R. Sivakumar

அவன் ஒரு சர்வாதிகாரி பேராசைக்காரன்.
அவன் கபளீகரம் செய்யாத இடங்களே இல்லை.
எல்லா நல்ல செயலுக்கும்
அவனே காரணகர்த்தாவாகத்
தன்னை முன்னிறுத்திக் கொள்கின்றான்.

கருமையை
எனக்கு அடையாளமாய்க் கொடுத்துவிட்டு
வெண்மையைத்
தனது அடையாளமாய்ப் பிரகடனப்படுத்திக் கொண்டான்.

எனக்கென்று
எந்த ஒரு நல்லதையும்
மிச்சம் வைக்கவில்லை
எல்லாம் அவனுக்கே சொந்தமாம்.
தூசியாய், துகளாய், அணுவாய்,
அண்டமாய், அனைத்துமாய்த்

தன்னை முன்னிறுத்திக் கொள்கின்றான்.
அன்பு, அனுபவம், நன்மை,
உதவி, கருணை, அமைதி என
அனைத்திற்கும் அவனே காரணம் என கோலாச்சுகின்றான்.

சர்வமும் அவன் என்றால்
எனது இருப்பு பற்றி
எனக்கே சந்தேகம் எழுகின்றது
என்னால் தான் அவன் முழு சுதந்திரமாக
மனங்களில் ஆளுமை நடத்துகின்றான்.

எல்லாவற்றிற்கும் உயிர் கொடுத்தவன் அவன் என்றால்
அவனுக்கே உயிர் கொடுத்தவன் நான்.
என்னில் இருந்தே அவனும் அவதரித்தான்
அவனின் மறுபாதியும் நான் தான்.

நான் இல்லை என்றால்
அவனும் ஒருபோதும் இருக்கப்போவதில்லை..
நான் உண்மையல்ல என்பதை உணரும் பொழுது
அவனும் முற்றிலும் மறைந்தும் கரைந்தும் போய் விடுகின்றான்.

ஆதலால் மனங்களே
அவனின் இருப்பிற்கு காரணமான என்னையும்
புனிதனாக்கி விடுங்கள்.
சாத்தான் என்று மட்டும் தூற்றாதீர்கள்.