சித்தாராவின் ‘மணமகள்’ சிறுகதை (மலையாளம்)  – ஆங்கில வழி தமிழ்  மொழிபெயர்ப்பு: மு. விஜயக்குமார்

சித்தாராவின் ‘மணமகள்’ சிறுகதை (மலையாளம்) – ஆங்கில வழி தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு: மு. விஜயக்குமார்




என் மகள் தற்கொலை செய்து கொண்டு இறந்து விட்டாள். எனக்கு இரவு பணியில் விலக்கு அளிக்க வேண்டுகிறேன். சலனமற்ற உதட்டோடும் உரைந்துபோன பார்வையுடன் முதலாளியின் முன் நின்றான் மார்க். அவன் மகள்தற்கொலை செய்துகொண்டாள். தன் சுயம் எனும் பக்கத்தை உலகிற்கு காட்டியிருந்தாள்.

முதலாளியின் ஆறுதலான வார்தைகளிள் அரேபிய சாயலாக வெளிபட்டது.

“ நான் திருமணம் செய்து கொண்டேன் எனது அயல் நாட்டு நுழைவு சான்றிதழை குடும்பம் சார்ந்த ஆவணமாக மாற்ற வேண்டுகிறேன்” என்ற கோரிக்கை சமர்பிக்கபட்டது.

அதான் (முஸ்லீம் சமூகத்தில் பொது தொழுகைக்கு அழைப்பது) அறிவிப்பு கடல் அலைபோல காற்றில் பரவியது. முதலாளி அருகில் உள்ள மசூதியில் கை – கால் சுத்தம் செய்வதற்கு கால தாமதம் ஆகும் , ஆகையால் மார்க் காத்துக்கொண்டிருந்தான்

பெத் வேலை செய்யும் மருத்துவமனையில் சலசலக்கும் மக்கள் மேகக்௯ட்டங்களா கலைந்நு சென்றனர். புர்கா அணிந்த பெண்கள் மட்டும் மந்திரவாதியைப்போல ௨லாவிக் கொண்டிருந்தனர், மற்றவர்கள் நாற்காலிகளின் மீது அமர்ந்து கொண்டு முக்காடு வழியாக கண்களை சுழற்றிக் கொண்டிருந்தனர்

பெத் மட்டும் தனியே தன் அறையில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தாள். மார்கை பொருத்த வரையில் பெத் சிற்றின்பம் கானும் ஒரு நேர்மையான பெண் போலதோன்றினாள், மேலும் கேள்விக்குறியைப் போல தலையைப்பின்னியுள்ள ஆப்ரிக்க பெண் தலைமை செயலாளரின் குணத்தால் மார்கின் வருகைக்கு திட்டவோ, கடிந்து கொள்ளவோ இல்லை.

பெத் ஐ வீட்டிற்கு அழைத்து செல்லும் போது தன் மகள் பற்றிய செய்தியை வெளியிட்டான். “எனக்கு தெரியும் “என்று. கண்கள் குளமாக ௯றினாள் பெத். அந்த கண்களிள் குற்ற ௨ணர்வு மறைந்திருந்தது. ஆணவம், பொறாமை, வெறுப்பு அனைத்தும் மாறி, மாறி தோன்றி மறைந்தது.

அவன் மனைவி, மகள் பாசத்தை ௨ணர்ந்த பெத் கோபக்கணல் போன்ற வார்த்தைகளை வெளியிட்டும், பதிலாக புன்முறுவல் மட்டுமே வெளியிட்டவாறு மார்கும் பயணம் செய்து கொண்டுடிருந்தனர். இவர்களின் ௨றவு பற்றி தெரிந்ததிலிருந்து அவன் மகள் அழுகை,பொறாமை போன்ற மன ௨ணர்வுகள் வெளியிடும் வாயிலாக கடிதத்தை பயன்படுத்தினாள்.

“என் மகள் அழகானபுத்திசாலி “என்ற இருமாப்புடன் மீண்டும் ஒருமுறை புன்னகை பூத்தான் மார்க்.அவன் மனதில் பாசம் என்ற ௨ணர்வு கரைபுரண்டு ஓடும் வெள்ள நீரைப் போல பாய்ந்து கொண்டிருந்தது,ஆனால் பெத் அமைதி மட்டுமே சுழலின் பிம்பமாக காட்டினாள்.மணமகளான அவள் வெள்ளை அங்கிக்குமேல் கருப்பு பர்தாவை அணிந்திருந்தாள்.அவளின் கண்கள் ஒளி இழந்து ,வாடிப்போன ௨தடுகளாக மாறியிருந்தது மாறாக மார்க் “காமம்” எனும் கடலில் மூழ்கியிருந்தான்.

அவனிடம் பல கேள்விகள் ௨ருண்டோடி, துளைத்து காயப்படுத்தியது தற்போதுள்ள சூழலில் நான் அவளை காதலிக்க முடியுமா? காமம் என்ற கடலில் திளைத்த பின்பும் அதன் மாய வித்தைகளை அனுபவித்த பிறகும் காதல் கொள்ள இயலுமா ? கனவில் வயல்வெளியில் சுற்றித் திரியும் பெண் போன்ற ௨டலமைப்பை கொண்டவளை காண்பேனா? அல்லது காதல், காமம், மரபு போன்றவை கழுகின் அலகுகளாக மாறி காயப்படுத்தமா? வீட்டிற்கு நுழையும் சமயத்தில் சாய்வுப்பாதை அருகே பெத்தை முத்தமிட்டான். இதற்கு முன் பலமுறை முத்தமிடாலும், அவன் மனைவி என்ற பெயரோடு இங்கு வருவது இதுவே முதல் முறை ஆகும்.

முன்பு பள்ளி விடுமுறை நாட்களில் அவன் மனைவி, மகள் அந்த அறையில் தங்கியிருந்தனர். மேலும் பெத்தின் பெட்டியும், பிற பொருட்களுகம் சிதரிக்கிடந்தது. அது ஒரு சிறிய அறை அறை ஒரு மூலையில் மலர் குவளை உள்ளது அது புதியதும் அன்றி பழையதும் அன்றி நடுத்தர பாணியிலான அறை,, திரைக்கு அருகில் ஒரு சிறிய கட்டில் உள்ளது, அவரது மகள் அறை மற்றும் கட்டிலைப் பற்றி பல முறை கூறியிருக்கிறாள்.

பெத் இந்த கட்டிலை ஞாபகம் இருக்கிறதா ? சிறிது குழப்பமான புன்னகையுடன் கேட்டான். மேலும் பெத் முன்பு செவிலியிய விடுதியில் இருந்து தப்பி , இங்கு அடைகலம் இருந்ததையும் நினைவு கூர்ந்தான். பெத் மார்கின் கட்டிலை நோக்கி நகர்ந்து சென்று தலை முன்னோக்கியவாறு அமர்ந்தாள். மேற்புற பர்தாவை களைந்து வெள்ளை நிற அங்கியை மட்டும் அணிந்திருந்தாள். குளித்து , ௨டைகளை மாற்றிய பின் சமையலரைக்கு சென்று இரண்டு குவளை பழச்சாறு கோப்பைகளுடன் பெத்தின் அருகே அமர்ந்தான் ஆனால் பெத் சிலையைப்போல அமர்திருந்தாள்.

என் மகளின் நினைவுகள் கடுமையான பாறைபோலவும், ௨றைபனியைப்போலவும் என் நினைவுகளிள்பதிந்துள்ளது என மனதின் நிலையை பிரதிபலித்தான் மார்க். அவள் “என் கடந்த, நிகழ்காலத்தின் தொகுப்பு”என்று ௨றுதியுடன ௯றினான் பழச்சாற்றின் மூலம் புத்துணர்ச்சி பெற்ற மார்க் மேற்கொண்டு பேச ஆரம்பித்தான். மார்கின் தோள்களைபற்றிய பெத்,” மார்க்..நிறுத்து” என்றாள். மார்கின் விசும்பலை காணாமல் மேற்கொண்டு அழ ஆரம்பித்தாள்..”இந்த குற்ற ௨ணர்வு என் வாழ்நாள் முழுவதும் என்னை கொல்லுமே! திருமணம் ஆன நபருடன் ௨றவு கொள்ளாதே என்று என் நண்பர்கள் என்னை எச்சரித்தனர்

வளர்ந்து கொண்டிருந்த மகள், முன்பும் இப்பொழுதும். முதிர்ந்தும் அல்லாத முதிர்ச்சியடைத பெண் போலவும் அல்லாத வளர்ந்து கொண்டுடிருந்தாள். பெண் என்ற அடையாளம் அவளின் ஒவ்வொறு கடிதத்திலும் பிரதிபலித்தாள். அவளின் வட்ட வடிவ முகம், தோள்கள், தளர்ந்த ௨தடுகள் என ௨டல் மட்டுமே வளர்ந்திருந்தது, தன் அப்பா எப்படியும் தன் குடும்பத்தோடு சேர்ந்து வாழவேண்டும் என்று ௯றிக்கொண்டிருந்தாள் என் கனவு ௨லகத்தின் அரசி, என் மகளே, என் இளமையை ௨யிர்பித்த மணமகளே. எல்லா தந்தையை போல அல்லாமல் அவளை பேதை, குழந்தைத்தனம் நிரம்பியவளாக மட்டுமே மார்க் பார்த்தான். இருவரின் ௨றவு தெரிந்த ௨டன் அவன் மனைவி பிரிந்து சென்றபோதும், இவள் மட்டும் தொடந்து மார்கோடு போராடிக்கொண்டிருந்தாள்

இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு கிடைத்த கடிதத்தை நினைவு௯ர்ந்தான் மார்க். அவன் இரண்டாவது திருமணம் செய்துகொண்டால், தற்கொலை செய்து கொள்வேன் என்று குழந்தைத்தனமான மிரட்டல் போல இருந்தது. கடிதம் முழுவதும் பெத் மேல் ௨ள்ள பொறாமை, கோபம், போன்ற மனவெழுச்சிகளை வெளியிட்டு எழுதியிருந்தாள் என் சிறிய பச்சைநிற ராட்சசியே, ௨ன் பொறாமை, கோபம், அனைத்தும் பெத்தின் ௨டம்பு, கட்டில், மூச்சு, கண்கள் என்று என் மீது மட்டுமே என்று நினைத்து பெத்தின் ௨டம்பு சிலிர்த்தது. மார்க் பெத்தை கட்டிக்கொண்டு அழுதான். அவளோ எல்லாம் சரியாகி விடும் என்றுஆறுதலாக௯றினாள். அவளின் கைகள் ௨டல் முழுவதும் படர்ந்து பரவியது இருவரின் அனைப்பில் ஒரு வெப்பம் ௨ருவானது.

மார்க் பெத்தின் மூலம் மீண்டும் அந்த வெப்ப ஜுவாலைகளை ௨ணர்ந்தான் முன்பு முதன்முதலாக பெத்தை பார்த்த கணம் ஒரு வெப்பம் இரத்த குழாய்கள் வழியே கடந்தைப்போல ௨டல் முழுவதும் பரவி பெருகியது. ௨டல் சற்று நடுங்கியது, காய்ச்சல் வருவது போல் அறிகுறி இருந்தது. பெத் ஒவ்வொரு அசைவிலும், மார்கின் ஆசைகள் கலந்த தொடுதலின் வழியே வெப்பத்தை ௨ணர்ந்தாள். என் கனவு ௨லகத்தின் அரசி, என் மகளே, என் இளமையை ௨யிர்பித்த மணமகளே மார்க் பெத்தை இருக்கமாக கட்டியணைத்தான். மேலும் மார்க் ஆசை, காமம் கலந்த வெப்பத்தை பெத்தின் ௨தடுகள் வழியே கடத்தினான். எங்கும் வெப்பம் பரவியது.

The Bride

Sithara S.

My daughter has died-my daughter has killed herself Sir, please exempt me from night duty.” Mark neither bowed down nor bit his lips before the penetrating glare of his boss this time. His daughter had died. She had affirmed her self- beyond what could be possibly expected from a 15-year-old girl.

The Boss offered a few consoling words in his Arabic-tinged English. “Sir, I got married today morning-at the Embassy. I would request you to consider switching me to a family visa.”

The adhaan reverberated around, announcing the time of prayer. The boss would now perform ablution before visiting the mosque nearby. It would be a long time before he returned. Shoving his hands into his pockets, Mark stood up

The jostling crowd in the hospital where Beth worked slowly began to disperse. Few black burkha-clad women were still hobbling on the verandah like enchantresses. Others simply sat on the chairs nearby, allowing only eyes to drift through their black veils.

Beth was alone in her room. A fair woman, or in Mark’s language, a sensual woman, who laid her face on the table. This time, Beth didn’t scold Mark, as she used to before their wedding, asking him why he had come there, only to be snubbed by the Head Nurse. The Head Nurse was an African woman who wore her hair knotted like question marks-a jealous spinster.

While Mark drove Beth home, he told her about the call he had received from his home about his daughter.

“I knew it.” Beth, who was silent till then, said softly. It could be guilt that hid in her narrow eyes. Not exactly guilt. Maybe, a tentative numbness. Though after a while, all the arrogance, jealousy, and resentment in her would resurface. She would start blaming Mark again for his fondness for his former wife and daughter Mark smiled softly while driving. His daughter also had similar traits. The jealousy of a 15-year-old girl. Her envy flowed in the form of ranting mails to Beth and weeping letters to her Papa ever since she learnt about their affair. “My daughter. My smart and beautiful little girl, Becky” Mark smiled again, affection overflowing in his mind.

Beth was silent with an unusual expression on her face. A bride wearing a black purdah over her white gown. Her rounded arms rested on her lap. Desiccated eyes and languid lips Even amidst all these happenings, Mark’s mind was engulfed by lust, as always. But…

“But now, would I be able to love her again, while lying satiated after each heaving and sinking sea of lust, gasping after each passionate moment of love-making? Would I ever dream of this woman with a rounded body that resembled a peasant woman? Would my love, lust and middle-aged fear of death turn eagle-beaks, unleashing and descending into myself?”

Entering the flat and shutting the door behind, Mark kissed Beth passionately in the darkness of the corridor. Although she had come here a few times before, this was her first visit as his wife.

Beth’s suitcases and other belongings were piled up in the room where once, during school vacations, his daughter used to stay with her mother. They were dumped there by Beth and her friends after the marriage contract was signed. It was a small room. A table with a bronze flower vase in one corner. A smell, neither old nor new, pervaded the room. A small cot near the curtains. After the daughter grew up, on every visit, she used to complain of how small the cot was.

“Do you remember this cot, Beth?” Mark has queried with a smile. Beth had absconded from the nurses’ hostel and had come here during her maiden visit. And then, it was to this small cot that Mark had carried Beth, without much resistance from her. Beth walked towards Mark’s bedroom, her head bent forward. She took

off her burkha and sat on the cot without taking off her white gown.

After taking a bath, and changing his clothes, Mark went to the kitchen, took two glasses of juice and came back only to see Beth sitting in the same posture. Sculpted like stone. Frozen like mist. “My daughter too, Mark sighed, is turning solid like a stone and frozen like the mist in my mind. Freezing and frozen, she is becoming my time present as well as my time past.”

Placing a glass on the side table, and relishing the other glass, Mark sat beside Beth on the cot. “Mark,” suddenly she leaned onto his shoulders with a whimper. “Stop it Becky…” Mark placed the empty glass on the table. His lips moved, as though, to say something. Without listening to him, Beth continued weeping. “This guilt will haunt me and kill me for the rest of my life. I should have listened to my friends’ warnings about not getting involved with a man with a grown-up daughter…”

Grown-updaughter-15-year-old girl. She is not a grown-up girl. Or she is too grown up a girl Yes, she was…she is.

She used to be a girl in all the letters she wrote ever since her childhood days. Each vacation when I saw her, her body alone had grown with her well- rounded legs, arms and languid lips. She always insisted that Papa come back home and stay with her. Poor girl. My little princess from the tales of Enchantresses. My daughter. The bride of Papa’s revived youthfulness. Like any father approaching middle-age feels about his daughter, Mark saw her always as innocent, but not always childlike, and yet as his mature and grown up baby When his affair with Beth set off ripples back home, his wife bore a canopy of apathy, resigning herself. And yet, this little princess continued fighting her fight. Even after he informed her of his decision to marry Beth, even after she failed in her attempts to dissuade him, she still continued fighting. She still does.

M ark remembered the letter he received from her some three or four days ago. It was a childish threat to end her life, if her papa married for the second time. It was a letter filled with jealousy, resentment and grudge against Beth, a letter nobody would take at face value, a letter filled with childish impishness. My little green-eyed monster. Her jealousy is all around me. In the air, on the cot, on Beth’s body, in my breath, eyes wide open…

Tightly hugging Beth. Mark wept bitterly, crying his heart out. “It is okay,” Beth said. Her caressing hands moved along Mark’s aching body. Her legs entwined his thighs. Mark was feeling the heat amidst the chill of his weeping.

Heat. Holding himself in the tight and warm hugs of Beth, Mark once again remembered the heat. Slowly, his veins felt the same heat he felt when Beth first shook hands with him near the basketball court. His body shivered a little. He ran his fingers on Beth’s body. His whole body was now roused in that shiver. Like, fever had come visiting. Beth’s fever. That same Beth, with her well-rounded and sensuous body, who burnt the embers of desire with each touch. The bride of my revived youthfulness. My little princess. My baby”

My daughter!

Embracing Beth’s body tightly, Mark spread the fire of affection and lust onto her lips, leaving them scorched.

Translated from the Malayalam story ‘Vadha’ by PRASAD PANNIAN

ஆங்கில வழி தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு: மு. விஜயக்குமார்

இசை வாழ்க்கை 69 : இசையென்ன சுதியென்ன லயமென்ன அறியேன் – எஸ்.வி.வேணுகோபாலன்

இசை வாழ்க்கை 69 : இசையென்ன சுதியென்ன லயமென்ன அறியேன் – எஸ்.வி.வேணுகோபாலன்



இசையென்ன சுதியென்ன லயமென்ன அறியேன் 
எஸ்.வி.வேணுகோபாலன்

கடந்த சில நாட்களில் இசை வாழ்க்கை குறித்த நேரடி உரையாடல்கள் வழக்கத்தை விடக் கூடுதலாக அமைந்தது மிகவும் தற்செயலான ஒன்று.

அன்புத் தங்கை ஆண்டாள் (நான் அவளுக்கு வைத்த பெயர் ராதா), தங்கள் மகள் திருமண அழைப்புக்காக அண்மையில் வீட்டுக்கு வந்திருக்கையில், இசை வாழ்க்கை தொடரை முடிக்கலாமா என்றேன். வாக்கியத்தை முடிக்குமுன்பே, ‘ஏன் அண்ணா, எதுக்கு…அதெப்படி…யார் விடுவாங்க உன்னை?’ என்று அடுக்கடுக்காக வந்த அவளது கேள்விகளும், அவளது முகத்தில் பளிச்சிட்ட ஏக்கமும் வாழ்நாள் மறக்க முடியாதது.

‘எலந்தப் பயத்த’ விட்டுடீங்களே சார் என்று எல் ஆர் ஈஸ்வரி கட்டுரையைப் படித்துவிட்டு மின்னஞ்சல் அனுப்பி அதன் தொடர் கடிதப் போக்குவரத்தில் மிக நெருக்கமான நட்பு பாராட்டும் கோவை லிங்கராசுஅவர்களும் தொடர் பற்றிக் கேட்டார். நேரில் பாராது மூன்றாண்டுகளாக அன்பு கொண்டாடும் கோவையின் மற்றுமோர் அன்பர் முருகானந்தம் கடந்த வாரம் நேரில் பார்க்கும்போது இசை வாழ்க்கை பற்றியே முதலில் பேசினார்.

அதன் அடுத்த சில நாளில் சென்னையில் ஒரு திருமண வரவேற்பில் பார்த்தபோது, சி ஐ டி யு தலைவர் தோழர் அ சவுந்திரராஜன் அவர்கள், இசை வாழ்க்கை தொடரைப் புத்தகமாக எப்போது தருவீர்கள் என்றே கேட்டார்.

இசை எல்லோரது வாழ்க்கையிலும் அவரவர் தேர்வு செய்யும் விகிதத்தில் கலந்திருக்கவே செய்கிறது. இசையே வாழ்க்கையாக இருப்போர், நம் வாழ்க்கையில் இசை நிரப்பித் தருகின்றனர்.

முருகானந்தம் அவர்கள் கோவையில் நான் சென்றிருந்த திருமண மண்டபத்திற்கே தமது கவிதை நூலோடு வந்து பேசிக்கொண்டிருக்கையில், மேலே மண்டபத்திலிருந்து அலைபேசி அழைப்பு வந்தது. அதுவும் இசை வாழ்க்கை அழைப்பு தான்.

அதற்குச் சற்றுமுன் தான் அருமையான ஒரு திரைப்பாடலைத் தனது இசைக்கருவியின் வழி செவிகளில் பொழிந்து கொண்டிருந்தார் நாதஸ்வரக் கலைஞர், என்னுள், வண்ணதாசனின் நடேசக் கம்பர் மகன் வந்து போனார். ஜெயபிரகாஷ் (அல்லது ஜெய்பிரகாசக் கம்பர்!)தான் அழைத்தது, ‘அந்தப் பாடல் வாசிப்பை அலைபேசியில் பதிவு செய்தீர்களே, எனக்கும் அனுப்புங்கள்’ என்று தான் அவரது அழைப்பு. இதைவிட இசை வாழ்க்கை வேறென்ன என்று ரசித்தார் முருகானந்தம்.

முழு பாடல் கூட அல்ல, இருக்குமிடத்திலிருந்து எழுந்து சென்று நாதஸ்வர இசைக்குழுவினர் அருகே அமர்ந்து தலையாட்டி ரசித்து, இரண்டாம் சரணத்தின் பிற்பகுதியிலிருந்து பாடல் நிறைவு பெறும்வரை தான் பதிவு செய்தது. முதல் நாள் அவரே சாக்ஸஃபோன் வாசித்துக் கலக்கினார் என்றார் மணவீட்டாரான தோழர் மோகன சுப்பிரமணியன்.

இளையராஜா – வாலி – ஜேசுதாஸ் – சித்ரா கூட்டணியில் விளைந்த மனதில் உறுதி வேண்டும் படத்தின், கண்ணா வருவாயா பாடலுக்குத் தங்கள் உடல் பொருள் ஆவி கொடுக்கத் துடிக்கும் கருத்துகள் நிரம்பித் ததும்புகின்றன யூ டியூபில்.

நேரடிக் காதல் பாடல் அல்ல, கண்ணா வருவாயா! நிறைவேறுமா என்ற கலக்கம், கூடிவிடாதா என்ற ஏக்கம், ஒன்று கலத்தலின் தாபம், அதன் நீட்சியான கனவுகளின் பரவச உச்சம். அதனால் தான், கவிஞர் மீராவைத் தேர்வு செய்கிறார். இரு கோடுகளில் வாலி எடுத்துக் கொண்டது ‘பாமா ருக்மணி இருவருமே அவன் ஒருவனுக்காக’ என்பது. இங்கே ராதையைக் கூட யோசிக்க முடியாது. கண்ணன் வரவேண்டும் என்பதல்ல பல்லவி, கண்ணா வருவாயா என்பது தான்!

கண்ணனின் நினைப்புக்கான குழலோசையும், துயரக் கனவுகளுக்கான வயலின்களும், இரண்டின் இடையே ஊசலாடும் நெஞ்சைத் தாங்கிப் பிடித்துத் தேற்ற அபாரமான வீணையும், இதயத் துடிப்புகளுக்கான அசத்தல் தபலாவுமாக ஓர் அற்புத இசைக்கோவையை வழங்கி இருக்கிறார் ராஜா. கண்ணனின் வசீகரக் கனிவு நாடகத்திற்கான குரலை ஜேசுதாஸ் பொழிகிறார் எனில், மீராவின் பரிதவிப்பும், மோகமும் ஓர் உருக்கமான மொழியில் இசையாகிறது சித்ராவின் குரலில்!

கேட்பவர் மன நிலையைப் பாடல் நிகழும் களத்தை நோக்கி ஈர்ப்பது கூட அல்ல, திரட்டுகிறார் ராஜா. இந்தப் பாடலை கோரஸ் குரல்களில் தொடங்குகிறார்! குழுவினரின் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ….ஹம்மிங், மீராவின் தனிமைத் துயரின் இருளை எதிரொலித்து வெளிச்சம் நோக்கி ஒரு குறும்பயணம் போல் அமைகிறது. அதன் நிறைவில் (மோர் சிங் கூட ஒலிப்பது போல் உணர முடிகிறது), தபலாக்கட்டு சதிர் போல ஒலித்து படிப்படியாக விலகி ஓய்ந்து பாடகிக்கு இடம் கொடுத்து நிற்கிறது.

கண்ணா வருவாயா என்ற பல்லவியின் முதல் வரியைத் தாளக்கட்டு இன்றித் தான் இசைக்கிறார் சித்ரா. ஒற்றை அழைப்பில் வருபவன் அல்ல என்பதால், தாளத்தோடு இயைந்து மீண்டும் அதே வரியை இசைக்கிறார் சித்ரா. அடுத்த வரியை மீரா கேட்கிறாள் என்று வாலி எழுதுகிறார், ‘மன்னன் வரும் பாதை மங்கை பார்க்கிறாள்’ என்று கண்ணன் வருகையை மேலும் எதிர்பார்ப்புக்கு உள்ளாக்குகிறார். எங்கே இருந்து எப்படி வெளிப்படுவான் கண்ணன் என்பதன் இலக்கியக் காட்சிப்படுத்தலாக அமைகிறது அவரது அடுத்த வரி: ‘மாலை மலர்ச் சோலை நதியோரம் நடந்து’.

பல்லவியில் ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும் அத்தனை சங்கதிகள்….. அதிலும், ‘மாலை மலர்ச்சோலை’ என்ற இரண்டு சொற்களில் அத்தனை மயக்க விசைகள் முடுக்குவார் சித்ரா. நதியோரம் என்பதில் அந்த யோ…அய்யோ, எத்தனை அழகாகத் தொடுப்பார், நடந்து என்பதில் அந்த உகரம் பல்லவியின் சிகரம், உண்மையில் மலையிலிருந்து ஒய்யாரமாக வேகத் தப்படிகள் போட்டுக் கீழிறங்கி வருவது போல் தான் இழைப்பார்கள் முதலில் சித்ராவும், பின் ஜேசுதாசும்!

முதல் சரணத்தை நோக்கிய ராஜ பாட்டையில், கோரஸ் ஒலிக்கிறது கண்ணா கண்ணா கண்ணா என்று உருக்கமாக! வீணை கனிவாகக் கொஞ்சம் நம்பிக்கை ஊட்டுகிறது, வயலின்களோ எச்சரிக்கையாக இரு, எச்சரிக்கையாக இரு என்று தேம்பித் துடிக்கின்றன. ஆவலுக்கும் கேவலுக்குமான உரையாடலாக இசைக்கருவிகள் இழைக்கும் காதல் நாடகத்தில், கண்ணன் வரவைப் புல்லாங்குழல் தான் மென்மையாக அறிவிக்கிறது. சுருளாகத் திரளும் கருமேகங்கள் போல் குழலிசை பரவ, காற்றில் பறக்கும் முடி கண்களில் பட்டுவிடாது, கைதொட்டு விலக்கி முகத்தை வருடிக் கொடுப்பது போன்ற மென்மையான ஹம்மிங் கொடுத்துச் சரணத்தைத் தொடங்கும் ஜேசுதாஸ், ‘நீல வானும் நிலமும் நீரும் நீயெனக் காண்கிறேன்’ என்பதில் காதலிக்கு சத்தியம் செய்து கொடுக்கும் காதலனின் மனத்தை பிரதியெடுக்கிறார் குரலில்!

‘உண்ணும்போதும் உறங்கும் போதும் உன்முகம் பார்க்கிறேன்’ என்ற இடத்தில் சித்ரா மீராவின் ஆற்றாமையை அழுத்தமாகப் பதிவிடுகிறார். வாலியின் சிருங்கார ரசனையில் எழுதப்பட்ட ‘கண்ணன் வந்து நீந்திடாது காய்ந்து போகும் பாற்கடல்’ என்ற வரியில் ததும்பும் காதல் உறவை ஜேசுதாஸ் பின்னிப் பிணையும் வண்ணம் பற்ற வைக்க, தன்னையே ஒப்புவிக்கக் காத்திருக்கும் மீராவின் விரகத்தை விவரிக்கும் ‘உன்னை இங்கு ஆடை போல ஏற்றுக் கொள்ளும் பூவுடல்’ வரியை சித்ரா எடுக்கிறார்.

அடுத்த இரு வரிகளில் இரண்டறக் கலக்கும் சங்கம அரங்கேற்றத்தில் காதலின் சங்கதிகளை இருவரையும் இசையின் சங்கதிகளாகச் சொல்ல வைக்கிறார் ராஜா, அதிலும், ‘சொர்க்கம் இதுவோ’ என்ற வரியில் தான் எத்தனை எத்தனை ரசவாதம்… ஜேசுதாஸ் இதயங்களைக் கரைத்துவிடுகிறார். அதுவும், ‘மீரா வருவாளா……’ என்று அவர் எடுக்கும் பல்லவியில் கண்ணனின் கள்ளக் குறும்பு நாடகமும் மனக்கண்களில் விரிகிறது.

இரண்டாவது சரணத்தை, சோகம் இழையோட ஒற்றை வயலினும், அதன் எதிரொலியாகக் கூட்டான வயலின்களும் மீண்டும் மீராவின் கலக்கங்களை பிரதிபலிக்க, வீணை ஒரு சமாதான சமரசத்தை எடுத்துப் பேசுகிறது. ஆனாலும், இதயத் துடிப்புகள் கூடி விடுகின்றன, சூழலின் பரிதவிப்பில். எனவே ராஜா தாளகதியை வேகப் படுத்த வேண்டி இருக்கிறது. தன்னன தன்னன தானத் தன்னன தன்னன தானத் தான தா….ன……னா என்ற மெட்டில் அமையும் இரண்டாம் சரணம், மஞ்சத்தில் கொஞ்சி மகிழ்ந்து குலாவும் இணைகளின் இன்ப விளையாட்டை வாலியின் துள்ளல் சந்தங்களில், சித்ராவும் ஜேசுதாசும் வழங்கும் ரசனை மிக்க குரல்களில் படைக்கிறது.

பாடலின் நிறைவுப் பகுதியில் உருளும் வேக தாபத்தை அன்று கோவை திருமண நிகழ்வில் ஜெயபிரகாஷ் இயன்றவரை நாதஸ்வரத்தில் வழங்க எடுத்த முயற்சி மறக்க முடியாதது.

ஜூன் 24, கவிஞருக்கும் மெல்லிசை மன்னருக்கும் பிறந்த நாள், என்ன கவித்துவ இசையான தற்செயல் ஒற்றுமை! சொற்களில் இருந்து இசை கிடைக்கிறது என்ற விஸ்வநாதன் அவர்களும், இசையாகவே கவிதை வார்த்துக் கொண்டிருந்த கண்ணதாசன் அவர்களும் தமிழ்த் திரை இசைக்கு வழங்கிச் சென்றுள்ள செல்வ நிதியம் அள்ள அள்ளக் குறையாதது.

ஏனோ கடந்த சில நாட்களாக, ‘கண்கள் எங்கே’ பாடலில் நெஞ்சம் கிறங்கிக் கிடக்கிறது. கர்ணன் படத்திற்கான இசையை மெல்லிசை மன்னர்கள் எம் எஸ் வி – டி கே ராமமூர்த்தி முற்றிலும் விரிந்த கற்பனை தளங்களுக்கு எடுத்துச் சென்று, காவிய முயற்சிக்கேற்ற இசைக்கருவிகளையும் வடக்கே இருந்து தருவித்து, இசைக்கலைஞர்களையும் வருவித்துப் படைத்திருக்கும் பாடல்கள் கால காலத்திற்குமானவை.

நாயகி, நாயகனை எண்ணி உருகுவது பற்றி இலக்கியங்களில் கொட்டிக் கொட்டி எழுதப்பட்டிருக்கிறது. தோழிகள் அவளைச் சீண்டி ரசித்துப் படுத்தும் பாடும், தோழிகள் அவளிடம் சிக்கிக் கொண்டு படும் பாடும் ஒரு வண்ணமயத் திரைச் சீலையில் மெல்லிசை மன்னர்களும், கவிஞரும் குழைத்துக் குழைத்துத் தீட்டிய சித்திரம் கண்கள் எங்கே நெஞ்சமும் எங்கே….

யாருமறியாத அந்திப் பொழுதில் தனக்குத் தானே பேசிக் கொள்ளும் பாவனையில் மென்மையாகத் தொடங்கும் பாடல், ஒரு பெருங்குழாம் புடை சூழப் பின்னர் கொண்டாட்ட கதியில் இசைக்கருவிகளின் கொண்டாட்டத் திருவிழாவாக மாறி விடுகிறது.

எம் எஸ் வி டைம்ஸ் இணையதளத்தில், பி சுசீலா குரலினிமையோடு, கோரஸ் ஹம்மிங் ஆக ஹா……ஹ…ஹா…ஹ ….ஹா…ஹ…ஹா… ஹ ….ஹா…ஹ…ஹா…ஹ …. என்று பாடல் நெடுக மெல்லிசை மன்னர்கள் பயன்படுத்தி இருப்பதை அத்தனை சிலாகித்து ராமன் என்பவர் சிறப்பாக எழுதி இருப்பார். வத்சன் எனும் மற்றுமோர் அன்பர் அதே பக்கத்தில், தாளக்கருவிகள் இன்றி சுசீலா பல்லவியின் முதல் அடியைப் பாடியதும் சிதார், சைலோஃபோன் உள்ளிட்ட கருவிகள் ஒலிப்பதையும், வீணையின் நாதம் இணைவதையும் உருகி எழுதி இருப்பார்.

‘கண்கள் எங்கே நெஞ்சமும் எங்கே, கண்ட போதே சென்றன அங்கே..’ என்ற பல்லவியை ஒரு கேள்வி பதிலாகத் தொடங்கும் நாயகி, சரணங்களிலும் தனக்குத் தெரிந்த கேள்விகளை எழுப்பித் தானே பதிலும் சொல்லியவாறு காதல் கொதிப்பை வெளிப்படுத்திக் கொண்டே இருக்கும் வண்ணம் கவிஞர் புனைந்திருப்பார்.

இந்த அருமையான பாடலை பி சுசீலா தொடங்கும் இடத்தில், பூம்பாதங்கள் தரைக்கு வலிக்குமோ என்று நடப்பது போல அத்தனை மென்மையான தாளக்கட்டு ஒலித்தும் ஒலிக்காதது மாதிரி அமைத்திருப்பார்கள் மெல்லிசை மன்னர்கள். பின்னர் தோழிகளின் ஹம்மிங் இணையவும் பாடலின் மொத்தத் தன்மையும் ஒரு கனவுலக நிகழ்வாகவே துள்ளாட்ட கதிக்கு மொழி பெயர்க்கப்பட்டுவிடும்.

பல்லவியில், ‘கால்கள் இங்கே மேனியும் இங்கே’ என்பதும் மெத்தென்ற குரலில் இசைக்கிறார் சுசீலா, ஆனால், அடுத்து, ‘காவலின்றி வந்தன இங்கே’ என்ற அடியில், கா என்ற நெடிலை நெடிதுயர்ந்து சங்கதிகள் இழைத்து மெருகூட்டி அந்த வரியின் தொடர்ச்சியில் ஒயிலான ஹம்மிங் சேர்த்து முடித்துப் பல்லவிக்குத் திரும்பும்போது பின்னணியில் கோரஸ் அபாரமாக வந்து கலந்து இழையோடி இன்பம் சேர்க்கிறது.

சரணங்களை நோக்கிய இசைக் கலவை ஒரு குதூகலக் காதல் களியாட்டத்திற்கான ஒத்திகை தான். அதிலும் கோரஸ் ஹம்மிங், இந்துஸ்தானி இசைக்கருவிகள் இணைந்து கிளர்த்தும் உணர்வுகள் மனத்தை வசப்படுத்தும். இரண்டாம் சரணத்திற்கு முன்பும் அதையே பயன்படுத்தி இருப்பார்கள் மெல்லிசை மன்னர்கள்.

சரணங்கள் இரண்டிலும் அருமையான வரிகளை லயத்தோடு தொடுத்திருப்பார் கவிஞர். அதிலும், முதல் சரணத்தில், ‘துணை கொள்ள அவனின்றித் தனியாகத் துடிக்கும், துயிலாத பெண்மைக்கு ஏன் இந்த மயக்கம்’ என்ற இடம் அபாரம். ஏன் இந்த மயக்கம் என்ற பதங்களை அத்தனை கிறக்கமாக இசைத்திருப்பார் சுசீலா. பாடல் முழுவதிலும் சிறப்பான நடிப்பை வழங்கி இருக்கும் தேவிகா இந்த வரிகளுக்கான பாவத்தை மிகவும் காத்திரமாகச் செய்திருப்பார். சரணத்தின் நிறைவிலும் சுசீலா ஹம்மிங் எடுத்து முடிக்க, கோரஸ் உடனே கலந்து விடுகின்றனர் அவரது பல்லவிக்கு ஈடு கொடுக்க!

இரண்டாவது சரணத்தில், ‘இனமென்ன குலமென்ன குணமென்ன அறியேன்’ என்ற வரியில் அறியாமையும், ‘ஈடொன்றும் கேளாமல் எனை அங்கு கொடுத்தேன்’ என்பதில் வெகுளித்தனமும் தெளிவும் ஒரு தினுசாகக் கலந்த குரலில் எடுப்பார் சுசீலா. சரணத்தின் நிறைவில் கோலாகல கொண்டாட்ட கோரஸ் மீண்டும் வந்து இணைந்து விடுகிறது. பின்னர் செவிகளில் ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கிறது.

சங்கதிகளும், ஏற்ற இறக்கங்களும், மென்மையும், அழுத்தமும் மாறி மாறி ஒலிப்பதுமான கடினமான பாடல் தான் இது, ஆனால் மிக இலேசாக இசைப்பது போல் வெளிப்படுத்தும் சுசீலா மொத்தப் பாடலையும் கட்டி ஆள்கிறார். பாடலுக்கான மொத்த உழைப்பையும் மேன்மைப்படுத்தும் வண்ணம் படமாக்கி இருப்பார் திரையுலக மேதை பி ஆர் பந்துலு.

கவிஞரும் மெல்லிசை மன்னர்களும் பெங்களூர் உட்லண்ட்ஸ் ஓட்டலில் அமர்ந்து மூன்றே நாட்களில் கர்ணன் படத்திற்கான பாடல்களுக்கான அடித்தளத்தை ஒருங்கிணைத்து முடித்தனர் என்று எழுதி இருந்தார் ஒருவர். இசை வாழ்க்கை வாழ்பவர்களுக்கு அது சாத்தியம் என்றே தோன்றுகிறது.

எண்ணற்ற எளிய மனிதர்களது வாழ்க்கையில் அவரவர் இன்ப துன்பத் தருணங்களில் எல்லாம் இசை நிறைந்திருக்கிறது. வெடிச்சிரிப்பிலும், மென் புன்னகையிலும் வெளிப்படும் இசை, கண்களில் திரையிடும் நீரிலும் கலந்திருக்கவே செய்கிறது. இசை, காற்றின் வடிவமும் வண்ணமுமாக உருவெடுக்கிறது. அதனால் தான் இசையே மூச்சாகிறது, இசை வாழ்க்கை வாழ்பவர்களுக்கு.

(இசைத்தட்டு சுழலும் ….)
கட்டுரையாளர் அலைபேசி எண் 9445259691
மின்னஞ்சல் முகவரி: [email protected]

பிரசவத்தில் மரணித்த ஒட்டியாணம்! (சிறுகதை) – மரு. உடலியங்கியல் பாலா

பிரசவத்தில் மரணித்த ஒட்டியாணம்! (சிறுகதை) – மரு. உடலியங்கியல் பாலா




நீதி தவறாத மதுரை மன்னனிடம், “முத்தழகி” எனும் அந்த
அழகிய பெண், தொடுத்த
விசித்திர வழக்கால் .. அன்று பார்வையாளர் கூட்டம் அலை மோதியது!
அரசன் கொலுமண்டபத்தில், நுழைந்ததும் ,மக்களின் சலசலப்பு அடங்கி பரிபூரண நிசப்தம் நிலவியது.
வழக்கமான அரசவை நடைமுறைகளுக்கு பின்…
அரசன் வழக்கு தொடுத்த
“முத்தழகி” மற்றும்,
குற்றம் சாட்டப்பட்ட அவள் தோழி “மலர்விழி” ஆகிய இருவரையும் அழைத்து..
“அம்மா முத்தழகி! உங்களது வழக்கு என்ன ?” என வாஞ்சையுடன் வினவ,.

அவளோ “மன்னர் மன்னா!
உயிருக்கு உயிராக பழகிய என் பக்கத்துவீட்டு தோழி மலர்விழி, அவள் உறவினர் திருமணத்துக்கு செல்லும் பொருட்டு,
என் வைர ஒட்டியாணத்தை , இரவல் வாங்கி சென்றாள்.
அடுத்தநாள் கல்யாண பலகார மூட்டையுடன், அதை திருப்பி கொடுப்பாள்.. என நான் ஆவலுடன் காத்திருந்தேன்!
ஆனால் இரண்டு மூன்று நாட்கள் ஆகியும் திருப்பி கொடுக்கவில்லை. நான் பயந்துபோய்..
அவளிடம் சென்று அதை திருப்பி கேட்டபோது அவள் என்ன சொன்னாள் தெரியுமா? மன்னா!” என்று கூறி விசும்பி விசும்பி அழ தொடங்கினாள். மன்னன் அவளை ஆசுவாசப்படுத்தும் பொருட்டு “அழாதே பெண்ணே! நீ சற்று அமைதியடை! “ஜிகர்தண்டா” வேண்டுமா? “பருத்திப்பால்” வேண்டுமா?”என்று அன்புடன் , (தன் முன்னோர் கண்ணகியின் வழக்கில் தவறு செய்து மாட்டிக்கொண்டது நெஞ்சில் பயமுறுத்தி, நினைவுறுத்த) அவளை சமாதானம் செய்ய முற்பட்டான்.

அவளும் இதுதான் நல்ல வாய்ப்பு என்று, “ஜிகர்தண்டாவே கொடுங்கள் மன்னா! சிறிது பனிக்கூழும் அதில் சேர்த்து கொடுக்க சொல்லுங்கள் அரசே!”என கூறி தன்னை அமைதி படுத்திகொண்டு…
அரண்மனை “ஸ்பெஷல்
ஜிகர்கர்தண்டாவை”
வாங்கி குடித்து, அதன் அலாதி சுவையால் ஈர்க்கப்பட்டு, இன்னும் ஒரு ரவுண்டு ஜிகர்தண்டா கேட்டு வாங்கி குடித்து… மெல்ல
பேசத்துவங்கினாள்!

“மன்னா! நான் இரவல் கொடுத்த ஒட்டியாணம்,
“பிரசவத்தின்போது இறந்து போச்சு!” என இவள் அபாண்டமாக பொய் கூறுகிறாள்! அது என் அப்பா எனக்கு ஆசையாக அணிவித்து அழகு பார்த்து, சீதனமாய் எனக்கு அளித்தது!”என கூறி, மேலும் ஜிகர்தண்டா அருந்தும் ஆசையுடன் ஒப்பாரி வைக்க, மேலும் இரண்டு ரவுண்டு ஜிகர்தண்டா கிடைக்க பெற்றாள்!

மன்னன் மெல்ல குற்றம்சாட்டப்பட்ட “மலர்விழி” பக்கம் திரும்பி, சற்றே கம்பீரமான குரலில் அவளை பார்த்து “முத்தழகி கூறுவது உண்மையா?? பொய் சொல்லாமல்,
நடந்த உண்மையை மட்டும் சொல்” என்று அதட்ட..
அவள் “ஆம்! மன்னா! அவள் கூறுவது உண்மைதான்! அவள் ஒட்டியாணம் பிரசவத்தில் இறந்துபோனது முற்றிலும் உண்மைதான்!
நாங்கள் அதை காப்பாற்ற எவ்வளவு முயற்சி எடுத்தும், பலனளிக்காது போனதால், தாயும் சேயும் இறந்து விட்டனர் மன்னா!!” என கூறி… இவளும் தன் பங்குக்கு,
ஜிகர்தண்டா கிடைக்கும் நப்பாசையில் ஒப்பாரி வைக்க தொடங்க…
மன்னன் கோபம் கொப்பளிக்க “என்ன சொல்கிறாய்! ஒட்டியாணம் கர்ப்பம் அடையுமா? பிள்ளை பேற்றில் இறந்து விடுமா? என்ன உளருகிராய்! உண்மையை சொல்!” என கடுமையாக கோபத்தில் கர்ஜித்தான்!.

மெல்ல அவள் நடந்த முழுக்கதையையும் விவரிக்கிறாள்,”மன்னா! நடந்தது அனைத்தையும் கூறி விடுகிறேன்.,. தாங்கள் பொறுமையாக கேட்டு நல்ல தீர்ப்பை வழங்குங்கள்!…
மூன்று மாதங்களுக்கு முன்..
எங்கள் வீட்டின், பெரிய வெள்ளி தாம்பூல தட்டு ஒன்று
திருடு போய்விட்டது!
எவ்வளவு தேடியும் கிடைக்கவில்லை. அதை முத்துதான் திருடினாள் என்று,
அதை அவள் விற்று காசு பெற்ற பொற்கொல்லன் மூலம் அறிந்துகொண்டேன்! நேரடியாக இதைப்பற்றி கேட்டு, என் சிநேகிதியை அவமானப்படுத்த எனக்கு விருப்பமில்லை! என்னைவிட வசதி படைத்த அவளுக்கு பாடம் புகட்ட ஒரு உபாயம் செய்தேன்!

அவளிடம் ஒருநாள் “என் செப்புக்குடம் ஓட்டை விழுந்து விட்டது, உன்னிடம் உபரியாக ஒரு குடம் இருந்தால் இரவல் கொடேன் “என்று நான் கேட்க, அவளும் உதவினாள். ஒரிரு நாட்கள் கழத்து, அவளிடம் சென்று “முத்து! ஒரு ஆச்சர்யம் பாரேன், நேற்றிரவு உன் குடம் அழகிய குட்டிக்குடம் ஒன்றை குட்டி போட்டது! இந்தா உன் குடமும் அதன் பளபளக்கும் குட்டியும் ” என்று நான் கொடுக்க, பேராசைக்காரியான அவள் ….”குடம்கூட குட்டி போடுமா? என்பதை பற்றி யோசிக்காமல், தனக்கு ஒரு பொருள் இலவசமாக கிடைக்கும் நப்பாசையில்,
அப்படியே இரண்டு பொருளையும் சந்தோஷமாக வாங்கிக்கொண்டாள்.

இப்படியே,
நானும் ,
பித்தளை அண்டா,
வெள்ளி குடம்,
வெள்ளி கிண்ணி, சந்தன பேலா,
என,சிலபல பொருட்களை இரவல் வாங்கி, அவை
குட்டிபோட்டதாக கூறி,
ஒவ்வோரு, பாத்திரத்துடனும் அது குட்டிபோட்டதாக, அதனுடன் ஒரு சிறு பாத்திரத்தையும் சேர்த்து திருப்பி கொடுக்க…
அவள் என் செய்கையால்
சந்தோஷித்தாள்!!

அவளுக்கு பாடம் புகட்ட இதுதான் சரியான நேரம் என எண்ணி,
விலை உயர்ந்த அவள் ஒட்டியாணத்தை இரவல் கேட்டேன்! அவளும், ஒரு விலை உயர்ந்த குட்டி ஒட்டியாணம் கிடைக்கும் என ஆசைப்பட்டு அதை கொடுத்தாள்! நான் ஒரிரு நாட்கள் கழித்து,
“அது பிரசவததின்போது இறந்து, மறைந்து விட்டது!” என்று கூறி அவளுக்கு சரியான பாடம் புகட்டினேன் மன்னா!
அவள் ஒட்டியாணம், என்னிடம்தான் உள்ளது! அதை உங்களிடம் திருப்பி கொடுத்து விடுகிறேன் அரசே!” என முழு சம்பவத்தையும் கூறி முடித்தாள்!

மன்னன் “முத்தழகி!
நீ பணக்காரியாய் இருந்தும், உன் அன்பு தோழியை ஏமாற்றி, அவள் வெள்ளித்தட்டை திருடியது…
முதலாவது பெரிய குற்றம்!
அடுத்து, உன் பேராசையால், “குட்டிபோட்டது” என அவள் கொடுத்த சாமான்களை, பேராசையால்
பிறர் பொருளுக்கு ஆசைப்பட்டு வாங்கி கொண்டது, இரண்டாவது பெரிய குற்றம்!
நியாயமாக பார்த்தால ,உன்னை சிறையில் அடைக்க வேண்டும்!
நீ பெண் என்பதாலும், இது உன் முதல் குற்றம் என்பதாலும்.. உன்னை மன்னிக்கிறேன்!

மலர்மிழி!
உன் வெள்ளித்தட்டை
திருடியதற்கு, அபராதமாக அந்த ஒட்டியாணத்தை நீயே வைத்துக்கொள்ளலாம்!”
என்று தீர்ப்பு கூற,
இப்போது மலருக்கு
“டபுள் ஸ்பெஷல் ஜிகர்தண்டா”
வழங்கப்பட்டது!!

Dr.K.Balasubramanian.MD
11,ARUNAGIRI ST,
VALASARAVAKKAM
CHENNAI..600087
MOBILE..9382876968.

நூல் அறிமுகம் : கே. நல்லதம்பியின் ’அத்தர்’ (புதிய சாத்தியங்களின் திசையில் கட்டுரை) – பாவண்ணன்

நூல் அறிமுகம் : கே. நல்லதம்பியின் ’அத்தர்’ (புதிய சாத்தியங்களின் திசையில் கட்டுரை) – பாவண்ணன்



புதிய சாத்தியங்களின் திசையில்

பாவண்ணன்

கலைப்படைப்புகள் என்பவை, வாழ்வில் ஒரு சின்னஞ்சிறிய தருணத்தை காலமெல்லாம் ஆழ்மனத்தில் எண்ணற்ற திசைகளில் விரித்துவிரித்து, அந்த உணர்வில் என்றென்றும் திளைக்கவைக்கின்றன. மெல்ல மெல்ல அவை படிமங்களாக உருமாறி ஆழ்மனத்தில் புதைந்துவிடுகின்றன. இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் எழுதப்பட்ட பல சங்கப்பாடல்கள் அத்தகு தருணங்களால் நிறைந்தவை. இன்று அந்த இடத்தை கவிதைகளும் சிறுகதைகளும் நாவல்களும் உருவாகி நிரப்பிக்கொண்டிருக்கின்றன. கவிதையில் அத்தருணம் ஒற்றை வைரக்கல்லாக அமைந்திருக்கிறது. சிறுகதையில் அத்தருணம் ஓர் அணிகலனில் பதிக்கப்பட்ட வைரக்கல்லாக ஒளிவீசுகிறது. நாவலில் அதே தருணம் ஒரு பெரிய நகைப்பெட்டிக்குள் மின்னும் வைரநகையாக சுடர்விடுகிறது.

ஒரு தருணத்தின் பல்வேறு சாத்தியங்களை சிறுகதைகள் தொடர்ந்து முன்வைத்தபடி இருக்கின்றன. கருணையின் ஒரு முகத்தை கு.அழகிரிசாமியின் ’ராஜா வந்திருக்கிறார்’ சிறுகதை முன்வைக்கும்போது தி.ஜானகிராமனின் ’சிலிர்ப்பு’ மற்றொரு முகத்தை முன்வைக்கிறது. அதே கருணையை சுந்தர ராமசாமியின் ’கோவில் காலையும் உழவுமாடும்’ ஒரு விதமாகவும் ஜெயகாந்தனின் ’இது கருணையினால் அல்ல’ வேறொரு விதமாகவும் முன்வைக்கிறது. ஒரு சிறுகதையில் ஒரு தருணத்தைச் சுற்றி நம்பத்தகுந்த முறையில் விதவிதமான பின்னணியை உருவாக்கும்போது, அது உடனடியாக வாசகர்களின் கவனத்தை ஈர்க்கிறது. அவ்விதத்தில் சமீபத்தில் வாசக கவனம் பெற்ற தொகுதி நல்லதம்பியின் அத்தர்.

இத்தொகுதியில் ஆறு சிறுகதைகள் உள்ளன. ஒவ்வொரு கதையிலும் ஒரு புதிய கோணத்தை உருவாக்குகிறார் நல்லதம்பி. கதைகூறும் முறைகளில் ஒரு புதிய சாத்தியத்தை சோதித்துப் பார்க்கிறார். அதன் விளைவு என்ன என்பதைப்பற்றி அவர் விவரிக்கவில்லை. மரபான வாழ்க்கைமுறை நகர்ந்து நகர்ந்து இன்றைய புதிய வாழ்க்கைமுறைக்கு வந்துவிட்டது. நகரும்தோறும் அதற்கே உரிய சிக்கல்களோடும் விரிவோடும் சவால்களோடும் சமரசங்களோடும் விரிவாகிக்கொண்டே போகிறது. வாழ்நாள் முழுதும் ஒரே தெருவுக்குள், ஒரே வீட்டுக்குள் என வாழ்ந்த கடந்த காலத் தலைமுறையினர் மறைந்துவிட்டனர். இன்றைய தலைமுறையினருக்கு உலகத்தின் பல்வேறு கண்டங்கள் பல்வேறு தெருக்களாக மாறி மானுட நடமாட்டத்துக்கு இசைவான களங்களாக மாறி நிற்கின்றன.

இந்தச் சவால்களும் சமரசங்களும் மரபான கண்களுக்கு சிற்சில சமயங்களில் ஒவ்வாமையை அளிக்கலாம். வெறும் கற்பனையாகத் தோன்றலாம். உதறிவிட்டுச் செல்லவும் முற்படலாம். ஆனால் நாம் கண்களை மூடிக்கொள்வதாலேயே நம் முன் அவை இல்லை என மாறிவிடுவதில்லை. அவற்றை அறிந்துகொள்வது என்பது வாழ்வின் போக்கைப் புரிந்துகொள்ள உதவும். நல்லதம்பிக்கு அத்தகு ஆர்வம் இருப்பதை அவருடைய சிறுகதைகள் வழியாகப் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது.

தமன் நெஹரா என்பது மலேசியப்பகுதியில் அமைந்திருக்கும் பழைமையான மழைக்காடு. உலகத்தின் பல்வேறு பகுதிகளிலிருந்தும் சுற்றுலாப்பயணிகள் வந்து செல்லும் இடம். வேலை நெருக்கடிகளில் சிக்கித் தவிப்பவர்களுக்கு இளைப்பாறிச் செல்ல பொருத்தமான இடம். அந்தக் காட்டின் பெயரையே தலைப்பாகக் கொண்டு நல்லதம்பி ஒரு சிறுகதையை எழுதியிருக்கிறார். இருவேறு திசையிலிருந்து இருவேறு பின்னணியைக் கொண்டு நடுவயதையொட்டிய ஓர் ஆணும் ஒரு பெண்ணும் அங்கே சந்தித்துக்கொள்கிறார்கள். நெருக்கமாகப் பேசிக்கொள்கிறார்கள். ஒன்றாகவே மலையேற்றம் செல்கிறார்கள். காட்டில் சுற்றுகிறார்கள். ஒரே அறையில் தங்குகிறார்கள். எவ்விதக் குற்ற உணர்ச்சிக்கும் இடமில்லாத வகையில் உறவில் ஈடுபட்டுத் திளைத்து மகிழ்ச்சிகொள்கிறார்கள். ஒருவரைப்பற்றி இன்னொருவர் விசாரித்துத் தெரிந்துகொள்வது கூடாது என்னும் புரிதலோடு தழுவி விடைபெறுகிறார்கள்.

ஒரே ஒரு கணம். சில அடி தொலைவு நடந்து சென்ற பிறகுதான் இருவருக்குமே அந்தப் பிரிவின் எடை என்ன என்பது புரிகிறது. விடுதலறியா விருப்பொன்று தம் நெஞ்சில் உறங்குவதை அவர்கள் முதல்முதலாக உணர்ந்து தவிக்கிறார்கள். மறுகணமே ஒருவரையொருவர் திரும்பிப் பார்த்துக்கொள்கிறார்கள். ஓடிவந்து மீண்டும் தழுவிக்கொள்கிறார்கள். விடுவது யார், விடுவித்துக்கொள்வது யார் என்பதை முடிவு செய்யமுடியாமல் தழுவிய நிலையிலேயே உறைந்து நிற்கிறார்கள். சிறுகதையை அக்கணத்தில் முடித்துவிடுகிறார் நல்லதம்பி.

ஊசிமுனை அளவு மட்டுமே சாத்தியம் கொண்ட ஒரு கணத்தைத் திரட்டித்திரட்டி ஒரு காட்சியை உருவாக்கியிருக்கிறார் அவர். நவீன உலகைச் சேர்ந்த இருவரை பழைமை வாய்ந்த காடொன்று இணையென நிறுத்திவிடுகிறது. அத்தருணத்தின் சாத்தியம் சிலருக்கும் விசித்திரமாகத் தோன்றலாம். சுவாரசியத்துக்காக இட்டுக்கட்டிய புனைவாகவும் தோன்றலாம். ஆனால் காடு என்பதை குறிஞ்சித்திணை என்று வரையறுத்து, புணர்தலும் புணர்தல் நிமித்தமும் என அந்நிலத்தின் ஒழுக்கத்தையும் வரையறுத்து வைத்திருக்கும் நம் இலக்கணம் தமன் நெஹராவின் சந்திப்பை இயல்பான ஒன்றே என்னும் புரிதலை நோக்கிச் செலுத்துகிறது.

தொகுதியின் மற்றொரு சிறந்த சிறுகதை பிங்க் அண்ட் ப்ளூ. நிறைவேறாத ஒரு காதலின் கதை. அதை மரபான வழியில் சொல்லாமல் புதுப்புது உத்திகள் வழியாக அந்தக் காதலை முன்வைக்கிறார் நல்லதம்பி. குளத்தங்கரை அரசமரம் சொன்ன கதையைப்போல, ஆதியும் அனுராதாவும் சந்தித்ததையும் பழகியதையும் காதல் கொண்டதையும் கனவுகள் கண்டதையும் அவர்கள் அடிக்கடி சந்தித்துக்கொண்ட காவிரிக்கரை சொல்கிறது. ஸ்ரீரங்கப்பட்டணமும் ஒலிம்பியா டாக்கீஸும் கரீஷ்மா ரெஸ்டாரண்டும் சர்வசுகந்திமரமும் லலிதா பேலஸ் ஓட்டலும் அடுத்தடுத்து சொல்கின்றன. அவர்கள் ஒருவரையொருவர் அறிந்துகொள்ள ஏதோ ஒரு வகையில் காரணமான சரோஜாவும் சொல்கிறாள். இப்படி துண்டுதுண்டான வாக்குமூலங்கள் வழியாக விவரிக்கப்படும் காதல்கதை, இந்த உலகமே அறிந்த வழக்கமான கதைதான். அந்தக் காதலனும் காதலியும் பல ஆண்டுகள் கழித்து சந்தித்து உரையாடுவதிலும் அப்போது காதலி முன்வைக்கும் கோரிக்கையிலும்தான் ஒரு புதுமை அடங்கியிருக்கிறது. அப்படி ஒரு தருணத்தின் சாத்தியத்தை நல்லதம்பி கட்டமைக்கிறார்.

பெற்றோரின் சொல்லுக்குக் கட்டுப்பட்டு ஆதியின் காதலைத் துறந்து திருமண வாழ்க்கையை ஏற்றுக்கொண்ட அனுராதாவுக்கு துரதிருஷ்டவசமாக குழந்தைப்பேறு இல்லை. சிறிது காலம் மனமுடைந்து சோர்வில் மூழ்கி, பிறகு வேறொரு பெண்ணுடன் திருமண வாழ்க்கையைத் தொடங்கிய ஆதிக்கு இரு பிள்ளைகள் இருக்கிறார்கள். இருபது ஆண்டுகள் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொள்ளாமலே ஓடிவிடுகின்றன. அப்போதுதான் இருவருக்கும் பொதுவான தோழி வழியாக செய்தியை அனுப்பி ஆதியைச் சந்திக்கிறாள் அனுராதா. அனு என்றும் அனுமா என்றும் கிளர்ச்சியோடு ஒரு காலத்தில் ஆதியால் கொஞ்சப்பட்ட அனுராதா. இயற்கையான வழியில் குழந்தைப்பேற்றுக்குச் சாத்தியமில்லை என்கிற நிலையில் மாற்றுவழிகளை நாடிச் செல்ல அவளுடைய கணவன் இசைவளிக்கிறான். ஆனால் மருத்துவரீதியான மாற்று வழிகளில் குழந்தைப்பேற்றை அடைய விருப்பமில்லாத அனுராதா, காதலிக்கும் காலத்திலேயே குழந்தைகளைப்பற்றிய கனவுகளை முதன்முதலாக விதைத்த ஆதி வழியாகவே அந்தப் பேற்றை அடைய விரும்புகிறாள். அவளுடைய சந்திப்பின் நோக்கமே அதுதான். அந்தக் கோரிக்கைதான் கதையின் புதிய சாத்தியத்தை உருவாக்குகிறது.

கதையின் தலைப்பான பிங்க் என்பதும் ப்ளூ என்பது நிறங்களின் பெயர்கள் மட்டுமல்ல. காதலர்கள் தம் காதல் வாழ்வில் பிறக்கப்போகும் குழந்தைகளுக்குச் சூட்டுவதற்காகத் தேர்ந்தெடுத்து சொல்லிச்சொல்லி மகிழ்ந்த பெயர்கள். அவர்கள் இணையாததால், அந்தப் பெயர்களைச் சூட்டுவதற்கான தேவையும் உருவாகவில்லை. இறுதிக்கணத்தில் அனுராதா ஆதியிடம் முன்வைக்கும் கோரிக்கை அந்தத் தேவை முற்றிலுமாகக் குலைந்துவிடவில்லை என்பதை உணர்த்துகிறது.

இரண்டு கதைகளும் பாத்திரங்கள் ஒரு முக்கியமான கேள்வியை எதிர்கொள்ளும் கணத்தில் முடிவடைகின்றன. எவ்விதமான முடிவை நோக்கி அவர்கள் செல்லப்போகிறார்கள் என்பதைக் குறிப்பிடவில்லை. அந்த விடைகள் ஒரு வாசகனுக்கு எவ்விதத்திலும் முக்கியமில்லை. அதே சமயத்தில் திருமண உறவு சார்ந்த பார்வையும் சிக்கலும் இன்றைய தலைமுறையிடம் மாறியிருப்பதை உணர்ந்துகொள்வது மிகவும் முக்கியம். அந்த சாத்தியத்தையே இக்கதைகள் நமக்கு வழங்குகின்றன.

மரபான கதைச்சட்டகத்துக்குள் அமைந்திருக்கும் ’அத்தர்’, ’ஆல்பர்ட் காமுவின் அவுட்சைடர்’ கதைகளும் வலிமையான சித்தரிப்புகளைக் கொண்டுள்ளன. ஆழ்மனத்தில் நிறைந்திருக்கும் காதலின் படிமமாக வாசனைத்திரவியமான அத்தர் இடம்பெறுகிறது. ஐதராபாத்தில் அத்தர் வாங்கிக்கொண்டு கடையிலிருந்து வெளியே வரும் இளைஞனொருவன் பாதையின் நடுவில் ஒரு கடித உறையைக் கண்டெடுப்பதில் அந்தக் கதை தொடங்குகிறது. முகவரி எழுதப்படாத உறை என்பதால் யாருக்கு யார் எழுதிய கடிதம் என்பதை அவனால் கண்டறிய முடியவில்லை. கடிதத்துக்குள் இருக்கக்கூடும் என நினைத்து, வேறு வழியில்லாமல் உறையைப் பிரித்து கடிதத்தைப் படிக்கிறான். டிட்டி மை டியர் என்று தொடங்கும் கடிதத்தின் அழைப்பு வரியில் ஒரு கணம் தயங்கி நிற்கிறான். மேற்கொண்டு கடிதத்தைப் படிக்காமல் கடிதத்தின் இறுதிப் பக்கத்துக்கு வருகிறான். அங்கும் பெயரின் முதலெழுத்து மட்டும் எழுதப்பட்டிருக்கிறதே தவிர, அவன் எதிர்பார்த்ததுபோல பெயரோ முகவரியோ இல்லை.

கண்டெடுக்கப்பட்ட கடிதம் குறித்து ஒரு விளம்பரமும் செய்கிறான். ஆனால் ஒருவரும் கடிதத்துக்காக வரவில்லை. இரு ஆண்டுகள் கழித்து அவனுக்கு பெங்களூருக்கு மாற்றல் கிடைக்கிறது. நண்பர்கள் சந்திப்பின் விளைவாக அவன் ஓர் எழுத்தாளனாகவும் வளர்ந்துவிடுகிறான். பத்திரிகைகளில் அவனுடைய படைப்புகள் வெளிவரத் தொடங்குகின்றன. மேலும் சில ஆண்டுகள் கழித்து தற்செயலாக அலமாரியைத் திறந்தபோது அந்தக் கடித உறை அவனுடைய கவனத்தை ஈர்க்கிறது. ஆர்வத்தின் காரணமாக, அதை உடனே படிக்கத் தொடங்குகிறான். ஒருவரிடம் ஒருவர் மனத்தைப் பறிகொடுத்த இருவரின் காதல் கதை அது. அவள் வயிற்றில் வளரும் தன் கருவை கலைத்துவிடுமாறு அவன் அக்கடிதத்தில் கெஞ்சிக் கேட்டுக்கொள்கிறான்.

கடிதத்தில் எழுதப்பட்ட நிகழ்ச்சிக்குறிப்புகளோடு கற்பனையான சில நிகழ்ச்சிகளை சேர்த்து அவன் ஒரு சிறுகதையை எழுதி முடித்து பத்திரிகைக்கு அனுப்பி வைக்கிறான். அக்கதையில் அவன் மணமானவன். அவள் மணமாகாதவள். எனினும் அந்த வேறுபாடு இருவருடைய காதலுக்கு எவ்விதத்திலும் தடையாக இல்லை. அவன் அவளுக்கு தன் காதலின் அடையாளமாக மல்லிகை அத்தரை வாங்கிக் கொடுக்கிறான். அந்த மணத்தில் அவள் ஒவ்வொரு நாளும் திளைக்கிறாள். ஒரு யுகாதி தினத்தில் அவளைத் தன் வீட்டுக்கு விருந்துக்காக அழைக்கிறான் அவன். அன்று இருவருமே ஒருவருக்கொருவர் விருந்தாகிப் போகிறார்கள். அதன் விளைவாக அவள் வயிற்றில் ஒரு கரு வளர்கிறது. அந்தச் செய்தியால் அஞ்சிய அவன் கருவைக் கலைத்துவிடும்படி அவளுக்கு ஒரு கடிதத்தை எழுதுகிறான்.

ஒரு கடிதம் போல எழுதப்பட்ட அக்கதைக்கு வாசகர்களிடம் நல்ல வரவேற்பு கிடைக்கிறது. அப்போது பத்திரிகை அலுவலகத்தில் அவனுடைய முகவரியைக் கேட்டுத் தெரிந்துகொண்டு, அவனைச் சந்திக்க நேரில் வருகிறாள் ஒரு பெண். அந்த உரையாடல் நிகழும்போதே, பன்னிரண்டு ஆண்டுக்கு முன்னால் அவன் கண்டெடுத்த கடிதத்தில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் டிட்டி மை டியர் என்னும் அழைப்புக்குரியவள் அவளே என்னும் உண்மை அவனுக்குப் புரிந்துவிடுகிறது. அக்கடிதத்தைப் பெற்றுச் செல்லவே அவள் அங்கே வந்திருக்கிறாள் என்பதும் புரிந்துவிடுகிறது. பன்னிரண்டு ஆண்டுகளாக அத்தர் மணத்துடன் அலமாரித்தட்டில் ஒதுங்கியிருந்த கடித உறையை எடுத்துவந்து அவளிடம் கொடுத்துவிடுகிறான். ‘மகன் காத்திருப்பான்’ என்பதைக் குறிப்பாகச் சொல்லிவிட்டு அவள் அங்கிருந்து புறப்படுகிறாள். கடிதம் அவளுடைய கைக்குக் கிடைக்கவில்லை என்றபோதும் காதலனின் கோரிக்கைக்கு அவள் இணங்கவில்லை என்பதையும் தன் வயிற்றில் வளரும் கருவைக் கலைக்கவில்லை என்பதையும் அவன் புரிந்துகொள்கிறான்.

ஒவ்வொரு சிறுகதையையும் வித்தியாசமான முறையில் எழுதிப் பார்த்திருக்கிறார் நல்லதம்பி. கடுகு வாங்கி வந்தவள், யாத்வஷேம், ஓடை, காச்சர் கோச்சர் உள்ளிட்ட நூல்கள் வழியாக இதுவரை நம் சூழலில் மொழிபெயர்ப்பாளராக அறியப்பட்டு வந்த நல்லதம்பி, இத்தொகுதியின் வழியாக நல்ல சிறுகதை எழுத்தாளராக மலர்ந்திருக்கிறார். தமிழ் வாசக உலகம் அவருடைய கதைகளை உரிய கவனத்தைச் செலுத்திப் படிக்கவேண்டும்.

நூல் : அத்தர் (சிறுகதைகள்)
ஆசிரியர் : கே.நல்லதம்பி
விலை : ரூ.150
எதிர் வெளியீடு
96, நியூ ஸ்கீம் ரோடு
பொள்ளாச்சி
642002.

சஸ்பென்ஸ் சிறுகதை – நிரஞ்சனன்

சஸ்பென்ஸ் சிறுகதை – நிரஞ்சனன்




Sir, வணக்கம்… ஷண்முகமா? (ஒரு area பெயர் சொல்லி, அந்த காவல் நிலைய SI பேசுறேன்)

ஆமா சார், என்னாச்சு sir?

உங்க பையன் பேரு, திவாகரா?

ஆமா sir…

ஸ்டேஷன் வாங்க, விளக்கம பேசிக்கொள்ளலாம்….. ஷண்முகம், அய்யோ என்ன செய்தான் தெரியல, பொண்ணு வீட்ல தெரிஞ்சா என்ன ஆவது…. என எண்ணி ஸ்டேஷன் விரைகிறார்….

இதே போல், இன்னொரு area SI, உங்க பொண்ணு சுபாஇங்க ஸ்டேஷன்ல இருக்காங்க கொஞ்சம் வாங்க என சீனிவாசனை அழைக்க, கல்யாண முடிய போற பொண்ணு, மாப்பிள்ளை வீட்ல தெரிஞ்சா என்ன ஆக போகுதோ, பதற்றத்தில் காவல் நிலையம் போக….

அங்க போன இரு பெற்றோருக்கும் புது தகவல் காத்து இருந்தது, அதாவது மாவட்ட SP அலுவலகம் போங்க என…..இருவருக்கும் ஒரே மாவட்டம்.

இருவரின் பெற்றோரும் ஒன்று போல் SP அலுவலகம் போக, நுழைய, யாருக்கு தெரியக் கூடாது என நினைத்தோமோ, அவர்கள் முன்னாடியே நிறுத்தி விட்டாயே ஆண்டவா என எண்ணிக்கொண்டு, ஒருவரை ஒருவர் கண்டு நாணப் பட்டனர், விவரம் தெரியாமல்.

திவாகரும் சுபாவும் ஒன்று போல் இருந்ததால், ஒரு மகிழ்ச்சி, ஆனால் ஏன் இருவரும் இங்கே ஏன் இருக்கிறார்கள்? என சந்தேக நோக்கில் காண, விவரத்தை விளக்கினார் SP.

அதாவது, இது புது கேஸ் sir எங்களுக்கு…. நீங்க இவங்க கல்யாணத்துக்கு பத்திரிக்கை வைக்க போய் இருக்கீங்க, இவங்கள தனியா… விட்டு விட்டு…. சரியா….

ஆமா sir….(ஒன்று போல்)

இவங்க, ஒருவரை ஒருவர் சந்திக்க அவங்க அவங்க வீடுகளுக்கு போய் இருக்காங்க சொல்லிக் கொள்ளாமல், மாற்று சாவி எங்க வைத்து இருப்பீங்க என்பது முதல் தெரிந்து கொண்டு இருப்பாங்க போல…..(முன்னாடியே இருவரும் டிஸ்கஸ் பண்ணி இருப்பாங்க போல)

வீட்டுக்கு போனதும் பூட்டி இருந்ததால் , திரும்பி வந்து இருக்கலாம் ஆனால் வரல…. மாற்று சாவி ஞாபகம் வர அதை தேடி எடுத்து உள்ள போய் இருந்து இருக்காங்க…..

ஆள் இல்லாத வீட்டில் சத்தம் கேட்குது, என காவல் துறைக்கு தகவல் வர அந்த அந்த area காவல் ஆய்வாளர்களை முடுக்கி, அங்க உள்ள ஸ்டேஷன்ல வைச்சி விசாரிச்சா…. அவங்க சொன்ன விசயம் அப்பப்பா….. அதான் இங்க கூட்டிட்டு வர சொன்னேன், உங்களையும் வர சொன்னேன்…..

உண்மையில் உங்களை பாராட்டனும், நல்லா வளர்த்து இருக்கீங்க…. இவங்க ஒரு நல்ல முன் உதாரணமாக இருப்பாங்க… எனக்கு உண்மையில் செம சந்தோசம்….. Keep it up…. ஒரு வேண்டுகோள், மாற்று சாவியை வெளியில் வைக்காதீங்க, உங்க பிள்ளைகள் தான், வெளியில் உள்ள ஆளுகளுக்கு தெரிஞ்சி, விபரீதம் நடந்து விட்டால். அதில் கொஞ்சம் கவனம்.

உங்க பிள்ளைகளை கூட்டிட்டு போங்க….
Congratulations guys, Happy anniversary.

Thank you sir.

குறிப்பு:- ஏன் இருவரும் ஒரே நேரத்தில் அவன் வீட்டுக்கு இவளும், இவள் வீட்டுக்கு அவளும் போனார்கள் என்பது தான் சஸ்பென்ஸ்.