No Comments
பட்டுக்கோட்டையா? பாட்டுக்கோட்டையா?
பாட்டுடைக் கவிஞன் பாரதிக்குப் பிறகு, தமிழ்க்கவிதையில், எளிமையும், இனிமையும், புதுமையும் புகுந்து நவீனக் கவிதை பிறந்தது. . தமிழ்க் கவிதை மரபில் உடைப்பு ஏற்பட்டது. கவிதை புதிய பரிமாணத்தில், புதிய களங்களில்,தளங்களில் பயணித்தது. இவர்களை தமிழ் உலகம் பாரதி பரம்பரையினர் என்று பெருமைப் படுத்துகிறது. இந்தப் பரம்பரையில் வந்த பாரதிதாசனும், , பட்டுகோட்டை கல்யாணசுந்தரமும் பாராட்டப்பட வேண்டியவர்கள். துரோணரை நேரில் கண்டு பயிற்சி பெறாமலே அவரை மானசீக குருவாக ஏற்றுக்கொண்டு வில்வித்தை படித்து ,தலை சிறந்தவனாய் விளங்கிய ஏகலைவன் போல,பாவேந்தர் பாரதிதாசனை நேரிலே பார்க்காமலே அவரை தனது மானசீக குருவாக ஏற்று, பாரதிதாசனே வியந்து பாராட்டும் கவிஞராகத் திகழ்ந்தவர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாண சுந்தரம்.
‘பாட்டுக்கோட்டை’யான பட்டுக்கோட்டை..!
பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் (பிறப்பு: ஏப்ரல் 13, 1930 -உதிர்வு: அக்டோபர் 8, 1959) ஒரு சிறந்த தமிழ் அறிஞர், சிந்தனையாளர், பாடலாசிரியர்.. எளிமையான தமிழில் சமூக சீர்திருத்தக் கருத்துகளை ஆணித்தரமாக வலியுறுத்திப் பாடுவது இவருடைய சிறப்பு. இப்போது இவரது பாடல்கள் நாட்டுடைமை ஆக்கப்பட்டுள்ளன.இந்த பூமிப்பந்தில் 29 ஆண்டுகளே வாழ்ந்தாலும், தான் எழுதிய பாடல்களால் தமிழகத்தின் பட்டிதொட்டியெங்கும் ‘பாட்டுக்கோட்டை’யாகவே அறியப்பட்டவர் பட்டுக்கோட்டையார். திரையுலகப் பாடல்களில் பட்டிருந்த கறைநீக்கி, மக்கள் நெஞ்சம் நிறைவுறவும், வியத்தகு செந்தமிழில் எளிமையாக அருமையான கருத்துக்களளும், முற்போக்குக் கருத்துக்களும் கொண்ட பாடல்கள் எழுதி குறுகிய காலத்தில் புகழ் அடைந்தவர் பட்டுக்கோட்டையார். கிட்டத்தட்ட 189 படங்களில் பாட்டு எழுதி பெருமை தேடிக்கொண்டவர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம்.
கவி பாடும் விவசாய குடும்பம்..!
தமிழ் நாட்டின் அன்றைய தஞ்சை மாவட்ட வளமான மண்ணில், பட்டுக்கோட்டை அருகே உள்ள சங்கம் படைத்தான் காடு என்னும் குக்கிராமத்தில், 13.04.1930-ல் பிறந்தார்.– யின் இளைய மகனாகஇவரது தந்தையின் பெயர் அருணாச்சலனார்; ஈந்த அன்னையின் ப்பெயர் விசாலாட்சி, இந்த தம்பதியின் இளைய மகனாக பட்டுக்கோட்டை அவதரித்தார். அவர்களின் குடும்பம் ஓர் எளிய விவசாய குடும்பம். இவரது தந்தையும்கூட கவி பாடும் திறன் பெற்றவர். ‘முசுகுந்த நாட்டு வழி நடைக்கும்பி’ எனும் நூலையும் அவர் தந்தை இயற்றியிருக்கிறார். தந்தை கவிஞராக இருந்ததால், மகன்களான கணபதி சுந்தரமும், கல்யாண சுந்தரமும் கவிபாடும் திறனை இயல்பிலேயே இல்லத்திலேயே வளர்த்துக் கொண்டனர்..
அண்ணன் தந்த கல்வி..!
பட்டுக்கோட்டையார் துவக்கக்கல்வியை அண்ணன் கணபதிசுந்தரத்தோடு உள்ளூர் சுந்தரம்பிள்ளை என்பவரின் திண்ணைப் பள்ளிக்கூடத்தில் படித்தார். அத்துடன் அவரது பள்ளிப்படிப்புக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்தாகி விட்டது. அவருக்குத் திண்ணைப் பள்ளிக்கூடம் செல்ல பிடிக்கவில்லை. இரண்டாம் வகுப்புக்குப் பிறகு கல்யாணசுந்தரம் பள்ளிக்கு போகவில்லை.தன் அண்ணனிடமே அடிப்படைக் கல்வியைக் கற்றுக் கொண்டார். அவருக்கு வேதாம்பாள் என்ற சகோதரியும் இருந்தார்.
பள்ளிப்படிப்பு மட்டுமே கொள்ள முடிந்த கல்யாணசுந்தரம், திராவிட இயக்கத்திலும், கம்யூனிசத்திலும் ஈடுபாடு கொண்டிருந்தார். இவருடைய துணைவியார் பெயர் கௌரவாம்பாள்.
மக்கள் கவிஞனின் மகத்துவம்..!
கல்யாணசுந்தரம் தனது 19 வது வயதிலேயே கவிபுனைவதில் அதிக ஆர்வம் காட்டியவர். இவருடைய பாடல்கள் அனைத்தும் கிராமியப் மணம் கமழுபவை. பாடல்களில் உணர்ச்சிகளைக் கொட்டிக் கவிதை புனைந்தவர். இருக்கும் குறைகளையும் வளரவேண்டிய நிறைகளையும் சுட்டிக் காட்டியவர் கல்யாணசுந்தரம். திரையுலகில் பாட்டாளி மக்களின் ஆசைக் கனவுகளையும், ஆவேசத்தையும், அற்புத பாடல்களாக வடித்து, இசைத்தார். இவர் இயற்றிய கருத்துச் செறிவும் கற்பனை உரமும் படைத்த பல பாடல்களை ஜனசக்தி பத்திரிகை வெளியிட்டது. 1955ஆம் ஆண்டு “படித்த பெண்’ திரைப்படத்திற்காக முதல் பாடலை இயற்றி அந்தத் துறையில் அழுத்தமான முத்திரை பதித்தார். உழைப்பாளி மக்களும், அறிவால் உழைக்கும் மக்களும் கூட தங்களுக்காக திரையுலகிலே குரல் கொடுத்து வாழ்வை மேம்படுத்த முன்னின்ற பாடலாசிரியரை இவரிடம் இருந்ததைக் கண்டனர்.
பட்டுக்கோட்டையின் இளமை..!
பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் நல்ல குரல் வளம் மிக்கவர். அதனால் பாடுவதிலும் வல்லவர். .நாடகம் மற்றும் திரைப்படம் பார்ப்பதிலும் ஆர்வம் மிகுந்தவர். கற்பனை வளமும் இயற்கை ரசனையும் நிறைந்தவர் கல்யாணசுந்தரம். இந்த குணமே இவரை இயல்பாகவே கவிதை புனைய வைத்தது.. 1946 ஆம் ஆண்டு தனது 15வயதில் ஏற்பட்ட அனுபவத்தை அவரே கூறுகிறார்.
‘சங்கம் படைத்தான் காடு என்ற எங்கள் நிலவளம் நிறைந்த சிற்றூரைச் சேர்ந்த துறையான்குளம் என்ற ஏரி இருக்கிறது. அந்த ஏரிக்கரையில் நான் ஒரு நாள் வயல் பார்க்கச் சென்று திரும்பும் போது வேப்பமரநிழலில் அமர்ந்தேன். நல்ல நிழலோடு குளிர்ந்த தென்றலும் என்னை வந்து தழுவியது. நான் அப்போது எதிரிலிருக்கும் ஏரியையும் கண்டு ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். தண்ணீரலைகள் நெளிந்து நெளிந்து ஆடிவரத் தாமரை மலர்கள் “எம்மைப் பார், எம் அழகைப் பார்” என்று குலுங்கியது. அங்கே , ஓர் இளங்கெண்டை பளிச்சென்று துள்ளிக் கரையோரத்தில் கிடந்த தாமரை இலையில் நீர் முத்துக்களைச் சிந்தவிட்டுத் தலைகீழாய்க் குதித்தது. அதுவரை மெளனமாக இருந்த நான் என்னையும் மறந்தவனாய்ப் பாடினேன்” என்றார். அதுதான் இந்தப் பாடல்
ஓடிப்போ ஓடிப்போ கெண்டைக் குஞ்சே – கரை ஓரத்தில் மேயாதே கெண்டைக் குஞ்சே –
கரை தூண்டிக்காரன் வரும் நேரமாச்சு –
ரொம்பத் துள்ளிக் குதிக்காதே கெண்டைக் குஞ்சே
இவ்வாறு ஆரம்பித்த நான் வீடு வரும்வரை பாடிக்கொண்டு வந்தேன். அப்பாடலை பலரும் பலமுறை பாடச் சொல்லி மிகவும் இரசித்தார்கள் என்றார்.
இடதுசாரி இயக்கத்தின் இடையறா ஈர்ப்பாளி..!
கல்யாணசுந்தரம் இளம் பிராயத்திலேயே விவசாய சங்கத்திலும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியிலும் ஈடுபாடு கொண்டிருந்தார். தான் பின்பற்றி வந்த கட்சியின் இலட்சியத்தை உயரத்தில் பறக்கும் வகையில் கலை வளர்ப்பதில் சலியாது ஈடுபட்டார். நாடகக் கலையில் ஆர்வமும், விவசாய இயக்கத்தின் பால் அசைக்கமுடியாத பற்றும் கொண்டிருந்தார். தஞ்சையைச் சேர்ந்த வீரத் தியாகிகள் சிவராமன், இரணியன் ஆகியோருடன் சேர்ந்து விவசாய இயக்கத்தைக் கட்டி வளர்க்க தீவிரமாகப் பங்கெடுத்தார். தமது 29 ஆண்டு வாழ்வில் விவசாயி, மாடு மேய்ப்பவர், உப்பளத் தொழிலாளர், நாடக நடிகர், என 17 வகைத் தொழில்களில் ஈடுபட்டு இறுதியில் கவிஞராக உருவானவர்.
பட்டுக்கோட்டையின் பன்மமுக பரிமாணங்கள்..!
தன்மானம் மிக்க பட்டுக்கோட்டையார்..!
திரை உலகில் நுழைந்து பாட்டு எழுத என்று பட்டுக்கோட்டையார் சென்னைக்கு வந்தார். அங்கு ராயப்பேட்டை பொன்னுசாமி நாயக்கர் தெருவில் 10-ம் நெம்பர் வீட்டில் ஒரு அறையை 10 ரூபாய்க்கு வாடகைக்கு பிடித்தார். அது மிகவும் சிறிய அறை. அதில் அவரது நண்பர்கள் ஓவியர் கே.என். ராமச்சந்திரன், நடிகர் ஓ.ஏ.கே.தேவர் இருவரும் அங்கே தங்கி இருந்தனர். பட்டுக்கோட்டை துவக்க காலத்தில் பணத்துக்கு கஷ்டப்பட்டாலும் துணிச்சல்காரராகவும் தைரியசாலியாகவும் இருந்தார். சினிமா கம்பெனி ஒன்றுக்கு அவர் பாட்டெழுதி கொடுத்தார். பணம் வந்து சேரவில்லை. பணத்தை கேட்க பட அதிபரிடம் சென்றால்,. ‘பணம் இன்னிக்கு இல்லே! நாளைக்கு வந்து பாருங்கோ’ என்று எப்போதும் ஒரே பதிலைத் தந்தார். ஆனால் கல்யாணசுந்தரமோ பணம் இல்லாமல் நகருவதில்லை என்ற உறுதியுடன் நின்றார். ‘நிக்கிறதா இருந்தா நின்னுண்டே இரும்’ என்ற பட அதிபர் வீட்டிற்குள் போய்விட்டார்.உடனே கல்யாணசுந்தரம் சட்டைப்பையில் இருந்த ஒரு தாளையும், பேனாவையும் எடுத்து சில வரிகள் எழுதி, மேஜை மீது வைத்துவிட்டு சென்றுவிட்டார். கொஞ்ச நேரத்தில் படக்கம்பெனியைச் சேர்ந்த ஆள் பணத்துடன் அலறியடித்துக் கொண்டு கல்யாணசுந்தரத்திடம் வந்து பணத்தை கொடுத்தார். அப்படி என்னதான் அந்த சீட்டில் எழுதினார் பட்டுக்கோட்டை? இதோ ‘தாயால் வளர்ந்தேன்; தமிழால் அறிவு பெற்றேன்; நாயே! நேற்றுன்னை நடுத்தெருவிலே சந்தித்தேன்; நீ யார் என்னை நில் என்று சொல்ல?’இதைப் படித்துப் பார்த்த பட அதிபர் அசந்து போனார். பணம் வீடு தேடி பறந்து வந்தது.
மனித நேயம் மிக்க பட்டுக்கோட்டையார்..!
பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரத்தின் அற்புதமான கவியாற்றலில் மனதை பறிகொடுத்தவர் கவியரசு கண்ணதாசன். அதுபோலவே பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரமும் கண்ணதாசனிடம் மிகுந்த அன்பு கொண்டவர். ஒரு புகழின் உச்சியில் இருந்து.ஓய்வு ஒழிச்சல் இல்லாமல் படங்களுக்கு பாடல் எழுதி வந்த பட்டுக்கோட்டையை, கண்ணதாசன் நேரில் சந்தித்து, ஒரு பாடல் எழுதித் தருமாறு கேட்டார்.அதற்கு அவர் மிகுந்த பற்றுதலோடு பாடல் எழுதித்தர இசைந்ததை கண்ணதாசன் ஒரு சமயம் நெகிழ்ச்சியோடு குறிப்பிட்டுள்ளார். மனித நேயமும், துணிச்சலும், தன்னம்பிக்கையும் உள்ள மாமனிதர் பட்டுக்கோட்டையார்.அந்த காலத்தில் சினிமா பத்திரிகை ஆசிரியர் ஒருவர் திரைப்பட கவிஞர்களை ஏளனமாகவும்,கேலியாகவும் விமர்சித்தார். கவிஞர் கண்ணதாசனும் அதற்குப் பலியானார். ஒரு விழாவில் பத்திரிகை ஆசிரியரை பட்டுக்கோட்டையார் சந்தித்தபோது, க்ண்ணதாசனைக் குறிப்பிட்டு, ”என்னடா கவிஞர்கள் என்றால் உனக்கு ஏளனமா? கருவாட்டு வியாபாரம் செய்கிற உனக்கு கவிதையைப் பற்றி என்னடா தெரியும்?” என்று கேட்டு உதைக்கப் போனார்.
எளிமையான பட்டுக்கோட்டை..!
“உங்க வாழ்க்கை வரலாற்றை பத்திரிகையில எழுதணும்” -என்று ஒரு நிருபர், பாட்டாளிக் கவிஞர் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணந்தரத்திடம் கேட்டாராம். பட்டுக்கோட்டையார் அந்த நிருபரை ராயப்பேட்டையிலிருந்த தம் வீட்டிலிருந்து அழைத்துக்கொண்டு தெருவில் சிறிது தூரம் நடந்திருக்கிறார். பிறகு இருவரும் ரிக்ஷாவில் ஏறி மௌண்ட் ரோட்டுக்கு வந்திருக்கிறார்கள். அப்புறம் பஸ்ஸைப் பிடித்து கோடம்பாக்கம் ரயில்வே கேட்டில் இறங்கி இருக்கின்றனர். கேட்டைக் கடந்து ஒரு டாக்ஸி பிடித்து வடபழநியில் தம் பாடல் பதிவான ரெக்கார்டிங் ஸ்டூடியோவில் போய் இறங்கினார்கள். கூடவே வந்த நிருபர், “கவிஞரே, வாழ்க்கை வரலாறு” என்று நினைவூட்டி இருக்கிறார்.உடனே பட்டுக்கோட்டையார், “முதலில் நடையாய் நடந்தேன், ரிக்ஷாவில் போனேன், பிறகு பஸ்ஸில் போக நேர்ந்தது. இப்போது டாக்ஸியில் போகிறேன். இதுதான் என் வாழ்க்கை. இதுல எங்கே இருக்குது வரலாறு?” என்று சிரித்துக்கொண்டே போய்விட்டாராம். இந்த எளிமைதான் பட்டுக்கோட்டைகல்யாணசுந்தரம்.
வேடிக்கையும், விவேகமும் மிக்க கவிஞர்..!
ஒரு சமயம் சென்னையில் நகரப் பேருந்தில் கல்யாணசுந்தரம் தான்பயணம் செய்து கொண்டிருந்தபோது, வழியில் ஓர் இடத்தில் சாலையில் பள்ளம் தோண்டப்பட்டு அங்கே பழுது பார்க்கும் வேலை நடைபெற்றுக்கொண்டு இருந்தது. இதனை அறிவிக்க வாகனங்களுக்கு எச்சரிக்கையாக சிவப்புக் கொடி கட்டப்பட்டிருந்தது. அதைப் பார்த்துக் கொண்டே வந்த பட்டுக்கோட்டையார் தன் அருகிலே இருந்த நண்பரிடம், ‘எங்கே எல்லாம் பள்ளம் விழுந்து அது மேடாக நிரப்பப்பட வேண்டுமோ, அங்கே எல்லாம் சிவப்பு கொடி பறந்துதான் அந்த பணிகள் நடக்க வேண்டும் போலும்’ என்றார்.
ஒரு சமயம் பொதுவுடமை இயக்கத்திற்காக நாடகம் நடத்த சென்றிருந்த பட்டுக்கோட்டையார் நாடகத்திற்கு சரியான வசூல் இல்லை.. எனவே எல்லோரும் தங்கள் குழுவினருடன் பசி, பட்டினியுமாக சென்னை திரும்ப பேருந்தில் ஏறினார். பேருந்தில் அமர்ந்திருந்த தங்கள் குழுவினர் அனைவரும் சோர்ந்த முகத்துடன் காணப்பட்டார்கள். அவர்கள் சோகத்தை மாற்றி அவர்களுக்கு குதூகலத்தை தர பட்டுக்கோட்டையார் அங்கேயே ஒரு பாடல் எழுதி, அதனை சத்தமாக பாட ஆரம்பித்தார். அந்த பாடலை கேட்டதும் நாடக குழுவினருக்கு பசி பறந்துவிட்டது. அனைவரும் குதூகலமாக கைகளை தட்டி பாட ஆரம்பித்தார்கள்.
‘சின்னக்குட்டி நாத்தனா
சில்லறைய மாத்துனா
குன்னக்குடி போற வண்டியில்
குடும்பம் பூரா ஏத்துனா!’
இந்த பாட்டு ஆரவல்லி படத்தில் வருகிறது..!
பட்டுக்கோட்டையார் சிறந்த தத்துவப் பாடல்கள் மட்டுமின்றி, நகைச்சுவை பாடல்களுலும் வல்லவர்.
‘ஆறறிவில் ஓரறிவு அவுட்டு- சிலருக்கு
ஆறறிவில் ஓரறிவு அவுட்டு – இருக்கும்
ஐந்தறிவும் நிலைக்குமுன்னா
அதுவுங்கூட டவுட்டு!’
பட்டுக்கோட்டை . ‘நான் வளர்த்த தங்கை’ என்ற படத்திலே போலி பக்தர்களை நையாண்டி செய்கிறார் .
இதோ அந்தப் பாடல்
‘பக்த ஜனங்கள் கவனமெல்லாம்
தினமும் கிடைக்கும் சுண்டலிலே… ஹா… ஹா…
பசியும், சுண்டல் ருசியும் போனால்
பக்தியில்லை பஜனையில்லை’
சமுதாயப் பாடல்களை ஏராளமாக எழுதி இருக்கிறார்.
‘வசதி இருக்கிறவன் தரமாட்டான், அவனை
வயிறு பசிக்கிறவன் விடமாட்டான்
வானத்தை வில்லா வளைச்சுக் காட்டுறேன்னு
வாயாலே சொல்லுவான் செய்ய மாட்டான்…
எழுதிப் படிச்சு அறியாதவன்தான்
உழுது ஒளச்சு சோறு போடுறான்.
எல்லாம் படிச்சவன் ஏதேதோ பேசி
நல்ல நாட்டைக் கூறு போடுகிறான் இவன்
சோறு போடுறான் அவன்
கூறு போடுறான்…’
‘சங்கிலித் தேவன்’ என்ற திரைப்படத்தில்
‘வீரத்தலைவன் நெப்போலியனும்
வீடு கட்டும் தொழிலாளி!
ரஷ்யா தேசத்தலைவன் மார்சல் ஸ்டாலின்
செருப்புத் தைக்கும் தொழிலாளி!
விஞ்ஞான மேதை ஜி.டி.நாயுடு
காரு ஓட்டும் தொழிலாளி!
விண்ணொளிக் கதிரி விவரம் கண்ட
சர்.சி.வி.ராமனும் தொழிலாளி
”பொறக்கும் போது – மனிதன்
பொறக்கும் போது பொறந்த குணம்
போகப் போக மாறுது – எல்லாம்
இருக்கும் போது பிரிந்த குணம்
இறக்கும் போது சேருது”
படம்: சக்கரவர்த்தி திருமகள் 1957
‘திருடாதே’ திரைப்படத்தில் குழந்தைகளுக்கு சொல்வது போல பெரியவர்களுகு பொதுவுடமை போதித்தல்.
‘கொடுக்கிற காலம் நெருங்குவதால் – இனி
எடுக்கிற அவசியம் இருக்காது.
இருக்கிறதெல்லாம் பொதுவாய்ப் போனால்
பதுக்கிற வேலையும் இருக்காது.
ஒதுக்கிற லையும் இருக்காது.
உழைக்கிற நோக்கம் உறுதியாயிட்டா
கெடுக்கிற நோக்கம்
வளராது மனம்
என்னருமை காதலிக்கு வெண்ணிலவே ( எல்லோரும் இந்நாட்டு மன்னர் 1960 )
கருத்தாழமும் அறிவுக்கூர்மையும் சமூகசமத்துவம் பற்றிய வேட்கையும் விடுதலை உணர்வும் ஆத்மநேயத் துடிப்பும், இயற்கை மனிதர்கள் மீதான நேசிப்பும் என விரிவு கொண்டதாகவே பட்டுக்கோட்டையாரினது கவிதை வெளி இருந்தது. அவரது திறமைக்கும் ஆற்றலுக்கும் அவரின் ஆயுள் மிகக் குறுகியது.29 ஆண்டுகள் மட்டுமே..!ஆனால் அவர் விட்டுச் சென்றுள்ள தடம் ஆழமானது. 1959-ஆம் ஆண்டு பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரத்துக்கும், கௌரவாம்பாளுக்கும், குழந்தை குமரவேல் பிறந்தது. அதே ஆண்டில் (08.10.1959) பட்டுக்கோட்டை அகால மரணம் அடைந்தார். 1959ஆம் ஆண்டு கல்யாணசுந்தரம் மறைந்த தினத்தில் கண்ணதாசன்
“வாழும் தமிழ்நாடும் வளர்தமிழும் கலைஞர்களும்
வாழ்கின்ற காலம் வரை வாழ்ந்து வரும் நின்பெயரே!”
என்ற பாடலை எழுதி தங்களது நட்பை வெளிப்படுத்தினார். மக்கள் கவிஞர் என்ற பட்டம், பாவேந்தர் விருது உள்ளிட்ட பல விருதுகள் இவருக்கு வழங்கப்பட்டன
பட்டுக்கோட்டை பற்றிய ஆவணப்படம்…!
பட்டுக்கோட்டையாரைப் பற்றி ஆவணப்படம் எடுத்திருக்கிறார், அம்பத்தூரைச் சேர்ந்த கார்த்திகேயன். இதில் பட்டுக்கோட்டையாரின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை, அவரது கவிதை உலகம், இடதுசாரி ஈடுபாடு, வறுமை, திரை அனுபவங்கள் அனைத்தும் அவருடன் நெருக்கமானவர்ளுடனான பேட்டிகளின் வாயிலாக பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. பட்டுக்கோட்டையாரின் மனைவி கௌரவாம்பாள், அவரது பால்ய நண்பர் சுப்ரமணியம், தியாகி மாயாண்டி பாரதி, எம்.எஸ்.விஸ்வநாதன், உள்பட கவிஞருக்கு நெருக்கமானவர்கள் அனைவரின் பேட்டிகளும் இந்த ஆவணப் படத்தில் இடம்பெற்றுள்ளது. மேலும், கவிஞரின் முக்கியமான 12 திரைப்பாடல்களின் காட்சியும், அவரது அரி்ய புகைப்படங்களும் இடம்பெற்றுள்ளது ஆவணப் படத்தின் தரத்தை உயர்த்துகிறது.
பட்டுக்கோட்டையாரின் துணைவியின் பதிவு..!
“எனக்கு பட்டுக்கோட்டை பக்கத்துல ஆத்திக்கோட்டைதான் சொந்த ஊர். எங்க அண்ணன் சின்னையனும்‘அவுக’ளோட அண்ணனும் சிங்கப்பூர்ல வேலை பார்க்கும்போது சிநேகிதமானவங்க. ‘எனக்கு ஒரு தங்கச்சி இருக்கா. அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணணும்னு எங்க அண்ணன்தான் சொல்லிருக்காக. அப்ப அவுக அண்ணன் ஒண்ணும் சொல்லலையாம். சிங்கப்பூர்லேர்ந்து லீவுல ஊருக்கு வரும்போது, தம்பியைக் கூட்டிட்டு என்னைப் பொண்ணு பார்க்க வந்துட்டார். அப்ப அவுக, ’அண்ணனுக்குதான் பொண்ணு பார்க்கப் போறோம்’னு நினைச்சுக்கிட்டு வந்தாகளாம். பொண்ணு பார்த்துட்டு ஊருக்குத் திரும்பும்போது, ‘பொண்ணு எப்படிடா இருக்கு’ன்னு அண்ணன் கேட்க, ‘அழகாதான் இருக்கு’ன்னு இவுக சொல்லிருக்காக.‘உனக்குத்தான்டா இந்தப் பொண்ணு’னு அண்ணன் சொன்னதும், இவுகளுக்கு ரொம்ப சந்தோஷமாப் போச்சாம். அப்போ வீட்டுல வந்து எழுதுன பாட்டுத்தான்
“ஆடை கட்டி வந்த நிலவோ,
கண்ணில் மேடைகட்டி ஆடும் எழிலோ” பாட்டு.
இப்போ தெரிஞ்சுக்கோங்க நாந்தான் ஆடைகட்டி வந்த நிலவு என்று மலர்ந்து சிரிக்கிறார் கௌரவம்மாள்.“அன்னைக்கு அவுக அண்ணன் பொஞ்சாதிக்கு வளைகாப்பு. அப்போ நான் கிண்டலா, ‘அக்காளுக்கு வளைகாப்பு. அத்தான் மொகத்துல பொன் சிரிப்பு’ன்னு சொன்னேன். இதை, ‘கல்யாணப் பரிசு’படத்துல, அவுக பல்லவியா போட்டு பாட்டா எழுதிட்டாக. ‘இது நீ எழுதுன பாட்டு. இந்தா பிடி சன்மானம்’னு அந்தப் பாட்டு எழுதுனதுக்குக் கிடைச்ச பணத்தை என் கையில கொடுத்தாக.
சின்னப்பயலே சின்னப்பயலே சேதி கேளடா
நான் சொல்லப் போர வார்த்தையை நல்லா
எண்ணிப்பாரடா. (படம்: அரசிளங்குமரி – 1957)
குட்டி ஆடு தப்பி வந்தால் குள்ள நரிக்கு சொந்தம்.
குள்ள நரி மாட்டிக்கிட்டா கொறவனுக்கு சொந்தம்.
“குறுக்கு வழியில் வாழ்வு தேடிடும் குருட்டு உலகமடா ,
கொள்ளையடிப்பதில் வல்லமை காட்டும் திருட்டு உலகமடா ,
எந்த நேரமும் சண்டை ஓயாத முரட்டு உலகமடா ,
விதவிதமான பொய்களை வைத்துப் புரட்டும் உலகமடா ,
சிலர்குணமும் இதுபோல் குறுகிப்போகும் கிறுக்கு உலகமடா “.
இறப்புக்குப் பின்னர் பெருமைகள்
பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் உடலுக்கு தி.மு.க. தலைவர் கருணாநிதி, எம்.ஜி.ஆர், சந்திரபாபு, டைரக்டர்கள் பீம்சிங், ஏ.பி.நாகராஜன் ஆகியோர் மரியாதை செலுத்தினார்கள்.1981ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாடு அரசு, கவிஞருக்கு பாவேந்தர் விருது வழங்கியது. மறைந்த முன்னாள் முதலமைச்சரும் மக்கள் கவிஞரின் நெருங்கிய நண்பருமான எம்.ஜி.ஆர். அவர்களிடமிருந்து கவிஞரின் மனைவி பாவேந்தர் விருதைப் பெற்றுக் கொண்டார். 1993ஆம் ஆண்டு அப்போதைய முதலமைச்சர் ஜெ.ஜெயலலிதா அவர்கள் அறிவித்தவாறு கவிஞரின் அனைத்துப் பாடல்களும் தமிழ்நாடு அரசால் நாட்டுடைமை ஆக்கப்பட்டன.பட்டுக்கோட்டையில் மக்கள் கவிஞருக்கு மணிமண்டபம் அரசால் கட்டப்பட்டு 2000ஆம் ஆண்டு முதலமைச்சர் கலைஞர் அவர்களால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. மக்கள் கவிஞரின் புகைப்படங்கள், அவரது கையெழுத்துப் பிரதிகள் அங்கு மக்கள் பார்வைக்காக வைக்கப்பட்டுள்ளன.. இந்த மணிமண்டபத்தில் பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் அவர்களின் மார்பளவு சிலை அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அவரது வாழ்க்கை வரலாறு தொடர்பான புகைப்படங்கள் கண்காட்சியாக வைக்கப்பட்டுள்ளது இன்று பட்டுக்கோட்டை போல மக்களுக்கான கருத்துக்களை விதைக்கும் பாடலாசிரியரைத் தேடவேண்டியுள்ளது.
No Comments
நான் தொடக்ககாலத்தில் கலைஞரின் இரசிகனாக இருந்தேன். இப்பவும் நான் அவருக்கு இரசிகன்தான். காரணம் அவரிடம் நாம் கற்றுக்கொள்ள நிறைய இருக்கிறது. அவர் வாசிப்பையும் எழுதுவதையும் சரிவிகிதத்தில் கடைப்பிடித்தார். அதிலும் இந்தக் காரியங்களையெல்லாம் நெருக்கடி மிகுந்த அரசியல் பணிகளுக்கு நடுவில் கலைஞர் செய்தது தான் உழைப்பின் சான்றாகக் கருதப்படுகிறது. ஒருமுறை என் நண்பர் ஒருவர் ஒரு இசைப்பாடல் கேசட்டைக் கொடுத்துவிட்டு அவரின் அபிப்பிராயத்திற்காகக் காத்திருந்திருக்கிறார். கையில் வாசித்தபடி ஒரு நூல், எதிரே தொலைக்காட்சியில் நெடுந்தொடர், அவ்வப்போது குறுக்காலே வரும் நண்பர்களுக்கு பதில், இவைக்கிடையில் ஒரு பக்கம் என் நண்பரின் இசை ஒலி வேறாம்.
என் நண்பருக்கு மனம் கசந்துவிட்டது, நம் பாடல்களை அவர் கணக்கிலே வைத்துக் கொள்ளவில்லை என்று. அப்படிப் பார்த்தோமேயானால் கவிதை நூலை வாசித்துக் கொண்டு நெடுந்தொடரை கவனித்திருக்க முடியுமா என்ன. ஆனால் கலைஞரால் எல்லாவற்றையும் சாத்தியப்படுத்த முடிந்தது, ஏனெனில் என் நண்பர் நொந்துபோய் கலைஞரிடம் விடைபெற்றபோது, அந்த கேசட்டில் வரும் 9 வது பாடல் கொஞ்சம் லென்த் தா இருக்கு அதைக் கொஞ்சம் சரி பண்ணுங்க மற்றபடி பாடல்கள் அனைத்தும் அருமையாக உள்ளது என்றிருக்கிறார். குழப்பத்தில் வீடு வந்து சேர்ந்த என் நண்பர் தன் வீட்டில் பாடல்களை மொத்தமாகக் கேட்க , அந்த ஒன்பதாவது பாடல் கொஞ்சம் லென்த்துகத்தான் இருந்ததாம்.
ஒரு படத்திற்குப் பாடல் எழுதி படத்தின் கோ டைரக்டரிடம் கொடுத்து அனுப்பிருக்கிறார் வாலிபக் கவிஞர் வாலி அவர்கள். அந்தப் பாடலை கவனிக்கும் பணியை அந்தப் படத்தின் இயக்குநர் பார்ப்பதற்கு மாறாக படத்தின் தயாரிப்பாளர் பார்த்துவிட்டு, இன்னும் பாடல் பெட்டரா வேணும் எனத் திருப்பி அனுப்ப அந்த கோ டைரக்டர் இப்போது வாலியின் முன் விசயத்தைச் சொல்லிவிட்டு தர்மசங்கடத்தில் நின்றிருக்கிறார்.
கடுமையான கோபத்தில் வாலி அவர்கள் ஏதோ ஒரு நிறுவனத்தின் பெயரைக் கூறி, அங்கே ஆஃபீஸ் பாயாக வேலைபார்த்தவர்தானே இந்த தயாரிப்பாளர் என்றிருக்கிறார். கோ டைரக்டர் ஆமாம் எனக்கூற. வாலி அவர்கள், படம் தயாரிக்கிற அளவுக்கு பணம் வேண்டுமானால் அவருக்கு வந்திருக்கலாம், என் பாடலைக் குறை சொல்லும் அளவிற்கு அறிவு எப்போது வந்ததென்று அவரிடம் கேட்டுச் சொல்லுங்கள் என்றிருக்கிறார்.
என் அருமைத் தோழர் பாடலாசிரியர் தனிக்கொடி அவர்களின் மொழிநடை பதர்களற்றது. அது அவரது உரைநடையிலும் கவிதையிலும் ஏன் பாடல்களிலும் கூட தென்படும். தேவையற்ற சொற்களைத் தவிர்த்து எழுதப்படும் ஓர் இலக்கியம் அடர் செழிப்பானதாகும். தன் படைப்புகளில் மட்டும் அல்ல ஒரு வெள்ளை தாளில் எழுதுகையில் கூட இடத்தை விரயம் செய்யாதவர், ஏன் எழுத்துக்களைக் கூட நுணுக்கி நுணுக்கி எழுதுபவர். ஒரு முறை திரைப்படப் பாடல்கள் பற்றி பேசிக்கொண்டிருக்கும் போது இயக்குநர் சேரன் அவர்களின் “ஆட்டோகிராப்” படத்தில் வரும் “ஞாபகம் வருதே” பாடலில் அதிக முறை “ஞாபகம் வருதே” என்கிற சொல் வருவதாக விமர்சித்தார், அதுவும் ஓர் அழகுதானே தோழர் என்றேன். இல்லை தோழர், திரும்பத் திரும்ப ஒரே சொல் வருவதற்குப் பதிலாக வேறு பல சொற்களைப் பயன்படுத்தினால் அவை அந்தப் பாடலுக்கு இன்னும் கூடுதல் செழுமை சேர்க்கும் தானே என்றார்.
கவியரசு கண்ணதாசன், பழநிபாரதி, நா. முத்துக்குமார் போன்றோர் பாடல்களில் ஒரு பொருளை மையமாக கொண்டே ஒரு முழு சரணத்தையும் எழுதியிருக்கிறார்கள். எனக்கு அதில் உடன்பாடு இல்லாமல் இருக்கிறது. ஒரு சரணத்தில் 12 வரிகளுக்கான மெட்டு இருக்கிறதென்றால் ஒவ்வொரு இரண்டு வரிகளுக்கும் ஒரு பொருள் கூற வேண்டும் என்பது எனது பாணி. 12 வரிகளையும் ஒரு பொருளே விழுங்கிவிடல் என்பது காட்சிப் படுத்துவதற்கும் ஒரு தத்துவத்தை முழுமையாகச் சொல்வதற்கும் வசதியாக இருக்கும் என்பதில் எனக்கு சந்தேகம் இல்லை ஆனால், ஒரு பாடலுக்கான கனம் இதில் கிடைத்துவிடுமா என்றால் நிச்சயமாக இல்லை என்றே சொல்வேன்.
அதே போல் ஒரு பாடலில் முதல் வார்த்தைக்காக அத்தனை மெனக்கிடுவோம். காரணம் முதல் வார்த்தையில் இருக்கும் எளிமையும் புதுமையும் தான் மக்களின் மனங்களில் ஒட்டிக் கொண்டு முணுமுணுக்க வைக்கும். பாடல் முழுக்க முடிந்து போனாலும் இயக்குநர்கள், அந்த பல்லவிக்கு மட்டும் ஒரு ரெண்டு ஆஃப்சன் ட்ரைப் பண்ணுங்க கவிஞரே என்பார்கள் காரணம் பாடலை எப்படியாவது முணுமுணுக்க வைக்க வேண்டும் என்பதற்காகத்தான். பல்லவியின் முதல் வார்த்தையை இரு முறை வருவது போல் செய்தால் அந்தப் பாடல் ஹிட் ஆகும் என்பார்கள். அதில் எனக்கும் நம்பிக்கை உண்டு, காரணம் ஒரு வார்த்தை இருமுறை பயன்படுத்தப்படும்பொழுது பாடல் குழப்பமின்றி நினைவிற்கொள்ள வசதியாக இருக்கும். “என்னம்மா இப்படிப் பண்றீங்களேம்மா” எனும் சிவகார்த்திகேயன் பாடலும், “நாங்க வேறமாரி” எனும் அஜித் பாடலும் கூட இதற்காகத்தான். கடைசியாய்க் கூறிய பாடல்களில் எனக்கு கருத்து மாறுபாடு உண்டு. இதில் நம் சொந்த உழைப்பில் சொந்த வார்த்தைகளில் உருவாகிற பாடல்கள் வெற்றியடையும் போது தான் அது நமக்கானதாக இருக்க முடியும். ஒரு பாடலை வெற்றியடையச் செய்ய என்ன வேணும்னாலும் செய்யலாம் என்பது எப்படி சரியாகும்.
எண்ணற்ற கவிஞர்கள் என்னிடம் வந்து, எப்படி திரைப்படங்களில் பாடல் எழுதும் வாய்ப்பைப் பெறுவதெனக் கேட்கிறார்கள். முதலில் அவர்களிடம், உங்களுக்கு பாடல் எழுதத் தெரியுமா, என்கிற கேள்வியை முன் வைப்பேன். எழுதியதைக் காட்டுவார்கள். மிகவும் சுமாராக இருக்கும். வாய்ப்புக் கேட்பவர்கள் பாடல் எழுத தெரிந்து வருவதை விட ஆர்வக் கோளாறில் வருபவர்களே அதிகம். நான் யாரையும் நிராகரிப்பதில்லை. பாடல் எழுதத் தெரியாதவர்களுக்கு தேவையான பயிற்சியையும், பாடல் எழுதத் தெரிந்தவர்களுக்கு திரைப்படத் துறைக்குள் நுழைவதற்கான வழிகாட்டுதலையும் சொல்லித் தருகிறேன்.
சில கவிஞர்கள் அவர்களே மெட்டுப் போட்டு பாடலை உருவாக்கி பேப்பரில் வைத்துக்கொண்டு டெமோவாகப் பயன்படுத்துகிறார்கள். அது பாடும் போது கேட்கலாம் போல் இருக்கும். ஆனால் கவிதையாக ஓர் ஒழுங்கு இருக்காது. பாட்டுக்கு ஒரு சந்த நயம் இருக்கும் போதுதான் சப்த சுகம் இருக்கும். கவிஞர்கள் ஒரு நீளமான இசையற்ற சொற்களைக் கூட்டி ஒரு மெட்டில் பாடிக்காட்டுவது சுலபம். அது நாளை திரைப்படத்தில் கொடுக்கும் மெட்டுக்கு உங்களால் எழுதுவது கடினம். அல்லது எதற்கு தெரியாத ஒன்றை தவறாக செய்ய வேண்டும். குறைந்த பட்ச இலக்கண நடையாவது கற்றலே மெட்டுக்கான பயிற்சியாகவும் அமையும்.
சென்னையில் ஒரு நிறுவனத்தில் பணி புரியுங்கள். இதில் வரும் சம்பளம் உங்கள் இலக்கைத் தின்றுவிடாமல் பார்த்துக் கொள்வது உங்கள் சாமர்த்தியம். அதற்காக வேலையின்றி கையில் காசின்றி லட்சியத்தை அடைய முற்பட்டால் பசி உங்களையே தின்றுவிடும். முதலில் வாழ்தலிலேயே பெரும் கவனம் வேண்டும் பிறகே லட்சிம். எவராலும் நிராகரிக்க முடியாத அல்லது ஓர் ஐம்பது கவிதைகளில் எந்தக் கவிதையைப் படித்தாலும், இவன் விசயமுள்ளவன் இவனால் சிறந்த பாடலைத் தர முடியும் என்கிற நம்பிக்கையைத் தருவதுமாதிரியான ஒரு கவிதைப் புத்தகத்தை வெளியிட்டு அதைத் தனக்கான விசிட்டிங் கார்டாக வைத்துக் கொள்ளவேண்டும். கவிப்பேரரசு வைரமுத்து அவர்களுக்கும் அவரின் முதல் கவிதை நூலான “வைகரை மேகங்கள்” தான். நண்பர் நா. முத்துக்குமாருக்கும் “பட்டாம்பூச்சி விற்பவன்” எனும் அவரின் முதல் நூல் தான் விசிட்டிங் கார்ட். இதற்காக நீங்கள் சில ஆண்டுகள் கூட உழைக்கலாம், காரணம் உங்கள் வாழ்க்கைப் பயணம் இதுதான் என முடிவு செய்துவிட்டால் உங்கள் பாதையை செப்பனிடுவது என்பது சிறந்த செயல்பாடுதானே.
இது “பாடல் என்பது புனைபெயர்” எனும் தொடரின் இறுதி வாரம் இன்று பாடல் வரிகள் இல்லையென்றால் எப்படி. ஜி.வி. பிரகாஷ் குமார் இசையில், சூர்யா நடிக்க நண்பர் வெற்றிமாறன் இயக்கும் “வாடிவாசல்” படத்திற்காக எழுதப்பட்ட ஒரு டம்மி பல்லவி உங்களுக்காக.
“வெய்யில ஊதக் காத்தா
மாத்திப் புட்டாளே
கையில பூவச் சுத்தி
ஏத்தி விட்டாளே
கண்ணுல சந்தோசத்த
ஊட்டி விட்டாளே
நெஞ்சுல குப்பை யெல்லாம்
கூட்டி விட்டாளே
கருகரு மேகந்தான்
கறுத்த தேகந்தான்
உருக்கி ஊத்துறா
கிறுக்கு ஏறுதே
அடியே நெஞ்சுமேல நெல்லுக்
காயப் போடேண்டி
உசுர மல்லிப்பூவு
கட்டிகிற தாரேண்டி
ஒன்னநா கட்டிக்கிற
என்னாடி செய்ய
இல்லன்னா சொல்லிப் போடி
என்னான்னு வைய
கொம்புகுத்திக் கூட நானும்
சாகவில்லயே
கொமரிப்புள்ள குத்தி
செத்துப் போனேனே”
No Comments
உன்னைப் போன்றோ அல்லது உன்னைவிட அழகாகவோ என் உடலுறுப்புக்கள் இருக்கின்றன. உன்னைப் போன்றோ அல்லது உன்னைவிட இனிமையாகவோ பேசுகிறேன் இசைகிறேன். இந்த அல்லதுக்கு அவசியமற்று நான் மட்டுமே உழைக்கிறேன். என்னை நீ கீழ் சாதிக்கார நாயே என்கிறாய். என்னை மட்டுமா நாயையும் சேர்த்து நீ கீழ்த்தரமாகப் பார்க்கிறாய். முதலில் நான் நாயிலிருந்தே தொடங்குகிறேன். உன்னால் நாய் துணையின்றி வாழமுடிகிறதா, நாய் பயமின்றி நடமாட முடிகிறதா. பிறகு என் துணையின்றி உன்னால் நகர முடிகிறதா. நடக்க முடிகிறதா. இந்த லட்சணத்தில் எதற்கு இந்த ஏற்றத்தாழ்வு. முதலில் சீவராசிகளில் நீ கீழ் நான் மேல் என்கிற மகா மட்டமான போக்கை நிறுத்து.
உன்னைப் பொருத்தவரை தலையில் இருக்கும் கிரீடம் உயர்ந்தது, பாதம் அணியும் செருப்புத் தாழ்ந்தது. நன்றாகச் சிந்தித்துப் பார் கிரீடத்தை நீ சுமக்கிறாய் செருப்பு உன்னைச் சுமக்கிறது. ஆனால் உன்னைச் சுமக்கும் செருப்பைத்தான் நீ கீழானதாகப் பார்க்கிறாய். அந்த செருப்பைத் தைக்கும் தொழிலாளிகளைக் கீழானவர்களாகப் பார்க்கிறாய். ஒன்று தெரியுமா உன் கிரீடத்தையும் உன் செருப்பையும் நானே உருவாக்குறேன். உன் மயிரை நானே சிரைத்து சுத்தம் செய்கிறேன். நீ ஆண்ட வம்சமென முறுக்கித் திரியும் மீசையை நான் தான் உன் முகத்திற்கு ஏற்றாற்போல் வடிவமைக்கிறேன். நீ என்னை மலக் கழிவு அள்ளுகிறவனென இமையிறக்கிப் பார்க்கிறாய். இப்போதும் கூட நீ மேலே உண்ணுகிறதை கீழே கழிவாக அள்ளுவதை கீழ்மை என்று தான் பார்க்கிறாய், ஆனால் நான் உன் கீழ் கழிவை அள்ளுகிறவன் மட்டுமல்ல நீ மேல் உண்ணும் உணவை விளைய வைப்பவனும்தான். நான் இத்தனை உனக்குச் செய்தும் நீ என்னை ஏறி மிதிப்பதைத் தவிர வேறு என்ன செய்திருக்கிறாய். சக மனிதனை தாழ்ந்தவனாகப் பார்ப்பதாலும், சக மனிதனின் வாயிக்குள் மலத்தைத் திணித்துக் கொடுமை செய்வதாலும், சக மனிதன் காதலித்தால் அவனை வெட்டிச் சாய்ப்பதாலும் தீயிட்டுக் கொளுத்துவதாலும் நீ தான் கீழ்சாதி. சக உயிரை சமமாகப் பாவிக்காதவன். சக உயிரின் மேல் அன்பு செலுத்த வக்கில்லாதவன் நிச்சயமாக கீழ்சாதி தான். நான் கோபப்படவில்லை என்பதற்காக என்னைக் கோழை என்று நினைப்பது உன் அறியாமையே.
இயக்குநர் சுதா கோங்கரா அவர்களின் “இறுதிச்சுற்று” படத்திற்கு நான் தீவிர விசிறி. பெண் பிள்ளைகளின் மேன்மையைப் பற்றி மிகவும் அழகாகச் சொல்லியபடம் அது. அவரின் இயக்கத்தில் சூர்யா அவர்கள் தனது 2D நிறுவனத்தின் சார்பில் தயாரித்து நடித்த “சூறரைப் போற்று” படத்தில் ஒரு பாடல் எழுத அழைத்தார்கள். ஜி.வி. பிரகாஷ்குமார் இசை. இயக்குநரும் நானும் பாடலை எப்படி எழுதப்போகிறோம் என்பது பற்றிய விவாதத்தில் இருக்கும் போது அவருக்கு எனது “ஒத்த சொல்லாலே” பாடலுக்கு நான் விசிறி என்று அவர் சொன்னபோது மகிழ்ந்தேன். பாடலின் சூழலை அவர் சொன்ன போதே துள்ளிக் குதிக்க ஆரம்பித்தேன். காரணம் பேச வேண்டிய பொருள். ஒரு தலித்தின் பிணம் எடுக்கபட்டு தேரில் ஊர்வலமாக வருகிறதெனவும் அதில் உயர்குடி வகுப்பைச் சேர்ந்த சூர்யா ஆடி வருகிறார் எனவும் சொன்னார்கள். சும்மாவே ஆடுவோம். கொட்டுக் கெடச்சா குமுற மாட்டோமா. அதுவும் இந்த சூழல் திரைப்படத்தில் நடக்கிறது என்பதில் எனக்கு இரெட்டிப்பு மகிழ்ச்சி. இதற்கான மெட்டை அமைப்பதில் ஜி.வி.பிரகாஷ்குமாரும் இயக்குநரும் பேருழைப்பைச் செலுத்தினர். ஓர் உதவி இயக்குநர், தம்பி கருமாத்தூர் அருளானந்தத்தின் உதவியுடன் ஏராளமான கூத்துக் கலைஞர்களின் பாடல்களை உசிலம்பட்டி பகுதி முழுக்கச் சேகரித்தார். இவையின் வாசத்தை எடுத்துக்கொண்டு மெட்டமைத்த போது தம்பி செந்தில்கணேஷின் குரல் அதை புயலாய் மாற்றி கேட்பவர் மனதைச் சுழற்றி அடித்தது.
பேதமற்று வீசும் காத்து பேதமற்றுப் பெய்யும் மழை ஆனால் மனித சமூகம் அப்படியா இருக்கிறது. தனியொரு மனிதனுக்கு உணவில்லை எனில் செகத்தினை அழித்திடுவோம் என்றான் பாரதி. ஆனால் ஒரு சமூகமே மிகக் கீழ்த்தரமாக நடத்தப் படுதலுக்காக எதை அழிப்பது.
பல்லவி
மண்ணுருண்ட மேல இங்க
மனுசப் பய ஆட்டம் பாரு
கண்ணு ரெண்டும் மூடிப் புட்டா
வீதியிலே போகும் தேரு
அண்டாவுல கொண்டுவந்து
சாராயத்தை ஊத்து
ஐயாவோட ஊர்வலத்தில்
ஆடுங்கடா கூத்து ஏழை பணக்காரன் இங்கு
எல்லாம் ஒன்னு பங்கு
கடைசியில மனுசனுக்கு
ஊதுவாங்க சங்கு
சரணம்-1
நெத்தி காசு ஒத்த ரூபா
கூட வரும் சொத்துதானே – ஐயா
கூட வரும் சொத்துதானே
செத்தவரும் சேர்ந்து ஆட
வாங்கிப்போட்டு குத்துவோமே
சாராயம் குடிச்சவங்க
வேட்டி அவுந்து விழுமே
குடம் உடைக்கும் இடம் வரைக்கும்
பொம்பளைங்க அழுமே
ஆயிரம் பேர் இருந்தாலும்
கூட யாரும் வல்லடா
அடுக்குமாடி வீடிருந்தும்
ஆறடிதான் மெய்யடா
சரணம்-2
கீழ்சாதி உடம்புக்குள்ள
ஓடுறது சாக்கடையா – ஐயா
ஓடுறது சாக்கடையா
அந்த மேல் சாதிக்காரனுக்கு – அந்த
மேல் சாதிக்காரனுக்கு
கொம்புருந்தா காட்டுங்கய்யா – ரெண்டு
கொம்புருந்தா காட்டுங்கய்யா
உழைக்கிற கூட்டமெல்லாம்
கீழ்சாதி மனுசங்களாம்
உட்கார்ந்து திங்கறவனெல்லாம்
மேல்சாதி வம்சங்களாம்
என்னங்கடா நாடு – அட
சாதியத் தூக்கிப் போடு
என்னங்கடா நாடு – அட
சாதியப் பொதைச்சு மூடு
இந்தப் பாடலின் லிரிக்கல் வீடியோ வெளியான போது உலகத் தமிழர் கொண்டாடினர். படத்தின் ரிலீஸ் டேட் அறிவிக்கப்பட்டது. தர்மபுரியைச் சேர்ந்த நண்பர் ஒருவர் இந்த படத்தை வெளியிட தடை கோரி புகார் அளித்ததன்பேரில் கோர்ட் படத்தை சில மாதங்கள் தடை செய்தது. புகாரில் மனுதாரர் படத்தில் எனது பாடல் ஜாதிய வன்முறையைத் தூண்டும் விதமாக உள்ளதெனக் கூறியிருக்கிறார். என்னைப் பலபேர் தொலைபேசியில் மிரட்டினர். எனக்கு உருட்டல் மிரட்டலுக்கு எப்போதும் பயமில்லை. போராட்டக் களம் ஒன்றும் எனக்குப் புதிதில்லை. பேட்டிகளிலெல்லாம் கூறினேன் இது சாதிய வன்முறைக்கு எதிரான பாடல் என்று. ஆனாலும் விவாதத்துக்குறிய அந்தப் பாடலின் இரண்டாவது சரணம் நீக்கப்பட்டே படம் ரிலீஸானது. வருத்தம் தான் எனினும் அந்தக் குறிப்பிட்ட வரிகளுக்கு என் தம்பிகளும் அண்ணன்களும் டிக் டாக் பண்ணிருயிருப்பதில் தெரிந்த வெறித்தனமே என் பாடலுக்குக் கிடைத்த வெற்றியாகக் கொண்டேன். மேல் சாதிக் காரனுக்குக் கொம்பிருந்தா காட்டச் சொன்னேன் பாடலில், ஆனால் பிரச்சனையைக் கிளைப்பியவர் அனைவருமே இடைசாதி வகுப்பினரே.
சாதியும் மதமும் சீர்கெட்டுக் கிடக்கும் சூழலில் நாம் பிறர் வலி உணர்ந்தோ உணராமலோ உண்டு உடுத்தி உறங்கி வாழ்கிறோமே என்கிற குற்ற உணர்ச்சியின் வெளிப்பாடுதான் கீழ் வரும் ஒரு தனி இசைப்பாடலும்.
பல்லவி
மேல் சாதி கீழ் சாதி ஒண்ணுமில்லடா
ஓந்தேதி முடிஞ்சாக்கா மண்ணுக்குள்ளடா
திங்குற சோத்துல சாதி மணக்குதா
போடுற செருப்புல சாதி கனக்குதா… (2)
ரெண்டையும் தந்ததெல்லாம் நாங்கதான்
சண்டை மட்டும் போடுறீங்க நீங்கதான்
சரணம் 1
தோளுமேல துண்டுபோட்டுப் போகக் கூடாதா – நாங்க
காலுலதான் செருப்புமாட்டி நடக்கக் கூடாதா
டீக்கடை பெஞ்சுலதான் உக்காரவும் கூடாதா – அட
எங்கபுள்ள பள்ளியில இங்கிலீசுப் பேசாதா.. (2)
சரணம் 2
மாட்டுக்கறி திங்கிறவன் மட்டம் இல்லடா
நீயும் மனுசனத்தான் திங்கிறியே நியாயம் சொல்லடா
மலத்த கக்கூசுல ஒங்க கையி அள்ளாதா – அட
நாங்க போடும் ஓட்டு என்ன எலக்சனில செல்லாதா.. (2)
சரணம் 3
வேர்வ சிந்தி வெளைய வச்ச அரிசி வெள்ளடா – நாங்க
வெளுத்து வந்து தேச்சுத் தரும் வேட்டி வெள்ளடா
எல்லாத்துக்கும் நாங்க வேணும் பக்கத்தில ஒனக்கு – எங்கள
தொட்டா மட்டும் உங்கமேல ஒட்டிக்குமா அழுக்கு..(2)
No Comments
இயக்குநர் வெற்றிமாறன் அவர்களின் “அசுரன்” திரைப்படத்தில் ஒரு பாடல் எழுதும் வாய்ப்பு. எப்பவும் போல் இயக்குநரின் அழைப்பின் பேரில் அலுவலகம் சென்றேன். கதையின் அவுட் லைன் சொல்லிவிட்டு பாடலின் சூழலைச் சொன்னார். சூழல் காதல் தான், ஆனால் காலம் 1980. களம் திருநெல்வேலி. அன்று அவர் என்னிடம் சொன்ன விசயம் ரகசியமானது. இன்று எல்லாம் உலகம் அறிந்தது. ஏனெனில் அப்போது படப்பிடிப்பு நடந்திடாத சூழல். ஒரு பாடலாசிரிருக்குச் சொல்லப்படும் கதையை அவர் படம் வெளியாகும் வரை யாரிடமும் சொல்லக்கூடாது. அதேபோல் கொடுக்கப்படும் மெட்டும் இசை வெளியேறும்வரை பாதுகாக்கப்பட வேண்டும்.
அசுரனில் எனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட சூழலுக்கு நான் எழுதிய பாடல்,
ஆண்:
கத்தரிப் பூவழகி
கரையா பொட்டழகி
கலரு சுவையாட்டம்
ஒன்னோட நெனப்பு
சொட்டாங்கல்லு ஆடயில
பிடிக்குது கிறுக்கு
பெண்:
வரப்பு மீசக்காரா
வத்தாத ஆசக்காரா
ஒன்ன நா கட்டிக்கிறேன்
ஊரு முன்னால – அட
வெக்கப்பட வேணா என்ன
பாரு கண்ணால
ஆண்:
மையால கண்ணெழுதி
என் வாலிபத்த மயக்குறியே
பெண்:
காத்தாடி போல நானும் – ஒன்ன
நிக்காம சுத்துறேனே
ஆண்:
கழுத போலத்தான்
அழக சொமக்காத
எனக்குத் தாயேண்டி
கொஞ்ச வேணும் நானும்
பெண்:
அருவா போல நீ
மொறப்பா நடக்குறிய
திருடா மொரடா
இருப்பேன் உன்னோடதான்
சரணம் – 2
ஆண்:
கரகாட்டம் ஆடுது நெஞ்சு – ஒன்ன
கண்டாலே தெருவுல நின்னு
பெண்:
நான் குளிக்கும் தாமிரபரணி
கண் தூங்காம வாங்குன வரம்நீ
ஆண்:
ஆலம் விழுதாட்டம்
அடடா தலமயிரு
தூளி ஆடிடத்தான்
தோது செஞ்சு தாடி
ஆண்:
இலவம் பஞ்சுல நீ
ஏத்துற விளக்கு திரி
பத்திக்கும் தித்திக்கும்
அணைச்சா நிக்காதுடா
இப்படியான ஒரு பாடலை எழுதுவதற்கு திருநெல்வேலி மாவட்ட நாட்டுப்புறப் பாடல்களை வாசித்துவிட்டு அதே வாசத்துடன் எழுத நினைத்து சென்னைக்குள் நூல் தேடி அலைந்தேன். கடைசியாக திருநெல்வேலி நாட்டுப்புறவியல் ஆய்வில் பேர்போன பேராசிரியர் காவ்யா சண்முகசுந்தரம் அவர்களின் வீட்டிற்கே சென்று சில நூல்களை அவரின் கைகளாலே வாங்கிக் கொண்டு வந்தேன்.
இந்தப் பாடலின் இதே மெட்டுக்கு நான் எழுதியிருந்த வேறு சில பல்லவிகளையும் உங்களுக்குச் சொல்ல விரும்புகிறேன்.
நீங்கள் “கத்தரிப் பூவழகி” மெட்டில் பின் வரும் பல்லவிகளையும் பாடிப் பார்க்கலாம்.
பல்லவி: (1)
ஆண்:
ஒருதரம் தொட்டுக்கிறேன்
ஒன்னநா கட்டிக்கிறேன்
செல்லமே ஒன்னவிட
ஒண்ணும் நல்லாலே – நம்ம
ரெண்டுபேரும் ஓடிடுவோம்
போடு தில்லாலே
பெண்:
தொட்டுக்க வேணாமுங்க
தொணைக்கும் வேணாமுங்க
மொத்தமா அள்ளிக்கங்க
ஒன்னோட வாறேன் – என்ன
மொழம் போட்டு வச்சுக்கோங்க
முன்னால போறேன்
பல்லவி: (2)
ஆண்:
கொட்டடி சத்தத்துக்கும்
கொல செய்யும் அழகுக்கும்
ஒடம்புல தழும்பாச்சு
ஒன்னப் பாத்தது – நெனச்சா
ஒருவருசம் பெய்யும் மழ
ஒண்ணா ஊத்துது
பெண்:
மல்லுவேட்டி கட்டிவந்தா
மந்தையில திருவிழாதான்
மருகிறேன் ஒண்ணாச் சேர
செம்மறி ஆடா – மனுசா
தாலிஒண்ணு வாங்கிக்கிட்டு
சீக்கிரம் வாடா
கத்தரிப் பூவழகி பாடல் மாபெறும் வெற்றியைப் பெற்றுத்தந்தது. இதை நண்பர் வேல்முருகனும் தங்கை ராஜலட்சுமியும் பாடியது கூடுதல் மண்வாசனையை கொண்டு சேர்த்தது. இந்தப் படத்தில் பாடல்கள் எழுதியதற்காக நானும் நண்பர் யுகபாரதியும் பாண்டிச்சேரி தீண்டாமை முன்னணியினரால் பாராட்டப்பட்டோம்.
“கத்தரிப் பூவழகி கரையா பொட்டழகி” இதன் இரண்டாவது வரியின் முதல் வார்த்தை “கரையா” , இது பாடகர் வேல்முருகனின் உச்சரிப்புப் பிழையின் காரணமாக மற்றவர்களுக்கு “கரையான்” என்று புரியப்பட்டது, ஆனால் இதையும் பாராட்டியவர்கள் ஏராளம். இதே போல் தான் “ஆடுகளம்” படத்தில் ஒத்துச் சொல்லால பாடலை ஒத்தக் கண்ணால என்று சொல்லி மேடையில் சிலர் அறிமுகம் செய்து வைப்பார்கள் என்னை. இப்படியான காரியங்கள் வெளியுலகில் எங்காவது நடந்தவண்ணம் இருந்து கொண்டேயிருக்கும்.
இதாவது பரவாயில்லை சில மியூசிக் சேனல்கள் என் பாடலுக்கு மற்றவர் பெயரையும் மற்றவர் பாடலுக்கு என் பெயரையும் போட்டுவிட்டு என்னையும் மக்களையும் குழப்புவது வாடிக்கையாகிவிட்டது. இன்னும் கொடுமை என்னவென்றால் எனது திரைப்படப் பாடல்களை வாங்கும் நிறுவனங்கள் என் பெயரை ஏழு விதமான ஸ்பெல்லிங் பயன்படுத்தி எனது ராயல்டிக்கு ஆப்பு வைக்கிறார்கள். ஆதார் கார்டுக்காக எடுக்கிற ஃபோட்டோவும் ஸ்மார்ட் கார்டில் அச்சடித்துள்ள ஸ்பெல்லிங்கும் போலத்தான் இங்கே பல மியூசிக் கம்ப்பெனிகள் டெக்னீஷியன்கள் பெயரை இஷ்டத்திற்குப் போட்டு விடுகிறார்கள்.
அசுரனில் “எள்ளு வய பூக்கலையே” பாடல் நண்பர் யுகபாரதி எழுதியிருப்பார். உண்மையில் இந்தப் பாடல் என் ஜார்னர். எனது தனி இசைப் பாடல்கள் பெரும்பாலும் இப்படி மக்களின் வாழ்வியல் பிரச்சனை குறித்தது தான். இயக்குநர் வெற்றிமாறனைப் பொருத்தவரை நான் ஒரு காதல் துள்ளல் பாட்டுக்காரன். அவரின் படங்களில் சோகப் பாடல்களும் எழுத வேண்டும் என்பது என் அவா.
இயக்குநர் சீனு ராமசாமி அண்ணன், அவரது இரண்டாவது படமான “தென்மேற்கு பருவக்காற்று” படத்திற்கு வசனம் எழுத என்னை அழைத்து அவரது திரைக்கதையைப் படிக்கக் கொடுத்தார். அவரின் அலுவலகத்திலேயே உட்கார்ந்து வாசித்தேன். அவ்வளவு பிடித்திருந்தது. அவரது கதையில் என் வம்சாவழியின் வாழ்விருந்தது. அந்த கதை நடக்கும் காலம் என் பால்யம் பார்தத்து. ரசித்து ரசித்து வசனம் எழுத நினைத்திருந்த அன்றைய நாளின் இரவில் தான் நான் என் முதல் படத்தை இயக்க ஒப்பந்தமானேன். நான் இயக்குநராகப் பரிணமித்தேன்.
ஆனால் பிற்காலத்தில் மூன்று தேசிய விருதுகளைப் பெற்ற ஒரு படத்தின் வசனகர்த்தா பணியைத் தவறவிட்டேன். ஒரு வேளை அந்தப் படத்திற்கு நான் வசனம் எழுதியிருந்தால் இன்னொரு தேசிய விருது கிடைக்கத் தான் செய்திருக்கும். அப்படியெனில் “தென்மேற்கு பருவக்காற்று” படத்திற்கு மொத்தம் நான்காகியிருக்கும், அதில் ஏகாதசிக்கு ஒன்று என்று தானே கணக்குப் பார்க்குறீர்கள், இல்லை ஏகாதசிக்கு இரண்டு கிடைத்திருக்கும். இது தனிக்கதை.
அதே படத்தில் வசனம் மட்டும் இல்லை எனது “ஆத்தா ஓஞ்சேலை” பாடலை பயன்படுத்துவதாகவும் இருந்தது. அப்படி பயன்படுத்தப் பட்டிருந்தால் நிச்சயமாக இந்தப் படத்தில் தேசிய விருது பெற்ற வைரமுத்து அவர்களின் “கள்ளிக்காட்டில் பொறந்த தாயே” வுக்குப் பதிலாக “ஆத்தா ஓஞ்சேலை” பாடல் எனக்கு சிறந்த பாடலாசிரியருக்கான தேசிய விருதைப் பெற்றுத் தந்திருக்கும். இதுவும் நடந்திருந்தால் நான்கில் எனக்கு இரண்டு என்கிற கணக்கு சரிதானே. விருதுக்கெல்லாம் எனக்குக் குறையில்லை, ஏனெனில் ஆத்தா ஓஞ்சேலை ஒவ்வொரு நாளும் யாரோ ஒரு தாயால் ஒரு மகனால் நிசமான அன்போடு நான் பாராட்டப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறேன்.
No Comments
என் அன்பிற்கினிய தம்பி உசிலை பகவான், ஏழு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நான் மதுரை வந்திருந்த ஒரு தருணத்தில் தான் இயக்கவிருந்த ஒரு திரைப்படத்தின் நீளமான ட்ரெய்லருக்கு என் குரலில் கதைக்கருவைப் பதிவு செய்யக் கேட்டார். டெரிக் ஸ்டுடியோவில் பதிவு செய்தோம். நன்றாக வந்தது. மிக நேர்த்தியாக மண் வாசனையோடு படம் பிடித்திருந்தார், காரணம் அடிப்படையில் பகவான் ஒரு ஒளிப்பதிவாளர். ஏற்கனவே அவரின் “பச்ச மண்” குறும்படத்தால் நான் ஈர்க்கப்பட்டிருந்தேன். இவர் “காக்கா முட்டை”, “கடைசி விவசாயி” போன்ற முக்கிய படங்களை இயக்கிய இயக்குநர் மணிகண்டனின் உற்ற தோழன். ஒரு நாள் நான் பேசிக்கொடுத்த அந்த ட்ரெய்லர் படமாகப் போகிறதெனவும் அதில் ஒரு பாடல் நான் எழுதவேண்டும் எனவும் கேட்டுக்கொள்ள நான் எழுதிக் கோடுத்தேன். அந்தப் படத்திற்கு இசையமைப்பாளர் ஜெய கே தாஸ். “ஆரம்பமே அட்டகாசம்” “நாய்க்குட்டி படம்” போன்ற படங்களுக்கு அப்போது இசையமைத்திருந்தார். அந்தப் பாடல் தமிழ் சினிமா இதுவரை தொடாத சூழல்.
தமிழகத்தின் தென் மாவட்டங்களில் செய்முறை கலாச்சாரம் ஒரு விவசாயம் போல் நடக்கிறது. ஏன் இப்போது செய்முறை மட்டுமே நடக்கிறது விவசாயம் எங்கே நடக்கிறது என்றுகூட எண்ணத் தோன்றுகிறது. திருமண விழா, காதணி விழா, மார்க்கக் கல்யாணம், பூப்புனித நீராட்டு விழா, புதுமனை புகுவிழா, முடியிறக்கு விழா என எண்ணற்ற பெயர்களில் விசேசம் நடத்துகிறார்கள். வழியே இல்லையென்றால் “வீட்டு விசேசம்” என்று வைத்து மொய் வாங்கிவிடுகிறார்கள். அந்த வீட்டு விசேசத்தை வீட்டில் வைக்காமல் மண்டபத்தில் வைப்பதை என்ன சொல்வது. “திருமண மண்டபம்” என்று பெயர் சூட்டிய மண்டபங்களில் திருமணம் மட்டுமா நடக்கிறது என்பதும் ஏன் இதுவரை “காதணி மண்டபம்” என்று ஒன்றில்லை என்பதும் ஒரு நகைச்சுவையான கேள்வி தான்.
அந்தக் காலத்தில் திருமண பத்திரிக்கைகளில் “இரவு 10 மணி அளவில் “நாடோடி மன்னன்” “பாசமலர்” போன்ற திரைப்படங்கள் திரையிடப்படும்” என்கிற பின் குறிப்பு இருக்கும். காரணம் அன்றைக்கு பெரும்பாலும் திருமணம் இரவுகளில் தான் நடக்கும் அதிலும் வீட்டில் தான் என்பதால் வெளியூர்களிலிருந்து வந்திருந்த குடும்பங்கள் வீட்டில் தான் தங்க வேண்டும். எல்லாரும் வீட்டிற்குள் படுத்துவிட்டால் “முதல் இரவு” எப்படி நடக்கும் என்பதாலேயே இந்தத் திரைப்பட ஏற்பாடு. இன்றைக்கு பத்திரிகை பின் குறிப்பில் மாலைகள் பண்ட பாத்திரங்களைத் தவிர்க்கவும் என்றிருக்கிறது. அப்படியெனில் உங்களுக்கு ஏன் வீண் செலவென்று பொருளல்ல, விரயமாகும் பணத்தை எங்களுக்கு மொய்யா வையுங்கள் என்று அர்த்தம். சரி இதிலாவது ஒரு நாகரீகம் இருக்கிறது, ஆனால் பல பத்திரிகைகளில் பழைய மொய் நோட்டைத் திருப்பிப் பார்க்கவும் என்றெல்லாம் சொல்கிறார்கள், இதன் உட்பொருள் உங்களுக்குப் புரியுமென்றே நம்புகிறேன். அதுவும் முன்பு இல்லாத ஒரு பழக்கம் நாளை திருமணம் என்றால் இன்றைக்கு இரவு மண்டபத்தில் பார்ட்டி கொடுக்கிறார்கள். அந்த பார்ட்டியே நண்பர்கள் நாளைய விழாவிற்கு அவசியம் வரவேண்டும் என்பதற்காகத்தான் ஆனால் இரவு வந்த நண்பர்களால் யாரும் காலை விசேசத்தில் கலந்து கொள்ள முடியாது காரணம் இரவு பார்ட்டி அப்படி இருந்திருக்கும்.
முன்பெல்லாம் விசேச வீடுகளிலோ மண்டபங்களிலோ மொய் எழுத ஆள் தேட வேண்டும். அப்படித் தேடும் போது அக்கம் பக்கத்தில் ஒரு படித்த ஆள் கிடைத்துவிட்டால் அவர் கருப்பனுக்கு நேர்ந்துவிட்ட ஆடுதான். அதிலும் வீட்டைச்சுற்றி யாரும் கிடைக்காவிட்டால் விசேச வீட்டுப் பையனே பலி கிடாய் ஆவான். அவன் புதிய ட்ரெஸெல்லாம் போட்டு பணம் வாங்கிப் போடும் ஒரு பெருசுக்கும் வெற்றிலை பாக்கு கொடுக்கும் இன்னொரு பெருசுக்கும் நடுவில் உட்கார்ந்து மொய் எழுதுதல் என்பது நெருப்பில் நிற்பதாய்த் தெரியும். காரணம் வந்திருக்கும் சொந்தபந்தங்களோடு பேச முடியாது நண்பர்களோடு ஜாலியா அரட்டைகள் செய்ய இயலாது. குறிப்பாய் புதிய தேவதைகளை லுக் விடவும் முடியாது பழைய தேவதைகளுக்கு ஒரு ஹாய் சொல்லவும் முடியாது. இப்படியாக ஒன்றுமில்லாமல் ஒரு விழா முடிந்த போவதை எந்த இளைஞனின் மனம் தான் தாங்கும் சொல்லுங்கள். இதற்காக ஒரு மாற்றம் செய்து சில பெரியவர்களை மொய் எழுத உட்கார வைத்தால் அந்த எழுத்தை விசேச வீட்டுக்காரன் நாளைக்கு வாசிப்பது கடினமாகி விடும் காரணம் அவர்கள் சித்திர எழுத்துக்களை உடையவர்கள். அந்த எழுத்து சீட்டாட்டத்தில் பணிபுரிந்த சித்தர்களுக்கு மட்டுமே புரியும். அதனால் இவர்கள் எப்பாடு பட்டாவது ஓர் இளைஞனை அந்த இடத்தில் நியமிப்பது. மொய் எழுத ஆள் கிடைக்காத பட்சத்தில் அது திருமண விழாவெனில் மணமகன் மொய் எழுத அமர்ந்தாலும் அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சி தான், ஏனெனில் அவர்கள் கல்யாணத்தையே இந்த மொய்க்காகத் தான் வைக்கிறார்கள். இதில் என் மாமாவும் நண்பருமான சிவமணி அவர்கள் மண்டபங்களில் மொய் எழுதுவதற்காக தன் வாழ்நாட்களின் பெரும்பகுதியை தியாகம் செய்தவர். என்ன ஆச்சரியம் என்றால் ஒரு ஊரில் பத்து மண்டபத்தில் விசேசம் என்றால் அந்த பத்து மண்டபத்திலும் சிவமணி இருப்பார். இப்போது “மொய் – டெக்” மிஷின் வந்துவிட்டது. மொய் எழுதிய கையோடு அதற்கான ரசீதை கையில் கொடுத்துவிடுவார்கள். சில இடங்களில் செல்லிலும் அனுப்பி விடுகிறார்கள்.
விசேசத்திற்கு பத்திரிக்கை அச்சடிப்பதும் அதை உறவினர்களுக்குக் கொடுப்பதென்பதும் பெரிய போராட்டம் தான். பத்திரிக்கையில் ஒரு பெயர் விடுபட்டாலும் பெரும் சண்டையாகிவிடும் என்பதால் அந்தந்தப் பகுதி ஓட்டு லிஸ்ட்டை வாங்கி அப்படியே எழுதிக்கொள்கிறார்கள். அதிலும் சில பெயர்கள் தவறிவிட்டால் பேனாவால் எழுதி இணைத்துக் கொள்கிறார்கள். தாய்மாமன்கள், வரவேற்பார்கள், பெரியப்பன் சித்தப்பன்மார்கள், தாய்வழிப் பாட்டனார்கள், தந்தை வழிப் பாட்டனார்கள், அங்காளி பங்காளிகள், சிறப்பு அழைப்பாளர்கள், நண்பர்கள், குட்டீஸ், “வலிமை” குரூப், “பீஸ்ட்” குருப் இனிமேல் “புஷ்பா” குரூப்பும் வந்துவிடும். இத்தனை பெயர்களை எப்படி ஒரு பத்திரிக்கைக்குள் அடைக்க முடியும்? முடியாததது என்று ஒன்றுமில்லை என்று இப்போது பத்திரிக்கை புத்தகம் போல் வந்துவிட்டது. அதிலும் அந்த பத்திரிக்கையில் விசேச வீட்டு ஆண்களின் புகைப்படங்கள் நம்மை அச்சுறுத்தின்றன. தன்னருகே புலி சிங்கம் நிற்பதுபோல் போட்டுக் கொள்கிறார்கள். சிலர் தான் வைத்திற்கும் பைக், கார், லாரி போன்றவற்றை போட்டுக் கொள்கிறார்கள். நான் வியந்த ஒரு பத்திரிக்கையின் முகப்பில் அவர்கள் வைத்திருக்கும் மண் அள்ளும் கொக்கி லாரியை போட்டிருந்தார்கள். ஒரு விசேத்தில் அடிபட்ட சிலர் மறு விசேசத்தில் பெற்றோர் பெயரைக்கூட விட்டுவிட்டு மணமக்கள் பேரை மட்டும் போட்டுவிட்டு ஜகா வாங்கியும் கொள்கிறார்கள்.
பல்லவி:
பொறந்தாலும் வைக்கிறான் விசேம்
இறந்தாலும் வைக்கிறான் விசேஷம்
இரண்டுக்குமே வாங்குறான்டா மொய்யி
தாலிய வித்துக்கூட தாய்மாமன் செய்யி
விசேசம் வைக்கிறது
விவசாயம் போல் ஆச்சுடா – விசேசப்
பத்திரிக்க பாத்துப் பாத்து
பாதி உயிர் போச்சுடா
சரணம் – 1
புத்தகம் போல் அச்சடிச்சுப்
பத்திரிக்கை கொடுக்கிறான் – அவன்
தொணை எழுத்த விட்டா கூட
துண்டப் போட்டு இழுக்கிறான்
விஜய் அஜித் ரசிகர்கள – விசேச
வீட்டுக்காரன் மிஞ்சாரம்
சாகப்போற கிழவியையும் – கட்டவுட்டில்
சாத்திதானே வைக்கிறான்
பத்துப் பேரு தின்னுபோறான்
நூத்தி ஒண்ண செஞ்சு
குறும்பாடு போட்டவனுக்கு
கொதிக்குதடா நெஞ்சு
லேப்டாப்பில் எழுதுறாங்க
இப்பல்லாம் மொய்யி
கேமராவில் பாக்குறாங்க – மொய்
கட்டாயமா செய்யி
சரணம் – 2
பத்திரிக்க குடுக்காமப்
பாதிப்பேரு வந்திடுவான்
கவருக்குள்ள கவிதவச்சு
கல்யாணத்தில் தந்திடுவான்
அரசியல்வாதி தலைமையில் – விசேசம்
வைக்குதிங்க ஊருடா
மான் கதைய ரொம்ப நாளா – தலைவர்
சொல்லுறது போருடா
இல்ல விழா நடக்குதுங்க
மண்டபத்தில் இங்கு
இல்லாதவன் மொய்யி செய்ய
பணம் காய்க்கு தெங்கு
வேட்டு போட்டுக் காசுகள
சாம்பலாக்கிப் போறான்
குவாட்டர்களப் பந்தியில
குடிதண்ணியாத் தாரான்
குழு:
அன்பு காட்டும் சொந்த பந்தம்
அப்பளம் போல் நொறுங்கிப் போச்சுடா
நின்னு பேசக் கூலி கேக்கும்
காலமாகச் சுருங்கி போச்சுடா
இந்த மொய் கலாச்சாரத்தை பெரிதாக எழுத இருந்து கொண்டே இருக்கிறது. இதை ஆய்வு செய்தால் நமக்கு தலையணை சைஸ் நூல் கிடைக்கவே வாய்ப்பிருக்கிறது. செய்த மொய் ரூபாயை ஒரு கஷ்ட சூழலில் ஒருவர் திருப்பி செய்யாவிட்டால் அது 10 ரூபாயாக இருந்தாலும் விழா முடிந்த சில நாட்களில் அதை வீட்டிற்கே சென்று வசூலித்தும் விடுவார்கள் என்கிற அவலம் மனிதாபிமான வாழ்விற்கு நேர் எதிரானது.
இந்தப் பாடல்தொட்டே எனக்கும் இசையமைப்பாளர் ஜெய கே தாஸுக்கும் நல்ல நட்பு மலர்ந்தது. நாங்கள் இணைந்து எண்ணிக்கையற்ற தனிப் பாடல்களை உருவாக்கினோம். அவை சில, பல மில்லியன் பார்வையாளர்களைத் தந்தன. அவரின் இசையில் ஒரு சுகம் உட்கார்ந்திருக்கும். நான் காலத்தால் ஒரு நூறு இசையமைப்பாளர்களையாவது கடந்திருப்பேன் அவர்களில் எனக்குப் பிடித்தவர்களின் பத்துப் பேர் பட்டியலில் இவருக்கும் ஒரு நாற்காலி உண்டு.
No Comments
நான் 2000 ம் வருடம் நடிகை ராதிகாவின் ராடான் டிவியின் தயாரிப்பில் வெளிவந்த தொடர்களான “அவன் அவள் அவர்கள்” (மும்மொழி) மற்றும் சரத்குமார் தொகுத்து வழங்கிய “கோடீஸ்வரன்” போன்றவற்றில் என் குருநாதர் இயக்குநர் சி. ஜேரால்டு அவர்களிடம் உதவி இயக்குநராக பணி செய்து கொண்டிருந்தேன். அப்போது நான் சூர்யா எனும் புனைப்பெயரில் இயங்கிக் கொண்டிருந்தேன். நான் சென்னை வராததற்கு முன்பும் இதே பெயரில் தோழர் வெண்புறா தீட்டிய அட்டை படத்தோடு “மீறல்” என்கிற நூலை தமுஎகச நாகமலை புதுக்கோட்டை கலை இரவில் வெளியிடப்பட்டது. சூர்யா எனும் பெயரில் மூன்று டிவி தொடர்கள் பணியாற்றி முடிப்பதற்குள் நடிகர் சூர்யாவும் இயக்குநர் எஸ்.ஜே. சூர்யாவும் பிரபலமாகிவிட நான் என் புனைப்பெயரை ராஜினாமா செய்துவிட்டு ஏகாதசியாகவே ஆனேன் என்பது வேறுகதை. அந்த காலகட்டத்தில் தான் ராடன் டிவியில் “சித்தி” சீரியல் பட்டையைக் கிளப்பிக் கொண்டிருந்தது. அந்தத் தொடரில் துணை இயக்குநராகப் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்த மாதேஷ் என்பவர் எனக்கு நண்பரானார். அவர் ஒருநாள் அவரின் வகுப்புத் தோழர் செல்வநம்பியை அறிமுகம் செய்து வைத்தார். செல்வநம்பி இசையமைப்பாளராகும் கனவோடு சென்னையில் இருப்பவர். அப்போது நான் திரைப்படத்தில் பாடல் எழுதியிருக்கவில்லை. பிறகு நானும் செல்வ நம்பியும் நல்ல நண்பர்களானோம். எனது ஆரம்பகட்டத் திரைப்பாட்டுப் பயணத்தின் போது மெட்டுக்கு பாடல் எழுதுவதில் எனக்கிருந்த சந்தேகங்களைத் தீர்த்து வைத்தார்.
நண்பர் மாதேஷ் தனது முதல் படத்திற்கு செல்வநம்பியைத்தான் இசையமைப்பாளராக போடுவேன் என அழுத்தமாக இருந்தார். எனக்கும் அதே எண்ணம் தான் இருந்தது. நினைத்ததெல்லாம் நடந்துவிடுகிறதா என்ன, நான் இயக்கிய முதல் படத்திற்கு பரணியை போடவேண்டிய சூழலாகிவிட்டது. மாதேஷ் இயக்குநர் ஆவதற்கு பல போராட்டங்களை சந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறார். போராட்டத்தில் வெல்லும் நாளில் அவரின் முதல்பட இசையமைப்பாளர் செல்வநம்பிதான் இருப்பார் என்றெல்லாம் யாரும் முடிவுசெய்துவிட முடியாது.
என் முதல் படத்திலும் அவர் இல்லை. என் இரண்டாம் படத்திலும் அவர் இல்லை. இடையில் நான் இயக்குவதாகயிருந்த ஒரு படத்திற்கு அவரை முடிவு செய்தேன். அந்தப்படம் இடையில் நின்றுவிட்ட போதிலும். படத்திற்காக அவர் எனக்குத் தந்த மூன்று மெட்டுக்களும் அதற்கு நான் எழுதிய வரிகளும் மறக்க முடியாதவை. இதன் கம்போஸிங் சிதம்பரத்தில் ஒரு ஹோட்டலில் நடந்தது. அது அவரின் ஊரும் கூட. பெரும்பாலும் சாப்பாடு அவரின் வீட்டில் தான். கம்போஸிங் நடந்துகொண்டிருந்த போது ஒரு நாள் சிதம்பரம் அருகே உள்ள கிராமத்தில் இருக்கும் நண்பர் கவிஞர் த. கண்ணன் வீட்டிலிருந்து மீன் குழம்பு சாப்பாடு சமைத்து எடுத்துவந்து என்னை உபசரித்தார் அந்த அன்பிற்கு நிகர் ஏதுமில்லை.
பல்லவி
அவ நேரா பாத்தா த்ரிஷா
தல சாச்சுப் பாத்தா சமந்தா
அவ நடக்கும் போது அனுஷ்கா
அட சிரிக்கும் போது சிநேகா
அவ உசிலம்பட்டி நயன்தாரா – ஏ
உசுர எடுத்துக்கிட்டுப் போறா (2)
எந்தக் கடையில அரிசி வாங்குறா
இம்புட்டு அழகா இருக்கிறா
எவர் சில்வர் தட்டப்போல பாவிமக – ஏ
எதிர போகயில மினுக்குறா
சரணம் – 1
தலமுடி ஒண்ணு குடுத்தாக்கா
அரணா கயிறு கட்டிக்கலாம்
அருவா கண்ண குடுத்தாக்கா
வேலிக்கு முள்ளு வெட்டிக்கலாம்
பைசா நகரத்துக் கோபுரத்த
பாதகத்தி மறச்சு வச்சா
பாத்துப் போகும் கண்ணுக்கெல்லாம்
பச்ச மொளகா அரச்சு வச்சா
துண்டு மஞ்சளும் அவதொட்டா
குண்டா ஆகிடுமே – அந்தப்
பொண்ண ஒருநாள் பாக்காட்டா – ஏ
கன்னம் வீங்கிடுமே
அவ உசிலம்பட்டி நயன்தாரா – ஏ
உசுர எடுத்துக்கிட்டுப் போறா (2)
சரணம் – 2
தொறந்த வீட்டுக்குள்ள நொழஞ்சுக்கிடும்
நாயப் போல காதலடா
விரட்டிப் பார்த்தும் போகவில்ல
அதுபோல் ஒருசுகம் காணலடா
காதல ஜெயிக்க சாமிகிட்ட
மொட்ட போடத்தான் வேண்டிக்கிட்டேன்
கல்யாணம் முடிக்கச் சம்மதிச்சா
காசு துட்ட நான் சேத்துக்குவேன்
ரோசாப் பூவென ஏம்பொழப்பு
அழகா மலரணுமே – அவ
செவப்பா ஒருத்தனத் தேடிக்கிட்டா – நா
லூசா பொலம்பணுமே
அவ உசிலம்பட்டி நயன்தாரா – ஏ
உசுர எடுத்துக்கிட்டுப் போறா (2)
இது செல்வநம்பி மெட்டுக்கு சிதம்பரத்தில் நான் எழுதிய பாடல்கள் மூன்றில் ஒன்று. 
செல்வநம்பியின் கனவும் நிறைவேறியது அவர் “திட்டக்குடி” எனும் படத்தில் இசையமைப்பாளராக அறிமுகமானார். நான் என் முதல் படத்தில் இசையமைப்பாளராக அறிமுகப்படுத்த தவறினேன், ஆனால் அவர் என்னை அவரின் முதல் படத்தில் விட்டுவிடவில்லை. இறுகப் பிடித்துக் கொண்டார். திட்டக்குடி படத்தில் நான்கு பாடல்கள் எழுதினேன். அதன் இயக்குனர் சுந்தரம் அற்புதமான நண்பர். என் எழுத்துக்கள் அவருக்கு மிகவும் பிடித்துப் போக அவரின் அடுத்த படமான “ரங்க ராட்டினம்” படத்திலும் எனக்கு பாடல் எழுத வாய்ப்புத் தந்தார். இதிலும் செல்வ நம்பியே இசை.
செல்வநம்பியும் நானும் குடும்ப நண்பர்களானோம். என் தோழி காளத்தி காளீஸ்வரன் தயாரிப்பில் “பெண் அழகானவள்” என்கிற பத்து பாடல்கள் அடங்கிய ஒரு ஆல்பத்தை உருவாக்கினோம். 
அதில் அவர் இரண்டு பாடல்களும் பாடித்தந்தார். அவரின் குரலுக்கு நான் ரசிகன். சென்னை வீதியில் பெரிய பயணம் எங்களுடையது.
பல்லவி
இதயத்தில தீயெரிய
உயிர் மட்டும் தாங்கிக் கொள்ளுதே
ஒரு பறவ உறவிழந்து
ஊர் விட்டு ஊரு செல்லுதே
புயல் காத்து வீசும்போது
தீபம் பேசிடுமா
உப்பு மேல பட்ட தூறல்
நீங்கிடுமா
விழி சாஞ்சா வெளிச்சமில்ல
உயிர் சாஞ்சா ஒண்ணுமில்ல
நிலவொடஞ்சு விழுமா விழுமா
சரணம் – 1
துன்பமெல்லாம் இவ நெஞ்சுக்குள்ள
கூடி வந்து அடையும்
கண்ணாடியா உயிர் இருந்திருந்தா
எத்தன முற உடையும்
கூட்டுக்குள்ளே தீயை யார் வைத்தது
காதலெனும் விதியா
இனி கொள்ளை போக உயிர் மீதமில்லையே
கனவாகிப் போனதையா
கண்ணீரால் பெண்ணொருத்தி
தலைவாசல் தெளித்தாளே
விதி எழுதி பார்க்கும் கூத்து
வருசமெல்லாம் தவமிருந்து
பெற்ற வரம் வீணாச்சு
இவ தனியா அலையும் காத்தோ
சரணம் – 2
தாயக்கட்ட நீயும் ஆடயில
தப்புகள செஞ்ச
காதலெனும் ஒரு பேரு வச்சு
கத்தரிச்ச நெஞ்ச
சிறு பிள்ளை போலே
விளை யாடிடத்தான்
பெண் இங்கே பொம்மை இல்ல
ஒரு தீர்ப்பு சொல்ல – இங்க
யாரும் இல்ல
உள் நெஞ்சே உண்மை சொல்லும
பாவம் செஞ்ச குத்தத்துக்கு
பரிகாரம் ஏதூமில்லையே
வேரறுத்த பின்னாலே
பூப்பூக்கும் யோகமில்லையே
இது திட்டக்குடி பாடல்.
காதலெனும் பேர் வைத்து பெண்களை வேட்டையாடித் தின்று எலும்புகளை வீசுகின்ற ஆண் சமூகத்தின் நெற்றியில் ஆணி அடிப்பதான கருப்பொருள் இது. நாங்கள் தொடர்பு அறாத நட்பாய் இன்னமும் இருக்கிறோம்.
No Comments
அப்போதெல்லாம் நான் திரைப்படத்திற்குப் பாடல் எழுதிவிட்டு அதை டிடிபி சென்டரில் டைப் செய்து ஸ்டிக் ஃபைலில் வைத்து இயக்குநர்களிடம் கொடுப்பேன். இப்போதும் அப்படித்தான் ஆனால் டைப் செய்ய சென்டர் செல்வதில்லை செல் நோட் பேட்டில் டைப் செய்து பிரிண்ட் எடுக்க மட்டுமே அங்கு செல்கிறேன்.
வடழனி பஸ் டிப்போ ஒட்டினாற்போல் கணபதி ஸ்வீட்ஸ் ஒன்று இருக்கிறது. அந்தக் கடை பிரபலமானது. அதன் வாசலில் சினிமாக்காரர்கள் நிறைய நின்றிருப்பார்கள். டைப்பிங் வேலையாக நான் அங்கு அடிக்கடி செல்வது வழக்கம். 2018 வருடம் நான் ஏதோ ஒரு படத்தின் பாடலை டைப் செய்யப் போயிருந்தேன். அன்றைக்கு அங்கே ஒரு 56 வயதுகொண்ட ஒருவர் இருந்தார். பார்ப்பதற்கு நல்லவர்போல் காணப்பட்டார். போல் என்ன போல் அவர் நல்லவரே தான். அவரும் டிடிபி வேலைக்காகக் காத்திருப்பது தெரிந்தது. நான் என் வேலையை முடித்துக் கிளம்பத் தயாராகையில்,. சார் நீங்க பாடலாசிரியரா என்று கேட்டார். நான் ஆமாம் என்றேன். மன்னிக்கணும் உங்கள் அனுமதியின்றி பாடலை இவர் டைப் செய்துகோண்டிருக்கும்போதே வாசித்தேன் மிகவும் பிடித்திருக்கிறது எனக்கூற புன்னகைத்தபடி நன்றி சொல்லி எழுந்தேன், அப்போது என் பெயர் ஜனார்த்தனன். எக்ஸ்க்யூட்டி புரட்யூசர். சின்னப் படம் ஒன்று மகேஷை கதாநாயகனாக வைத்து எடுப்பதற்காக வேலை நடந்து கொண்டிருக்கிறது. அந்தப் படத்திற்கு இரண்டு பாடல் நீங்கள் எழுதினால் சிறப்பாக இருக்குமென்று இந்த நொடித் தோன்றுகிறது என்றார்.
அப்போது நான் பாடல் வாய்ப்பு பெரிதாக இல்லாமல் காஞ்சு கிடந்த நேரம் இப்படி ஒருவர் கேட்டால் விடுவேனா. இப்ப என்ன பிசியான்னுதானே கேக்குறீங்க. நான் இப்பவும் அப்படித்தான் இருக்கிறேன். ஆனால் உண்மையைச் சொன்னால் சினிமாவிற்குள் மரியாதை இருக்காது. எனவே எப்போதும் பிஸியாக இருப்பதுபோலவே காட்டிக் கொள்வதென்பது சாதாரணமாகிவிட்டது. சரி அதை விடுங்கள். சார் உங்களுக்கு ஒரு குட் நியூஸ் நான் உங்கள் படத்திற்கு பாடல் எழுதலாமென முடிவு பண்ணிட்டேன் என்பதுபோல் மனதில் வெட்டிப் பந்தா செய்துகொண்டு கொடுத்துவிட்டுப் போன தொடர்பு எண்ணையும் அலுவலக முகவரியையும் எடுத்துக் கொண்டு எப்படா விடியுமென்று பார்த்து மறுநாள் காலை அலுவலகம் போனேன். இயக்குநர் ராம்சேவாவை அறிமுகம் செய்து வைத்தார் ஜனார்த்தனன். இசை அம்ரீஷ். படத்தின் பெயர் “என் காதலி சீன் போடுறா”. முதல் பாடல் காதல் வழிந்தொழுகக் கேட்டார்கள். சம்பளத்தில் பாதி முன்பணமாகத் தந்தார்கள். என் பேனா போதையுண்டு சுழலத் தொடங்கியது.
பல்லவி
ஆண்:
நிலா கல்லுல செதுக்கிய சிலையா
நெஞ்சாங் கூட்டுல மிதக்கிற அலையா
தேகம் எங்கிலும் றெக்கை முளைத்து
தேவதை நீதான் பறக்குற
ஆடை கிழிந்திட சோப்பைத் தேய்த்து
ஆக்சிசன் காதலில் கலக்குற
தடங்களைப் படம்பிடித்து
மீட்டி வைப்பேன் – அதை
தாஜ்மஹாலில் ஆணியடித்து
மாட்டி வைப்பேன்
சரணம் – 1
ஆண்:
உனதன்பு சிணுங்களை இசைஞானி கேட்டிருந்தால்
சிம்பொனி இசைத்திடும் வேலையில்லை
பெண்:
அழகென்ற சொல்லுக்கு அர்த்தங்கள் நீதானே
அகராதி புரட்டிடத் தேவையில்லை
ஆண்:
கோடிட்ட இடங்களை நிரப்பிடச் சொன்னால்
உம்பேரை நானும் போட்டிடுவேன்
பெண்:
இந்தக் கோயில் சிலையினைக் கொள்ளையடித்தது
நீதானென்று காட்டிடுவேன்
ஆண்:
தயிர்சாதத்திலும் உன் வாசனை கண்டேன்
பெண்:
என் அப்பாவைக் கேட்டால் உன் பேரைச் சொல்வேன்
சரணம் – 2
ஆண்:
உன் அறைக் கதவினில் பூட்டாக மாறிட
எனக்கொரு வாய்ப்புக் கிடைக்காதா
பெண்:
மணவறை மேடையில் இருவரும் சேர்ந்திட
நொடியொன்று உடனே முளைக்காதா
ஆண்:
கண்ணாடி பார்த்தேன் உன் முகம் தெரிந்தது
விரல்களால் தலையினைக் கோதிவிட்டேன்
பெண்:
காஃபி ஷாப்பிலும் உந்தன் நினைவால்
காசு கொடுக்கவும் மறந்துவிட்டேன்
ஆண்:
ஐஸ்போல் என்னை உருக வைத்தாயே அழகே
பெண்:
அடடா உன்னை உயிரில் வைப்பேனே அன்பே
இந்த காதல் டூயட் பாடலை செந்தில்கணேஷும் ராஜலட்சுமியும் பாடியிருக்கிறார்கள். இப்பாடலில் அவர்களின் குரல் மக்கள் இதுவரை கேளாத வண்ணத்தில் இருந்தது. இசையும் படமும் இன்னும் கவனப்படும்படியாக இருந்து வெற்றியும் பெற்றிருந்தால் என் வரிகளுக்கு வளைகாப்பு நடந்திருக்கும்.
“என் காதலி சீன் போடுறா” படத்திலேயே இன்னொரு பாடல் எனக்கு முக்கியமாகப்பட்டது காரணம், அது அண்ணன் தங்கை உறவைப்பற்றியது. தமிழ்த்திரை வரலாற்றில் இந்த உறவுக்கான பாடல் மிகக் குறைந்த அளவே வந்திருக்கின்றன. அதிலும் வெற்றியடைந்த பாடலை விரல் விட்டுக் கூட எண்ணவேண்டியதில்லை, மனக்கண்ணில் தெரிகிறதாகத் தான் சில இருக்கின்றன. அவற்றில் “மலர்களைப் போல் தங்கை உறங்குகிறாள்”, “ஒரு தங்க ரதத்தில் பொன் மஞ்சள் நிலவு”, “வண்டிமாடு எட்டுவச்சு முன்னே போகுதம்மா”, “உன் கூடவே நான் பொறக்கணும்” போன்றன குறிப்பிடும்படியானவை.
குழந்தைப் பருவம் முதல் நான்கு சுவருக்குள் பேசி, பழகி, உண்டு, உறங்கி, சிரித்து, அழுது, சண்டையிட்டுக் கிடந்த அண்ணனும் தங்கையும் திருமணத்தாலோ அல்லது வேறொரு காரணத்தாலோ பிரிய நேரிடும் துயரம் மிக மிக மோசமானது. தீராதது.
பல்லவி:
செல்ல நிலவே சித்திரமே
உள்ளங் கை மழையே மழையே
கிளை நானம்மா
கிளி நீயம்மா
மரம் சாய்ந்தாலும்
விழுதாகித் தாங்கிடுவேன்
ஒரு தாய்போலே உன்
விழிவாங்கித் தூங்கிடுவேன்
சரணம்:
உன்னைப் போன்ற வாசமலரை
எந்தச் செடியும் பூத்ததில்லை
கண்ணில் தீபம் எரியும் அழகை
வேறு எங்கும் பார்த்ததில்லை
தூக்கத்தில் உளரும் வார்த்தையிலே
உந்தன் பேரிருக்கும்
துணைக்கால் எழுத்தாய் உன்முகம் நாளும்
என்னுடன் தானிருக்கும்
என்றும் குழந்தை நீதான் வீட்டில்
நாங்கள் பொம்மை ஆகிடுவோம்
இருப்பவர் இருவர் இதயம் ஒன்று
என்று தானே ஆடிடுவோம்
வெற்றியடைந்த பாடல்களை விட ஏதோ ஒரு காரணத்திற்காக வெளியாகி வெளித்தெரியாமல் போன பாடல்களை வாசகர்கள் முன் எடுத்துக்காட்டவே விரும்புகிறேன். அந்த வகையில் நான் பிரியப்பட்டு குறிப்பிட்டதுதான் மேற்கூறிய இரண்டு பாடல்களும். திரைப்படங்களில் மட்டுமல்ல நான் மிகவும் நேசித்து எழுதிய தனிப்பாடல்கள் பல வெற்றியடையாவிட்டால்கூட பரவாயில்லை வெளியாகமலே முடங்கிப் போயிருக்கின்றன. அவற்றில் ஒரு பாடல் இதோ:
பல்லவி
பாண்டி ஆட்டத்தில் தொலைத்த ஒரு
அழுக்கு மூக்குத்தி
பரிசுப் பொருளாய்க் கிடைத்த பாரதி
கவிதைப் புத்தகம்
சேலைத் தலைப்பின் குஞ்சம் போலே
பனையின் ஓலை
காய்ந்த வெளிகளின் கேள்விக்குறியாய்த்
திரியும் ஏழை
கண்கள் பார்த்து இதயம் எடுத்த
தொகுப்பு – இது
பள்ளிக்கூடத்தின் வெளியே நடந்த
வகுப்பு
சரணம் – 1
தாயக்கட்டம் பச்சை குத்தி
மந்தைக் கல்லு
சாலை எங்கும் தூரம் சொல்லும்
மைல் கல்லு
பன்னிரண்டாம் வகுப்பு பெண்ணின்
வாசல் கோலம்
நெஞ்சைப் பிடுங்கித் தின்னும்
கெட்டி மேளம்
தங்கை கூப்பிடத் திண்ணை வந்திட்ட
வளையல்காரர்
நாடகம் நடத்த நன்கொடை தந்திட்ட
வசதிக்காரர்
சரணம் – 2
மங்கலான நாழிகையும்
ஒளிரும் பூக்கள்
கழுத்து மணியை இசைத்த வண்ணம்
மாட்டுக் கூட்டம்
பொட்டல்பட்டிக் காரி செத்த
புங்கை மரம்
வருசம் கடந்து பார்த்த எங்கள்
பள்ளிக் கூடம்
கோவில் வாசலில் ஆட்டுக்கறிகள்
தின்ற ஞாபகம்
கருப்பு வெள்ளையில் வீட்டில் தொங்கிடும்
குடும்ப நிழற்படம்
சரணம் – 3
கோழி அடைக்கும் பஞ்சாரத்தில்
ஜன்னல் எத்தனை
கூத்துப் பார்க்க வளர்ந்து நிக்கும்
ஊரோரப் பனை
சோளம் குத்தும் ஏழைப் பெண்ணின்
காய்த்த கைகள்
சாதி கட்சி தலைவன் பையில்
ஆயிரம் பொய்கள்
அழுக்குத் துணிகள் கழுதை முதுகில்
ஊரைக் கடக்கும்
வெள்ளைச் சுவரே கணக்கு நோட்டாய்
எழுதிக் கிடக்கும்
முந்தைய தொடர்களை வாசிக்க:
தொடர் 15: பாடல் என்பது புனைப்பெயர் – கவிஞர் ஏகாதசி
தொடர் 16: பாடல் என்பது புனைப்பெயர் – கவிஞர் ஏகாதசி
No Comments
இரண்டு நாளைக்கு ஒருவராவது தமிழகத்தின் எதாவது ஒரு மூலையிலிருந்து என்னைத் தொலைபேசியில் அழைத்துப் பேசுவதை வழக்கமாக வைத்திருக்கிறார்கள். காரணம் நான் கல்லூரி விழாக்களுக்கோ அல்லது வேறு எதாவது இலக்கிய விழாக்களுக்கோ விருந்தினராக சென்று வரும்போது அலுவலகப் பையன் முதல் அதிகாரிவரைக்கும் யார் தொடர்பு எண் கேட்டாலும் கொடுத்து விடுவேன். இதில் 5 வயது குழந்தையும் 80 வயது பெரியவரும் அடங்குவர்.
தான் கதை வைத்திருப்பதாகவும் அந்தக் கதையை சினிமாவில் பயன்படுத்திக் கொள்ளுமாறும், அதற்கு கிடைக்கும் சம்பளத்தை எனக்கே தந்துவிடுவதாகவும் ஒரு நாற்பது வயதுடையவர். தன்னை மிகச் சிறந்த பாடகரென்றும் ஒரு பாடலையாவது திரைப்படத்தில் பாடுவதென்பதே தனது இலக்கு என்றும் நீங்கள் ‘ஊம்’ என்று சொன்னால் சென்னையில் வந்து நின்று விடுவேனென்று ஒரு அறுபது வயதுக்காரர். ஊரில் பெரிதாக வேலையொன்றும் இல்லை சும்மாதான் இருக்கிறேன், சினிமாவில் நடிக்க ஒரு வாய்ப்பு வாங்கிக் கொடுங்கள் எந்த வேசம் கொடுத்தாலும் அசத்திடுவேன் ஏனெனில் நான் அந்தக்காலத்திலேயே பள்ளிக்கூட நாடகங்களில் நடித்திருக்கிறேன் என்றொருவர். உதவி இயக்குநராக வேண்டும் உதவி ஒளிப்பதிவாளராக வேண்டும் நடிகராக வேண்டும் என்று கனவுகளை ஜாமன்டரிப் பாக்ஸ்களில் வைத்துக் கொண்டு வாய்ப்புக் கேட்கும் பதினொன்று பன்னிரண்டு வகுப்பு படிக்கும் இளைஞர்கள் ஒருபுறம்.
இதற்கு நடுவில் வில்லன் வேசம் கிடைத்தால் கூட போதும் வாங்கிக் கொடு என்று கேலி பேசும் மாமன் மைத்துனர்கள், சீரியலில் நாங்களும் நடிக்க வரட்டுமா எனக் கேட்டு தெரு குலுங்க சிரிக்கும் பழக்கமான ஊர் முகங்கள் என மனிதர்களை சினிமா படுத்தும் பாடு கொஞ்ச நஞ்சமல்ல. இது சாமானியர்களை மட்டுமல்ல மருத்துவம் படித்தவர்களையும் பொறியியல் படித்தவர்களையும் கூட சென்னை வீதியில் கதைகள் விற்க இறக்கிவிடுகிறது. கோடம்பாக்கம் வடபழனி சாலிகிராமம் போன்ற சினிமாக்காரர்கள் புழங்கும் பகுதிகளில் பிளாட்பாரத்தில் படுத்திருக்கும் யாரையாவது எழுப்பி விசாரித்தால், நான் நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் சினிமாவில் நடிக்க வந்தவன் இரண்டு மூன்று படங்களில் கதாநாயகனுக்குப் பின்னால் நின்றிருக்கிறேன், ஒரு படத்தில் மட்டும் ‘பேமானி வீட்டுல சொல்லிட்டு வந்துட்டியா” என ஒரு கார் டிரைவராக நடித்த ஷாட்டில் வசனம் பேசியிருக்கிறேன் அவ்வளவு தான், ஆனாலும் இரண்டு மூன்று இயக்குநர்கள் நடிக்க வாய்ப்புத் தருவதாகச் சொல்லியிருக்கிறார்களென முடியைக் கோதிவிடும்போது நம் ஈரக்கொலை நடுங்கத்தான் செய்யும்.
என் நண்பர் ஒளிப்பதிவாளர் சுகுமாரும் பொன் பிரகாஷ் என்பவரும் ஓர் அறையில் தங்கியிருந்து சினிமாவில் பணி புரிந்தார்கள். அது நான் சென்னை வந்திருந்த புதிது. அந்த அறை வடபழனி ஆர் 2 (இப்போது ஆர் 8) போலீஸ் ஸ்டேசன் பின்னால் இருந்தது. அப்போது சுகுமாரன் உதவி ஸ்டில் ஃபோட்டோகிராபர். பொன் பிரகாஷ் அசோசியேட் டைரக்டர், ‘மறுமலர்ச்சி’ பாரதி அவர்களிடம் இருந்தார். எனக்கு பொன் பிரகாஷ் அவர்களிடம் சினிமா வாய்ப்புக் கேட்பதற்காக காலையிலேயே வரச் சொல்லியிருந்தார். அப்போது நான் போரூரில் தங்கியிருந்தேன் எனவே அதற்காக நான் அதிகாலையே எழுந்து தயாராகி இவர்களின் அறை வந்துவிட்டேன். சுகுமார் கதவைத் திறந்து வரவேற்று அமரவைத்தார் என்னை. அசோசியேட் பொன் பிரகாஷ் தூங்கிக்கொண்டிருந்தார். அடுத்து ஒரு மணி நேரம் கடந்தும் எழவில்லை.
பின்னர் ஒருவழியாக அவர் எழ, நான் உடனே எழுந்து நின்று வணக்கம் வைத்துவிட்டு நான் என் சோல்னா பேக்கிலிருது பாட்டுத் தொகுப்பை எடுத்து நீட்ட, அவரோ, இருப்பா பாத்ரூம் போகவிடு என்ன என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்து அதுக்குப் போனார். நான் காத்திருந்தேன். அவர் பாத்ரூமிலிருந்து வெளியே வந்தபோது என் பாட்டுத் தொகுப்பை நீட்டினேன். அவர் பொறுமையானவர் என்பதால் என்னைத் திட்டாமல், இருப்பா டீ சாப்பிட்டு அப்பறமா பாக்குறேன் எனக் கூறி டீக்கடை சென்றுவிட்டார். அன்றைக்கு அவர் என் பாடலைப் பார்க்க மணி பதினொன்றாகிவிட்டது. நான் வந்தது 5. 30 க்கு. நான் எழுதி வைத்திருந்த பாடல்களை விட அவற்றின் கவர்மேல் நான் எழுதியிருந்த,
“இது
வீட்டு வரி அல்ல
பாட்டு வரி” என எழுதியிருந்தது அவருக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. பின் நாட்களில் என்னை பாரதி, ஷக்தி சிதம்பரம் போன்ற இயக்குநர்களிடம் அறிமுகப்படுத்தினார். நான் வந்தது இயக்குநராவதற்கு ஆனால் பாடல் எழுதவும் தெரியும் என்பதால் இரண்டு வழிகளிலும் முயற்சித்தேன் உள் நுழைய.
பிறகு பத்தாண்டுகளில் நான் இயக்குநரானேன். பின்னர் பாடலாசிரியர் ஆனேன். என் நண்பர் சுகுமார் இன்று பெரிய ஒளிப்பதிவாளர். அசோசியேட் பொன் பிரகாஷ் இன்னும் அசோசியேட் பொன் பிரகாஷ் தான். நான் இயக்கிய இரண்டு படங்களிலும் இணை இயக்குநராக வைத்துக் கொண்டேன். அவர் சென்னைக்கு தயாரிப்பாளராக வந்தவர். இன்று அந்த பணம் அவரிடமில்லை. அவர் என்னைப் போன்ற பல நண்பர்களுக்கு நண்பர் அவ்வளவே. அவர் சொல்லவும் கதை இருந்தது வடிவேலு நடித்த சில படங்களில் முகத்தைக் காட்டியிருக்கிறார் ஆனால் கனவு, அவருக்குள்ளேயே நீர்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. திட்டமில்லாமல் சரியான புரிதல் இல்லாமல் சினிமாவின் புகழில் நனைந்துவிட எண்ணிய எண்ணற்ற மனிதர்கள் வடபழனி முருகன் கோவில் வாசலில் பொங்கல் பிரசாதம் உண்டு பசி தீர்க்க வரிசையில் நிற்பது கண்டு என்னால் வெம்பாமல் இருக்க முடிவதில்லை. அதனால் தான் என்னிடம் வாய்ப்புக் கேட்பவர்களை நான் கண்டுகொள்ளாமல் போவதில்லை. நேரம் ஒதுக்கி அவர்களோடு உரையாடுகிறேன். சரியான முடிவெடுத்து அதற்கான தகுதியோடு இருப்பவர்களை ஊக்குவிக்கவும் வழிகாட்டவும் ஏன் பயிற்சி அளிக்கவும் கூட செய்கிறேன், ஏனெனில் வாழ்வு என்பது எத்தனை முக்கியமானதாகும். ஒருவரின் தவறான செயற்பாட்டால் எத்தனை குடும்பங்கள் தெருவிற்கு வந்துவிடுகின்றன.
இங்கே ஒவ்வொருவருக்கும் தனக்கான திசையைத் தேர்வு செய்வதில் பிரச்சனை இருக்கிறது. உழைப்பின்றி உயரத்திற்கு வர நினைக்கிறார்கள். தனிமனிதனுக்கும் இயக்கங்களுக்கும் ஒரு சுயபரிசோதனை அவசியமாகிறது, இது சாத்தியமாகின் பெருக்கெடுக்கும் மகிழ்ச்சி அளவில்லாதது.
மதுரையில் நடந்த தமுஎகச 40 வது ஆண்டுவிழா சில ஆண்டுகளுக்கு முன் நடை பெற்றது. மேடையில் பேசிய எழுத்தாளரும் மதுரை நாடாளுமன்ற உருப்பினருமாகிய தோழர் சு. வெங்கடேசன் அவர்கள் தமிழின் சிறப்பைப் சொல்கிறபோது சங்க காலத்திலேயே பெண்பாற் புலவர்கள் 47 பேர் இருந்ததாக புள்ளிவிபரம் சொன்னார். நான் அப்போதுதான் தோழர் கவிஞர் நவகவி அவர்களின் “நவகவி ஆயிரம்” என்கிற நூலைத் தொகுத்திருந்தேன். நான் சென்னைக்குத் திரும்பும்வரை எனக்குள் ஓடிக்கொண்டிருந்தது ஒரே விசயம் தான், சங்க காலத்திலேயே 47 பெண்கள் பாடல் எழுதியிருக்கிறார்களே, நாற்பதாண்டு காலமாக முற்போக்கு இலக்கியங்களை ஏழை எளிய மனிதர்களின் மனங்களில் விதைத்துக் கொண்டிருக்கும் தமுஎகச ஒரு பெண் பாடலைக்கூட மேடையிலோ தெருக்களிலோ ஒலிக்கச் செய்ய தவறிவிட்டதே என்று எண்ணி குற்ற உணர்விற்கு ஆளானேன். மறு நாளே மாநில செயலாளருக்கும் தலைவருக்கும் கடிதம் அனுப்பி ஒப்புதல் பெற்றுப் பணியைத் தொடங்கினேன். முதலில் தமுஎகச வில் உறுப்பினர்களாய் இருக்கிற தமிழக அளவிளான பெண் கவிஞர்களின் பட்டிலைத் தயாரித்தேன். அதில் பெரும்பாலானோர் கவிதை எழுதுபவர்களாகவே இருந்தார்கள். அவர்களில் பாடல் எழுதவும் பாடல் பயிற்சி பெறவுமென ஒரு பதினாறு பேர் தேர்ந்தார்கள், பின்னர் அதுவும் குறைந்து எட்டுப் பேர் இறுதியானார்கள்.
கோவை உமா மகேஸ்வரி, சென்னை ச. விசயலட்சுமி, தேனி கலை இலக்கியா, கடலூர் வெற்றிச்செல்வி சண்முகம், திருச்சி ரத்திகா, திருமங்கலம் பாண்டிச்செல்வி, மதுரை பா. மகாலட்சுமி, ஒத்தக்கடை அம்பிகா பழனிவேல் இவர்களே அந்த எட்டுப் பேர். தபால், தொலைபேசி, வாட்ஸ்அப், மின்னஞ்சல் போன்றவற்றின் மூலமாக விவாதங்களும் உரையாடல்களும் பயிற்சிகளுமென எங்களுக்குள் மூன்று ஆண்டுகள் நடந்தன. இறுதியில் எட்டுப் பெண் கவிஞர்களும் பாடலாசிரியர் ஆனார்கள். அதுவரை அவர்கள் எழுதிய 56 பாடல்களைத் தொகுத்து அதற்கு “ஒரு முழம் வெயில்” எனப் பெயர் சூட்டி சென்னையில் விழா ஏற்பாடு செய்து நூலை வெளியிட்டோம். மேடையில் எட்டுப் பெண் பாடலாசிரியர்களையும் மையத்தில் எங்கள் பாட்டுச் சிகரம் நவகவியையும் அமரவைத்து அழகு பார்த்து மேடையின் கீழ் நின்று நான் ரசித்துக்கொண்டிருந்த தருணம் போல் வேறொன்று எனக்கில்லை.
பாடல்கள் உருவாக உருவாக அதற்கு மெட்டமைத்து அவரவர் காதுகள் இனிக்கப் பாடிக்காட்டி அவர்களுக்கு மேலும் ஊக்கமூட்டிய அண்ணன் கரிசல் குயில் கிருஷ்ணசாமியும், தனது “செம்பருத்தி” பதிப்பகத்தின் மூலம் இதை நூலாகக் கொண்டுவந்த தோழர் மலர்விழியும், இடைவிடாப் பணிகளுக்கு நடுவே நூலுக்கு எழிலுரை எழுதித் தந்து சிறப்பித்த அண்ணன் பாடலாசிரியர் பழநிபாரதி அவர்களும், மேடையில் ஒவ்வொரு பாடலாசிரியர் பேசுவதற்கு முன் அவரவரின் ஒரு பாடலைப் பாடிய தம்பி தமிழ்ச்செல்வனும் தபேலா இசைத்த தோழர் செல்லப்பாண்டியும், விழாவை எப்படி நடத்தப் போகிறோம் என்று முழித்தபோது கைகொடுத்த சைதை ஜெ மற்றும் மயிலை பாலு அவர்களும் மற்றும் உடனிருந்து உழைத்த அத்துணை தோழர்களும் நன்றிக்குறியவர்கள். விழாவில் ஒவ்வொரு பாடலாசிரியரும், இதெற்கெல்லாம் காரணமாக இருந்த ஏகாதசிக்கு என்ன நன்றிக்கடன் செய்வதென்று பேசினார்கள். நீங்கள் தொடர்ந்து எழுதுவதே எனக்கான நன்றிக்கடன் என்று கூறினேன். விழா முடிந்து ஊர் திரும்பினவர்களில் புதிய பாடலொன்றை எழுதி அனுப்பியவர் தோழர் பாடலாசிரியர் கலைஇலக்கியா. அவர் இன்று நம்மோடு இல்லை என்பது துயரிலும் துயர்.
“இமையும் விழியும்
இணைந்திடத் தடையென்ன
செவியும் இசையும்
கலந்திடத் திரையென்ன
குருதியும் நிறமும்
பிரிந்திடப் பகையென்ன
பாதையில் பாதங்கள்
நகர்ந்திட வழியென்ன”
இது கலை இலக்கியாவின் ஒரு பல்லவி.
No Comments