Oxygen

நதியும் நாகரீகமும் மரணிக்கும் நேரம்
பிராணவாயு வற்றிய
நதிகள் இறந்து போயின.
ஆயினும்
உயிரற்ற நீரில் மிதந்துகொண்டிருக்கும்
அவற்றின் சடலங்கள் குறித்து
எவரும் கவலைப்படவில்லை.
ஜீவனற்ற நதி மேல்
மனித உடல்களை வீசியெறிவது
யாருடைய குற்றங்களையும்
அந்த நீரோடு அடித்து செல்லாது.
நதியோடு மிதந்து கொண்டிருக்கும்
சடலங்கள் போல்
அவையும் செத்துப் போன நீரில்
மிதந்து கொண்டுதானிருக்கும்.
ஒரு நாள்
ஆக்சிஜன் இல்லாமையால்
அனைத்து நதிகளும் இறக்கும்போது
நாகரீகத்தின் எலும்புக் கூடுகள்
அவற்றில் மிதக்குமோ?
தம் மரணத்தை
நதிகள் அறியும்.
நாகரீகமும் அவற்றின் பின்னே.

தமிழில்: ரமணன்

************

ஜார்கண்ட் மாநில கவிஞர் ஜெசிண்டா கெர்க்கெட்டா ஓரோன் ஆதிவாசி இனத்தை சேர்ந்தவர்.இந்தியிலும் ஆங்கிலத்திலும் எழுதுபவர்.’anger’ மற்றும் ஜடோன் கி ஜமீன் என்கிற இரு மொழி கவிதை தொகுப்பை வெளியிட்டுள்ளார். இவரது கவிதைகள் ஆதிவாசிகளுக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகளையம் அவர்களது போராட்டங்களையும் சித்தரிக்கின்றன. இந்தக் கவிதை ‘beacon’ என்கிற இதழிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது

Time for Civilizations to Die
Many rivers died
due to lack of oxygen
but nobody paid heed
to their corpses
still floating
in the dead water
dumping human corpses
on top of lifeless rivers
does not make anyone’s crimes wash away in the water
they all keep floating
like with the rivers
human bodies are still floating
in the dead waters.
one day when all rivers die
due to the lack of oxygen
then in the dead rivers
will there be skeletons of civilizations afloat.
rivers know
when they die
civilizations are not far behind.

© Jecinta Kerketta