பளபளன்டு விடியற நேரத்துல,மெட்டா நடந்து வருது பாண்டியம்மாள் சேவல். “கொக் கொக்” கழுத்தை தூக்கி கொண்டையை ஆட்டுற அழக நாள் பூராவும் பார்க்கலாம். தூரத்து மேகம் சாவாவ பார்த்து கண்ண சிமிட்டுது. செவசெவன்டு திமிறி நிக்குது “பாண்டி” ஆமாம் ! அதேன் அதோட பேரு. குத்தி இடிச்ச குருணையைக் கொண்டாந்து போட்டா பாண்டியம்மாள்.
“குட்டி கண்ணு” ” செல்ல தேனு” குரலைக் கேட்டதும் மிடுக்கா ஓடி வந்திடுச்சு.’என்னா! ஒரு அழகு? என் ராசா என் மன்மதன்..’ கொஞ்சி விளையாடுறா பாண்டியம்மாள்.
வெரசா நடந்து வந்துக்கு இருக்காரு மாயாண்டி. பாண்டியம்மாள் அப்பன். காட்டுல மொச்சை போட்டு இருக்காரு. ஒரு ஏக்கரா நெலந்தான் அதுல உசுரா இருக்காரு.
மழை போக்கு காட்டிக்கே இருக்கு. வர மாட்டேனு வம்பு பண்ணிகிட்டு இருக்கு. ரொம்ப தவிச்சு போனாரு.
வளர்ந்து நிக்கிற வெள்ளாமையா நிக்கிறா பாண்டியம்மாள். வெளச்சலும் இல்ல. பாண்டியம்மாள் கலியாணத்தையும் நடத்த முடியல.
“என்னா மனுசா இப்புடி கெறங்கி போய் இருக்க. மதியம் கஞ்சி குடிக்க வாரேனுட்டு வராமலே இருந்துகிட்ட.” கேட்கிறாள் பவளம்.
“அடி போடி புள்ளயா வளத்த செடிங்க. மழை இல்லாமல் காய்ஞ்சு கெடக்குதுங்க. வகுத்துக்கு இல்லாட்டி என்னா இப்ப?”
“அட கூறு கெட்ட மனுசா.? ஒன்னைய நம்பி தான் மொத்த குடும்பமும் ஒக்காந்து இருக்கு.இந்தா ஒன் மகள் எப்புடி இருக்கான்டு பார். வெவரம் பத்தாத புள்ளையா இருக்கா பாண்டியம்மாள். இவள் சோட்டு காரிக கையில ஒண்ணும் வயித்துல ஒண்ணுமா இருக்காங்க.
நம்ம புள்ள வெளைஞ்ச கதிரா இருக்கு. பருவத்துல பயிர் செய்யனுமுன்னு நான் சொல்லி தெரிய வேண்டியது இல்ல.
“அதெல்லாம் தெரியாமலயா இருக்கு. கைக்கும் வாய்க்கும் பத்தாத பொழப்பு.”
“குண்டுமணி கருகமணியுமா சேர்த்து வச்சது இருக்கு.”பக்கத்து தெருவுல போட்ட லட்ச ரூவா சீட்டு ஒண்ணு இருக்கு. மத்ததுக்கு கடன் வாங்கிக்கிற வேண்டியது தான். கையும் காலும் தானய்யா நமக்கு மொதலு. அத வச்சு தான் இத்தனை காலமும் பொழச்சோம். இனியும் பொழப்போம்”.
முழிச்சு பார்த்துக்கு இருந்த கம்மங்கஞ்சிய புளிச்ச தயிரை விட்டு கரைச்சு குண்டா சட்டிய எடுத்து வச்சா பவளம்.
தொண்டைகுழில உருண்டு உருண்டு பயணிக்குது கம்பங்கஞ்சி. “ஒத்த மிளகாய ஒரு கடி கஞ்சிய ஒரு குடி”னு “மடக் மடக்”குனு குடிக்க பசிக்கு அத்தனை ருசியா இருந்துச்சு.
பவளம்,கருமாயபட்ட கரிச காட்டு பொழப்புல எந்த நல்லது பொல்லதையும் பார்த்தது இல்ல.தங்கம் விக்கிற விலைக்கு நம்ம அந்த பக்கம் கூட போக முடியாது போல.
“ஓலைக்கும் கொலுசுக்குமே நம்ம தெணறிப் போறோம்.”
வாயில வழிஞ்ச கஞ்சிய வியர்வையில ஊறுன துண்டுல துடைச்சுகிட்டாரு.
“அந்த மீனாட்சி மாலை எடுத்து குடுப்பா”. மதுர தெசய பார்த்து ஒரு கும்பிடு போட்டா பவளம்.
நல்லா உடம்ப நிமித்தி முன்னும் பின்னும் நடை படிச்சுக்கு இருக்கு சாவா.கொள்ள தூரம் நடந்து போயிட்டா பாண்டியம்மாள்
கறுப்ப அள்ளி தெளிச்ச நெறத்துல இருப்பா பாண்டியம்மாள். கருநாகம் படமெடுத்த மாதிரி விரிஞ்சு கிடக்கு தலைமுடி.குட்டி மொச்சை சிரிச்சது மாதிரி அடுக்கி வச்ச பல் வரிசை. வழுக்க இளநியா வளவளப்பா கை காலு.கருவண்டு திராட்சைய கொத்தி தின்னுரும் அது கெனக்கா.இவள் கண்ணு. முழிய கண்டு பறவைங்க கொத்தி தின்னாலும் தின்னுரும் அம்புட்டு அழகு. வெள்ளந்தி மனுசங்க வாழுற வெளுத்து போகாத வாழ்க்கையில இலவம்பஞ்சா லேசா வாழுறா பாண்டியம்மாள்.
அவள் வீட்டு சாவா மேல அவளுக்கு உசுரு.வேண்டியத வாங்கி போடுவாள். அவங்க அப்பா வீட்டுல இருக்க வச்சா, இவள் பஞ்சொடைக்க போயிர்ரா. புளி தட்ட போயிடறா.அதுல வர்ர காசுக்கு அவள் பாண்டிக்கு, பட்டணம் பெருமாள் கடையில நல்ல குருணை அரிசியா வாங்கிப் போடுவா. அவ சாவாவ யாரும் வஞ்சா சண்டைக்கு வரிஞ்சி கட்டுவாள். அவளுக்கு மட்டும் புரியற மாதிரி பேசுதுனு பல பேர் சொல்ல கேட்ருக்காங்க. ஒரு தடவ பொன்னாத்தா வீட்டுல காய போட்டு இருந்த கம்ப கொத்தி தின்ருச்சு பாண்டி. வெளக்கமாத்த எடுத்து வெளாச பறந்து போயி கல்லுல முட்டி விழுந்திருச்சு.
”கொக் கொக் “னு சத்தம் கேட்டதும் பறந்துக்கு வந்துட்டா பாண்டியம்மாள்.
‘யாத்தே! என்னா இப்புடி அடிச்சுக்கு இருக்க சின்னம்மா.தெரியாமல் வந்திருச்சு.இனி வராமல் பார்த்துக்கறேன்’
ஆத்துல பாய்ஞ்ச வெள்ளமா கண்ணு பொங்குது.கல்லடி பட்ட இடத்துல லேசா ரத்தம் கசியுது.உசுரே போயிருச்சு அவளுக்கு.
நல்லா கனத்து போயிருக்கு சாவா.! செமக்க முடியாமல் வாரா பாண்டியம்மாள். அன்னைக்கு முழுக்க சாப்புடல. அழுது மாயிறா பாண்டியம்மாள்.
“அட கிறுக்கு பய மவளே!ஆடு சாவால்லாம் மனுசங்க வகுத்துக்கு தான்டி வளக்கறோம். நீ இதுக மேல இம்புட்டு பாசம் வெக்காதடி.அதுக தான் நம்மள அண்டி பொழைக்கனும். நாம இல்லடி.”
காதுல ஒண்ணும் ஏறல அவளுக்கு. மஞ்சள் பொடிய போட்டு சாவாட்ட பேசிகிட்டு இருக்கா.அதுவும் “கொக் கொகக்..கொக் கோ “ன்டு எதையோ பேசிகிட்டு இருக்கு.
வானம் புழுங்கி போயி கெடக்கு. காத்து மருந்துக்கும் வீசல. ஊரே வகுத்துலயும் வாயிலயும் அடிச்சுக்குது. தொண்டைய நனைக்கத் துளி தண்ணீயும் இல்ல. கத்தாழ கூட வெயில தாங்க முடியல. புழுங்கி கனத்து போயி இருக்கு வானம். நட்சத்திரங்க எல்லாம் சனங்கள உத்து பார்த்துக்கு இருக்கு. எவனாவது நம்மள பார்க்கறாங்களான்டு அதுகளும் பார்க்குது.
நடுசாமம் கடந்திருச்சு. குடுகுடுப்ப. சத்தம் காதுகள தட்டி எழுப்புது. வெரசா வீட்டுக்கு வாசக் கதவுல காதைக் கொண்டு போனா பவளம்.
“கண்ணாளம் தடை இருக்கு. ரத்த புலி கெட்குது. ரத்த பலி கேட்குது. மாலை கூடணும்னா ரத்த பலி கேட்குது. பிரியமானத விட்டு குடுக்கணும். பிரியமானத விட்டுக் குடுக்கணும்.”
மஞ்சன் தாலி கழுத்துல ஏற பாண்டி முனிக்கு ரத்த பலி காட்டணும்னு சொல்லி போயிட்டான்.
.
பொழுது விடிஞ்சு பாண்டி கூவ ஆரம்பிச்சிருச்சு. பஞ்சாரக் கூடைய பொத்துனு போட்டா பவளம்
“.ம்.உனக்கு ஆயுசு அம்புட்டு தான். நல்ல குருணை அரிசிய போட்டா பாண்டிக்கு. யப்பே பாண்டிமுனி! உனக்கு தான் கொண்டு வாரேன். என் மவளுக்கு மாலை எடுத்து குடுன்னு வேண்டிகிட்டா.”
“இந்தா! ஆம்பள நம்ம பொண்ணுக்கு நல்ல இடமா அமையணும்னா பாண்டிக்கு ரத்த பலி குடுக்கனும்.”
“பாண்டியம்மாளுக்கு தெரிய வேணாம்”.
றெக்கைய விசிறிகிட்டு பறக்க முயற்சி செய்யுது. காத்துல நீச்சல் அடிக்க பார்க்குது. கொண்டைய சிலுப்பி அலக துருத்தி புழுக்கள கொத்தி கொத்தி திங்குது. ராசா தலையில பவளத்த வச்சது மாதிரி கொண்டை அழகா இருக்கு. நடக்கற நடையில ஆளுக வெலகி ஓடணும். அம்புட்டு தெனாவட்டு அதுக்கு.அப்ப தான் பாண்டியம்மாள் ஒறக்கம் கலைஞ்சு வாறா.
ஆத்தா கவனிக்கற விதம் அவளுக்கு ஆச்சர்யமா இருக்கு.அங்கயும் இங்கயுமா ஓடிக்கே இருக்கு சாவா. ‘இரு உன்னைய அறுத்து சட்டியில கொதிக்க வைக்கிறேன்’னு பேசுன ஆத்தா இப்ப குருணைய போடுறானா ….அதுவே ரொம்ப திகிலா இருக்கு அவளுக்கு. ஆனால், எதுவும் பேசல.
“இந்தாடி நாளைக்கு கோயிலுக்கு போறோம். வீட்ட நல்லா அலசணும்டி. போயி ரெண்டு நடை தண்ணீர் எடுத்தா போ”ன்டு பத்தி விட்டா ஆத்தா.
பித்தளை கொடத்த தூக்கிட்டு பாண்டியம்மாள் நடக்கவும், அவங்க அப்பா வாசலுக்கு வரவும் சரியா இருந்தது. நெலையில தலை தட்ட, லேசா புடிச்சுக்கே வந்தாரு
“கெரகம் சரி இல்ல. சாமக் கோடாங்கி சொன்னது சரியா போச்சு. இந்தாய்யா! புள்ளைக்கு நல்லது நடக்கனும்னா இந்த பாண்டிய நம்ம பாண்டிமுனிக்கு பலி குடுக்கணும்.
“நாளைக்கு மருதைக்கு போறோம். ஆமாம்! சொல்லிபுட்டேன்” னா பவளம்.
“இவள் யாருடி! அஞ்சு காசு இல்ல.மருதைக்கு போறாளாம் மருதைக்கு”.
“அதெல்லாம் கந்துவட்டி கணேசன் கிட்ட வாங்கியாச்சு. நீ கெளம்பற வழி பாரு”ன்னு மொறச்சா பவளம்.
‘முந்துனா முட்டுது பிந்துனா எத்துது….என்னா பொழப்பு’ன்டு வெசனபட்டுக்கே போறாரு மாயாண்டி.
இந்தா அந்தான்டு காச பெரட்டிட்டா பவளம். சொந்தம் பந்தமுன்டு யாரையும் கூப்புடல. வெளியேற தயாரா இருக்காங்க. நல்லா ஒறங்கிக்கு இருக்கு.பாண்டி. அத பொத்துனாப்ல எடுத்து காலைக் கட்டி ஒடம்ப கட்டிபைக்குள்ள போட்டா பவளம்.
பதறிப் போனா பாண்டியம்மாள். ‘ஏன்? கட்டி வச்சிருக்க’னு கத்த ஆரம்பிச்சுட்டா.கிலுகிலுப்ப தராத குழந்தையா அடம் பிடிக்கிறா.
“பாண்டிக்கு நேந்திருக்கு….அதுக்கு ‘குக்கு நோவு’ வந்துச்சுல்ல ….அப்ப சாக பொழைக்க கெடந்துச்சு. அதுக்கு தான் அத தூக்கி வாரோம்”னு சொன்னத நம்பிட்டா.
பஸ்ஸுக்கு காத்து கெடந்து நின்டுக்கே போறாங்க. பாண்டி நல்ல புள்ளையா அடங்கி உட்கார்ந்து இருக்கு. வெரசா எறங்கறாங்க சனங்க.
நல்ல கூட்டம் சனங்க வண்டி புடிச்செல்லாம்வந்திருக்காங்க. பெருசா அசலூர்லாம் போனதில்ல பாண்டியம்மாள். வீரபாண்டி கோயில் திருவிழாக்கு வருசத்துக்கு ஒருக்கா கூட்டி போவாங்க.அதுவும் காசு பெரட்டலனா இல்ல.. புள்ளைங்க வேண்டிய பொருள வாங்கிக்கு இருக்குதுங்க. பாண்டிமுனி கிட்ட வந்துட்டாங்க.
நல்லா ஆள் உயர சிலையா இருக்கு. சம்மணம் போட்டு உட்கார்ந்து இருக்கு. பார்க்கவே பயமா இருந்துச்சு பாண்டியம்மாவுக்கு.
“புள்ளைக்கு நல்ல இடமா பார்த்து குடு.அவள் வளர்த்த பாண்டிய உனக்கே குடுத்துடறே”னு வேண்டிகிட்டா பவளம்.
கருப்பட்டி நெறத்துல அய்யனார் குளத்து கெண்டை மீனுங்க தவ்வி வெளியேறுனது கெனக்கா இருக்கு பாண்டியம்மாள் கண்ணுங்க.
பையில இருந்த பாண்டிய பக்குவமா எறக்குனா பவளம். அறுப்பு கூடத்துக்கு போறா. ஒண்ணும் தெரியாமல் முழிச்சுக்கே இருக்கா பாண்டியம்மாள். அங்கங்க சிந்தி கிடக்கற ரத்தம் அவளுக்கு மயக்கத்த கொண்டாருது. பையில இருந்த சாவாவ எடுத்து அருக்க கத்திய தூக்குன நொடி,”ஏய்!” னு சத்தம் போட்டு கண்ண உருட்டி தெறட்டி பல்ல நெறிச்சு அருள் இறங்கி ஆட ஆரம்பிச்சுட்டா பாண்டியம்மாள்.
‘பச்ச மண்ணு வளத்த உசுர பலி குடுக்க வந்தீகளா? மனுசங்க ஆசையா வளக்கற உசுரும் என் உசுரு தான். பாண்டிய விட்ரு விட்ரு’ ன்னு கைய முறுக்கி திருப்பி அந்த ஆட்டம் ஆடுறா பாண்டியம்மாள்.
மயங்கி விழுந்தவள தாங்கி புடிச்சா பவளம். சனங்க அவள பாண்டியாவே பார்க்கறாங்க.
.
“இன்னும் உத்தரவு வரல. அறுக்கக் கூடாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க. இன்னும் நெனவு திரும்பல அவளுக்கு.
ஆனால், எதையோ? சாதிச்ச நிம்மதி மட்டும் இருக்கு.” காத்துல அசையற இலைங்க பூவ உதிர்த்து பாண்டி ய பார்த்து சிரிக்குது.
– இரா.கலையரசி
No Comments
