கவிதை: கடிதம் தொலைத்த காலம்….!! – வ செ தமிழினி

 கவிதை: கடிதம் தொலைத்த காலம்….!! – வ செ தமிழினி

  இதயத்தில் இருந்து பேசிய மனிதர்கள் இருளில் மறைந்து விட்டனர்” கணங்கள் கவர்ந்து - உதட்டில் நகைக்கும் மனிதர்கள் உதட்டுச் சாயத்தால் உதாசீனப்படுத்துகிறார்கள்” அன்பு பரிமாறும் வார்த்தைகள் - ஆளுக்கொரு வர்ணங்களில் பூசப்படுகின்றன” எண்ணங்கள் வெளிப்படும் மொழிகளில் தனக்கென சுயநலம் தேடும் இனங்கள்” மனதால் உணர்ந்து கொள்ளவும் - மதியால் ஞாபகம் கொள்ளவும் - நிற்காமல் செல்லும் மேகமென ஆனது முகம்” சிந்திக்கவும் செயல்படவும் தனக்கென வரிகள் வழிகாட்டியது - எதிர்ப்படும் வார்த்தைகள் ஏமாந்து போகின்றன” குட்டிக் கதைகளும் கும்மிப்பாட்டுகளும் தூங்க வைத்த குரல்கள் - அனாதை ஆசிரமங்களில் நிரம்பின” பொதுநலமான வாழ்வைத் தொலைத்து சுயநலமான கோடுகளை - தனக்கென ஒவியங்களாய் வரைந்துகொண்டன உறவுகள்” பாயும் நதிகளும் காக்கும் கடவுளும் - மனித சாதிகளால் கட்டுபடுத்திய காலம்” வந்தோம் வாழ்ந்தோம் வழிகொடுத்தோம் என்பதை காலம் பார்த்திட நடந்துவிடாதா”-என - எதிர்காலம் ஏக்கத்தில்” கலாச்சாரம் காகிதத்திலும் - பண்பாடு சுவர்களிலும் அழுத்தமாய் ஒட்டிகொண்டது” மெய்ஞானம் மறந்து விஞ்ஞான கூட்டம் விதி மீறியது” விளக்குத் திரி விழிகளின் முன் - நீண்ட வருடங்களுக்குப் பின்பு - கடிதம் ஒன்றை எழுதுவதற்கு - எத்தனைவார்த்தைகள் வெளிச்சத்தற்கு வரும் என - ஆழ்ந்து யோசித்த போது” ஏமாந்து போனது கடிதமும்-காகித மனதும்”     -வ…