பூட்டில்லா…வீடு சிறுகதை- சக்தி ராணி

பூட்டில்லா…வீடு சிறுகதை- சக்தி ராணி




அகல்யா…உள்ள வரும் போது கதவை பூட்டிட்டு உள்ள வா…

சரிம்மா…பூட்டிட்டேன்…

ஏம்மா…வீட்டை பூட்டி பாதுகாக்கனும்…

நாம தான் உள்ள இருக்கோமே…

அப்புறம் யாரு வருவா…

சரி தான் உன் கேள்வி…ஆனா…நம்மை நாமே பாதுகாக்க பழகிக்கனும்.கலிகாலம் இது…எப்போதும் விழிப்பாக இருக்கனும்…

ம்ம்…ஆனா எதிர் வீட்டு பாட்டி வீடு எப்போதும் திறந்து தான் இருக்கு…அது பூட்டி நான் பார்த்தே இல்லை அம்மா…

ஆமாஅகல்யா…அவங்கலாம் அந்த காலத்துஆளுங்க…எப்போதும் பக்கத்து வீட்டுக்காரங்க…வழிபோக்கர்கள் யாருக்காவது உதவி செய்யனும்னு காத்திருப்பாங்க…பூட்டியிருந்தா…யாரும் வர மாட்டாங்க…ஆள் இல்லையோனு போயிடுவாங்க. அதனால தான் பாட்டி எப்போதும் வீட்ல பூட்டு போடாம இருக்காங்க…அந்த காலத்து பழக்கம்

ம்ம்…அம்மா…அப்போ உதவினு கேட்டு நம்ம வீட்டுக்கு யாரும் வர மாட்டாங்கல அம்மா…

நம்ம வீடு தான் எப்போதும் பூட்டியிருக்கே…

அகல்யா கேட்ட வினா சரியாக இருந்தாலும்…மௌனம் மட்டுமே பேசப்பட்டது… அந்நேரத்தில்.

– சக்தி

Karkaviyin Kavithaigal 8 கார்கவியின் கவிதைகள் 8

கார்கவியின் கவிதைகள்

குருதிப் பூக்கள்
*******************
இரத்தமும் சதையும் குழகுழப்பில் வழிந்த பூக்கள்..!
குறைகளைச் சொல்லிக் கும்பிட்டுப் பிழைக்கும் குலப் பூக்கள்…!

உடல் மொழியில் வலிகள் மறைத்த பூக்கள்..!
உறுதியான வாழ்க்கைக் காம்புடைய பூக்கள்…!

ஓயாது கடிகாரம் உணர்வாய்க் கொண்ட பூக்கள்..!
வாசனை இல்லாத உறுதிச் சுவாசப் பூக்கள்..!

உளைச்சல் தனை உரமாய்க் கொண்ட ஆலமரப் பூக்கள்..!
மௌனத்தில் பல் இழித்து ரணத்தில் செழித்தப் பூக்கள்….!

காசைக் கரியாக்கும் மகன்கள் முன் உழைத்த பூக்கள்..!
கடுகு டப்பாவில் சேமிக்கும் மனை வங்கிக் கொண்ட பூக்கள்…!
மயங்கும் மாணாக்களை மகனாய்க் கொண்ட பூக்கள்..!

ஆம்…
ஆசைகளின் சவப்பெட்டி குருதிப்பூக்கள்…!
குலம் அறிந்து கும்பிட்ட சோற்றுப் பூக்கள்..!
குட்டக் குட்ட நில்லாது ஓடும் ஆற்றுப் பூக்கள்…!

நீட்டிய கைகளில் ஒரு ரூபாய் – இரு ரூபாய்க் கரிசனப் பூக்கள்..!
உலகை மாற்ற
ஆரம்பித்து
உறவை இழந்த பூக்கள்…!
எதிர்த்த பின்பும் பூக்கும் அதிசய அத்திப்பூக்கள்..!
உருண்டும் புரண்டும் மண் ஒட்டா உழைப்பை இழந்த பூக்கள்…!

உலகெலாம் சுற்றி ஓய்ந்து சுனங்கிய பூக்கள்…!
உயிர் தரித்து,
உலகம் பார்த்து,
உண்மையறிந்து,
உழைத்துச் சேர்த்த
ஆண் பூக்கள்…!

ஓய்வை மறைத்து,
உறக்கம் மரித்து,
உலகம் இழந்து
உருட்டும் பூனையாய்ப்
பெண் பூக்கள்….!

கலம் பெற்று
உறவு கொண்டு
கைப்பிடித்து,
கோல் கொடுத்து,
ஈசல் வழி முதல்
கால் கட்டிலின்
தொட்டில் வரை
தாய்ப் பூக்கள்…!

காலை எழுந்தவுடன்
கண்ணீர்
கண்ணில் கொண்டு,
கையில் பேனைக் கொண்டுத் தர அட்டை ஏந்தும் கல்விப் பூக்கள்…!
அப்பனில்லா விலாசத்தில் அனாதைப் பூக்கள்,
அடிவாங்கி உணவருந்தும் மழலைப்பூக்கள்…!

தரைப் பிறந்து,
தாலாட்டுப் பெற்று
கால் முளைத்து,
கட்டுக் கோப்பான பூக்கள்.
சலனங்கள் நிறைந்த பூக்கள்,
நல்லது கெட்டது நிறைந்த பூக்கள்….!

சாஸ்டாங்கக் காலடிப் பூக்கள்,
மன அழுத்த வெறுப்புப் பூக்கள்…!
ஊருக்கே உழைத்து உறவு வளர்த்த பூக்கள்..!
உள்ளத்தில் வலி கொண்ட – மறைத்த பூக்கள்…!
உளி கொண்ட சிற்பியின் வலிப் பூக்கள்…!
புன்னகையில் புவியை ஆள ஆண்- பெண்ணாய்ப் பூக்கள்….!

கருத்துகள்,
கவலைகள்,
ஏக்கங்கள்,
இயல்புகள்,
ஆசைகள்,
ஐக்கியங்கள்,
யதார்த்தங்கள்,
வாழ்த்துகள்,
கண்கள் வலித்து,
கண்கள் துடித்து,
ஆசை நேரத்தில்
அனைத்தையும் கடந்து செல்லும்,
கவலைகளில் பீதாம்பரி அழைத்த ஆண் பூக்கள்…!
தந்தைப் பூக்கள்…!

அந்த பெண் மனம்
***********************
யாருக்காக பிறந்தது இந்த பெண் பிண்டம்….
அழகான எண்ணங்களுடன், மேனி வண்ணங்களுடன்,
மிளிரும் ஆசைகளுடன் துள்ளிப்பிறந்த பிண்டம்….
பிறந்த இடம் பொறுத்து ஆசைகள் கருகளாயிற்று…..

சென்ற இடமெல்லாம் சிறப்பாக செயல்படுபவள் பெண்..
யாரையும் புண்படுத்தாத மனம் கொண்டவள் பெண்….
எதிர்த்து பேச எண்ணாதவள் பெண்…
எவரையும் எதிர்த்துப்பேச விடாத தைரியம் மிக்கவள் பெண்…

ஏக்கம் நிறைந்தவள் பெண்..
யதார்த்த உலகை ஒருபடி அளவில் அளந்தவள்…

கடுகுமணியை கூட கரம் விட்டு கொட்ட ஆயிரம் யோசனை கொண்டவள்….
கண்டவரின் வார்த்தைகளில் கசங்குபவளும், வாழ்த்துகளில் மின்னுபவளும் பெண்….

கடைசி பருக்கை உண்பவளும் பெண்,
இல்லாத பருக்கைக்கு நீர் நிரம்ப உறங்குபவள் பெண்….
கட்டும் துணியிலிருந்து கைக்குட்டைவரை கசக்கி மடித்துவைத்தவள் பெண்..
மார்துணி விழகாது மானம் காத்தவள் பெண்…

மானஸ்தன்களின் அன்னையும் அவளே,
மங்குனிகளின் தங்கையும்,அக்காளும் அவளே….
செம்பருத்தி செடிகளின் வாசம் பெண்….

மருதாணிகளின் செக்க சிவப்பு பெண்…
அடுப்படி சாம்பலில் கைரேகை பெண்…
அழகிய கோழிகுஞ்சிகளில் இரைப்பருக்கைகளில் பெண்…..

யாதார்த்த உலகமிது..
பெண்களின் யதார்த்தம் அறியா உலகமும் இதுவே….
பெண்மையை போற்றி வணங்குவோம்…

நட்பிற்கும் இதயமுண்டு
****************************
நட்புக்கு ஈடு இணை இங்கே ஏது….
கண்டவரை எல்லாம் கை கோர்த்து கொள்வது நட்புதான்…
காணாமல் பல கோடி வலைதளத்திலும் நட்புதான்..
கண்டிப்பாக நடந்து கொண்டு பிறது மன்னிப்பில் தரை இறங்குவது நட்புதான்…..

நாலு பேர் தவறா சொன்னாலும்,நான் இருக்கிறேன் என்று தோலுக்கு தோல் கொடுப்பது நட்புதான்….
நாற்றம் நிறைந்த சேற்றின் நடுவே இலைகளின் பாதுகாப்பில் அல்லியும் நட்புதான்…
பத்திலிருந்து ஒன்பது ஆன போதும் ஒருபோதும் நிற்காது சுற்றும் கோள்களின் சுழற்சி நட்புதான்….
நான்கு நாட்கள் பார்க்கவில்லை என்றாலும்..நமக்கென்ன என்று இருப்பதும் நட்புதான்..

நமக்கென்ன என இருந்த போதும் நன்றாக இருக்க செய்யும் மறைமுக செயலும் நட்புதான்…..
உலகத்தை ரசிக்க வைப்பது நட்புதான்…
உன்னை முழுவதுமாக உணர வைப்பதும் நட்புதான்….
வயது கடந்தது நட்புதான்-யார் வயது யாரென அறியாது தொடர்வது நட்புதான்…..
கருத்து வேறுபாடு நிறைந்த பொழுதும் வெறுத்து ஒதுக்காத தோழமை நட்புதான்..

இரும்பு கதவு கொண்டதல்ல நட்பு…
இளகிய இதயமும் கொண்டதுதான் நட்பு….
நட்பே துணை….

இறைவி
***********
எல்லாம் அவளாகி போனப் பிறகு வேறு என்ன நான் சொல்லி விடக்கூடும்….
ஆசையாக வாழ்ந்து அனைத்தையும் அனுபவித்து பட்டாம்பூச்சி போல் வாழ்வை அனுபவித்தவள்…
இங்கு நேரம் பார்த்து ஆட்கள் பார்த்து எனக்காக எல்லாம் சேர்த்து வைக்கிறாள்..

அவள் அன்னை தந்தை பிரிந்து என் அன்னை தந்தையை அவள் உடையவராய் ஏற்று அன்பும்,
ஆர்ப்பரிக்கும் பணிவிடைகளையும் சற்றும் மனம் கோணாது,முகம் சுழிக்காது செயல்படுத்துகிறாள்….
என் உடன்பிறப்புகளுக்கு உடன்பிறப்பானால்,என் சொந்தங்களின் புது சொந்தமானால்,..
என் வீட்டு செல்லங்களுக்கு அன்பானால்…அப்பாவின் அன்பும் அவளும் ஓர் மகளானால்….

மாமியார் மருமகளாய் இவர்கள் இல்லை,அம்மை-பெண்ணாய் பயணிக்கின்றனர்…
உடல் வழிகள் ஏராளம் இருந்தாலும் இன்முகத்துடன் என்னருகில்….
அதற்காகவே மணமுடித்தேன்..கைப்பிடித்து கால் பிடித்து அவள் துயரங்கள் நான் துடைப்பேன்….
அறிவில்லா சமுதாயம் பொண்டாட்டி தாசன் என்ற பெயர் சூடும்….

இருக்கட்டும் அது ஓரம்…
சமுதாயம் என் குடும்பத்தை பார்த்ததில்லை…
சமுதாயம் என் உறவுகளை பேணிக்காப்பதில்லை…
சமுதாயம் இல்லறவியலில் துணையில்லை…
சமுதாயம் என்னவளின் தலைவலிக்கு மருந்து இல்லை..

அம்மாவுக்கு அடுத்த இடம் அவளானாள்…அவளே என்றென்றும் அன்னையானாள்….
அன்னை கூட வாழ்நாளில் கடந்து போவார்…
அவள் காலம் முடியும் வரை என் நிழலென அவாள்…
பிள்ளைகளை பற்றிட பாதுகாத்து,பணிகளை அவள் தலைமேல் தான் சேர்த்து…

அடுப்பூதும் பெண்ணுக்கு படிப்பெதற்கு என்பதை உடைத்தவள்….
என்னவள்…
என் எல்லாம் அவள்…

என் இதயம் நிறைந்த இறைவி
என் மனைவி….

நொடிக்குள் அடைபட்டோம் நாம்
**************************************
அந்தப் புலனம் செயலியினை
முன்பார்வைக்கு
வைத்துக் கொண்டு
முழுநாளும்
கடந்துவிடுகிறது

அவ்வப்போது ரீஃப்ரஸ்
செய்து கொண்டு
நேற்று அனுப்பிய
‘சாப்பிட்டாயா’
எனும் சொல்லை மட்டும்
இன்றைய செய்திவரை
ஸ்குரோல் செய்து
சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறேன்….
ஏக்க ஏப்பங்களுக்கிடையே………..

மாதமொரு அப்டேட்களில்
பின்னிப் பிணைந்த
செயலிகளின்
ஆர்ச்சிவ்களில்
புதைந்து கிடக்கும்
எனது
எண்ணை எப்படி நான்
தட்டி எழுப்புவது……..

நான் என்னவோ
உன்னைப் பின்செய்து
உனது

தனிமையாக நீ
நடப்பது போல்
பின்பக்க வருத்தத்தை
நடையில் காண்பிக்கும்

கலர் சேடிங் கொட்டியுள்ள
கடைசி டீபி புகைப்படத்தைப்
பார்த்துக்கொண்டே
நகர்கிறேன்
எனது எண்ணின்
அலையும் நுண்ணலையும்
உன் நுகர்தலுக்கு அருகில் இல்லை என்பதறியாது…

ஒவ்வொரு இரவும்
மறுநாள் விடியலை
மறுபதிவு செய்யாமல்
தொடங்குவதில்லை
என் மறுநாளிடம்
கடன் வாங்கும்
நீ
எடுக்க மறந்த ஆர்ச்சீவ்களிலும்
மற்றும் பலனில்லாமல்
கிடப்பதனால்

மூன்று பின் செட்டப்களின்
மாற்று வழியின்றி
நொடியில் அடைபட்டோம்
நாம்…..

Karkaviyi kavithaigal 7 கார்கவியின் கவிதைகள் 7

கார்கவியின் கவிதைகள்

கதவிற்கு வெளியே பூட்டு
********************************
என்னை உறக்கத்தில்
போர்த்திவிட்டு
யாரோ ஒருவர் கனவோடு
நடைபோடுகிறார்…..!

உரக்கப் பேசியவர்
என் கதவுகளின் தாழ் சத்தத்தில் மேலும் பிதற்றுகின்றனர்…!

ஏற்காத இடத்தில்
முகத்தில் நீர் ஊற்றாமல்
கலைந்த கனவுகள் ஏராளம்…!

சாவி இடுக்கில் ஏதோ முணுமுணுப்பு
நான்தானா எனக் கேட்கிறது
உடலைப்பிரிந்து காது…!

காற்றாடியின் ஓசைக்கு
வழியிடும் காதுகளுக்கு
வயது முற்றிவிடுகிறது
சலிப்பின் காரணமாக….!

மொத்தம் எடையேறிய
விடயங்களுக்குப்
போர்வையைச் சேர்த்து

விடப்படுகிறது கதவிற்கு
வெளியே பூட்டு….!

அமாவாசையும் அந்த விட்டிலும்
**************************************
மொத்த இருட்டில்
பற்றிக்கொள்ளும் பயம்
ஊருக்கே வெளிச்சமூட்டும்
ஒரு நாள் விட்டில்

இருண்ட உலகில்
மௌன கீதங்கள்
அனாதையானது யாரும்
பயணிக்காத சாலை

இழுத்து அடைக்கப்பட்ட
கதவில்
சிறு வெளிச்சம்
படிந்த கை ரேகையில்
படரும் இருள்

வாசலில் அழைப்பு மணி
வயதாகி விடுகிறது அசதிக்கு
அறையும் வராந்தாவில்
இன்று வாசலிலும்

இருளும் விட்டிலும்
கொடுத்தது வெளிச்சம்
இன்னும் ஐந்து
நிமிடத்தில் ஆட்டம்

காலம் வெல்லும் காதல்
***************************
இரவுகளின் துணை கொண்டு மெழுகுவர்த்தி ஏற்றிவிட்டேன்…!
நீ
விளையாட வானத்தில்
நட்சத்திரங்கள் அழைத்து வந்தேன்….!

பிள்ளைகளின்
புத்தகத்தில் பருவப்பாடல் பாடி வந்தேன்….!
கனமான காற்றை
மடித்து கழுத்திற்கு
மணி ஆக்கிவிட்டேன்…!

வகைவகையாய்
இரவை சோடித்து
நட்சத்திரங்களை
ஆங்காங்கே புள்ளிகளிட்டேன்….!

புதிதாக பிறந்த குழுந்தைக்கு
புத்தாடை ஆகிவிட்டேன்…!
பளபளக்கும்
தண்ணீர் தடத்தில்
மீனின் தாகமாய்
மாறிவிட்டேன்…!

எல்லாம் மாறிய
என் குணத்தில்
காதலின் வடுக்களும்

நீ
நடந்து வந்த
தடங்களையும்
கண்ணீரில்
நிரப்பி
கால் நனைத்து
பருகிறேன்…

அன்பே
என்(நம்)
காலம் வென்ற காதலால்….!

கானல் நீர்
************
திடிரென எழும் கரடுமரடான
சத்தங்களுக்கு இடையில்
ரம்யமாக கேட்கிறது
“அ ஆ” பாடல் வரிகள்
ஆத்திச்சூடியை படித்தவாறு  முதுகுச்சுமை ஏற்றிய
குழந்தை நகர்கிறது..

இரும்பு சுத்தியல் கையில் ஏந்தி
அழுக்குத்துணியில்
காக்கை எச்சம் துடைத்து

கண்ணீரில் கரைந்துக் கொண்டே
இருக்கிறது
புத்தகம் ஏந்திய
கனவினை
மாலையடைந்தவுடன்
சம்பளத்தில் இறக்கி வைக்கும்
பள்ளி செல்லா குழந்தையின் கானல் நீர் மனம்….

இனிப்பு
**********
தினம் தினம் பள்ளி சொல்லும் பொழுதெல்லாம்
தானாக திருப்பப்படுகிறது
நாவோடு சேர்ந்த சிரம்…!

அரையனா எட்டனாக்களை சேகரித்து ஒரு ருபாய் மிட்டாய் கேட்கும் குழந்தை மனம்…!
கேட்பதெல்லாம் வாங்கி கொடுக்கும் பெற்றோர் மனம்….

இன்று கடையுண்டு
உள்ளே மனிதனுண்டு
பணமுண்டு அள்ளித்தர மணமுண்டு
பூப்பெய்த மறந்தவள் இல்லை
தினம் தோன்றிய ஆசை இல்லை
கடந்து போன ஆசை இல்லை
எறும்பு மொய்க்காது
புழுக்கள் குறையில்லாது
ஆறடி குழியில் உறங்கிக் கொண்டிருக்கும்…!

எங்கோ பிறந்து
காம எச்சங்களால்
மொய்க்கப்பட்ட
பாலியல் இனிப்புகளில்
சிக்கிய
குழந்தையின் கை இனிப்பு….!

சிறகை விரி சிகரம் தொடு
*******************************
விதைகள் வலிகள் காண்பதில்லை- வான்
மழையோ பெய்தலில் கரைவதில்லை…!

கதிரவன் சோர்வை ஏற்றதில்லை-இயற்கை எவையும் இயல்பற்று கடந்த்தில்லை…!
உயரங்கள் தலை நிமிர்வில் சுருங்குவதில்லை- உன்
அடியை உயர்த்தி வழி நடத்து வழிகள் பிறக்கும் உன் பாதம் தொட்டு…!

வரப்புகளில் இல்லாத ஈரம் பயிர்களுக்கு கண்டிப்பாக உயிர் கொடுக்காது
நம் கோள வடிவ கோளத்தில் குடைகள் எதற்கு
துணிந்தெழு…!

புறாக்கள் எப்போது கழுகாக இயலாது..
கழுகிற்கு பதில் புறாக்கள் வீடடங்காது..
இரவு ஆந்தையாய் மட்டும் வாழ்ந்து விடாதே….!

முதுகெலும்பினை கிழித்தெறி-உன்
நம்பிக்கை சிறகு முளைக்கட்டும்,
உன் வேற்றி சிகரம் தொட பறக்கட்டும்…

முதற்சுழி மழையே
**********************
வீதியெல்லாம்
கோலமானப் பிறகு
மார்கழிக்கு
குறையேதும் இல்லை…!

நிரம்பிய நீரில்
நித்தம்
கோலமாடுகிறது
ஏழைகளின்
வறுமையை
வடம்பிடிக்க வந்த

வகையில்லாத
ஆற்றோட்டத்தில்
வைக்காத புள்ளிகளாய்
ரங்கோலிகளை
வண்ணங்களாய் எடுத்துக் கொண்டு
சிக்கு கோலங்களின்
ஊடு புள்ளிகளை
வகையில்லாமல்
வைத்து செல்கிறது
இந்த மழை எனும்
இயற்கை…..

தாமரையில் விரல் பிடித்த அல்லி
*************************************
ஒவ்வொரு
படிகளையும்
தொட்டுச் செல்கின்றன
தாய்மையும்
சேய்மையும்…!

நிலாக்கள்
நீருற்றிய பாதையில்
வலம் வருகின்றன…!

தாமரை
கரம்பிடித்த அல்லி
புத்தாடை போர்த்திக் கொண்டு
முன்னேறுகிறது
வானை நோக்கி….!

அனைத்து
பாதச்சுவடுகளிலும்
அன்பின் நீர்த்துளிகள்
பருகிச் செல்கின்றன
ஈரம் சுரக்காத
பாறைகள்….!

முன்பின் தெரியாத
பலருக்கு பின்பக்க விதிமுறைகளை மட்டும்
அழகியல் சொல்லி நடக்கிறது
கண்களுக்கு காதல் விருந்தாய்……!
தாயும் சேயுமாய்
அன்புகள் ஆங்கே நடைபயணம்…..!