ஏக்கம் நிறைந்த சுடுகாடும் முதலைக்கண்ணீரில் சாதிக்காடும் – கார்கவி
உலகில் இயற்கை தோன்றி அழகுற காட்சிதந்து அதன் பின் ஒவ்வொன்றாக உருவானது… இதில் மனிதன் எனும் மிகச்சிறந்த உயிரானது உருவானது…. இயற்கையே வியந்து பார்க்கும் அளவில் உயர்ந்து இருந்த மனிதனின் வாழ்வில்…..
எவராயினும் பிறந்தால் இறப்பது உறுதி… இடைப்பட்ட காலத்தில் அவன் செய்யும் நன்மை, தீமை பொறுத்து அவனுடைய அனைத்து தேவைகளும் இல்லாமலும், இன்பம் குறையாமலும் செல்கிறது….
இத்தருணத்தில் இயற்கை படைத்த மனிதன் சிந்தையில் சிக்கிக்கொண்டு மிக்க கொடுரமாக உருவெடுத்தது சாதி எனும் வெற்று தீ….
அனைத்து வேளைகளிலும் நிரம்பி வழிந்த சுடுகாடு கேட்பாரற்று சுனங்கி கிடக்கிறது.
ஆங்காங்கே விழுந்த பிணங்கள் காரணத்தின் அடிப்படையில் கொரானா என்பதால் காடுவரை அல்ல, வீடுவரைகூட வர இயலாது அனாதை சூழலில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.. எங்கே சென்றதடா சாதி..
இப்போது எரிக்க சொல்லுங்கள் தலையில் பிறந்தவன் முதல் காலில் பிறந்தவன்வரை தனித்தனியாக கட்டிவைத்த காலி கட்டிடமாக தோற்றமளிக்கும் ஆளில்லா சுடிகாட்டு கட்டிடங்களை….
ஆத்தோரங்களில் அந்தந்த சாதி பிரியர்களின் வெள்ளைதுணி போத்திய பிணங்கள் யாரும் அறியாத பத்தடி மின்சார அடுப்பில் திணிக்கப்பட்டு வேகாது வெந்து சாம்பலானது…
அப்போதும் மாறாத சாதிப்பிணங்கள் பிணக்கிடங்கிலும் தம்பட்டம் அடித்து முந்திக்கொண்டு இருக்கிறது…. எங்கு தான் தீருமோ சாதி நோய்கள், கொரானா கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மக்களை பஞ்சத்தில் ஆட்படுத்தி தானாக இறக்கச் செய்து பெயரை மட்டும் வாங்கிச் செல்கிறது….
கொரானா என்று கொன்றது போதுமடா… மக்களை சுயமாக சிந்திக்க வைத்து பிச்சையாவது எடுத்து உண்ண செய்யுங்களடா…
கொரானா ஆள்கிறதொ இல்லையோ.. சாதி எனும் நோய் ஆழ்கிறது…
யாருமே இல்லாத தனிமையின் வருத்தத்தில் ஆங்காங்கே எரியாத சுடிகாடுகள் யாருமில்லா கவலையில் எட்டிப்பார்த்து ஏக்கத்தில் காத்திருக்கிறது இன்றுவரை… காலம் விரைவில் விளக்கம் கூறும் மாறாத..G
No Comments