The pinnacle of lies

சிகையலங்காரம் செய்து
மாதமொரு முறை கரடித்தலையை
மயிற்பீலி போல
முகிழ்க்க வைக்கும்
ஓவியக் கரங்களும்

கறைபடிந்த ஆடைகளின்
அழுக்குகளை அச்சுறுத்தி
ஆற்றில் மிதக்கவிட்டு
முழு மனிதனாக நம்மை
ஊருக்குள் புழங்க வைக்கும்
மந்திரக் கரங்களும்

நாம் நாளும் தெருக்களில்
சேமித்து வைக்கும் துர்நாற்றங்களை
சக்கர வண்டிகளில்
கடத்திச் செல்லும்
ஊழியக் கரங்களும்

மழைக்கால சாக்கடையில்
தடுப்புகளில் நுழைந்து
சிறைப்பட்ட நீரை
விடுதலைச் செய்யும்
விநோதக் கரங்களும்

வீதியில் தவிக்கவிடும்
உறுப்பறுந்த காலணியை
அணி செய்து
காலுக்கு அழகு பார்க்கும்
அமைதியான கரங்களும்

மரணம் பூக்கும் வேளை
பிணநாற்றத்தை ஒளித்து வைக்க
மண்ணின் மார்பை
ஆயுதங்களால் அகழும்
ஆச்சரியக் கரங்களும்

நிரம்பி வழியும் கழிவறையை
வெறுமையாக்கி விட்டு
சுவாசப்பை நிறைய
நோய்களோடு வீடு திரும்பும்
புதிரான கரங்களும்

சவக்கிடங்கில்
வாசமிழந்துக் கிடக்கிற
உடல்களைப் பரிசுத்தப் படுத்தி

பத்திரமாக ஒப்படைக்கிற
பரிதாபக் கரங்களும்

நிகழ்த்திவரும்
சாதனையின் மறுபக்கத்தில்

வாய்வழி வெளியே தப்பிச்சென்ற
பகல் நேர உணவுகளும்

வியர்வையை விதைக்க
போதையில் மூழ்குவதால்
தள்ளாடும் குடும்பங்களும்

வாழ்வின் இறுதி வரை
நிழலாய் தொடரும்
புதிரான நோய்களும்

அற்ப ஆயுளில் முடிந்து போகிற
இளைய வாழ்வின்
உச்ச ரணங்களும்

மறைக்க முடியாத
வரலாறாய்…

பாலிலிருந்து நீரைப் பிரிக்கும்
அன்னப் பறவையாய்
சமூகத்தின் தூய்மைக்காக
அழுக்கில் புரளும்
இந்த அதிசயமானவர்கள்
இழிகுலத்தோர் எனில்

கழிவுகளை உற்பத்தி செய்து
இந்த மனிதர்களை அழுக்காக்கி களங்கப்படுத்துவோர்
மேலோர் என்பது
அவனியிலே வானளாவிய
பொய்யின் உச்சம்…