Kala Bhuvannin kavithai கலா புவனின் கவிதை

கலா புவனின் கவிதை




வானம் ஒரு பிச்சைக்காரி
இருட்டைப் போர்வையாகப் போர்த்தியிருக்கிறாள்
போர்த்தியிருக்கும் துணியில்
ஆயிரம் பொத்தல்கள்

பொத்தலிருக்கும் இடத்திலெல்லாம்
அவள் மேனி வெளித்தெரிகிறது
இதைத்தான் நாம் நட்சத்திரம் என்கிறோமோ?
நிலவும் பொத்தலின் வெளியே முகமாய் வெளிப்படுகிறது
இருட்டினால் கறுப்பு நிறக் கூந்தல் தெரிவதில்லை

நகத்தின் பூச்சாக எரிநட்சத்திரங்கள் பிரகாசிக்கின்றன
அவ்வப்போது மேகங்கள் நட்சத்திரங்களை மறைத்து விடுகின்றன
சூரிய வெளிச்சம் வந்தவுடன் நட்சத்திரங்கள் மறைந்து விடுகின்றன
அதிகாலைச் செம்மை கால்களின் செம்பஞ்சுக் குழம்பை நினைவுபடுத்துகிறது

மாலைச் சூரியன் நிலவின் கண்களில் பிரதிபலிக்கிறான்
மீளவும் நட்சத்திர மேனி பிரகாசம் கொள்கிறது
…………………………………………………………………..
…………………………………………………………………..
இதனால் தான் பெண்கள் இரவில் வெளிச்சத்துடன் பூமியில்
உலா வருகின்றனரோ ?