நட்பு சிறுகதை – நிரஞ்சனன்

நட்பு சிறுகதை – நிரஞ்சனன்




அவன் பெயர் சிவா, திருமண வயது. மென்பொருள் பொறியியல் வேலை செய்கிறான்….. கலகலவென இருக்க மாட்டான், சட்டுன்னு யாரிடமும் பேசி விட மாட்டான், தேவை என்னவோ அதுக்கு மட்டும் தான்….. தன் FB உள்டப்பியுள் கூட அப்படித்தான், இவனிடம் பழகுபவர்களும் இவன் இப்படித்தான் என ஒரு எல்லையோடு இருந்து விடுவார்கள், இவன் அந்த எல்லைக்குள் தான் இருப்பான்.

இவனுக்கு ஒரு பெயரின் மீது ஈர்ப்பு, தன் முகப்புத்தக கணக்கில் அந்த பெயர் கொண்ட நபர்களை மட்டுமே அதிகம் சேர்த்து இருப்பான், வயதோ பாலினமோ பற்றிய, கவலை இல்லை. அதில் ஒரு கணக்கின் மீது ஈர்ப்பு, காலையில் முழிப்பது முதல் இரவில் இமை மூடவது வரை அனைத்தும் சொல்லி விடுவான், எதிர்பக்கமும் இவன் சொல்லுவதை கேட்டுக்கொண்டே இருப்பார்.

சில நேரம் சிரிப்பு, விவாதம் அறிவுரை என சென்றுக் கொண்டே இருக்கும். சிவா தன்னை பற்றிய விசயங்கள் அனைத்தும் கூறுவான் ஆன அவர்களை பற்றி எதுவும் கேட்க மாட்டான், அவர்களா சொன்னால் கேட்டுக் கொள்வான். இருப்பினும் அவரைப் பற்றி அவர் எதுவும் சொன்னது இல்லை, இவனும் கேட்பதில்லை.

பேசியது கிடையாது, எழுத்து மெசேஜ் மட்டுமே, ஆடியோ, இமேஜ் கூட கிடையாது…. இவன் அனுப்புவான் அவளிடம் இருந்து எதுவும் வராது….அது உசார் என்றும் கொள்ளலாம்….. ஆன சிவா எல்லை மீறவே மாட்டேன், அவர் திரும்ப திரும்ப உள்டப்பி வருவதில் இருந்து தெரிந்து கொண்டான், நம் எல்லையில் தான் நாம் இருக்கிறோம் என…..

அலுவலக பணி விசயமா வெளியூர் செல்ல அலுவலகம் நிர்பந்திக்க இவனும் கிளம்ப, எப்படி போகிறான் டிக்கெட் நம்பர் என எல்லாம் சொல்ல, எதிரில் இருப்பவரும் பார்த்து போ என கூற….. இவனும் கிளம்பி ரயில் நிலையம் வந்து தன் தொடர்வண்டி தேடி தன் இருக்கையில் அமர, ஏதோ ஒரு உள்ளுணர்வு, தன்னை தேடி யாரோ வாரங்க என்ற எண்ணம்…..

வண்டி விட்டு வெளியே வந்தான், அப்பெட்டியின் பயணிகள் பட்டியல் ஓட்டி இருந்தது, கவனித்தான்…. அதில் இவன் உள்டப்பியில் பேசும் பெயரும் இருந்தது சிறு மாற்றத்துடன்…… ஒரு வேளை அவரா இருக்குமோ என சந்தேகம் வர, தன் இருப்பை உள்டப்பி வழியா அந்த கணக்குக்கு அனுப்பினான்…..

பதில் இல்ல, பார்க்கவும் இல்ல….. வேர யாராவது இருக்கும், பல பேருக்கு ஒரு போல் பெயர் இருக்குதே, நம்ம கணக்குல கூட நெறய பேர் இருக்காங்க என தன்னை தேற்றிக் கொண்டு இருக்கையில் அமர்ந்து ஜன்னல் பார்த்தவன், பார்த்தபடியே இருந்தான்.

அருகில் யார் அமர்கிரார்கள் என்பதை கூட கவனிக்க வில்லை, வண்டி கிளம்பியது, தென்றலின் வருடல் என வேடிக்கை பார்த்தவனை ஒரு கை உலுக்கியது, யாரடா என திரும்பினாள்,… அதுவரையில் மொபைல் எடுப்பதை தவிர்த்து இருந்தான்…..

ஒரு பெண், அவ்ளோ கலர் கிடையாது ஆனால் முக லச்சணம்,….. என்ன என்றான்? பின் பக்கம் கை நீட்டினாள்…..

பின்னாடி டிக்கெட் பரிசோதகர், தன் டிக்கெட் தேடி காண்பித்தான், எங்க போற என்றார் , பதில் அவளிடம்….

கேன்டீன் ஆள் வந்தார், சாப்பாடு ஆர்டர் என்றான்? அவள் ஆர்டர் கொடுத்தாள் இவனுக்கும் சேர்த்து, விழித்துக் கொண்டு இருந்தான்…

எதுக்கு எனக்கு சேர்த்து நீங்க சொல்லுறீங்க கேட்க வந்தவன், நீங்க அவங்களா என யோசித்த போது அலைபேசி சிணுங்க, இதை பார்க்காமல் விட்டு விட்டோமே என அழைப்பை முடிந்ததும் உள்டப்பி, வரிசையா தகவல் என் தங்கை வருகிறாள் நீ போகும் ரெயிலில், உன் பெட்டி தான், உன் பெயர் சொல்லி இருக்கேன்….. பார்த்துக் கொள் என…..

அப்புறம் தான் அவனுக்கு புரிந்தது, நம்மோட நம் தோழியின் சகோதரி என…..

பின் பேச்சு ஆரம்பிக்க, அவள் பேச தொடங்கினால், எங்க ஊர் இது, நாங்க எல்லாம் யார்….நான் , எங்க ஊர்க்கு வீட்டுக்கு தான் போகிறேன்….. என் அக்கா தான் அவள், அவள் ஒரு விபத்து அப்புறம் தன் செவி/பேச்சு திறன் இழந்து விட்டாள், அதில் இருந்து மீழ நாங்க பார்க்காத மெடிசின் இல்ல….. ஆன இப்போ கொஞ்ச நாள அவளின் நடவடிக்கைகளில் மாற்றம் கண்டோம்….

என்னிடம் மட்டுமே கூறுவாள், தாய் தந்தைக்கு அவள் மாறியதே மகிழ்ச்சி…. நீங்க அவளை பார்த்தது இல்லலா, காண்பிக்க வா என்றாள்….. இவன் வேண்டாம் என மறுத்து விட்டான்…..

இவளுக்கு சிறு நெருடல், அக்காவின் நிலை தெரிந்தவுடன் கழட்டி விட பார்க்கிறான் போல, இவனை போய் அக்கா பெருமை அடிக்கிறாளே….. இந்த ஆண் ஜென்மங்கள் இப்படித் தான் என நொந்து கொண்டாள்…..

பிரயாணம் முடியும் முன், முந்தைய நிலையத்தில் இவன் இறங்கி விட்டான், ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் சென்று விட்டான்…. போன போறான் என்று இவளும் இருந்து விட்டாள்….. அக்காவிடம் இருந்து ஒரு மெசேஜ் “come soon….an excitement waiting for you ….. ” அக்காவின் சந்தோசமான மெசேஜ் அச்சூழ்நிலையை மாற்றியது…. என்னவா இருக்கும் என கூட யோசிக்க வில்லை அவள்…..

வழக்கம் போல தன் வீடு போக, அங்கே வீட்டில்…. நடுவில் இவன், பக்கதில் அக்கா, அம்மா, அப்பா எதிரில் தம்பி என வீடு ஒரே சந்தோச மழை….. பல வருடம் கழித்து அனைவரின் முகத்தில் பார்த்த சந்தோசம்….

இவளுக்கு அப்போ தான் புரிந்தது, இவன் முன்னாடியே இறங்கியது தனக்கு முன் இங்கு வருவதற்கு என்று…….இவளின் பதில் ஆனந்தக் கண்ணீராக மட்டுமே இருந்தது….

நல்ல நட்பும் நல்ல எண்ணமும், நல்லவை தான் செய்யும், என்றென்றும்.

நிரஞ்சனன்

பண்டிகை சிறுகதை – நிரஞ்சனன்

பண்டிகை சிறுகதை – நிரஞ்சனன்




எக்கோ, அண்ணே இருக்காகளா?

என்ன ருக்கு…. என்கிட்ட சொல்லு…..

சொல்ல என்ன, கைமாத்து வேணும்…

என்னடி….. ?

அவிக தங்கச்சி, என் கொழுந்தியா ஊர்ல திருவிழா, .., சொல்லிட்டு அழைச்சிட்டு போச்சு…. சும்மா போக முடியுமா சொல்லு….. அதான்…..

ஏண்டி…. கடன் வாங்கி செலவு பண்ணனும் என்ன இருக்கு, போகாம இருக்க வேண்டியது தான…..

ஏக்கோ…. இஷ்டம் ன கொடு….. உன்கிட்ட அறிவுரை கேட்கல……

பாருடி கோவத்தை…. என்னங்க…..? ருக்கு வந்து இருக்கா……

பணம் வாங்கிக் கொண்டு, இல்லம் வந்தவள், அவனவளிடம் இந்தாங்க, மருமக பிள்ளைக்கும் கொழுந்தியாளுக்கும் தம்பிக்கும் புது துணி வாங்கிட்டு வாங்க, தின்பண்டம் வாங்கிட்டு வாங்க… ஒரு எட்டு போய்ட்டு வந்துடுவோம்….

ஏதுடி பணம்….. கை மாத்து வாங்கினியா…. இது தேவையா?

இங்க பாருங்க, ஒன்னும் ஒன்னும் இது தேவையா என பார்த்தோம், எல்லாத்தையும் தட்டிவிடத் தான் பார்ப்போம்….. ரெண்டு ஞாயிறு வேலைக்கு போன போச்சு ….

எங்க அம்மா அடுத்து, அவள நீ தான் கண்ணும் கருத்துமா பார்க்க…..

அவ என்னைய எப்படி பார்க்க தெரியல, அவ என் பொண்ணுங்க….

எப்படி ருக்குக்கு சொந்தம் விட்டு போக மனது இல்லையோ, அதே போல அங்க இவளுக்கு இருந்த வரவேற்பு கண்டு…. வாங்கிய கடன்….. என்ன…. இதுக்கு மேல என்ன இருக்கு என்பது போல இருந்தது……

இவர் கூட ஒரு சுத்து சுத்திட்டு வா ணே…. சாப்பாடு தயார் பண்ணுறேன்….. நானும் வரேண்டி உன்கூட…அவுக போகட்டும்….

மாப்பிளை மச்சான், தெருள போக, இது என் மச்சான் பொங்கலுக்கு வந்து இருக்காக என உரிமையோடு ஊரார்க்கு அறிமுக படுத்த, அவர் மனதில் அப்படி ஒரு மகிழ்ச்சி….

அப்படியே கோவில் போக, பூசாரி கிட்ட சொல்லி ஊர்ல இருந்து வந்து இருக்காக, மரியாதை கொடுங்க சொல்ல, சாமி மேல இருந்த அங்கவஸ்த்ரம் எடுத்த இவரு தலைல கட்ட, மாப்பிளைக்கும் கட்டுங்க என சொல்லி இருவரும், தலைப்பகையோடு வீடு வந்தனர்…..

பண்டிகை நாள், ஊர் திருவிழா….. கோழி அடிச்சி குழம்பு தயாரா இருக்க…. வந்தவுடன் சாப்பிட சொல்லி பரிமாற அங்கே அன்பு வெள்ளம் சொல்லுறது விட அன்பு ஆழிபேரலை தான் சொல்லணும்…. திக்குமுக்காடி போய் விட்டார் ருக்கு புருசன்…..

இரவு இருந்து, ஆட்டம் பாட்டம் பாத்து, சப்புரம் பார்த்து தூங்க வெகு நேரம்….
காலைல எழுந்த மச்சான் மாப்பிளை முன்னாடி இருவர் மனைவிகள், சேலயை ஏத்தி சொருகி, கையை பின்னாடி கட்டி வளைந்து நின்றனர்….

என்னடி என்பதற்குள், பளிச்…..
மஞ்ச தண்ணி உற்றி விட்டு அவர்கள் ஓட…. இவர்கள் தொறத்த, பெற்ற பிள்ளைகள் அம்மாவுக்கு சில நேரம் அப்பாக்கு சில நேரம் வழி காட்ட…. ஒரே சிரிப்பலை மட்டுமே…. மஞ்சத் தண்ணி திருவிழா முடிச்சி….. ஊர் கிளம்ப, அண்ணி நாளை போங்க கொடி இரங்கிடும் சொல்ல…..

அங்க அங்காளம்மன் கோவில் திருவிழா கொடி ஏத்துறாக, நீயும் தம்பியும் மருமகளும் வந்துடுங்க சொல்லிட்டு நகர ஆரம்பித்தாள், ருக்கு.

பண்டிகைகள் சொந்தங்கள் சேரவே தவிற வீண் செலவுகள் இல்லை என உணர்த்தினாள், ருக்கு.

– நிரஞ்சனன்

சுத்தம் சிறுகதை – நிரஞ்சனன்

சுத்தம் சிறுகதை – நிரஞ்சனன்




ரவியின் வீட்டில் சுத்தம் சுகாதாரம் பேணுவதில் மிக கண்டிப்பு. யாராக இருந்தாலும் குடும்பத் தலைவன் முதல் கடைக்குட்டி வரை ஒழுக்கம், சுத்தம் என இருக்க வேண்டும், இல்லையென்றால் அன்று வீடே பாத்திரக் கடையில் யானை புகுந்தது போல சச்சரவும் சஞ்சலமும் இருக்கும்.

ரவி வீட்டின் மூத்த பேரன், அவனுக்கு 2 சித்தப்பா – சித்தி, தாத்தா- பாட்டி, உடன்பிறந்த தம்பி, 2 தம்பிகள், 2 தங்கச்சிகள்.

அன்று வீட்டில் இருப்பவர்களுக்கு மதிய உணவு கடையில் வாங்க வேண்டிய சூழல், பொறுப்பு இவன் கையில் வர கிளம்பி விட்டான் பெரிய பட்டியலுடன்.

ஞாயிறு வேற, விடுமுறை நாள் மக்கள் கூட்டம் மதிய உணவிற்கு, இது போக சுவிக்கு, ஜோமடோ வேற …. அப்புறம் இவர்களுடன் போட்டி போட்டு எப்படியோ வாங்கி வர 1.30 மணி நேரம், நல்ல வேளையாக அவன் தந்தை அறிவுரையின் பேரில் சீக்கிரமே சென்று விட்டான்….

ரவி வர அனைவரும் அனைத்தும் எடுத்து வைக்க சரியா இருந்தது….. ரவியின் கடைசி தம்பி எதையோ எடுக்க, மேஜையில் இருந்த ரசம் கொட்ட, மற்ற குழம்பில் கலக்க, அந்த சிறுவனின் சட்டை லேசாகக் கொஞ்சம் குழம்பில் பட……

ரவியின் சித்திகளில் ஒருவர் ஆரம்பித்து விட்டார், இப்படி செய்தால் மற்றவர்கள் எப்படி சாப்பிடுவது, கூட சேர்த்து ரவியின் அம்மா, பாட்டி வேறு….

எல்லாத்தையும் கேட்டுக் கொண்டு ரவியின் சிந்தனை உணவகத்தில் பார்சல் கட்டியதை எண்ணியது.

மதிய வெயிலில் பார்சல் கட்டும் ஆட்கள், வெறும் பனியனுடன் வியர்வை சுரக்க, கையில் கையுறை இல்லை, தன் கையை முட்டி வரை இலையில் ஊன்றி, வியர்வை இலையில் பட, பார்சல் கட்டியதும், அனைத்து குழம்பிற்கும் ஒரே கரண்டி, ரசம் முதற் கொண்டு, கூட்டுக்கும், கரண்டி மாற்றக் கூட நேரமில்லை அத்தனை கூட்டம்… நடுவே அரிக்கும்போதெல்லாம் தலையைச் சொரிந்தபடியும்…கை கழுவி வரக் கூட நேரமில்லை, அவ்ளோ பிஸி.

இதை விட கல்லில் பரோட்டா போடுபவர்கள், கல் சுட்டு விட்டதா என பார்க்க நெற்றி வியர்வை விட்டு, துடைப்பம் கொண்டு அதை சுத்தம் செய்த விதம், இறுதிய பார்சல் கட்டி டப்பாவில் செல்லோ டேப் ஒட்டும் போது அனைவர் கைகளும் ஒரே டேப்பில் தான்,…… அசைவம் எடுத்தவரும் சைவம் எடுத்தவரும் சேர்ந்தே….

ரவியின் அப்பா, “என்னடா யோசனை, இவளோ செலவு பண்ணுறோம் சுத்தம் சுகாதாரம் வேணும் டா….” என்று சொல்லவும், இவனுக்கு சிரிக்கவா, இல்லை என்ன சொல்ல என்று தோன்றவில்லை. அப்புறம் எங்க சாப்பிட … எண்ணங்கள் இப்படியா வரணும்……

எழுந்து போய் தண்ணீர் குடித்து வயிறு நிறைந்தது போல எண்ணிக்கொண்டு, எல்லாரையும் ஒரு பார்வை பார்த்தான். ரசத்தைக் கொட்டியவன் பாவம் போல பார்க்க, ‘விடுறா தம்பி’ என கண்களினால் சமாதானம் சொன்னான் ரவி.

-நிரஞ்சனன் 

Kanavu Shortstory By Niranjanan. கனவு சிறுகதை - நிரஞ்சனன்

கனவு சிறுகதை – நிரஞ்சனன்

அன்று பறப்பது, ஊர்வது, நீந்துவது, நடப்பது, நட-பறப்பது போட்டது, என தடால் புடால் விருந்து, ரெடி பண்ணுறாங்க, வாசனை தெரு முனைக்கு….

நம்ம வீடு தான, என ஒரு முறைக்கு இருமுறை சோதனை செய்தே உள்ளே போனான், அவன்…..

என்ன ஏது என விசாரிப்பதற்குள், மகள் சொன்னா கை கால் கழுவிட்டு வாங்க…..

யாருடா அப்பாவா?

ஆமா அம்மா….

முகம் கழுவி உக்கார சொல்லு, ……

ஒன்றும் புரியவில்லை….. ஒரு சஞ்சலதுடன் முகம், கை, கால் கழுவி வந்தாச்சு….. முகத்தில் சோப் போட்டது மீதம் இருக்க…. ஹால் வந்தாச்சு….

மனசுதான் விருந்து பத்தி யோசிக்கும்போது, மற்ற கவனம் எங்க….

பெரிய இலை ஒன்றே ஒன்று விரித்து, அதில் வலது ஓரத்தில் ஆரம்பித்து இடது வரை வரிசையா, உப்பு, ஊறுகாய், 2 வத்தல், இரத்த பொறியல், முட்டை(அவுச்சது 1, பொறியல் கொஞ்சம்),
சிக்கன் 65 4 பீஸ், மட்டன் சுக்கா கொஞ்சம், ஆட்டு மூளை கொஞ்சம், கொடல் பிரை கொஞ்சம், பெப்பர், மீன் பொரித்தது, இது போக இலை நடுவில் பிரியாணி, புலாவ், வெள்ளை சோறு, ரசம் இலை பக்கத்தில்.

ஒரு சொம்பு தண்ணி. இலை முன்னாடி அவன், அவனுக்கு முன்னாடி அவனவள், வலது கை பக்கம் மகள், இடது கை பக்கம் மகன்.

எதுக்கு இதெல்லாம்? ஏன்? என கேட்ககூட எண்ணம் வரல, முட்டை பொரியல்க்கு கை போச்சு, மகன் அப்பா என வாய் திறக்க, ஊட்டியாச்சு, சரி இரத்தம் எப்புடினு எடுக்க போக, மகள் அப்பா அவளுக்கும்…..

அவசரபட்டு மகன் மீன எடுத்து சாப்பிட, முள் மாட்டிவிட்டது அவன் தொண்டையில், அப்புறம் அவனா ஃப்ரீ பண்ணிட்டு, சாப்பிட போக……

தண்ணி குடிக்காமா அவுச்ச முட்டையா பாப்பா சாப்பிட, விக்கல் வந்து விட்டது அவளுக்கு, தண்ணி கொடுத்து அவளுக்கு சரி பண்ணியாச்சு…..

மதுரைக்கு வந்த சோதனையா? இத்தன இருக்க, முடியலயே ருசி பார்க்க….. என எண்ணினான்….

சரி கூட்டாஞ்சோறு சாப்பிடுவோம் என எல்லாம் சொல்ல, அவன் உருண்ட பிடிக்க (பிடிக்க மட்டும்) உள்ளே தள்ளி கிட்டு… தள்ளி கிட்டே இருந்தாங்க சுத்தி இருந்த மக்கள்….

ஒரு வாய் வைக்கலாம் போன, மகள்/மகன் அப்பா சொல்ல, அப்புறம் என்ன…… ஊட்டுதல்….

இப்படியே முதலில் இலை காலி அப்புறம் சுத்தி இருந்த பாத்திரங்களில் ஒன்னு ஒன்னா காலி….. மீதம் இலை மட்டும்தான்….. கடைசியா தண்ணி மேல கை வைக்க, அதுவும் இல்லாம எழுந்து விட்டான்…..

ஏண்டி, என்ன ஏன் உக்கார வைச்சீங்க கேட்க வாய் திறக்க போனான்…..

அப்பா, எழுந்திரிங்க இறங்க வேண்டிய நிறுத்தம் வந்து விட்டது,…. எழுந்திரிங்க என குடும்பத்தோட அழைப்பு….

அப்புறம்தான் தெரிந்தது அது ஒரு கனவு என அவனுக்கு…..