தீண்டும் தீட்டு! கவிதை – பாங்கைத் தமிழன்

தீண்டும் தீட்டு! கவிதை – பாங்கைத் தமிழன்




எங்கள்
கண்கள் கூடத் தொட்டதில்லை;
கற்பகிரகத்தின் கதவுகளை!

நாங்கள்
எல்லாமும் சிந்திய
உழைப்பால் உருவான
கற்பக்கிரகத்தில்……
கடவுள்!

அபிஷேகங்களாலும்
அர்ச்சனைப் பூக்களாலும்
ஆனந்தப் படுகிறார்
ஆண்டவர்!

அபிஷேகப் பொருளும்
அர்ச்சனைப் பூக்களும்
நாங்கள் சிந்திய
வியர்வையிலும்
குருதியிலும் வந்தவை!

கற்பக்கிரகமும்
அய்யர் வீடும்
மணக்கிறது நாளும்
தீண்டும் தீட்டு….
கண்களுக்குத் தெரியாமல்!

– பாங்கைத் தமிழன்

பாங்கைத் தமிழனின் கவிதைகள்

பாங்கைத் தமிழனின் கவிதைகள்




காதலைப் புரிந்து கொள்ளுங்கள்
**************************************
புரிந்து கொள்ளாதவர்கள்
தாமாகவே
பிரிந்து விடுவார்கள்!

புரிந்து கொண்டவர்களை
புரிந்து கொள்ளாமல்
பிரித்து வைக்க
பிரயத்தனப்படாதீர்கள்!

காதல்
ஒரு மலரின்
தேன் சுரப்பைப் போன்றது!

காதல்
காமமும்
கவர்ச்சியும்
கலந்ததுதான்!

பொய்கள்
ஊடுறுவ முடியாத
காதல் கோட்டைக்குள்
சாதி, மத, மொழி, இனச்
சாத்தான்களா?

எதனையும்
எதிர்க்கும்
வலிமை உடையதுதான்!

அவ்வளவு
எளிதாக
வசப்பட்டு விடாதது காதல்!

ஈர்ப்பு இல்லாமல்
இணைவதில்லை
இதயங்கள்.

காதலுக்கான
முக்கியமானது
சூழல்!

காதல்
வன்முறையை
ஒருபோதும் நாடாதது!

காதலுக்கு
கல்வியறிவு முக்கியமல்ல!

காதல்
தாவுகின்ற தன்மை இல்லாதது!

கலந்துவிட்ட பிறகு
குற்றவுணர்சசி கொள்வதில்லை காதல்.

தவறு செய்துவிட்டோமென்று
பின்னோக்கித் திரும்புவதில்லை
பிரியமான காதல்.

ஆயுதத்திற்கும்
அச்சப்படாதத்
தீவிரம்தான் காதல்!

நாடகக்காதல்
நடிப்புக்காதல்
என்பதெல்லாம்
வெறுப்பின் விதைகள்.

காதலை
குற்றமென்று
சொல்வதற்கு
எந்த நீதிபதியும்
சட்டம் பயிலவில்லை!

காதலில்
கருப்பு சிவப்பு என
பிரித்துச் சொல்லும்
மருத்துவம் இல்லை!

காதலுக்கு
எந்த சாயம் பூசினாலும்
ஒட்டிக் கொள்ளாது!
அது
சுயமரியாதைக் குருதி!

ஐயம்தான் ஐயனே…’!
**************************
நம்பிக்கை என்பது
அவரவர்
நம்பிக்கை!

உருவம் வைத்துப் பார்ப்பதா
உருவமற்றுப் பார்ப்பதா

உருவமென்றால்….
மலை போன்றா
மரம் போன்றா
விலங்கு போன்றா
பறவை போன்றா
மனிதன் போன்றா?

அவரவர் நம்பிக்கை….
ஆடைகளை, அணிகலன்களை
அணிவித்துப் பார்ப்பதா?

இயக்கும்
இயக்குநரை
மண், மரம்,கல், உலோக
உருவங்களுக்குள்
அடக்க முடியுமா?
அறியாமை கேள்வியென
நினைத்தாலும்…
ஆம். இல்லை.
மழுப்பலான பதில்தான்!

சரி…
உருவத்தில்
அடங்கிவிடும்
உலக இயக்குநருக்கு;
நுதலில்தான்
குறியீடுகளை
குறிக்கின்றீர்!

அதே
குறியீடுகளை
மனிதரும்
தம்தம் நுதலில்
குறித்துக் கொள்வது எப்படி?

மனிதரும்,
இயக்குநர் சிலையும் ஒன்றா?

மனிதரின் மனநிலை
சிலைக்கு உண்டா?

சிலைதான்
புனிதமென்றால்
குறியீடுகளை
சார்த்திக்கொள்ளும்
மனிதனும்
புனிதனா?

சிலை போன்றே
குறியீடுகளை
போட்டுக்கொள்ளும்
மனிதன்
ஆசையற்றவனா?

சிலைகளை வணங்கும் மக்கள்
சிலைகளைப் போன்று
குறியீடுகளை
அணிந்து கொள்ளும்
மனிதனையும்
வணங்குதல் வேண்டுமா?

உலக இயக்குநர்
சிலையிலிருந்து,
மனித உருவங்கள்
காப்பியடிக்கப்பட்டனவா?

மனிதன்
தன்னுருவத்தில்
உலக இயக்குநர் உருவத்தை
வடித்தானா?

ஏன்டா சாமி
பகுத்தறிவைக் கொடுத்தாய்?

சாமி….
நான் கேட்கும்
ஐயங்களெல்லாம்
உங்களையல்ல;

என்னைப் போன்ற
மனிதனை!

உலகின் உன்னதம் நீ
*************************
உணவுக்கும் உடுத்துதற்கும்
உழைப்பதனைக் கொடுத்தவன் நீ
உலகத்தார் வாழ்வதற்கு
ஓடாகத் தேய்ந்தவன் நீ!

நிலமுழைத்து நீர்கொடுத்து
நிம்மதியைத் தந்தவன் நீ
நிழல்கொடுக்கும் மரமதனை
நிலத்தினிலே நட்டவன் நீ!

மண்குடிலோ மாளிகையோ
மணக்கின்ற மலர்வனமோ
மாநிலத்தை வளம்செய்ய
மாசின்றி உழைப்பவன் நீ!

அலைகடலே யானாலும்
ஆகாய மானாலும்
சாலைகளே யானாலும்
சளைக்காமல் உழைப்பவன் நீ!

மலையுடைத்து மண்சுமந்து
காடுதனில் தினமுழைத்து
சுமைசுமந்து உனையிழந்து
பிறர்வாழ உழைப்பவன் நீ!

கணினியினை இயக்குபவன்
கழனியிலே இறங்குபவன்
சாக்கடையை அள்ளுபவன்
சரக்குமூட்டை தூக்குபவன்;

கனரகங்கள் இயக்குபவன்
கட்டைவண்டி ஓட்டுபவன்
கரமுழைக்கும் அனைவருமே
கடவுள்நிகர் உன்னதமே!

– பாங்கைத் தமிழன்

பாங்கைத் தமிழனின் கவிதைகள்

பாங்கைத் தமிழனின் கவிதைகள்




‘மண் வெட்டி’

கவிதை – 1
அழைத்தபோது ஓடி வந்தான்
அடிவாங்கி அடி கொடுத்தான்
மண்ணைக் கொத்தி விதை விதைப்பான்
மண்டியிட மறுத்துரைப்பான்

அஞ்சிடாமல் உழைத்து வந்தான்
ஆங்கிலேயன் காலத் திலும்!
மண்ணை மட்டும் நம்பியவன்
மாடுபோல உழைப்பைத் தந்தான்!

வந்தோருக்கும் போவோ ருக்கும்
வருத்தமின்றி உணவளித்தான்
இந்த மண்ணில் கிடைத்ததையே
இல்லமெனக் குடிலமைத்தான்!

ஓலை செத்தை கழிகளினால்
வசிக்க நல்ல குடிலமைத்தான்!
இந்த மண்ணில் விளைந்ததைத்தான்
வேகவைத்து உணவு உண்டான்!

இந்தமண்ணில் கிடைத்த நீரும்
இந்தமண்ணில் வீசுங் காற்றும்
இந்தமண்ணின் மனிதருடன்
இந்தமண்ணின் விலங்குடனே;
இந்த மண்ணின் பறவைகளும்
இவன் வாழ்வின் இன்பங்களே!
இவன்தானே இந்த மண்ணின்
இணையற்ற முதல் மகனே!

கோவணமே கீழாடை
கூழ் களியே உணவாகும்;
நண்டு நத்தை மீனின்வகை
நா ருசிக்க உணவாகும்!
மண்ணை வெட்டும் ஆயுதங்கள்
மரஞ் செடியே சீதனங்கள்
படுத்தாலும் நடந்தாலும்
பஞ்சுமெத்தை மண் தரையே!

கருத்த நிறங் கொண்டிருப்பான்
கழனிக் காட்டில் உழைத்திருப்பான்
மண் வெட்டி ஆயுதமே
மதிப்புமிகு நாட்டுக் காரன்!

******************************

கவிதை – 2

வியாபாரிகள்
வித்தியாசமானவர்கள்!

சிந்தும் வியர்வைத்துளி
ஒவ்வொன்றிற்கும்
விலை வைப்பார்கள்!
முதலீட்டுக்கு
வட்டி வைப்பார்கள்!

தூக்குக்கூலி
ஏற்றுக்கூலி
இறக்குக்கூலி
துடைத்தக்கூலி
இடம்… ஆள்… அம்பு…
எல்லாவற்றுக்கும்
கணக்கு வைப்பார்கள்!

சிலர் ஆசையை
சிலர் பேராசையை
சிலர் வறுமையை
வியாபாரத்திற்குள்
வைப்பார்கள்!

வியாபாரிகள்
அவ்வளவு பெரிய
பள்ளத்தில் வீழ்வது….
அரிது…. அரிது….!

நல்லதுதான்…
வீழ்ந்தால்
வியாபாரத்தில்
எழுவது… சிரமம்தான்!
வியாபாரிகள் விபரமானவர்கள்;

வியாபாரத்திற்கு முதலீட்டைவிட
உழைப்பை விட விபரமே ….
பெரிய முதலீடு!
அதனாலே….. வியாபாரிகளே
முடிவு செய்கிறார்கள்;

மக்களின் மனநிலையை!
விவசாயி வேறு….
வியாபாரி வேறு…. !
எளியோர் எவரும்
வியாபாரியாகிவிட
முடியாது…. அதற்கு
பல பலங்கள் வேண்டும்;

பலத்தை பரம்பரை பரம்பரையாக
வைத்துக்கொண்டவரே வியாபாரத்தில்
வீறு நடை போடுகின்றனர்! விவசாயத்திலும்
பரம்பரை  உண்டு!
எளிமையும்
இல்லாமையும்
வறுமையும்…!