை மீது காதல் கொண்ட இளைஞர் ஒருவர் அந்தக் கலை மீதான தீராக் காதலுடன் 36
ஆண்டுகள் அளவில் நிகழ்த்தியிருக்கும் நெடும் பயணத்தில் அடைந்த அரிய அனுபவங்களை, வாசிக்கும் நெஞ்சம் வியப்புற அளவற்ற தரவுகள்-தகவல்களுடன் சுய
வரலாறாகச் சொல்கிறது இந்த நூல்.
பிறந்தது சேலம் மேச்சேரி அருகில் ‘அமரம்’ என்னும் சிறிய கிராமத்தில். வாழ்க்கைத் துவக்கம் பொறியாளத் தந்தை (சுரங்க நகரம்-நூலாசிரியர் நடேசன்) மற்றும் தாயுடன் ஆறுமாதக் குழந்தையாக நெய்வேலியில். பள்ளிக் கல்விக் காலத்திலேயே தெரிந்தவரின் பழைய கேமராவில் படமெடுத்துக் கழுவிய பிலிம்களில் காட்சிகளில்லா உண்மையில் துவளாத இளைஞர், கும்பகோணம் நுண்கலை ஓவியக் கல்லூரியில் சேர்ந்த இரண்டாம் ஆண்டில் 1984ல்-தந்தையிடம் வலியுறுத்தி 750 ரூபாய் விலையில் பழைய 100 /. Manual ZENITH கேமராவைச் சொந்தம் கொள்கிறார்.
‘இவ்வுலகை ஒவ்வொருவரும் வெவ்வேறு பார்வையில் பார்க்கிறார்கள். பெரும்பாலோர் வெறும் பார்வையாளராகவே இருந்து விடுகின்றனர். அதில் இவ்வுலகைப் பார்த்து, இரசித்து, உள்வாங்கி அதைக் கலைவடிவமாக எவன் வெளிப்படுத்துகிறானோ அவனே கலைஞனாகிறான்.’ என்னும் எண்ணத்துடன் கலைஞரின் கலைப் பயணம் துவங்குகிறது.
கல்லூரிக் காலத்தில் தீபாவளி, பொங்கலுக்கு ஆடைகள் வாங்கிக் கொள்ள அப்பா அனுப்பும் பணம் பிலிம் ரோல்களாக மாறுகிறது. மேட்டூர் அருகே கொண்டலாம்பட்டியில் கல்லூரி நண்பனின் அண்ணன் திருமணத்தைப் படமாக்கி பிலிமைக் கழுவிப் பார்க்கையில் காட்சிகளற்றுப் போகும் அவலம் கலைஞருக்கு வாழ்க்கையில் இரண்டாம் முறை நேர்கிறது. திருமண நேரத்துக் காட்சிகளைப் பதிவாக்க இயலாமல் போன குறையில் சில நாட்கள் கழித்து அந்தத் தம்பதியரை இயற்கை வெளியில் அற்புதமாகப் படமாக்கி அவர்களுக்கு வழங்குகிறார். (1988- ல் திருமணம் செய்து கொண்ட அந்தத் தம்பதியரின் மகள் நிச்சயதார்த்த நிகழ்வை 18 ஆண்டுகள் கழித்து விசித்திரத்திலும் விசித்திரம் என்னும் வகையில் அவர்களின் விருப்பத்திற்கு இணங்கி 2020 ஆம் ஆண்டில் படமாக்கிப் பரவசப்படுகிறார்.) அதன் பிறகு அரங்கக் காட்சிகளிலும் புறவெளிக் காட்சிப் பதிவுகளில் அதிகம் ஆர்வம் கொள்கிறார்.
ஐந்தாண்டு கல்லூரிக் கல்விக்குப் பிறகு நெய்வேலி தனியார்ப் பள்ளியில் ஓவிய ஆசிரியப் பணி கிடைக்கிறது. வேதாரண்யம் ஆற்காட்டுத் துறை அருகே தேத்தாக்குடியில் பெண் அமையத் திருமணம் நிகழ்கிறது. ஓவிய ஆசிரியப் பணியுடன் மனைவி, இரு மகள்கள் ஆன குடும்ப வாழ்க்கையுடன் திருமண நிகழ்வுகள் மற்றும் பல நிகழ்ச்சிப் பதிவுகளெனக் கலைஞரின் ஒளிப் படப் பயணம் தொடர்கிறது. விதம் விதமாக கேமராக்கள் மாறுகின்றன. இந்த நூலாக்க நேரத்தில் கலைஞர், ‘இப்பொழுது தன் கைவசத்தில் இருக்கும் கேமராவின் விலை 1.5 லட்சம்’ என்று குறிப்பிட்டுள்ளது கவனிக்கத்தக்கது.
தனியார்ப் பள்ளியில் அரிதாகக் கிடைக்கும் ஓரிரு விடுமுறை நாட்களில் மேச்சேரி அருகிலிருக்கும் தாய்மாமனின் அமரம் கிராமத் திருவிழாவில் பங்கேற்று அழகு மிகும் கிராமத்துத் திருவிழாக் காட்சிகளைப் பதிவு செய்யும் கலைஞர், புதிய முயற்சியாகப் பள்ளி முதல்வர் அனுமதியுடன் 175 ஆவது உலக ஒளிப்படத் தினத்தில் எம். திவாகரன் என்னும் பள்ளி மாணவனை இயக்குபவராக நின்று காலை முதல் மாலை வரை மாணவன் பதிவு செய்த நெய்வேலி மற்றும் அதன் சுற்றுப்புறக் கிராமங்களின் அழகை, மக்களின் வாழ்வியலை நூற்றுக் கணக்கான காட்சிகள் என்னும் அளவில் தொகுப்பாக்க்கியிருக்கிறார்; தொகுப்பாக்கிய அந்த அரிய படங்களைப் பள்ளி வளாகத்தில் ஆசிரியர்களுக்கு, மாணவ- மாணவியருக்குக் கலை விருந்தாக்க்கியிருக்கிறார்; தொடர்ச்சியில் 2013 கால கட்டத்தில் நெய்வேலியில் ஒளிப்படப் பயிற்சிப் பட்டறையையும் நடத்தியிருக்கிறார்.
ஆண்டுதோறும் கிடைக்கும் கோடை விடுமுறை நாட்களில் மனைவியின் பிறந்த ஊருக்கு அருகிலிருக்கும் ஆற்காட்டுத்துறையின் அழகிய கடற்கரை, கோடியக்கரை, வேதாரண்யம் அகஸ்தியம்பள்ளி உப்பளங்கள் ஆகியவையும் மலை வேம்பு மரங்களால் ஆன கட்டுமரங்களுடன் கூடிய கடற்கரைக் கிராம மீனவர்கள் மற்றும் உப்பளத் தொழிலாளர்களின் உழைப்பு மிகு வாழ்க்கையும், ‘நிஜத்தைப் பிரதியெடுக்கும் வேலையல்ல புகைப்படக்கலை’ என்னும் தெளிவுடன் கலைஞரின் காட்சிக் கூர்மையில் அவரது கேமரா வழியில் செழுமை கொள்கின்றன.
‘தமிழகத்தின் உப்பு உற்பத்தியில் இரண்டாம் இடம் வகிப்பது வேதாரண்யம் (திருமறைக்காடு). திருமறைக் காட்டின் கடற்கரையை ஒட்டியுள்ள சுமார் 11,000 ஏக்கர் நிலப்பரப்பளவில் உள்ள உப்பு வயல்களில் உப்பு உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. கோடியக்காடு, அகஸ்தியம்பள்ளி, கடுநெல்வயல் போன்ற கடற்கரைக் கிராமங்களில் பெரும்பாலான உப்பு வயல்கள் அமைந்துள்ளன. / சுமார் 25,000 தொழிலாளர்கள்
உப்பள வேலைகளில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டுள்ளனர். ஓர் ஆண்டின் அதிகப்படியான உப்பு உற்பத்தி, வேதாரண்யத்தில் 4.5 லட்சம் டன், குறைந்தது 3.5 லட்சம் டன்னாகும். / பரந்து விரிந்து கிடக்கும் இந்த 11,000 ஏக்கர் உப்பளத்தில்300 ஏக்கர் நிலம் 700 விவசாயிகளுக்குச் சொந்தமானது. மீதம் உள்ள நிலங்கள் தனியார் நிறுவனங்களுக்குச் சொந்தமானவை.’
‘1930- ஏப்ரல் 30-ல் பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்கெதிராக உப்புச் சத்தியாகிரகம் என்னும் பேரில் காந்தி தண்டி யாத்திரை மேற்கொண்ட காலத்தில் ராஜாஜி தலைமையில் வேதாரண்யம் அகஸ்தியம்பள்ளியில் உப்புச் சத்தியாகிரகம் நிகழ்ந்தது.’
‘நெய்வேலி நகரம் 35 சகிமீ பரப்பு கொண்டது. இதில் 30 வட்டங்கள் அடங்கியுள்ளன. ஒவ்வொன்றும் ஒரு ச.கிமீக்கும் சற்றுக் குறைவு. மொத்தம் 365 சாலைகள். ஒவ்வொன்றுக்கும் ஊசி முதல் பல உலக நாடுகள் வரை பெயர்கள் வைக்கப் பட்டுள்ளன. ஒரு நாளைக்கு ஒரு சாலையைப் பார்க்க வேண்டுமென்று வைத்துக் கொண்டாலும் எல்லா சாலைகளையும் பார்க்க ஒரு வருடம் ஆகிவிடும். இங்குள்ள இரட்டை வழிச் சாலைகளின் மொத்த நீளத்தை அளந்தால் 130 கிலோ மீட்டரும்
உட்சாலைகள் அல்லது கிளைச் சாலைகளின் நீளம் 320 கி.மீ நீளத்திற்கு வரும்.
1950- களின் பிற்பகுதியில் நிலக்கரிச் சுரங்கத்தின் கட்டமைப்பைப் பார்வையிட ஜெர்மன் சென்ற நெய்வேலி அதிகாரிகள், அங்கே அமைக்கப்பட்டிருந்த நகர அமைப்பை மாதிரியாகக் கொண்டு சீனிவாசன் (Civil Engineer- Tech & Works) தலைமையில் 1957-ல் நெய்வேலி நகரம் அமைக்கப்பட்டது. நெய்வேலியில்
திட்டமிட்டு அமைக்கப்பட்ட நகரங்களில் நெய்வேலியும் ஒன்று. (பக்கம் – 117, அத்தியாயம்- ‘மழைக்கால நெய்வேலி நகரம்’)
இப்படி நூலின் அத்தியாயத் தலைப்புகளின் அவசியத்திற்கேற்ப குறிப்பிட வேண்டியவற்றைப் பதிவு செய்திருக்கும் பாங்கு, நேற்றும் இன்றுமாகக் கலைஞர்களுக்கு ஒளிப்படக் கலையில் உதவும் கேமராக்கள் குறித்த தகவல்கள், ஒளிப்படமாக்கலைக் குறித்து உலகப் புகழ் பெற்ற பல அறிஞர்கள் கூறியிருக்கும் அரிய கருத்துகள், தனது மனம் கவர்ந்த காட்சிகள் குறித்து கவித்துவமான வர்ணனைகள் எனப் பன்முக முனைப்பில் வாசிப்பவரை நூலாசிரியர் மிகவும் வியப்பிலாழ்த்துகிறார்.
மனவெளிப் பயணங்கள் எனத் துவங்கி, பெருந்தொற்று (கோவிட்19) இரண்டாம் அலையும் ஒளிப்படக் கலையும் என 28 அத்தியாயங்களைக் கொண்டிருக்கும் நூலில் அத்தியாயங்களின் தலைப்புக்கேற்ப ஆசிரியரின் ஒளிப்படக் கலைத்திறனைப் பறைசாற்றும் வகையில் 82-பக்கங்களில் அரிய- அழகிய படங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன.
நூலுக்கு அழகு சேர்க்கும் அந்த அரிய படங்களில் அகரம் திருவிழாவில் ஆசிரியர் பதிவு செய்துள்ள பல காட்சிகளில், இரு சின்னஞ் சிறு மகள்கள் கேட்கும் மிக மலிவான பொருளையும் வாங்கிக் கொடுக்க முடியாமல் பரிதவித்து நிற்கும் ஏழைத் தாய் குறித்த ஆசிரியரின் விளக்கத்துடன் கூடிய காட்சிப் பதிவு, களத்தில் ஊடாடி, காட்சிகளை உள்வாங்கிப் படைப்புகள் வழங்குவதில் புகழ் பெற்ற ராஜம் கிருஷ்ணன் அவர்களின் உப்பளத் தொழிலாளர்களின் வாழ்க்கை குறித்த ‘கரிப்பு மணிகள்’ (இந்த வார்த்தையை நூலாசிரியர் செல்வன் உப்பளத் தொழிலாளரின் வாழ்வியலை விளக்கும் பகுதியில் ஓரிடத்தில் பொருத்தமுறக் கையாண்டிருப்பது மிகவும் கவனம் கொள்ளத் தக்கதாக உள்ளது) புதினத்தை நினைவுபடுத்தும் வகையில் வேதாரண்யம் பகுதி உப்பளங்களில் கொளுத்தும் வெய்யிலில் உப்பளங்கள் மற்றும் உப்புக் குவியல்களுடன் வாழ்க்கையை சுழற்றும் ஆண், பெண் தொழிலாளர்கள் குறித்த பதிவுகள், நெய்வேலி நகரத்தின் மெயின் பசாரில் ஆலமரத்தின் கீழ், மழை நாள் ஒன்றில் சுற்றுப்புறத்தை மறந்தவராகக் குடை தைப்பதில் கவனத்தைச் செலுத்தியிருப்பவரின் காட்சிப் பதிவு போன்றவற்றுடன் ஆற்காட்டுத் துறைப் பகுதியில் பட்டா பட்டி அரைக்கால் சட்டை, தலைப்பாகையுடன் வற்றி வாடிய தேகத்துடன் சக்கரம் சுழற்றும் ஏழைக் குயவர், கோவணம், தலைப்பாகைக் கோலத்துடன் சேற்று வெளியில் கலப்பை- நுகத்தடியைச் சுமந்து செல்லும் விவசாயி, கதவற்ற ஓலைக் குடிசையின்
உள்ளமர்ந்து படுத்த வாக்கில் முகமுயர்த்தித் தன்னைக் கூர்ந்து நோக்கும் நாயைக் கனிவுடன் நோக்கும் எளிய மனிதர் எனக் கலைஞர் செல்வனின் கூர்ந்த கவனத்தில் உருவாகியிருக்கும் ஒளிப்படக் கலைக் கொடையை வரிசைப்படுத்தி நிறையச் சொல்லலாம்.
நூலாசிரியரின் ஒளிப்படக் கலை முன்னோடியான நெய்வேலி ஆழ்வார், ஒளிப்படக் கலைப்பயணத்தில் உடன் பயணித்த-பயணிக்கும், உடன் நின்று உதவிய-உதவும் நண்பர்கள் குறித்த தகவல்கள் கும்பகோணம் நுண்கலைக் கல்லூரியில் படிக்கும் நாட்களில் திரைப்படங்களில் சாதிக்கும் மோகத்துடன் நண்பருடன் திரைக் கலைஞர் பாக்யராஜ் அவர்களைச் சந்திக்கக் காத்திருந்து (பாக்யராஜ் அறையிலிருந்த நிலையிலும்) அவரைப் பார்க்காமலே திரும்பியது குறித்த தகவல், நெய்வேலி புத்தகக் கண்காட்சியில் குறும்படங்கள், ஆவணப் படங்கள் வெளியீடு செய்யும் நிகழ்வின் வழியில் ஒளிக்கலைஞர் மற்றும் இயக்குநர் பாலு மகேந்திரா அவர்களுடன் தனது குறும்படங்கள், ஆவணப்படங்கள் குறித்து அளவளாவியது – பாலு மகேந்திரா பாராட்டியது பற்றிய தகவல் என நூலில் ஆசிரியரின் கலைப்பயண அனுபவங்களாக ஏராளம் செய்திகள் விரவிக் கிடக்கின்றன.
நூலில் வகுப்புத் தோழர் நெய்வேலி மருத்துவர் அ.செந்தில் அவர்களின் உதவியுடன் தமிழறிஞர் இரா.இளங்குமரனார் குறித்து 82 நிமிடங்கள் நீட்சி கொண்ட ஆவணப்படத் தயாரிப்பைத் தமிழறிஞரின் வாழ்விடத்தில் ( திருச்சி கரூர் சாலையில் முக்கொம்பு அருகில் அல்லூர்) ஏழு – ஏழு மாதங்கள் இடைவெளியில் மூன்று சந்திப்புகள் மூலம் இயக்கி முடித்த தகவல் பதிவை வாசிக்கையில் வியப்பேற்படுகிறது. தொடர்ச்சியில் நூலாசிரியர் இதுவரை இயக்கியிருக்கும் குறும்படங்கள் மற்றும் ஆவணப் படங்களின் பெயர்கள்- நிழல் சலனங்கள் (2005) குறும்படம் 10 நிமிடங்கள், வானவில் நாட்கள் (2006) 20 நிமிடங்கள், தமிழ்த்திரு இரா.இளங்குமரனார் வாழ்வும் பணியும் (2007) ஆவணப்படம் 82 நிமிடங்கள், இருட்டறை வெளிச்சங்கள் (2008) ஆவணப்படம் 20 நிமிடங்கள், ஆசிரியைக்கு அன்புடன் (2009) ஆவணப்படம் 46 நிமிடங்கள், ஒரு சிற்பத்தின் கதை (2010) ஆவணப்படம் 15 நிமிடங்கள், திரு குறிஞ்சி வேலன் குறித்த ஆவணப்படம் படப்பிடிப்பு முடிந்த நிலையில் தொகுப்பாகக் காத்துள்ளது-என்று நூலாசிரியரின் ஒளிப்படத் துறை சார்ந்த உழைப்பை வெளிச்சப்படுத்தும் வகையில் வரிசை கண்டுள்ளன.
ஆங்கிலக் கலை இதழ் மிரர், ஜூவி, விகடன் மற்றும் பல பத்திரிகைகளில் ஒளிப்படப் பங்களிப்புச் செய்து பரிசுகளும் பாராட்டுகளும் பெற்றிருக்கும் கலைஞர் ந.செல்வன், ‘ஒளிப்படக்கலை சிறப்புற கலைஞர்களுக்கு காத்திருத்தல் தவம் மிகவும் அவசியம்’ என்கிறார். கூடவே, இன்றைய காலச் சூழலில் ஒளிப்படத் துறையில் தமிழக அளவில் 2.5 லட்சத்திற்கும் அதிகமான அளவில் செயல்படும் கலைஞர்களின் நிறை-குறைகள் மற்றும் அவர்களின் வாழ்வியல்-பொருளாதார நிலை குறித்தும் அரிய கருத்துகளை வழங்குகிறார்.
304 பக்கங்கள் அளவில் விரிவு கொண்டிருக்கும் நூலில் நூலின் கருப்பொருளுக்கு இசைந்து சேர்க்க வேண்டிய அவசியத்தில் ஊருணி நீர் நிறைந்தற்றே, இருட்டறை வெளிச்சங்கள், கற்றது கையளவு, யாதுமாகிய ஒளி, உப்பள ஓவியங்கள் போன்ற கவித்துவமான தலைப்புகள் வாசகரின் கவனத்தைக் கூர் தீட்டும் வகையில் அழகுற அமைந்துள்ளன. ‘ஒளிப்படக் கலையும் கலைஞனும் மனசாட்சியும்’ என்னும் அத்தியாயத்தின் வழியில் ஒளிப்படக்கலையில் உழைப்பால்
உயர்ந்துள்ள கலைஞர் வசந்த குமாரை முன் வைத்து, ‘சமூக அக்கறையுடன் இயங்கும் ஒளிப்படக் கலைஞன் தன் காலத்தை மீறி நிற்கும் சக்தியைப் பெற்று விடுகிறான்’ என்று நூலாசிரியர் சொல்லும் கருத்து அவருக்கும் நூற்றுக்கு நூறும் பொருந்தும் என்பதைத் தெள்ளென உணர முடிகிறது.
ராஜஸ்தான் மாநிலம் சிரோகியில் நண்பருடன் சேர்ந்து செய்த சேட்டு வீட்டுத் திருமணப் பதிவு நிகழ்வு உட்பட நூலாக்கக் காலம் வரையில் 300 சுப நிகழ்வுகளை மற்றும் 1250 க்கும் அதிகமாக ‘விஷுவல்’ படங்களைக் கேமரா வசமாக்கி மக்களுக்குக் கலை விருந்தாக்கியிருக்கும் கலைஞர் ந. செல்வன், இந்த நூலின் வழியில் தன்னைப் போல் தமிழக அளவில் குறிப்பிடத்தக்கவர்களாக இருக்கும் ஒளிப்படக் கலைஞர்கள் பலரை வாசகர் நமக்கு அடையாளப்படுத்துகிறார்; நூலாக்கக் கால அளவிலும் தன்னையொத்த அந்தக் கலைஞர்களுக்கென நல வாரியம் ஒன்றில்லாத குறை குறித்துக் கவலைப்படுகிறார்.
குஜராத் கலவரத்தின் போது உறவினர்களை இழந்த இஸ்லாமிய இளைஞன் கண்ணீர் மல்க கையெடுத்துக் கும்பிட்டு அழும் காட்சி, சுனாமியின் சீற்றத்தால் மடிந்த உறவின் முன் தலை விரித்தபடி அழும் தாயின் கதறல், கும்பகோணம் பள்ளி தீ விபத்தில் உயிரிழந்து போன 94 இளம் பிஞ்சுகள் குறித்து நூலில் பதிவாகியுள்ள கலைஞரின் வார்த்தைச் சித்திரத்தை வாசிக்கையில் கலைஞருடன் சேர்ந்ததாக வாசகர் நமது நெஞ்சமும் கலங்குகிறது; கரைந்துருகுகிறது.
தமிழக அளவில் கங்கை கொண்ட சோழபுரம் கோயில் மற்றும் கும்பகோணம் தாராசுரம் கோயில் ஆகியவற்றின் அழகை ஆராதிப்பவராக இருக்கும் கலைஞர் ந. செல்வன் சாகித்திய அகாதமி விருதாளர் குறிஞ்சி வேலன் அவர்களை ஆசிரியராகக் கொண்டு இருபது ஆண்டுகளாகத் தொய்வின்றித் தொடர்ந்து வெளிவரும் – நல்லி திசை எட்டும்- மொழியாக்கக் காலாண்டிதழின் அட்டைப் படங்கள் மற்றும் அதன் அழகியல் கூறுகளில் செய்துள்ள-செய்து வரும் பங்களிப்பு குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டிய ஒன்று.
இலக்கிய ஆர்வலர் வேர்கள் மு.இராமலிங்கம் மற்றும் காட்டுயிர் ஒளிப்படக் கலைஞர் ஏ.சண்முகானந்தம் இருவரும் வழங்கியிருக்கும் முன்னுரை நூலுக்குப் பெருமை சேர்க்கும் பான்மை கொண்டுள்ளன.
அரிய கருப்பொருள், அழகிய படங்கள் கொண்டதாகத் தமிழ் கூறும் நல்லுலகிற்கு வித்தியாசமான வரவாகியிருக்கும் இந்த ஒளிப்படக் கலையும் கலைஞனும் நூல், ஏற்கனவேம் ஓவியனின் ஒளிப் பயணங்கள், அறியப்பட வேண்டிய ஆளுமைகள் ஆகியவற்றின் ஆசிரியராக அடையாளம் கொண்டிருக்கும் கலைஞர் ந. செல்வன் ஒளிப்படக் கலை மீது கொண்ட காதலின் நல் விளைவு என்பதும் இந்த நூல் வாசகர்களுக்குள் ஒளிப்படக் கலை குறித்து புதிய வெளிச்சங்களைப் புகுத்தும் என்பதும் மிகையற்ற உண்மை.
நூல் மதிப்புரை – ப.ஜீவகாருண்யன்
ஒளிப்படக் கலையும் கலைஞனும்
ந. செல்வன்
பக்கங்கள்: 304,
விலை: ரூ.300/-
வெளியீடு: உயிர் பதிப்பகம்,
4, 5-வது தெரு, சக்தி கணபதி நகர்,
திருவொற்றியூர், சென்னை–600019.
பேசி: 98403 64783,
மின்னஞ்சல்:[email protected].
No Comments
நூல்: சினிமாவில் பறந்த சிவப்புக் கொடி S.P ஜனநாதன் நினைவு மலர்
தொகுப்பு: G.K.V. மகாராஜா முரளீதரன்
வெளியீடு: பாரதி புத்தகாலயம்
விலை: 300
புத்தகம் வாங்க இங்கே க்ளிக் செய்யவும். https://thamizhbooks.com/
தொடர்புக்கு : 044-24332924, 24332424
சினிமாவில் பறந்த சிவப்புக் கொடி S.P ஜனநாதன் நினைவு மலர் வெளியீடு.
சென்னை, டிச. 26 – மார்க்சிய பொருளாதாரத்தையும் சமதர்ம கருத்துக்களையும் திரைப்படங்களில் கொண்டு வந்த மக்கள் இயக்குநர் எஸ்.பி.ஜனநாதனின் நினைவாக சினிமாவில் பறந்த சிவப்பு கொடி என்ற சிறப்பு மலர் வெளியிடப்பட்டது. இந்நிகழ்வில் எஸ்.பி.ஜனநாதனின் முழு உருவச் சிலையை காணொளி காட்சி வாயிலாக விடுதலைப் போராட்ட வீரர் தோழர் என்.சங்கரய்யா திறந்துவைத்துபேசுகையில், திரைப்படங்களில் உலக மக்களின் அரசியல், பொருளாதாரம், மக்கள் சந்திக்கும் பிரச்சனைகளை ஜனநாதன் பேசினார். அவரை பின்பற்றி உழைக்கும் மக்களுக்கு சாதகமாக, சிந்தனையை தூண்டும் வகையில் படைப்புகளை இயக்குநர்கள் உருவாக்கவேண்டும் என்றார். உருவப்படம் இயக்குநர் எஸ்.பி.ஜனநாதனின் உருவப்படத்தை இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மூத்த தலைவர் ஆர்.நல்லகண்ணு திறந்து வைத்து பேசுகையில், “ஜனநாதன் கம்யூனிச கருத்துக்களை எளிமையாக்கி திரைப்படங்கள் வாயிலாக மக்களிடம் கொண்டு சென்றார். அவரது வாழ்க்கையை வழிகாட்டியாகவும், படங்களை பாடமாகவும் எடுத்துக் கொள்வோம்” என்றார்.
நினைவுமலர்
பாரதி புத்தகாலயம் பதிப்பித்துள்ள ‘சினிமாவில் பறந்த சிவப்புக் கொடி’ என்ற நினைவு மலரை காணொளி காட்சி வாயிலாக கவிஞர் கனிமொழி எம்.பி வெளியிட்டார். அப்போது பேசிய அவர், “திராவிட இயக்கம் திரைத்துறையை அகப்படுத்திக் கொண்டு தனது கருத்துக்களை பரப்பியது. அதேபோன்று ஜனநாதன் சமரசமின்றி, கம்யூனிச கருத்துக்களை திரைப்படங்கள் வாயிலாக கூறினார். கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள்தான் நாட்டை ஆட்சி செய்கின்றன. அதற்கு கீழ்தான் அரசியல்வாதிகள் உள்ளனர் என்பதை வெளிப்படுத்தினார்” என்றார்.
மாற்றுப்பாதை
மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மாநிலச் செயலாளர் கே.பாலகிருஷ்ணன் பேசுகையில், “மார்க்சிய அடிப்படை கோட்பாடு, தத்துவத்தை முழுமையாக உள்வாங்கி கம்யூனிஸ்ட்டாக ஜனநாதன் இருந்தார். ஆழமான, செறிவான கருத்துக்களை கொண்ட பொருளாதாரத்தை எளியமையாக விளக்கினார். அவரது திரைப்படங்களில் ஆபாசம், பாலியல் கருத்துக்கள் கிடையாது. தமிழ்த்திரையுலகம் மாற்றுப்பாதையில் பயணிக்க தொடங்கியுள்ளது.
போராட்ட வரலாறு
மக்களின் மனசாட்சியை தட்டியெழுப்பும் வகையில் இயக்கிய ‘ஜெய்பீம்’ படத்தை த.செ.ஞானவேலுவும், மதம் மின்சாரம் போல் உள்ள நிலையில் அதை சரியாக கையாண்டு புளுசட்டை மாறன் இயக்கிய ‘ஆன்டி இந்தியன்’, உழைப்பாளி மக்களை குப்பைகள்போல் கொண்டு கொட்டப்படுவதை ‘ஜெயில்’ படமாக வசந்த பாலனும் இயக்கி உள்ளனர். அசுரன் போன்று தொடர்ச்சியான படங்கள் வந்துகொண்டுள்ளன. இதற்கெல்லாம் விதையாக இருந்தவர் ஜனநாதன். இந்த பாதையில் தமிழ்ச்சினிமா சாதனை படைக்கும். ” என்றார்.
உண்மை எது?
“செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையில் முதலில் மூவர்ண கொடியேற்றியதும், அரசு பயன்படுத்தும் பாரதியார் படத்தை வரைந்ததும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியை சேர்ந்த பாஷ்யம். முதன்முதலில் மதிய உணவு திட்டத்தை செயல்படுத்தியவர் சிங்காரவேலர் எனும் கம்யூனிஸ்ட். இத்தகைய உண்மைகளை மக்கள் உணரும்போது மாற்றம் உருவாகும். கண்டுபிடிப்புகள் அனைத்தும் மக்களுக்குதான். சினிமா என்ற கண்டுபிடிப்பையும் மக்களுக்காக பயன்படுத்தினார் ஜனநாதன். உலகத்தில் இறுதியில் இருக்கப்போவது கம்யூனிசம் மட்டும்தான். ஜனநாதனின் பாதை தமிழ்த்திரையிலும் வெற்றி பெறும்.தனது படைப்புகள் வாயிலாக ஜனநாதன் நிலைத்து நிற்பார் ” என்று இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் மாநிலச் செயலாளர் இரா.முத்தரசன் கூறினார்.’
பயிற்சி தேவை
விடுதலை சிறுத்தைகள் கட்சியின் தலைவர் தொல்.திருமாவளவன், “அனைத்தையும் தன்வயப்படுத்தும் வணிக தளத்திலிருந்து, தத்துவார்த்த அரசியலை பேசியவர் ஜனநாதன். சிக்கல், கொள்கை, கோட்பாடு, தத்துவம் இவற்றை புரிந்து கொண்டு செயலாற்ற பயிற்சி தேவை. கம்யூனிஸ்ட் கட்சி சிக்கல்களை மட்டும் பேசாமல், தத்துவார்த்தத்தோடு பொருத்திப்பார்த்து பேசக்கூ டியவை. சர்வதேச பிரச்சனையோடு பொருத்திப்பார்த்து அணுகக்கூடியவை. மனித குல சிக்கல்களை தத்துவத்தோடு இணைத்துபார்த்து செயல்பட க்கூடியவை. அத்தகைய கம்யூனிச கருத்துக்களை எளிய மொழியில் மக்களிடம் கொண்டு சேர்த்தார் ஜனநாதன். 10 ஆண்டுகள் கூடுதலாக வாழந்திருந்தால் தமிழ்ச் சமூகத்தில் இடதுசாரி தாக்கம் இன்னும் அதிகரித்திருக்கும்” என்றார்.
இந்த நிகழ்வுகளுக்கு ஏற்பாடு செய்த திரைக்கலைஞர் விஜய் சேதுபதி பேசுகையில் “இயக்குநர் எஸ்.பி.ஜனநாதன் செயல்பாடுகளில் இருந்து கம்யூனிசத்தை அறிந்து கொண்டேன். தான் ஏற்றுக்கொண்ட கொள்கையை அவர் எளிய மொழியில் மக்களிடம் கொண்டு சென்றார். ஆயிரம் வார்த்தைகளில் சொல்ல வேண்டியதை 5 வார்த்தைகளில் சொல்லும் அசாத்திய திறமை கொண்டிருந்தார். கொள்கைக்கும், நடைமுறை வாழ்க்கைக்கும் இடையே வேறுபாடு இல்லாமல் இருந்தார். அவரது முழு உருவச்சிலை பொருத்தமான இடத்தில் அமையும்” என்றும் அவர் கூறினார். இந்த நிகழ்வில், தோழர் எஸ்.பி.ஜனநாதன் வெண்கல உருவச் சிலையை தரமணியில் உள்ள திரைப்படக் கல்லூரி வளாகத்தில் அல்லது சென்னையில் பொருத்தமான இடத்தில் வைக்க அரசு அனுமதிக்கவேண்டும் என்று இந்த நிகழ்ச்சியில் கோரிக்கை விடப்பட்டது. இந்நிகழ்ச்சியில் சிபிஐ தேசிய நிர்வாகக்குழு உறுப்பினர் சி.மகேந்திரன், பேரா.ஹாஜாகனி, மதிமுக துணைப்பொதுச் செயலாளர் மல்லை சத்யா, வழக்கறிஞர் அருள்மொழி, ஓவியர் சந்ரு, இயக்குநர்கள் அமீர், கரு.பழனியப்பன், திரைப்பட இணை இயக்குநர் ஜி.கே.வி.மகாராஜா முரளீதரன், முனைவர் பெ.அண்ணாதுரை உள்ளிட்டோர் பேசினர்.
No Comments
No Comments
No Comments