எழுத்தாளர் இரா பாரதிநாதன் எழுதிய “தறியுடன்” | நூல் மதிப்புரை – கருப்பு அன்பரசன்

“தறியுடன்..” வாசிக்கத் தொடங்கியதுமே

எனது நினைவுகள் என்னை தரதரவென

கருவேல முள் கிழிக்க.. தார் அற்ற கருங்கல் சல்லிகள் சாலையில் முளைத்ததன் கூர்முனை கிழிக்க கருத்த எனதுடம்பெல்லாம்  ரத்தமொழுக இழுத்துக் கெண்டே தரமணியின் குடிசைப்பகுதிகளின் தெருக்களெங்கும் சுற்றிக் கொண்டே..

தற்போது நீங்கள் பார்க்கும் வானுயர்ந்த கட்டிடங்கள், நுனிநாக்கில் ஆங்கிலம் பேசும் பல்வேறு மாநிலத்தின் இளைஞர்கள், ராம்கே, இன்ஃபோசிஸ், டைசல், டைடல் பார்க், மாதம் 5 லட்சம் முதல் 10 லட்சம் வரை செலவு செய்து தம் பிள்ளைகளை எல்.கே.ஜி..தொடங்கி உயர்கல்வி வரை

படிக்க வைத்திடும் அமெரிக்கன் பள்ளி போன்ற கார்ப்பரேட்களின் கட்டிடங்கள், 3ஸ்டார், 5ஸ்டார் ஹோட்டல்கள் இருக்கும் பகுதியல்ல அன்று;

சென்னை நகரத்தின் ஒதுக்குப்புறமதில் ஓலைக் குடிசைகள் கொண்ட பகுதியது. மண் சுவர் என்பதை எங்கும் பார்த்திடமுடியாது, சென்னையில் நடைபெறும் பல்வேறுகுற்றச் செயல்களில் ஈடுபடுவோர்கள், சாராயம் காய்ச்சுபவர்கள், கஞ்சா விற்பவர்கள் என அனைவரின் பாதுகாப்பு ஏரியா அது.  காவல் துறையினரும் தைரியமாக உள்ளே வரமுடியாது.. தரமணியின் காந்தி நகர், பெரியார் நகர் பகுதி. 1980 களில் தொடங்கி இது நாள் வரையிலும் மார்க்சிஸ்ட் கட்சியும், இந்திய ஜனநாயக வாலிபர் சங்கமும் நடத்திய அளப்பரிய வீரம் செறிந்த போராட்டங்கள்தான் இன்றைக்கு அந்தப் பகுதியே அந்த மக்களுக்கு சொந்தமாக்கப் பட்டிருக்கிறதும். ரெளடிகளுக்கு எதிரான விடாத போரட்டமென்பது இன்று நினைத்தாலும் உடலெங்கிலும் ரத்தம் பிசுபிசுக்கிறது. காந்தி நகரிலும் பெரியார் நகரின் வீதியெங்கிலும் கம்யூனிஸ்டுகளின் ரத்தம் சிந்தாத இடமிருக்காது.. பகுதி மக்களின் குடிநீர்த் தேவையென்றாலும், குடும்பத்தில் கணவன் மனைவி பிரச்சனையானாலும், ரேஷன் கடை முறைகேடென்றாலும் , போலீஸ் அத்துமீறி நடந்தாலும் இன்றும் மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் அலுவலகம் நோக்கியே வருவார்கள். பகுதியை எப்போதும் போராடும் சூட்டோடே, தோழர்கள் மட்டுமல்லாமல் பொதுமக்களையும் பழக்கி வைத்தவர்கள்

அப்பகுதி கம்யூனிஸ்டுகள், மார்க்சிஸ்டுகள்.

இப்படிப்பட்டதான பல பகுதிகளுக்கு “தறியுடன்..” நாவலாசிரியர் பாரதி நாதன் அவர்கள் நம்மை தம் கள போராட்ட அனுபவத்தினூடாக அழைத்துச் செல்கிறார். நாளெல்லாம் தறியில் உழைத்து  பண்ணையாடிகளிடம் நவீன அடிமைககளாக இருந்த மனிதர்களின்; செங்கொடியின் புதல்வர்கள் நக்சல்பாரிகளால்  வீரு கொண்டு எழுந்த வீரம்மிக்க போராட்டங்களின்.. தியாகங்களின் வரலாறு.. இந் நாவலில் வரும் பெரும்பான்மையான கதாப்பாத்திரங்கள் இன்றும் உயிரோடு நெஞ்சை நிமிர்த்து போராட்டத் தளபதிகளாக ஊரெங்கும் வலம் வருகிறார்கள் உதிரச் சூட்டோடு.

நாவல் 1980 களில் சேலம் மாவட்டம் ரமாபுரத்தில் (ஜலகண்டபுரம்)  வலிமிகுந்த வாழ்க்கையை வாழ்ந்த  பண்ணையாடிகளிடம் கொத்தடிமைகளாக

தினம்தினம் நசுக்கப்பட்டு பூச்சிகளாக ஊர்ந்து கிடந்த மக்களின் உண்மை வரலாறு. புழுவாக கிடந்த மக்களிடம் விசைத் தொழிலாளர்கள் சங்கத்தை உருவாக்கி அத் தொழிலாளர்களை கம்யூனிச சிந்தாத்தந்தின்பால்  ஈர்த்து ஒரு வெகுமக்கள் போராட்டத்தை நடத்திக் காண்பித்தார்கள் நக்சல்பாரிகள்  என்பதை உரத்துச் சொல்லி பொதுவுடமை அரசியல் பேசும் நாவல்தான் “தறியுடன்..”

கோவிந்தராசுவின் தறிப்பட்டரையில் வேலை பார்த்த ராசாத்திக்கு பண்ணையாடியின் அலட்சியத்தால் இடது கை  துண்டாகும் ரத்தத் தெறிப்பில் இருந்து நாவல் தொடங்குகிறது.. ராசாத்திக்கு வெறும் பத்தாயிரம் ரூபாய் நிவாரணத்யோடு ஏமாற்ற நினைக்கும் கோவிந்த ராசுவை,  உடன் வேலை செய்யும் ரங்கன் எப்படி தந்திரமாக நடந்து விசைத் தொழிலாளர்கள் சங்கத்தின் முயற்சியில் ஒரு லட்சம் வாங்கித்தந்தான்; அதனால் பண்ணையாடி கோவிந்தராசு கோவமுற்று

அவனின் குயுக்தியால் உருவாக்கப் பட்ட பொய் குற்றச்சாட்டால் சிறையில் பெருங் கொடும் சித்திரவதைக்கு ரங்கன் எவ்வாறு உள்ளாக்கப்பட்டான் என்பதையும்; எப்படி அவனை சிறையில் இருந்து சிவலிங்கமும், மணியும் கொண்டுவந்தார்கள் ; அதே நேரத்தில் கோவிந்தராசு கைவிலங்கிடப்பட்டதெவ்வாறு, இதற்குப் பெரியசாமி ஆசிரியரிடமிருந்து பெற்ற சட்ட அலோசனை எப்படி உதவியது, இவைகளை நாவலாசிரியர் உணர்ச்சிகரமாக தனது  எழுத்தில் கொண்டு வந்திருப்பார்.

      இந்தப் பகுதியை வாசித்து முடிக்கும்போது

சென்னை தரமணியில் சில சமூக விரோதிகளின் பொய்யான குற்றச்சாட்டால் இரவு 8 மணி அளவில் மறைந்த தோழர் சுப்புராஜ் மற்றும் ராஜா இருவரையும் அழைத்துச் சென்ற வேளச்சேரி  காவல் நிலையத்தில் இருந்து அன்று இரவே ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட பெண்களை ஊர்வலமா அழைத்துச் சென்று  மீட்டு வந்த வரலாறும்.. பொய் புகார் கொடுத்த சமூக விரோதிகளை சிறை வைத்த அனுபவமும் வந்து போனது எனக்குள். கம்யூனிஸ்டுகள்தான் எத்தகைய நெஞ்சுரம் படைத்தவர்கள் நேர்மையானவர்கள்.. பொய்க் குற்றச்சாட்டுககுக்கு ஆளான கம்யூனிஸ்டுகளின் விடுதலையை எந்த மக்களுக்காக அவர்கள் போராடினார்களோ அந்த மக்களே அவர்களை அதிகாரத்திமிர் கொண்டவர்களிடத்திலிருந்து மீட்டு வருவார்கள் என்பது மெய்யான உண்மையல்லவா..

     திண்ணப்ப அய்யர், ஊர் பொறம்போக்கு நிலத்தை அரசு அதிகாரிகள் உதவியோடு நயவஞ்சகமாக தனதாக்கிட முயற்சி செய்கிறார்.. அந்த நிலத்தில் வந்து மேயும் ஆடு மாடுகளை கட்டி வைத்து அவைகளின் உரிமையாளர்களாக இருக்கும் உழைக்கும் மக்களை கொடுமைப்படுத்தி வருகிறார்.. அய்யரின் கொடுமைக்கு முடிவு கட்ட சங்க நிர்வாகிகளின் உதவியோடு விவசாய கூலிகளும், விசைத்தறி தொழிலாளர்களும் ஒரே நாள் இரவில் அய்யரின் வேலியை உடைத்தெறிந்து ஊர் பொது நிலத்தில் வீடற்றவற்கள் தனக்கான குடிசையை  கட்டி  எழுப்பும் அழகினை, வேகத்தை, அந்த இரவில் வரும் அய்யரின் அடியாட்களை எப்படி எதிர் கொண்டு ஓட விரட்டினார்கள் என்பதையும், விஷயம் கேள்விப்பட்டு விடியற்காலை வந்து சேரும் அய்யரையும், தாசில்தாரையும், காவல்துறை அதிகாரியையும் நேர்கொண்ட ரங்கன் தன் வாதத்தால் திரும்பிச்செல்ல வைத்ததையும் நாவலாசிரியர் விறுவிறுப்போடு, வேகமெங்கும் குறையாமல் பதிவாக்கி இருப்பார். மக்களின் சொத்தை களவாட முயற்சி செய்பவர்களிடமிருந்து, வழிகாட்ட தலைமைதாங்க எதிர்பார்ப்பற்று வேலைசெய்யும் கம்யூனிஸ்டுகள் இருந்தால் அம்மக்களே அச்சொத்தை பறிமுதல் செய்வார்கள் என்பதையும் தெளிவாக பதிவு செய்திருப்பார்.

     இதே அனுபவம் அன்று 1990களின் துவக்கத்தில் தரமணி காந்திநகர் டி.கே.கபாலி தெருவிற்கு எதிர்புறம் இருந்த வீராணம் குழாய் பதிந்திருந்த நிலத்தை முதலாளித்துவக் கட்சியினர் ஆளும் கட்சி எதிர்கட்சி என்று பாகுபாடில்லாமல் ஆக்கிரிமிக்க முயற்சி செய்தபோது இரவோடு இரவாக அப்பகுதியில் இருக்கும் மார்க்சிஸ்டுகள் நிலத்தை வேலிபோட்டு மடக்கி ஊர் கூட்டத்தில் அந்த நிலத்தை சொந்த குடிசையற்ற  ஏழைமக்களுக்கு விநியோகம் செய்து ஆக்கிரிமிப்பு செய்ய நினைத்தவர்களுக்கெதிராக அதிரடியாட்டம் ஆடினார்கள்.  வலுவான அமைப்பும், பொதுவான கோரிக்கையும் தன்னிலம் பார்க்காத தலைமையும் இருந்தால் எதையும் சாதிக்கலாம் என்பது கள அனுபவமே அனைத்து இடங்களிலும்.

       “நாம் செய்யும் நல்ல விசயங்களை ஆதரிக்க மக்கள் என்றும் தயாராக இருக்கிறார்கள். அதில் அவர்கள் துளிகூட தயக்கம் காட்டுவதில்லை. மேலும் நம்மை போராடத் தூண்டுகிறார்கள். தட்டிக் கொடுக்கிறார்கள். தங்களின் முன்னோடியாக நம்மை நினைத்து நம் பின்னால் அணிதிரள்கிறார்கள். கரம் கொடுத்து களத்தில் நிற்கிறார்கள் நம்மோடு” என்பதை போராட்ட அழகியலோடு  நாவல் முழுதும் சொல்லி இருப்பார்.

தீ. கம்யூனிஸ்ட்டுகளாக தமிழகம் முழுவதும் முதலாளித்துவ பத்திரிக்கையாளும், காவல் துறையாலும், ஆளும் முதலாளித்துவ கட்சிகளாளும் சித்தரிக்கப்பட்ட நக்சல்பாரிகள் எல்லாவற்றையும் மீறி பொதுவெளியில், அவசியமானபோது மறைந்தும் பொதுமக்களின் தலைவனாக, தோழனாக, எல்லாவித அச்சுறுத்தல்களையும் எதிர் கொண்ட போராளியாக,  இயக்கமாக களத்தில் நின்ற உண்மைகளை அப்படியே பதிந்திருப்பார் நாவலாசிரியர், பொருளாதார கோரிக்கைக்கான போரட்டத்தினூடே வந்திருக்கும் பொது மக்களையும், தொழிலாளர்களையும் அரசியல்படுத்த வேண்டிய அவசியத்தையும் நாவலில் வலுவாக பல இடங்களில் தோழர்களின் கலந்துரையாடல் வழியாக சொல்லி இருப்பார் பாரதி நாதன்.

தறியுடன்…தானில் தோழமையை…நேசத்தை.. பிரியத்தை.. வேறு எங்கோ பிறந்து, பழக்கத்தில் உருவாகும் பாசமும், அன்பும் மிக அழகானதே என்கிற உச்சத்தை தான் அறிமுகப்படுத்தும் எல்லா கதாப்பாத்திரங்களின் ஈரம் மிகுந்த உரையாடல் வழியாக மேலும் அழகினை செறிவாக்கி இருக்கிறார் நாவலாசிரியர். ராசாத்தி, ரங்கனை அண்ணாவென அழைத்து சுட்டிப்பெண்ணாகவும், அறிவார்ந்து பேசுபவராகவும், கல்யாணி திருமணம் குறித்து பேசிடும் வேளையில் ரங்கனிடம் அன்பின் ஈர மிகுதியால் சண்டைபோடும் தோழமை கொண்டவராகவும் மிளிர வைத்திருப்பார் நாவலாசிரியர். வேலாயி, மாரியம்மாள், மாரியம்மாளின் தாய், ரங்கனின் தங்கை ரஞ்சிதா இப்படி அனைத்து பெண்பாத்திரங்களும் தைரியம் மிக்கவர்களாக அடையாளப்படுத்தி  நாவலுக்குள் இருப்பார்.