Thai pal enum Jeevanathi

தாய்ப்பால் எனும் ஜீவநதி ΙΙ
செல்வ மகளுக்கு அம்மா எழுதும் அன்புக் கடிதம்

உன்னைப் பெற்றெடுத்த வயிற்றின் ஈரம்கூட காய்வதற்கு முன்னால் மடிநிறைய பிள்ளையைச் சுமந்து வந்து எனதன்புச் சுமையினைக் கூட்டுகிறாய். உனை மகளென்றும் மலர்ந்த தாயென்றும் கட்டிக் கொள்கிற போதெல்லாம் நான் பெற்றெடுத்துக் கிடந்த உடலின் கதகதப்பை உன்னிலே உணர்கிறேன் மகளே! சிறு தவளை போல இரவெல்லாம் மழலைக் குரலால் இசைத்தபடி கைகால்களை உதைத்துக் கொண்டு கிடந்த உனது திரேகத்தில் நானுணர்ந்த உன் வாசமெல்லாம் இப்போது எனது பேத்தியின் தேகத்திலும் ஒரு கற்பூரத்தைப் போல் கமழுகிறது.

கோவில் தெப்பக்குளத்தில் எழுப்பப்பட்ட கல்மண்டபத் தூண்களில் அலையடித்துக் காய்ந்து போன ஈரப்பசப்பைக் கைதாங்கலாகப் பிடித்துக் கருவறைக்குள் நுழைந்த அதன் தாழ்வாரத்தில், பூசாரி ஒருசொட்டுத் துளசித் தீர்த்தத்தை உள்ளங்கையிலும் உச்சந்தலையிலும் தெளித்திட்ட போது சிலிர்த்த அதே உடலின் பரவசத்தை, இப்போது நான் உனை மார்பிலே கிடத்தி வாய் கொள்ளுமளவுக்கு காம்பு நிறைத்து பாலூட்டிய போது நீ பருகிய அந்த முதல் சொட்டுத் தாய்ப்பாலின் தருணத்திலே உணர்ந்திருக்கிறேன். அதை நினைத்து இப்போதும்கூட மயிர்க்கூச்சமடைந்து மயிர்க்கால்களும் குத்திட்டு நிற்கின்றன.

வேளாங்கன்னி மாதாங்கோவில் மண்டபத்தில் ஏற்றி வைக்கப்பட்டு உறைந்து போன மெழுகுவர்த்திகளின் கதகதப்பையும், அதனது ஒளியையும், மிருதுவையும் போலிருக்கிற உன் உச்சந்தலையில் சிறு மண்துகளும் தீண்டிடாதவாறு கைகளால் தரையை ஒத்தியெடுத்துவிட்டே உன்னைத் துயில் கொள்ள வைத்தேன். குளிரும் தரையில் பட்டு சிலிர்த்தவுடன் கை கால்களைக் குறுக்கி வீரிடும் உனை என் மார்பிற்குள் புதைத்துக் கொண்டு அப்போதெல்லாம் கதகதப்பூட்டினேன். உன் மெல்லிய பாதங்கள் தரையில் படுவதற்கு முன்பாக முத்தமிட்ட முகத்தில் பதிய வைத்தே உனக்கு முதல் நடைகாட்டப் பழக்கினேன். எனது புண்பட்டுக் காய்ந்து தழும்பாகிய அடிவயிற்றில் உனை என் கைபிடித்து நிற்க வைத்தே எப்போதும் உனை மகிழ்வித்தேன். என் கணுக்காலில் உனை அமரவைத்து சீசா விளையாட்டுப் பழக்கிய பின்பே உனக்குக் கைப்பொம்மைகளெல்லாம் விளையாட்டுக்குரிய பொருட்களாயின.

இத்தனை மகிழ்வுக்கும் பின்னே உனை நான் மார்பிட்ட கணத்தில் ஏற்பட்டிருந்த பாலூட்டிய துயரங்களையும் வாதைகளையும் அதிலிருந்து சுண்டக் காய்ச்சியெடுத்த சின்னச் சின்ன மகழ்வுகளையும் இப்போது யோசித்துப் பார்க்கிறேன். உனை வளர்த்தெடுத்த ஞாபகச் சுள்ளிகளையெல்லாம் பொறுக்கியெடுத்து இன்றைய அதியற்புத நாளில் ஒரு நினைவுக்கூட்டினை கட்டிப் பார்க்கிறேன். என் வாழ்வின் நிலைத்த பேறுடைய கடந்த காலத்தில் பிள்ளைபேறு கண்டு பாலூட்டி வளர்த்தெடுத்த என் நினைவிலே எஞ்சியிருக்கிற அனுபவங்களையெல்லாம் தொகுத்துச் சொல்வதற்கு ஒரு தாயாக இப்போது ஏனோ ஆசைப்படுகிறேன். இது உனக்கும், உன் பிள்ளைக்கும், நம் தலைமுறைக்கும்கூட உதவக்கூடும் என்கிற உள்ளுணர்வின் பால் எழுந்த உளக்கிளர்ச்சியால் தான் இப்போது நான் இதை எழுதுகிறேன்.

அச்சமயத்தில் நீ வயிற்றிக்குள் மீனாய்த் துள்ளி முண்டியபடி வெளியேறத் துடித்துக் கொண்டிருந்தாய். உனை குழந்தை இயேசுவின் வருகையைப் போல எல்லோரும் எதிர் பார்த்தபடியிருந்தோம். வானத்தில் மின்னுகிற பொலிவுற்ற நட்சத்திரங்களாய் நாங்களே மகிழ்வில் மினுங்கிக் கொண்டிருந்தோம். ஆனாலும் உன் வருகை அவ்வளவு எளிதாய் நடைபெறவில்லை. நீ கீழிறங்கி வந்து பெருவலியெடுக்க வேண்டிய அந்நேரத்தில் போதிய அவகாசமில்லாத காரணத்தால் இன்னும்கூட வலியினை அதிகரிக்க வேண்டி மருத்துவர்களும் செவிலித்தாய்களும் முனைப்புக் காட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஏற்கனவே இயற்கையின் பால் உண்டான வலியும், மருந்துகளால் தூண்டப்பட்ட வலியுமாக இரு குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட வண்டியைப் போல தரிகெட்டு வலியில் துடிதுடித்து அப்போது நானும் வீரிட்டு அழத் துவங்கினேன். கடவுள் அச்சமயம் எனக்கு ஏனோ இரக்கமே காட்டவில்லை.

எல்லோரும் கணித்தபடி பிரசவம் முன்னேறுவதற்கான வாய்ப்புகளெல்லாம் படிப்படியாக கண்முன்னே கரைந்து கொண்டிருப்பதை பரிதவிப்பு ததும்பிய கண்களால் பார்த்துக் கொண்டிருக்க மட்டுமே அப்போது எங்களால் முடிந்திருந்தது. அதிகாலையில் உதயமாகிய பொன்னிறச் சூரியனின் கதகதப்போடு உனை அணைத்துக் கொள்ள எண்ணியிருந்த வேளையில் அந்தக் கதிரவன் மலை முகடுகளுக்குப் பின்னால் மறைந்திட்ட போதிலும்கூட நீ வெளிவருவதற்கான அறிவிப்பு மட்டும் எங்களுக்குக் கிடைக்கவேயில்லை.

அப்போது வரையிலும் அலையலையாய் துடித்தெழுந்து பாறையில் வந்து மோதி பெரும் ஓய்ச்சலோடு திரும்புகிற பேரலையொத்த வலியை நான் அனுபவித்தபடியே இருந்தேன். பிரசவ அறையில் என்னோடு உன் தந்தையும் கரம்பற்றியபடி இருப்பதற்கு அனுமதித்த அத்தருணம் மட்டுமே என்னோடு எஞ்சியிருக்க, அடுத்து வந்த ஒவ்வொரு கணமும் அதிகரித்தபடியே இருந்த பிரசவ வலியை உன் அப்பாவின் விரல்களை இறுகப் பற்றித் தொலைப்பதற்காக முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தேன்.

வயிற்றிலிருந்து வயரின் வழியே நீண்டு எனது வலியையும், கருவாகிய உனது இதயத்துடிப்பையும் மின்னிணைப்பில் கண்காணிக்கிற ஒளித்திரையை ஒருசாய்த்து அடிக்கடி பார்த்தபடியே இருப்பேன். வயிற்றிலிருந்து சிறு கிள்ளலைப் போல சுண்டுகிற வலி, அதிலிருந்து கல்லெறிந்த குளமாய் வயிறெங்கும் பரவுகிற வேதனை, எல்லாவற்றிற்கும் மீறிய உனது கால் உதைத்தல் இவையெல்லாம் வலியிலும் இரசித்தபடியே இருப்பேன். இந்த அளவீடுகளையெல்லாம் கணினித் திரையில் வரைபடங்களாக காட்டிய போது அதைப் புரிந்து கொள்ள முடியாத போதாமையில் எனது இடுப்பு வலியையும் அதற்கேற்ப மாற்றமடைகிற உனது இதயத்தின் துடிப்பின் துல்லியமான வேறுபாட்டையும் மாறிமாறி கவனித்தபடியே இருப்பேன். ஏதோ ஒன்றை முன்கூட்டியே கணித்துச் சொல்லிவிடுகிற இரசவாதியைப் போல நான் அதிலேயே மூழ்கியிருப்பேன்.

நீண்ட யாத்திரைக்குப் பின்னும் இன்னும் செல்ல வேண்டிய தொலைவு நீண்டிருப்பதைப் போலான உணர்வே எனக்கிருந்தது. செவிலியர் வந்து அடிவயிற்றில் கைவைத்து மூன்று விரலளவு மட்டுமே திறந்திருக்கிற கருப்பை வாய்ப்பகுதியின் வழியே இனி பிள்ளை இறங்கி வருவதற்கான சாத்தியமில்லாத சூழலை விளக்கி என்னை ஆசுவாசப்படுத்தியபடி இருந்தார். மருத்துவமனைக்குள் நுழைந்த கணத்திலிருந்து வலியென பிரசவமேடையில் கிடத்தியிருக்கிற இந்நேரம் வரையிலும் என்னைப் பார்த்துக் கொள்வதற்கு பெரும் சிரத்தையெடுத்துக் கொள்கிற செவிலியரைப் புரிந்து கொள்வதற்கு எனக்கோ நீண்ட நேரம் ஆகவில்லை.

ஆனாலும் பனிக்குடம் உடைந்து நெடுநேரம் கழிந்துவிட்ட பின்னால் கூடுதலாக குழந்தைக்கு கிருமித்தொற்று வந்துவிடக் கூடுமே! என்ற அவரது முணுமுணுத்த குரலில் தொய்வாகக் கேட்டவை யாவும் ஒருவகையில் எனக்கு அச்சமூட்டவே செய்தது. பிரவச வலியெடுத்து இருபத்திநான்கு மணி நேரம் கடந்துவிட்ட பின்னாலும், பனிக்குடம் உடைந்து வயிறு தணிந்துவிட்ட போதிலும், இனிமேல் நாம் தாமதிப்பதற்கு எந்த அர்த்தமுமில்லை! என்றபடியே, சிசேரியன் செய்து கொள்கிறாயா? என்று கேட்ட அந்த நிமிடத்தில் உடைந்து நான் அழத் துவங்கினேன்.

நான் சிசேரியன் செய்து கொள்ளப் போகிறேன் என்பதற்காகவோ, அதற்காக என்னை யாரும் குறை சொல்லிவிடுவார்கள் என்றோ, என்னால் ஒரு குழந்தையை சுகப்பேறாய் பெற்றுக் கொடுக்க முடியவில்லையே என்கிற வருத்தத்தினாலோ, முதுகில் துளையிட்டு மயக்கம் கொள்ள வைக்கிற மருந்துகள் ஏற்றப்பட்டு வயிறும் கால்களும் செயலிழக்க வைக்கப்படுகிற அச்சம் கலந்த சூழலை நினைத்தோ ஒருபோதும் நான் அழவில்லை. எப்பேர்ப்பட்டாவது என் அருமைப் பிள்ளையை எனக்கு மீட்டுத் தாருங்கள் என்று கதறிக் கொண்டிருக்கிற பேரிதயத்திற்கு, என்னைக் காயப்படுத்தியாவது வயிற்றுக் கீறலின் வழியே என் பிள்ளையை எனக்குக் கொடுத்துவிடுங்கள் என்று விம்முகிற குரலிற்கு, அவர்களின் முடிவானது ஒருவிதத்தில் எனக்கு ஆசுவாசத்தை ஏற்படுத்தியது என்பதற்காக மட்டுமே அன்று முழுவதும் அழுதேன்.

ஒருபோதும் எனக்குச் சுகப்பேறு ஆகவேண்டுமென்று நான் விரும்பியதேயில்லை. என்னைப் பொருத்தவரையில் என் செல்லக் குழந்தை சுகமாய் பிரசவிக்க வேண்டும், அவ்வளவுதான். வலியில் உதடு குவித்து அழத்துவங்கிய நேரம் முதலாக என் கரம் பற்றியபடியே உடனிருக்கிற கணவரின் புரிதல் மட்டுமே போதுமென்ற மனமே அப்போது பூரணமாய் நிறைந்திருந்தது. குறுகலான திரையிடப்பட்ட பிரசவ அறையிலிருந்து நகர்த்தி குழந்தையின் தள்ளுவண்டிச் சக்கரங்களால் இயங்குகிற நாற்காலியில் அமர்த்தி நான் அறுவை அரங்கிற்குப் பத்திரமாகக் கொண்டு செல்லப்பட்டேன்.

பளிச்சென்று விளக்குகளாலும் குளூரட்டப்பட்ட அறையாலும் ததும்பியிருந்த அரங்க மேடையில் என்னுடல் கிடத்தப்பட்டு ஓரங்க பிரசவ நாடகம் நிகழ்த்தப்பட இருப்பதைப் போலவும் அங்கே முகக்கவசமும், உடல் கவசமுமாக பச்சைத் திரைக்குள் மறைந்திருக்கிற மருத்துவர்களும், செவிலியர்களும் ஏதோ அவ்வரங்கேற்றத்தைக் காண வந்த விருத்தினர்கள் போலவும் எனக்குள் நானே கற்பனை செய்து கொண்டேன். என்னை அது அச்சத்திலிருந்து அகற்றி ஒருவித இலகுத் தன்மையோடு பிரசவத்தைக் கடந்து கொள்ள உதவியாயிருந்தது. ஒருகணம் சிரித்து, மறுகணம் அந்த சிரிப்பில் சுளுக்கிட்ட அடிவயிற்றுத் தசையின் வலியிலே உதடு கடித்து துள்ளி விழுந்தேன்.

ஒருசாய்த்து படுத்து முதுகில் ஊசிமுனை நுழைந்ததும், வயிறு முதல் நுனிபாதம் வரையிலும் மரத்துப் போனதும், அவ்வண்ணமே மல்லாந்து மேசையில் ஒளிவிளக்குகளின் கீழே உடலைக் கிடத்தியபடி படுத்திருக்க, ஏதேதோ உடலில் கூசுவதைப் போலுணர்ந்து, எனக்குள்ளே என்ன நடக்கிறது என்பதை உணர்வதற்குள்ளாகவே கண்ணைத் திறக்கச் செய்து முதன் முதலாக உனை என் கண்ணில் காட்டினார்கள். அவ்வளவே தான். அந்த ஒரு கணம் மட்டும் தான். நம் விருப்பத்தைத் தெருவிக்க கண்ணயர்ந்து காத்திருந்த மொட்டைமாடி இரவுகளில் மின்னிட்டபடி சட்டென்று மறைந்துவிடுகிற துருவ நட்சத்திரத்தைப் போல ஒரே பொழிவில் நீ அழுத சப்தமும், குருதி குழைந்து நீ காட்டிய முகமும் மட்டுமே பதிந்திருக்க மீண்டும் தூக்கநிலைக்குச் சென்று அவ்வாறே கண்ணயரத் துவங்கினேன். அதை மட்டும் தான் என் ஞாபகத்தின் அடுக்குகளில் என்னால் அப்போது நிலைநிறுத்த முடிந்திருந்தது.

மலையேற்றத்தில் இயற்கையின் ஆன்மீகத் தரிசனமாகி தன்னுடலையே மறந்த மனமும் உடலும் இலகுவாவதைப் போல உன்னை இறக்கி வைத்த அந்தக் கணத்தில் காற்றிலே உதிர்ந்த இறகைப் போலானேன். ஊற்றுத்தண்ணீரை உள்ளங்கையிலே அள்ளிக் கொள்வதைப் போல என்னுடலைப் பற்றியபடி அவசரப்பிரிவிற்கு கொண்டு சென்றார்கள். அங்கே மயக்கத்திலும் இடையிடையே விழிப்புமாக தவித்திருந்த எனக்கு அரைமணி நேர இடைவெளியில் மீண்டும் உனைக் கையில் தருவித்து கோடி தரிசனம் கொள்ளச் செய்தார்கள். அப்படியே கண்ணைமூடி கனிந்து சிரித்து மலருகிற அதே உன் முகம். உன்னை பிடித்திருக்கிறது என்று சொல்வதற்கான எத்தனையோ காரணங்களில் சிறந்ததான ஒன்றை நான் அப்போது தேடிக் கொண்டிருந்தேன். எதுவும் என் கைகளில் சிக்குவதாயில்லை. நீ மீச்சிறு அசைவில் விரல்களைத் துலாவி என்னருகே வந்து கண்ணங்களைப் பற்றிய போது சில்லிட்ட உனது உள்ளங்கையின் குளிர்ச்சியில் அப்படியே பனிச்சிற்பமாய் உறைந்து போனேன்.

வெள்ளுடையணிந்த செவிலியர் அருகாமையில் வந்து தாய்ப்பால் புகட்டச் சொல்லி புன்னகைகளைச் சொற்களாக்கிக் கொண்டிருந்தார். என்னையே நான் மறந்த நிலையில், அத்தனை பேரின்பங்களையும் நுகர்ந்த தித்திப்பில், கண்ணீர் ததும்பிய கண்கள் பனிக்க, பற்கள் தாண்டிய எளிறுகளெல்லாம் வெளித்தெரிய நான் வெளிறிப்போய் தன்னியல்பில் சிரித்துக் கொண்டிருந்தேன். செவிலியரும் ஆறுதலாக உன்னை எப்படியெல்லாம் தாங்கிக் கொள்வது, சாய்மானத்தில் இருந்தபடி எப்படிப் பாலூட்டுவதென்றெல்லாம் அறிவுறுத்தியதோடு மட்டுமல்லாமல் எனதருகே அமர்ந்து பாலூட்டச் செய்து கனிவான ஆசிரியராக திருந்தச் செய்து கொண்டிருந்தார்.

விதையிலிருந்து துளிர்த்த பச்சிளம் சிறுதளிர் போல் வெளிப்பட்ட மஞ்சள் சீம்பாலினை நீ அருந்தி அருந்தி மறுபடியும் துயில் கொண்டபடியே இருப்பாய். அன்றெல்லாம் நீ பசித்து அழவும், உனக்குப் புகட்டிவிட்டு அதன் சிரத்தையில் நானழுவதுமாக பொழுதும் புலர்ந்து கொண்டேயிருக்கும். அடுத்தடுத்து விடிகிற நாட்களில் கசிந்துருகுகிற பாறைச்சுனையில் ஊற்றெடுக்கிற சிறுவெள்ளம் போல் மார்பின் இறுக்கமும் தளர்ந்து அதிலிருந்து தாய்ப்பால் பொங்குமாக் கடலெனப் பெருகத் துவங்கியிருப்பதை எனது மார்பில் சுருக்கிட்ட வலியால் மெல்ல மெல்ல உணரத் துவங்கினேன்.

இளவேநீர் காலமென வாழ்வில் துவங்கிவிட்ட அடுத்தடுத்த நாட்களில் சரியான உறக்கமின்றி அடிக்கடி பால் கேட்டு நீயோ அரற்றிக் கொள்ள ஆரம்பித்திருந்தாய். ஒவ்வொரு முறையும் சராசரியாக நான்கு மணி நேரமாக தலையணைக்கு முதுகை ஒப்புவித்தபடி மார்பிலேயே உனை போட்டு என்னுடலைக் கிடத்தியிருப்பேன். அப்போதெல்லாம் மார்பிலிட்டால் நீ வெறுமனே சவைத்துக் கொண்டிருப்பாய். காம்பிலிருந்து உதடு பிரித்து எடுத்தாலோ வீரிட்டு அழுவாய். சிசேரியன் செய்யப்பட்ட எனது அடிவயிற்றிலும், நீண்ட நேரமாகவே உன்னால் சவைக்கப்பட்ட மார்பிலும் இரணமாய் துடிதுடிக்க அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாத இயலாமையில் பற்களைக் கடித்தபடியே தொடையில் வண்டு துளைத்த மகாபாரத கர்ணனனைப் போல உனக்காக அப்படியே சம்மணிட்டு அமர்ந்திருப்பேன். பகல் இரவென்று பாராமல் கடிகார முட்கள் முன்னகர்ந்தபடியே இருக்க உள்ளுக்குள்ளிருந்து உருத்திரண்டு வந்த வலியின் ஒருத்துளியென கண்ணிமைகளில் விழுவதற்காக காத்திருக்கும் கண்ணீரை புறங்கையால் துடைத்தபடி ஒருபுறம் என்ன செய்வதென்று விளங்காமல் அப்படியே விடிய விடிய விழித்திருப்பேன்.

பிரசவித்த சிரத்தையின் வாதைகளெல்லாம் புரிந்திருந்த உன் பாட்டியும் நானுமாக வேறு வழியின்றி கால்குவளை பால் பிடிக்கும் அளவிற்கு பால்பவுடரைக் கலந்து உனது பசிக்காக அப்போது அளவோடு புகட்டினோம். அப்போதெல்லாம் உனக்குப் பசியாறுகிறதே, அதனால் கூடிய சீக்கிரத்தில் அழுகையை நீயும் நிறுத்திவிடுவாய் என்கிற உணர்வில் உவகை கொள்வதா அல்லது என்னால் உன் பசியை ஆற்ற முடியவில்லையே என்ற கண்ணீரைப் பெருக்குவதா என்பதே பிடிபடாமல் தான் அதை ஒரு இயந்திரத்தின் செய்கையைப் போல செய்து கொண்டிருப்பேன். ஆனால் நீயும்கூட அப்போது சமத்தானவளாகத்தான் இருந்தாய். பூனைகள் பாலருந்திக் கொள்வதைப் போலவும், வேர்பரப்பி தன்னை ஈரப்படுத்திக் கொள்கிற தொட்டிலிடப்பட்ட கொடியினைப் போலவும் அளவாகப் பருகிவிட்டு மடியிலேயே தூங்கிக் கொள்வாய். அன்றிலிருந்து அதற்குப் பின்பான நாட்களிலெல்லாம் உனக்கு முழுவதுமாக நான் தாய்ப்பால் மட்டுமே புகட்டியிருந்தேன்.

கல்லூரிப்பருவத்தில் நிறைசூலியாக பிரவசத்திற்கென விடுப்பெடுத்து உனைப் பெற்றெடுத்த பின்பான நாட்களில் மீண்டும் படிப்பைத் தொடருவதற்கான நெருக்கடியும் படிப்படியாக எனை அப்போதுதான் ஆட்கொள்ளத் துவங்கியிருந்தது. மருத்துவமனையிலிருந்து வீடு திரும்பிவிட்ட நாட்களில் என்னால் சிறிது காலம் மட்டுமே இயல்பாய் இருக்க முடிந்தது. வீட்டிலிருந்த நாட்களில் இரவும் பகலென அறியாத அறைக்குள்ளே நீயும் நானுமாக இருந்து பாலூட்ட, பின் கண்ணயரவுமாக இருவருமே பழக்கமாகியிருந்தோம். எல்லாமே நான் பிரசவித்த முதல் ஐம்பது நாட்களுக்குத் தான். அதன் பின்பாக படிக்கச் செல்ல வேண்டிய கட்டாயம், நெருக்கடி, அவசரம். இதற்கெல்லாம் நியாயம் கற்பிப்பதற்கான காரணங்கள் என்னிடம் நிறையவே இருந்தாலும் உன்னிடம் சொல்வதற்கு மன்னிப்பு என்கிற வார்த்தை மட்டுமே அப்போது என் கைவசம் வைத்திருந்தேன், மகளே!

ஆனாலும் எக்காரணம் கொண்டும் என்னுடைய படிப்பை முன்வைத்தோ, இந்த யதார்த்தவாத வாழ்வை முன்னிட்டோ உனக்குத் தாய்ப்பால் கொடுப்பதில் எந்தக் குறையும் ஒரு தாயாக நான் வைத்துவிடக் கூடாதென்பதில் மிகவும் கவனமாயிருந்தேன். அதற்காகவென்று எல்லோருமே கூடிப்பேசி ஒருமுடிவிற்கு நாங்கள் வந்திருந்தோம். நான் படிப்பதற்காகச் சென்று வீடு திரும்புகிற இடைவெளிக்குரிய நேரத்தில் நீ பசித்தால் உன் வயிற்றை நிரப்புவதற்காக என் மார்பிலிருந்து பாலினை எடுத்து குளிரூட்டியில் வைத்துவிட்டுப் போவதற்கு நானோ பயிற்சி எடுத்துக் கொண்டேன். அதேசமயம் உன் பாட்டி அதையெடுத்து எப்படிப் புகட்ட வேண்டுமென்பதையும் மெனக்கெட்டுக் கற்றுக் கொள்ளத் துவங்கியிருந்தாள்.

அப்போதிருந்தே உனக்குத் தாய்ப்பாலை மார்பிலிருந்து அல்லாமல் பாட்டிலின் வழியாக எடுத்துப் புகட்டுவதற்கு இடையிடையே மெல்ல மெல்லப் பழக்கத் துவங்கியிருந்தோம். ஆனாலும் தாய்ப்பாலைக் கரந்தெடுத்து பாட்டில் நிரப்பி உனக்குப் புகட்டிய போது ஆரம்பத்தில் அவ்வளவாக உனக்குப் பிடிக்கவில்லை. புட்டியில் புகட்டுகிற எல்லாவற்றையும் குடித்த பின்பு மறுபடியும் காரணமில்லாமலே நீ அழுவாய். மீண்டும் மீண்டும் என் மார்பில் குடிப்பதற்கு நீ ஆர்வம் காட்டிக் கொண்டிருப்பாய். இதனால் படிக்கச் செல்வதற்கு முந்தைய ஒரு வாரத்திற்கு நான் அருகருகே இருந்தாலும்கூட இரண்டு மூன்று முறையென ஒரு நாளிற்கு பாட்டில் வழியே தாய்ப்பாலைப் புகட்டி உனக்குப் பழக்காட்டிக் கொண்டிருப்பேன்.

இத்தகைய தருணத்தில்தான் நான் சில உருப்படியான காரியங்களைச் செய்திருந்தேன். ஒரு தாயாக உனக்குப் பாலூட்டுவதற்குத் தேவையான பாட்டிலுக்குரிய சரியான பிளாஸ்டிக் காம்பினை அப்போதுதான் தேர்வு செய்திருந்தேன். மருத்துவமனையிலிருந்து வெளிவந்த பின்னாலும்கூட அங்கிருந்த செவிலியரின் தொடர்பை தொலைபேசியின் வழியே தொடர்ந்திருந்ததன் காரணமாக எனக்கு வந்த துயரங்களையெல்லாம் கடவுளிடம் கோரிக்கை வைப்பது போல அவரிடம் முறையிட்டு அதற்கான தீர்வுகளை நான் தீர்க்கமாக எடுத்துக் கொண்டிருந்தேன். அதன்படியே பாட்டில் வழி பாலருந்துகிற குழந்தைகளுக்கு மார்புக் காம்பில் அருந்துவதும், இடையிடையே பாட்டில் காம்பில் அருந்துவதும் ஒருவித குழப்பத்தை ஏற்படுத்த வாய்ப்பிருக்கிற காரணத்தினால், சரியான பாட்டில் காம்பைத் தேர்வு செய்வதற்கான குறிப்புகளை அவரும் கடவுளின் ஆசியைப் போல் வழங்கியிருந்தார்.

எனதன்பு மகளே! அப்போது எங்கெல்லாமோ கால்கடுக்க அலைந்து திரிந்து அனுபவப்பட்டதன் முடிவில் கடைகளில் விற்பனைக்கு வைக்கப்படுகிற பிளாஸ்டிக் காம்புகளைப் பற்றி என்னால் ஓரளவிற்கு அறிந்து கொள்ள முடிந்தது. எல்லோருக்கும் பொருந்தும்படியாக ஜீரோ அளவில் ஒன்றும், குறைபிரசவ மழலைகளுக்கென்று இன்னொன்றுமாக இருப்பதை அப்போது தான் நானும் தெரிந்து கொண்டேன். குழந்தைகளின் பிறப்பு நிறைமாதமோ, குறைமாதமோ அதற்கேற்ப காம்பனை வாங்கிப் பயன்படுத்திக் கொள்வதன் வழியாக காம்பிலே குழப்பம் உண்டாவதைத் தவிர்க்க முடியுமென்கிற செவிலியரின் அறிவுரைகள் யாவும் எனக்கு ஒருவிதத்தில் பரிகாரமாய் அமைந்தது. ஆனாலும் இத்தகைய செயற்கை அம்சமுடைய காம்பினைப் பயன்படுத்துவதிலுமே எனக்குச் சில அறிவியல் விளக்கங்களை அவர் அளித்திருந்தார். இவையெல்லாம் உன்னை வளர்த்தெடுக்க எனக்கு மிகவும் பயனுள்ள குறிப்புகளாக இருந்தன. அவை ஒருவேளை இப்போது உனக்கும்கூட உபயோகமாயிருக்கும் மகளே!

குழந்தைகள் பிறந்த முதல் எட்டு வாரங்களில் தாய்ப்பாலை மார்பில் மட்டுமே போட்டுப் புகட்ட வேண்டும் என்கிற அறிவுரையை ஒரு எச்சரிக்கையாகவே எனக்கு அவர் அளித்திருந்தார். இந்த முதல் எட்டு வாரம் அல்லது அந்த இரண்டு மாத எல்லையென்பதுகூட ஒரு சராசரியான வரையறைதான். இரண்டு மாத புழக்கத்தில் குழந்தைகளும் நன்றாகவே மார்பில் காம்பைத் தேடுவது எப்படி, அதைக் கவ்விச் சவைப்பது எப்படி, எத்தகைய உழைப்பில் நமக்குப் பால் கிடைக்கும் என்பதையெல்லாம் கற்றுக் கொள்வார்களாம். அதற்குப் பின்பான நாட்களில் செயற்கை காம்பின் வழியே புகட்டுகிற போது அவர்கள் எந்த உழைப்பும் செலுத்தாமல் அப்போது பாலருந்திக் குடிப்பார்கள் அல்லவா! அச்சமயத்தில் மீண்டும் அவர்களை மார்பில் போடுகிற போது ஏற்கனவே எட்டு வாரத்தில் எத்தகைய உழைப்பைச் செலுத்த வேண்டும் என்கிற புரிதலினால் மார்புக் காம்பு மற்றும் செயற்கையான காம்பில் குடிப்பதற்கான குழப்பங்கள் ஏதுமின்றி அதற்கேற்ப பழகிக் கொள்வார்கள் என்று அவர் கூறிய வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றும் எனக்குத் தெய்வ வாக்காய் இருந்தது.

நீ பிறந்த எட்டுவாரத்திற்குள்ளே ஒருவேளை பாட்டில் காம்பின் வழியே உனக்குத் தாய்ப்பாலினைப் புகட்டியிருந்தால் அதற்குப் பின்பாக நீ உழைப்பின்றி பாலருந்தியதன் சுலபத் தன்மையால் மறுபடியும் மார்பிற்கு வருவதற்கு உனக்குப் பிடித்தமே இல்லாமல் பாட்டில் பாலையே தொடர்ந்து குடிக்க வேண்டுமென்று அடம் பிடிக்கத் துவங்கியிருப்பாய். பின்பு வருடக்கணக்கில் பாலூட்டுவதற்காக எப்படியெல்லாம் நான் சிரமப்பட்டிருப்பேன் என்பதை நினைத்துப் பார்க்கையில் இப்போதும் அச்சமாகத்தான் இருக்கிறது. இப்படியான தேடல் வழியாகத் தான் மகளே, உன்னை மார்பிலிட்டும், பாட்டில் வழியாகவும் அடுத்தடுத்த காலங்களில் தாய்ப்பால் புகட்டி என்னால் வளர்த்தெடுக்க முடிந்தது.

இன்னும் கூடுதலாக இதைத் தயாரித்து விற்கிற கம்பெனிகளெல்லாம் அவர்களுக்கென்று விதித்துக் கொண்ட அளவீடுகளின்படி ஆறு மாத குழந்தைகளுக்கு, எட்டு மாத குழந்தைகளுக்கென ஒன்று.. இரண்டு.. மூன்று என்ற குறியீடுகளின் வழியே தனித்தனியே பாட்டில்களை விற்பனைக்கு வைத்திருக்கிறார்கள். பொதுவாக பிள்ளைகள் வளர வளர பாலூட்டும் அம்மாவினுடய காம்பின் அளவுகள் மட்டும் மாறுவதேயில்லை. ஆகையால் ஆரம்பத்தில் உபயோகப்படுத்திய நிறைமாத குழந்தைகளுக்கான காம்பையே கடைசிவரையிலும் பயன்படுத்துக் கொள்ள முடியும் என்று செவிலியருமே கூறியிருந்தார். ஆகையால் நான் குழந்தைகளின் வயதிற்கேற்ற காம்பினை மாற்றிக் கொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை என்பதை துவக்கத்திலேயே புரிந்து கொண்டேன்.

இதையெல்லாம்கூட நாமிருவரும் ஒன்றாக அனுபவத்தின் வாயிலாகத் தான் நன்றாகக் கற்றுக் கொண்டோம். நீயும் நானுமாகத் தான் இதையெல்லாம் பரிட்சயத்துப் பார்த்துக் கொண்டோம். உனக்குத் தலைநின்று, முழங்கை ஊன்றி, சம்மணமிட்டு அமரப் பழகிய ஆறு மாத காலத்திற்குப் பின்பாக அந்தந்த வயதிற்குரிய பாட்டில் காம்பினை வாங்கி உனக்குப் பழக்காட்டிப் பார்த்தேன். ஆனாலும் அதிலிருக்கிற சற்றே பெரிதான துளையின் வழியே நிறைகிற பாலினை அருந்துவதற்கு உனக்கோ மிகவும் சிரமமாகிவிட்டது. முன்பு நிறைமாத காம்பில் நீ சாதுவாக பாலருந்திப் பழகிய பின்பாக அடுத்து நான் புகட்டிய ஆறுமாத செயற்கைக் காம்பினால் சட்டென்று பால் திரண்டு வாயில் நிறைந்து போனதை உன்னால் கைகொள்ள முடியாமல் திணறிப் போனாய். அந்தக் கணத்தில் விழுங்கவும் முடியாமல், உதப்பித் தள்ளவும் முடியாமல் புரையேறி சட்டென்று இருமத் துவங்கினாய்.

அப்போது திடுதிப்பென்று நிலைகுலைந்து போன உனை அள்ளியெடுத்து தோளிட்ட கணத்தில் தட்டிக் கொடுக்க கொடுக்க பாலினை ஆடையில் உதப்பி நீ இயல்பாய் மூச்சுவிடுகிற நிலைக்கு வரவே சற்று நேரம் பிடித்தது. ஆகையால் அந்த கணமே இத்தகைய பரிசோதனை முடிவை கைவிட்டுவிட்டு மீண்டும் பழையபடி நிறைமாத காம்பிற்கே மாறிவிட்டேன். ஆனாலும்கூட துவக்க காலத்திலிருந்து இறுதிவரையிலுமே பாட்டில் வழியாக மட்டுமே பாலருந்துகிற பிள்ளைகளுக்கு இந்த வயதிற்கேற்ற காம்பு மாற்றிக் கொள்ளுதல் என்பது பெரும்பாலும் ஒத்துப் போய் விடுவதாக பின்னாளில் செவிலியர் சொல்லிய போது எனக்கு நம்பமுடியாத ஆச்சரியமாக இருந்தது.

என் அறிவற்கு எட்டியவரை உனைப் பாலூட்டி வளர்த்தெடுப்பதற்கான எல்லா சாத்தியக்கூறுகளையும் நான் முயற்சித்தபடியே இருந்தேன். உனக்கென ஒன்றைப் பெருகிற போது அதில் எதுவெல்லாம் சரி தவறென்ற வகையில் ஒவ்வொன்றையும் நுட்பமாய் பூதக்கண்ணாடியில் தேடுகிற ஆய்வாளன் போல் ஆராய்ந்து கொண்டிருப்பேன். அப்போதெல்லாம் தாய்ப்பால் புகட்டப் பாட்டில் பயன்படுத்துவதில் இருக்கிற ஒவ்வொரு வாசகங்களையும் கூர்ந்து கவனித்து விசாரித்தபடியே இருப்பேன். ஒரு குழந்தை போல எல்லா விசயங்களையும் கேள்வி மேல் கேள்வியாகக் கேட்டு செவிலியரையும், கடைக்காரர்களையும் துரத்திக் கொண்டிருப்பேன்.

பாலெடுத்துப் புகட்டுவதன் தொடர்ச்சியாக மார்பில் பம்ப் வைத்து எடுப்பதற்கான கருவியை நான் தேடிக் கொண்டிருந்தேன். அச்சமயத்தில் பேட்டரியில் இயங்கக்கூடியதும், கையினாலே பம்ப் செய்து எடுக்கக்கூடியதுமாக இரண்டும் இருப்பதை அறிந்து அவ்விரண்டையுமே வாங்கி சௌகரியத்திற்கேற்ப பயன்படுத்திப் பார்த்தேன். ஆரம்பத்தில் என் மார்பில் கைகளைப் பயன்படுத்தி பம்ப் செய்து எடுக்கிற கருவியைத்தான் முயற்சித்துப் பார்த்தேன். அதற்கு அப்புறமாக பேட்டரியில் தானாகவே பம்ப் செய்யக்கூடியதையும் செய்து பார்த்தேன். இந்த கைகளின் வழியே பம்ப் செய்கிற கருவிகளெல்லாம் மிகக் குறைவான விலையிலேயே அச்சமயத்தில் கிடைத்தது. அதன் செயல்பாடும்கூட அற்புதமாயிருக்க, இவை சுற்றியிருக்கிற மருந்துக் கடைகளிலில் இருந்தே என்னால் பெற முடிந்தது. அதேபோல கைக்களால் பம்ப் செய்கிற போது எந்த அளவிற்கு பால் கிடைக்குமோ அதே அளவுதான் பேட்டரியில் எடுக்கிற போதும் வரக்கூடும் என்பதால் கைகளால் பம்ப் செய்வதையே அப்புறம் நான் தொடர்ந்து பயன்படுத்திக் கொண்டேன். ஆனால் உனக்கு எது பொருத்தமாயிருக்கும் என்பதை நீயேதான் முடிவு செய்தாக வேண்டும் மகளே!

பாலிறைக்கிற கருவியைத் தேடியலைந்த நாட்களில் அதிலிருக்கிற மார்புக் கிண்ணம் நம் மார்போடு பொருந்திப் போகிற அளவீட்டை வைத்தே வாங்க வேண்டுமென்று வேறு எனக்கு அறிவுறுத்தியிருந்தார்கள். ஆனாலும் மார்புக்கேற்ற வகையில் பொருந்திப் போகிற கிண்ணத்திலான கருவிகள் எங்குத் தேடியும் அப்போது எனக்குக் கிடைக்கவில்லை. இத்தகைய நிறுவனங்களால் தயாரிக்கப்படுகிற மார்புக் கிண்ணங்கள் யாவும் சராசரியான அளவீடுகள் கொண்டதாகவே இருப்பதால், இவையெல்லாம் பெரும்பாலான தாய்மார்களின் மார்புக்குப் பொருத்திப் போவதேயில்லை என்று சொல்லி அவற்றைப் பரிசோதித்துப் பார்த்து வாங்குமாறு ஏற்கனவே எனக்குச் சொல்லியிருந்தார்கள்.

ஆனாலும் துவக்கத்தில் பம்பினை வாங்கி அதைப் பயன்படுத்துகிற போதுதான் எனக்கான மார்புக் கிண்ணத்தையே நான் தேர்வு செய்ய முடிந்தது. அதனைப் பயன்படுத்தும் போது எனக்கு மார்பிலே அதிக வலியெடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. அப்படி வலிக்கான காரணத்தைப் புரிந்து கொள்வதற்காக விசாரித்த போது, மார்புக் கிண்ணத்தின் அளவு பொருந்தமாயில்லை என்றால் இப்படி வலியெடுக்கத்தான் செய்யும் என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன். அதற்குப் பின்பாக அந்த ஆரம்ப அளவீட்டை வைத்தே அடுத்தடுத்த அளவுகளில் கருவிகளை வாங்கி எனக்கான மார்புக் கிண்ணத்தையும், கருவியையும் கச்சிதமாக தேர்ந்தெடுத்துக் கொண்டேன். ஆனாலும் இப்போதெல்லாம் ஆன்லைன் கடைகளில் எல்லாவிதமான அளவீடுகளிலும் மார்புக் கிண்ணத்தோடு கருவிகள் சகஜமாய் கிடைக்கிறதே! ஆக, நீயும் பாலெடுத்து அவசர காலங்களில் உன் பிள்ளைக்குப் பாலூட்டுவதற்கான பம்பினைத் தேடிக் கொள்கிற போது இதையெல்லாம் மனதில் வைத்துக் கொண்டு பொருத்தமான ஒன்றை நீயே கண்டுபிடிக்க வேண்டும் மகளே!

அதற்குப் பிறகான நாட்களில் எனக்கான பருவகாலப் படிப்பும் தொடங்கிவிட்டது. அப்போது உனைவிட்டுப் பிரிந்து எனது படிப்பிற்காக ஆறுமணி நேரம் வெளியேறிச் செல்ல வேண்டியிருந்தது. அத்தகைய ஆறு மணி நேர இடைவெளியில் நீயோ இரண்டு முதல் மூன்று முறை பாலருந்தப் பழகியிருந்தாய். ஆகையால் நீ மூன்று முறை பாலருந்த வேண்டுமென்றால் அந்த அளவிற்கு நான் பாலைக் கரந்து பாட்டிலில் நிரப்பி வைத்துவிட்ட பின்பே படிக்கச் செல்ல வேண்டியிருந்தது. என்னால் முடிந்தவரை உனக்குப் புத்தம் புதிதான பாலினையே கொடுக்க வேண்டுமென்று தீர்மானித்திருந்தேன். ஆகையால் அதை நீண்ட நாட்களுக்கு முன்பே எடுத்துக் கலன்களில் சேமித்து வைத்தெல்லாம் புகட்டவில்லை. அன்றைக்கு எந்திரத்தால் என்ன கரந்தெடுக்கப்பட்டதோ அதையே குளிரூட்டியில் வைத்து அன்றைக்குள்ளகவே உனக்குப் புகட்டிவிடுவோம். எனவே உனக்குத் தேவையான பாலினைக் கரக்க அன்றாடமும் நான் மணிக்கணக்கிலே அமர்ந்து என் மார்போடு போராட வேண்டியிருந்தது.

உனக்குத் தாய்ப்பாலெடுத்துத் தான் புகட்ட வேண்டுமென்று நான் முன்னமே முடிவு எடுத்திருந்தமையால் நீ பிறந்த முதல் நாளிலிருந்தேகூட அப்படிச் செய்ய முடியுமென்று எனக்கு அறிவுறுத்தியிருந்தார்கள். அப்போதெல்லாம் பாலெடுக்கையில் மிகக் குறைவாகவே வெளிவரும். ஆனாலும் போகப் போக முதல் வாரத்தின் இறுதியில் மார்பில் பால்கட்டிக் கணக்கத் துவங்கியிருந்தது. இறைக்க இறைக்க ஊற்றெடுத்து வந்து கொண்டே இருந்தது. அப்போதிருந்தே என்னால் உன் தேவைக்கேற்ப பாலினையெடுத்து குளிர்சாதனப் பெட்டிலில் தேனியைப் போல சேகரிக்கவும் முடிந்தது. அப்போது சேகரித்த தாய்ப்பால் குவளையை எடுத்துக் உள்ளங்கையில் வைத்திருக்கும் போது அதன் சூடானது அப்போதுதான் பிறந்த பறவையின் அடிவயிற்றுக் கதகதப்பைப் போலவே இருக்கும். ஆனால் அதை அப்படியே எடுத்து குளிரூட்டியில் வைக்காமல் சிறிது நேரம் வெளியே காற்றாட வைத்து அந்த அறையின் வெப்பநிலைக்கு சமநிலைப்படுத்திய பின்பே வைக்க வேண்டும் என்றும் எனக்கு சொல்லப்பட்டிருந்தது.

குளிரூட்டியிலிருந்து வெளியெடுத்து பிள்ளைக்குப் பாலூட்ட வேண்டுமென்றாலும் அப்படியே எடுத்தவுடன் குளிரோடு உனக்குப் புகட்டிவிட முடியாது. அதன் குளுமை தீர சாதாரண தண்ணீரில் சிறிது நேரம் குவளையோடு போட்டு வைத்த பின்பே உனக்கு அதைப் புகட்டுவேன். ஆனால் இதை சூடு செய்தெல்லாம் புகட்டிவிடக் கூடாதென்ற அறிவுரை எனக்கு முக்கியமாக தரப்பட்டிருந்தது. ஒருமுறை குளிரூட்டியில் இருந்து அதை எடுத்து பச்சைத் தண்ணீரில் போட்டுவிட்டால், ஒன்று அதை அப்போதே பயன்படுத்திவிட வேண்டும். ஒருவேளை குழந்தை அப்போது குடிக்க மறுத்துவிட்டால் அப்படியே கழித்துவிட வேண்டியதுதான். அதனைப் பின்னாளில் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாமென மறுபடியும் குளிரூட்டியில் கொண்டு போய் வைத்துவிடக் கூடாது.

அதேசமயம் இரண்டு மார்பிலிருந்தும் ஒரே தடவையில் தாய்ப்பால் எடுக்கிறேன் என்றால் அதை ஒன்றாகவே நான் கலந்து வைத்துக் கொள்வேன். ஆனால் அதை ஒரு குவளையில் எடுத்துக் கொண்டு போய் தான் தனியாகத்தான் குளிரூட்டியில் சேமித்துக் கொள்வேன். அதனை ஏற்கனவே குளிரூட்டியில் எடுத்து வைத்திருக்கிற பாலில் கொண்டு போய் சேர்க்கவும் முடியாது. இப்போது ஏழு மணிக்கு மாறி மாறி இரண்டு மார்பிலும் எடுத்துக் கொள்கிறேன் என்றால் அதை ஒரே குவளையில் வைத்துக் கொள்ள முடியும். ஆனால் ஏழு மணிக்கு வலது மார்பில் எடுத்துவிட்டு மறுபடியும் ஒன்பது மணிக்கு வலதுபக்க மார்பிலேயே எடுத்தாலும்கூட இரண்டையும் தனித்தனியாகத்தான் நேரமிட்டு சேமிக்க வேண்டியிருக்கும்.

இப்படி ஒவ்வொருமுறை தாய்ப்பால் இறைக்கின்ற போதும் அதைத் தனித் தனியாகத் தான் குவளையில் தேதியிட்டு, நேரமிட்டு சேமித்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கும். அதேசமயம் பிள்ளைக்கு குளிரூட்டியில் இருந்து எடுத்து பச்சைத் தண்ணிக்குள் மிதக்கவிட்டு பின் கொடுக்கப் போகிறோம் என்றால் அச்சமயத்தில் இரண்டையுமே ஒன்றாகக் கலந்து புகட்டிக் கொள்ள முடியும். இதையெல்லாம் மிக நுட்பமாகப் புரிந்து கொள்ளவற்கும், குழப்பமின்றி பொறுப்பாகச் செய்வதற்கும் அப்போதெல்லாம் நானும் மிகவும் சிரமப்பட்டேன். ஆகவே தான் நீயும் சிரமம் கொள்ளக் கூடாதென்று இதையெல்லாம் நான் சொல்கிறேன்.

ஒவ்வொருமுறை தாய்ப்பாலை மார்பில் எடுக்கிற போது அதுவெல்லாம் ஒரேஅளவிலும் இருக்காது. ஒவ்வொருமுறையும் அளவுகள் மாறியபடியே இருக்கும். வலது மார்பில் குறைவாக வந்து இடதுபக்க மார்பில் அதிகமாக வரலாம் அல்லது ஒரே மார்பில் காலையில் குறைவாக சுரந்து மாலையில் அதிகமாகச் சுரக்கலாம். இப்படி இடது-வலது, காலை-மாலை, நாளை-மறுநாள் என்று ஒவ்வொரு பொழுதும் அதன் அளவும் தன்மையும் மாறிக் கொண்டேயிருக்கும். ஆகையால் பிள்ளைக்குப் பசிதீர புகட்டுவதற்கு ஒரேமுயற்சியில் ஓரமாய் அமர்ந்து தாய்ப்பாலை எடுத்து வைத்துவிட்டு படிக்கப் போய்விடவும் முடியாது. ஒருபோதும் எனக்கு அது சாத்தியமாகவும் இல்லை. சில நேரங்களில் எனக்கு அறுபது மில்லியளவுதான் வரும். பின்பு முப்பது, பத்தி மில்லி என்ற அளவில்கூட வந்திருக்கும். அப்போது வெறுமனே பத்து மில்லிதான் வந்திருக்கிறதென்றால் அதையும்கூட தனியாக குவளையில் நேரமிட்டு சேமித்து வைத்திருப்பேன்.

பொதுவாக பாலெடுத்து வெளியே வைக்கிற போது அதை நான்கு மணி நேரம் வரையிலுமே பயன்படுத்திக் கொள்ள முடியும். அதுவே குளிர்சாதனப் பெட்டியில் வைக்கிற போது ஏழு நாட்கள் வரையிலுமே உபயோகித்துக் கொள்ளலாம். அதேசமயம் பிரீசரில் வைத்தால் ஒருவருடம் முழுக்கவும் சேமித்துக் கொள்ள முடியும். ஆகையால் பொதுவாக பயணத்தின் போது நான் மார்பிலிருந்து எடுக்கையில் நாலு மணி நேரத்திற்கே பயன்படுத்த முடியும் என்பதால் வெளியே கொண்டு செல்வதிலும் எனக்குச் சிரமம் இருந்தது. அதேசமயம் குளிர்சாதனப் பெட்டியிலிருந்து வெளியெடுத்து சாதாரண தண்ணீரில் போட்டு இயல்பான வெப்பநிலைக்குக் கொண்டு வரப்பட்ட பாலினை ஒருமணி நேரத்திற்குள் புகட்டிவிட வேண்டும் என்பதையும் நான் மனதில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டியிருந்தது. அப்படி ஒருவேளை தாமதமாகிய பின்பு கொடுத்தால் தாய்ப்பாலில் இருக்கிற சத்துக்களெல்லாம் வெளியேறி வெறும் தண்ணீரைக் கொடுப்பதைப் போலவே தான் இருக்கும் என்பதையும் நான் அறிந்தே வைத்திருந்தேன்.

மாதக்கணக்கில் தாய்ப்பாலை சேமித்து வைத்துக் கொள்ள வேண்டிய சூழலில் அதற்கென கடைகளில் விற்கப்படுகிற தாய்ப்பால் சேமிப்புப் பைகளை வாங்கி அதில் என்னுடைய தாய்ப்பலை பத்திரப்படுத்திக் கொள்ள முடியும் என்பதை எனக்குச் சொல்லியிருந்தார்கள். அன்றைய பாலினை அன்றைன்றைக்கே புகட்டிவிடுவதால் அதற்கான தேவை எனக்கு ஒருபோதும் ஏற்பட்டதில்லை. அதேபோல மிக முக்கியமாக தாய்ப்பாலை எடுத்து சேமித்து வைக்கிற கலன்களை குளிரூட்டியின் முன்பக்கமாக வைப்பது என்றில்லாமல் கொஞ்சம் உள்ளே தள்ளி வைக்கிற போது எப்போதும் குளிரூட்டப்பட்டு பத்திரமாக இருக்குமென்று எனக்கு அறிவுறுத்தியிருந்தபடியால் அதையே நான் பின்பற்றினேன். ஆகையால் என்னுடைய தாய்ப்பால் சேகரிப்பு குளிரூட்டியில் தேவையின்றி வைக்கப்படுகிற பொருட்களையெல்லாம் முற்றிலும் நான் தவிர்த்திருந்தேன்.

பாட்டிலையும் பம்பினையும் சுத்தமாக்கிக் கொள்ள வேண்டியது எனக்கு அப்போதைய முக்கிய தேவையாயிருந்தது. உனக்குத் தாய்ப்பால் சரியாகக் கிடைப்பது ஒருபுறம் இருந்தாலும், அதனால் தேவையற்ற நோய்த்தொற்று வராமல் பாதுகாப்பதற்காகவும் நான் அதிகபட்சம் மெனக்கெட வேண்டியிருந்தது. இதைச் செய்வதற்கு கொதிக்கிற தண்ணீரில் குவளையை ஐந்து நிமிடம் போட்டு எடுத்தாலே போதுமானது என்ற அறிவுரையைத் தான் நான் இறுதிவரையிலும் பின்பற்றினேன். இதற்கென்றே மைக்ரோவேவ், ஸ்டெரிலைசர் போன்ற கிருமித்தொற்றை நீக்குகிற பொருட்களெல்லாம் கடைகளில் பல வண்ணங்களில் கிடைக்கத்தான் செய்கின்றன. ஆனாலும் வெறுமனே தண்ணீரைக் கொதிக்க வைத்து அதிலே பிளாஸ்டிக் பாட்டிலோ, அலுமினியக் குவளையோ எதுவாக இருந்தாலும் அதனைப் போட்டு தொற்றினை நீக்கிக் கொள்ள முடியும் என்பதே எனக்கு எளிதாகத் தோன்றியது. இதைத் தொடர்ந்தே எல்லாவற்றையும் என்னால் நம்பிக்கையோடு பயன்படுத்த முடிந்தது. இத்தகைய தொற்று நீக்குகிற வழக்கத்தை ஒருநாளைக்கு ஒருமுறையாவது கட்டாயத்தின் பேரில் நான் செய்து கொண்டிருந்தேன்.

உனக்கென பாலினை எடுப்பதற்கு இரவும் பகலுமென நீ பாலருந்தி முடித்துத் துயில் கொள்கிற இடைவெளியில் தனியே அமர்ந்து மூன்று நான்கு முறைகள் மார்பைப் பிழிந்து பாலை இறைத்துக் கொண்டிருப்பேன். ஒவ்வொரு முறையிலும் நான் முப்பது முதல் நாற்பத்தைந்து நிமிடங்கள் வரை முதுகுவலியுடனும், கால் தசைப்பிடிப்புடனும் அமர்ந்து இதைச் செய்ய வேண்டியிருந்தது. ஒவ்வொருமுறையும் பாலெடுக்கையில் ஒரே அளவில் எனக்குப் பால் வராது. சில வேளைகளில் பிள்ளைக்கென கையளவு மட்டுமே சுரக்க முடிந்திருந்த மார்பைத் திட்டிக் கோபித்தபடி தன்னந்தனியே அழுது கொண்டிருப்பேன். எனக்குப் பால் இல்லியே என்கிற ஏக்கம் முழுவதுமே அப்போது என்னைச் சூழ்ந்திருக்கும். என் பிள்ளைக்கான பாலை என்னால் கொடுக்க முடியலையே என்கிற குற்றவுணர்வு எனை நோகடிக்கும். அப்போதெல்லாம் நீ பால் கேட்டு அழுவாயே என்கிற அச்சத்தில் உன் பசிக்கான அழுகைக்குரலைக் கேட்பதற்கே நடுநடுங்கிக் கொண்டிருப்பேன்.

இத்தகைய சமயத்தில் எல்லாம் ஒருவேளை பம்ப் சரியில்லையோ என்றபடி வேறொன்றை மாற்றிக் கொண்டிருப்பேன். இப்படி மூன்று முறைக்கும் மேலாகவே இதைச் செய்திருப்பேன். ஆனால் இப்படித்தான் இயல்பாகவே பாலும் சுரக்கும் என்பதைப் புரிந்து கொண்ட பின்பு தாய்ப்பால் சுரப்பதை அதிகரிப்பதற்கு என்னவெல்லாம் செய்ய வேண்டுமோ அதையெல்லாம் தேடிச் செய்யத் துவங்கினேன். தாய்ப்பால் சுரக்குமென்று எதையெல்லாம் சாப்பிடச் சொல்லி அறிவுறுத்தினார்களோ அதையெல்லாம் எனக்குப் பிடிக்கும் பிடிக்காது என்கிற சுயவிருப்பத்தைத் தாண்டி எடுத்துக் கொண்டேன். கடைகளில் விற்கிற சத்துமாவுகள், பூண்டு, கருவாடு என்கிற எதையும் நான் முயற்சித்துப் பார்க்காமல் இருந்ததில்லை.

என் முயற்சியின் சர்வநிவாரணியாக பால் சுரப்பின் அளவும் தன்மையும் மாறியதை என் மார்பின் கணத்தாலே உணர முடிந்தது. இதை நான் பாட்டிலின் வழியே பாலினை எடுக்கிற போதெல்லாம் என் கண்ணாரப் பார்த்து ஆச்சரியத்தில் திகைத்துப் போனேன். அந்த சமயத்தில் ஒருநாள் முப்பது மில்லியளவு கரந்து கால் பாட்டில் வரும், மறுநாள் ஒரே பம்பில் நூற்றியிருபது மில்லி வரையிலும் வந்து பாட்டில் நிறையும். அப்போதெல்லாம் பால் நிறையச் சுரந்தால் மகிழ்வாகவும், குறைவாகச் சுரந்தால் அழுவதுமாக உணர்வுகளால் கொந்தளித்தபடியே இருப்பேன். என் உணர்வுகளை என்னால் கட்டுக்குள் கொண்டு வரவியலாத துன்பத்தில் அப்போது ஆழ்ந்திருந்தேன்.

ஒருவேளை தாய்ப்பால் குறைவாகச் சுரந்திருந்தால், ″உனக்குச் சரியாக மார்பிலிட்டு தாய்ப்பால் கொடுக்க முடியவில்லையே, நிறைவாக உனக்குப் பாலூட்ட நிறைய வேண்டுமே, நீ பசித்திருந்து வீட்டிலிருக்க நானோ உனை விட்டுப் பிரிந்து படிக்க வந்திருக்க கூடாதே, நான் சரியான அம்மாவாக இல்லியே″ என்றெல்லாம் புலம்பித் தவித்து இரவெல்லாம் அழுதபடி என்னையே நான் சித்திரவதை செய்து கொண்டிருப்பேன். ஒருகட்டத்தில் அழுதழுதே என் கண்ணீர்ப்பையும் வற்றிவிடவே இதையெல்லாம் இயல்பாகக் கடப்பதற்கு என்னையே நான் ஒருவிதத்தில் பழக்கிக் கொண்டேன். நீயும்கூட ஒரிடத்தில் எனது பிரச்சனையை உன்னளவில் புரிந்து கொள்ளத் துவங்கியிருந்தாய். அக்கணத்திலிருந்து இப்போது வரையிலும் உனக்கென வாழ்ந்ததைத் தவிர வேறெதையுமே நான் எனக்கென செய்ததேயில்லை மகளே!

உனக்குப் பாலிறைத்து பாட்டில் வைத்தே புகட்டுவதால் அதனது அளவுகள் யாவும் கண்ணாடியின் வழியே தெரிகிற போது எனக்கு எப்போது, எவ்வளவு தாய்ப்பால் சுரக்கிறதென்பதைக் கத்திசமாக கணிக்க முடிந்திருந்தது. நீயும் வளர்ந்து, உட்கார்ந்து, கையூன்றிப் பழகத் துவங்குற பொழுதில் எனக்கும் மார்பில் பால் சுரப்பது தணிந்து கொஞ்சமாக குறையத் துவங்கியது. அதற்கு நேரெதிர் திசையில் அப்போது தான் நீயும் விரும்பிக் குடிப்பது அதிகமாயிருந்தது. ஆகையால் ஆறு மாதகாலத்திற்குப் பின்பாக வருகிற இலையுதிர்கால பருவம் போல உனக்குப் போதாமையிருந்த உணவிற்காக ஒருமுறை தாய்ப்பாலும் மறுமுறை மாற்று உணவுமாக கொடுத்துப் பழக்கத் துவங்கினேன். அதிலிருந்து நானில்லாத பெரும்பாலான சமயங்களில் உனக்குச் செரிமானமாகிற மசித்த உணவாகப் பிசைந்து ஊட்ட பாட்டியும் முயன்றபடி இருந்தாள். அதேசமயம் இரவு நேரங்களில் முழுவதுமாக எனது மார்பிலிட்ட தாய்ப்பாலினால் உன் வயிற்றை நிரப்பியிருந்தேன். எவ்வழியிலாவது உனக்கான தாய்ப்பாலை நான் எப்பேர்ப்பட்டாவது மீட்டுக் கொடுத்துவிட வேண்டுமென்று அன்றாடம் நான் போராடிக் கொண்டுதான் இருந்தேன்.

பிரியத்திற்குரிய மகளே! நீயுமே இப்போது என்னைப் போலொரு அழகான பெண் தேவதையைப் பெற்றெடுத்திருக்கிறாய். மார்பில் பால் சுரந்து உன் பிள்ளைக்கு வயிறு நிறைந்த பின்னாலும்கூட பல நேரங்களில் உனக்கு மார்பிலே பால் நிறைந்து வரவும்கூடும். அதையெல்லாம் நீ அசந்து தூங்குகிற சமயத்தில் குழந்தை அழுகிற போது புகட்டிக் கொள்வதற்காக மார்பிலிருந்து எடுத்துச் சேமிப்பதற்கு கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். எப்போதேனும் சிறுவேலையென்று வெளியே செல்கிற போது பசிக்குப் புகட்டுவதற்கு நீ பாலெட்டு தேக்கி வைத்திருக்க வேண்டிய தேவையும் ஏற்படலாம் அல்லவா! அப்போதெல்லாம் இத்தகைய முயற்சிகள் உனக்குப் பலனளிக்கும் மகளே! ஆகையால் நீயும் மார்பிலிருந்து பாலெடுத்து வைத்துப் புகட்டுவதற்காக இனிமேல் பயிற்சியெடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

ஏனென்றால் பாட்டில் குடுவையில் பால் நிறைப்பதற்கு நீ அமருகிற போது நாளொன்றுக்கு நான்கு முறை பாலெடுக்கிறாய் என்றால் ஒருமுறைக்கு அரைமணி நேரம் வீதமாக குறைந்தபட்சம் நீ இரண்டு மணி நேரங்கள் அப்படியே அமர்ந்திருக்க வேண்டியிருக்கும். அப்போதுதான் பாலிறைக்கிற தூண்டல் உருவாகி பாட்டிலுக்கு பாலும் நிரம்ப ஆரம்பிக்கும். அப்படி அமருகிற போது முதுகிலே தசைபிடித்துக் கொண்டு வேதனை எடுக்கும். அப்போது சிசேரியன் செய்தவளாக இருக்கிற பட்சத்தில் அமருவதற்கே அதிகச் சிரமப்பட வேண்டியிருக்கும். மார்பெல்லாம் வின்னென்று வலிக்கும். அதையெல்லாம் பொறுத்துக் கொண்டுதான் மகளே இதையெல்லாம் நீயும் செய்ய வேண்டியிருக்கும்.

அப்படி மார்பிலிருந்து பாலெடுத்துவிட்டால் அடுத்ததாக மீண்டும் எப்போது பால் வருமோ அல்லது வராமலே போய்விடுமோ என்றெல்லாம்கூட பயம் வந்து தொற்றிக் கொள்ளும். ஒருவேளை அச்சமயம் பார்த்து பிள்ளை அழுதால் எப்படி மார்பில் போடுவது என்கிற குழப்பமும் வரலாம். அப்போது இதற்கெல்லாம் தீர்வாக பிள்ளையை மார்பிலிட்டு அமர்த்திவிட்டு அதற்குப் பின்னால் மீதமிருக்கிற பாலினைக் கறந்து சேமித்துக் கொள்ளலாம். மேலும் பிள்ளை ஒருபக்கம் பாலருந்துகிறாள் என்றால் இன்னொரு மார்பிலும் அதன் தூண்டலால் பால் நிறைந்திருக்கும் போது அந்தப் பக்கத்தின் வழியே பாட்டிலில் பாலினை எடுத்துக் கொள்ளலாம். அப்போது ஒருபக்கம் பிள்ளை குடிக்க குடிக்க இன்னொரு பக்கமும் தொடர்ந்து பால் நிறைந்து கொண்டே தான் இருக்கும். ஒருவேளை உனக்கு ஒரே பம்பிலேயே நிறைய பால் வேண்டுமென்றால் இரண்டு பக்கத்திலிருந்தும் ஒரே சமயத்தில் பம்ப் செய்யலாம். அவ்வாறு செய்கையில் பாலும் அதிகமாகவே சுரக்கும்.

ஒன்றை மட்டும் நீ நன்றாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் மகளே! அருகாமைக் கடைகளில் இருந்து பால்பவுடரை வாங்கி வந்து பாட்டில் கலந்து ஒரு நிமிடத்தில் குழந்தைக்குப் புகட்டிவிடலாம். ஆனால் மார்பு வலிக்க, அமர்ந்த நிலையில் கால் தசைபிடிக்கிற வேதனையும் தாண்டி, வருகிற குறைவான பாலுக்கும் சோர்ந்துவிடாமல், பலமுறை உட்கார்ந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சேகரித்து பிள்ளைக்குக் கவனமாக ஊட்டி வளர்ப்பதென்று மலையை உடைப்பதைவிட இன்னும் கடினமான வேலை. ஆகையால் என்னவானாலும் சரி, எப்பேர்ப்பட்ட நிலை வந்தாலும் சரி, தாய்ப்பாலைத் தவிர வேறெதையுமே தரமாட்டேன் என்கிற வைராக்கியத்தினால் நீ இருந்தாலொழிய இதெல்லாம் சாத்தியமே ஆகாது மகளே!

உன் தாய்ப்பாலை எடுத்து பன்னிரெண்டு மாதத்திற்குமாக நீ பிள்ளைக்குப் புகட்டுகிறாய் என்றால் இவ்வுலகில் நீ செய்தற்கரிய மகத்தான வேலையைத் தான் செய்து கொண்டிருக்கிறாய் என்பதை முதலில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். பாலினை எடுக்கையில் உன் மார்பின் தட்டையான காம்பில் விரிசல் விழும், பிள்ளை கடித்து காம்பெல்லாம் வலியெடுக்கும், பம்ப் செய்கிற போது உண்டாகிற வேதனையில் ஏன் தான் இதையெல்லாம் செய்கிறோமோ என்றெல்லாம் தோன்றும். ஆனால் இதையெல்லாம் தாண்டித் தான் நீயும் இதைச் செய்ய வேண்டியதிருக்கும். பறவை எச்சமிட்டு வளருகிற எந்த அரசமரமும் தன் சௌகரியமான இடத்திற்காக வளராமல் இருந்ததில்லை. பாறை விரிசல்கள், தூர்ந்த கிணற்றடிகள், மலையிடுக்குள் என்று அதன் விருட்சத்தைப் போலான மனதையே நீயும் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று தான் நானும் விரும்புகிறேன் மகளே!

இத்தகைய தருணங்களில் பால் வரவில்லை என்றால் ஏற்படுகிற மன அழுத்தத்தையுமே நீ சமாளிக்க வேண்டியதிருக்கும். பிள்ளையை நீ மார்பிலிட்டு புகட்டுகிறவரையிலும் எந்தப் பிரச்சனையுமில்லை. அப்போதெல்லாம் உனக்கு மார்பிலே எவ்வளவு பால் சுரக்கிறது, பிள்ளை எவ்வளவு பாலருந்துகிறார்கள் என்கிற எந்தச் சிந்தனையும் எழாது. ஆனால் பாட்டிலில் கறந்தெடுக்கிற போது மட்டும் வெளிப்படையாகவே மார்பிலிருக்கிற பால் பாட்டில் வழியே வந்து நமக்குப் புலனாகிற போது இவ்ளோ தான் நமக்கு மார்பில் பால் சுரக்கிறதா? இது மட்டுமே பிள்ளைக்கு எப்படிப் பத்தும்? போன்ற எண்ணங்களெல்லாம் தோன்ற ஆரம்பித்துவிடும். இச்சமயத்தில் நம் மீதே நம்பிக்கையை நாம் இழந்துவிடுவோம்.

ஆனாலும் இதுபோன்ற மனத்தடைகளிலிருந்து மீண்டு வருவதற்கு சமூக வலைதளங்களில் இப்போதெல்லாம் நிறையவே பெண்கள் குழுக்கள் இருக்கின்றன. அத்தகைய குழுக்களில் நாம் சேர்கிற போது அங்கிருக்கிற நம்மைப் போன்ற தாய்மார்களே நமக்கு நிறைய வழிகாட்டுவார்கள். அங்கே உரையாடுவதற்கும், கேள்விகள் கேட்பதற்கும் உனக்குத் தயக்கம் இருந்தாலும்கூட ஒவ்வொரு தாய்மார்களும் பதிவிடுகிற அவர்களது அனுபவங்களையெல்லாம் நீ படிக்கிற போது அதிலிருந்தே உனக்கான பதிலை நீ பெற்றுக் கொள்ள முடியும்.

ஆனாலும் தாய்ப்பாலூட்டுவதைப் பற்றிப் பேசுகிற மருத்துவமனைகளில் தாய்ப்பாலை மார்பிலிருந்து எடுத்துப் புகட்டுவதைப் பற்றியெல்லாம் சொல்லித் தருவதில்லை என்றே நினைக்கிறேன். இன்றைய நவீன வாழ்க்கை முறைக்கு ஏற்ப தாய்ப்பாலை முடிந்தவரையில் கொடுப்பதற்கான மாற்றுவழியை இன்னமும் மருத்துவமனைகளில் சிந்திப்பதாகத் தெரியவில்லை. இதையெல்லாம் உனக்குப் பாலூட்ட நான் எடுத்துக் கொண்ட சிரத்தையின் விளைவாகத் தான் சொல்கிறேன் மகளே!

பிரசவ வலியில் என்னை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்கிற போது அங்கே ″பிரஸ்ட் பீடிங் பிரண்ட்லி ஹாஸ்பிட்டல்″ என்று முன்னறையிலே குறிப்பிட்டிருந்ததைப் பார்த்திருக்கிறேன். அங்கே அவர்களாகவே வந்து அப்போதே உனை முகம் காணச் செய்தது, அருகாமையிலே இருக்க வைத்தது, அரை மணி நேரத்திற்குள்ளாகவே பாலூட்ட வைத்தது என்று எல்லா தருணங்களிலும் உதவியாக இருந்தார்கள். ஆனால் இத்தகைய அர்ப்பணிப்பான மருத்துவர்களும், செவிலியர்களும் எல்லா இடங்களிலும் இருப்பார்கள் என்றும் சொல்வதற்கில்லையே மகளே! பெரும்பாலும் மருத்துவமனைகளிலேயே பால் பவுடரை பரிந்துரை செய்கிற வழக்கம் அதிகரித்த வண்ணமாயிருக்க இதையெல்லாம் நீ நன்றாக மனதில் வைத்தக் கொள்ள வேண்டும்.

வெளிநாடுகளிலும், பெருநகரங்களிலும் தாய்ப்பால் ஆலோசகர் என்று தனித்த படிப்புகள், அதற்கென படித்தவர்கள், வேலை வாய்ப்புகள் எல்லாம் நிறையவே இருக்கின்றன. ஆனால் நாமிருக்கிற கிராமத்தில் இருந்தே அவர்களை அணுகுவதோ, அதன் மூலமாக ஆலோசனை பெறுவதோ உனக்கு வாய்ப்பில்லாமல் போய்விட்டது. இவர்களிடமெல்லாம் மெத்த படித்தவர்கள், பொருளாதார வசதியுள்ளவர்கள் மட்டுமே போய் பார்க்கிற அளவிற்கான சூழலில் தானே இப்போது இருக்கிறது.

ஒருவேளை இத்தகைய தாய்ப்பால் ஆலோசகர்கள் நீ பிரசவத்த அரசு ஆரம்ப சுகாதார நிலையத்தில் இருந்திருந்தால்கூட உனக்கும் உதவியாகத்தான் இருந்திருக்கும். ஆனாலும் அங்கே ஆறுமாதகால பயிற்சியில் படித்த மயக்க மருந்து மருத்துவர்கள், பிரசவிக்கிற மருத்துவர்கள் இருக்கையில் இப்படித் தாய்ப்பால் ஆலோசகர்களுக்கென்றும் பயிற்சியளித்த மருத்துவர்களோ செவிலியர்களோ பணியமர்த்தினால் இன்னும் நன்றாகத்தான் இருக்கும் என்று அங்கேயிருக்கிற மருத்துவர்கள் பேசுவதையும்கூட நான் பலமுறை கேட்டிருக்கிறேன். இதையெல்லாம் இனிமேல் மாறிவிடும் என்று நீயும் நானுமே நம்புவோம் மகளே!

டாக்டர் இடங்கர் பாவலன்