Vasanthdheepan

விளக்குகளின் வெளிச்சம்
எதிர்பட்டுக் கூச்சமெடுக்க
விழிகள் இருள்கின்றன
எரிபொருள் வாசனை
சுவாசத்தினை
திக்குமுக்காட்டுகிறது
நீல விளக்கின் ஒளிக்குள்
துயிலைக் குதப்பிக் கொண்டிருக்கும்
பேருந்தின்
சவக்கிடங்கின் கணப்பிற்குள்ளாக
இருக்கைகளில் யாவரும்
கியர் ஒடிபடும் சப்தம்
அயர்வினை அலமலங்கச் செய்கிறது
பிரேக்கிடும் போது
உயிரின் உள்ளீடு
பதறித் துடிக்க…
பாதுகாப்போ…
சந்தேகங்களாய் படபடக்கிறது
சாலையோர தாபாக்களின்
கிரீஸ் ரசம் மிதக்கும் நீரில்
டீ, காப்பி எனும் பானங்களாய்…
சூடு கமழ நேற்றைய புரோட்டாக்கள், சப்பாத்தி, பூரி என…
குவியல் குவியல்களாய்…
அடர் கசப்பினூடே
அந்த இரவு மோட்டல்களில்
நிலமோ வாழ்வோ இழந்து
தற்காலிகத் துக்கத்தை தின்று செரிக்க
கைத்துப் போனவர்கள்
ஏவலாட்களாய் திரிகிறார்கள்
சாலை மரங்களின் கீழாக
செயற்கை சிரிப்பும் நாறும் அலங்காரங்களும் மின்னிட
சாயம் போன சேலைக்காரிகள்
செல்லும் வாகனங்களை கைநீட்டி அழைத்தபடி….
துளித்துளியாய்
ஒளி சிதறச்.. சிதற
யாத்திரையின் அந்தம் நீள்கிறது
கறுத்த நெடிய பாதைகளுக்குள்.