தாய்ப்பால் எனும் ஜீவநதி ΙΙ மகனுக்குத் தாய் எழுதிய வாழ்த்துக் கடிதம்
அன்பு மகனே!
நம் வீட்டு மருமகள் பிள்ளை பெற்று இப்போது வீடு வந்து சேர்ந்திருக்கிறாள். அவளின் துயரோ ஒருகாலமும் நீ அறியாதது. வாழ்வின் கிடைத்தற்கரிய இக்கணத்தில் பிள்ளை பெற்று, பாலூட்டி வளர்ப்பதற்கான துயரத்தில் நீயும் அவளோடு துணை நிற்க வேண்டும் மகனே! காலங்காலமாய் இது பெண்களின் விசயம், இதைப் பற்றியெல்லாம் எதுவும் தெரியாது, பெரியவர்களே பார்த்துக் கொள்வார்கள், பிள்ளையைத் தூக்கிக் கொஞ்சுவதற்கே அச்சமாக இருக்கிறதென்ற உப்புக்குப் பெறாத காரணங்களையெல்லாம் இனி நீயும் பழைய ஆண்களைப் போல சொல்லிக் கொண்டிருக்க முடியாது. உனக்குக் கர்ப்பப்பை இல்லை, பாலூட்ட மார்புகள் இல்லை என்பதற்காக எதிலிருந்தும் ஒதுங்கிக் கொள்ளவும் முடியாது.
இப்பெருமைக்குரிய பொழுதில் நீ உன் தந்தையைப் பற்றி கட்டாயம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் மகனே! எப்போதும் எவரையும் கடிந்து கொள்ளாத, வெள்ளந்தியான சிரிப்பை மட்டுமே எல்லாவற்றிற்கும் பதிலாகத் தருகிற, உன் மீதான பேரன்பையெல்லாம் ஒரு சொல்லில் வார்க்கத் தெரியாத உனது அப்பாவைப் பற்றி புரிந்து கொள்வதற்கு இக்கணமே பொருத்தமானது. மகப்பேற்றில், பிரசவத்தில், பாலூட்டும் காலத்தில் ஆண்களின் பங்கு என்னவென்று விளங்காமலே இத்தனையாண்டு காலம் ஆண்கள் கடந்து வந்துவிட்ட போதிலும் உன் தந்தை உனை எப்படியெல்லாம் போற்றி வளர்த்தார் என்பதையெல்லாம் இப்போது தந்தையாகிவிட்ட நீயும் அறிந்து கொள்ள வேண்டிய காலத்தின் கட்டாயம் வந்துவிட்டது மகனே!
எனக்கு மெல்ல பிரசவ வலியெடுக்கத் துவங்கிய அந்த உயிர்த்துடிப்பான நாட்களின் துவக்கத்திலிருந்தே உன் அப்பாவும் திட்டமிட்டு ஒருமாத கால நீண்ட விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டார். குமரிக் கடலின் சூரியோதயத்தின் போது அக்கணத்தில் இருக்க வேண்டியதன் பரவசத்தைப் போலவே நீ பிறக்கப் போகிற தருணத்தின் நித்திய கணத்தில் இருக்க வேண்டுமென்ற பேரன்பின் பொருட்டு அவர் வேலையைத் துறந்திருந்தார். எனது மகப்பேறு காலத்தில், பிரசவத்தின் போதான பயத்தில், தனிமையில் என அம்மா, அத்தையென்று பெண்கள் உடனிருக்க வேண்டிய அத்தனை இடத்திலும் அவரே உடனிருந்து என்னைக் கவனித்துக் கொண்டார். இதையெல்லாம் வேறெவரும் சொல்லியோ, கட்டாயப்படுத்தியோ, அறிவுறுத்தலின் பேரிலோகூட அவர் செய்யவில்லை. அடிவயிற்றிலிருந்து எழுகிற பெண்மையின் பெருவலியை எப்படியேனும் ஆணாய்ப் பகிர்ந்து கொண்டுவிட வேண்டும் என்கிற உள்ளன்பினால் எழுந்த பேருணர்ச்சி தான் அது.
பெருவலியில் பற்களைக் கடித்து கைகளை முறுக்கி அலருகிற போதெல்லாம் என் கைகளைப் பற்றி வயிற்றைத் தழுவி என்னை ஆறுதல்படுத்தபடி இருப்பார். அவரது கைகளில் பத்திரமாய் இருக்கிற ஓருணர்வே எனக்கு அவ்வலியைக் கடக்க பேருதவியாய் இருந்தது மகனே! அப்போதெல்லாம் நான் அழாதிருப்பதற்கு அவர் அருகாமையில் இருந்த ஒற்றை கணமே போதுமானதாயிருந்தது. பிரசவத்திற்கு முந்தைய பத்து நாட்களும், நீ பிறந்த பின்னால் இருபது நாட்களுமாக அவர் என்னோடிருந்த முப்பது நாட்களும் உளப்பூர்வமான குடும்பத்தின் இன்பத்தில் திளைத்திருந்தேன். பிரசவித்த கட்டில் விளிம்பில் ஒருபுறம் கட்டியணைத்தபடி நீ துயில் கொண்டிருக்க மறுபக்கமாக நாற்காலியில் அமர்ந்து என்னை அரவணைத்தபடியே மருத்துவமனையின் ஊழிக் காலங்களில் நம் இருவருக்காக அவர் தூங்காமலே சாய்ந்திருப்பார்.
வீடு வந்துவிட்ட காலங்களில் உன் பாட்டி அருகாமையில் இருந்தாலும்கூட நீ பசியென்று அழும் போது உனைத் தூக்கி மடியிலே கிடத்திப் பாலூட்ட வைப்பதற்காக உன் தந்தையே உடனிருந்து பார்த்துக் கொண்டார். உனக்குப் பாலூட்டிய பின்னால் உள்ளங்கையில் வாங்கி அவரின் நெஞ்சில் போட்டு முதுகையத் தட்டிக் கொடுத்தபடி எந்நேரமும் வீட்டிற்குள் பூனையைப் போல் நடந்தபடியே இருப்பார். உடல் அயர்ச்சியில் நான் கண்ணசருகிற போதெல்லாம் உனக்கென நான் சேமித்து வைத்திருந்த தாய்ப்பாலினை குடுவையில் எடுத்து உன் பசிதீரப் புகட்டி உனை அவரேதான் துயில் கொள்ள வைத்திருக்கிறார். அவரால் ஒரு தந்தையாக மட்டுமின்றி தாயாகவும் கூட எல்லா தருணங்களிலும் இருக்க முடிந்தது உனக்கும் எனக்கும்கூட வாய்த்த பேரதிர்ஷ்டம் தான்.
உனக்குத் தாய்ப்பாலினை எடுத்து பாட்டிலின் வழியே புகட்டுகிற போது வயிற்று வலியில் அடிக்கடி உடம்பை முறுக்கிக் கொண்டிருப்பாய். உனக்கு வலியென்று வந்தால் உரக்கவும் அழ மாட்டாய். அச்சமயம் உடம்பைப் பிழிகிறது போல முறுக்குவாய். பிறந்த குழந்தைகளுக்கு குடல் வளர்ச்சி முழுமையடையாத காரணத்தினால் சரியாகச் செரிமானமாகாத பாலானது குடலிற்குள் காற்றாய் நிறையத் துவங்கிவிடுமாம். அப்படி உருவாகிற காற்றை வெளியேற்றுவதற்கு வயிற்றிலிருக்கிற தசைகளே உதவுகிறதாம். ஆனால் வயிற்றின் தசைகள் முழுவளர்ச்சி கொள்ளாத பிள்ளைப் பருவத்தின் காரணமாக காற்றைச் சரியாக உன்னால் வெளியேற்ற முடியவில்லை. அச்சமயத்தில் நெஞ்சுக்கும், வயிற்றுக்குமிடையே மூச்சுவிடுவதற்கு உதவுகின்ற உதரவிதான தசையைப் பயன்படுத்தி உந்திதான் முக்கியபடி காற்றையும் நீ வெளியேற்றிக் கொண்டிருப்பாய்.
இதையெல்லாம் நீயும் முக்குவது போலே ஏனோ அடிக்கடி செய்து கொண்டிருந்தாய். அதிகாலை மூன்று மணிக்கு எழுந்து முறுக்கிக் கொள்ளத் துவங்கி பொழுது விடிகிற ஆறுமணி வரையிலும் இதையே தான் தூங்காமல் விழித்திருந்து செய்தபடி இருப்பாய். அப்போதைய நிலையில் குடற்காற்றை வெளியேற்றி உனை ஆசுவாசப்படுத்துவதற்கு உன்னைக் குப்புற படுக்க வைக்க வேண்டும். அப்படிப் படுக்க வைப்பதன் வழியே உன் வயிற்றுக்கான ஒத்துழைப்பினை வெளியிலிருந்து கொடுக்கும் போது உனது முக்குவதெல்லாம் குறைந்து நீயுமே அப்போது இயல்பாகிவிடுவாய்.
ஆனால் நீயோ அப்போது தான் பிறந்த சிறுபிள்ளையாய் இருந்தாய்! உன்னைத் தரையில் கீழே படுக்க வைப்பதற்கு தந்தையின் மனம் ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. அதிகாலையில் அலாரம் போல் அழுகிற குரலுக்கு எழுகிற உன் அப்பா உன்னோடிருக்கிற அத்தனை நாட்களும் நெஞ்சின் மேல் போட்டு அள்ளியணைத்துக் கொள்வார். உனக்கு என் கதகதப்பையும் தாண்டி அப்பாவின் கதகதப்புதான் அப்போது தேவையாய் இருந்தது. இதனால் நீயோ உடலின் முறுக்கம் குறைந்து நல்லபடியாக துயில் கொண்டிருப்பாய். ஆனால் அப்படி உனைக் கிடத்திக் கொண்டே அப்பாவால் படுக்க முடியாது. அந்நிலையில் முன்தாழ்வாரத்தில் போடப்பட்ட நாற்காலியில் சாய்ந்து உனை சேர்ந்தணைத்தபடி அமர்ந்து கொள்வார். இரவின் பூரண நிலவோடும் நட்சத்திரங்களோடும் துவங்குகிற இத்தூக்கம் நான் விடிய கண்விழித்துப் பார்த்து உனை நான் அள்ளிக் கொள்கிற வரை தொடர்ந்து கொண்டேதான் இருக்கும் மகனே!
சிசேரியன் வலியும் தழும்பும் காரணமாக துவக்க காலத்தில் என்னால் அமர்ந்து உனைக் குளிக்க வைப்பதற்கு முடியவில்லை. உனைத் தொட்டுக் கால்களில் கிடத்தி நீரள்ளி உனைப் பூஜிப்பதற்கான பேறு எனக்கு அப்போது கிடைக்கவில்லை மகனே! கனிந்த பழத்தின் மிருதுவாகிய உனைத் தூக்கி காலில் கிடத்திக் குளிக்க வைப்பதற்கு எங்களுக்கே அப்போது அச்சமாயிருக்கும். ஆனாலும் உனை பேரன்போடு தூக்கி இருகால்களையும் தரையில் பரப்பியபடி உனை அதன் கால்வாயில் இருத்தி பொற்சிலைக்கு பாலபிஷேகம் செய்விப்பதைப் போல பொறுமையோடு குளிப்பாட்டிக் கொண்டிருப்பார். உனை வாங்கி நாங்கள் எண்ணெய் தேய்த்து, கண்ணத்தில் திருஷ்டிப் பொட்டு வைத்து கூச்சத்தில் நெளிந்து நீ பொங்கிச் சிரிக்கிறவரையிலும் உடன் உதவியபடிதான் இருப்பார். அச்சமயத்தில் உன் பாட்டி அருகிலிருந்தும்கூட எவ்வித கூச்சமோ, தயக்கமோ இல்லாமல் உன்னை வளர்ப்பதென்பது தனக்குரிய ஒரு அங்கமாகவே அவர் நினைத்துச் செய்தபடி இருப்பார்.
இரவு நேரங்களில் சிறுநீர், மலம் கழிப்பதற்கென்று உனக்குப் பருத்தித் துணியிலான ஆடைகளையே உபயோகப்படுத்தினேன். உனது அசைவுகளின் அசௌகரியத்தைக் கவனத்தபடியே உன் அப்பா எழுந்து வந்து அவராகவே உனைக் கழுவிச் சுத்தம் செய்து கொண்டிருப்பார். உனக்குப் புத்தாடை அணிவிப்பதிலிருந்து அத்துணிகளை துவைத்து உலர வைப்பது வரையிலுமாக அவராகவே விரும்பி அதைச் செய்து கொண்டிருப்பார். இது என் வேலை, உன் வேலை என்கிற பாகுபாடெல்லாம் இதுவரை அவர் எவ்விசயத்திலுமே துளியும் நடந்து கொண்டதுமில்லை. ஆக, உனது மனைவி, மகள் விசயத்திலும்கூட நீ அப்பாவைப் போல அல்லது அதற்கும் மேலாகவே இருப்பாய் என்று நம்புகிறேன் மகனே!
நீ பிறந்த தருணத்திலிருந்து ஒரு தாயாக நான் எந்த அளவிற்கு உன் வாழ்வில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவளாக இருந்தேனோ அதற்குத் துளியும் குறைவில்லாத உன் தந்தையின் இருப்பின் அன்பின் மகத்துவமும் வாய்ந்த்து தான் மகனே! உனையள்ளி தோளில் துயில் கொள்ள வைப்பது, தாலாட்டுப் பாடுவது என அவரது அன்பின் வாசம் எப்போதும் உன் மீதே கமழ்ந்தபடியே இருக்கும். மகனே, இதையும்விட மகத்தான ஓரிடத்தை உன் பிள்ளைக்கும் மனைவிக்கும் கிடைக்கச் செய்ய வேண்டுமென நான் உன்னிடம் அன்போடு கேட்டுக் கொள்கிறேன். இப்படியாகத்தான் என்னால் உனக்கு தந்தைக்கான வாழ்த்துக்களைத் தெரிவித்துக் கொள்ள முடிகிறது மகனே! அன்பு வாழ்த்துக்கள்.
தாய்ப்பால் எனும் ஜீவநதி ΙΙ பாடம் – 11 சிசேரியன் செய்து கொண்ட தாய்மார்களுக்காக…
அன்புக்குரிய தாய்மார்களே! இப்போது நாம் பிரசவ அறையின் முதலாம் வகுப்பிலிருந்து தேர்வாகி இரண்டாம் வகுப்பறையாகிய வார்டுக்கு வந்துவிட்டு எத்தனையோ தாய்ப்பால் பால பாடங்களைப் படித்துவிட்டோம். ஆனால் சிசேரியன் செய்து கொண்டவர்களுக்கு முதலாம் வகுப்பறையில் படிப்பதற்கான வாய்ப்புகள் கிடைக்காமலே போய்விட்டது. அறுவை அரங்கின் அவசரநிலைச் சூழலில் மார்பில் போடுவது பற்றிய குழப்பமான போக்கு நிகழும் போதே அங்கு பிறந்தவுடன் தொப்புள்கொடி துண்டிப்பதற்கு இடைப்பட்ட முதல் தாய்ப்பாலூட்டுவதே கேள்விக்குறியாகிவிடுகிறது. ஆனாலும் படிப்பில் படுசுட்டியான நம் பிள்ளைகளை ஒரு வகுப்பு புரமோசன் செய்து பள்ளியில் சேர்ப்பதைப் போல உங்களையும் பிள்ளையும் சேர்த்து நேரடியாகவே இரண்டாம் வகுப்பில் சேர்த்துவிடுவோம், சரியா?
சிசேரியன் செய்து கொண்ட தாய்மார்களெல்லாம் கூடுதல் ஆர்வத்துடனும் கவனத்துடனும் வகுப்பில் படிக்க வேண்டியிருக்கிறது. மேலும் அவர்கள் தாய்ப்பால் புகட்டுவதைப் பற்றி தீவிரமாக கற்றுக் கொள்ளும் ஆர்வத்தோடு இருக்க வேண்டியதும் அவசியமாகிறது. சிசேரியன் செய்யப்பட்ட அடிவயிற்றின் வலி, படுக்கையிலிருந்து எழுந்து பால் கொடுக்க முடியாத அசௌகரியம், பால் புகட்டும் போது வயிற்றில் எட்டி உதைக்கிற பிள்ளைகள், அறுவை சிகிச்சை செய்த மயக்கம், சீம்பால் புகட்டியிருக்க வேண்டிய துவக்க காலத்தின் தாமதம், அவசரப்பிரிவில் அனுமதிக்கப்படுகிற அம்மாவுடன் அடிக்கடி பாலருந்த தங்க வைக்கப்படாத பச்சிளம் குழந்தைகளின் சூழலென அத்தனை வேகத்தடைகளையும் தாண்டித்தான் ஒரு அம்மாவும் தடகள வீராங்கனையைப் போல பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பால் ஊட்ட வேண்டியிருக்கிறது.
ஆனாலும் நீங்கள் எதைப் பற்றியும் கவலைப்பட வேண்டாம் தாய்மார்களே! சிசேரிரியன் செய்தவர்களுக்கென்றே இருக்கிற தாய்ப்பாலூட்டும் முறைகளைத் தனியே கற்றுத் தேர்ந்து நம் பிள்ளையை கூடிய சீக்கிரத்திலேயே அரவணைத்துக் கொள்ள முடியும். ஆரம்பத்தில் பிள்ளையைத் தாங்கி பிடித்துக் கொள்ள முடியாத, அடிவயிற்றில் தையலிட்ட இடத்தில் பிள்ளைகள் உதைத்துவிடாத பிடிமானத்தில் அவர்களுக்குப் பாலூட்டுவதற்கு உடனிருப்பவர்களின் உதவி தேவையாயிருக்கும். அவர்கள் தான் நமக்குப் பதிலாக பிள்ளையைக் கையில் தூக்கிக் கொண்டு வந்து நம் மார்பருகே வைத்து பாலருந்த வைக்க வேண்டியிருக்கும். இப்படி அடிக்கடி அழுகிற பிள்ளைக்காக இரண்டு மணி நேரத்திற்கொருமுறை எழுந்து போய் பிள்ளையைத் தூக்கி பசியாற்ற வேண்டியிருக்கிறதே என்று உடனிருப்பவர்கள் அசௌகரியப்பட்டுவிடக் கூடாது என்பதும் இங்கே மிக மிக முக்கியமானது. ஏனென்றால் தாய்ப்பால் தொடர்பாக நமக்கு நாமே சலுகைகளை கொடுத்துக் கொள்கிற ஒவ்வொரு பொழுதும் நம் பிள்ளையின் வளர்ச்சி தொடர்பாக, ஆரோக்கியம் தொடர்பான விசயங்களில் இடையூறை நாமே ஏறபடுத்திவிட முடியுமே!
நாம் ஏற்கனவே சொன்னபடி கால்பந்து முறையைப் பயன்படுத்தி தாய்மார்கள் எவ்வளவு சீக்கிரமாக தாங்களே பிள்ளையைத் தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டு தாய்ப்பால் புகட்ட முடியுமோ அவ்வளவு விரைவிலே முயற்சி செய்து அவர்களுக்குப் பசியாற்றலாம். இதனால் முழுவதுமான தன்னம்பிக்கையுடன் தாய்ப்பால் தொடர்பான எவ்வித எதிர்கருத்துமில்லாமல் தொடர்ந்து பிள்ளைக்கு தாய்ப்பால் கிடைக்க வழிவகுக்கிறது.
அதேசமயம் சிசேரியன் சிகிச்சையின் போது அடிவயிற்றில் அறுவை செய்வதற்கு வயிற்றுப் பகுதி மற்றும் கால்கள் மரத்துப் போகிற அளவில் மட்டுமே மயக்க மருந்தின் அளவைச் செலுத்தியிருப்பார்கள். அப்போது நமது நினைவில் எந்த குழறுபடியோ இல்லாமல் சுற்றி நடக்கிற விசயங்கள் பற்றிய தெளிவோடு தான் அறுவை அரங்கிலே படுத்திருப்போம். அப்போது மருத்துவர்கள் பேசுவது உள்ளிட்ட, குழந்தை பிறந்து வெளிவந்த உடனே அவர்களைப் பார்ப்பது உள்ளிட்டவை எல்லாத்தையுமே நாம் முழு தன்னுணர்வோடு தான் அங்கே புரிந்து கொள்ள முடியும். இதனால் மயக்க மருந்து கொடுத்த பின்னால் மயக்கத்தோடு நாங்கள் எப்படி பாலூட்டுவது என்றெல்லாம் குழப்பிக் கொள்ளத் தேவையில்லை. இத்தகைய மயக்க மருந்தினால் வயிற்றுப்பக்கம் மற்றும் கால்கள் தான் மரத்துப் போயிருக்குமே தவிர நாம் முழுவதும் சுயநினைவோடுதான் இருப்போம் என்பதையும் மனதிலே நன்றாக பதிய வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
அதேபோல மயக்க மருந்து கொடுத்து நாம் தெளிவுற்று எழுந்துவிட்ட கணமே உடலிலிருந்து அம்மருந்தும் வெளியேற்றப்பட்டிருக்கும். மருந்து வெளியேறிவிட்டதா என்பதற்கு நம்முடைய கால்விரல்களை அசைத்துப் பார்ப்பதை வைத்தே, அடிவயிற்றில் பளிச்சென்று தோன்றுகிற குத்தலான வலியினை வைத்தே நம்மால் உணர்ந்து கொள்ள முடியும். அப்படியிருக்க பாலருந்துகிற குழந்தைக்குத் தாய்ப்பால் வழியே மயக்க மருந்தும் போய்விடும் என்றெல்லாம் யோசித்துக் கொண்டு தாய்ப்பால் புகட்டுவதைத் தள்ளிப் போட்டுவிடக்கூடாது என்பதையும் நாம் மனதிலே புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதேசமயம் வலி மருந்துகளால் அறுவைச் சிகிச்சைக்குப் பின்பான காலங்களில் தாய்மார்கள் பீடிக்கப்பட்டிருக்கும் போது அத்தகைய மருந்தின் மீச்சிறு விளைவால் பிள்ளைகள் அடிக்கடி தூங்கிக் கொண்டிருப்பதற்கான வாய்ப்பிருப்பதால் குழந்தைகள் எழுந்தவுடனே பாலருந்த வைக்கலாம் என்றில்லாமல், இரண்டு மணிநேர இடைவெளியில் அவர்களை எழுப்பி நாமே பாலருந்த வைக்க வேண்டியிருக்கும் என்கிற விசயத்தில் நாம் தெளிவாகிக் கொள்ள வேண்டும்.
பொதுவாக மகப்பேறு மருத்துவமனைகளில் சிசேரியன் செய்யப்பட்ட தாய்மார்களை அவசரச் சிகிச்சையின் கூடுதல் கவனிப்பிற்காக அடுத்த 24 மணி நேரத்திற்குத் தங்க வைத்துவிடுவதால் அவர்களை குழந்தையிடமிருந்து இயல்பாக பிரித்து வைத்திருக்க வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டுவிடுகிறது. ஆனால் அந்த முதல் 24 மணி நேரத்தில் தான் குழந்தைக்கு அதிகமாக அம்மாவின் நெருக்கம் தேவைப்படும், அப்போதுதான் சீம்பால் சுரந்து கொடுக்க வேண்டியிருக்கும், தாய்ப்பால் அதிகம் சுரக்க வைப்பதற்கான தூண்டுதலைச் செய்ய வேண்டியிருக்கும். மேலும் அடிக்கடி பசிக்குப் பால் கேட்டழுகிற பிள்ளைக்கு இரண்டு மணி நேரத்திற்கொருமுறை அம்மாவின் அருகாமை கட்டாயம் தேவையாயிருக்கும்.
ஆனால் பெரும்பாலான மருத்துவமனைகளில் அம்மாவுடன் அவசரப்பிரிவில் குழந்தையை அனுமதிப்பதில்லை. அவசரப்பிரிவில் தங்கியிருக்கிற மற்ற நோயாளிகளால் பிள்ளைக்கு நோய்த் தொற்றாகிவிடும் என்று அனுமதிக்க மறுத்துவிடுகிறார்கள். ஆனால் இப்படியான பிரச்சனைகள் மற்ற சுவாசக்கோளாறு உள்ள நோயாளிகளோடு பிள்ளை பெற்ற தாய்மார்களையும் ஒரேசேர அனுமதிக்கும் போதுதான் ஏற்படுமே தவிர, மகப்பேறு சிகிச்சை பெற்றவர்களுக்கென்றே தனித்து இருக்கிற அவசரச் சிகிச்சைப் பிரிவில் இத்தகைய சிக்கல் ஏற்படுவதற்கு வாய்ப்பென்பது மிகவும் குறைவுதான். அதே சமயத்தில் இரண்டு மணிநேரத்திற்கு ஒருமுறை பிள்ளையைத் தூக்கிக் கொண்டு அடிக்கடி அவசரச்சிகிச்சைப் பிரிவின் உள்ளே வெளியே பால் புகட்டுவதற்கு உறவினர்கள் வந்துபோனபடி இருப்பதைத் தவிர்க்கவும், தாய்ப்பால் மற்றும் குழந்தையின் தொடர்ந்த அழுகை தொடர்பாக கேள்விகள் கேட்டு அடிக்கடி உறவினர்கள் வருவதைத் தவிர்க்கவும் சில மருத்துவமனைகளில் அவர்களாகவே பால்பவுடர்களை பரிந்துரை செய்வதும் நடக்கத் தான் செய்கிறது.
நாம் இத்தகைய பிரச்சனைகளையெல்லாம் தாண்டித்தான் நம் பிள்ளைக்கு சீம்பால் கொடுக்க வேண்டியிருக்கிறது என்பதை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். அவசரச்சிகிச்சைப் பிரிவிலும் பிள்ளையை உடனிருக்க அனுமதிப்பதன் மூலமாகவும், சிசேரியன் செய்யப்பட்டவர்களுக்கென்று தனித்த பகுதியை உருவாக்கி அங்கே இருவரையும் ஒன்றாக தங்க வைத்துப் பராமரிப்பதன் வழியாகவும் மேற்கண்ட பிரச்சனைக்குத் தீர்வு காண முடியும். இப்படியான சின்னசின்ன காரணங்களால் ஆரம்பத்தில் சீம்பால் கிடைப்பது தடைபடுவதும், தொடர்ந்து தாய்ப்பால் கிடைப்பதற்கான தூண்டுதல் சரிவர கிடைக்கப் பெறாத காரணத்தினாலும் பிரசவ வார்டுக்குச் சென்ற பின்பாக தாய்ப்பால் மார்பில் சுரப்பதில் கொஞ்சம் சிரமங்கள் இருந்தாலும் நம்முடைய விடாபிடியான பிடிவாதம் மற்றும் முயற்சியால் கட்டாயம் நம் பிள்ளைக்குத் தொடர்ந்து தாய்ப்பால் சுரக்க வைக்கக்கூடிய நிலையை ஏற்படுத்திக் கொள்ள முடியும். ஆக, சுகப்பிரசவம் ஆகிய ஏனைய தாய்மார்களோடு ஒப்பிட்டுக் கொண்டு நமக்குத் தாய்ப்பால் சீக்கிரம் வரவில்லையே என்று வருத்தப்பட்டுக் கொண்டு இருந்துவிடக்கூடாது என்பதையும் நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
மேலும் இக்காலத்திலே நம்மிடம் இருந்து தாய்ப்பால் சுரக்க வைப்பதற்காக எவ்வளவு முயற்சிகளைச் செய்கிறோமோ அதேபோல நம் பிள்ளைக்கு தாய்ப்பால் மட்டுமே கிடைப்பதற்கான எல்லா வகையான முயற்சியையும் எடுக்க வேண்டும். அதாவது பிரசவித்தவுடனே தாய்ப்பால் சுரப்பதில், அவர்களுக்குப் புகட்டுவதில் சிரமங்கள் இருக்கையில் அருகாமையில் பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கிற அம்மாக்களிடம் கேட்டு நம் பிள்ளைக்கும் பாலூட்டச் செய்யலாம். ஒருவேளை மார்பில் பிள்ளையைப் போடுவதற்குத் தான் சிரமமாயிருக்கிறது, ஆனால் தாய்ப்பால் நன்றாகத்தான் வருகிறதென்றால் தாய்ப்பாலை மார்பிலிருந்து பாலாடையில் கறந்தெடுத்து பிள்ளைக்குச் சங்கு அல்லது ஸ்பூன் வழியாகப் புகட்டலாம். அதேபோல இப்போதெல்லாம் மாவட்டம் வாரியாக வந்துவிட்ட மருத்துவக் கல்லூரிகளில் இருக்கிற தாய்ப்பால் வங்கிகளில் கேட்டு பிள்ளைக்கான தாய்ப்பாலைக் கொடுத்து வளர்த்தெடுக்கலாம். ஆக, எப்பேர்ப்பட்டாவது நம் பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பால் மட்டுமே கிடைக்க வேண்டிய விசயத்தில் நாம் உறுதிப்பாட்டோடு இருக்க வேண்டும் என்பதை மனதிலே நன்றாகப் பதிய வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
ஆக, எனதருமை நேசத்திற்குரிய தாய்மார்களே! சிசேரியன் செய்து கொண்ட காரணத்தால் கூடுதலாக ஏழு நாட்கள் வரையிலும் நம்மை மருத்துவமனையிலே தங்க வைத்திருக்கிற காலங்களில் அதையெல்லாம் நமக்குச் சாதகமான நாட்களாக மாற்றிக் கொண்டு மருத்துவர்கள் மற்றும் செவிலியர்களின் நல்வழி காட்டலின் வழியே நன்றாக நாம் தாய்ப்பாலூட்டிப் பழகிக் கொள்ளலாம் தானே!
தாய்ப்பால் எனும் ஜீவநதி ΙΙ பாடம் – 10 பாலுட்டுவதன் நிறைவாக…
நாம் பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கையில் குழந்தையின் முகத்தைப் பார்த்தபடியும், அவர்கள் பாலருந்திக் குடிக்கிற பேரழகை இரசித்தபடியும், அவர்களின் ஒவ்வொரு அசைவையும் மனதிற்குள் பொக்கிஷமாய் சேர்த்து வைத்தபடியும் இருப்போம். அப்போது பாலருந்தித் தீர்க்கமற வயிறு நிறைந்துவிட்ட பின்பாக அவர்களாகவே போதுமென்கிற உணர்வுடன் மார்பிலிருந்து வாயினை விலக்கிக் கொள்வார்கள். அச்சமயத்தில் நாம் அவர்களுக்கு ஒத்துழைப்பு கொடுக்க வேண்டுமே தவிர மார்பிலிருந்து அவர்களை விடுவிப்பதில் அவசரம் காட்டக்கூடாது.
அதேசமயத்தில் பிள்ளைகள் துவக்கத்தின் போது ஆவலாதியாக குடித்துக் கொண்டிருக்கையில் இடையிடையே சில நேரங்களில் காற்றையும் தாய்ப்பாலோடு சேர்த்து விழுங்கிக் கொள்வதற்கு வாய்ப்பிருக்கிறது. அப்போது மார்புக் காம்போடு சேர்த்து சரியாக வாயினைப் பொருத்திராத இடைவெளியில் காற்றானது உள்நுழைந்து அவர்களுக்குச் சிரமத்தை ஏற்படுத்திவிடும். இதனால் வயிற்றின் இரைப்பையில் தாய்ப்பால் போய் நிறைய வேண்டிய இடத்தில் கூடுதலாக காற்று போய் அடைத்துக் கொள்வதால் பிள்ளைகளும் நிறைவாகப் பாலருந்த முடியாமல் அரைகுறை வயிற்றோடு பாலருந்துவதை நிறுத்திக் கொள்வதுண்டு.
இப்படிக் காற்றினால் நிறைகின்ற வயிற்றினால் பிள்ளைகளுக்கு வயிற்றுக் கோளாறு உண்டாகி எந்நேரமும் வயிற்றை நெளித்துக் கொண்டு அழுதபடியே இருப்பார்கள். இதைத்தான் நாம் போய் பாட்டிகளிடம் ‘தொக்க எடுக்கிறோம்‘ என்று குழந்தையின் வயிற்றைத் தடவிக் கொண்டிருக்கிறோம். இதற்கு கிரைப்வாட்டரையும் மருந்துக் கடைகளாக வாங்கி பிள்ளையின் வயிற்றுக்கு அளித்தபடியே இருக்கிறோம். ஆனாலும் இதை நாம் எளிய முறையிலேயே சரிசெய்துவிடுகிற நுட்பங்கள் நம்மிடமே இருக்கத்தான் செய்கின்றன.
மார்பிலே பாலருந்திய பின்பாக காம்பினைக் காயப்படுத்திடாமல், குழந்தையையும் சிரமப்படுத்திராமல் மார்பிலிருந்து அவர்களை விலக்குவதும்கூட ஒரு தனிக் கலைதான். பிள்ளைகள் சரியாக மார்பைக் கவ்விக் குடிக்கவில்லை என்றாலோ, அவர்களால் சரிவர மார்பில் வாயினைப் பொருத்த முடியவில்லை என்றாலோ, அவர்களுக்குத் தாய்ப்பால் சரியாகக் கிடைக்கவில்லை என்றாலோ, காற்றைக் காற்றைக் குடித்துவிட்டு வயிற்றை அதிலே நிறைத்துக் கொள்கிறார்கள் என்றாலோ, அப்போது பாலூட்டுகிற தருணத்தின் பாதியிலேயே அதை நாம் நிறுத்திவிட்டு மறுபடியும் மார்பிலே போட்டு பாலூட்ட வேண்டியிருக்கும்.
மார்பிலிருந்து பிள்ளையின் வாயினைப் பிரித்தெடுப்பதென்று கொஞ்சம் கஷ்டமான காரியம் தான். பசியில் வலிந்து அவர்கள் நம் மார்பைச் சவைத்துக் கொண்டிருக்கும் போது சட்டென்று போய் பாதியில் அவர்களை அகற்றும் போது பந்தியிலிருந்து பாதியில் எழச் சொல்வதைப் போன்ற ஏக்கமும் ஏமாற்றமும் அவர்களுக்கும் இருக்கத்தானே செய்யும். ஆகையால் தான் மார்பினை வாயிலிருந்து வெடுக்கென்று அவசரகதியில் பிடுக்குவதைப் போலச் செய்யாமல் நிதானமாக விலக்குவதற்கு முயற்சி செய்ய அறிவுறுத்துகிறார்கள்.
அதாவது நாம் குழந்தையை ஒரு கையாலே தாங்கிப் பிடித்திருப்போம் தானே. அப்போது தாய்ப்பாலூட்டுவதன் துவக்கத்திலேயே மறுகையினால் மார்பைப் படித்து குழந்தையின் வாயில் சரியாகப் பொருந்தச் செய்துவிட்ட பின்பாக இரண்டு கைகளையும் சேர்த்தணைத்து பிள்ளையைத் தாங்கிப் பிடித்திருப்போம். இப்போது மார்பிலிருந்து குழந்தையை விடுவிப்பதற்கு மீண்டும் அதேகையை நாம் பயன்படுத்த வேண்டியிருக்கும்.
அதாவது குழந்தையின் பிடிமானத்திலிருந்து மறுகையினை விடுவித்த பின்பாக தற்போது பாலருந்திக் கொண்டிருக்கிற மார்பிற்கு வந்து காம்பைக் கவ்வியிருக்கிற குழந்தையின் கடைவாயிற்கு அருகாமையில் சற்று தள்ளியபடி விரல்களால் மார்பை மெல்ல அழுத்திக் கொள்ள வேண்டும். அப்போது குழந்தையின் வாயிற்கும் மார்பிற்குமிடையே கிடைக்கிற இடைவெளியில் நம் சுண்டுவிரலை வாயிற்குள்ளாக நுழைத்து காம்பினை உதட்டிலிருந்து விடுவிடுக்க வேண்டும். அந்தக் கணத்தில் குழந்தையின் நாடியை கீழ்நோக்கித் தளர்த்தியபடி மார்பிலிருந்து மெல்ல அவர்களை விடுவித்துக் கொள்ள முடியும்.
ஆனால் அவர்களை மார்பிலிருந்து வலுக்கட்டாயமாகப் பிடுங்கவோ, தலையைப் பிடித்துத் தள்ளுவதோ போலச் செய்யமால் நிதானமாகச் செய்வதன் வழியே காம்பினைச் சேதப்படுத்திராமல் பாதுகாத்துக் கொள்ள முடியும். குழந்தைகளையுமே விரக்தியின் நிலைக்கு எடுத்துச் செல்லாமல் அடுத்தகட்ட தாய்ப்பால் புகட்டுகிற நிகழ்விற்கு உடனடியாகத் தயார்படுத்திக் கொள்ளவும் முடியும்.
சில நேரங்களில் பிள்ளைகள் எவ்வளவு தான் தாய்ப்பால் குடித்திருக்கிறார்கள் என்பதை நம்மால் கணக்கிட்டுச் சொல்லவும் முடியாது. அதேசமயத்தில் வாயில் நிறைந்திருக்கிற தாய்ப்பால் தொண்டைக்குழிக்குள் இறங்கி இரைப்பையை அடைந்துவிட்டதையும் உறுதிப்படுத்த முடியாது. மேலும் அவர்களுக்கு இரைப்பையின் மூடுகுழாய்ப் பகுதி சரிவர வளர்ச்சியடைந்திராத காரணத்தினால் குடித்த தாய்ப்பாலும் மேலேறி புரையேறிவிடவும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. இத்தகைய காரணத்தால் பிள்ளைகள் பாலருந்திய பின்பாக அவர்களைத் தூக்கி தோளில் போட்டு முதுகை மெல்லத் தட்டிக் கொடுக்க வேண்டும். இதனை தாயென்று இல்லாமல் கணவரோ, உறவினர்களோகூட உடனிருந்து உதவியைச் செய்யலாம்.
இப்படிச் செய்வதால் காற்றைக் குடித்த பிள்ளைகள் அதனை இரைப்பையிலிருந்து ஏப்பமாக வெளியேற்றச் செய்வார்கள். மேலும் தொண்டைக்குள்ளிருந்த தாய்ப்பாலும் இரைப்பைக்குள் இறங்கி அவர்களது உடலைத் தேற்றுவதற்கான வேலையைப் பார்க்கத் துவங்கிவிடும். இப்படிக் காற்றை மட்டும் நீக்கிவிட்ட பின்பாக இருக்கக்கூடிய அரைகுறை வயிற்றால் மீண்டும் அவர்களுக்கு உடனே சீக்கிரத்தில் பசிக்கத் துவங்கிவிடும். அப்போது நாம் மறுபடியும் மடியிலே போட்டுத் தாய்ப்பாலூட்டத் துவங்கலாம். இதனால் பிள்ளைகளும் நன்றாக, அதிகமாக பாலருந்திக் குடித்து ஆரோக்கியமாக வளருகிறார்கள்.
தாய்ப்பால் எனும் ஜீவநதி ΙΙ பாடம் -6 பாலூட்டுவதற்கான அணுகுமுறைகள்
தொட்டிலிட்ட அம்மையின் தாலாட்டில் இலயித்துத் துயில் கொள்கிற குழந்தைகளெல்லாம் கல்லில் உறைந்த சிற்பத்தைப் போல கண்ணிமை மூடி, ஒரு பூனைக்குட்டி தன்னையே சுருட்டிப் படுத்துறங்குவது போல மெல்ல மெல்ல அசைந்து, தனது பாதங்கள் மீன்துடுப்பாய் வெளியே துருத்தியபடியிடிருக்க, அவர்கள் விதவிதமாய் உறக்கம் கொள்கிற அம்சங்களில் வெளிப்படுகிற மீச்சிறு சோம்பல்களை நெட்டி முறித்துக் கொண்டே விழித்தெழுகிற அவர்களது உற்சவ கணங்களின் பேரழகினை நாம் என்னவென்று வர்ணிப்பது?
போர்த்திய வெண்பொதிக்குள் பூவாய் அவர்கள் மலர்ந்துக் கிடப்பதும், சலசலத்துப் பாய்கிற ஆற்றுநீரில் புரளுகிற கூலாங்கற்களைப் போல புரண்டு ஒருசாய்த்துப் படுப்பதும், அடைகாக்கும் பறவையின் ஆசனத்தில் குப்புறப் படுத்திருப்பதுமாக அவர்களுக்குத்தான் எத்தனையெத்தனை பேறு நிலைகள். குழந்தைகள் சேலைத் தொட்டிலைக் கடவுளின் சன்னிதி போலப் பாவித்து அங்கேயே சயனித்துத் தூங்குவதும், புத்தனின் நித்தியத்தைப் போலொரு புன்னகையை வாநீராய்க் கடைவாயில் வழியவிட்டபடி தூக்கத்தில் கனவு காண்பதும், மடியில் காம்பைக் கவ்விப் பாலருந்தியபடியே அசந்து துயில் கொள்வதுமாக இன்னும் இன்னும் நம் கடவுளுக்குத்தான் சயனித்த நிலையிலேயே எத்தனை எத்தனை அவதாரங்கள்!
அன்புத் தாய்மார்களே! நம் பாலகர்கள் இப்படிப் படுத்துறங்குகிற பலவிதமான பரிபூரணத்தின் நிலைகளைப் போலவே பாலூட்டிப் பிள்ளையைப் பசியாற அமர்த்துவதற்கு நமக்கும்கூட விதவிதமான அணுகுமுறையில் தாய்ப்பாலூட்டும் தியான நிலைகளும் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. நம் ஒவ்வொருவருக்குமே ஒருவிதத்தில் அமர்ந்து பாலூட்டுவது பிடித்த ஒன்றாயிருக்கும் போது அத்தகைய வழிமுறைகளையெல்லாம் அறிந்து கொண்டு நாமும் அதை முயற்சித்துப் பாலூட்டுவது தானே பொருத்தமாயிருக்கும்? வாருங்கள் தாய்மார்களே, அதைப் பற்றி முழுமையாய் நாமும் அறிந்து கொள்வோம்.
தொட்டில் முறை
குண்டுக் கருமணியாக கருப்பைக்குள் உதித்த கருவின் ஆதித் துவக்கநிலையிலிருந்தே குழந்தைகளுக்கு தொட்டில் பழக்கத்தில் துயில் கொள்வதுதான் பிடித்த விசயமாயிருக்கிறது. கருப்பையின் சதைச் சுவர்களுக்குள்ளேயே முதுகை வில்லாய் வளைத்து, கைகால்களை மடித்து நெஞ்சுக்குள் கதகதப்பாய் அணைத்துக் கொண்டபடியே பனிக்குடத்தின் குளிரூட்டப்பட்ட அறைக்குள் தொட்டில் வடிவாய் தானே அவர்களும் பிரசவிக்கிற வரையிலும் தூக்கம் கொள்கிறார்கள்?
காய்ந்த நெற்றுக்குள் விதைகள் உறக்கம் கொள்வதைப் போல பிரசவத்திற்குப் பின்னால் அம்மாவின் அழுக்குச் சேலைத் தொட்டிலின் இருவிளிம்பிலும் தலையும் காலும் துருத்தியபடியிருக்க அவர்களின் ஒட்டுமொத்த பாரத்தையும் சேலை சுமந்த ஒரு வில் வடிவ தோரணையில் அவர்கள் தூங்குவதும்கூட அதே தொட்டில் நிலை தானே! அப்படித்தான் நம் மடியில் கிடத்தப்பட்ட பிள்ளையைத் தாங்கிய இரு கைகளையும் ஒன்றாக்கிச் சேர்த்தணைத்து பிறைநிலவையொத்த கைத்தொட்டிலாக்கி அவர்களுக்கு நாமும் இப்போது பாலூட்டப் போகிறோம். பிரியத்திற்குரிய தாய்மார்களே, இப்போது நம் பிள்ளைக்குத் தொட்டில் முறைப்படி வலதுபக்க மார்பிலே பாலூட்டுவோமா?
இதன் துவக்கத்திலே நம் குழந்தையின் தலையினை வலப்பக்கம் இருக்குமாறும், கால்பகுதி நமது இடதுபுறத் தொடையில் இருக்குமாறும் கைகளில் தாங்கிக் கொள்வோம். அடுத்ததாக தாய்ப்பாலூட்டுவதற்கு உண்டான மிகச்சரியான நிலையில் அவர்களைப் பொருத்திக் கொள்வதற்கு பனம்பழம் போல் கமழுகிற அவர்களின் தலையினை வலதுகையின் கைமுட்டி மடங்கிய இடத்திற்குள் இருத்தியபடி நம் முழுக்கை அளவிலும் குழந்தையைச் சுற்றி ஒரு பறவையின் இறக்கைக்குள் குஞ்சினை அணைத்திருப்பதைப் போல அவர்களின் முதுகுப்புறம், புட்டம் வரையிலும் சேர்த்து அரவணைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
இப்படியாக வலதுகையினால் குழந்தையை மொத்தமாகத் தாங்கயபடியிருக்கையில் நம் இடதுகை விரலினால் மார்பகத்தை ஆங்கில எழுத்து ‘C’ வடிவில் பற்றிக் கொண்டு குழந்தைகளுக்கு நிதானமாக நாம் பாலூட்டத் துவங்கலாம். குழந்தையை நம் மார்பிலிட்ட சில நிமிடங்களிலேயே அவர்கள் நன்றாக காம்பில் வாய் வைத்துப் பாலருந்தத் துவங்கிவிடுவார்கள். அதற்குப் பின்பாக மார்பினைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்த நம் இடதுபக்கக் கையினைத் தளர்த்திக் கொண்டு நமது இரண்டு கைகளினாலுமே குழந்தையைப் பற்றியபடி தொடர்ந்து பாலூட்டலாம்.
குறுக்குத் தொட்டில் முறை
பிள்ளையை அரவணைத்தபடி இருக்கிற தொட்டில் முறையில், குழந்தையையும் மார்பையும் பற்றிக் கொண்டிருந்த கைகளை அப்படியே கைமாற்றிப் பற்றிக் கொள்ளும் முறைதான் இந்த குறுக்குத் தொட்டில் முறை. அதாவது நாம் பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கிற வலதுபுற மார்பிலே இப்போது வலது கைகளுக்குப் பதிலாக இடது கையினால் குழந்தையைத் தாங்கிக் கொள்ள வேண்டும். அதாவது குழந்தையின் கால்களை இடதுகைக்கும் நெஞ்சுப்பகுதிக்கும் இடைப்பட்ட இடைவெளிக்குள் சாதுவாக அணைத்துக் கொள்ள வேண்டும். அதேசமயம் அவர்களின் புட்டம், முதுகுப்புறத்தை முழுக்கரத்திலும் தாங்கிக் கொண்டு, அவர்களின் தலையை இலை தாங்கியிருக்கிற சொட்டு நீரைப் போல உள்ளங்கையிலே தாங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.
அதேசமயத்தில் நம் இடக்கை விரல்களுக்குப் பதிலாக வலதுகை விரல்களினால் மார்பைப் பற்றிக் கொண்டு குழந்தையின் வாய்ப்பகுதியில் மார்பைப் பொருத்தியபடி தொடர்ந்து பாலூட்டலாம். பின் எப்போதும் போல குழந்தையும் ஓரளவு மார்பிலே பொருத்தி நிதானமாகப் பாலருந்தத் துவங்கியவுடன் வலதுகையை நம் மார்பிலிருந்து விடுவித்துவிட்டு இரண்டு கைகளையும் தொட்டில் போலச் சேர்த்தணைத்தபடி குழந்தையைத் தாங்கி அமைதியாகப் பாலூட்டலாம்.
ஒருவேளை இந்த நிலையில் பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கும் போதே நாம் தொட்டிலிடும் முறைக்கு மாற்றிக் கொள்ள வேண்டுமென்றாலும் பிள்ளையைத் தொந்தரவு செய்யா வண்ணம் கைகளை மட்டும் மாற்றிக் கொண்டு தொடர்ந்து நாம் பாலூட்டிக் கொள்ளவும் முடியும்.
படுக்கை வசத்தில்
இத்தகைய படுக்கை வசத்தில் பாலூட்டுவது நமக்கு மிக வசதியாகவே தோன்றினாலும் பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கிற தருணத்திலேயே தூங்கிவிடுகிற இயல்பு வந்துவிடுவதாலும், அத்தகைய பாதகத்தால் பிள்ளைக்குப் புரையேறி மூச்சுத்திணறல் ஏற்படுகிற வாய்ப்பும் கூடவே இருப்பதினாலும் பெரும்பாலும் இத்தகைய முறையினை தவிர்க்கவே மருத்துவர்கள் அறிவுறுத்துகிறார்கள்.
ஆனாலும் இத்தகைய முறையினை குழந்தையைப் பெற்றெடுத்தத் துவக்கத்தில் நாம் நிமிர்ந்து கொள்ளக்கூட முடியாத சமயத்தில் பின்பற்றி பிள்ளைக்குப் பாலூட்டிக் கொள்ளலாம். நீண்ட நேரமாக அமர்ந்தபடி பாலூட்டச் சிரமமாக இருந்தாலோ, சிசேரியன் அறுவை சிகிச்சை செய்து கொண்ட தாய்மார்களாக இருந்தாலோ, இத்தகைய முறையினைப் பயன்படுத்தி பாலூட்டலாம். ஆனால், அடுத்தடுத்து தொடர்ச்சியாக பாலூட்டுகிற சமயத்தில் மேலே சொன்னபடி அமர்ந்த நிலையிலே இருந்து பாலூட்டிப் பழகுவதே நல்லது.
இத்தகைய நிலையில் எந்தப் பக்க மார்பிலே நாம் பாலூட்ட வேண்டியிருக்கிறதோ அப்பக்கமாகவே ஒருசாய்த்து படுத்துக் கொண்டு பாலூட்டுவதற்கு ஒத்திசைவாக இருக்கும் வண்ணமாக தலையணைகளை தலைக்கு, முதுகுப்பகுதிக்கு, கால்களுக்கு என்று வைத்துக் கொள்ளலாம். குழந்தையை தாயிற்குச் சமானமாக அருகாமையிலே மார்பைப் பார்த்த வண்ணமாக படுக்கை வசத்தில் இருத்திக் கொள்ள வேண்டும். இம்முறையில் குழந்தைகள் மார்பிலே வாயினைப் பொருத்திக் கொள்ள ஏதும் சிரமமிருந்தால் மார்பின் அடிப்பக்கமாகவோ, குழந்தையின் தலைக்கோ தலையணையை கூடுதலாக வைத்துக் கொண்டு உடயரத்தைச் சமப்படுத்தியவாறு பாலூட்டத் துவங்கலாம்.
இம்முறையைப் பொருத்தவரையில் இப்போது இடப்பக்கமாக பாலூட்டுகிறோம் என்றால் முதலில் கீழ்ப்பக்கமாக இருக்கிற மார்பையும், பின்பு அதேநிலையில் நம்மை குழந்தைக்கேற்ப மார்பின் உயரத்தை மாற்றிக் கொண்டு இரண்டாவது மார்பையும் குழந்தைக்குக் கொடுத்து பாலூட்டலாம். கீழ்பக்கமாக இருக்கிற மார்பிலே புகட்டுவது தான் எளிதாக இருக்கிறதென்றால் மறுபக்கமாக புரண்டு படுத்துக் கொண்டு மார்பகம் கீழிருக்குமாறு வைத்தே நாம் பாலூட்டிப் பழகிக் கொள்ளவும் முடியும். மேலும் பாலூட்டுகிற போது நாம் ஒரேசமயத்தில், ஒரேமார்பில் படுத்துக் கொண்டும், இன்னொரு மார்பில் அமர்ந்து கொண்டு தொட்டில் முறையிலும் நம் விருப்பப்படியே பாலூட்டியும் கொள்ளலாம்!
கால்பந்து முறை
இத்தகைய முறையிலே குறைபிரசவமாகப் பிறந்த குழந்தைகளுக்கு, பாலருந்திக் குடிக்கிற உணர்ச்சிகுரிய வளர்ச்சிகள் குறைவாக இருக்கிற குழந்தைகளுக்கு பாலூட்டலாம். அதேசமயத்தில் பெரிய மார்பகமாக இருக்கிற, மார்புக் காம்பு சிறுத்துத் தட்டையாக இருக்கிற, சிசேரியன் செய்து கொண்ட தாய்மார்களும் இத்தகைய எளிய முறையின் மூலமாக பிள்ளைக்குப் பாலூட்டுவதற்கு முயற்சி செய்யலாம்.
இந்நிலையில் நம் குழந்தையைக் கைகளுக்குள் பக்கவாட்டில் இருக்குமாறு பிடித்துக் கொண்டு, நம் சௌகரியத்திற்கு ஏற்ப தலையணைகளை வைத்து அவர்களைப் பக்கவாட்டிலே தாங்கிப் பிடித்துக் கொள்ள வேண்டும். அதேசமயத்தில் இன்னொரு கையினால் ஆங்கில எழுத்து ‘U‘ வடிவில் மார்பைப் பற்றிக் கொள்ளும் போது குழந்தைகளுமே எளிதாக மார்பில் வாய் வைத்து நன்றாக சவைத்துக் குடிக்கத் துவங்கிவிடுவார்கள்.
வீட்டு முற்றத்தின் முல்லைக்கொடியில் புல்லைக் கோர்த்துக் கட்டிய சிட்டுக்குருவியின் சின்னஞ்சிறு கூட்டில் பிரசவித்த பிஞ்சுக் குருவியை இரகசிமாய் எட்டிப் பார்த்து இரசித்துச் சிரிக்கும் குழந்தைகளைப் போல, இன்னும் பிரசவித்த கதகதப்புகூட குறையாமல் தன்னிலிருந்து பிரிந்த மீச்சிறு சிறகைப் போல அருகே படுத்திருக்கிற பிள்ளையைப் பார்க்கப் பார்க்க ஒரு தாயிற்கு எப்படித்தான் இருக்குமோ! எத்தனை முறை பார்த்தாலும் சலித்திடாத, உள்ளங்கையில் அள்ளி அன்பொழுக எவ்வளவு முத்தமிட்டாலும் போதாத அரிய தருணங்களை எப்படித்தான் கையிலிருந்து நழுவிவிடாமல் பார்த்துக் கொள்வதோ?
பிஞ்சுக் கரங்களுக்குள் சுட்டு விரல் நுழைத்து அவர்களின் பிடிக்குள் சேகரமாகிவிடுவதன் வழியே தன்னையே முழுவதும் ஒப்புக் கொடுத்தபடி உள்ளுக்குள் கரைந்து கொண்டிருக்கும் அவளைக் கையேந்திக் கரைசேர்ப்பார் யாரோ? நட்சத்திர ஒளிவீசிடும் குறு கண்களைக் கூசித் திறந்து இமைக்குள் அம்மையைத் தேடுகிற பிள்ளைக்குத் தன்னை அடையாளம் காட்டிக் கொள்ள முகத்தையே உற்றுப் பார்த்தபடி செல்லக்குட்டி..! அம்முக்குட்டி..! வாடா செல்லம்..! என்றெல்லாம் குழைந்து பேசிச் சிரிக்கிற தாயவளின் இன்பக் கேணியிலிருந்து அவளை எவர் தான் மீட்டெடுப்பதோ? முன்நெற்றிப்பட்டையில் சரிந்து விழுகிற சாம்பல்முடிக் கற்றையை கண்விளிம்பிலிருந்து ஒதுக்கித் தள்ளியபடியும், புல்லைப் போல் கோடாய் நீளுகிற புருவத்தை விரலால் நீவியபடியும் இருக்கும் அம்மாவின் அரவணைப்பிலிருந்து குழந்தையும் துயில் களைவது எப்போதோ?
பாட்டியின் சுருக்குப்பைக்குள் பேரனுக்கென வாஞ்சையோடு மறைத்து எடுத்து மடித்துக் கொடுக்கிற அழுக்கடைந்த அந்த ஐந்து ரூபாய் நோட்டின் வெம்மையைப் போல தன் சேலையின் கசங்கிய பொதிக்குள் அலாதியாய் துயில் கொண்டிருக்கும் பிள்ளையை எப்படித்தான் தாயும் கவனமாய் தூக்கிக் கொஞ்சிக் குழையப் போகிறாளோ? தன்னியல்பில் கண்ணங்கள் உப்பி குபேரனாய்ச் சிரிக்கிற, அப்படிக் கண்ணங்கள் கனிந்து குவிகின்ற போதே குள்ளநரிக்குழியாய் அமிழ்ந்து சுழிக்கிற சிறு கண்ணக்குழியில் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது அவளது சின்னஞ்சிறு பூமி! கண்ணங்களைக் கிள்ளி முத்திமிடும் உதட்டின் குளிர்ச்சியில் துள்ளியபடி புரண்டுப் படுக்கிற குழந்தையினால் ஒருபக்கமாய் சாய்கிறது அவளது ஒட்டுமொத்த பிரபஞ்சமும்! அவள் விரல்நுனியின் ஒவ்வொரு தொடுகையிலும் காம்பைத் தேடியவாறே உதட்டைச் சுழித்து அம்மையின் விரல் சுவைக்க நாவைச் சுழற்றுகிற அவர்களின் அனிச்சையான நிகழ்வைப் பார்க்கப் பார்க்க இன்னும் எத்தனை யுகம் தான் அவர்களுக்கு வேண்டியிருக்குமோ?
பிள்ளை பற்றிய அவர்களின் இரவுக் கனவுகளையும் அந்தக் கனவுகள் மெய்ப்பட பிரசவித்துப் பிள்ளை பெற்ற தருணங்களையும் இதயம் முழுக்க நிறைத்துக் கொண்டு அந்த ஒட்டுமொத்த தித்திப்பின் திகட்டல் தாளாமல் ஊற்றாகிய உணர்ச்சிப் பெருக்கையெல்லாம் கோடைக் கண்ணீராய் கண்களின் கேணிக்குள் இறைத்து நிறைத்தபடி நிற்கையில் தாயும்கூட வளர்ந்ததொரு குழந்தையாகி விடுகிறாள். அவளது விழியோரம் கண்ணீர் எந்நேரமும் அலையடித்தபடி இருக்க கண்ணங்கள் வழியப் பொங்கி வருகிற பேரானந்தத்தைப் பார்க்கையில் அது உற்சவம் கூடிய தாய்மையின் தரிசனமாகத் தான் இருக்கும். இளம் மஞ்சள் வெயில் விசிறியடிக்கையில் கூடவே ஓங்கி சடசடத்துப் பெய்கிற தும்பல் மழையினால் ஒருசேர சூழ்கிற வெதுவெதுப்பைப் போல, அம்மாக்கள் அரற்றி அழுகிற போதே கரைந்து சிரிக்கிற தருணங்களையெல்லாம் நாம் இதுவரை எந்தக் கோவில் சிற்பங்களிலுமே கண்டதில்லை. அழுகிற போதே சிரித்தபடியும், சிரித்தபடியே அழுதபடியுமாக கண்ணீர் வடித்தே கணம் தோறும் மாறுகிற அன்னையின் உணர்ச்சித் ததும்பல் போராட்டங்களை எப்போது தான் அப்பாக்களின் உலகமும் இனி புரிந்து கொள்ளப் போகிறதோ?
இத்தகைய உணர்ச்சிமிக்க தருணத்தில் தாயவள் அழுதபடி கண்ணீரைப் பெருக்குகிறாளா அல்லது பொங்கிச் சிரித்து கண்ணங்கள் வீங்க கண்ணீரை வடிக்கிறாளா என்பதையெல்லாம் நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடிவதில்லை. இப்படியான சமயத்தில் தான் பிள்ளைப்பேறு கண்டவள் மகிழ்வாய் இருக்கையில் தாய்ப்பால் கனிந்து நிறைவாகச் சுரக்குமென்கிற மருத்துவர்களின் அசரீரிக் குரலானது குகைக்குள்ளிருந்து எழுகிற தெய்வீகக் குரலைப் போல நமக்குள்ளே எதிரொலிக்கத் துவங்குகிறது. ஆனாலும் அழுகையில் கண்கள் மினுங்க வழிகிற கண்ணீரின் உருக்கத்தைப் போல, சிரிக்கிற போதே உணர்ச்சித் ததும்பலில் ஊற்றெடுக்கிற ஆனந்தக் கண்ணீரின் பெருக்கத்தைப் போல, மகிழ்வான தருணங்களின் போதெல்லாம் தாய்ப்பால் பெருகுவதைப் பற்றியும் நாம் நிச்சயமாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.
குழந்தை பெற்ற ஆனந்த போகத்தில் திளைத்து வருகிற கண்ணீருக்கும், மகிழ்ச்சி ததும்ப மார்பில் பிள்ளையைப் போடும் போது வற்றாச் சுனை போலச் சுரக்கிற தாய்ப்பாலுக்குமிடையே இருக்கிற ஒற்றுமையைப் பற்றி நாமும் புரிந்து கொள்ள வேண்டுமல்லவா! இதையெல்லாம் நாம் விளங்கிக் கொள்வதற்கு முதலில் ஆனந்தக் கண்ணீர் சுரப்பதற்கான உண்மையைப் பற்றி முழுவதுமாகத் தெளிந்து கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.
குழந்தைகளின் சிரிப்பையும், அழுகையும் கேட்ட உடனே உள்ளுக்குள் ஒரு உந்துதலும், பரவசமும், உணர்ச்சிவயப்படுதலும் ஏற்பட்டு நம்மை அறியாமலே மார்பு மெல்ல கனத்து தாய்ப்பால் ஊறிப் பெருக ஆரம்பிப்பதை உணர்ந்திருக்கிறீர்களா? அச்சமயத்தில் நாம் உணர்ச்சிவசப்பட்டால் கூட தாய்ப்பால் மார்பில் சுரக்கிற பேரற்புதங்களைப் பற்றி யோசித்துப் பார்க்கையில் நமக்கெல்லாம் அது புதிதாகவும், அவையெல்லாம் பெரும் புதிராகவும் இருக்கிறது. அப்படிக் கண்ணீரையும், தாய்ப்பாலையும் இயல்பாகவும் இயற்கையாகவும் சுரக்க வைப்பதற்கு மூலகாரணமாகிய உணர்வுகளைப் பற்றியெல்லாம் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமல்லவா! ஆனால் அதற்கு நம் தலைக்குள்ளே கண்ணீரைச் சுரக்க வைப்பதற்கென அருளப்பட்டிருக்கிற தொழில்நுட்பத்தைப் பற்றிய தெளிவினை நாம் முழுவதுமாக உள்வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும் தாய்மார்களே!
முதியவர்களின் வயதான தோல் சுருக்கங்களைப் போலிருக்கிற நமது மூளையின் மேல்பட்டைக்குச் சற்று கீழே தான் நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டிய மிகவும் சுவாரஸ்யமான பகுதியிருக்கிறது. இங்கு தான் நம் உணவுப்பழக்கம், பாலியல் தேவைகள், அடிப்படை உணர்ச்சிகளென்று அத்தனையையும் ஒருவித ஒழுங்கிற்குள் வைத்துக் கொள்வதற்கான நெறிமுறைகளையும் வகுத்துக் கொடுத்தபடி இருக்கிறது. அத்தகைய அதிநுட்பமான பகுதிக்குப் பெயர்தான் ‘லிம்பிக் மண்டலம்‘. லிம்பிக் என்றால் அகராதியில் ‘ஓரத்தில்‘ என்று பொருள் கொள்ளலாம். ஆக, மூளையின் அடிப்பாகத்தினது ஓரத்தில் இந்த லிம்பிக் மண்டலத்தினது பகுதிகள் அமைந்திருப்பதால் இப்பெயரை ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து சூட்டியிருக்கிறார்கள் போலும்!
இந்த லிம்பிக் மண்டலத்தைப் பகுத்துப் பார்த்தால் அங்கே லிம்பிக் மடல், ஹிப்போகேம்பல், அமெக்டலா, தலாமஸ், ஹைப்போதலாமஸ் போன்ற அறிவியல்பூர்வமான பகுதிகள் அடுக்கடுக்காக வைக்கப்பட்டுள்ளன. இவையெல்லாம் இணைபிரியா இரத்த உறவுகளாக ஒன்றுக்கொன்று அருகாமையில் இருந்தபடி ஏராளமாக நுட்பமான வேலைகளை ஒருங்கிணைந்துச் செய்கின்றன. அதிலொரு பணியாகத் தானே நம்மைக் கண்ணீர் பொங்க அழவைத்து உணர்ச்சிவசப்படுகிற மனுசியாகவும் ஆக்கி வைத்திருக்கிறது.
இந்த லிம்பிக் சிஸ்டத்தில் இருக்கிற அமெக்கிடெலா என்ற பகுதியே கொஞ்சம் விசித்திரமானது தான். இங்கே தான் நம் சுற்றுப்புறத்திலிருக்கிற உணர்ச்சிவசப்படக்கூடிய அபூர்வமான நிகழ்வுகளையெல்லாம் ஐம்புலன்கள் வழியாகத் திரட்டி மாபெரும் தகவல் களஞ்சியமாக உள்ளுக்குள்ளே சேமித்து வைக்கப்படுகிறது. யாரேனும் நம்மை வருத்தமுறச் செய்கிற போது ‘ஓ‘ வென்று கண்ணைக் கசக்கியபடி அழுவது, ஒருவர் ஏதேனும் சொல்லி நம்மை மனமுவந்து பாராட்டுகையில் முகம் வெட்கிச் சிவந்து பூரிப்பது, கோபத்தில் நாசிகள் துடிக்க பற்களைக் கடிப்பதும், நாக்கைத் துருத்துவதுமான உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவது போன்ற எல்லாமே இதனுடைய கச்சிதமான இயக்குநர் வேலைதான். நாமெல்லாம் சந்திக்கிற அன்றாட நிகழ்வுகளின் தன்மைக்கேற்ப நம்முடைய அற்புதமான உடல் மொழியை வெளிப்படுத்துவதன் வழியே நம்மை உணர்ச்சியுள்ள மனிதனாக காட்சிப்படுத்துவதில் அமெக்டெலாவின் பங்கென்பது மிகவும் முக்கியமானது. இப்படிப்பட்ட அமெக்டெலாவானது நாம் உணர்ச்சிவசப்படும் போது நம்மை அழவைத்து எப்படி கண்ணீரைச் சுரக்க வைக்கிறதென்று தெரியுமா?
பிள்ளையின் அழுகுரல் கேட்டுப் பிரசவித்த களைப்பெல்லாம் களைந்துவிட்டு உணர்ச்சிகளின் கொந்தளிப்பில் தாயவளோ தத்தளித்துக் கொண்டிருப்பாள். அவளோ தன் பிஞ்சுக் குழந்தையின் அழகைக் கண் கொள்ளப் பார்க்கிறாள், தொட்டணைத்துத் தழுவிக் கொள்கிறாள், உச்சி முகர்ந்து முத்தமிடுகிறாள். இப்படி அணு அணுவாக பிள்ளையைப் தொட்டும், பார்த்தும், கேட்டும், நுகர்ந்தும், முத்தமிட்டும் ஐம்புலன்களால் உணரப்படுகிற அத்தனைத் தூண்டல்களும் முதுகுத்தண்டு நரம்பின் வழியே மூளைக்குச் சென்று அங்கே ஒரு சிலந்திவலைப் பின்னலின் முடிவில் அமெக்டெலாவுக்கே வந்து சேர்கிறது.
அங்கு ஏற்கனவே எந்தச் சூழலுக்கு எத்தகைய பாவணையிலான முகபாவத்தை, உடல்மொழியை வெளிப்படுத்த வேண்டுமென்கிற தகவலானது பொதிந்து வைக்கப்பட்டிருக்கும். அப்போது பேரானந்தத்தில் உச்சி குளிர்ந்து போயிருக்கிற அன்னையின் உணர்ச்சிவசப்படக்கூடிய மனம் திறந்த மடலை அமெக்டெலா வாசித்தறிகிறது. இறுதிப் பரிசீலினையில் அம்மாவின் எல்லா உணர்ச்சிக் கொந்தளிப்பையும் சமநிலைப்படுத்துகிற வகையில் மூளையின் கண்ணீர் சுரப்பு மையத்திற்கு மறுசேதி சொல்லி உடனடியாக கண்ணீர் மடையைத் திறந்து விடச் செய்கிறது. முழுக் கொள்ளளவு எட்டும் முன்னே முன்னெச்சரிக்கையாக அணையைத் திறந்துவிடச் செய்கிற நுட்பத்தைப் போலத்தான் நம்ம மூளையும் உணர்ச்சிவசப்பட்டு வலிப்பு வரும் முன்னே அதைச் சமநிலைப்படுத்தும் நோக்கில் கண்ணீர் பையைத் திறந்துவிடுகிறது.
இந்தச் செய்தி மின்னல் பாய்ச்சலில் மூளையிலிருந்து நரம்புகள் வழியாக கீழ் நோக்கிப் பயணித்து இரு விழியோரத்திலும் பக்கவாட்டில் பதுங்கியிருக்கிற கண்ணீர் சுரப்புப்பைகளுக்குச் செல்கிறது.மூளை நரம்புகளின் வழியாக வருகிற அவசரச் சேதியின் கட்டளைப்படி அது கண்ணீர்ப் பைகளை பிழிந்தெடுத்து இரண்டு கண்ணிலிருந்தும் கண்ணீரைத் தாரைதாரையாக சுரக்கச் செய்கிறது. மேலும் இந்த உணர்ச்சிகளின் சமிக்கையானது அமெக்டெலாவின் அக்கம் பக்கத்தில் வரிசைப்படுத்தப்பட்ட ஏனைய பகுதிகளுக்கும் எடுத்துச் செல்லப்படுகிறது. இதன் வழியே முகத்தின் நுண்ணிய தசைகளின் இயக்கத்தையும் பொம்மலாட்ட வித்தையைப் போல் ஆட்டுவித்து விதவிதமான முகபாவணைகளாக நம் முகத்தில் உருப்பெறச் செய்கிறது. இதன் ஒட்டுமொத்த விளைவாகத் தான் முகத்தசைகள் ஒருவித கூட்டு இயக்கமாகி உதடுகள் விரிய அகலச் சிரிப்பதும், இரத்த வெள்ளப் பாய்ச்சலில் முகம் வெட்கிச் சிவப்பதும், தசைகளெல்லாம் தளர்ந்து போய் சோகத்தை சுமந்தபடி முகம் கவலையளிப்பதுமாகிய பாவங்களாக வடித்து நம்மைக் காட்சி வடிவில் வெளிப்படுத்துகிறது.
நம் தூசி விழுகிற கண்களில் இமைகளை மூடித் திறந்து கசடுகளைத் துடைத்தெடுப்பதற்கும், நொடிக்கொருமுறை கடற் சிப்பியையப் போல் கண்சிமிட்டித் திறக்கிற விழித்திரையின் உராய்வினைக் குறைப்பதற்கும் எப்போதுமே கண்களில் புலப்படாத அளவில் கண்ணீர் வழிய சுரந்து கொண்டேதான் இருக்கும். பொழுதிற்கும் பாதுகாப்பிற்காக கருவிழியின் மேல் படலமாய் சுரக்கிற இக்கண்ணீரெல்லாம் மீச்சிறு அளவிலேயே இருப்பதால் அவை நம் கண்ணங்கள் வழிய முகத்திலெல்லாம் வழிந்தோடுவதில்லை. இதனால் இதைப் பெரும்பாலும் நம்மால் பார்த்தறியவும் முடிவதில்லை.
ஆனால் நாம் உணர்ச்சிவசப்பட்டுத் தேம்பியழுகையில் கண்ணீர் அருவியாய் ஆர்ப்பரித்தபடி வழிந்து முகத்தில் வழித்தடத்தை அமைத்தவாறே சட்டைகள் நனைய அடம்பிடித்தழுகிற குழந்தையின் செய்கையைப் போலவே நம்மைக் காட்சிப்படுத்த வைத்துவிடுகிறது. அதிலும் உச்சகட்டமாக அழுகின்ற போதே நாசியிலிருந்து தடுமன் பிடித்ததைப் போல நீரொழுகும்படியான தோற்றத்தையும் ஏற்படுத்திவிடுகிறது. இதையெல்லாம் நினைக்கும் போதே, இதென்ன கொடுமை! அழுதால் கூடச் சளி பிடிக்குமா? என்று நமக்கு அதிசயமாகவும் ஆச்சரியமாகவும இருக்கிறது. இப்படியெல்லாம் நம் மூக்கு சிவந்து நீராய் வழிவதும்கூட விழிகளில் சுரந்த அதே கண்ணீர்தான் என்பதையும் கூடவே நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமல்லவா!
நாம் அதீத உணர்ச்சிக்குள்ளாகும் போது கண்ணீர்ப் பையிலிருந்து பெருக்கெடுத்து வெளியேருகிற அதிகப்படியான கண்ணீரானது வற்றிய மணற்பாங்கான ஆற்றின் வலசைப்பாதையில் மீண்டும் வெள்ளம் அடித்துச் செல்வது போல கண்ணக் குழிகளின் வழியே அது வழிந்தோடுகிறது அல்லது இருவிழிகளும் சந்திக்கிற உச்சிப்பொட்டில் உள்முகமாய் இருக்கிற கண்ணீர் வெளியேற்று குழாய் வழியாக மூக்குப் பகுதிக்குள் நுழைந்து அது நாசித்துளையில் வெளியேறுகிறது. இதனால் தான் அழுகையில் கண்ணத்தில் வழிகிற கண்ணீரைக் கைக்குட்டைகள் நனைய துடைத்துக் கொண்டும், நாசியில் வழிகிற கண்ணீரைச் சளியென எண்ணிக் கொண்டு உர்ர்..ரென உறிஞ்சியபடியும் இருக்கிறோம். நம் கண்ணங்களின் கால்வாயில் வழிந்தோடுகிற கண்ணீரைப் பார்த்தவுடனே நம்மால் ஒருவரது பாசத்தின் மதிப்பீட்டைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. ஆனால் கண்ணீர்ப்பையின் வெளியேற்று குழாய் வழியே பாய்ச்சலோடு மூக்கில் வடிகின்ற கண்ணீரைப் பற்றி நாம் இன்னமும் புரிந்து கொண்டபாடில்லையே!
சரி, இப்போது உணர்ச்சிப்பட்டு அழுவதும் சிரிப்பதுமாக இருப்பதற்கும் அதனால் கண்கள் கொள்ள கண்ணீர் சுரந்து பொங்கி வழிவதற்குமான விளக்கத்தைப் பார்த்தாயிற்று அல்லவா! ஆக, இப்போது தாய்ப்பாலுக்கும் மகிழ்ச்சிகரமான உணர்ச்சிக்குமான பந்தம் என்னவென்பதைப் பற்றியும் கொஞ்சம் பார்த்துவிடுவோமா!
மார்புக் காம்பில் குழந்தைகள் கவ்விச் சுவைக்கிற தூண்டுதலின் வழியே உற்சாகமாகிய மூளையானது தனது தாய்ப்பால் ஹார்மோனைச் சுரப்பதும், அதிலிருந்து தரிசனம் பெறுகிற மார்பகங்கள் குதூகலித்துத் தாய்ப்பாலை மார்பினில் பெருக்குவதும் ஒருபக்கம் இருக்க, அதற்கெல்லாம் தூபம் போடுவது என்னவோ அம்மாவின் உணர்ச்சிகள் தானே! எனவேதான் வீட்டுச் சூழலின் மனக்கசப்பில் பிள்ளை பெற்றவள் ஏதேனும் குழப்பத்துடனோ, அசௌகரியத்துடனோ, மனச்சங்கடத்துடனோ, அழுதபடியோ, தாய்ப்பால் போதாத கலக்கத்துடனோ, எப்போதும் பசியில் அரற்றி அலறுகிற குழந்தைகள் மீதான பதட்டத்தினாலோ, தூக்கமே பிடிக்காத அல்லது பிள்ளை மேலான கவனத்தில் தூங்க முடியாத எரிச்சலுடனோ பாலூட்டுகையில் இத்தகைய எதிர்மறையான உணர்ச்சிகளெல்லாம் மூளையின் லிம்பிக் மண்டலத்திற்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டு அங்கே தாய்ப்பாலைச் சுரக்கவிடாமல் செய்வதற்கான பெரும் பட்டிமன்ற விவாதமே நடக்கிறது.
இதில் எப்போதும் நீதிமானாகிய ஹைப்போதலாமஸ் தான் தன்னிடமிருக்கிற நரம்புகளின் புனிதநூலில் சொல்லப்பட்டுள்ள போதனைகளையெல்லாம் வாசித்து அது தன் இறுதிச் சாட்சியத்தை வழங்குகிறது. ஹைப்போதலாமஸிடமிருக்கிற ஆர்க்குலேட் மற்றும் பெரிவெண்டிரிகுளார் நரம்புகளின் மையக்கருக்கள் தான் அதனுடைய புனிதநூல்கள். அவை பெற்றவளினுடைய உணர்ச்சிகளை அலசிப் பார்த்து அதற்குண்டான தீர்ப்பாக தன்னிடமிருக்கிற ‘டோபமின்‘ என்கிற வேதிப்பொருளைச் சுரக்கிறது. இப்படி ஒவ்வொருமுறையும் நாம் எதிர்மறையாகச் சிந்திக்கிற போதெல்லாம் மூளையும் டோபமினது வேதிப்பொருளை நிறைய சுரக்கச் செய்தபடியே இருக்கும். இப்படி ஹைப்போதலாமஸிலிருந்து வெளியேறுகிற டோபமின் இரத்தக் குழாய்களின் வழியே நழுவி அடுத்துத் தந்திரமாக பிட்யூட்டரிக்குள் நுழைந்து விடுகிறது.
இந்த டோபமினுடைய வேலையே பிட்யுட்டரியில் தாய்ப்பாலைச் சுரக்கச் செய்கிற புரோலாக்டின் மற்றும் ஆக்ஸிடோசின் ஹார்மோன்கள் உற்பத்தியாவதைத் தடுத்து நிறுத்துவதுதான். ஆகையால் தான் நாம் வருத்தமாக, சோகமாக, எரிச்சலாக, பயத்துடன் என இருக்கிற போதெல்லாம் டோபமினும் ஹைப்போதலாமஸிடமிருந்து வெளியாகி தாய்ப்பால் ஹார்மோன்கள் சுரப்பதைத் தடுத்துவிடுகிறது. ஆக, இப்போது புரிகிறதா, ″பெத்தவ மனசு கோணாம நடந்துகோங்கப்பா!″ என்று பெரியவர்கள் ஏன் சொல்கிறார்கள் என்பதை?
அதே சமயம் அம்மாவுக்கும் பிள்ளைக்கும் இடையேயான பந்தபாசம் அதிகரித்தால் அத்தகைய உணர்வுகள் மீண்டும் மீண்டும் மூளைக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டு அவை லிம்பிக் சிஸ்டத்தை ஓயாமல் தட்டி எழுப்பியபடியே இருக்கிறது. இப்படி ஒவ்வொரு முறை தூண்டப்படுகிற போதெல்லாம் நரம்புகளும் ஹைப்போதலாமஸிடம் சென்று, ″எப்பா! கொழந்த அழுறது பத்தாதுனு அந்தம்மாவும் பாசத்துல பொங்கி அழுகுறதுக்குள்ளார, பிட்யூட்டரிக் கிட்டச் சொல்லி கொஞ்சம் சீக்கிரமா தாய்ப்பாலைச் சுரக்கச் சொல்லப்பா″ என்று கொஞ்சிக் குழைந்தே பணிய வைத்துவிடுகிறது. உடனே ஹைப்போதலாமஸூம் ம்ம்.. சரி சரி, ஆகட்டும்! என்று பிட்யூட்டரியிக்கு உண்டான தாய்ப்பாலூட்டுவதற்கான ஒப்பந்தப் பணி ஆணையை பிள்ளை பால்குடிக்கிற காலம் வரைக்கும் வழங்கிவிடுகிறது. பிட்யூட்டரியும், சரி அப்படியே ஆகட்டும்! என்று தாய்ப்பால் ஹார்மோன்களான புரோலாக்டின், ஆக்ஸிடோசினை குழந்தைகள் பால்குடி மறக்கிற காலம் வரையிலும் சுரந்து அதனால் தொடர்ந்து இரு மார்பகத்திலும் தாய்ப்பாலை அளவில்லாமல் பெருகச் செய்தபடியே இருக்கிறது.
இதனால் தான் குழந்தையின் ஞாபகம் வருகின்ற போதும், அவர்களின் அழுகுரல் கேட்கிற போதும் சட்டென்று அத்தகைய உணர்வுகள் லிம்பிக் சிஸ்டத்தால் உணரப்பட்டு தாய்ப்பாலும் மார்பில் கனத்து சுரக்கத் துவங்கிவிடுகிறது. பேரன்பிற்குரிய தாய்மார்களே! உங்களது பிள்ளையைப் பற்றி நினைத்தாலே தாய்ப்பால் சுரக்கிறதென்றால் தன் பிள்ளையே கதியென கிடக்கிற உங்களுக்கு அணுதினமும் தாய்ப்பால் சுரக்காமலா போய்விடும்? சொல்லுங்கள் பார்ப்போம்!
படுக்கையில் குழந்தைகள் கை, கால்களை உதைத்தபடி அழுவதையும், சிரிப்பதையும் ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டே அம்மாக்கள் அருகிலேயே படுத்திருப்பார்கள். குழந்தைகள் ஒவ்வொரு விரல்களாகச் சப்பிக் கொண்டே அம்மாவைப் பார்த்து ங்கே.. ங்கே.. என மழலை மொழியில் பேசுவதைக் கேட்டவுடன் என்னடா செல்லம்! பசிக்குதா? என்று அம்மாக்களும் பதிலுக்கு கொஞ்சிப் பேசியபடியே இருப்பார்கள். இப்படியான மகிழ்ச்சியான நேரங்களிலெல்லாம் டோபமின் என்கிற வேதிப்பொருள் வெளியே கொஞ்சம்கூட எட்டிப் பார்ப்பதில்லை. இதனால் தாய்ப்பால் ஹார்மோன்கள் சுரப்பதற்கென்று எந்த இடையூறும் இறுதிவரை வருவதில்லை.
இதில் இன்னொரு விசயமாக, ஆக்சிடோசின் ஹார்மோன்கள் சுரந்தவுடனே அவை அம்மாவிற்கு வேறொரு உதவியும் செய்கிறது. இந்த ஹார்மோன்கள் மூளையின் லிம்பிக் சிஸ்டத்திற்குச் சென்றவுடன், ″பாருங்களேன் அம்மா! இனி ஒன்றுமே பிரச்சினையில்லை. எல்லாம் நல்ல படியாகத் தான் போய் கொண்டிருக்கிறது″ என்று அமைதிப்படுத்துகிற வேலையிலும் ″நம் பிள்ளை வயிறு நிறைவதற்கு கங்கையின் தீராத பெருந் தீர்த்தம் போல தாய்ப்பால் சுரந்து கொண்டே இருக்கையில் குழந்தையுடன் கொஞ்சிக் குழாவி விளையாடிக் களிப்பதைவிட இனி உனக்கு வேறென்ன வேலையிருக்கிறது!″ என்று அம்மாக்களைத் தட்டிக் கொடுத்து ஊக்கப்படுத்துகிற வேலையிலும் ஈடுபடுகிறது. இதனால் தான் அம்மாக்கள் தன் பிள்ளை எப்படி இருந்தாலும் என் பிள்ளை தங்கமாக்கும், தெரியுமா? என்றே பெருமிதம் கொள்கிறார்கள். ஆனால் இதற்கான காரணமெல்லாமே இந்த ஆக்சிடோசின் ஹார்மோன்கள் தான்!
இப்போது நாம் கண்ணீரைப் போன்றே தாய்ப்பாலும் உணர்வுப்பூர்வமாக சுரக்கக்கூடிய ஒன்றுதான் என்பதை நன்றாகப் புரிந்து கொண்டோம் அல்லவா! இத்தகைய உணர்வுப் பூர்வமான விசயங்களை கையாளுகிற ஒன்றைத்தான் நாம் நமக்குத் தெரிந்த மொழியில் காலங்காலமாக மனசு என்று சொல்லிக் கொண்டே வருகிறோம். இந்த மனசு எப்போதெல்லாம் சந்தோசமாக இருக்கிறதோ அப்போதெல்லாம் உடம்பிலுள்ள எல்லா உறுப்புகளும் சரியாக வேலை செய்து கொண்டு தான் இருக்கும். அதாவது பிள்ளை பெற்றவளின் மனசு எப்போதெல்லாம் சந்தோசமாக இருக்கிறதோ அப்போதெல்லாம் தாய்ப்பாலும் தங்கு தடையில்லாமல் சுரந்து கொண்டே இருக்கும் என்றும் புரிந்து கொள்ளலாம்.
அருமைத் தாய்மார்களே! தாய்ப்பாலூட்டும் காலங்களில் உடலுக்கு ஈடாக நம்முடைய மனதைப் பற்றியும் நாம் கூடுதலாக கவனம் செலுத்த வேண்டியிருக்கிறது. தாய்ப்பால் சுரப்பதற்கான மருந்து, மாத்திரைகள், உணவுகள் என்பதெல்லாம் தாண்டி பெற்றவளினுடைய சந்தோஷங்கள் தான் தாய்ப்பால் சுரப்பதற்கான மிக முக்கியமான விசயம் என்பதை நாம் இப்போது விஞ்ஞானப் பூர்வமாகவே உணர்ந்து கொண்டோம் அல்லவா! ஆக, இனிமேலாவது நாம் கட்டாயம் தாய்ப்பால் புகட்டுகிற அம்மாக்களை மகிழ்ச்சியோடு பார்த்துக் கொள்வோம் தானே!
கருவேலங்காட்டுக்குள் விறகெடுக்க புள்ளத்தாச்சியாகப் போய் அங்கேயே பிரசவ வலியெடுத்து தலைமாட்டில் ஒரு கட்டு விறகையும், கையிலே கவிச்சை வாசத்தோடு பச்சைப் பிள்ளையும் தூக்கிச் சுமந்தவாறு பேறுகாலத்தைக் கடந்து வந்த பெண்களின் காலமெல்லாம் ஏதோ அதிசயக்கத்தக்க நிகழ்வாகிவிட்டன. மகப்பேறுக்கென்று தனித்த மருத்துவம் வளராத அன்றைய காலகட்டத்தில் பிரசவம் பற்றிய நுட்பமான விசயங்கள் பிடிபடாத போதும்கூட அவர்கள் மிக இயல்பாகவே பேறுகாலத்தை எதிர்கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள். இன்னும் சொல்லப் போனால் சுகப்பேறுக்கென்று தனியே அவர்கள் எதையும் மெனக்கெட்டுச் செய்ததாகவும் தெரியவில்லை.
ஆனால் இன்றைய சூழலில் கர்ப்பவதியாக உறுதி செய்யப்பட்ட தருணத்திலிருந்து பிரசவிக்கிற காலம் வரைக்குமாக பெண்கள் பேறுகாலத்தைப் பற்றிய அச்சத்தோடும் குழப்பத்தோடும் தான் இருக்கிறார்கள். இப்போதாவது கர்ப்பகாலம், பேறுகாலத்தைப் பற்றிய விசயங்களை மருத்துவரிடமோ புத்தகங்கள் மற்றும் காணொளிகள் வாயிலாகவோ பார்த்து விளங்கிக் கொள்ள முடிகிறது. அப்படியிருந்தும் பிரசவத்தைப் பற்றிய பயம் பெண்களைத் தொற்றிக் கொள்கிறதென்றால் இன்றைய மருத்துவம், மகப்பேற்றை ஒரு நோயைப் போல அணுகவும், பிரசவத்தை ஏதோ சிகிச்சை எடுத்துக் கொள்வதைப் போலப் பார்க்கவும் தானே அவர்களைப் பழக்கியிருக்கிறது.
இதற்கெல்லாம் தீர்வாக பேறுகாலம் பற்றிய பயத்தைப் போக்க வேண்டுமென்றால் மருத்துவத்தோடு கூடவே மக்கள் பண்பாட்டையும் நாம் இணைத்தே பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. அதாவது தாய்வீட்டு பிரசவம், வளைகாப்பு உள்ளிட்ட மனதளவில் பக்குவப்படுத்துகிற கொண்டாட்டங்களை இன்றைய மருத்துவத்துடன் ஒன்றிணைத்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. கூடுதலாக மகப்பேறு பற்றிய விசயங்களை சகலருக்கும் புரிகின்ற வகையில் அறிவியல் பார்வையோடு பொதுச்சமூகத்திற்கு விளக்கவும் வேண்டியிருக்கிறது.
ஆனால் மகப்பேறுக்கென்று மருத்துவமும் மக்கள் பண்பாடும் முக்கியத்துவம் கொடுத்த அளவிற்கு தாய்ப்பாலுக்கென்று இப்படி ஏதேனும் தனியே மெனக்கெட்டதாகத் தெரியவில்லை. இங்கே பிள்ளைப்பேற்றைப் பற்றிய தெளிவோடு கர்ப்பவதிகள் பிரசவ அறைக்குள் நுழைவதென்பது எவ்வளவு முக்கியமானதோ அதைப் போலவே தாய்ப்பாலைப் பற்றிய புரிதலோடு குழந்தையைப் பெற்றுக் கொள்வதும் மிக முக்கியமாகிறது. ஏனென்றால் பிரசவித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே ஒரு பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பாலூட்டும் நிகழ்வானது ஆரம்பமாகிவிடுகிறதே!
அடடா, பிள்ளை பிறந்த பின்னால் தானே தாய்பாலூட்ட முடியும்? அப்படியிருக்க பிரசவித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே எப்படி அவர்களுக்கு நாங்கள் தாய்ப்பாலூட்ட முடியுமென்று குழப்பமாக இருக்கிறதல்லவா!சரி, இதையெல்லாம் புரிந்து கொள்வதற்கு முன்னால் பிரசவத்தைப் பற்றி கொஞ்சம் விளக்கமாகப் பார்த்துவிடுவோம். பிரசவம் பற்றிய தெளிவிற்குப் பின்பாக தாய்ப்பால் பற்றிய உலகத்திற்குள் செல்கிற போதுதான், பிரசவத்திற்கும் தாய்ப்பால் சுரத்தலிற்குமான தொடர்பினை நம்மால் விளங்கிக் கொள்ளவே முடியும்.
உங்களின் பிரசவ தேதி நெருங்கி வந்து அடிவயிற்றிலும் இடுப்பிலுமாக வலியெடுக்கத் துவங்குகிற சமயத்தில் தான் குழந்தையின் தலையானது கர்ப்பப்பை வாயிலிருந்து நகர்ந்து இடுப்புக் கூட்டின் எலும்பிற்குள்ளாக நுழையவே ஆரம்பித்திருக்கும். கர்ப்பகாலம் முழுவதுமே கருப்பையிலிருந்து நழுவி குழந்தை கீழே இறங்கிவிடாமலிருக்க பாதுகாப்பாய் கர்ப்பப்பை வாயினை அடைத்து வைத்திருந்த இரத்தமும் சளியுமாகிய மூடியானது, அப்போது பிரசவ ஹார்மோன்களால் கரைந்து வெளியேறத் துவங்கியிருக்கும். இப்படி பிரசவத்தின் முதல் அறிகுறியாக கர்ப்பப்பையானது ஆரம்பத்தில் இரத்தத்தையும், சளி போன்ற திரவத்தையும் வெளியேற்றுகிறது. அதன் தொடர்ச்சியாக பனிக்குடமும் உடைந்து நாம் படுத்திருக்கிற பிரசவ மேசையின் மீது நீரோட்டம் போல அது வழிந்தோட ஆரம்பிக்கிறது.
அடுத்ததாக குழந்தையின் தலையிலிருந்து கால் வரை நுழைந்து வெளியேறுகிற அளவிற்கு கர்ப்பப்பையின் வாசல் பெரிதாக இளகிக் கொடுக்க வேண்டுமல்லவா! குழந்தை இறங்கி வரவர அவர்களின் தலையானது இடுப்பெலும்பில் போய் முட்டி முட்டி அதனை நெட்டித் தள்ள ஆரம்பிக்கிறது. குழந்தையின் வருகையால் கர்ப்பப்பையின் வாசல் பகுதியும் ஒரு மலைப்பாம்பின் வாயினைப் போல பெரிதாக விரிந்து கொடுக்கிறது. அந்த சமயத்தில் ஒரு ஆட்டோக்காரர் ஹார்னை அமுக்கியும் தணித்தும் பெரும் சப்தத்தை எழுப்ப முயற்சிப்பது போல கர்ப்பப்பை மற்றும் வயிற்றுப் பகுதியின் தசைகளெல்லாம் ஒரே சீராக சுருங்கியும் தளர்ந்துமாக குழந்தையை வெளித் தள்ள முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கும். அத்தகைய சந்தர்ப்பத்தில் இடுப்பெலும்பின் ஒடுங்கிய சுரங்கப் பாதையின் வழியே குழந்தை வழுக்கிக் கொண்டே வந்து பிறப்புறுப்பின் வாசல் வெளியே பிறந்து விடுகிறது.
சரி, இப்போதுதான் குழந்தை பிறந்துவிட்டதே! அடுத்ததாக பிரசவத்திற்கும் தாய்ப்பாலூட்டுவதற்கும் இடையிலான மிக முக்கியமான விசயத்திற்கு வருவோமா? நாம் இன்றுவரையிலும் தாய்ப்பாலூட்டுகிற நிகழ்வை வெறுமனே பிரவசத்திற்குப் பின்பான ஒரு விசயமாகத் தானே புரிந்து வைத்திருக்கிறோம்! அதைப் போல குழந்தை பிறந்து அம்மாவையும் பிள்ளையையும் பிரசவ அறையிலிருந்து வார்டுக்கு மாற்றிய பின்பாகத் தானே குழந்தைக்குத் தாய்ப்பாலூட்டவே போகிறோம்! என்று ஏனைய தாய்மார்களும் தவறாகப் புரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் நிஜத்தில் என்னவோ, பிரசவிக்கிற போதே பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பாலூட்டும் நிகழ்வானது துவங்கிவிடுகிறது. மேலும் அம்மாவையும், குழந்தையையும் வார்டு பகுதிக்கு மாற்றுவதற்கு முன்பாகவே பிரசவ அறையில் வைத்து மருத்துவர்களும் செவிலியர்களும் தாய்ப்பால் பற்றிய எல்.கே.ஜி, யு.கே.ஜி வகுப்புகளை எடுத்துவிடுகிறார்கள். அதனால் தான் பிரசவத்தோடு சேர்த்தே தாய்ப்பால் புகட்டுகிற விசயங்களையும் நாம் யோசித்துப் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது.
அதாவது பிரசவ மேடையில் முக்கி முணங்கியபடி பிள்ளையைப் பெற்றெடுத்த அடுத்த கணமே தொடையை அழுந்தப் பிடித்து குழந்தையை வெளித்தள்ள முயற்சித்துக் கொண்டிருந்த உங்களின் கைகளை நீட்டச் சொல்லி இரத்தமும் சதையுமான குழந்தையை அப்படியே உள்ளங்கைகள் நிறைய மருத்துவர்கள் கொடுத்துவிடுவார்கள். இரத்தமும் பனிக்குட நீருமாக குழைத்துச் செய்த சுதைமண் குழந்தை சிற்பமொன்று உயிர்பெற்றெழுந்து வந்ததைப் போல கைகளில் துள்ளுகிற கெளுத்தி மீனாகிய அவர்களைப் பார்க்கையில் சட்டென்று உருக்கொள்கிற பரவசத்துடன் கூடிய பதட்டத்தில் நமக்குச் சிரிப்பதா அழுவதா என்கிற குழப்பமும் கூடவே தொற்றிக் கொள்ளும். ஆனாலும் ஒருபிடிக்குள் அடங்கிவிடுகிற தன் பிள்ளையை முதல் முறையாகத் தரிசிக்கிற அம்மாக்களின் உணர்வுகளை எப்படித்தான் வர்ணிப்பது? ஒருவேளை தாய்மையின் ஊற்றுக்கண் பிறக்கிற இடம்கூட இதுதானா? தோல்கள் மினுங்குகிற வார்ப்பில் செவிலியர் நன்றாக குழந்தையைத் துடைத்தெடுத்து புதுத்துணியில் பூவாய் அவர்களைச் சுற்றியபடி நீட்ட, உறவினர்கள் அவர்களை பதனமாக வாங்கி பூரித்துப் போய் உச்சி முகருகிற உணர்வைவிட தாயின் இந்த முதல் உணர்ச்சியென்பது நிச்சயமாக பெரும் உற்சவம் கூடிய அரிய தருணமாகத் தான் இருக்க முடியும்.
ஒடுங்கிய கண்ணிலிருந்து ஊற்றுநீர் கசியக் கசிய, விம்மித் துடிக்கிற தாயின் வெடிப்புற்ற உதடுகளிலிருந்து வார்த்தைகளின்றி தங்கள் குழந்தையைப் பார்த்து விசும்புகிற அந்த நிமிடங்கள் யாவும் அவள் கடந்து வந்த பத்து மாதக் கனவுகளின் நிஜம் தானே! குழந்தையின் முகத்தைப் பார்த்துக் கொண்டே நீண்ட மௌனத்தோடு உரையாடுகிற அவளின் வார்த்தைகளில் தான் எத்தனை எத்தனை கனமிருக்கும்? எவ்வளவு வலியிருக்கும்? எத்தகைய காத்திருப்பு மிகுந்திருக்கும்? அத்தகைய தருணத்தில் அம்மாவிற்கும் பிள்ளைக்குமிடையில் பார்வையிலே பரிமாறிக் கொள்கிற அன்பும், அழுகையொன்றே மொழியாகிய அவர்களின் எல்லையற்ற பாசமும் பூக்கள் சொரிந்த நந்தவனத்தில் நிறைந்த நறுமணத்தைப் போல பிரசவ அறையெங்கும் கமழ்ந்தபடியே தான் இருக்கும். அப்படியென்றால் பிரசவ அறையே குழந்தைகள் பூத்த ஒரு நந்தவனம் தானா?
இத்தகைய பேரன்பும், குழந்தையின் மீதான எல்லையற்ற நேசமும் தான் மார்பிலே தாய்ப்பால் ஊற்றாய் சுரப்பதற்கான மந்திரச்சாவி என்பதைப் பற்றி நாம் இதுவரையுமே புரிந்து கொள்ளவில்லை. குழந்தை பிறந்தவுடன் இயல்பாகவே தாயிடமிருந்து உருக்கொள்கிற இத்தகைய உணர்ச்சிப் பெருக்குதான் தாய்ப்பாலையும் மார்பிலே பெருக்குகிறது என்பதெல்லாம் வெறும் கட்டுக்கதையல்ல தாய்மார்களே, அறிவியல் நிரூபனமான உண்மை.
பெண்களுக்குப் பிரசவச் சிக்கலாகி குழந்தை ஒருபக்கம் அவசரப்பிரிவிலிருக்க, அம்மா மட்டும் வார்டில் தனித்திருக்கையில் அதுவே மனஅழுத்தமாகி அதனாலேயே தாய்ப்பாலின்றி அவர்கள் சிரமப்படுவதைப் பார்த்திருக்கிறீர்களா? அதோடு குறைவான அளவிலே சுரக்கிற சீம்பாலைப் புகட்டியவுடன் மீண்டும் மீண்டும் பசித்து அழுகிற பிள்ளையைப் பார்த்து தாய்ப்பால் போதவில்லையோ என்கிற தவறான புரிதலில் உறவினர்கள் பெற்றவளைக் குறைகூறுகிற போது தாயின் இயல்பான மகிழ்ச்சிக்குரிய உணர்ச்சிகளெல்லாம் மட்டுப்பட்டு தாய்ப்பால் சுரத்தலை அது தாமதப்படுத்துவதையுமே ஒருவேளை நீங்கள் பார்த்திருக்கக் கூடும்! ஆக, இத்தகைய இயல்பாகிய உணர்ச்சிகளையெல்லாம் அதிகரிக்கச் செய்வதற்குத் தான்பிரசவித்தவுடனேயே குழந்தையை அம்மாவிடம் கொடுத்து தொப்புள்கொடியுடன் பிணைந்த பிள்ளையின் பிரசவித்த குருதியைப் பூசிச் சிவந்து பொழிவுற்ற முகத்தைப் பார்க்கச் செய்கிறார்கள்.
பிறந்தவுடன் இரத்தக் கவிச்சி வாசத்துடன் கூடிய பிள்ளையின் முகத்தைப் பார்த்தும், அழுகின்ற அவர்களின் பூனைக்குரலைக் கேட்டும், மெல்ல மெல்லக் கூடுகிற பச்சை உடலின் பால் வாசம் நுகர்ந்தும், இறுக மார்பைப் பற்றியபடி குழந்தைகள் கவ்விச் சுவைக்கிற தொடுதலை உணர்ந்துமாக, ஒவ்வொன்றின் வழியாகத் தூண்டப்படுகிற நரம்புகள் தான் மூளைக்குச் சென்று தாய்ப்பாலைச் சுரப்பதற்கான வேலையைச் செய்கின்றன. ஆக, இத்தகைய உணர்ச்சித் தூண்டலின்றி தாய்ப்பாலைச் சுரக்கச் செய்வதற்கான மருத்துவமோ மருந்துகளோ எதுவுமேயில்லை என்பதை நாம் கட்டாயம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
குழந்தையைத் தொட்டுப் பார்த்து, யாரைப் போலிருக்கிறார்கள் எனக் கற்பனை செய்து, உச்சிமுகர்வதின் வழியே அவர்களின் பச்சை வாசம் அறிந்து, அந்தப் பிஞ்சு உதடுகளிலிருந்து அவ்வப்போது வெளிப்படுகிற ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்.. னுடைய குரலிசைக் கேட்டு, அவர்களை முற்றிலுமாகப் புரிந்து கொள்கிற பட்சத்தில் இத்தகைய மென்மையான உணர்வுகளெல்லாம் மூளையிலே சென்று பதிவாகி தாய்ப்பால் சுரப்பதற்கான புரோலாக்டின் ஹார்மோன்களை அதிகளவில் உற்பத்தி செய்யத் தூண்டுகிறது. இச்சமயத்தில் குழந்தையை மார்பில் போட்டு பாலூட்டுகிற போது அதன் காம்பைச் சுற்றிய ஏரியோலாவின் நரம்புகளெல்லாம் உணர்ச்சித் தூண்டலாகி அது தாய்ப்பால் சுரத்தலை அதிகப்படுத்துகிறது.
பிரசவித்த குழந்தையானது அடிவயிற்றை முட்டி வெளிவந்த கணமே அவர்களைத் தூக்கி அம்மாவின் கையில் கொடுத்துவிடுகிறார்கள் அல்லவா! அச்சமயத்தில் குழந்தையும் தாயுமாக இன்னும் வெட்டப்படாத தொப்புள்கொடியின் தொடர்பிலேயே தான் இருப்பார்கள். அத்தகைய பிணைப்பில் இருந்தபடியே பிள்ளைக்குப் பாலூட்டுகையில் அடிவயிற்றை முட்டி வெளிவந்த அவர்களோ இப்போது மார்பினை முட்டி பாலருந்தத் தயாராகிவிடுகிறார்கள். ஆக, ஒரு தாயின் முதல் தாய்ப்பாலூட்டும் நிகழ்வானது தொப்புள்கொடியை வெட்டுவதற்கு முன்பாகவே நடந்துவிடுகிறது என்கிற உண்மையை நாம் முக்கியமாகத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
தொப்புள்கொடி என்பது பல செப்புக் கம்பிகளை ஒன்றாகச் சேர்த்து வைத்து மின்சாரத்தை எடுத்துச் செல்கிற வயரினைப் போலவே, அது அம்மாவுக்கும் குழந்தைக்கும் இடையேயான இரத்தத்தை மூன்று இரத்தக்குழாய்களின் வழியே எடுத்துச் செல்கின்ற ஒரு கொடி வயருதான். பொதுவாக குழந்தை பிறந்து தொப்புள்கொடியில் செல்கின்ற ரத்தக்குழாயினுடைய துடிப்புகள் நின்ற பிறகு தான் மருத்துவர்கள் அதை துண்டிக்கவே செய்வார்கள். அதுவரையிலும் தொப்புள்கொடியின் உதவியால் அம்மாவும் குழந்தையும் ஒருசேர இணைந்தே தான் இருப்பார்கள். இப்படித் தாமதமாக தொப்புள்கொடி வெட்டுகிற செயலினால் தான் மெல்ல துடித்தோடிக் கொண்டிருக்கிற இரத்தக்குழாயின் வழியே கூடுதலான இரத்தமானது குழந்தைக்குச் செல்கிறது. இதனால் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தில் இரத்தச்சோகை போன்ற நோய்கள் வருவதற்கான வாய்ப்புகளும் குறைந்துவிடுகின்றன.
முலைக்கம்பின் கயிற்றில் பிணைக்கப்பட்ட தாய்ப்பசுவானது அதன் கன்றுக்குட்டிக்குப் பாலூட்டுவதைப் போலவே, அம்மாவும் தனது குழந்தையின் தொப்புள்கொடி துண்டிக்கப்படாத நிலையிலேயே மார்பில் போட்டு பாலுட்டிக் கொண்டிருப்பாள். குழந்தை பிறப்பதற்கும் தொப்புள்கொடியின் துடிப்பு நின்று அதனைத் துண்டிப்பதற்கும் இடையிலான குறுகிய நேரம் தான், தாய் தன் பிள்ளைக்கு முதல் தாய்ப்பாலான சீம்பாலைப் புகட்டுவதற்கான மிகச் சரியான நேரமே! இச்சமயத்தில் குழந்தையை மார்பிலே போட்டு சுவைக்கச் செய்வதன் மூலமாக அவர்கள் மிக நீண்ட ஆயுள் வாழ்வதற்கான முதல் அடியினை தாய்மார்கள் எடுத்து வைக்கிறார்கள். மேலும் பிறக்கிற ஒவ்வொரு குழந்தைகளுக்குமாக தாய்மார்கள் செய்ய வேண்டிய முதல் சடங்கும் கடமையுமாக இத்தகைய சீம்பால் புகட்டும் நிகழ்வு தான் பாரம்பரியமாய் இருக்கிறது.
கர்ப்பகாலத்திலேயே மார்பகத்தை சுத்தமாக பராமரிப்பதன் அவசியத்தைப் பற்றி சென்ற அத்தியாயத்திலேயே பார்த்தோம் அல்லவா! இதன் மூலமாக பிரசவித்தவுடனே பாலூட்டுதற்காக மார்பகத்தை அவசர அவசரமாக தயார்படுத்துவதைப் பற்றி தாய்மார்கள் யோசிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. பொதுவாக பிரசவித்த மறுகணமே தாய்ப்பாலைப் புகட்டச் சொல்லி தாய்மார்களுக்கு அறிவுறுத்தப்படுவதால் மார்பகத்தை சுத்தம் செய்து கொண்டிருப்பதற்கெல்லாம் அவர்களுக்கு நேரமிருக்காது. பிரசவத்திற்கு முன்பாகக் கிடைக்கிற நேரத்தில் வேண்டுமானால் வெந்நீரில் துணியை நனைத்து மார்பகத்தை சுத்தமாக்கிக் கொள்ளலாம். இப்படிச் செய்வதன் மூலமாக மார்புக்காம்பை கவ்விச் சுவைக்கிற குழந்தைகளுக்கு ஆரோக்கியமில்லாத மார்பகத்தால் ஏதேனும் தொற்றாகிவிடுமோ என்று தாய்மார்களும் அச்சப்பட வேண்டியதில்லை.
பிரசவ அறையிலே தாய் சேயினுடைய முழு உடல் பரிசோதனையும் செய்துவிட்டு அவர்களை தாய்ப்பால் புகட்டுவதற்காக எல்லா வகையிலும் தயார் செய்த பின்னரே வார்டு பகுதிக்கு மாற்றுவார்கள். அதேசமயம் சிசேரியன் செய்து கொண்ட தாய்மார்களை அறுவை அரங்கிலிருந்து அவசரப்பிரிவிற்கு மாற்றிய பின்பு கொஞ்சம் தாமதமாகத் தான் வார்டுக்கு அனுப்புவார்கள். இதனால், தங்கள் குழந்தைக்கு இயல்பாகவே தாய்ப்பால் புகட்ட முடியாத நிலையில் சிசேரியன் தாய்மார்கள் சிக்கிக் கொள்கிறார்கள். ஆனாலும்கூட பெண் உறவினர்கள் யாரேனும் சிசேரியனாகிய தாயின் மார்பிலிருந்து தாய்ப்பாலைப் பிளிந்தெடுத்து பாலாடையில் கொண்டு போய் குழந்தைக்கு ஊட்டிவிட முடியும்.
ஆனாலும் தாய்ப்பாலைப் பீய்ச்சி எடுப்பதை ஒருசிலர் அசூசையாக நினைத்துக் கொண்டு விலகியே இருந்துவிடுகிறார்கள். ஒருவேளை அச்சமயத்தில் பசிக்காக அழுது குழந்தைகள் துவண்டு போக ஆரம்பித்தால் சட்டென்று உறவினர்களெல்லாம் பதட்டமாகி புட்டிப்பால் கொடுப்பதற்காக தயாராகிவிடுகிறார்கள். இப்படி, இரத்த உறவாகிய பெண்ணின் மார்பைத் தொட்டு பாலாடையில் பாலெடுத்துக் கொண்டு போய் பிள்ளைக்குப் புகட்டுவதையெல்லாம் அசூசையாக நினைத்துக் கொள்பவர்களுக்கு, மாட்டின் பாலையோ நிறுவனங்கள் அடைத்துக் கொடுக்கிற பால்பவுடரையோ புட்டியில் நிரப்பி கொடுப்பதற்கு எந்தக் கூச்சமும் படுவதில்லை. ஆகவே தான் உடனிருக்கிற உறவினர்களும் சீம்பால் மற்றும் தாய்ப்பால் புகட்டுதல் பற்றிய விழிப்புணர்வுடனே இருப்பது அவசியமாகிறது.
எல்லாவற்றையும்விட தாய்மார்களுடைய முக்கியப் பிரச்சனையே பிரசவித்த வேதனையும் கடந்து இலேசாக உடலை இசைந்து கொடுத்தபடி பிள்ளையின் பசிக்கு ஏற்ப தாய்ப்பாலூட்ட வேண்டுமென்பது தான். ஆனாலும்கூட தாயினுடைய வலியும் வேதனையும் தீர, குழந்தைகள் மார்பிலே தாய்ப்பாலைச் சவைத்துக் குடிப்பது ஒன்றுதான் தீர்வு என்பதைப் பற்றி நாம் முக்கியமாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. மார்புக் காம்பை சவைத்துக் குடிக்கையில் அத்தகைய தொடு உணர்வினால் தூண்டப்பட்ட நரம்புகளெல்லாம் மூளைக்குச் சென்று தாய்ப்பால் ஹார்மோனான புரோலாக்டினைச் சுரக்கச் செய்கிற அதேசமயத்தில் கூடுதலாக ஆக்ஸிடோசின் ஹார்மோன்களையும் இரத்தத்தில் சுரக்கச் செய்கிறது. இந்த ஆக்ஸிடோசின் ஹார்மோன்கள் தான் தாய்மார்களினுடைய தாய்மைக்கான உணர்வுகளையும், மகிழ்ச்சியுடன்கூடிய ஆனந்தப் பெருநிலையையும் கூடிப் பெருகச் செய்கிறது. தாய்மார்களெல்லாம் இன்றும் பிரசவித்த அத்தனை உடல் வாதையும் கடந்து மகிழ்ச்சியோடு பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்றால் அதற்கு இத்தகைய ஆக்ஸிடோசின் ஹார்மோன்கள் விடாமல் உடலில் சுரப்பதுதான் காரணமே!
அதேசமயம் தாய்ப்பாலூட்டத் துவங்குகிற போது நாம் கவனிக்க வேண்டிய இன்னொரு விசயமும் இருக்கிறது. பிரசவித்தவுடனே அயர்ந்து போய் படுத்திருக்கிற அம்மாவின் உடலில் பாசி போல் படிந்த பனிக்குடத் தண்ணீரின் கறையும், வழிந்தோடிய இரத்தத்தின் உறைந்த திட்டுகளுமாக அங்குமிங்கும் சேர்ந்திருக்கும். இதன் கூடவே பிரசவித்துக் களைத்த உடலின் வியர்வையும், மருந்தின் வாசமுமாக சேர்ந்து குழந்தைக்கு ஒருவித ஒவ்வாமையை உண்டாக்கி தாய்ப்பால் குடிப்பதற்கான ஆசையே சுத்தமாக எழவிடாமல் செய்துவிடும்.
குழந்தைக்குப் பால் புகட்டியதும் மார்பிலிருந்து வழிகிற மிஞ்சிய தாய்ப்பாலானது சட்டையில் திட்டாகப் படிந்தாலோ, வேலை நிமித்தமாக வெளியே செல்கிற போது மார்பில் பால் கெட்டித்து உள்ளாடையில் மெல்லக் கசிந்தாலோ, பிள்ளையை நினைத்தபடியே துயில் கொள்கிற தாயின் கனவுகள் வழியே தன்னியல்பில் தாய்ப்பால் சுரந்து ஆடைகள் நனைந்து போனாலோ அவை வெளிப்படுத்துகிற வாசனைகள்கூட குழந்தைக்குப் பிடிப்பதில்லை. இதனால் சில குழந்தைகள் தாய்ப்பாலைக் குடிக்காமல் அடத்துடன் மூக்கை விடைத்தபடி அழுவார்கள். பாலைக் குடிக்காமல் வெறுமனே மார்புக் காம்பில் வாய் வைத்துக் கொண்டு முரண்டு பிடிப்பார்கள். ஆகவே தான் கர்ப்பகாலத்தில் பேணுகிற உடல் சுத்தத்தைப் போலவே குழந்தை பிறந்த பின்னாலும் அதை நாம் பேண வேண்டியிருக்கிறது.
தாய்மார்களும் அடிக்கடி வெந்நீர் வைத்துக் குளித்து வெளியேறுகிற வியர்வையும், இரத்தக் கவிச்சை வாடையும் இல்லாதவாறு உடலை பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். பிறப்புறுப்பிலிருந்து இரத்தம் கசிவது நிற்கிற வரையிலும் நாப்கின் மற்றும் போர்வையின் விரிப்பை அடிக்கடி மாற்றிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். தாய்ப்பால் புகட்டிய ஆடைகளையும் உள்ளாடைகளையும் அடிக்கடி மாற்றியணிய வேண்டும். ஆடைகளின் வாசம் போகிற வரையில் அழுக்காய் படிந்த திட்டுகள் போக நன்றாகத் துவைத்து அதை வெயிலில் நன்கு உலர வைத்த பின்பே அணிந்து கொள்ள வேண்டும். ஆக, நம்மிடம் சரியான அளவிலும் எண்ணிக்கையிலும் மாற்று உடைகள் இருக்கிறதா என்பதைப் பார்த்து உறுதி செய்து கொள்ள வேண்டும்.
கர்ப்பகாலத்தைப் போல பிரசவித்த பின்னாலும்கூட ஆடைகள் மற்றும் உள்ளாடைகளைத் தேர்வு செய்வதில் நாம் மிக கவனமாக இருக்க வேண்டியிருக்கிறது. கர்ப்பமாக இருக்கையில் துருத்திய வயிற்றுக்கு ஏற்ப சேலையும், வீட்டளவில் நைட்டி அணிவதைப் பற்றியும் ஏற்கனவே பார்த்தோம் அல்லவா! அதேசமயம் சுடிதார் அணிவதன் சிரமத்தையும், அதைத் தவிர்க்க வேண்டிய விசயங்களைப் பற்றியும் பார்த்தோம். அதையே தான் நாம் தாய்ப்பால் புகட்டுகிற காலம் முழுமைக்குமே கடைபிடிக்க வேண்டியிருக்கும்.
வீட்டிற்கு வெளியே செல்கையில் நம் பிள்ளைக்குத் திடீரென்று பசியெடுத்து அழும் போது, அவர்களுக்குப் பிறகு புகட்டிக் கொள்ளலாம் என்றெல்லாம் சும்மா இருந்துவிட முடியாதல்லவா? உடனே ஒதுக்குப்புறமாகப் போய் குழந்தையை அமர்த்திவிட்டுத் தானே வேறு வேலைக்கு நகரவே முடியும். ஆக, தாய்ப்பால் புகட்டுவதற்கு வசதியாகவும், பொது இடங்களில் கூச்சமின்றி பிள்ளையை மார்பில் போட்டு அமர்த்துவதற்கு ஏதுவாகவும் தக்க ஆடைகளை வாங்கி அணிவது தானே சரியாக இருக்கும்.
எப்போதாவது சுடிதார் அணிந்தபடி வெளியே செல்கிற அம்மாக்களை யாரேனும் கவனித்திருக்கிறீர்களா? அழுத பிள்ளையை அமர்த்துவதற்கு மேலாடையை மார்புக்கு மேல்வரை உயர்த்த வேண்டி ஒருவித சிரமத்தோடே பாலூட்டிக் கொண்டிருப்பார்கள். பொது இடங்களில் சுற்றிலும் அலைபாய்கிற கண்களின் தவிப்போடு அவசர அவசரமாக பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பாலை அவர்கள் புகட்டி வேண்டியிருக்கும். ஒருசிலர் இதற்கெல்லாம் அஞ்சியபடி வீட்டைவிட்டு வெளியேறும் போதெல்லாம் புட்டிப்பாலும் கையுமாகவே கிளம்பி விடுகிறார்கள்.
அதுவே சேலையில் செல்கையில் அவர்கள் எந்தப் பொதுவெளியிலும் சாவகாசமாய் அமர்ந்து நிம்மதியாகப் புகட்ட முடிகிறது. இன்னும்கூட சொல்லப்போனால் சேலையில் பாலூட்டுவதற்காக மார்பை முன்பக்கபாக கையாளுவதும்கூட எளிதானதுதான். ஆனால் இவையெல்லாம் சுடிதார் அணிவதில் சாத்தியப்படுவதில்லையே! அதேசமயம் வீடுகளில் நாம் எப்போதும் போல நைட்டியை தாராளமாக அணிந்தபடியே தாய்ப்பாலூட்டிக் கொள்ளலாம். இப்போதெல்லாம் தாய்ப்பால் கொடுப்பதற்கென்ற வசதியோடு முன்பக்கமோ, பக்கவாட்டிலோ ஜிப் வைத்த மாடல்களில் நைட்டிகள் நிறையவே வந்துவிட்டன. ஆகவே தான் கர்ப்பகாலத்திலும் சரி, தாய்ப்பாலூட்டும் காலத்திலும் சரி, வெளியே சேலைக்கும் வீட்டினுள்ளே நைட்டிக்குமாக பழகிக் கொள்ள வேண்டுமென்று மருத்துவர்களும் அறிவுறுத்துகிறார்கள்.
அடுத்ததாக உள்ளாடைகளைப் பற்றிய கவனம்தான் மிக முக்கியமானது. ஏனென்றால் இப்போதுதான் குழந்தை பிறந்து விட்டார்களே! மார்பகத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக மட்டுமே இதுவரை நாம் அணிந்து வந்த உள்ளாடைகளுக்குப் பதிலாக இப்போது கூடுதலாக தாய்ப்பால் ஊட்டுவதற்கென்று சேர்த்தே தயாரிக்கப்படுகிற உள்ளாடைகளாகப் பார்த்து அணிய வேண்டியிருக்கும். அட, எல்லாமே உள்ளாடைகள் தானே! இதில் கூடவா நாங்கள் கவனம் செலுத்த வேண்டும்? என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தால் அதுவும்கூட தவறுதான்.
நாம் வயதிற்கு வந்த பின்னால் மார்பகம் மாற்றமடைவதன் காரணமாக அணிகின்ற உள்ளாடைகளெல்லாம் வெறுமனே மார்பகத்தை பாதுகாக்கக் கூடியவை மட்டுமே! ஆனால் தாய்ப்பால் புகட்டுவதற்கென்று தயாரிக்கப்படுகிற உள்ளாடைகள் என்பதோ பாலூட்டுகிற சமயத்தில் ஏற்படுகிற அசௌகரியத்தைக் குறைப்பதற்காகவென்று தனித்த ஏற்பாட்டோடே தயாரிக்கப்படுகின்றன.
இத்தகைய உள்ளாடைகளின் வழியே சிரமமின்றி ஆடையை விலக்கி சீக்கிரத்தில் தாய்ப்பால் புகட்டவும், பொது இடத்தில் தயக்கமின்றி பிள்ளையை அமர்த்துவதற்கும் இவை தனித்தே வடிவமைக்கப்படுகின்றன. தாய்ப்பால் சுரந்து கனத்துப் போகிற மார்பிற்கு ஏற்ப மென்மையாகவும் இவை இருக்கின்றன. இத்தகைய உள்ளாடைகளை முழுவதுமாக கழற்றத் தேவையின்றி, ஒரு கையில் குழந்தையைத் தாங்கியபடியே மறு கையினால் தாய்ப்பாலூட்டுவதற்கென்று மார்பினைத் தயார் செய்துவிட முடியும். இதனால் ஒரே சமயத்தில் இரண்டு மார்பையும் வெளிப்படுத்த வேண்டிய அவசியமில்லாமலே தாய்ப்பாலைப் புகட்டிவிட முடிகிறது. இப்படி எத்தனையோ மாடல்களில் உள்ளடைகள் விதவிதமாக வந்தபடியே தான் இருக்கின்றன. ஆகவே, நாம் தான் நமக்குப் பொருந்தமான வகையில் உள்ளாடைகளைத் தேர்வு செய்து பிள்ளைக்குப் புகட்டுவது பற்றிய விழிப்புடனே இருக்க வேண்டியிருக்கிறது.
பொதுவாக உள்ளாடைகளை வாங்கும் போது தற்போதைய அளவை விட கூடுதலான அளவில் வாங்குவதே நல்லது. தாய்ப்பால் சுரக்கச் சுரக்கப் பெரியதாகிற மார்பிற்குப் ஏற்ப பொருத்தமில்லாத உள்ளாடைகளை அணிகிற போது அவை ஒருவித இறுக்கத்தை மார்பகத்தின் மேல் ஏற்படுத்துகிறது. இதனால் உள்ளிருக்கிற பால்சுரப்பிக் குழாய்களிலிருந்து காம்பிற்குச் செல்கிற தாய்ப்பாலின் வழித்தடத்தில் சிக்கலாகி அவ்விடத்திலேயே தாய்ப்பால் கட்டிக் கொண்டு புண்கள் வைப்பதற்கும் வாய்ப்பிருக்கிறது. மேலும் மிருதுவான, காட்டன் துணியாலான உள்ளாடைகளைத் தேர்வு செய்கிற போது உராய்வினால் ஏற்படுகிற எரிச்சலோ, அலர்ஜியோ இதனால் ஏற்படுவதில்லை. கூடுதலாக இவை தாய்ப்பால் கசிவதையும், வியர்வையும்கூட நன்றாக உறிஞ்சிக் கொள்கின்றதே!
அதுமட்டுமல்லாமல் வெளியே செல்கையில் மெல்லக் கசிந்து வருகிற தாய்ப்பாலால் உள்ளாடையும், சேலையும் ஈரமாகி ஒருவித சங்கடத்தையே அது ஏற்படுத்திவிடுகிறது அல்லவா! ஆனாலும் இத்தகைய அசௌகரியங்களுக்கென்றே தயாரிக்கப்படுகிற சிறிய அளவிலான பஞ்சுத் துணியினை (BREASTPAD) உள்ளாடைக்குள் வைத்து தாய்ப்பாலை உறிஞ்சுவதற்காக பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். இதனால் அலுவலகங்கள் போன்ற வெளியிடங்களுக்குச் செல்கையில் தாய்ப்பால் சுரந்து சட்டைகள் நனைவதைப் பற்றியோ, அதனது வாசனையைல் பொது இடங்களில் ஏற்படுகிற அசௌகரியங்களைப் பற்றியோ எந்தக் கவலையுமின்றி நாம் நிம்மதியாகவும் இருக்க முடியும்.
ஆகவேதான் தாய்மார்களே பிரசவித்த பின்னாலும்கூட தாய்ப்பாலூட்டுவதற்கென்றே தனித்த வகையில் ஆடைகள், உள்ளாடைகள், தாய்ப்பாலூட்டத் தேவையான உபரி தேவைகளென நாம் முன்கூட்டியே கர்ப்பகாலத்தில் வாங்கி பத்திரப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டுமென்று அறிவுறுத்த வேண்டியிருக்கிறது. இப்படியெல்லாம் தயாராகிற போது தான் தாய்மார்களே, நம் தாய்ப்பாலூட்டும் காலத்தை ஒரு வசந்த காலத் துவக்கத்தின் கொண்டாட்டத்தைப் போல முழுமகிழ்ச்சியோடு அனுபவிக்கவே முடியும்.
தாய்ப்பாலென்பது குழந்தைகள் பிறந்த பின்னால் சுரக்கப் போவது தானே? அதற்காக நீங்கள் என்னவோ கர்ப்பகாலத்திலேயே தாய்ப்பாலூட்டச் சொல்லி புதிதாக எங்களை ஏதேதோ பேசிக் குழப்புகிறீர்களே? என்று யோசிக்கிறீர்கள் அல்லவா! அப்படியானால் இந்த ஒரு விசயத்தைக் கவனியுங்கள். நாம்கர்ப்பமாயிருக்கிற காலத்தில் பாறையிலிருந்து கசிகிற நீர்ச்சுனை போல மார்பிலிருந்து அவ்வப்போது கசிந்து வருகிற தாய்ப்பாலை நீங்களும்கூட கவனித்திருக்கக்கூடும். அப்படியிருக்கையில் பிரவசித்தவுடன் தாய்ப்பாலூட்டுவதற்கான ஆயத்த வேலைப்பாடுகளை நமது மார்பகம் கர்ப்பகாலத்திலேயே செய்யத் தயாராகிவிட்டது என்று தானே அர்த்தமாகிறது.
பொதுவாக தாய்ப்பால் பற்றிய பேச்சைத் துவங்கிவிட்டாலே ″என்ன, தாய்ப்பாலைப் பத்தி மாசமா இருக்கும் போதே படிச்சுத் தெரிஞ்சுக்கணுமா! இப்பத் தானே எனக்கு எட்டு மாசமே ஆயிருக்கு. இதெல்லாம் கொழந்தைங்க பொறந்தப் பின்னாடி கேட்டுத் தெரிஞ்சுக்கிட்டா போதாதா?″ என்று தான் பெண்கள் எல்லோரும் சிந்திக்கிறார்கள். கூடவே கர்ப்பகாலம் தொடர்பாக வெளிவருகிற புத்தகங்களில்கூட தாய்ப்பால் பற்றிய விளக்கங்களை ஒரு பக்க அளவில் மட்டுமே பேசிவிட்டு கடந்துவிடுகிறார்களே! இதனால், தாய்ப்பால் கொடுப்பதெல்லாம் என்ன ஒரு பெரிய விசயமா? தாய்ப்பால் பற்றியெல்லாம் தனியே படித்து வேறு தெரிந்து கொள்ள வேண்டுமா? என்று கர்ப்பவதிகளும் இதை சாதாரணமாக நினைக்கத் துவங்கிவிட்டார்கள். ஆகவேதான் இன்று நாம் கர்ப்பகாலத்திலேயே தாய்ப்பால் புகட்டுவதன் அவசியத்தைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு வந்திருக்கிறோம்.
சமீபத்தில் திருமணமான பெண்ணொருவள் கர்ப்பமாகியிருக்கிறாள் என்று வைத்துக் கொள்வோம். உடனே உறவினர்களும், அக்கம் பக்கத்திலிருப்பவர்களும், ஏன் நாமும்கூட ஒன்றுகூடி என்ன பேசிக் கொள்வோம்?″அட, இவ என்ன வயிறே இல்லாம இருக்கா! இவளுக்குப் பிள்ளை உண்டாயிருக்கா இல்லியா?″ என்று வயிற்றையே கண்ணும் கருத்துமாக வைத்துக் காதோடு காதாக மெல்ல கிசுகிசுத்துக் கொண்டிருப்போம். ஆக, இவையெல்லாமே ஒரு பெண் கர்ப்பமாகிவிட்டால் பிள்ளை வயிற்றுக்குள் தானே வளரும் என்கிற சாதாரண புரிதலின் காரணமாக வருவது தான்.
அதேசமயம் கர்ப்பத்தின் காரணமாக அந்தக் குறிப்பிட்ட பத்து மாதங்களில் உச்சந்தலையிலிருந்து உள்ளங்கால் வரையிலும் இந்த வயிற்றையும் தாண்டி ஒரு கர்ப்பவதியின் உடலிலும், மனதிலும் எவ்வளவோ மாறுதல்கள் ஏற்படுகின்றன என்பதைப் பற்றி யாரும் இங்கே பொருட்படுத்துவதில்லை. ஏன், நாமும்கூட,″வயிறு பெரிதாகிவிட்டதா, இல்லையா? அப்படி வயிறு தொம்மென்று பெருத்துவிட்டால் குழந்தையும் கொழுகொழுவென வயிற்றுக்குள் வளர்ந்துவிடுவார்கள் தானே!″ என்று ஒப்பீட்டளவில் பருத்த வயிற்றையும் கருவின் வயதையும் கணக்கிட்டு ஒருவகையில் சமாதானம் செய்து கொள்கிறோம். இங்கே கருப்பையானது பத்து மாதங்கள் குழந்தையை வயிற்றில் சுமந்து வளர்க்கிறதென்றால் பிள்ளைகள் பிறந்த பின்னால் மார்பகம் தான் ஒரு வயதிற்கும் மேலாக அவர்களை பாலூட்டி சீராட்டி வளர்கிறது என்றால் மார்பகத்திற்கும் நாம் சம அளவு கவனமாவது தர வேண்டும் அல்லவா!
ஆனால் வயிற்றுக்கு ஈடாக சற்று மேலே மார்பகமும் கர்ப்பகாலத்தில் மெல்ல மெல்ல பெரிதாகிக் கொண்டிருப்பதைப் பற்றி நம் கர்ப்பவதிகள்கூட கண்டு கொள்வதில்லை. இப்படி மார்பகத்திற்கென தனியே கவனம் கொள்ள வேண்டுமென்று மருத்துமனையில்கூட பொறுப்பாக அறிவுறுத்தப்படுவதும் இல்லையே! நமது கருப்பை நிலத்தை உழுது, கருவை அதிலே விதைத்து, நஞ்சுக்கொடியில் பாத்திகட்டி, அதற்குள் தனது ஒட்டுமொத்த குருதியையும் பாய்ச்சி, நம் பிள்ளையை போஷாக்குடன் வளர்க்கும் அந்த சமயத்தில், அதே இரத்தத்தை தனது மார்பிலே ஏந்தியபடி தாய்ப்பாலூட்டுவதற்கான முன்னேற்பாடுகளை மார்பகமும்கூட அச்சமயத்திலே துரித வேகத்திலே துவங்கியிருக்கும். ஆக, மார்பகமும்கூட நம் கர்ப்ப காலத்தின் ஓர் அங்கம் தான் என்பதை நாம் எப்போதும் மறந்துவிடக் கூடாது.
கர்ப்பவதியாகிய நாம், நம்முடைய மார்பகங்கள் பற்றிய அடிப்படை விசயங்களில் தெள்ளத் தெளிவாக இருக்க வேண்டும். நாம் வயதிற்கு வந்த நாளிலிருந்து மார்பில் ஏற்படுகிற படிப்படியான மாற்றங்களை அன்றாடம் கவனித்தபடியே இருக்க வேண்டும். அப்போது தான் கர்ப்பவதியாக பொறுப்பேற்ற பின்னால் ஏற்படுகிற மார்பகத்தின் அத்தியாவசிய மாற்றங்களைப் புரிந்து கொண்டு அதற்கேற்ப நம்மைத் தயார்படுத்திக் கொள்ள முடியும். இப்படி ஒவ்வொரு விசயங்களாக கவனித்துப் பார்த்து பிரசவத்திற்கு தயாராகிற பட்சத்தில்தான், குழந்தை பிறந்த அடுத்த நிமிடத்திலேயே மார்பில் போட்டு பிள்ளைக்குப் பாலூட்டும் முதல் அனுபவத்தில் எவ்வித பதட்டமும், குழப்பமும் இல்லாமல் நிதானமாகக் கொடுக்க முடியும். அதேசமயம் நம் பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பாலூட்டுகிற தனிச்சுகத்தை முழுவதுமாக மகிழ்ச்சியுடன் அனுபவிக்கவும் முடியும்.
படம்-1
அதெல்லாம் சரி, முதலில் மார்பகம் என்றால் என்ன என்பதைப் பற்றி புரிந்து வைத்திருக்கிறோமா? பெண்களின் நெஞ்சுக்கூட்டுப் பகுதியிலிருந்து இருபுறமும் துருத்திக் கொண்டிருக்கும் இரண்டு பெரிய பால் சுரப்பிகள் தானே! இந்தப் பால் சுரப்பியின் மேலே மென்மையான தோலினால் மூடப்பட்டிருக்கிறது, அவ்வளவுதான். அந்தத் தோலின் மையத்திலே மார்புக் காம்பும், அதைச் சுற்றி வட்டமடித்த கருமையான நிறத்தில் ஏரியோலாவும் இருக்கின்றன. இன்னும்கூட நாம் கொஞ்சம் மார்பகத்தின் உள்ளே சென்று நுண்ணோக்கியால் உற்றுக் கவனித்தோமென்றால் குட்டிக்குட்டியான பால் சுரப்பிகளெல்லாம் திராட்சைப் பழக் கொத்துகளைப் போல அழகழகாகத் திரண்டிருப்பதையும் காண முடியும்.
இந்த அனைத்து பால்சுரப்பிப் பைகளிலிருந்தும் உற்பத்தியாகிற பாலானது வழிந்து நழுவி ஒரேயொரு பால்சுரப்பிக் குழாயில் சென்று திறக்குமாறு வடிகால் போல இங்கே இலாவகமாக கட்டப்பட்டிருக்கும். இப்படி இரண்டு மார்பிலுமே 10 முதல் 20 அடுக்குகளில் பால் சுரப்பிப் பைகள் ஒன்றாகத் திரண்டு ஒரு பூச்சரம் போல வரிசையாக கோர்க்கப்பட்டிருக்கும். இந்த பால்சுரப்பிகளுக்கு இடையேயும் அதனைச் சுற்றிலும் தான் கொழுப்புச் செல்களும் மற்ற இணைப்புத் திசுக்களும் காரைச் சாந்து போல மொழுகிப் பூசியபடி மார்பகத்திற்கு ஒரு கச்சிதமான வடிவத்தை அளித்துக் கொண்டிருக்கும்.
படம்-2 ( பால்சுரப்பின் கட்டமைப்பு )
இப்படியாக கர்ப்பகாலத்தின் நாட்கள் செல்லச் செல்ல மார்பகத்தின் பால்சுரப்பிகளெல்லாம் தடித்து அளவிலே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பெரிதாகின்றன. அதிலிருந்து சுரக்கிற தாய்ப்பாலைச் சுமந்துச் செல்கிற சிறியது முதல் பெரியது வரையிலான பால் சுரப்பிக் குழாய்களும் நன்றாக இளகிக் கொடுத்து விரிந்து கொள்கின்றன. இதனால் தாய்ப்பாலும் தங்குதடையின்றி காம்பு வரையிலும் எளிதாக வெளியேறிவிட முடிகிறது. மார்பக உள்ளடுக்குகளிலும்கூட நாளுக்கு நாள் அதிகப்படியான கொழுப்புகள் வந்து படிந்த வண்ணமாகவே இருக்கின்றன. இப்படியாக வயிற்றுக்கு ஈடாக மார்பகமும் தன்னை நிதானமாக கர்ப்பகாலத்தில் நிறைத்துக் கொள்கிறது. என்ன ஒரு வித்தியாசம், இங்கே கர்ப்பம் பிள்ளையால் நிறைகிறது என்றால், மார்பகம் தன்னை கொழுப்பால் நிறைத்துக் கொள்கிறது, அவ்வளவுதான்.
சரி, இப்போது நாம் தாய்மார்களிடையே இருக்கிற ஒரு இயல்பான சந்தேகத்தைப் பற்றி விவாதிப்போமே! அதாவது சிறிய மார்பகம் என்றால் அதிலே குறைவான அளவு தாய்ப்பாலும், பெரிய மார்பகம் என்றால் அதில் அதிகப்படியான தாய்ப்பாலுமாக வித்தியமாசப்பட்டு ஒரு மார்பின் அளவை வைத்துச் சுரக்குமா என்ன? அப்படியென்றால் அளவிலே பெரிய மார்பகமாக இருக்கிற பக்கம் மட்டுமே வைத்து பாலூட்டினால் பிள்ளைகளும் ஒருவழியாக நன்றாகக் குடித்துத் தேறிவிடுவார்கள் தானே? என்ற கேள்வியும் குழப்பமுமாகத் தான் தாய்மார்கள் பலரும் இருக்கிறார்கள்.
பொதுவாக ஒரு மார்பகம் முழுமையும் எடுத்துக் கொண்டால் அதன் 20 சதவீத பகுதிகள் மட்டுமே பால்சுரப்பிகளாக இருக்கும். அதேசமயம் மீதமுள்ள 80 சதவீத பகுதியும் வெறுமனே கொழுப்புகளாலும், இதர சாதுவான திசுக்களாலும் தான் நிறைந்திருக்கும். இப்போது நாம் விளங்கிக் கொள்ள வேண்டியது என்னவென்றால், எல்லா பெண்களுக்கும் மார்பிலுள்ள பால் சுரப்பிகளின் அளவும், எண்ணிக்கையும் 20 சதவீத என்பதாக ஒரேபோலத் தான் இருக்கும். ஆனால் நாம் சொல்லுகிற மாதிரியான சிறிய மார்பகம், பெரிய மார்பகம் என்கிற அளவுகோலெல்லாம் அதிலே சேகரமாகிற மீதமிருக்கிற 80 சதவீத இதர கொழுப்புகளின் எண்ணிக்கையை வைத்து தானே தவிர பால்சுரப்பிகளினுடைய அளவையோ எண்ணிக்கையோ பொறுத்தது அல்ல என்பதைப் புரிந்து கொண்டாலே ஒருவகையில் நம் தாய்மார்களின் குழப்பம் தீர்ந்துவிட்ட மாதிரிதான்.
நம் மார்பிலுள்ள பால்சுரப்பிகள் தான் தாய்ப்பால் சுரக்கிற அத்தியாவசியமான வேலையைச் செய்கின்றன. இதில் கொழுப்புகளின் பணி என்பதோ சார்ஜ் ஏற்றி வைத்துக் கொள்ளுகிற அவசரகால பேட்டரி போலத்தான். அதாவது குழந்தைகள் பிறந்த பின்பாக, அம்மாக்களின் உடல் பலவீனமாகி, நலிவுற்று சரியாகச் சாப்பிடக்கூட முடியாமல் இருக்கிற சமயத்தில், பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பாலூட்டுவதற்குத் தேவையான சக்தியை இத்தகைய கொழுப்புகள் தான் பெருந்தன்மையாக வாரி வழங்குகின்றன. இப்படி கர்ப்பகால முன்தயாரிப்பு வேலையாக கொழுப்புகளை உடம்பில் சேகரமாக்கிக் கொள்வது நம் மார்பில் மட்டுமல்ல தொடையிலும், புட்டங்களிலும்கூட நடந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது. ஆக, தாய்ப்பால் சுரத்தலுக்கான பணியில் இத்தகைய கொழுப்புகளுக்கு எந்தப் பங்கீடுமே இல்லை என்பது தெள்ளத் தெளிவாகிறது அல்லவா! ஆக, மார்பகத்தின் அளவு சிறியதாக இருந்தாலும்கூட அதிலிருக்கிற பால் சுரப்பின் தயவால் தாய்ப்பால் நன்றாகச் சுரக்கத்தான் செய்யும் என்பதை நாம் இங்கே தெளிவாக புரிந்து கொள்வோம்.
மேலும் கர்ப்பவதிக்கு, கர்ப்பகாலத்தில் மார்பகம் இப்படி திம்மென்று வளர்ந்து கொண்டே போவதால் நெஞ்சுக்கூட்டில் பாரமாவதைப் போன்ற உணர்வு ஏற்படும். ஏதோ காலியான மார்பகத்தை கர்ப்பம் வந்து நிறைத்துவிட்டதைப் போலத் தோன்றும். இப்படிப் பெரியதாகிற மார்பகமும்கூட இரண்டு பக்கமும் ஒரே மாதிரியாக இருப்பதில்லை. ஒரு மார்பகம் பெரியதாகவும், இன்னொன்று சிறியதாகவும், ஏன் பார்ப்பதற்கு இரண்டு புறத்திலும் ஏற்றம் இறக்கமுமாகக் கூடத் தெரியலாம். அதற்காக நிலைக்கண்ணாடியில் மார்பைப் பார்த்துக் கொண்டே ″பெரியதாக இருக்கிற மார்பில் தானே தாய்ப்பால் நன்றாகச் சுரக்கும். எனவே அதில் மட்டும் தான் நான் முழுக்க பிள்ளைக்குப் பாலூட்டப் போறேன்″ என்று தவறுதலாக எண்ணிவிடக் கூடாது. இப்படி மார்பின் அளவை வைத்தும், வடிவத்தை வைத்தும் மட்டுமே தாய்ப்பால் சுரப்பதில்லை என்பதை ஒவ்வொரு கர்ப்பிணிப் பெண்களும் கட்டாயம் தெரிந்து வைத்திருக்க வேண்டும்.
அடுத்ததாக, அடிக்கடி மார்பகத்தின் உள்ளே சுருக் சுருக்கென்று மின்னல் வெட்டுவதைப் போன்ற உணர்வு ஏற்படும். சில நேரங்களில் சொல்லவே முடியாத அளவிற்கு மார்பில் வலியும் வேதனையும்கூட வாட்டி வதைக்கும். அடடா, என்னவென்று மேலோட்டமாகத் தொட்டுப் பார்த்தாலே குழந்தையின் சிரித்த கன்னங்களைப் போல தொம்மென்று இருக்கும். இவையெல்லாமே கர்ப்பகால ஹார்மோன்களின் தூண்டுதலால் மார்பினுள்ளே இருக்கிற சிறிய செல்களும், மெல்லியத் தசைகளும் தளர்ந்து இளகிக் கொடுப்பதாலும், அதற்கேற்ப இரத்தக்குழாய்களில் காட்டாற்று வெள்ளப் பாய்ச்சலோடு புரளுகிற குருதியின் ஓட்டத்தினாலும் தான் ஏற்படுகிறது என்பதைப் புரிந்து கொண்டாலே நாம் வீணாகப் பயப்பட வேண்டியதில்லை. மேலும் ஒரு தொட்டாச் சிணுங்கிச் செடியைப் போல கர்ப்பகால பெண்ணின் உடல் எதற்கெடுத்தாலும் உணர்ச்சித் தூண்டலுடனே இருப்பதால், நம் மார்பை இலேசாகத் தொட்டாலே நரம்புத் தூண்டலாகி வலியும், கூச்சமும், அழுத்தமும் இன்னும்கூட அதிகமாகவே தோன்றும்.
ஒருவேளை நீங்கள் குளிக்கிற போதோ, அலங்காரம் செய்ய கண்ணாடியின் முன்பு நிற்கிற போதோ மார்பகத்தைப் பார்க்க நேர்ந்தால் அதனது தோலின் நிற மாற்றத்தைக்கூட தெளிவாகக் காண முடியும். நல்ல மாநிறமாக இருப்பவர்களுக்கு தோலின் நிறம் கொஞ்சம் வெளுத்த நீலம் படிந்திருப்பதைப் போலவே தெரியும். அதைப் பார்த்தவுடனே என்னவோ, ஏதோவென்று பயப்பட வேண்டியதில்லை. மார்பகத் தோலிற்கு கீழே ஓடுகிற மெலிசான ரத்தக் குழாய்களெல்லாம் விரிவடைந்து, அதிலே இரத்த ஓட்டம் அதிகரிப்பதால், அத்தகைய இரத்தம் மற்றும் இரத்தக்குழாய்களின் நிறமே மார்பகத்தை வண்ணங்களாக, வெளுத்த ஒன்றாக மாற்றியிருக்கிறது என்பதைப் புரிந்து கொண்டாலே போதுமானதுதான். இப்படி மார்பக்கதின் ஒவ்வொரு மாற்றங்களையும் கவனிக்கிற போதுதான் இதனை எவ்வளவு அக்கறையோடு பார்த்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது என்பதே நமக்குப் புரிய வரும்.
பொதுவாக இரண்டு மார்பகங்களின் மையத்திலும் விரல் நுனியைப் போல காம்பானது துருத்திக் கொண்டிருக்கும். இந்தக் காம்புகளும்கூட கர்ப்பகாலத்தில் அளவிலே பெரிதாகி தடித்துக் கொள்கிறது, புடைத்துக் கொண்டு நிமிர்ந்து நிற்கிறது, நன்கு நிறமேறி அடர்ந்த கருப்பாகத் தோற்றமளிக்கிறது. இந்தக் காம்பின் மையத்தில் தான் தோட்டச் செடிகளுக்கு தண்ணீரைப் பாய்ச்சுவதைப் போல பால்சுரப்பிக் குழாய்கள் மொத்தமாக வந்து திறந்து கொண்டு தாய்ப்பாலை வெளியேற்றுகின்றன. நம் குழந்தைகளுக்குத் தாய்ப்பாலூட்டுகையில் மார்பைப் பற்றியபடி அவர்கள் சவைத்துக் குடிக்கும் போது இந்த நுண் துளைகளின் வழியாகத் தான் தாய்ப்பாலும் சுரந்து வெளியேறுகிறது.
இன்னும் கூடுதலாக, காம்பினைச் சுற்றியிருக்கிற ஏரியோலா என்கிற சிறிய வட்டமான பகுதியானது இப்போது படர்ந்து இரண்டு மடங்குப் பெரிதாகிறது. இந்த அடர் நிறத்திலான கருத்த வட்டமான பகுதியில் இப்போது குட்டிக்குட்டி முகப் பருக்களைப் போல கொஞ்சமாக துருத்த ஆரம்பித்திருக்கும். உடனே அதைப் பார்த்துவிட்டு, ″அச்சச்சோ! காம்பெல்லாம் புண்ணாயிடுச்சே!″ என்று அச்சப்பட வேண்டாம். இத்தகைய பருக்கள் எல்லாமே உங்களது கர்ப்பத்தின் விளைவாக ஹார்மோன்களால் மாற்றம் அடைந்த வியர்வைச் சுரப்பிகள் தான், தாய்மார்களே! மேலும் இதிலிருந்து சுரக்கிற எண்ணெய் பிசுபிசுப்புடைய இயற்கையான களிம்புகள் தான் மார்புக் காம்பினை சுத்தமாகவும், உராய்வுத் தன்மை இல்லாமலும் வைத்துக் கொள்ள உதவுகிறது. இன்னும்கூடசொல்லப் போனால் இத்தகைய ஏற்பாட்டால் தான் கிருமித் தொற்றுகள் மார்பில் ஏற்படுவதுகூட தடுக்கப்படுகிறது.
படம்-3
அது மட்டுமா சங்கதி! ஏரியோலா பருவிலிருந்து வெளியேகிற குறிப்பிட்ட செக்கு எண்ணெய் போன்றதொரு வேதிப்பொருளானது, குழந்தையைத் தாய்ப்பால் குடிக்கச் சொல்லி நறுமணத்தோடு கவர்ந்து ஈர்க்கிற வேலையை மெனக்கெட்டுச் செய்கிறது.இப்படியாக காம்புகள் பெரிதாகுவது, அடர்ந்த நிறத்தில் தோற்றமளிப்பது, ஏரியோலா கூடுதலாகப் படர்ந்து கொள்வது, அதிலே எண்ணெய் சுரப்பது உள்ளிட்ட மாற்றங்களெல்லாமே பிறந்த குழந்தையின் மங்கலாகத் தெரிகின்ற பார்வைக்கு எளிதில் காண்கிற படியும், காம்பிலே சென்று அவர்களது வாயினைச் சரியாகப் பொறுத்திக் கொண்டு பசியாறுவதற்கும் தான் என்பதைப் புரிந்து கொண்டாலே மார்பகத்தின் இயல்பான மாற்றங்களுக்கெல்லாம் நாம் அச்சப்பட வேண்டியதிருக்காது அல்லவா! மேலும் இத்தகைய மாறுதல்களால் குழந்தைகளும்கூட எந்தச் சிரமமுமின்றி எளிதாக தாய்ப்பாலை விரும்பிக் குடிக்கவும் செய்கிறார்கள்.
மேலும் காம்பைச் சுற்றிய ஏரியோலா பகுதியில் பல்லாயிரக்கணக்கான உணர்ச்சி நரம்புகள் அதிகரித்து அவையெல்லாம் ஒன்றோடொன்று பின்னிப் பிணைந்து அங்கேயே ஒரு வலைப்பின்னலை உருவாக்குகின்றன. இத்தகைய நெட்வொர்க்கினால் தான் குழந்தைகள் காம்பிலே வாய் வைத்தவுடன் அதனால் ஏற்படுகிற நுண்ணிய அழுத்தத்தையும், நுட்பமான தொடுதல் உணர்வையும் எடுத்துக் கொண்டு மூளைக்குப் போய் தாய்ப்பால் சுரக்க வேண்டும் என்கிற அன்புக் கட்டளையை உடனே பிறப்பிக்கச் செய்கிறது.
சரி, இப்படி கர்ப்ப காலத்தில் மார்பகம் மாற்றத்தைச் சந்திப்பதெல்லாமே இருக்கட்டும். அதற்காகவென்று கர்ப்பவதிகள் தங்களைக் கர்ப்பகாலத்திலே தயார் செய்து கொள்ள வேண்டாமா?ஏனென்றால், கர்ப்பமாகியவுடன் பெண்களின் உடல் முழுக்கவே மாறிவிடுகிறது அல்லவா! அத்தோடு சேர்த்து மார்பகத்தின் அளவும்கூட மாறிவிடுகிறது என்பதையும் இப்போது நாம் புரிந்து கொண்டோம். ஆக, கர்ப்பகாலத்திலேயே உடலிற்கேற்ப ஆடைகளையும், உள்ளாடைகளையும் தேர்வு செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் இப்போது நமக்கு வந்துவிடுகிறது.
இப்போதெல்லாம் கர்ப்பவதிகள் வீட்டை விட்டு வெளியேறும் போதும், மருத்துவமனைக்கு பரிசோதனைக்காகச் செல்கிற போதும் பொதுவாக சுடிதாரிலேயே செல்கிறார்கள். சுடிதார் என்பது கர்ப்பகாலத்திற்குப் பொருத்தமில்லாத ஆடையென்று மருத்துவமனையில் அடிக்கடி சொல்வதைக் கேட்கிறோம் அல்லவா! அதாவது தினந்தோறும் பெரிதாகும் வயிற்றுக்கு ஏற்ப சுடிதாரினால் தொடர்ந்து இளகிக் கொடுக்க முடியாது. நாமும்கூட எப்படித்தான் சுடிதாரை அளவு பார்த்து வாங்கி அணிந்து கொண்டாலும், ஏதாவதொரு பக்கமாக தொடையிலோ, இடுப்பிலோ, மார்பளவிலோ இறுக்கமாக பிடித்துக் கொள்ளத் தானே செய்கிறது. நாமும் இதற்காகவென்று அடிக்கடி ஒவ்வொரு மாதமும் போய் சுடிதாரை தைத்துக் கொண்டிருக்க முடியுமா என்ன?
அத்தோடு மருத்துவமனையில் கர்ப்பகால பரிசோதனைக்குச் செல்கையில் அடிவயிற்றில் கைவைத்து கர்ப்பப்பை பரிசோதனை செய்வதற்கு மருத்துவர்களுக்குமே இப்படி சுடிதாரைக் கட்டிக் கொண்டிருப்பது மிகுந்த சிரமமாகத்தான் இருக்கும். சுடிதார் போன்ற நெருக்கமாக ஆடைகளை அணிவதால் கர்ப்ப காலத்தில் உடலும் இறுக்கமாகி இயல்பாக மூச்சுவிடுவதைக்கூட அது சிரமப்படுத்தவே செய்கிறது. மேலும் சுடிதார் நாடாவை அடிவயிற்றில் போட்டு இறுக முடிச்சிட்டுக் கொள்வதால் தொடைப் பகுதியில் உஷ்ணம் அதிகமாகி, அதனால் நாடா கட்டிய பகுதிகள் மற்றும் தொடைப் பகுதிகளில் கிருமித்தொற்று ஏற்படவும் வாய்ப்பிருக்கிறதே!
ஆனால் சேலை கட்டுவதென்பது அப்படியல்ல. வயிறு எந்த அளவிற்குப் பெரிதாகிறதோ அதற்கேற்ப சேலையைத் தளர்த்திக் கொண்டு மேலே நெஞ்சுக்கூடு வரை ஏற்றிக் கட்டிக் கொள்ள முடியும். இதனால் மூச்சு விடவோ, வயிற்றை இளகிக் கொடுக்கவோ எந்தச் சிரமமும் இருக்காது. மருத்துவர்களுக்கும் கை வைத்துப் பரிசோதிப்பதற்கு மிக எளிதாக இருக்கும். இதனால் தான் கர்ப்பவதிகள் வெளியே செல்கையில் சேலையைப் பயன்படுத்திக் கொள்வதே நல்லது என்று மருத்துவர்கள் அறிவுறுத்துகிறார்கள். அதே சமயம் வீட்டில் இருக்கிற போது அவரவர் சௌகரியத்திற்கேற்ப தளர்வான நைட்டியாக அணிந்து கொள்ள வேண்டியது தான்.
தற்போது இவை அத்தனைக்கும் தீர்வாக பெண்கள் தங்களது சௌகரியத்திற்கேற்ற சுடிதாரினை கொஞ்சம் தளர்வாக தைக்கச் சொல்லிக் கேட்டு வாங்கிக் கொள்கிறார்கள். அப்படியும் இல்லையென்றால் கடையிலேயே தங்களுக்கெனச் சேரக்கூடிய அளவைவிட இன்னும் சற்றுக் கூடுதலான அளவிலே சுடிதாரை ரெடிமேடாக வாங்கியும் போட்டுக் கொள்கிறார்கள். மேலும் உடலை இறுக்காத, மிகவும் இளகுத் தன்மையுடைய மார்புப் பகுதியிலிருந்து குடை போல விரியக்கூடிய நவீன சுடிதார் மாடல்களும் வந்துவிட்டன. கர்ப்பகாலத்திற்கென்றே வடிவமைக்கப்படுகிற ஆடைகளும் இப்போது புத்தம் புதியதாய் வந்த வண்ணமாகவே இருக்கின்றன. ஆதலால் நாம் கவனிக்க வேண்டிய விசயமெல்லாம் பருத்தித் துணியிலான, இறுக்கமில்லாத, மென்மையான, இசையும் தன்மையுள்ள ஆடைகளைத் தேர்வு கொள்ள வேண்டுமென்பது தான். ஆக, எது எப்படியோ, கர்ப்பகாலத்தில் உங்களுக்கும், வயிற்றில் வளருகிற உங்கள் கருவிற்கும் ஏற்ற வகையில் சௌகரியமான ஆடைகளைத் தேர்வு செய்து அணிந்து கொள்வதே நல்லது.
ஆனாலும் இவையெல்லாவற்றையும்விட முக்கியமாகக் கவனிக்க வேண்டியது உள்ளாடைகளைப் பற்றிதான். ஏனென்றால் மார்பகமும் அளவிலே பெரிதாகியபடியே இருப்பதால், எப்போதும் அணிகிற அளவைவிட கூடுதலான அளவிலே உள்ளாடைகளை வாங்கி அணிய வேண்டியிருக்கிறது. அப்படி அணிகின்ற உள்ளாடைகள் இறுக்கமாக இல்லாமல் கொஞ்சம் தளர்வானதாக, பருத்தியால் ஆனதாகவும் இருக்க வேண்டியிருக்கிறது. இப்படிப் பொருத்தமான அளவில் உள்ளாடைகள் வாங்கி அணிகிற போதுதான் பிரசவத்திற்குப் பின்பாக ஏற்படுகிற மார்பகம் தளர்வடைதல் போன்ற பிரச்சினைகள் ஏதும் பெண்களுக்கு வருவதில்லை. இதனால் மார்பகம் மீண்டும் பழைய வடிவத்தைப் பெறுவதும் எளிதாகிறது.
அடுத்ததாக மார்பகக் காம்பில் சுரக்கிற சீம்பால் போன்ற நீரையும், ஏரியோலா பகுதியில் சுரக்கின்ற பிசுபிசுப்பான எண்ணெயையும் தினசரி குளிக்கும் போதோ அல்லது தனியே மிதமான சூட்டில் தண்ணீரை வைத்தோ சுத்தம் செய்து எப்போதும் மார்பகப் பகுதியை உலர்வாகவே வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். காம்பினை அதிகமாகத் தேய்ப்பதோ, சோப்பு உள்ளிட்ட தேவையில்லாத களிம்பினை காம்பின் மீது பயன்படுத்துவதோ தவிர்த்துவிடுவது நல்லது. ஏனென்றால் அது காம்பினைச் சுற்றிய தோலைச் சேதப்படுத்துவதுடன் பாதுகாப்புத் தருகிற எண்ணெயையும் துடைத்தெடுத்து அது தொற்று நோயிற்கு வழிவகுக்கவும் வாய்ப்பிருக்கிறது.
இப்படி கர்ப்பிணிப் பெண்களுக்கு ஏதுவான ஆடைகள் மற்றும் உள்ளாடைகளை அணியாமல் இருந்தாலோ, மார்பகத்தில் சுரக்கின்ற பிசுபிசுப்பை தினசரி சுத்தம் செய்யாமல் போனாலோ மார்பகத்தில் தொடர்ச்சியாக உராய்வு ஏற்பட்டு அங்கங்கே அரிப்பு ஏற்படலாம். காம்பில் வெடிப்புடன் கூடிய பிளவு ஏற்படலாம். அதில் நுண்கிருமிகள் வந்து தொற்றிக் கொண்டு புண்ணை உண்டாக்கலாம். இப்படி உண்டாகிற புண்ணால் காம்புகள் தழும்பேறி மார்பகத்தினுள் உள்ளிழுத்து புதைந்துவிடவும் வாய்ப்பிருக்கிறது. இதனால் குழந்தைகள் பிறந்தவுடனே மார்புக் காம்பினை சரியாக கவ்விப் பிடித்து தாய்ப்பால் குடிக்க முடியாமல் போய்விடவும் வாய்ப்பிருக்கிறது. ஆம், அவர்கள் காம்பினை கவ்விப் பிடித்தால் தானே நரம்புத் தூண்டலின் வழியே தாய்ப்பால் சுரத்தலை அது மூளைக்குச் சென்று துரிதப்படுத்தவே முடியும்? இதனால் பசிக்கு அழுகிற பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பால் கொடுக்க முடியவில்லையே என்று தாயும், என்ன தான் தேடிப் பிடித்து காம்பைச் சுவைத்தாலும் பசிக்குப் பால் சுரக்கவில்லையே என்று குழந்தையும் அவதியுற வேண்டியிருக்காது அல்லவா!
எனவே தான் தாய்மார்களே! குளிக்கையில் உங்களுடைய மார்பினை கவனமாகப் பார்க்கச் சொல்லி செவிலியர்களும் அடிக்கடி அறிவுறுத்துகிறார்கள். மார்புக் காம்புகள் சரியாக வெளியே துருத்திக் கொண்டு இருக்கிறதா? காம்பின் மேலே காயம் ஏதேனும் தென்படுகிறதா? மார்பின் மேலே தொட்டுப் பார்த்து மேடிட்ட இடத்தைப் போல ஏதேனும் கட்டியை உணர முடிகிறதா? என்று உன்னிப்பாக பரிசோதித்துக் கொள்வதும் மிக முக்கியமானது. ஆக, ஒவ்வொருமுறை மார்பகப் பரிசோதனையின் போதும் காம்பினைப் பிடித்து நன்றாக வெளியே எடுத்துவிட வேண்டும். அப்படியும் ஒருவேளை மார்பகப் பகுதியில் ஏதேனும் அறிகுறிகள் தென்பட்டால் உடனே மகப்பேறு மருத்துவரிடம் சென்று அதற்கேற்ப ஆலோசனைகளைப் பெற்றுக் கொள்வதே நல்லது.
இப்போது தாய்ப்பாலைப் பற்றிச் சுருங்கச் சொல்ல வேண்டுமென்றால் நம் தாயவளின் குருதியைக் கடைந்தெடுத்து சுண்டத் தயாரித்து ஊட்டப்படுகிற ஒரு இயற்கையான அமுதம் தான் அல்லவா! இந்த அமுதச்சுவை முழுவதுமாக உருப்பெறுவதற்கு கர்ப்ப காலத்திலேயே கர்ப்பவதி நன்றாகச் சாப்பிட்டு உடலில் இரத்தம் ஏறுகிற அளவிற்குத் தெம்பாக வைத்துக் கொண்டால் தானே முடியும்? அத்தோடு குழந்தைகள் பிறந்த பின்பாக தாய்ப்பாலும்கூட நிறைவாகச் சுரக்கும்! நம் கிராமத்தில் பாட்டிமார்கள்கூட கர்ப்பவதிகள் நிறையச் சாப்பிட வேண்டுமென்று பொத்தாம் பொதுவாக அறிவுறுத்துவார்கள். அதற்கு உண்மையான அர்த்தம் என்னவோ, கர்ப்பவதிகள் நிறைய சாப்பாடு சாப்பிட வேண்டும் என்பதல்ல, நிறைவானச் சத்துடைய ஆகாரங்களாகத் தேடிப் பிடித்து சாப்பிட வேண்டும் என்பதே அது. ஆக, இப்போது புரிகிறதா, கர்ப்பகாலத்திலேயே தாய்ப்பால் ஊட்டுவதற்கு கர்ப்பிணிகள் ஏன் அவசியமாகத் தயாராக வேண்டுமென்று!
மேலும் கர்ப்பவதியான காலத்தில் கர்ப்பத்தால் நமக்கு உண்டாகிற அசௌகரியங்களுக்கும், நம் பிள்ளையின் ஆரோக்கியத்தைப் பற்றி அறிந்து கொள்வதற்குமாக மாதாமாதம் பரிசோதனைக்கு மருத்துவமனை சென்று வருகிறோம் அல்லவா! ஆனால் அவ்வாறு மருத்துவமனைக்குச் செல்கையில் கர்ப்பவதிகளெல்லாம் ஏதோ ஒருவிதிமான நோயாளிகளின் மனநிலையோடு தான் செல்கிறார்கள். மருத்துவமனைகள் என்றாலே நோயாளிகள் வந்து போகிற இடம் தானே! என்று தான் நாமும்கூட பொதுவாக புரிந்து வைத்திருக்கிறோம். நம் பெண்கள் கர்ப்பமாகி பரிசோதனைக்குச் செல்வதோ, பிரசவித்து பிள்ளை பெற்றுக் கொள்ளுவதோகூட ஏதோ நோயிற்காக சிகிச்சை பெற்றுக் கொள்வதைப் போலத் தான் நாமும் நடந்து கொள்ளுகிறோம். நாம் கர்ப்பம் தரிப்பதும், பிள்ளைப்பேறு காண்பதும் எல்லாமே வெகு இயல்பானதும் இயற்கையானதுமான ஒன்றுதான். நம் தாயும் சேயும் பரிபூரண நலம் பெற்று பிரசவகால சிக்கல்களையெல்லாம் ஆரோக்கியத்தோடு கடந்து வருவதற்காகத் தான் நாம் மருத்துவமனைக்குச் செல்கிறோமே தவிர நோயிற்கான சிகிச்சை என்கிற அடிப்படையில் அல்ல என்பதை நாம் ஆரம்பத்திலேயே விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.
அதேசமயம் நம்மையும் கருவாகிய நம் பிள்ளையும் மருத்துவரிடம் பரிசோதிப்பது அதற்குச் சிகிச்சை பெறுவது என்பதோடு மட்டுமில்லாமல், நமது கர்ப்பகால சந்தேகங்களைப் பற்றியும் மருத்துவர்கள் மற்றும் செவிலியர்களிடம் கேட்டுத் தெளிந்து கொள்ள வேண்டும். மேலும் மகப்பேறு ஆலோசனைக்கென்றே இருக்கிற தனி ஆலோசகர்களிடமும் ஆற அமர உட்கார்ந்து நம் பிள்ளையின் கருவளர்ச்சியைப் பற்றியும் அவர்களது ஆரோக்கியத்தையும் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்வதோடு மிக முக்கியமாக பிரசவத்திற்குப் பின்னால் தாய்ப்பாலூட்டுவதற்குத் தயாராக வேண்டிய அடிப்படையான விஷயங்களைப் பற்றியும் விலாவாரியாக கேட்டுத் தெளிந்து கொள்ள வேண்டும்.
ஒருவழியாக பிரவச தேதி நெருங்கியவுடன் சட்டென்று பிரவசவ வலி வந்து பிரசவ அறையில் நீங்கள் பிரசவித்த அடுத்த கணமே குழந்தைகளுக்கு பசிக்கவும், தாய்ப்பால் குடிப்பதற்குமான தூண்டல் உடனே ஏற்பட்டுவிடும். இதனால் பிரசவித்த அடுத்த நிமிடத்திலிருந்தே பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பாலூட்டச் சொல்லி செவிலியர்களும் அவசர அவசரமாக அறிவுறுத்திக் கொண்டே இருப்பார்கள். ஏனென்றால் பிறந்தவுடனே அவர்கள் உயிர் வாழ்வதற்கு முற்றிலும் தாய்ப்பாலை மட்டுமே சார்ந்திருப்பதால் உயிர் வாழ்வதற்கான வேட்கையில் அவர்கள் அழுதழுது தாய்ப்பாலைக் கேட்டுப் பசியாறத் துவங்கிவிடுவார்கள். தாய்மார்களும் அவர்களின் பசியுணர்ந்து அதற்கேற்ப மார்பில் போட்டு உடனுக்குடன் அமர்த்தி தூங்க வைத்தால்தான் பிள்ளைகளும்கூட நன்றாக தேறி வருவார்கள். அப்படி இல்லையென்றால் அவர்களுக்குச் சரியான தாய்ப்பால் கிடைக்காமல் போய் அவர்களின் உடலில் சர்க்கரை அளவு குறைவதால் எப்போதும் சோர்வுடன் இருத்தல், மூளைக்குச் சரியான ஊட்டம் இல்லாமல் வலிப்பு ஏற்படுதல் போன்ற தொந்தரவுகள் வருவதற்கும் வாய்ப்பிருக்கிறது.
ஆனால் பிரச்சனை என்னவென்றால், அப்போது செவிலியர்களால் பரபரப்போடு சொல்லப்படுகின்ற அறிவுரைகளையெல்லாம் கேட்டுப் புரிந்து கொண்டு தெளிவாகத் தாய்ப்பால் புகட்டுவது என்பது பிரசவ களைப்பில் அயர்ச்சியோடு படுத்திருக்கிற ஒரு தாயிற்கு மிகுந்த சிரமமாகத் தான் இருக்கும். பிரசவித்த அயர்ச்சி, அது உண்டாக்குகிற மயக்கம், கசக்கிப் பிழிந்து பிள்ளையை வெளித்தள்ளிய உடலின் வேதனை, பிரசவிப்பதற்கு முன்னாலும் பின்னாலும் சட்டென்று மாறுபடுகிற ஹார்மோன்களுக்கு ஏற்ப தாயவளின் மூளையில் உண்டாகிற குழப்பமான மனநிலை ஆகியவற்றால் கர்ப்பவதிகளாலும் இயல்பாக குழந்தையைத் தூக்கி பொறுமையாக பாலூட்டவும் முடியாது. ஆக அப்பேர்ப்பட்ட சூழலில்தான் ஒரு தாயவள் தன் பிள்ளைக்கு நிதானமாக தாய்ப்பாலூட்ட வேண்டுமென்றால் அவளது கர்ப்ப காலத்திலிருந்தே தாய்ப்பால் என்றால் என்ன? அது எப்படிச் சுரக்கும்? குழந்தைக்கு எப்படியெல்லாம் புகட்டுவது? என்பதைப் பற்றியெல்லாம் நன்றாகத் தெரிந்து வைத்திருந்தால் தானே முடியும்!
ஆக, இதற்குத் தான் தாய்ப்பால் பற்றிய விவரங்களை கர்ப்பகாலத்திலே மருத்துவர்கள், செவிலியர்களிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ள அறிவுறுத்த வேண்டியிருக்கிறது. அதுமட்டுமில்லாமல் கிராமத்தில் ஏற்கனவே பிரசவித்த தாய்மார்கள், பிரசவமாகி தற்சமயம் தாய்ப்பால் புகட்டிக் கொண்டிருப்பவர்கள் மற்றும் அனுபவமிக்க பாட்டிமார்கள் என்று இவர்களிடமெல்லாம் போய் தாய்ப்பால் புகட்டுவதைப் பற்றியும், தாய்ப்பால் நன்றாகச் சுரப்பதற்கு உண்டான ஆகாரங்கள் பற்றியும் கவனமாகக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். அத்தோடு அவரவர் கிராமங்களில் பணியாற்றுகிற கிராம சுகாதார செவிலியர்களிடமும் அங்கன்வாடி ஆசிரியர்களிடமும் சென்று தாய்ப்பால் பற்றிய சந்தேகங்களைக் கேட்டுக் கொள்ளலாம். ஒரு சிலருக்கு அங்கன்வாடியில் இதையெல்லாம் சொல்லிக் கொடுப்பார்களா? என்றுகூட யோசிக்கத் தோணும். ஆனால் வாரத்தின் ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் கிராம சுகாதார செவிலியராலும், அங்கன்வாடி ஆசிரியராலும் அங்கன்வாடி மையத்தில் வைத்தே தாய்ப்பால் வகுப்பு நடத்தப்படுகிறது என்பதை நீங்கள் கட்டாயம் தெரிந்து வைத்திருக்கத்தான் வேண்டும் தாய்மார்களே!
எல்லாவற்றிற்கும் கூடுதலாக தற்போது மகப்பேறு தொடர்பாக வந்திருக்கிற புத்தங்கள் மட்டுமில்லாமல் தனியே தாய்ப்பாலுக்கென்றே இருக்கிற புத்தகங்கள், வலைதள காணொளிகள், நம்பகத்தன்மையுடைய சமூக ஊடகங்களின் வழியே தரப்படுகிற ஆரோக்கியமான அறிவுறைகளையும் கவனமாகக் கேட்டு படித்துத் தெரிந்து கொள்கிற பட்சத்தில் குழந்தை பிறந்த பின்னால் தாய்ப்பால் பற்றிய எந்த கவலையுமின்றி நம்மால் நம் பிள்ளைக்கு வேண்டியதை செய்து அவர்களை ஆரோக்கியமாகவும் வளர்க்க முடியும் தானே!
பூமியைத் தாண்டி அந்த ஆகாசத்திற்கும் அப்பாலிருக்கிற நிலவைக் கைக்காட்டி தன் பிள்ளைக்குச் சோறூட்டுவதாக அந்த நிலாவிற்கும் ஒருபிடி சோற்றைப் பிசைந்து ஊட்டுகிற தாய்மார்களை இன்றும்கூட நம் மொட்டை மாடி இரவுகளில் காண முடியும். பிள்ளையை இடுப்பில் இடுக்கிக் கொண்டு சோற்றைப் பிசைந்து பிசைந்து நிலவிற்கு ஒரு வாயும், பிள்ளைக்கு ஒரு வாயுமாக ஊட்டி வளர்ப்பதைப் பார்க்கையில் அம்மாக்களின் ஒரு கவளச் சோற்றை உண்டுதான் நிலவும்கூட நம் பால்யத்தோடு சேர்ந்தே வளர்ந்திருக்குமோ என்றுகூட யோசிக்கத் தோன்றுகிறது. அப்படியென்றால் தாய்ப்பால் அருந்தி வளருகிற நம் பிள்ளைகளும்கூட நிலவின் எச்சிப்பால் குடித்து வளர்ந்தவர்கள் தானோ என்று நினைக்கையில் உள்ளுக்குள் பரவசமாகக் கிளர்ந்து எழுவதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை.
குகைக்குள் வாழ்ந்த ஆதித்தாய் தன் மார்பிலே பிள்ளையைப் போட்டபடி இரவும் பகலுமாக நிலவைப் பற்றிய கதைகளாகச் சொல்லிச் சொல்லியே தாய்ப்பால் புகட்டிய அதே நிலவிற்குத் தானே இன்று நீங்களும் நானுமாக சேர்ந்து கொண்டு அதே பாசத்தோடு பாலூட்டிக் கொண்டிருக்கிறோம். ஒருவேளை இந்த நிலவின் வெண்ணிற ஒளிப் பாய்ச்சல்கூட பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக தாய்மார்களின் தாய்ப்பாலைக் குடித்து வளர்ந்த இந்த ஊட்டத்தினால் தான் இருக்குமோ என்கிற ஆச்சரியம்கூட எனக்கு உண்டு. இதையெல்லாம் யோசித்துப் பார்க்கையில், அடடே! இப்படித் தானே நீங்களும் நானுமாக அந்த நிலவையும் அம்மாவையும் போல எங்கோ இருந்து கொண்டு ஒருவருக்கொருவர் இந்தக் கடிதத்தின் வழியே அக்கறையோடு அன்பையும் பரிமாறிக் கொள்கிறோம் என்கிற போது கூடுதல் நெகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கிறது.
அன்புத் தாய்மார்களே, பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்தை நினைத்துக் கவலைப்பட்டாத பெற்றோர்களும் இருக்க முடியுமா? எதிர்காலத்தில் உதவக்கூடும் என்று ஏதாவதொரு பாலிசியையோ, ஒரு ஏலச் சீட்டையோ அவசரத்திற்குப் போட்டு வைத்திருக்கிற தாய்மார்களை இன்றுகூட எங்கும் பார்க்க முடியும். ஒருவகையில் அதுவும்கூட அவரவர் வருமானத்தையும், ஏழை பணக்காரன் என்கிற வித்தியாசத்தையும் பொருத்துத் தானே அமைகிறது.
ஆனால் அதேசமயம் ஏழை-பணக்காரன், கருப்பு-சிவப்பு, குட்டை-நெட்டை என்கிற எந்த பாரபட்சமுமின்றி ஒரு அட்சயப் பாத்திரத்தைப் போல குழந்தைகள் குடிக்கக் குடிக்கக் குறைவின்றி சுரக்கிற தாய்ப்பாலைப் பற்றி கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்களேன். ஆம், அத்தகைய மகத்துவம் வாய்ந்த தாய்ப்பாலினைப் புகட்டுவதன் வழியே ஒவ்வொரு தாய்மார்களும் தங்கள் குழந்தைகளின் எதிர்கால ஆரோக்கியத்திற்குத் தேவையான ஆகச்சிறந்த “ஹெல்த் பாலிசியை” போட்டு வைத்திருப்பதைப் பற்றித் தான் நாம் இக்கட்டுரை முழுக்கப் பார்க்கப் போகிறோம்.
ஆம், அருமைச் சகோதரிகளே! தாய்ப்பால் கொடுப்பதன் வழியே குழந்தைகளின் எதிர்காலம் எவ்வாறு பாதுகாக்கப்படுகிறது, அவர்களின் ஆயுட்காலம் முழுவதிலும் உடல் ஆரோக்கியத்திற்காக தாய்ப்பால் எவ்வாறு பக்கபலமாக இருக்கிறது என்பதைப் பற்றிய விளக்கங்களைத் தான் நாம் இப்போது தெளிந்து கொள்ளப் போகிறோம். இக்கட்டுரையைப் படித்து முடித்தவுடன் நம் குழந்தைகளுக்குத் தாய்ப்பாலைவிட சிறந்ததொரு ஹெல்த் பாலிசியென வேறு எதுவுமே இருக்க முடியாது என்கிற முடிவிற்கு நாம் ஒவ்வொருவருமே நிச்சயமாக வந்துவிட முடியும்.
பற்கள் மற்றும் தாடை எலும்புகளின் வளர்ச்சி தொண்டைக்குள் மூச்சுக்குழாயும் உணவுக்குழாயும் இரண்டு கிளையாகப் பிரிகிற இடமொன்று இருப்பதைப் பற்றி கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்களா? ஆம், அங்குதான் சுவாசிக்கிற மூச்சுக்காற்றையும், விழுங்குகிற உணவையும் பிரித்தனுப்புகிற பரபரப்பான சுங்கச்சாவடி வேலை நடக்கிறது. தொண்டைக்குள்ளிருக்கும் இந்தச் சுங்கச்சாவடியில் கதவைத் திறந்தும் மூடியும் தான் நம்முடைய சுவாசமும், உணவு விழுங்குதலும் எவ்வித சிக்கலின்றி நடந்து கொண்டேயிருக்கிறது. இப்படியான இடத்தில் கொஞ்சம் வேலை பிசகினாலும் நம் உயிருக்கே உலை வைத்த மாதிரிதான்.
நம்முடைய குழந்தைகள் தாய்ப்பால் குடிக்கையில் இந்தக் கதவானது மூச்சுக்குழல் பக்கமாக மூடிக் கொள்வதால் சவைத்துக் குடித்த தாய்ப்பாலானது திறந்திருக்கிற உணவுக்குழாய் வழியாக நழுவி வயிற்றுக்குள்ளே சென்றுவிடுகிறது. அதேசமயம் அவர்கள் பாலைக் குடித்துக் குடித்து இடையிடையே பெருமூச்சு விடுகையில் இந்தக் கதவு உணவுக்குழாய் பக்கமாக மூடிக் கொண்டு மூச்சுக்குழல் பகுதியை திறந்து கொள்ளச் செய்வதன் மூலம் சுவாசம் நடைபெற வழிசெய்கிறது. இத்தகைய தன்னிச்சையாக கதவைத் திறந்து மூடுகிற சிக்கலான வேலையைத் தொண்டையில் இருக்கிற எபிகிலாட்டிஸ் என்கிற மெல்லிய தகடு போன்ற எலும்பு தான் செய்கிறது என்பது பெரிய ஆச்சரியமான விசயமல்லவா.
இப்படியாக உறிஞ்சுதல்(1)-விழுங்குதல்(2)-மூச்சுவிடுதல்(3) என்கிற வரிசையில் மீண்டும் மீண்டும் 1..2..3.. 1..2..3.. என்கிற வாய்ப்பாட்டில் தாய்பால் குடிக்கிற ஒவ்வொரு குழந்தையும் தாய்ப்பால் குடிக்கவும் பின் மூச்சுவிடுவதுமான ஒரு நுட்பமான வேலைப்பாட்டில் பசியாறிக் கொள்கிறார்கள். இத்தகைய தாய்ப்பால் புகட்டுகிற சூத்திரத்தில் ஏதேனும் சிக்கல் வருகிற பட்சத்தில் தான் மூச்சுக்குழல் வழியே செல்ல வேண்டிய காற்று உணவுக் குழாயிற்குள் சென்று வயிறு உப்பிசம் கொள்ளுவதும், உணவுக்குழாயினுள் செல்ல வேண்டிய தாய்ப்பால் மூச்சுக்குழாயினுள் புகுந்து புரையேறுவதுமாக ஆபத்தாகிவிடுகிறது. அதுசரி, இதற்கும் தாய்பால் புகட்டுவதற்கும் என்ன சம்பந்தம் இருக்கிறது என்றுதானே யோசிக்கிறீர்கள்?
தாய்ப்பாலைக் குடிப்பதற்காக உதடுகள், அண்ணம், நாக்கு, முகத்தினுடைய மெல்லிய தசைகள் மற்றும் தாடை எலும்புகள் ஆகிய அத்தனையும் ஒருசேர இசை நயத்தோடு வேலை செய்தாக வேண்டும். முகத்திலுள்ள தசைகளின் சுருங்கி விரிகின்ற இசைவும், தாடை எலும்பு மூட்டுகளினுடைய முன்னும் பின்னுமான அசைவும் ஒத்திசைவாக இயங்கும் போதுதான் குழந்தையால் தாய்ப்பாலை நன்றாக உறிஞ்சிக் குடிக்கவே முடியும்.
குழந்தைகள் மார்புக் காம்பினை மேல் அண்ணத்தில் அழுந்த வைத்து அதன் மீது நாவினைச் சுழற்றிச் சுழற்றி பாலினை உறிஞ்சுவதால் அவர்களுடைய மேல்தாடை எலும்புகள் மெருகேறுகின்றன. அதனோடு முன்னும் பின்னுமாக அசைந்து கொடுக்கிற கீழ்த்தாடை எலும்புகளும் சேர்ந்து நன்றாகவே வளர்ச்சியடையத் துவங்குகிறது. தாடை எலும்புகளோடு சேர்ந்த பற்களுமே அதனது பள்ளத்திற்குள்ளாக நன்றாகப் பதுங்கி வலுவுள்ளதாக முட்டி முளைக்கின்றன. குழந்தைகளின் பற்களுமே பிறைநிலா வடிவில் வரிசையாக, அழகான ஒழுங்கமைவுடன் பொருத்தமாய் அமையப் பெருகிறது. அதனுடைய எனாமல் மற்றும் ஈறுகளுமே ஆரோக்கியமாக வளர்ந்து பிற்காலத்தில் பல் சொத்தை ஏற்படுவதிலிருந்து குழந்தைகளைப் பாதுகாக்கிறது.
தாய்பால் குடிக்கும் போது கீழ்தாடையுடன் மண்டையோடு இணைந்த அதனது தாடை மூட்டுப் பகுதியுமே முன்னும் பின்னுமாக சீராக அசைந்து கொடுப்பதால் அதனோடு தொடர்புடைய காது மற்றும் காது குழலும் நன்றாக வளர்ச்சியடைய உதவுகிறது. நீங்கள் வேண்டுமானால் வாயினை நன்றாக அகலமாகத் திறந்தும், மூடியும் காதுகளுக்கு முன்னால் ஏற்படும் அசைவுகளை விரல் வைத்து கவனித்துப் பாருங்களேன். மேற்கண்ட தாய்ப்பால் பருகுகிற குழந்தைகளின் தாடை அசைவினால் தான் காதுகளினுடைய வளர்ச்சியும் நன்றாகப் பரிணாமம் அடைகின்றன என்பதை எளிதாகவே புரிந்து கொள்ள முடியும். இப்படியான நுட்பமான அசைவினால் மட்டுமே மிகச் சரியான தாடை எலும்புகள் மற்றும் காதுகளின் வளர்ச்சிகள் சாத்தியமாகின்றன.
வாய்ப்பகுதியைச் சுற்றியுள்ள தசைகள் ஒவ்வொன்றும் அதற்கேற்ப அசைந்து கொடுத்து நன்றாக உறிஞ்சிக் கொள்ள உதவுவதால் குழந்தைகளின் மென்று தின்னக்கூடிய மெல்லிய தசைகளும் வலுப்பெறுகின்றன. இதனால் முகமும் மெருகேறி அழகான தோற்றத்தைப் பெறுகிறது. தாய்பால் குடித்தலின் போது குழந்தைகள் உபயோகப்படுத்துகிற தசைகள் தான் அவர்களின் மூச்சு விடுதல் மற்றும் உணவு விழுங்குதலுக்குமான அவசியமான பணிகளையும் செய்கிறது. ஆக, தாய்ப்பால் குடித்தலென்பது குழந்தைகளுக்கு எப்பேர்ப்பட்ட அத்தியாவசியமான விசயம் என்பதை நாம் முதலில் தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதேசமயம் டப்பாக்களில் பசும்பாலை அடைத்துப் புகட்டும் தாய்மார்களையும், அதனை ஆவலின்றி வெறித்தபடியே குடிக்கும் குழந்தைகளையும் கொஞ்சம் உற்றுப் பாருங்களேன்.
அம்மாக்கள், டப்பாக்களில் பசும் பாலினை அடைத்துக் கொடுக்கும் போது குழந்தைகள் மேலே சொல்லியதைப் போல அதற்குரிய தசைகளையோ, எலும்பு மூட்டுகளினுடைய நுட்பமான அசைவுகளையோ பயன்படுத்துவதில்லை. தாய்மார்களும்கூட குழந்தைகள் தாங்களாகவே உறிஞ்சிக் குடிப்பதற்கான வாய்ப்பினைத் தராமல் பால் நிரம்பிய டப்பாவின் பிளாஸ்டிக் காம்பினை வாயிற்குள் திணித்து ஒரேயடியாக வாயில் ஊற்றி விடுகிறார்களே! இதனால் குழந்தைகள் எவ்வித உழைப்புமின்றி சொகுசாக கொடுப்பதை வாயில் வாங்கிக் கொண்டு விழுங்கிக் கொள்கிறார்கள். இப்படியிருக்கையில் குழந்தைகளின் மென்று விழுங்குகிற தசைகளோ, நாக்கு மற்றும் தொண்டைப் பகுதிகளின் தசைகளோ எப்படி நன்றாக வளர்ச்சி அடையும் என்பதை நீங்களே கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்கள்.
மேலும் புட்டிப்பாலைக் குடித்து வளருகிற குழந்தைகள் முற்றிலும் வழக்கத்திற்கு மாறான தசைகளை பயன்படுத்துவதால் அத்தியாவசியமான தசைகளின் வளர்ச்சியோ மெல்ல மெல்ல நடக்கிறது. இந்தக் குழறுபடியால் அவர்களின் நாக்கும்கூட தடித்துப் பருமனாகிவிடுகிறது. இதனால் குழந்தைகள் தூங்குகையில் இந்த பெருத்த நாக்கும் தொண்டையின் பின்பக்கமாக சரிந்து விழுந்து பின்னாளில் குறட்டை விடுபவர்களாக, மூச்சுத்திணறி தூக்கம் கெட்டு நடுராத்திரியில் அடிக்கடி எழுபவர்களாக வாழ நேரிடுவது.
புட்டிப்பால் குடிக்கிற குழந்தைகளுக்கு மார்புக் காம்பினை மேல் அண்ணத்தில் அழுந்த குடிக்க முடியாததால் அவர்களின் அண்ணம் சற்றுக் கோணலாகவும், பல்வரிசை ஒன்றோடொன்று இடுக்கியுமாக அமைந்து விடுகிறது. இத்தகைய குறுகிய வாய்ப்பகுதி அமைப்பினால் குழந்தைகள் உறங்கும் போது மூச்சு விடச் சிரமப்பட்டு “ஸ்லீப் அப்னியா” போன்ற தூக்க நோயினால் எதிர்காலத்தில் பாதிக்கப்படுவதற்கான வாய்ப்புகளும் இருக்கின்றன. பார்த்தீர்களா, ஒரு சின்ன விஷயம், குழந்தைகளைப் போய் எவ்வளவு பெரிய ஆபத்தில் கொண்டு போய் விட்டுவிடுகிறது என்று!
பால் டப்பாக்களில் குடிப்பதும்கூட குழந்தைகள் விரலைச் சப்பிக் கொள்வதைப் போன்ற செயற்கையான செயல் தானே! இப்படிக் குடிப்பதால் பற்கள் முன்னே தள்ளியபடி தெத்துப் பற்களாகவும், கீழ்த்தாடையோ பின்நோக்கிச் சென்று கோணல் வாயாகவும் தோற்றமளிக்கக்கூடும். இதனால் குழந்தைகளும் முக இலட்சணமில்லாத தோற்றத்தோடு எதிர்காலத்திலே காட்சியளிக்கவும் கூடும் அல்லவா. இதற்கு அப்புறமும் புட்டிப்பால் தான் கொடுக்கப் போகிறேன் என்றால் பிள்ளைகள் வளர்ந்து பெரியவர்களான பிறகு அவர்களுக்கு திருமணம் செய்து வைக்க நீங்கள் தான் படாதபாடு பட வேண்டும் என்பதையும் மனதில் வைத்துக் கொண்டு முற்றிலுமாக புட்டிப் பாலைத் தவிர்த்துவிடுங்கள், தாய்மார்களே!
தாய்ப்பால் கொடுப்பதால் நீங்கள் மட்டும் அல்ல, உங்களது குழந்தைகளும் அழகானவர்களாக, முக லட்சணமுள்ளவர்களாக மாறுகிறார்கள் என்பதை இப்போதாவது தெரிந்து கொண்டீர்கள் அல்லவா!
ஆஸ்துமா மற்றும் அலர்ஜி நோய்களிலிருந்து பாதுகாப்பு வீட்டினைச் சுத்தம் செய்கிற போது அச்.. அச் என்று தும்மிக் கொண்டும், குழந்தைகள் குளிரூட்டப்பட்ட ஏதாவதொன்றைச் சாப்பிடும் போது உர்ர்.. உர்ர் என்று முக்கினை உறிஞ்சிக் கொண்டும் இருப்பதுகூட ஒருவகையில் அலர்ஜி வகையராக்களைச் சேர்ந்தவைதான்.
தன் பிள்ளைக்குச் சளித் தொந்தரவு இருக்கிறது என்று மருத்துவமனைக்கு அழைத்து வருகிற தாய்மார்களுக்கெல்லாம் அது பெரும்பாலும் தடுமன் அல்லது அலர்ஜி தான் என்றுத் தெரிவதில்லை. நாமும்கூட அன்றடம் ஏதாவதொரு அலர்ஜியால் பாதிக்கப்பட்டுக் கொண்டு தானே இருக்கிறோம். உலக அலர்ஜி நிறுவனத்தின் அறிக்கையின்படி 2050 ல் உலகத்திலுள்ள 50 சதவீதத்திற்கும் மேற்பட்ட குழந்தைகள் ஏதாவதொரு அலர்ஜி நோயினால் பாதிக்கப்பட்டவர்களாக இருக்கக்கூடும் என்கிற எச்சரிக்கையை வெளியிட்டுள்ளது.
இப்படி அலர்ஜியினால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு அதனது வீரியம் கூடுதலாகி தீவிரமான நோய்கள் வந்து வதைத்தால் அவர்களின் நிலைமையோ படுமோசம் தான். ஏன், இன்றெல்லாம் பச்சைக் குழந்தைகளுக்கும்கூட ஆஸ்துமா போன்ற இளைப்பு நோய்கள் வந்து அவர்களின் அன்றாட வாழ்வையே துயரமாக்கி வைத்திருப்பதை நாமும் அக்கம் பக்கத்தில் பார்த்துக் கொண்டு தானே இருக்கிறோம்.
அதுசரி, அலர்ஜி என்றால் என்ன? அது ஏன் வருகிறது? இது குழந்தைகளுக்கெல்லாம் போய் வருமா? என்கிற கேள்விகள் நமக்கு இயல்பாகவே எழுகிறது அல்லவா. அதற்கு குழந்தைகள் பிறந்தவுடனே அச்சச்சோ, எனக்கு தாய்ப்பால் இல்லியே! புள்ளையோட பசிக்கு இப்பவே பசும்பாலை ஆத்திக் குடுத்தாகனுமே! என்று மாற்றுப் பாலுக்கு குழந்தைகளைத் தவறாக பழக்குவதே காரணம்.
நிறைமாதத்தில் பிறந்த குழந்தைகள்கூட முழுவதுமாக உறுப்புகள் வளர்ச்சியடைந்து பிறப்பதில்லை. ஏனென்றால் அத்தகைய உறுப்புகள் முதிர்ச்சி பெறுவதற்கு வெளியுலக தொடர்பும் அவசியமாயிருக்கிறது என்பதை முன்பே பார்த்தோம். இப்படி முழுவதும் வளர்ச்சியடையாத, நோய் எதிர்ப்பு சக்தி இல்லாமல் முற்றிலும் தாய்ப்பாலில் இருந்து கிடைக்கக்கூடிய பாதுகாப்பையே நம்பி இருக்கிற குழந்தைகளுக்கு புற உலகிலிருந்து ஏதாவதொரு உடலிற்கு ஒத்துப் போகாத ஒன்றைக் கொடுத்தோமென்றால் அது ஒவ்வாமை நோயில் கொண்டு போய் தான் விட்டுவிடும்.
குழந்தையின் முதல் ஆறு மாத காலங்களில் தாய்ப்பாலினைத் தவிர வேறு ஏதேனும் விலங்குகளின் பாலினையோ, ஏன் ஒவ்வாத தண்ணீரைக் கொடுத்தாலும்கூட அது தீவிரமான அலர்ஜியை உண்டாக்கிவிடக்கூடிய ஆபத்தும் இருக்கவே செய்கிறது. அதேசமயம் ஆறு மாதத்திற்குப் பின்பாக குழந்தைகள் தங்களுக்குத் தேவையான நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை தாங்களே உற்பத்தி செய்து கொள்ளும் திறனை வளர்த்துக் கொள்வதால் பெரும்பாலும் அதற்குப் பின்பாக அவர்களுக்கு அலர்ஜி ஏற்படுவதில்லை.
முதல் ஆறு மாதத்திற்குள் மாட்டுப் பாலைப் புகட்டுகையில் அதிலுள்ள கேஸின், லேக்ட்டோ அல்புமின், குளோபுலின் போன்ற எளிதில் செரிமானமாகாத புரதங்கள் குழந்தைக்கு அலர்ஜியை உண்டாக்கிவிடுகின்றன. இதனால் பிள்ளையைப் பெற்ற மகிழ்ச்சியைக்கூட அனுபவிக்க முடியாமல் ஒவ்வொரு தாய்மார்களும் அவர்கள் பிறந்த நேரத்திலிருந்து சளி, இளைப்பு என்று ஒவ்வொன்றுக்குமாக மருத்துவமனைக்கு தூக்கி அலைந்த வண்ணமாகவே இருக்கிறார்கள்.
இதைப் பற்றிய புரிதலே இல்லாமல் தான் பெற்றோர்களும் “என்னோட பிள்ளைக்குப் போய் இந்தப் பொல்லாத ஆஸ்துமா நோய் வந்துருச்சே. இப்படி ராத்திரி பகலுமா கெடந்து பிள்ளையப் போட்டுப் பாடாய் படுத்துதே. என் வயித்துல பொறந்த பிள்ளைக்கு போய் இப்படியொரு நோயா? எங்க வம்சத்துல இப்படியொரு நோய் யாருக்குமே வந்தது இல்லியே” என்று புலம்பியபடி இருக்கிறார்கள்.
ஆனால் தங்களது குழந்தைகளுக்கு முழுவதுமாக தாய்ப்பால் மட்டுமே கொடுக்கிற தாய்மார்களெல்லாம் பயப்பட வேண்டிய அவசியமே இல்லை. எந்தவொரு தேசத்திலும், எந்தவொரு பாலூட்டியிலும் தாய்ப்பால் குடித்து குழந்தைக்கு ஒவ்வாமை வந்ததாக சரித்திரமே இல்லை. மேலும் தாய்ப்பால் என்பதும்கூட இயற்கையாக உங்களுடைய குழந்தைக்காகவென்றே சுரப்பது தானே. அதே போல பசும்பால் என்பதும் அதனுடைய கன்றுக்குட்டிக்கென்று சுரப்பது அல்லவா. அதனால் தான் தாய்ப்பாலை உங்களது பிள்ளைக்குக் கொடுங்கள். பசும்பாலை அதனுடைய கன்றுக்குட்டி குடித்துக் கொள்ளட்டும்.
தாய்ப்பாலில் இருக்கிற நோய் எதிர்ப்பு சக்திகளெல்லாம் வெளியிலிருந்து வரும் கிருமிகளை உடலுக்குள் நுழையவிடாமல் பாதுகாத்து அதனால் ஏற்படும் அலர்ஜியைத் தடுத்தும்விடுகின்றன. தாய்ப்பாலில் இருக்கக்கூடிய CD14 என்கிற மூலக்கூறும் குழந்தைகளினுடைய அலர்ஜி பாதுகாப்பில் கூடுதலாக முக்கியப் பங்காற்றுகிறது.
ஆகவேதான் தாய்மார்களே! உங்களது குழந்தைகள் இப்போதும், எப்போதும் எந்த நோய் நொடியுமின்றி ஆயுள் முழுக்க ஆரோக்கியத்தோடு வாழ வேண்டுமென்றால் தாய்ப்பால் ஒன்று மட்டுமே சிறந்த வழியென்பதை எப்போதும் மறக்கவே செய்யாதீர்கள்.
குடல் அலர்ஜி நோய்களுக்கு குட்பை சொல்லி விடுங்கள் பொதுவாக உடலுக்குள் புகுந்து தொல்லை தருகிற கிருமிகளுக்கு எதிரான நோய் எதிர்ப்பு சக்திகளை நமது இரத்தத்திலே உருவாக்கி, சண்டையிட்டு நம் உடலைப் பாதுகாக்கும். ஆனால் பிறந்த குழந்தைகளுக்கு எல்லா உறுப்புகளுமே ஆரம்ப வளர்ச்சி நிலையிலேயே இருப்பதால் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியைக்கூட அவர்களால் சுயமாக உற்பத்தி செய்து கொள்ள முடிவதில்லை. ஆகையால் தான் அம்மாவின் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி நிறைந்துள்ள இரத்தத்திலிருந்து தாய்ப்பாலைத் தருவித்து குழந்தைகளுக்கு நாம் புகட்ட வேண்டியிருக்கிறது.
அப்படித் தாய்ப்பாலைக் குடித்து வளருகிற பிள்ளைகள்கூட அம்மாவினுடைய நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை வைத்து நோய்க்கிருமிகளுக்கு எதிராக சண்டையிட்டு தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்வார்கள். ஆனால் எந்தவித நோய் எதிர்ப்பு சக்தியுமில்லாத புட்டிப்பாலை மட்டுமே குடித்து வளரும் குழந்தைகளெல்லாம் பாவம் என்ன செய்வார்களோ. மேலும் அவர்களுக்கு இத்தகைய வைரஸ் கிருமித்தொற்றுகளால் உண்டாகிற நோயிலிருந்து மீண்டு வருவதும்கூட மிகச் சிரமமாகவும், சித்ரவதையாகவும் தான் இருக்கும்.
குடலுக்குள் நுழைந்து அதன் மேற்புற அடுக்கு போல படிகிற தாய்ப்பாலினால் அதற்கு ஒருவித பாதுகாப்பு வளையம் கிடைத்துவிடுகிறது. இதனால் உணவு மூலமாக வருகிற அலர்ஜி நோய்களிலிருந்து குழந்தைகள் பாதுகாக்கப்பட்டுவிடுகிறார்கள். தாய்ப்பாலிலுள்ள சர்க்கரை மூலக்கூறுகளால் குடலில் செரிமானம் உட்பட ஏனைய நல்லது செய்யக்கூடிய லேக்டோபேசில்லஸ் போன்ற பாக்டீரியாக்களும் பல்கிப் பெருகுகின்றன. இதன் கூடவே நோய்களை எதிர்த்துப் போராடக்கூடிய எதிர்ப்பு சக்தி மூலக்கூறுகளான ஆண்டிபாடிகளும் தாய்ப்பால் வழியே கிடைத்துவிடுகின்றன. இதனால் குடல் பகுதிகள் ஆரோக்கியத்துடன் முதிர்ச்சியடைவதோடு தேவையில்லாத தொற்றுகளில் இருந்தும் தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொள்கிறது. அதேசமயத்தில் இப்படியான எந்த விதமான பாதுகாப்பு வேலியும் புட்டிப்பால் குடிக்கிற குழந்தைகளுக்கு கிடைப்பதேயில்லை என்பதையும் நாம் மறந்துவிடக் கூடாது.
இப்படி உணவின் மூலமாக, பசும்பால் மூலமாக உண்டாகக்கூடிய அலர்ஜியை தவிர்ப்பதன் மூலமாக தாய்ப்பால் மட்டுமே ஆரம்பத்திலிருந்து குடித்து வளருகிற குழந்தைகளுக்கு அல்செரேட்டிவ் கோலைட்டிஸ் (Ulcerative colitis), க்ரோன்ஸ் நோய் (Crohn’s disease), நெக்ரோடைசிங் எண்டிரோ கோலைட்டிஸ் (Necrotizing enterocolitis) போன்ற குடல் அலர்ஜி நோய்களிலிருந்து இயல்பாகவே பாதுகாப்பு கிடைத்துவிடுகிறது என்பதெல்லாம் நமக்கு மகிழ்ச்சியான விசயம் தானே.
கூர்மையடையும் குழந்தைகளின் நினைவாற்றல் மற்றும் பார்வைத்திறன் எல்லா அம்மாக்களுக்குமே தன்னுடைய பிள்ளை நன்றாகப் படிக்க வேண்டும், விரைவாக கற்றுக் கொள்ளும் திறனோடு அறிவாளியாகவும் சுறுசுறுப்பாகவும் வளர வேண்டும், படித்துப் பெரிய ஆளாக வர வேண்டும் என்பதான ஆசைகள் நிறையவே இருக்கும். ஆனால், ஆசை இருந்தால் மட்டும் போதுமா தாய்மார்களே! அதற்கான வேலையைச் செய்ய வேண்டாமா? என்றவுடன், ஏன் செய்யவில்லை, நாங்கள் தான் பிறந்தவுடனே எங்கள் பிள்ளைகளை பிளே ஸ்கூல், இன்டர்நேஷனல் ஸ்கூல் என்றெல்லாம் பார்த்துப் பார்த்து பணத்தை கொட்டிப் படிக்க வைத்துவிடுகிறோமே! அப்புறம் என்ன? என்று உடனே குழப்பிக் கொள்கிறார்கள்.
ஆனால் அதெல்லாம் ஒரு விசயமே இல்லை. உங்களது செல்லக் குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் கொடுக்க வேண்டிய வயதில் சரியாக கொடுத்தீர்களா, இல்லையா என்பதே இங்கு புரிந்து கொள்ளப்பட வேண்டிய விசயம். ஆம் என்றால், உங்களது சுட்டிப்பிள்ளையின் எதிர்காலத்திற்கான நல்லதொரு அஸ்திவாரதை போட்டுவிட்டீர்கள் என்பதற்காக உங்களுக்கு நீங்களே சபாஸ் போட்டுக் கொள்ளுங்கள்.
தாய்ப்பாலில் இருக்கின்ற சூப்பர் கொழுப்பு அமிலங்கள் (DHA), டாரின் போன்ற அமினோ அமிலங்கள், வைட்டமின் பி-6, கேலக்டோஸ் சர்க்கரை போன்றவையெல்லாம் ஒட்டுமொத்தமாக சேர்ந்து கொண்டு குழந்தைகளின் மூளை வளர்ச்சியை நன்றாக ஊக்குவிக்கிறன. இதனால் தாய்ப்பால் குடித்து வளரும் குழந்தைகளினுடைய மூளையின் வளர்ச்சியானது புட்டிப்பால் குடித்து வளருபவர்களைவிட 20-30% அதிகமாகவே இருப்பதாக ஆய்வுகள் கூறுகின்றன.
மேலும் இத்தகைய கொழுப்பு அமிலங்கள் மூளையின் மெல்லிய நரம்புகளைச் சுற்றிலும் மையலின் என்கிற மேலடுக்கினை நெய்கிறது. இந்த மையலின் உறைகள்தான் நரம்புகளின் வழியே கொண்டு செல்லப்படுகின்ற மின்னூட்டத் தகவல்களை மின்னல் வேகத்தில் மூளையின் பாகங்களுக்கு அடுத்தடுத்து எடுத்துச் செல்ல உதவுகிறது. மூளை நரம்புகளும்கூட இடது, வலது என்ற புரிதலுடன் பின்னிப் பிணைந்து அதிநுட்பமான வலைதளம் போன்ற அமைப்பினை அங்கே உருவாக்குகின்றன. இதனால் குழந்தையின் உணர்வுகளெல்லம் உடனுக்குடனே மூளைக்கும் மற்ற பாகங்களுக்கும் இடையே வேகவேகமாக பரிமாறிக் கொள்ள முடிகிறது. இத்தகைய விரைவான வலைப் பின்னல்களால் குழந்தைகளுமே எளிதில் ஐம்புலன்களால் பகுத்துணரும் திறனுள்ளவர்களாக வளருகிறார்கள். இவையெல்லாமே தாய்ப்பால் குடித்து வளரும் குழந்தைகளின் மூளையில் வெகு விரைவாகவே நடக்கத் துவங்கிவிடுகிறது என்பதையும் நாம் மறந்துவிடக் கூடாது.
தாய்ப்பாலில் இருக்கின்ற ஹார்மோன்கள் மற்றும் வளர்ச்சிக் காரணிகளினுடைய ஊக்குவிப்பின் வழியே பின்பக்க மூளையின் அங்கமான பார்வை நரம்புகளின் வலைப் பின்னல்களும் நன்கு வளர்ச்சியடைந்து குழந்தைகளின் பார்வைத் திறனும் மேம்படுகிறது. குழந்தைகளும்கூட விரைவிலே உங்களது முகபாவனைகளைப் பார்த்துப் பார்த்து ஒவ்வொரு அசைவுகளுக்கான அர்த்தங்களையும் விரைவிலேயே புரிந்து கொண்டு, நீங்கள் செய்வதைப் போலவே மீண்டும் செய்து காட்டி எல்லோரையும் சிரிக்க வைக்கிறார்கள்.
மேலும் இத்தகைய குழந்தைகள் சீக்கிரமாகவே தங்களது மொழித்திறனை வளர்த்துக் கொள்பவர்களாகவும், அதீத நினைவாற்றல் உள்ளவர்களாகவும், நல் சிந்தனை கொண்டவர்களாகவும் வளர்ந்து எதிர்காலத்தில் பெரும் சாதனையாளர்களாகவும் உருவாகின்றார்கள்.
உயிர்க்கொல்லி நோய்க் கிருமிகளிலிருந்து பாதுகாப்பு கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்களேன். குழந்தைக்குத் தாய்ப்பாலூட்டுகிற தாய்மார்களாகிய நாமும்கூட ஒரு காலத்தில் குழந்தையாய் இருக்கிற போது நம்முடைய அம்மாவின் தாய்ப்பாலைக் குடித்து அவர்களின் இரத்தத்திலிருக்கிற நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை தாய்ப்பால் வழியே யாசகம் பெற்றுக் கொண்டு தான் வளர்ந்தே வந்திருப்போம். அதேபோல இன்றுவரையிலும் நாம் எந்தெந்த கிருமித் தொற்றுகளினால் பாதிக்கப்படுகிறோமோ அதற்கு எதிராகவுமே நமது உடல் கூடுதலான நோய் எதிர்ப்புச் சக்தியை உருவாக்கி வைத்திருக்கும் அல்லவா. இப்படியாக பல்லாண்டு காலமாக நோய்களுக்கு எதிராக வழிவழியாக போராடிப் போராடியே நம் உடலில் தேக்கி வைத்திருக்கிற அத்தனை நோய் எதிர்ப்பு சக்திகளையுமே நாம் இப்போது பிரசவித்தவுடன் நம் பிள்ளைக்குத் தாய்ப்பால் வழியாக கொடுக்கப் போகிறோம் என்பது எத்தகைய மகத்தான விசயம் என்பதை கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்கள்.
தாய்மார்களே! குழந்தைகளைப் பிரசவிக்கின்ற நாள் வரையிலும் நாம் என்னென்ன நோய்களையெல்லாம் எதிர்த்து சண்டையிட்டு மீண்டு வந்திருக்கிறோமோ, அந்தந்த நோய்களுக்கெதிரான நோய் எதிர்ப்பு சக்திகளையெல்லாம் இப்போது தாய்ப்பால் வழியாக நம் பிள்ளைக்கு ஊட்டிக் கொண்டு இருக்கிறோம் என்பதை முதலில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதே சமயம் தாய்ப்பால் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் காலத்திலும்கூட நமக்கு ஏதேனும் புதியதாக நோய் வந்தாலும் அதற்கு எதிராக இரத்தத்தில் உருவாகிற நோய் எதிர்ப்புச் சக்திகளையுமே நமது உடலானது அதனை தாய்ப்பால் வழியாக சுடச்சுட குழந்தைக்கு அனுப்பிவிடுகிறது. அதனால் தான் அம்மாவிற்கு காய்ச்சல் அடித்தால்கூட பிள்ளைக்குப் பாலூட்டுவதை நிறுத்திவிடக் கூடாது என்று மருத்துவர்களும் சதா அறிவுறுத்திபடியே இருக்கிறார்கள்.
தாய்ப்பாலானது பழைய நோய்களுக்கெதிரான எதிர்ப்புச் சக்தியை மட்டுமல்ல, புத்தம் புதியதாக வருகிற நோய்களுக்கு எதிராகவும் எதிர்ப்புச் சக்தியை உற்பத்தி செய்து கொள்கிறது. இப்படி அந்தந்த காலத்திற்கேற்ப நோய்களுக்கெதிரான எதிர்ப்பு சக்தியாக தன்னை உருவாக்கிக் கொண்டு நம் பிள்ளைகளைப் பாதுகாக்கிற தாய்ப்பாலைப் போலான ஒன்றை நாம் எந்தக் கடையிலாவது வாங்கி வந்து பிள்ளைக்குக் கொடுத்துவிட முடியுமா என்பதை நீங்களே சொல்லுங்கள் பார்ப்போம்.
தாய்ப்பால் வழியே குழந்தைக்குப் பாதுகாப்பு அளிப்பதுடன் குழந்தைகளின் உடலில் இருக்கிற நோய் எதிர்ப்பு சக்திகளை உற்பத்தி செய்யக்கூடிய முக்கியமான உறுப்புகளையும் தூண்டிவிட்டு அதனையும் நோய்களுக்கு எதிரான போராட்டதில் பங்கு பெறச் செய்கிறது. இப்படியாக ஒரே தாய்ப்பாலில் குழந்தைகளுக்கு இரட்டை லாபம் என்பது மிகவும் நல்ல விசயம் தானே!
தாய்ப்பால் குடித்தவுடனேயே அது இரைப்பையினுள் சென்று, அங்கேயே எளிதில் செரிமானமாகி, உடனே மளமளவென குடலுக்குள்ளாகச் சென்றுவிடுகிறது. தாய்ப்பால் மூலம் உருவாகிற நல்லது செய்யும் பாக்டீரியாக்கள் செரிமானமான மூலப் பொருட்களை உடைத்து எளிதாக குடல் உறிஞ்சிக் கொள்வதற்கு ஏதுவான உதவிகளையும் செய்கிறது.
ஆனால், புட்டிப்பால் கொடுத்தவுடனே அந்தக் குழந்தையின் முகத்தைக் கவனியுங்களேன். பால் அப்படியே வாயிலே திரண்டு நிற்கும். வயிற்றிலே அது எளிதில் செரிமானமாக முடியாமல் திணறிக் கொண்டு வயிறு உப்பிசம் போடும். இதனால் வயிறும்கூட ஆரோக்கியமற்றுக் கெட்டுப் போய் வயிற்றுப் போக்கும் ஏற்படுவதுண்டு. இப்படித் தொடர்ச்சியான வயிற்றுப்போக்கினால் குழந்தைகளின் உடல் நலமும் பாழ்படுகிறது. உடலில் எஞ்சியிருக்கிற சக்தியெல்லாம் இக்குழந்தைகள் இழந்துவிடுவதால் உடலின் வளர்ச்சியும் அடிக்கடி பாதிக்கப்படுகிறது. ஆனால் இதற்கு முற்றிலும் மாறாக தாய்ப்பால் குடித்து வளருகிற பிள்ளைகளோ நல்ல உடல் ஆரோக்கியத்தோடு படு சுறுசுறுப்பாகவும் வளருகிறார்கள் என்பதை நாம் கவனித்துப் பார்க்க வேண்டும்.
தாய்ப்பாலிலுள்ள ஹார்மோன்கள் நுரையீரலின் வளர்ச்சியை துரிதப்படுத்துகிறது. அத்தகைய நுரையீரலுக்கு நோயினை எதிர்த்துச் சண்டையிடுவதற்கான பரம சக்தியை அருள்பாளிக்கிறது. இதனால் தாய்ப்பால் குடித்து வளருகிற குழந்தைகளுக்கு நுரையீரல் தொற்று நோய்களான நிமோனியா போன்றவற்றிலிருந்து ஆரம்பத்திலேயே பாதுகாப்பு கிடைத்துவிடுகிறது.
இப்படியாக குழந்தைப் பருவத்தில் ஏற்படக்கூடிய கிருமித்தொற்று நோய்களான வயிற்றுப்போக்கு, நிமோனியா, காதில் சீழ் வடிதல் போன்றவற்றிலிருந்து தாய்ப்பால் நம் பிள்ளையைப் பொன்னைப் போல பொத்திப் பாதுகாக்கிறது. ஆக, தாய்ப்பாலானது எவ்வளவு தாய்மையோடும் இறைத்தன்மையோடும் நம் பிள்ளைகளோடு நடந்து கொள்கிறது என்பதை நினைத்துப் பார்த்தாவது நாம் புட்டிப்பால் கொடுப்பதைத் தவிர்த்துவிட வேண்டும் தாய்மார்களே!
ஊட்டச்சத்து குறைபாடுகளிலிருந்து பாதுகாப்பு குழந்தைகள் பசித்து அழுகையில் தாய்ப்பால் எந்தக் கடையில் கிடைக்கும் என்று கடைகடையாக அலையத் தேவையில்லை. என்ன விலை என்று பேரம் பேசி வாங்கவும் வேண்டியதில்லை. அச்சச்சோ, பால்டப்பா காலியாகப் போகுதே! என்று முன்பே இருப்பு பார்த்து, காலாவதி தேதி சரிபார்த்து சேமித்து வைக்கவும் அவசியல்லை.
பால் பவுடரைப் போலவெல்லாம் இது நல்லதா கெட்டதா, கொடுக்கலாமா வேண்டாமா, எவ்வளவு கொடுக்கலாம், எத்தனை முறை கொடுக்கலாம் என்றெல்லாம் யோசித்து சந்தேகத்தோடு தாய்ப்பாலைப் புகட்ட வேண்டிய அவசியமில்லையே! குழந்தையை நீங்கள் மார்பிலே போட்டவுடன் தாய்ப்பால் நேரம் காலமென்று பாராமல் அளவில்லாமல் சுரக்கிறதல்லவா. பிள்ளைகளும் தங்களுக்குத் தேவையானவற்றைக் குடித்து ஓய்வெடுத்து நன்றாகப் பசியாறிக் கொள்கிறார்கள். இப்படித் தேவைப்படுகிற போதெல்லாம் வயிறு நிறைய தாய்ப்பால் குடித்துத் துயில் கொள்ளும் பிள்ளைகளுக்கு ஊட்டச் சத்து போன்ற குறைபாடுகளெல்லாம் சுத்தமாக வருவதேயில்லை.
தாய்ப்பால் அனைத்து விதமான சத்துகளோடு பிள்ளைகளின் தேவையறிந்தே சுரக்கிறது. அது எந்த பேதமுமின்றி அனைத்து தாய்மார்களுக்கும் அளவில்லாமல் சுரக்கிறது. தாய்மார்களே, தாய்ப்பால் ஒன்றும் பசும்பாலா, லாக்டோஜனா என்று எதையாவது ஒன்றை விருப்பத் தேர்வு செய்து கொடுக்கக்கூடிய ஒரு பொருளல்ல. அது ஒன்று மட்டும் தான் குழந்தைகளுக்கென இருக்கிற ஒரே தேர்வு என்பதையும் நாம் எப்போதும் மறந்துவிடக் கூடாது.
தாய்ப்பாலில் இருக்கிற ஊட்டச் சத்துகளெல்லாம் வானத்து நட்சத்திரங்களைப் போல கணக்கிடவே முடியாத அளவிற்கு எக்கச்சக்கமாகய் இருக்கின்றன. தாய்ப்பால் மட்டுமே குடித்து வளருகிற பிள்ளைகளுக்கு ஊட்டச்சத்து, புரதச்சத்து போன்ற எந்தக் குறைபாடுகளும் வருவதேயில்லை. ஆறு மாதம் வரையிலும் திகட்டத் திகட்ட தாய்ப்பாலும் அதற்குப் பின்பாக அதோடு சேர்த்து மசித்த உணவுமாக பிள்ளைக்குக் கொடுத்து வளர்க்கையில் மராஸ்மஸ், குவாசியோக்கர் போன்ற ஊட்டச்சத்து குறைபாடுடைய நோய்கள் எதுவுமே குழந்தைகளை அண்டுவதில்லை.
மேலும் தாய்ப்பாலில் இருக்கிற நோய் எதிர்ப்பு சக்திகளோ பிள்ளைகளை அடிக்கடி நோய்வாய்ப்படாமல் பாதுகாப்பதால் அந்நோய்களின் வழியே அவர்களின் சத்துகள் வீணாக்கப்படுவதைத் தவிர்த்து அதனால் ஏற்படக்கூடிய ஊட்டச்சத்து குறைபாடுகளையும் தடுத்துவிடுகிறது.
ஆக, நம் குழந்தைகள் பிறந்த தருணத்திலிருந்து தாய்ப்பாலை மட்டுமே முழுக்க முழுக்க புகட்டி வளர்க்கையில் குழந்தைகளின் உலகத்தில் இருக்கிற இந்த மாதிரியான தீவிரமான நோய்களையெல்லாம் ஒரேயடியாக ஒழித்துக்கட்டிவிட முடியும். அதுமட்டுமில்லை தாய்மார்களே, குழந்தைகள் பிறந்தவுடனே அவர்களது முதல் நாள் வாழ்வினை உங்களது தாய்ப்பாலைக் கொடுத்து துவக்குவதை விடவா அற்புதமான விசயம் இருக்கப் போகிறது, சொல்லுங்கள் பார்ப்போம்?
மர்மமான நோயிலிருந்து பாதுகாப்பு சிட்ஸ் (SIDS-Sudden Infant Death Syndrome) என்று மிகச் சுருக்கமாக குறிக்கப்படுகிற, அதேசமயம் பச்சிளம் குழந்தைகளுக்கென்றே ஏற்படுகிற இந்த மர்மமான நோயினைப் பற்றி நம் பலருக்கும் பரிட்சயம் இல்லை தான். ஆனாலும் அந்தக் காலத்தில் வயக்காட்டில் வேலை பார்த்துக் கொண்டே பிள்ளை அழுகிறானா இல்லையா என்று பார்த்துப் பார்த்துப் பாலூட்டி வளர்க்கிற சமயத்தில் பிள்ளைகள் தொட்டிலிலிருந்து எதுவுமே சத்தம் எழுப்பவில்லையே என்று போய்ப் பார்த்தால் மூச்சுப் பேச்சற்றுக் கிடப்பார்கள். என்ன, ஏதென்று காரணமறிந்து வைத்தியம் செய்யும் முன்பே உயிருக்கு ஆபத்தாகிவிடும் மோசமான சூழலை அந்தக் காலத்தில் மட்டுமல்ல இன்றைய காலகட்டத்திலும்கூட குழந்தைகளும் அப்பெற்றோர்களும் சந்தித்த வண்ணமாகவே இருக்கிறார்கள்.
அதாவது குழந்தைகள் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் போதே காரணம் இன்னதென்று இல்லாமல் சட்டென்று மூச்சித்திணறல் ஏற்பட்டு உயிருக்குப் போராடுகிற மோசமான சூழலுக்குக் கொண்டு போய் விட்டுவிடுகிறது இத்தகைய நோய். பெரும்பாலும் தூக்கக் கலக்கத்தில் புரண்டபடி குப்புற படுத்துக் கொள்கிற குழந்தைகளுக்கே இப்பிரச்சனைகள் வருகின்றன என்பதால் குழந்தைகளின் முதுகுப்பக்கம் தரையைப் பார்த்த வண்ணமாகவே பார்த்து உறங்க வைக்க வேண்டுமென்று மருத்துவர்கள் அறிவுறுத்துகிறார்கள். ஆனால் புட்டிப்பாலின்றி தாய்ப்பால் மட்டுமே குடித்து வளருகிற குழந்தைகளுக்கு இந்த சிட்ஸ் என்கிற சிக்கலான நோயிலிருந்து பாதுகாப்பு கிடைத்துவிடுவதாக மருத்துவ ஆய்வுகள் விளக்குகின்றன.
அம்மாவின் அருகிலேயே இருக்கும் குழந்தைகள் தான் நன்றாக தூங்கு எழுகிறார்கள் என்றும், அவர்கள் தான் விரைவிலேயே இரவில் தூங்கி பகலில் விழித்திருக்கும் பழக்கத்தை கற்றுக் கொள்கிறார்கள் என்றும் முன்பே பார்த்தோம். பெரியவர்களாகிய நமக்கு தூக்கத்திலே மூச்சுத் திணறல் வருகிறதென்றால் திடுதிப்பென்று நடுராத்திரியில் எழுந்து சாய்மானமாக உட்கார்ந்து நம்மை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்கிறோம் அல்லவா. ஆனால் குழந்தைகளுக்கு மூச்சுத்திணறல் வரும் போது உடனே விழித்துக் கொண்டு அழுது நம்மை எழுப்புகிற அளவிற்கு உணர்வு ஏற்பட வேண்டுமே. அப்படியான தெளிவினை தாய்மார்களாகிய நீங்கள் அவர்களை அரவணைத்து தாய்ப்பால் கொடுக்கின்ற காலத்தில் தான் கற்றுக் கொள்ளவே செய்கிறார்கள்.
அதேசமயம் தாய்மார்களும்கூட தாய்ப்பால் கொடுக்கிற காலத்தில் குழந்தையின் அருகிலேயே இருப்பதால் அவர்களுக்கு ஏதேனும் கொஞ்சம் உடல்நிலை சரியில்லை என்கிற அறிகுறி தென்பட்டால்கூட சட்டென்று கண்டுபிடித்து அதற்கான சிகிச்சையை உடனே துவங்கிவிடுகிறார்கள்.
தாய்ப்பால் குடித்து வளரும் குழந்தைகளுக்கு மூளையின் வளர்ச்சி துரிதமாக இயங்குகிற காரணத்தாலும், நரம்புகளைச் சுற்றிய மையலின் உறையால் நம் உடலின் அசௌகரியத்திற்குரிய ஆபத்தான உணர்வுகள் வேகமாக கடத்தப்படுகிற காரணத்தாலும் குழந்தைகளும் தன்னுணர்வோடு தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்கான உடனடி செயலில் இறங்கி தங்களது சமிக்கையை அழுகையாக வெளிப்படுத்திவிடுகிறார்கள். சில நேரங்களில் வைரஸ் (Respiratory Syncytial virus) கிருமியால்கூட இத்தகைய நோயானது ஏற்படுவதாக ஆய்வுகள் வெளிவந்தாலும்கூட தாய்ப்பாலில் இருக்கிற எதிர்ப்பு சக்தியால் இந்நோயிலிருந்தும் குழந்தைகளுக்குப் பாதுகாப்பு கிடைத்துவிடுகிறது
தாய்ப்பால் குடித்து வளருகிற குழந்தைகளின் தாடை எலும்புகள், அண்ணம் மற்றும் பற்கள் எல்லாமே ஒரே சீரான ஒழுங்கமைவோடு இயங்குவதால் அவர்கள் தூங்குகிற சமயத்தில் சுவாசத்தின் இயக்கம் வெகு இயல்பாகச் செயல்பட முடிகிறது. இதனால் தூக்கத்தில் மூச்சுத்திணறுகிற தொல்லைகளெல்லாம் அவர்களுக்கு வருவதேயில்லை. இப்படி இரவும் பகலுமாக குழந்தைகளைக் காவல்கார தெய்வத்தைப் போல காக்கும் தாய்ப்பால் தான் நம் பிள்ளைகளினுடைய குலதெய்வம் என்பதை இப்போதாவது நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதுமட்டுமல்ல தாய்மார்களே, தாய்ப்பால் தான் நம் குழந்தைகளின் தாய்வழி சொத்துக்களில் மிகப் பெருமைக்குரிய ஒன்றும்கூட என்பதையும் மறவாதீர்கள்.
குழந்தைப் பருவத்து உடல் பருமனைப் பராமரித்தல் தாய்மார்களே, பள்ளிக்கு அனுப்பும் போதுதான் உங்கள் பிள்ளையை மற்ற பிள்ளைகளோடு ஒப்பிட்டு அடி துவைத்து எடுக்கிறீர்கள். ஆனால் அதை தாய்ப்பாலூட்டும் காலத்திலுமா செய்ய வேண்டும்?
″பக்கத்து வீட்டு பிள்ளையைப் பார், எப்படி தளதளவென கன்னுக்குட்டி மாதிரி வளர்ந்து நிக்கிறான். உன் பிள்ளையோ பஞ்சத்தில் வளந்த நோஞ்சான் பிள்ளை மாதிரியல்லவா இருக்கான்″ என்று அத்தைக்காரியின் ஏச்சுப் பேச்சைக் கேட்டுக் கொண்டே, ″நம் பிள்ளை துருதுருவென இருக்கிறான், ஆனால் எடை மட்டும் போட மாட்டேங்குறானே?″ என்று பச்சைப் பிள்ளையைக் கூட மற்ற பிள்ளைகளோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்கிற மனோபாவம் எப்படியோ தாய்ப்பாலூட்டும் காலங்களில் அம்மாவைத் தொற்றிக் கொள்கிறது. ஆனால் உண்மையில் இதற்குப் பின்னே இருக்கிற கதையே வேறு என்பதைப் பற்றி யாருக்கும் புரிவதில்லை.
பிள்ளைகள் பிறந்தவுடனே ஒரேயடியாக டவுசரை மாட்டிக் கொண்டு எழுந்து ஓடியாடித் திரிய வேண்டும் என்று பெற்றோர்கள் யோசிக்கத் துவங்கிவிடுகிறார்கள். குழந்தைகளுக்கு அவரவர் வயதிற்கேற்பத் தானே வளர்ச்சியும் இருக்கும். ஆனால் அது தெரியாமல் நம் பிள்ளையை மற்ற பிள்ளைகளின் வளர்ச்சியோடு ஒப்பிட்டு, ″ஒருவேளை நமக்குத் தாய்ப்பால் பத்தலை போலிருக்கே, டாக்டர்கிட்ட போய் பிள்ளைக்குன்னு ஏதாவது சத்து டானிக் தான் வாங்கி கொடுக்கனும் போல!″ என்று யோசிக்க ஆரம்பித்துவிடுகிறார்கள். உண்மையில், வளர்ச்சி என்பது உடல் பருமனை வைத்து அளவிடக்கூடிய ஒன்றா என்ன?
பிறந்த குழந்தைகள் சராசரியாக மூன்று கிலோ எடையோடு இருக்கிறார்கள். அவர்கள் ஆறு மாதத்தில் ஆறு கிலோ எடையும், ஒரு வயதிலே ஒன்பது கிலோ எடையுடனும் தான் மிகச் சாதாரணமாகவே வளர்ச்சியடைகிறார்கள். ஆனால் அதிகப்படியான கொழுப்புகள் கூடி கொஞ்சம் குண்டு குண்டாகத் தெரிகிற குழந்தைகள் தான் சத்தாக வளருகிறார்கள் என்று அவ்வப்போது அக்கம் பக்கத்திலிருந்து நமக்கு தவறாக கற்பித்த வண்ணமாகவே இருக்கிறார்கள்.
தாய்ப்பால் மட்டுமே குடித்து வளருகிற குழந்தைகளின் எலும்புகள், தசைகள் மற்றும் உள்ளுறுப்புகள் உள்ளிட்ட அத்தியாவசிய வளர்ச்சிக்குத் தேவையான சத்துகளுடன் மட்டுமே அவர்கள் குடித்தபடி வளருவதால் அந்த சத்துகள் யாவும் அந்தந்த உறுப்புக்குள் மட்டுமே செல்கிறது. ஏதேனும் அதிகப்படியான சத்துகள் இருந்தால் தானே கொழுப்புகளாய் போய் உடலில் அவை பாசி போலப் படியும். ஆனால் தாய்ப்பாலைப் பொருத்தவரையில் அவை தேவையின்றி கொழுப்புகளாய் போய் தோல்களுக்கடியில் சேருவதில்லை. அதனால் தான் தாய்ப்பால் பருகிய பிள்ளையைப் பார்த்தாலே இவன் சாப்பிட்டுச் சாப்பிட்டு எலும்பில் தான் சேர்த்து வைக்கிறானோ? என்று நையாண்டி செய்கிறார்கள்.
அதேசமயம் பிறக்கையில் சராசரியாக ஐம்பது சென்டிமீட்டர் உயரமுடைய பிள்ளைகள் ஆறு மாதத்தில் தான் அறுபத்தைந்து சென்டிமீட்டராகவும், ஒரு வயதில் எழுபத்தைந்து சென்டிமீட்டராகவும் வளர்ச்சி அடைகிறார்கள். இப்படியாக மெல்ல மெல்ல வளருகிற வளர்ச்சிப் படிகளைப் புரிந்து கொண்டாலே, எம் பிள்ளை இப்படிக் குள்ளக் கத்தரிக்காய் மாதிரி இருக்கானே! இப்படி ஒல்லிக்குச்சியாட்டம் இருக்கானே! என்றெல்லாம் கவலைப்பட்டு சத்து டானிக், சத்து மாவுகள் என்று தவறான வழியைத் தேடி அலைய வேண்டிய அவசியமில்லை.
பெரும்பாலான தாய்மார்கள் என் பிள்ளை எடை போடவே மாட்டேங்குறான் என்று சீக்கிரமாகவே குழந்தைகளுக்கு தாய்ப்பாலோடு சேர்த்து கூடுதலாக பால் பவுடரையும் கொடுக்க ஆரம்பித்துவிடுகிறார்கள். ஒருசிலர் பகலுக்கு தாய்ப்பால், இரவுக்கு பால் பவுடர் என்று கால அட்டவணை போட்டு பாலூட்டுகிறார்கள். அது ஏனோ, அந்த பால் பவுடரில் தான் பாடி பில்டிங் செய்வதற்கான பார்முலா இருப்பதைப் போலவும், இரண்டையும் சேர்த்துக் கொடுக்கும் போது பையன் பயில்வான் என்று சொல்லுகிற அளவிற்குத் தேறிவிடுவான் என்பதாகவும் தப்புக் கணக்குப் போடுகிறார்கள். ஆனால் அது எத்தகைய ஆபத்தில் கொண்டு போய் குழந்தையை விட்டுவிடும் என்பதைப் பற்றி யாரும் புரிந்து கொள்வதில்லை.
தங்களது குழந்தைகளின் வளர்ச்சியும், எடையும், உயரமும் வயதிற்கேற்ப எப்படியிருக்கும் என்பதைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு இல்லாத காரணத்தினால் தான் இப்படியான தவறான வழிமுறைகளை அம்மாக்களும் பதட்டத்தோடு தேட வேண்டியிருக்கிறது. ஆனால் பிள்ளையோ நோஞ்சானாக இருக்கிறான், தாய்ப்பால் பத்தவில்லை என்று நினைத்துக் கொண்டு பசும்பாலையோ, பால் பவுடரையோ ஆறு மாதத்திற்கு முன்பாகவே கொடுப்பதால் தான் குழந்தைகள் ஒரு வயதிற்குள்ளாகவே குண்டு பிள்ளையாக வளர்ந்து நிற்கிறார்கள். இப்படிப் பிஞ்சிலேயே குண்டாக வளர்ந்த பிள்ளைகள் தான் எதிர்காலத்தில் இரத்தக் கொதிப்பு, சர்க்கரை நோய், இருதய நோய் உள்ளிட்ட நாள்பட்ட நோயினால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள் என்பதைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு அம்மாக்களுக்கு ஏற்பட்டுவிட்டால் இப்படிப்பட்ட தவறான முடிவிற்கு அவர்களும் செல்ல மட்டார்கள்.
பொதுவாக தாய்ப்பால் மட்டுமே குடித்து வளருகிற குழந்தைகளுக்கு உடம்பின் தேவைக்கேற்பவே பசிக்கிறது. பசி உணர்வுக்கு ஏற்ப அழுது ஆர்பாட்டம் செய்து அம்மாவை எழுப்பி எப்படியோ வயிறு நிரம்ப பால் குடித்துவிட்டுதான் கண் அசருகிறார்கள். குழந்தைகள் தாய்ப்பால் மட்டுமே குடித்து வளருகையில் அவர்களிடம் இயற்கையாகவே பசித்துப் பால் பருகக்கூடிய உணர்ச்சி நரம்புகள் முதிர்ச்சியடைகிறது. அதேசமயம் மார்பில் குடிக்கையில் அவர்களுக்கு எவ்வளவு தேவையோ அதை மட்டுமே குடித்துவிட்டு பின் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டு போதும் போதும் என்று கூடுதலாக பால் அருந்துவதை தவிர்த்தும் விடுகிறார்கள். இதனால் அவர்களின் தேவைக்கு அதிமான சத்துகள் குழந்தையின் உடலிற்குள்ளாக செல்வதேயில்லை.
ஆனால் புட்டிப்பால் அருந்துகிற பிள்ளைகளைக் கவனியுங்களேன். அட, புட்டிப்பால் அருந்துகிற என்பதைவிட, புட்டிப்பாலைக் கொடுக்கிற தாய்மார்களைக் கவனியுங்கள் என்று தான் சொல்ல வேண்டும். ஏனென்றால் தாய்ப்பால் குடிப்பது என்பது குழந்தைகளின் விருப்பமாக இருந்த விசயம், இங்கே புட்டிப்பாலாக மாறும் போது அது முழுக்க முழுக்க அம்மாவினுடைய விருப்பமாக மாறிவிடுகிறது. பிள்ளையின் பசிக்கு என்றல்ல, தூக்கம் பிடிக்காமல் அழுதால், எறும்பு கடித்து அழுதால்கூட அதற்கும் அம்மாவின் மூளையில் பதிவாகியிருக்கிற அழுதால் பாலூட்ட வேண்டும் என்கிற புரிதல்படி பால் டப்பாவை எடுத்து உடனே வாயிலே திணித்துவிடுகிறார்கள்.
ஆக, அம்மாக்களும்கூட நாம் வைத்திருக்கிற டப்பா முழுவதிலும் இருக்கிற பாலைக் குடித்து முடித்தால் தான் பிள்ளைகளின் வயிறு நிறையும் என்று அசடாக நினைத்துக் கொள்கிறார்கள். அதாவது தட்டு நிறைய சாப்பாட்டைப் போட்டுவிட்டு தட்டைக் காலி செய்தால் தான் பிள்ளைகள் வயிறார சாப்பிட்டார்கள் என்று எடை போடுவதைப் போலவே பால் டப்பா காலியாகிற விசயத்திலும் அம்மாக்கள் தவறாக புரிந்து கொண்டு அதிகப்படியான பாலைப் புகட்டிவிடுகிறார்கள்.
இதனால் என்ன நடக்கிறதென்று தெரியுமா? குழந்தையின் தேவைக்கு அதிகப்படியான பாலை நாம் புகட்டிவிடுகிறோம். ஏற்கனவே மாட்டுப்பாலில் தாய்ப்பாலைவிட அதிகப்படியான புரதச்சத்து இருக்கிறது என்பது நமக்குத் தெரியும். அதனால் அவர்களின் அத்தியாவசிய வளர்ச்சிக்குத் தேவையான சக்தியைவிடவும் கூடுதலான சத்து குழந்தையின் உடலிற்குள் சென்றுவிடுகிறது. இப்படித் தேவைக்கு அதிகமாக இருக்கிற சக்தியெல்லாம் குழந்தையின் தோலுக்கு அடியிலே போய் நிறையவே தேக்கி வைத்துக் கொள்கிறது. இதனால் தான் புட்டிப்பால் குடிக்கிற குழந்தைகளின் தோலுக்கடியில் கொழுப்புகள் படிந்து உடல் மெருகேறிக் கொழுகொழுவென தோற்றம் கொள்கிறார்கள். ஆக, ஆழகு என்பதே ஆபத்திற்குரிய விசயம் தான் என்பதையும் நாம் இங்கே புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
அதேசமயம் தாய்ப்பால் குடித்து வளருகிற குழந்தைகளின் தேவைக்கேற்ப மட்டுமே பாலும் அதனது சத்துகளும் கிடைப்பதால் தாய்ப்பால் குடிக்க, நன்றாக கை கால் ஆட்டியபடி சுட்டித்தனமாக வளரவென்று பிள்ளைகளும் ஆரோக்கியமாக வளருகிறார்கள். இதனால் தான் அவர்களின் உடலில் கொழுப்புகள் தேவையின்றி சேராமல், அதன் காரணமாக மந்தமாக்கியும் விடாமல் எப்போதும் அவர்களை சுறுசுறுப்பாகவே வைத்திருக்கிறது. அப்படி இல்லையென்றால் போருக்குச் சென்று மகனை நினைத்து, தாய்ப்பால் குடித்து வளர்ந்தாயடா மகனே என்று சொல்லியிருப்பாளா, நம்முடைய சங்க காலத்துத் தாய்!
அதுமட்டுமல்லாமல் தாய்ப்பாலில் இருக்கிற கூட்டு சக்தியினால் அதனது சுவையில் மாறுபட்ட கலவையான உணர்வைக் கொடுக்கிறது. இதனால் நாக்கிலுள்ள எல்லா வகையான சுவை நரம்புகளையும் சுண்டிவிட்டு குழந்தைக்கு ஆரோக்கியமான உணவின் மீதான ஆர்வத்தைத் தூண்டுகிறது. இதனால் தான் தாய்ப்பால் குடித்து வளருகிற பிள்ளைகள் எதைக் கொடுத்தாலும் எனக்குப் பிடிக்கலை என்று ஒதுக்கிவிடாமல், கருவேப்பிலை, காய்கறி என்று தட்டின் ஓரமாய் எடுத்து வைத்துவிடாமல் எல்லாவற்றையும் சாப்பிட்டுவிடுகிறார்கள். இதனால் அம்மாக்களும் பிள்ளை சாப்பிடவே மாட்டேங்குறானே, அவனுக்கு என்னத்த தான் கொடுத்து தேத்தவோ என்று புலம்ப வேண்டிய தேவையுமிருக்காது.
ஆனால் புட்டிப்பாலைப் பொருத்தவரையில் குழந்தைகள் ஆசையாக விரும்பிக் குடிக்க வேண்டுமென்பதற்காக செயற்கையாகவே இனிப்புச் சுவையோடு அதனை தயாரித்திருப்பார்கள். இப்படி ஆரம்பத்திலேயே இனிப்புச் சுவைக்குப் பழகியவர்கள் நாம் கொடுக்கிற ஆரோக்கியமான உணவைத் தொட்டுப் பார்ப்பார்களா? அவர்களோ பாக்கெட்டுகளில் விற்கிற சாக்லேட், பிஸ்கட் என்று துரித உணவுகளை மட்டுமே வாங்கி விரும்பி உண்ணுபவர்களாக, காய்கறிகளை சாப்பிடாமல் அதனை ஒதுக்குபவர்களாக வளர்ந்து நிற்கிறார்கள். இப்படியிருந்தால் குழந்தைகளின் உடலில் எடை போடாமல் என்ன செய்யும்? இப்போது சொல்லுங்கள், குழந்தைகளின் உடல் பருமன் நல்லதிற்கா என்ன?
அதேசமயம் தாய்ப்பாலில் இருக்கிற வளர்ச்சிக் காரணிகள் மற்றும் ஹார்மோன்கள் குழந்தைகளின் வயதிற்கேற்ற வளர்ச்சிக்குக் காரணமாக இருப்பதால் புட்டிப்பால் குடித்து வளருகிற பிள்ளைகளைப் போல தாறுமாறாக அகலமாய் வளர்ந்து நிற்பதில்லை. இதனால் தாய்மார்களும்கூட எங்கே நம் பிள்ளைக்கு அதிகமாக தாய்ப்பால் கொடுத்தால் எடை போட்டுவிடுவார்களோ என்கிற பயத்திலேயே தயங்கித் தயங்கி பாலூட்ட வேண்டிய அவசியமுமில்லை. நீங்கள் எவ்வளவு தாய்ப்பால் கொடுத்தாலும் குழந்தைகள் தங்களுக்குத் தேவையான பாலினையும், சத்துகளையும் மட்டுமே எடுத்துக் கொள்வார்கள் என்பதை மனதில் வைத்துக் கொள்வதுடன், நாம் விடாமல் தொடர்ந்து தாய்ப்பாலை புகட்டிக் கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்பதையும் நன்றாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
ஆக, பிள்ளையை குண்டு ஒல்லியென எடை போட்டு ஆரோக்கியத்தை அளவிடுவதை விட்டுவிட்டு தாய்ப்பால் மட்டுமே புகட்டி வளர்க்கிற போது அவர்கள் தன்னாலே ஆரோக்கியமாகவும், சுறுசுறுப்பான சுட்டித்தனத்தோடும் வளருவார்கள் என்பதை மட்டும் நாம் மனதிலே இருத்தி வைத்துக் கொள்வோம்.
இரத்தக் கொதிப்பு மற்றும் சர்க்கரை நோய்களுக்கு எதிரான சொட்டு மருந்து.. தினசரி காலையில் எழுந்து முன்வாசலில் மனைவிமார் கோலம் போட, திண்ணையில் அமர்ந்து காப்பி அருந்தியவாரே நாளிதழ் வாசித்துக் கொண்டிருந்த தம்பதியினரெல்லாம் இப்போது புகைப்படங்களாக மட்டுமே எஞ்சியிருக்கிறார்கள். முப்பது வயதை மிஞ்சிய தம்பதியினர்கள்கூட பனிவாடைக் காற்று அடிக்கிற அதிகாலை புலரும் முன்னேயே எழுந்து பார்க்குகளிலும் திறந்தவெளி மைதானங்களிலும் பிரஷரையும், சுகரையும் குறைப்பதற்காக கால்கடுக்க வேர்த்து விறுவிறுக்க நடந்தபடி இருக்கிறார்கள். இப்போதெல்லாம் வீட்டைவிட்டு செல்லும் போது மழையைப் பார்த்து குடையை எடுத்துச் செல்லுகிற வழக்கத்திற்கு மாறாக, சென்று வருகிற நேரகாலம் பார்த்து மாத்திரை மருந்துகளை எடுத்துச் செல்ல வேண்டிய நிலைக்கு நாம் இன்று தள்ளப்பட்டிருக்கிறோம்.
நாம் வாழுகிற அன்றாட வாழ்க்கை முறையும், உணவுப்பழக்கமும் கொஞ்சம்கூட ஆரோக்கியமே இல்லாமல் போய்விட்டது. தெருக்கடைகளில் விற்கிற உணவுப் பண்டங்களில்கூட சுகர் ப்ரீ, கொழுப்பில்லாதது போன்ற விளம்பரங்களைத் தாங்கியபடியே வருகின்றன. உடல் பருமனையும், சுகரையும், இரத்தக் கொதிப்பையும் கொண்டிருக்கிற மனிதர்களைத் தங்கள் வாடிக்கையாளர்களாக மாற்றுவதற்காக உடற்பயிற்சி நிலையங்கள், பேலியோ டயட், மருந்து நிறுவனங்கள் என்று போட்டி போட்டு வாசலிலேயே காத்துக் கிடக்கின்றன. இங்கே வாழுகிற ஒவ்வொருவருமே தாங்கள் என்றாவது இரத்தக்கொதிப்பு நோயாளியென்றோ, சுகர் நோயாளியென்றோ முத்திரை குத்தப்படலாம் என்கிற பதபதைப்பிலேயே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
இப்படிப்பட்ட உலகத்தில் தான் நம்முடைய பிள்ளைகளும் பிறந்து வளர்ந்து எதிர்காலத்திலே இரத்தக் கொதிப்பு, சர்க்கரை நோய், இருதயம் சம்பந்தப்பட்ட உயிருக்கு உலை வைக்கக்கூடிய பலவிதமான நோய்களிலிருந்து தப்பிப் பிழைத்து வாழ வேண்டியிருக்கிறது. அதேசமயம் நாமும் இப்படிப்பட்ட உலகத்தில் தான் நம் பிள்ளைகளை வளர்க்கவும் வேண்டியிருக்கிறது. இத்தகைய ஆபத்தான உலகில் ஆரோக்கியத்துடன் நம் பிள்ளைகளை வளர்ப்பதற்கான மந்திர பானமோ நம் கையில் தான் இருக்கிறது. ஆம், தாய்ப்பால் என்கிற மந்திர பானத்தினால் மட்டும் தான் இத்தகைய நோய்களிலிருந்து நம் பிள்ளைகளை பாதுகாக்கவே முடியும்.
குழந்தைகளுக்கு தாய்ப்பாலினை புகட்டுகையில் அதிலிருக்கிற ஹார்மோன்கள் மற்றும் வளர்ச்சிக்குரிய சூப்பர் மூலக்கூறுகள் அவர்களின் வயதிற்குரிய வளர்ச்சியை ஊக்குவிக்கிறது. தாய்ப்பாலினால் கிடைக்கிற கொழுப்புச் சத்தும் அவர்களுக்கு அத்தியாவசியானது என்பதைத் தாண்டி அநாவசியாக உடம்பில் ஊளைச் சதையாகவெல்லாம் போய் சேற்றைப் போல தங்கிவிடுவதில்லை. உடம்பில் நடக்கிற வளர்ச்சிதை மாற்றங்களும், வேதியல் மாற்றங்களும் தாய்ப்பால் மட்டுமே குடிக்கிற குழந்தைகளுக்கு மிகச் சரியாக நடப்பதால் உடம்பிலுள்ள எனர்ஜியை சமநிலையிலேயே வைத்திருக்கிறது. இத்தகைய காரணங்களால் இளம் பருவத்திலேயே உடல் பருமனாகி அதனால் எதிர்காலத்தில் சர்க்கரை, பிரஷர் நோயுள்ளவர்களாக அவதியுறாமல் இருப்பதற்கு தாய்ப்பால் தான் தடுப்பு மருந்தாக இருக்கிறது என்றால் கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்கள். இப்படியான இரத்தக் கொதிப்பு, சர்க்கரை நோய் மற்றும் இருதய நோய்களுக்கு எதிரான சொட்டு மருந்தாகத் தான் ஆரம்பகாலத்தில் நாம் புகட்டுகிற தாய்ப்பால் செயல்படுகிறது என்பது பெரும் மகத்தான விசயம் தானே.
ஆனால் புட்டிப்பால் குடித்து வளருகிற குழந்தைகளுக்கு அம்மாக்கள் அவர்களுக்குத் தேவையான ஊட்டச்சத்தினைவிட கூடுதலாக கொடுத்தபடியே இருப்பதாலும், ஆறு மாதத்திற்கு முன்னமே மாற்று உணவைக் கொடுக்க ஆரம்பிப்பதாலும் அவர்களின் உடலில் தேவைக்கு அதிகமாக கலோரியும், கொழுப்பும் தேங்கிவிடுகிறது. இப்படி அதிகப்படியான ஊட்டச்சத்து நிறைந்த புட்டிப்பாலைக் கொடுக்கையில் குழந்தைகளின் உடலில் இன்சுலின் போன்ற ஹார்மோன்கள் சுரந்து அத்தகைய அதிகப்படியான சக்தியை கொழுப்பாகக் கொண்டு போய் தொப்பையாகவும், குண்டு குண்டு பிள்ளையாகவும் ஆக்கிவிடுகிறது. இதுவெல்லாம் தானே பின்னாளில் இரத்தத்திலே போய் படிந்து ஆபத்தை உருவாக்குகிறது!
தாய்ப்பால் மட்டுமே குடித்து வளருகிற பிள்ளைகளுக்கு இயல்பாகவே எல்லா வகையான சுவை நரம்புகளும் சரியாக தூண்டப்படுவதால் பள்ளிக்குச் செல்லுகிற வயதிலே காய்கறி வேண்டாம், பழங்கள் வேண்டாம் என்றெல்லாம் ஒதுக்காமல் விரும்பிச் சாப்பிடுவார்கள். அதேசமயம் புட்டிப்பால் குடித்து வளருகிற பிள்ளைகள் செயற்கையாக சுவையூட்டப்பட்ட பாலினையே சுவைத்திருப்பதால் ஏனைய ஆரோக்கியமான உணவுகளை விரும்பாமல் கைடையில் விற்கிற அதிசுவையூட்டப்பட்ட பாக்கெட்டுகளில் அடைக்கப்பட்ட உணவுகளையே விரும்பி உண்டு உடம்பை பாழாக்கிக் கொள்கிறார்கள். இப்படி சாப்பிடுவதால் எதிர்காலத்தில் ஆபத்து வரத்தானே செய்யும் என்று பெற்றோர்களுக்கும் புரிவதில்லை.
தாய்ப்பாலிலே இருக்கிற சூப்பர் கொழுப்பு அமிலங்களும், ஹார்மோன்களும் குழந்தையின் உடலில் இன்சுலின் சுரப்பதை ஒழுங்குபடுத்துகிறது. இதனால் தாய்ப்பால் அருந்துகிற குழந்தைகளின் இரத்தத்தில் சர்க்கரையினுடைய அளவும் கட்டுப்பாட்டுக்குள்ளேயே இருக்கிறது. இப்படி இரத்தத்தில் சர்க்கரையின் அளவும், அவர்களது எடையும் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருக்கிற போது இயல்பாகவே அவர்கள் சர்க்கரை, பிரஷர் போன்ற நாள்பட்ட நோய்களுக்கு எதிரான உடலமைப்பைப் பெற்றுவிடுகிறார்கள்.
அதுமட்டுமா, அம்மாக்களின் அருகாமையிலேயே படுத்துக் கொண்டு அவர்களின் கூடுதல் அரவணைப்பிலேயே தாய்ப்பால் பருகி வளருகிற குழந்தைகளுக்குத்தான் போதுமென்கிற அளவிற்கு தாய்ப்பால் கிடைத்துவிடுகிறதே. அதுமட்டுமல்லாமல் அம்மாவின் அருகாமையினால் நாம் பாதுகாப்பாகத்தான் இருக்கிறோம் என்கிற உணர்வோடு தூங்குவதால் குழந்தைகளுக்கு எந்த மனஅழுத்தமும் ஏற்படுவதில்லை. ஆம், குழந்தைகளுக்குமே கோபம், விரக்தி, அழுகை, மனஅழுத்தம் எல்லாமே வரும் தான். அவர்கள் பசித்து அழுத் துவங்கும் முன்னரே தாய்ப்பால் குடுத்து நாம் பழக்காத காரணத்தினாலும், அதற்காகவென்று அழுதழுது பால் கிடைக்காமல் போகிற விரக்தியாலும், அம்மாவின் அரவணைப்பு அந்த சமயத்தில் கிடைக்காத பதட்டத்தினாலும் தான் குழந்தைகளுமே மனஅழுத்தம் உள்ளவர்களாக ஆகிறார்கள் என்பதை நாம் உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.
இதனால்தான் புட்டிப்பால் குடித்து வளருகிற குழந்தைகள் மனஅழுத்தம் உள்ளவர்களாக, பிடிவாதம் மிக்கவர்களாக, சொல்லுக்கு அடங்காதவர்களாக, எதுக்கும் அடம்பிடித்து நினைத்ததை சாதிப்பவர்களாக வளருகிறார்கள். இப்படி குழந்தைப் பிராயந்திலேயே அவர்கள் அடத்துடன் வளருகிறார்களென்றால் இத்தகைய மனஅழுத்தமே நாள்பட்ட நோயில் கொண்டு போய் அவர்களை விட்டுவிடுமல்லவா! ஆனால் தாய்ப்பால் குடித்து வளருகிற பிள்ளைகளுக்கு இந்தப் பிரச்சனைகள் எதுவுமே இல்லாமல் அம்மாவின் சேலை நுனியை பிடித்துக் கொண்டு நிம்மதியாக தூங்கி எழுகிறார்கள்.
தாய்மார்களே, ஒன்றை மட்டும் புரிந்து கொள்ளுங்கள். நமக்கு வயதாகி குச்சியை ஊன்றிக் கொண்டு நடக்கிற காலத்திலும்கூட நாம் ஊட்டி வளர்த்த தாய்ப்பாலினால் நமது பிள்ளைகளெல்லாம் நோய்நொடியின்றி என்றென்றைக்கும் பாதுகாப்பாகவே இருக்கப் போகிறார்கள் என்பதை விடவா ஒரு சிறந்த ஹெல்த் பாலிசி நம் பிள்ளைகளுக்கு போட்டு வைத்துடப் போகிறோம்? ஆகையால் தாய்ப்பால் மட்டும் தான் நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்திற்கான ஆகச்சிறந்த முதலீடு என்பதை மட்டும் எப்போதுமே நீங்கள் மறந்துவிடாதீர்கள். அதுசரி, இனி அடுத்த பகுதியில் தாய்ப்பாலைக் கொடுக்கும் முன்பாக தாய்மார்கள் எவ்வாறு தங்களைத் தயார்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்பதைப் பற்றி பார்ப்போமா?
தாய்ப்பாலூட்டுவதால் தாயிற்கும் நன்மையே! அன்புள்ள அம்மாக்களுக்கு! பத்து மாதங்களும் பிள்ளையைச் சுமந்து பெற்றெடுத்த களைப்பெல்லாம் நீங்கி இப்போது எல்லோருமே நலமாய் இருக்கிறீர்களா? அடடா, இப்போது பிள்ளையும்கூட உங்களைப் பார்த்தவுடனே அழகாகக் குலுங்கிச் சிரிக்கக் கற்றுக் கொண்டார்களே! அதுசரி, நீங்கள் எப்போதும் போல…
No Comments
