Thirai enum Thinai Book by Eerodu Kathir Bookreview By VijiRavi நூல் அறிமுகம்: ஈரோடு கதிரின் திரை எனும் திணை - விஜிரவி

நூல் அறிமுகம்: ஈரோடு கதிரின் திரை எனும் திணை – விஜிரவி




ஈரோடு கதிர் அவர்கள் எழுத்தாளர், பேச்சாளர், மனிதவள மேம்பாட்டாளர், பயிற்சியாளர் என பன்முகம் கொண்ட ஒரு படைப்பாளர். இதுவரை மொத்தம் ஐந்து புத்தகங்கள் எழுதியுள்ளார். இவரது மூன்றாவது புத்தகமான ‘உறவெனும் திரைக்கதை’ பல்வேறு மொழித் திரைப்படங்களைப் பற்றி இருபத்தைந்து கட்டுரைகளில் பேசுகிறது.

‘திரை எனும் திணை’ நூல் அவரின் ஐந்தாவது புத்தகம். மொத்தம் 20 கட்டுரைகளை கொண்டது. தமிழ் தவிர்த்து மலையாளம், கன்னடம், தெலுங்கு, ஜெர்மன், ஆங்கிலம் மற்றும் இந்தி போன்ற பல்வேறு மொழித் திரைப்படங்களை அலசி ஆராய்ந்து, உற்றுநோக்கி, ஆழ்ந்து ரசித்து, அழகிய நடையில் அதன் சாராம்சத்தை தந்திருக்கிறார். அதனோடு கூட பொருத்தமான வாழ்வியல் சம்பவங்களை இணைத்திருப்பது பெரும் சிறப்பு. இந்தப் புத்தகம் உளவியல் சிக்கல்களை பற்றி பேசுகிறது. பிரச்சனைகளை அலசுகிறது. தீர்வுகளையும் சேர்த்தே முன்வைக்கிறது

திரைப்படங்கள் பார்ப்பது கதிருக்கு மிகப் பிடித்தமான ஒரு பொழுதுபோக்கு. தன் தேடலுக்கான புதையலாய், உடன் பயணிக்கும் ஜீவனாய், ஆசுவாசமாய் ஒதுங்கும் கதகதப்பான தாய்மடியாய் நினைப்பது திரைப்படங்களைத் தான். திரைச்சாளரத்தின் வழியே யார் ஒருவரும் உலகின் எந்த ஒரு மூலைக்கும் செல்லலாம் என்கிறார். பூவின் மடி, முள்ளின் நுனி, நம்பிக்கையின் வேர், அன்பின் ஈரம், துரோகத்தின் வலியை உணரலாம் என்கிறார். இந்தப் புத்தகத்தை வாசிக்கும் வாசகரும் இந்த அனுபவங்களை உணர வைப்பது இதன் சிறப்பு.

மனித மனங்களின் நுட்பமான உணர்வுகளை தெள்ளத் தெளிவாகப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது இந்நூல். கோபம் என்ற உணர்ச்சி ஒரு மனிதனை எவ்வாறெல்லாம் அலைக்கழிக்கிறது? அது தன்னையும், தன்னை சார்ந்தவர்களையும் சேர்த்து எப்படி துன்பப்படுத்துகிறது என விளக்குகிறார் ஒரு கட்டுரையில்.

கோபத்தின் பிறப்பிடம் எங்கே…..?

‘‘காலம் காலமாய் சேகரம் ஆனது சிதறித் தெரிக்கிறதா…? இல்லை நொடிப்பொழுதில் முளைத்துக் கிளைத்து வெடித்துப் பிளந்து வந்து வீழ்த்தி மாய்க்கிறதா..?’’ என்று ஒரு கேள்வி எழுப்புகிறார் ஆசிரியர்.

கோபமான ஒரு சொல், உணர்வு, செயல், தொடுகை, பார்வை போதும் ஒரு மனிதனை மிருகமாக்க…. கோபம் என்ற உணர்ச்சி வடிந்த பின் எதை சேகரிக்கப் போகிறீர்கள் அந்த போர்க்களத்தில்…..? இறந்துபோய் கிடக்கின்ற உடல்களையா…? உறைந்து கிடக்கும் ரத்தக் குளத்தையா? இல்லை துடிக்கும் உயிர்களையா…?’ என்ற அவரின் கேள்வி அதிர்ச்சியளிக்கிறது.

கோபத்தை அவர் தீராப்பசி கொண்ட ஒரு மிருகமாக உருவகம் செய்கிறார். பசி கொண்ட ஒரு மிருகம் அதன் இரை கண்ணில் பட்டால், அடித்துத் தின்றுவிட்டு, பசி அடங்கிய பின் படுத்து ஓய்வெடுக்கும். ஆனால் கோபம் என்ற உணர்ச்சி கொண்ட மிருகத்தின் பசி என்றும் அடங்கப் போவதில்லை என்று சொல்கிறார்.

சமூக வலைதளங்களில் பொறுப்பில்லாமல் பகிரப்படும் காணொளிகளை கண்டிக்கிறார். அது சம்பந்தப்பட்டவர்களின் வாழ்க்கையில் எவ்வளவு பெரிய துன்பத்தை சேர்க்கும் என்ற அடிப்படை அறிவும், யோசனையும் இல்லாமல் பகிரும் நெட்டிசன்களுக்கு ஒரு குட்டு வைக்கிறார். அதிலும் எதிர்மறையான கருத்துக்களைப் பகிரும் காணொளிகள் ‘ ஏழு தலைமுறைக்கான எதிர்மறை’ என்கிறார் அழுத்தம் திருத்தமாக.

இந்தப் புத்தகத்தில் பெண்களின் நுண்ணிய மன உணர்வுகளை, வேதனைகளை, காலம் காலமாய் அவர்கள் அனுபவித்து வரும் அடக்குமுறையையும் மிக சிறப்பாக எடுத்துக் காட்டியிருக்கிறார். பெண் எழுத்தாளர்கள் மட்டுமே எழுதத் துணிந்த மாதவிலக்கு பிரச்சனை பற்றியும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். எத்தனை ஆண்கள் ஒரு பெண் உபயோகப்படுத்தும் நாப்கினை கையால் தொட்டுப் பார்த்திருக்கிறார்கள்? ஏன் எப்போதும் பெண்களின் மாதவிலக்கும், அது குறித்த விஷயங்களும் ஆண்களுக்கு அன்னியமாகவும் இரகசியமாகவும் வைக்கப்படுகிறது என்று கேட்கிறார். ஒரு பெண் தனக்கு இன்று மாதவிலக்கு. அதனால் இன்று லீவு தேவை என தன் ஆசிரியரிடமோ, மேல் அதிகாரியிடமோ சொல்லத் தயங்குவது ஏன்..?

பெண் குறித்த தவறான கோட்பாடுகளையும் கொள்கைகளையும் வைத்திருக்கும் சமூகத்தை சாடுகிறார் ஒரு பெண் இப்படித்தான் இருக்கவேண்டும் என்று வரையறுக்கும் அதிகாரத்தை சமூகத்திற்கு யார் கொடுத்தது?

தன் துணையை இழந்த ஆணோ அல்லது பெண்ணோ தன் முதுமைக் காலத்தில் தன்னுடன் இருக்க துணை தேடும் போது அதனை இந்த சமூகமும், உறவுகளும், நட்புகளும் எதிர்ப்பது ஏன்…? பரஸ்பர புரிதலுடன் கூடிய துணை எவ்வளவு அவசியம் என்பதை அழகாகச் சுட்டிக் காட்டுகிறார்.

வாழ்க்கைப் பற்றிய இவரின் கண்ணோட்டம் மிக அழகானது. முழுக்க முழுக்க நேர்மறைகளையோ அல்லது முழுவதும் எதிர்மறைகளையோ கொண்டதல்ல வாழ்க்கை. ஒவ்வொருவருக்கும் வாழ்வு என்ன தருகிறதோ அதை அப்படியே எதிர்கொள்ளுவது தான் அழகு. வாழ்ந்து பார்த்து விடவேண்டும் இந்த வாழ்க்கையை என்ற சொற்கள் மிகப் பெரும் உத்வேகம் தருகிறது.

‘‘ வாழ்வை ரசிப்பவர்களை, கொண்டாடுபவர்களை அந்த வாழ்க்கைக்குள் அவர்கள் கண்டடையும் ஏதோவொன்று பிரயமுடன் ஒட்டியணைத்து, அவர்கள் விரும்பும் வண்ணம் இயக்கி நகர்த்துகிறது’’
‘வாழ்வு என்பது மரணத்திற்கு எதிரான நிலை’ என்ற கட்டுரையின் இறுதி வரிகளாக மேற்கண்ட வரிகள் அமைந்து பெறும் நம்பிக்கையை வழங்குகின்றன.

கட்டுரைத் தலைப்புகள் கவித்துவமாகவும் பொருத்தமாகவும் அமைந்திருப்பது சிறப்பு. சமூகத்திற்கு மிகவும் தேவையான கருத்துக்களை உள்ளடக்கிய இந்த புத்தகம் ஒரு கருத்து பெட்டகம் என்பதில் ஐயமே இல்லை. மீண்டும் மீண்டும் வாசிக்கத் தூண்டும் அருமையான நூல் இது.

நூல் : திரை எனும் திணை
ஆசிரியர் : ஈரோடு கதிர்
பதிப்பகம் : வாசல் படைப்பகம்
விலை: 150
விஜி ரவி.

Take 3 Shortstory By Karkavi டேக் 3 சிறுகதை - கார்கவி

டேக் 3 சிறுகதை – கார்கவி




ரொம்ப பரபரப்பான சூட்டிங் ஸ்பாட்…ஒரு பக்கம் ரிகர்சல்….இன்னொரு பக்கம் சண்ட காட்சினு ரொம்ப பரபரப்பா போய்கிட்டிருக்கு சூட்டிங் பன்ற இடம்….

கேரவன்ல மேக்கப்ல ஹீரோயின் ..இன்னொரு கேரவன்ல ஹீரொனு மேக்கப் ரொம்ப வேகமாக நடந்துகிட்டு இருக்கு…

புரொடக்சன் ரூல்ஸ் படி இடம் சாப்பாடுனு தடபுடல ஒரு படம் ரெடியாகிட்டு இருக்கு…..

அன்னைக்கு காலைல பத்து மணி இருக்கும்…நேத்து நடந்த அந்த சுவாரஸ்யமான குடும்ப சுசிவேசன முனுமுனுத்துகிட்டே வரா கூட்டத்துல ஒருவளா நடிக்கிற ராக்கம்மா…..

நாளைக்கு நடிக்கபோற ஒரு சண்டக் காட்சிக்காக மீச, தாடிய நல்லா சைஸ் பன்னி இந்தமாறி இருந்தா நல்லாருக்கும், அந்தமாறி இருந்தா நல்லார்க்கும்னு…ராக்கம்மா கிட்ட புலம்பிகிட்டே வரான் ராமசாமி…..

அந்த ஸ்டியோவ நெருங்குற நேரத்துல ” என்னக்கா சாப்டாச்சா முன்னடியே வன்டீங்கலா…அண்ண என்ன அந்தரத்துல பறந்துகிட்டே வராரு… என்று கேட்டான் கார்த்தி…..

ஆமா தம்பி அந்த ஆளுக்கு என்ன வேள எப்ப பாத்தாலும் அடிதடினு ஸடன்ட் பத்திதான் நனப்பு….தூக்கத்துல பொலம்பல் தாங்கல பா கார்த்தி…..னு ராக்கம்மா சொன்னாள்….இத கேட்டுகிட்டு சிரிச்சிகிட்டே ஸ்டுடியோக்குள்ள நுழஞ்சா கார்த்தி……

கார்த்தி ஒரு முதுகலை படித்த இளைஞன் கிராமத்துல இருந்து சென்னைக்கு டைரக்டர் ஆகுற கனவோட வந்த பல்லாயிரம் பேருல அவனும் ஒருத்தன்…

அப்டி இப்டினு கஸ்டப்பட்டு ஒரு படத்துல அசிஸ்டன்ட் டைரக்டரா இருக்குற வாய்ப்பு இப்பதான் கிடச்சிருக்கு அவனுக்கு……..

அதுக்காக அவன் பட்ட கஸ்டம் கொஞ்ச நஞ்சம் இல்ல ரொம்ப அதிகம்,….பத்துக்கு பத்து ரூம்ல…நாலுபேருகூட தங்கிகிட்டு நாத்தம் புடிச்ச கக்கூசுலயும் நாலாவது ஆளா வரிசைல நின்னு வாடக கொடுக்க அவ்ளோ சிரமப்பட்டு இந்த இடத்துக்கு வந்துருக்கான் கார்த்தி…..

கார்த்தி முதல் முதலா எழுதுன கதை “டேக் இட் ஈசி” அப்டிங்ர டைட்டில் ல சார்ட் பிலிம் ஆ எடுத்தான்… அவன் அத பெருசாக்கனும் னு ஆசப்பட்டு… இதுவரை கத எழுதிகிட்டு இருக்கான்…..

ஒருநாள் ரொம்ப ஆர்வமா கதைய முழுசா எழுதி முடிச்சிடுவோம்னு எழுத உட்காரும் பொழுது…. ஒரு போனு….”அலோ…அம்மா…யப்பா அப்புனு எப்படிப்பா இருக்க, சாப்டியா …கூட எல்லாரும் எப்டிப்பா இருக்காங்கனு ஒரு சோர்ந்து போன அவன் அம்மாவோட குரல்…..நல்லார்க்கேன் மா அப்டினு அதுக்கு ஈடு கொடுத்த இவனோட குரலு… சரிப்பா பத்ரமா இரு….எங்க போனாலும்…. சூதானமா இருப்பானு சொன்ன அவன் அம்மாவோட போன்கால் முடிவுல தன்னயறியாம கண்ணுல தண்ணி கலங்க ஆரம்பிச்சது……

வாசல் ல ”டக் டக்.””..கதவ தட்டுற சத்தம் ..யாருங்க னு கேட்டான் கார்த்தி…. வெளில “நாங்கதாம் பா…ராமசாமி ராக்கம்மா…….” இதோ வரேன்கா’..னு போய் கதவ திறந்தான் கார்த்தி….

வாங்க கா…வானே இப்பதான் இடம் தெரிஞ்சதா னு இவன் கேட்க….இல்லப்பா டைம் இல்ல ..இல்லனா அடிக்கடி வருவோம்…இன்னைக்கு என் பையனுக்கு நினைவு நாள் ல அதான் அவனுக்கு எடுத்த உடுப்பு உனக்கு கொடுக்கலாமே னு வந்தோம்….வாங்கிகுவீல பா….”அண்ணே…அம்மா அப்பாவ சொந்த ஊர்ல விட்டு இங்க கடக்குற நா…என்ன பையனா நனைக்கிறீங்க நீங்க…இத ஏத்துக்கலனா நல்லாவா இருக்கும்…..முதல வாங்கனா உள்ள….உட்காருங்க….இருங்க காபி போடுற…… அதுக்கு ராக்கம்மா…இரு தம்பி நா போடுறன் நீங்க பேசுங்க னு அந்த மூலைல இருக்குற ஸடவ் அடிக்க ஆரம்பிச்சா……..

அப்ரம் அண்ணே…. திதி நல்லபடியா முடிஞ்சதா…எதும் மனசுல யோசிக்காம தைரியமா இருங்க..எல்லாம் சரியாகிடும்… அப்டினு ராமசாமிக்கும் ராக்கம்மாவுக்கும் தைரியம் சொல்ல…… அந்த பேச்சிலயே….

என்ன தம்பி ரொம்ப சோர்ந்து இருக்க…எதும் பிரச்சனையா.. இன்னைக்கு சூட்டிங் போலயா….னு ராமசாமி கேட்டான்….

இல்லன… இன்னைக்கு ஹீரோ கால்சீட் முடிஞ்சது அது சம்மந்தமா டைரக்டர், புருடியுசர் போயிருக்காங்க அதனால் இன்னைக்கு இல்ல… அதா கதை ஒன்னு முடிக்கலாமேனு இருக்க….. அம்மா போன் பன்னாங்க பேசிகிட்டு இருந்த.. அப்பதான் நீங்களும் வந்தீங்க……

ஓ இதுதான் விசயமா…… சரிசரி அம்மா என்ன சொன்னாங்க… நல்லார்காங்கலா…அப்டினு ராமசாமி சொல்லும் போது….ம் பரவாலனா….அவங்க பேச்சுல கஸ்டம் தெரிஞ்சது…என் கஸ்டத்த காட்டிக்காம அப்டியே பேசிட்டு வச சிட்டனா……னு கார்த்தி சொன்னான்….

ஏன்பா இவ்ளோ விரக்தியா பேசுற…

ஆமானா…கதை எழுதி, காமிச்சி..நாய் மாறி உழச்சு…அவன்கிட்ட திட்டு, இவன்கிட்ட திட்டு…அப்டினு எவ்ளோ கஸ்டமா இருக்குனா….சில நேரம் லைட் மேன் இல்லனா அதயும் நானே செய்வன்..ராமன்னா……

எல்லாத்தையும் ரெடி பன்னி டேக் போறதுகுள்ள போதும் போதும் னு ஆகிடும்னா….உங்களுக்கு தெரியாததா…னு பேச்ச முடிச்சான் கார்த்தி….

இடையில்….”சரிசரி இந்த காபிய குடிச்சிட்டு அப்ரம் பேசுங்கனு நுழைஞ்சா ராக்கம்மா…..

“யப்பா கார்த்தி நீ இந்த வயசுல அசிஸ்டன்ட் டைரக்டரா இருக்கும் போதே இவ்ளோ யோசிக்கிற….” நான் இங்க வந்து கிட்ட தட்ட முப்பது வருசமாச்சு….

வீட்டு கஸ்டத்துக்கு இந்த ஸ்டுடியோல கூட்டுற வேலைக்கு வந்த…நடிக்கிறதலாம் பாக்கும் போது எனக்கும் ஆச வரும்….இதோ இந்த ஆளு அப்ப ஸ்டன்ட் ல அந்த மாஸ்டர்களுக்கு எடுபுடியா வேல பாத்தாரு…..நா வர போக…என் சாப்பாடு இவரு சாப்ட…அப்ரம் நாங்க பேசி பழகி… ஒருநாள் கல்யாணம் பண்ணிகிட்டோம்… வீட்டுல ஏத்துக்கல அதனால இங்கயே காலத்த ஓட்ட ஆரம்பிச்சிட்டோம்…..கண்ணுக்கு கண்ணா இருந்த மவனும்…இந்த ஆளு ஸடன்டுக்கு இழுத்து அவன் இல்லாம போயிட்டான்……

ஒரு நாள் கிரௌடுல ஆள் இல்லனு என்ன கூப்டாங்க….அதுல டையலாக் சொல்ர பொன்னுக்கு டையலாக் வரல….ஒரு ஆர்வத்துல நான் அத சொல்லிட்ட…உடனே உன்னமாறி டைரக்டரு…”யம்மா நீ சொல்ரியாமா…இத…நீ சொல்லுனு சொன்னாரு……சரிங் க ஐயா னு நானும் சொன்ன…அதில் இருந்து அட்மாஸ்பியர் ஆக்டர்ஸ்ல நா நல்லா எல்லார்க்கும் தெரயுறபடி ஆகிட்ட…..ஏ இப்ப உன் படத்துல நடிக்கிறனே…உனக்கு தெரியாதா…..னு ராக்கம்மா இழுத்தா…….

அதுக்கு இடையிலயே ராமசாமி பேச ஆரம்பிச்சான்…..

ஆமா தம்பி…நான்லாம் உடம்பாலயும் மனசாலயும் படாத கஸ்டமே இல்லபா….. கனவோட ஊர்ல இருந்து வந்து எடுபுடியா இருக்குறது எவ்ளோ சிரம்ம்…அதில் அவ்ளோ மன உளைச்சல் இருக்கு….

ரொம்ப மட்டமா நடத்துவாங்க…அப்டி இருக்கும் போது…ஒரு ஸடன்ட் சூட்டிங்கல ஹீரோக்கு கைல அடி….அதுல நெருப்புல குதிக்குற சீன்…எல்லாரும் தயங்குனாங்க….ஆனா நா உயிர் போனா போகுது ஒருமுறை யாவது நடிச்சிடனும் னு…நா பன்ற சார் னு முன்ன போய் நின்ன….அதயும் செஞ்ச…..”இதோ இந்த தழும்பு” பாத்யா….இது அன்னைக்கு பட்டது தான்……

“கார்த்தி வாழ்க்கைல எல்லாமே ஒரே நாள்ல கிடைச்சிடாது…கஸ்டபடனும்….என்னடா அட்வைஸ் பன்றானே னு கோச்சிக்காத…நீ படிச்சவன் புரியும்…..ஒரு விசயம் தள்ளி போகுது அப்டினா அதவிட பெருசாவோ…இல்லனா இன்னும் ரொம்ப நல்லா நடக்க போகுதுனு நாம நம்பனும்…….

நம்மள பொறுத்த வரை ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு டேக்….ஆரம்பிச்சிடனும் என்னைக்காது ஒரு நாள் டேக் கட்டாயமா பைனல் ஆகும்…

ஒவ்வொரு டேக்லயும் யாரோ ஒருத்தர் சரியா நடிக்காம போகுறதால தப்பு வருமே தவிர…உன் கதைல எந்த மாற்றமும் வராது….அதனால…விடாம முயற்சி செய்….நீயும் தனியா படம் எடுக்குற நாள் ரொம்ப தூரமில்ல….சரியா……

தைரியாம இரு….நாங்க களம்பிறோம்….சாப்டு உன்னோட திறமைல நம்பிக்க வை….கட்டாயம் எல்லாம் மாறும் னு…சொல்லிட்டு கார்த்தி வீட்டுல நம்பிக்கைய முழுசா நிரப்பிட்டு…களம்புனாங்க ராமசாமியும் ராக்கம்மாவும்……

அந்த புத்துணர்வோட… கதைய வேற ஒரு கோணத்துல மாத்தி எழுத ஆரம்பிச்சா கார்த்தி…..

மனசுக்குள்ள…..”…டேக்-1……டேக்.-2…….டேக்-3….னு அவன் குரல்ல ஸடார்ட்….ரெடி….ஆக்‌ஷன்.. அப்டினு…சத்தம்…, அது…டேக் பாக்ஸ்ல…’டேக் இட் ஈசி…….னு எழுதியிருந்தது…….கார்த்தி எழுதின கதையோட முடிவுல…

Theruvil Sithariya Sevvanthi Shortstory By Sudha தெருவில் சிதறிய செவ்வந்தி சிறுகதை - சுதா

தெருவில் சிதறிய செவ்வந்தி சிறுகதை – சுதா

இரவு மூன்று மணி இருக்கும் பின்பக்கத்தில் ஏதோ சத்தம் கேட்டு விழித்துக் கொண்டேன். என்ன என்று  கூர்ந்த போதுதான் அது ஒப்பாரியும் அழுகையும் சேர்ந்த சத்தம் என உணர்ந்தேன். அடப்பாவமே என்ன ஆயிற்று முருகேசனுக்கு என்று பதறிப்போனேன்.

முருகேசன் ஒரு பஞ்சு மில்லில் வேலை பார்க்கிறான். அவனது மனைவி மகள் இருவர் இவர்கள் தவிர அந்த வீட்டிற்கு சொந்தம் என்று யாரும் வந்ததில்லை. எப்படி வருவாங்க முருகேசனுக்கு எப்பவுமே சந்தேகம்தான். சொந்தக்காரங்க யாராவது வீட்டுக்கு வந்தா கூட பொண்டாட்டிய பாக்க வந்தாங்கலோனு முருகேசன் நெனச்சுக்குவான். தன் பொண்டாட்டி வாசலில் நின்னு பால் வாங்குறதுக்கு கூட அனுமதிக்க மாட்டான். காலையில அஞ்சு மணிக்கெல்லாம் எந்திரிச்சு கோலம் போட்டுட்டு உள்ள போயிடணும் இதுதான் முருகேசன் வீட்டு வழக்கம்.

கடுகு வாங்கக்கூட முருகேசன் தான் போவான் இரண்டு பெண் பிள்ளைகளையும் அப்படித்தான் வளர்த்தான். பிள்ளைங்க ரெண்டும் கல்லூரியில் முதுகலை படிக்கும் போது கூட அந்த இரண்டு பிள்ளைகளையும் கொண்டு போய்விட்டு கூட்டிட்டு வருவான். ஜெராக்ஸ் எடுக்குறதுக்குகூட அவங்க தனியா போனதில்லை.

இப்படித்தான் ஒருநாள் அந்த இரண்டு பிள்ளைகளும் பரீட்சைக்கு எழுத பேப்பர் வாங்கணும்னு தெருவுல இருக்குற கடைக்கு போச்சுங்க. தன்னோட அப்பா வர்றதுக்குள்ளே வந்துடலாம் நினைச்சுதான் அவங்களும் போயிருக்காங்க ஆனா அப்படி நடக்கல. அந்தப் பிள்ளைகள் கடையிலிருந்து சிரிச்சுகிட்டே வந்ததுங்க இதை அந்த வழியா வந்த முருகேசன் பார்க்க வேற வினையே வேணாம். வேகமா வீட்டுக்கு வந்தவன் வீட்டு வாசலிலேயே நின்றுவிட்டான். அந்தப் புள்ளைங்க பயத்தோடு நடந்து வந்துச்சுங்க. அதுங்க நடந்து வர்றதுக்குள்ள இவனுக்கு கோபம் தலைக்கேறி கத்த ஆரம்பிச்சுட்டான். இந்த பிள்ளைங்க வந்ததும் வராததுமாக கோவத்துல பிள்ளைங்கள முடிய பிடிச்சு இழுத்து அடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டான். அது அந்த தெருவே வேடிக்கை பார்த்துச்சு. யாராவது எதிர்த்து கேள்வி கேட்டால் அவ்வளவுதான். அவங்களோட தன் பொண்டாட்டியும் பிள்ளையும் கூட முடிச்சு போட்டு பேச ஆரம்பிச்சுடுவான். முருகேசன் ஒன்னும் அவ்வளவு வசதியானவன் இல்லை. கால் வைத்து கஞ்சிக்கு கஷ்டப்படுகிறான். இந்த கஷ்டமும் கூட அவனாவர வச்சிக்கிட்டதுதான். வேலைக்கு சரியாக போகாமல் தன் பொண்டாட்டி மேலையும் பிள்ளைகளையும் சந்தேகப்பட்டு சந்தேகப்பட்டு வாழ்க்கையை சூனியம் ஆகிட்டான்.

ஒழுங்கா அவன் வேலைக்கு போய் இருந்தா அவன போல செல்வந்தன் இல்லை. இத்தனை கஷ்டமும் வந்திருக்காது அவன் பொண்டாட்டியும் எதுவும் சொல்லமாட்டாள். சொல்லவும் முடியாது அப்படி மீறி சொன்னா அவ்வளவுதான்.

இப்படித்தான் ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு அவன் பொண்டாட்டியை பால் வாங்க வெளிய வந்துட்டா பால்காரன் ஏதோ பேச பக்கத்துவீட்டு பொம்பளை எதோ சொல்ல இவ சிரிச்சிட்டாபோல தூரத்திலிருந்து பார்த்த முருகேசன் அந்த கோவத்துல ஒருஅரை போட்டான். பாருங்க அந்த அரையில் பால் செம்பு பறந்து போயிடுச்சு. பால்காரன் தெறிக்க ஓடிட்டான். முருகேசன் பேசிய பேச்சுக்கு அளவே இல்லை அசிங்கமும் இல்லாமல் பேசினான்.

யாராவது அவன் கிட்ட பேச முடியுமா? யார் கேட்டாலும் பதிலும் வராது.

ஒரு நாலு முருகேசன் பொண்டாட்டிக்கு வைத்து வலிவர ஆஸ்பத்ரி கூட்டிட்டு போனா முருகேசன். ஆஸ்பத்திரியில முருகேசன் பொண்டாட்டிக்கு கர்ப்பப்பையை எடுக்கணும் ரொம்ப மோசமா இருக்குன்னு சொல்லிட்டாங்க. இது அவனுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் எளக்காரமா போச்சு சரி கடன உடன வாங்கி கர்ப்பபை எடுத்துட்டாங்க.

கர்ப்பபையை எடுத்துட்டு வந்ததுல இருந்து ஒரே சண்டைதான் நீ எதுக்கு உலகிலே உன்னை வச்சு என்ன செய்ய அப்படின்னு ஒரே பேச்சுதான் எப்பவும் இப்படி சொல்லிக் கொண்டே இருப்பான் பாவம்தான் முருகேசன் பொண்டாட்டி.

ஒரு வாரமா உடம்பு சரியில்லாமல் இருந்தான். ஆஸ்பத்திரிக்கு போகவர இருந்தாங்க இன்னைக்கு இறந்துட்டான். என் வீட்டுக்கு பின்னாடி தான் அவனோட வீடு நானும் வீட்ல இருப்பு கொள்ளாம அவன் வீட்டுக்கு சத்தம் கேட்டதும் கிளம்பி  வந்துட்டேன். நான் மட்டும்தான் வந்தேன் பக்கத்து வீட்டுக்காரி ஜன்னல் கூட திறக்கலை.

விடியறதுக்குள்ள  ஒன்னுரெண்டு பேர் வந்தாங்க பிள்ளைங்க ரெண்டும் கதறி அழுதத பாக்கவே முடியல. எங்களுக்கு இந்த உலகமே தெரியாதே நாங்க எப்படி வாழப் போறோம்னு அழுதுச்சுங்க பாக்கறதுக்கு கஷ்டமா இருந்துச்சு.

எங்களுக்கு ஒன்றுமே தெரியாதே நாங்க எப்படி வாழப்போறோம் என்ற வார்த்தைகள் மட்டும் திரும்பத் திரும்ப காதுல கேட்டுக்கிட்டே இருந்துச்சு. வாழுற காலத்துல வீட்டு பொம்பளைகளுக்கு எல்லா உரிமையும் கொடுத்து வாழ்க்கையின் நெளிவு சுளிவுகளை சொல்லிக் கொடுத்திருந்தால் இவ்வளவு நலமா மோசமா ஆயிருக்காது.

உலகமே மோசம் ஆண்களை மோசம் அப்படின்னு சொல்லிக்கிட்டே இருந்தா வீட்டுக்குள்ளே பூட்டி பூட்டி வச்சா உலகத்தை பற்றி எப்படி தெரிஞ்சுக்கும் பிள்ளைங்க. ஆம்பளைங்களோட சந்தேக புத்திக்கு அளவே இல்லை. ஆம்பளைங்களா அடக்கப்பட்டு அடக்கப்பட்டு பெண்களுடைய திறமைகளை வெளியே வராமலேயே போயிடுது.

என்னமோ போங்க இனிமேலாவது முருகேசன் பொண்டாட்டி சித்ரா. சித்ரா வா வாழ்வாளா என்று பார்ப்போம். முருகேசனை தூக்கிட்டு போன பாதையிலே பூக்கள் கூட முருகேசன் சாவுக்கு வருந்தி வாடல…

Muthal Pennam Moothevi Shortstory By Karkavi முதல் பெண்ணாம் மூதேவி குறுங்கதை - கார்கவி

முதல் பெண்ணாம் மூதேவி குறுங்கதை – கார்கவி

நேற்று மகள் இன்று மருமகள்…….

அவளுக்கு குடும்பம் என்றால் என்னவென்று அறியாத வயது, அம்மா அப்பா பேச்சே வேதவாக்கு….

அவர்கள் கூறியதை அச்சுபிறழாமல் செய்வதில் கெட்டிக்காரி,அம்மாவின் மேல் அளவில்லாத அன்பு…..

முதல் குழந்தை என்பதால் முழுவதும் சுதந்திரம்… எடுத்தது கிடைக்கும்,பிடித்தது கிடைக்கும்.

படிப்பில் கெட்டி அதற்குள் பிறந்துவிட்டனர் தங்கையும்,தம்பியும்..

நேரம் கூடிவிட்டது, பெற்றவருக்கு பாரம் கூடிவிட்டது…கிடைத்துவிட்டான் மாப்பிள்ளை,சரி என்றான் தாய்மாமன் தலை ஆட்டியபடி கண்ணீரில் அவள்….

அசைந்த்தை விற்றுவிட்டார்,அசையாத்தை வைத்துவிட்டார் ஐம்பது பவுன் போட்டு அழகான ஓர் கல்யாணம்…

புது வீடு புது முகங்கள்..அனைத்தும் நகர்ந்தது ஆரம்ப புன்னகையில்….

துணைவன் எல்லாம் அவன்.. இடம் மனம் கொடுத்தான் உயிர் கொடுத்தான்.. அம்மைக்கும் மனைவிக்கும்……

பொகப்போக சலிப்பு புன்னகை அவ்வப்போது கடன்,கிடைக்காத சுகம் காரணம் வாங்கி வந்த வரம்…

அம்மை அப்பனாய் வந்தவர்கள் மாமனார் மாமியாராய் பிரதிபலித்தனர்….

உணவெல்லாம் விசமாகி போனது கற்றுத்தேராத சமையலின் முன்னால் மாமியார் வார்த்தைகள், மௌனத்திலும் கொடுமையானது மாமனாரின் அமைதி…

கடந்து மிதந்து நகர்ந்தேறுகிறாள் அவ்வப்போது மன ஓடத்தில்..கணவனின் ஆறுதல்களால்…

புகுந்த இடத்தில் புரியாத புதிராகி போகிறது எல்லாம்…

அமைதி முக்கியம்…..
அதிகமாக பேசாதே…
ஆசைகளை மற….
அனாவசிய பேச்சை துற….
ஆடைகளில் இயல்பை கொள்……
இதுதான் உலகமறி….

எல்லாம் கடந்து வந்த பிறகு கைக்கு கிட்டவில்லை இன்பமென்னும் ஓடம்…..

காலம் இப்படியே செல்லாது…..நம்பிக்கையுடன் அவள்…. முதல் பெண்ணாம் மூதேவி…..

Adhith Sakthivelin Kavithaigal ஆதித் சக்திவேலின் கவிதைகள்

ஆதித் சக்திவேலின் கவிதைகள்

டிப்பெட்ஸ் மட்டுமா சின்னப் பையன் ?
********************************************
(ஜப்பானின் ஹிரோஷிமாவில் முதல் அணு ஆயுதத்தைப் பயன்படுத்தி பேரழிவை ஏற்படுத்த அதை அமெரிக்கா சார்பாக விமானத்தில் எடுத்துச் சென்ற விமானி பால் டிப்பெட்ஸ் பற்றிய இந்தக் கவிதை, இன்று ரஷ்யா – உக்ரேன் இடையே நடைபெற்று வரும் போர்ச் சூழலில்,உலகமே அணு ஆயுத பயன்பாடு குறித்து அச்சப்படும் இவ்வேளையில் பொறுத்தமாக இருக்கும் எனக் கருதுகிறேன் .)

ஹிரோஷிமா தழும்பினைத்
தடவிப் பார்க்கிறேன்
முக்கால் நூற்றாண்டு கழிந்த பின்னும்
பிசுபிசுப்பு இன்னும்
ஒட்டுகிறது விரல்களில்
சுக்காய்க் காய்ந்திட
எத்தனை நூற்றாண்டுகள் ஆகுமோ?

பால் டிப்பெட்ஸ்
உலோக உருண்டையில்
உறங்கிக் கொண்டிருந்த
யுரேனியம் அணுக்களில்
சூரியனின் சிறு துண்டினை
செந்தணல் மூட்டையாய் ஒளித்து
“சின்னப் பையன்” எனச்
செல்லப் பெயரிட்டு
மனித நேயத்தின் மீது வீச
எடுத்துச் சென்ற சின்னப் பையன்

பால் டிப்பெட்ஸ்
ஒரு சில நொடிகளில்
பல்லாயிரம் உயிர்களுக்கு
பால் ஊற்றியவன்
நள்ளிரவில் நடுவானில்
அவனது “சின்னப் பையனை”
அவிழ்த்துவிட்டு

கருவில் சுமந்து
பெற்றெடுத்து பெயர் சூட்டிய
தாயின் பெயரை
பேரழிவைச் சுமந்து சென்ற
விமானத்திற்குச் சூட்டி
தாய்மையைக் கொச்சைப் படுத்தியவன்

யாரைக் கொல்வது யாரை விடுவது
எனக் குழம்பி நின்ற சாவை
காற்றென ஒரு கணத்தில் ஏவியவன்

எரிந்து கொண்டிருந்த வீதிகளில்
சாம்பலாய்ச் சரிந்த சடலங்கள்
தோலுடன் தொங்கிய சதைத் துண்டங்கள்
உருகி ஓடிய இரும்புத் தூண்கள்
கருகிச் சாம்பலான மரங்கள்
பருகும் நீரிலும்
மரண தாகத்தில் கதிர் வீச்சுகள்
திரும்பிய திசை எல்லாம் மரண ஓலம்
மனித சதையின் ரத்தத்தின் நெடி – இப்படி அவலங்களின்
காட்சிகளை ஓரிரவில் அரங்கேற்றி அகம் மகிழ்ந்தவன்

இதுவரை
கேட்டிரா ஒலி
கண்டிரா ஒளி
பார்த்திரா அமைதி
இவற்றை வரலாற்றின் பக்கங்களில்
அந்த ஒரே இரவில் எழுதி முடித்தவன்

நூறு ஆண்டுகளுக்கு
ஆறு ஆண்டுகள் குறைவாய் வாழ்ந்து
தனக்குக் கல்லறை வேண்டாம்
எனச் சொல்லிச் செத்தவன்

கட்டியிருந்தால் – மக்கள்
மரியாதை செலுத்தவா கூடியிருப்பர்
அவனது கல்லறையில் ?
அங்கே தினம் தினம்
அவனுக்கு மட்டுமா அம்மரியாதை நடக்கும்?
சின்னப்பையனின் முதுகுக்குப்
பின்னால் ஒளிந்து கொண்ட
அத்தனை பெரிய மனிதருக்கும் தான்

அப்பேரழிவு குறித்து
ஒரு நாளும் வருந்தியதில்லையாம்
வாழ்ந்த காலத்தில்
நாட்டுப் பற்றைத்
தன் நாசச் செயலுக்கு
முட்டுக் கொடுத்துப்
பேட்டி அளித்திருக்கிறான் அவன்
ஒவ்வொரு முறையும்

தேடுங்கள்
இன்னும் நன்கு தேடுங்கள்
ஹிரோஷிமா வீதிகளில்
அவனது மனசாட்சி
அங்கு தான் எங்காவது கிடக்கும் பாருங்கள்
அதைத் தூக்கி எறிந்த கையோடு தானே
சின்னப்பையனை வீசி இருப்பான் அவன்

தம் காதுகளிலும் கழுத்துகளிலும்
“சின்னப்பையன்”களை மாட்டிக்கொண்டு
வாய் கிழிய அமைதி அறிவுரை தரும்
உலக சட்டாம்பிள்ளைகளின் மனசாட்சி கூட
உங்கள் கைகளில் அகப்படலாம் அங்கே
நீங்கள் தேடுகையில்

முகமற்ற முப்பது குழந்தைகளில்
தன் குழந்தையை
இன்றும் தேடிக் கொண்டிருக்கிறாள்
தாய் ஒருத்தி என்பது
அவர்களுக்குத் தெரியுமா ?

போரின் வடிவங்களை
அழிவின் எல்லைகளை
மாற்றி எழுதும் அறிவியலில்
மனித நேயம் மரணிப்பின்
அவ்வறிவியலையே புறந்தள்ளுவோம்

நாட்டுப் பற்றின் இலக்கணங்களாய்
அவ்வழிவுகள் வரையறுக்கப்படும் எனில்
அணு ஆயுதங்களைப் போல்
அப்பற்றையும் கேள்விக்குள்ளாக்குவோம்

மீண்டும் மீண்டும் திரும்பும் வரலாற்றில்
இவ்வரலாறு மீண்டும் திரும்பாதிருக்க
கிழித்தெறிவோம்
வரலாற்றின் அப்பக்கங்களை

“சின்னப் பையனை”த்
தூக்கிச் சென்ற டிப்பெட்ஸோடு
அவனை ஆக்கித் தந்த
சின்னப் பையன்களையும்
வரலாற்றுக் கரை என்போம்

இதயங்களைத் திறந்து வைப்போம்
மனித நேயம்
அதனுள் நுழைந்தோடிட
நிறைந்து வழிந்தோடிட

அகமும் புறமும் சங்கமித்த அபூர்வ தருணம்
****************************************************
(ரஷ்ய – உக்ரைன் போர் நடைபெற்று வரும் இன்றைய சூழலில், இக்கவிதை உக்ரைனை ஆதரித்தோ ரஷ்யாவை எதிர்த்தோ எழுதப்பட்டதல்ல. உக்ரைன் பெண் ஒருத்தி வீரத்துடன் தன் கணவனுக்கு மாற்றாய்ப் போருக்குச் செல்வதைப் பாராட்டி உலக மகளிர் தினத்தை ஒட்டி எழுதப்பட்டது “அகமும் புறமும் சங்கமித்த அபூர்வ தருணம்” என்னும் இக்கவிதை. உலக மகளிர் தினத்தன்று இக்கவிதையைப் பிரசுரிக்குமாறு தாழ்மையுடன் வேண்டிக்கொள்கிறேன்.)

போர்
குடி மக்கள் மீது
திணிக்கப்படும் பேரழிவு
திட்டமிட்டே பல நேரங்களில்

போர் எதுவாயினும்
அதில் முதல் பலி
மனித நேயமும் உரிமையும் தான்

மன்னர் கால மண்ணாசையின் எச்சம்
மக்களாட்சித் தலைவர்கள் மனதில்
இன்னும் மறையாது இருப்பதன் வெளிப்பாடு போர்

போர் மேகங்கள்
ஒரு நாட்டில் சூழ
போர் தொடங்கப்படுகிறது
இன்னொரு நாட்டில்

போரிடும் நாடுகளுடன்
உலகின் ஒவ்வொரு நாட்டுக்கும்
ஒரு சமன்பாடு
அது சரிந்திடா வண்ணம் – அவற்றின்
வியூகம் செறிந்த செயல்பாடுகள்

போரில்
சிதறுண்டு போன
கட்டடங்கள் நிமிர்ந்து நிற்கும்
கால ஓட்டத்தில் என்றாவது ஒரு நாள்
கல்லறையில் அடக்கமாவோரின்
தலைமுறைகளின் வாழ்வு?

வரிசையாய் நின்று
பணியாட்கள் பரிமாறிட உண்டோரும்
உணவுக்கும் நீருக்கும்
வரிசையில் நிற்பர்
போரின் அழிவுக்கு அஞ்சி
அண்டை நாட்டு எல்லைகளில்
அகதி எனும் தகுதியுடன்

அணுவின் உட்கருவில்
அருகருகே அரவமின்றி அமர்ந்திருக்கும்
ஆக்கமும் அழிவும் போல்
கை கோர்த்துப் பயணிக்கின்றன
அமைதியும் போரும்
இணை பாதைகளாய்
இடைவெளி அதிகமின்றி- வசதிற்கேற்ப
நாடுகள் தாவிக் கொள்கின்றன
ஒன்றிலிருந்து இன்னொன்றுக்கு

போரின் நடுவே
அமைதிப் பேச்சுவார்த்தை
ஆயுதங்கள் ஒளித்து வைக்கப்படுகின்றன
அது நடைபெறும் மேசைக்கு அடியிலேயே

அழிவுகளின் அளவால் நிர்ணயிக்கப்படும்
போரின் வெற்றியை
வெற்றி என யார் ஏற்பர்?

மலையுடன் மோதவும்
மன வலிமை வழங்குவது
மலை போல் உயர்ந்து நிற்கும்
தாய் மண்ணின் பற்று
தாய் மொழியின் தாகம்
இவ்விரண்டும்

தெற்கு உக்ரைனின் மைகோலைவ் நகரம்
சுற்றிப் பரந்த வயல் வெளிகள்
வயல்களில் ஆங்காங்கே இருந்த வீடுகள்
சிறு கிராமமாய் மாறியிருக்க
ஆண்டெல்லாம் வளம் சேர்க்கும்
டினீப்பர் நதி தூரத்தில்

கணவனின்
கைகளின் இறுக்கத்தில்
கால்களின் பின்னலில்
நெற்றியில் இட்ட
முத்தத்தின் அழுத்தத்தில்
பொங்கிய அகம் ஒரு புறம்
ஒரு தோளில் தொங்கிய
இயந்திரத் துப்பாக்கியில்
இன்னொரு தோளில் மாட்டிய பையில் நிரப்பிய கையெறி குண்டுகளில்
இடுப்பில் கட்டிய தோட்டாக்களில்
கண்களில் தெறித்த கோபத்தில்
தீப்பொறி பறந்த நடையில்
உடல் மொழியின் வன்மையில்
உள்ளத்தில் திரண்ட உறுதியில்
கொப்பளித்த புறம் இன்னொரு புறம்
அகமும் புறமும் ஆழமாய்ச் சங்கமித்த
அபூர்வ தருணம்
அவள் போருக்குப் புறப்பட்ட நேரம்

திரும்பித் திரும்பிப் பார்க்கிறாள்
அவர்களது வயல் வெளியை
நடுவே இருந்த வீட்டை – அதனுள்ளிருந்த
தன் மாற்றுத் திறனாளி கணவனை

எட்டு ஏக்கர் விளைநிலம்
பாதியில்
சூரியக் கதிர்களின் அணைவில்
மயங்கிக் களித்த சூரியகாந்தி
தம் முகத்தை மேற்கில் திருப்பிக்கொண்டிருந்தன
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்

மீதியில்
விளைச்சலின் பாரம் தாங்கா கோதுமை
அறுவடைக்குக் காத்திருந்தது
வரப்புத் தலையணையில்
தலை சாய்த்துப் படுத்தபடி

வெடித்துச் சிதறிய
கோதுமை மணிகளை
கொறித்துக் கொண்டிருந்த
அமைதியின் சின்னங்கள்
கும்பலாய் எழுந்து
எதிர் திசையில் பறந்தன
ஏவுகணைகளின் வெடிச் சத்தம் கேட்டு

தூரத்தில்
நகரின் நடுவே
அப்படியே சரிந்த
அடுக்கு மாடி கட்டடம் பற்றி எரிகிறது
ஏவுகணை ஒன்று அதனுள் நுழைந்து வெடித்து வெளியேறியதில்
கண்ணாடி ஜன்னல்கள்
தெறித்துச் சிதறும் சத்தம்
மரங்கள் கருகி எரியும் ஓசை
நெகிழிகள் உருகி ஓடும் வாசம்
மனித உடல்கள் ரத்தத்துடன் தீயும் வாடை
காற்றில் கலந்ததில் மூச்சுத் திணற
டினீப்பர் நதியின் மேலிருந்த
பாலத்தை நோக்கி நடக்கிறாள்
அங்கு நின்றிருந்த வீரர்களுடன் இணைந்துகொள்ள

கவச பீரங்கிகள் அணி அணியாய்
ஊர்ந்து செல்லும் சத்தத்தில்
எங்கே போகின்றன என
கணிக்க முடியா வண்ணம்
காற்றைக் கிழித்துப் பறந்த
ஏவுகணைகளின் பாய்ச்சலில்
போர் விமானங்களின்
வித்தியாசமான உறுமலில்
இருப்பும் இன்மையும்
கை கோர்த்துக் கொள்ளும்
நுண் புள்ளிகளின் சங்கமமாகிறது
ஒவ்வொரு கணமும்
அவள் கண் முன்னே

இலையுதிர் காலத்தில்
உதிரும் இலைகளைப் போலல்ல
மனித மரணங்கள்
தொடரும் வசந்தத்தில்
மீண்டும் முளை விட
இது அவளுக்கு நன்கு தெரியும்

வாழ்ந்து பெறுவதின்
பன் மடங்கு புகழ் சேர்க்கும்
சில மரணங்கள்
போர்க்களத்தின் வீர மரணம்
முதலாவதாய் அவற்றில்
இதுவும் அவளுக்கு நன்கு தெரியும்

இனி திரும்பிப் பார்ப்பதில்லை எனும் முடிவுடன் முன்னேறுகிறாள்
துப்பாக்கியைத் தூக்கிப் பிடித்த படி
வழுக்கும் நிலத்தில் கால் ஊன்றுபவனின்
நம்பிக்கை நிறைந்த கவனத்துடன்

கணவனின் கனவுகளின் திரட்சியாய்
ஆறு மாதங்களாய் – தன்
வயிற்றில் வளரும் குழந்தை
ஒவ்வொரு வெடிச் சத்தத்திற்கும் அதிர்வுடன் துள்ளி அசையும் சத்தம்
போரின் எல்லாச் சத்தங்களையும் மீறி எதிரொலித்த வண்ணம் இருந்தது
அவளது மனதில்

ரஷ்யாவின் வழி பாய்ந்து
உக்ரைனை பொன் விளையும் பூமியாக்கும்
டினீப்பர் நதி
தன்னுள் ஒன்றெனக் கலந்த
ரஷ்ய – உக்ரைன் ரத்தத்தின்
சிவப்பு நிறத்தில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது
கருங்கடலில் கலக்க
தெற்கு நோக்கி
சலனம் ஏதுமின்றி
அந்தப் பாலத்துக்குக் கீழே
உலகுக்கு உரைக்கும் உண்மை

வீரம்
ஒரு பாலினம் சார்ந்ததன்று
ஒரு மண்ணுக்குச் சொந்தமுமன்று
முறத்தால் புலியைப்
புறமுதுகு இடச் செய்த – அன்றைய
பெயர் தெரியா புறநானூற்றுத் தமிழச்சி
ஆங்கிலேய அந்நியனை விரட்ட
ஆயுதம் ஏந்திய வீர மங்கை
வேலு நாச்சியார்
உருக்கு உறுதியுடன் துப்பாக்கி தூக்கிய இன்றைய உக்ரைனிய வீரத்தாய்
இவர்கள் எல்லாம் உலகுக்கு உரக்க
உரைக்கும் உண்மை அதுதானே?

Nazhuvi selgirathe Kanivumigu Karunai Poem By Vasanthdheepan நழுவிச் செல்கிறதே கனிவு மிகு கருணை கவிதை - வசந்ததீபன்

நழுவிச் செல்கிறதே கனிவு மிகு கருணை கவிதை – வசந்ததீபன்




(1)
துயரம் கசியும்
ஒதுக்கப்பட்ட ஆன்மாவின் ஓலம்
உனது இதயத்தை
எட்டவில்லையா ?
விண்மீனாய் ஜொலிக்கிறாய்
பார்வையால் கூட தீண்டமுடியாத
வெகு அப்பால்…
தளிர்கள் முகிழ்க்கும் வாசனை
வெளிகளை நிறைக்கிறது
ஓலைகளில்
யாரோ
இசைத்துக் கொண்டிருப்பதை
அதன் அசைவுகளில்
சொல்லுகிறது பனைக்கூட்டம்
உழுத காட்டின் ஊடாக
சுருண்டு கிடக்கிறது
சாரைப்பாம்பு ஒற்றையாக
நான்
எட்டு வைக்கிறேன்
கலங்கிய உள்ளம் சுமந்து
உன்னை நோக்கி.

(2)
மழை நீரில் அடித்துச் செல்லப்படும்
விதையாய் நான்
எந்நிலத்தில் நின்று தரிப்பேன் ?
திணைகளெல்லாம் திரிந்து
பாலையாகி விட்டதே!
வனமிழந்த பறவையாக
இரை தேடி அலைகிறேன்
நீர் ஆதாரங்கள் யாவும்
மனிதக் கூண்டுகளாகிவிட்டனவே !
தலைகீழ் மரத்தில் பறவைகள்
சிதறிப் பறக்கின்றன
தேங்கியிருக்கும் சொற்ப
குளத்து நீரில் தெரிகிறது
துரத்தும் கோடைக்குத் தப்ப
அவை போலவே நானும்

ஆனால் திசையறியாமல்
திகைக்கிறது பெண்ணே உன்னால்
என் நிகழ் காலம்.

Pirivu Thuyaril Poem By Vasanthadheepan பிரிவுத் துயரில் கவிதை - வசந்ததீபன்

பிரிவுத் துயரில் கவிதை – வசந்ததீபன்




(1)
திறந்து வைத்தாய்
மூட முடியவில்லை
என் இதயத்தை மூட
ஒரு உபாயம் சொல்
நடந்தவைகளை மறக்க முடியுமா?
நடப்பவைகளை அறிய முடியுமா?
நசிந்து நசிந்து நோவதைத் தவிர வேறென்னமா?
மனதுக்குள் வந்த உன்னை மறக்கமுடியவில்லை
மற்றெதையும் நினைக்க முடியவில்லை

மாறாத துக்கத்தில் உயிர் வெந்து கொண்டிருக்கிறது
பயணத்தின் நடுவில் வந்தாய்
பாதியிலே போகிறாய்
இருதயத்தில் வலியோடு
தனியாகப் போகிறேன்
மலரின் வெட்கம் ரசமானது
மனதை மெல்ல வருடுவது
கனவுகளை நெஞ்சில் குவிப்பது
உன் உள்ளக் கிடக்கையை
சொல்லித் தொலை
உன்னுள் ஊறும் வார்த்தைகளை வெளியேற்று
உடைந்து சின்னாபின்னமாகிக் கொண்டிருக்கிறேன்
பெரும் பசிக்குள் சிக்கியிருக்கிறேன்
வெளியேற வழி தெரியவில்லை
விடுவிக்க வருவாயா?
தண்டவாளங்கள் ஓடுகின்றன
நகரங்கள் இங்கும் அங்கும் அலைகின்றன
ஓய்வு ஒரு நாள் வரும்
நதியைப் பருகத் தொடங்கியது வெண்பறவை
மீன்கள் பறக்கத் துள்ளின
உருண்டு வந்த கூழாங்கல்லொன்று சிரித்தது

(2)
உன்னோடு பேசிய போது மகிழ்ச்சியாய்
நீ போனப் பிறகு தவிப்பாய்
மீண்டும் நீ வந்தபோது இனிமையாய் கழிந்தது இந்நாள்
மனசு முழுக்க நீ
குடம் நிறைய பால்
மெளனமாய் கடக்கிறது காலம்
என் வார்த்தை உன்னை சீண்டுகிறதா ?
என் கவிதை உன்னை சில்மிஷம் செய்கிறதா ?
என் கனவுகள் உன்னை விழுங்க விரட்டுகிறதா ?
முத்தத்தைக் கேட்டேன்
வெட்கத்தைத் தந்தாய்
முறிந்து போனேன்
அடடடா! தாவணி போட்ட தண்ணிலவு
அள்ளுது பேரழகு
கிள்ளிப் பார்த்துக் கொள்கிறேன்
சொல்லி விட்டுப் போனால் என்ன ?
உனக்காக காத்துக் காத்து
உடைந்து போகிறேன்.

Thu Pa Parameshwari Poems 8 து.பா.பரமேஸ்வரியின் கவிதைகள் 8

து.பா.பரமேஸ்வரியின் கவிதைகள்




மனிதம் அற்ற மனிதா..
******************************
துயரத்திலும் துவண்டு போகாது
வாழ்க்கையை வெறுத்தொதுக்காது
வறுமையிலும் முகம்சுளிக்காது
ஏழ்மையிலும் தாழ்வுறாது

மனபாரத்திலும் புன்சிரிப்பு மாறாது
கயவர் மத்தியிலும் கடமை தவறாது
பெரும் தோல்வியிலும் மனம்தளராது
புகழ்ச்சிப் பெருக்கிலும் தன்நிலை மாறாது

துரோகியிடமும் காழ்ப்புணர்வு பாராது
துளைக்கும் முட்களிடத்தும் அகமலர்ச்சி இழக்காது
வெறுப்பவரிடத்தும் முகம் பூக்க மறவாது
கோபத்திலும் வன்சொல் வீசாது

வதைத்தவனிடத்தும் வன்மம் பாராது
மானபங்கத்திலும் கண்ணியம் தவறாது
வசவுகளையும் வரவேற்கத் தவறாது
சுடுசொல்லிலும் துளி நீர் சிந்தாது

பகைவரிடத்தும் நேசிக்க மறவாது
பட்டினியிலும் பசிமுகம் காண பொறுக்காது
வாழ்வின் விளிம்பிலும் மரணத்தை நோக்காது
போட்டியிலும் பொறாமை பாராது

கொடுஞ்சுழலிலும் பிரிதுயிர் வாட பொறுக்காது
எச்சூழலிலும் பிறர் மனம் புண்படுத்தாது…
….வாழும் மனிதமே மனிதம்..

மனிதம் என்பது ..
தமக்குட்பட்ட
தமக்கேற்ற
தமக்கானவாறு
தம்மனத்திற்கான
தம்சூழல்பாதிப்பற்ற போக்கில்
கடந்தும் கடமையல்ல..

பிறர் நோக தம் உயிர்நொந்திடும்
நிலையே மனிதம்..

மனிதம்..
மனிதமனத்தின்மீதமல்ல
மனிதவாழ்வின் மார்க்கம்..

மனிதம் கொண்ட மனிதனாய்
வாழ்கிறோமா..
விடைதெரியா மானுடமாய்
நிற்கிறோம்
வெறும் மனிதம் கண்ட
இதழ் சுமக்கும் மரமாய்..

உடைந்து போகாதே..
***************************
இது இலையுதிர் காலம்…
இயற்கையின் சோதனை..
பெரும் வேதனை

காய்ந்தும் சுருண்டும்
நொடிந்தும் ஒடிந்தும்
ஊடாடும் விருட்சம்..

பசுமை தொலைத்த கிளைகள்
காய்ந்து சருகாகிய இலைகள்..
காலத்தின் கைங்கயர்யம்
பருவத்தின் பகிர்ந்தளிப்பு..

ஆட்டமும் பாட்டமும்
மேய்தலும் மெருகேறலும்
நிலையற்றது சுழற்சியில்..

வருந்தியும் வாடியும்
வருத்தியும் வதங்கியும்
உயிர் மட்டும்
ஒட்டியிருக்கும் பட்டமரம்..

வாழ்க்கையெனும் இந்த ஓடம்
வழங்கும் அனுகணமும் பாடம்.

மேலிருப்பதைக் கீழும்
கீழுள்ளதை மேலும்
நொந்தவரைத் தூக்கியும்
உயர்ந்தவரை நொடித்தும்
திருப்பிப் போடும்
திருப்புமுனை.

மரத்தின் பெருமாண்பும்
மனிதனின் பேரிறுமாப்பும்
வேறுபடும் துன்ப காலங்களில்

பசுமையில் பல் இளிக்காது
பெருவறட்சியிலும் பரிதவிக்காது
மன சமநிலைக் குன்றாது
மகத்துவத்தை‌ உணர்த்தும் மரம்
அமைதியின் மேன்மைக்கான பாடம்

வாழ்க்கைப் போர்க்களத்தை
எதிர்கொள்ளும் ‌குணமே
சோதனையிலும் வேதனையிலும்
சோர்ந்து போகா மனமே..
சாதனையை நோக்கி நடைபோடும் தினமே..

பெருங்காற்றாய்‌ நீ
**********************
பெருங்காற்றாய் உன் மொழி
சிறு பறவையாய் என்‌செவி
சில நேரம் ஏற்கிறேன்
பல நேரம் தவிக்கிறேன்..
உன் விழி எனையாள
குளிர்கிறேன்..
உன்‌மொழி
எனைக் கொல்ல
மாள்கிறேன்..
உன்…
மொழியோ விழியோ
மௌனித்தே கிடக்கும்
பல சமயங்களில்..
என்..
உடலோ மனமோ
புரியாமல் பிதற்றும்
அநேகவிடங்களில்..
இவ்விரண்டிற்கும் மத்தியில்
நமது பெரும் பனிப்போர்..

வானமகளின் பரிணாமம்
*******************************
அந்திப்பொழுதின்
பொன்னிற மேனியவள்..
அடர் மஞ்சள் சேலையுடுத்தி
வெளிர் நீல ரவிக்கைச் சுற்றி
கண்கூசும் மின்னல் கீற்றிழுக்க
கற்றை கற்றையாய்
சுருண்டு விழுந்த
கார்மேகக் கூந்தல்
மார்பை அணைத்திட
தென்றல் வீச
கரமேந்திய  முந்தி
கவிதை பேச
சட்டென…
பறவைகளின் எச்சம் பட ..
சேலை சிவக்க
சிவந்த சேலையின் சாயம்
மங்கை முகம்  படர்ந்தொளிர
தகிக்கிறாள் பாவை
ரோஜா கூட்டமாய்

சற்றே தாமதம்
எட்ட நின்ற
நட்சத்திரங்களைத் தட்டிப் பறித்து
வான் விட்டம் மின்னிய
விண்மீன்களைப் பற்றியிழுத்து
இருபுறமும் ஒருபுறமாய்
மேலிழுத்தும்
கீழிழுத்தும்
இடமென்றும்
வலமென்றும்
முன்னொன்றும்
பின்னொன்றுமாய்
விரவியமைத்தவள்..
வண்ணமலர்களாய்..

சுற்றியே பார்க்க..
சற்றே திரும்பியவள்
சுத்தியே நின்றாள்
கருவண்ண காரிகையாய்..

அப்போதே வந்த
பால் வண்ண‌ வேந்தன்
இருகரம் ஏந்தி
இறுமாப்பாய் நிற்க..

அண்ணலும் நோக்க
அவளும் நோக்கினாள்..
அன்ன நடைபயில
தென்றலிடை தவழ
இருள் கொண்டு
விழியுண்டு
மருவினாள் கருவாச்சி..

விண்ணவனும் வானவளும்
கைகூடி கரம் பற்ற
தடாகத்தினின்று ஏங்கியேத்
வெளிரிப் போனாள் அல்லி மகள்..

கர்வம் கூடி தலைக்கனம் பூண
மதி மீது மதி மயங்கினாள்
கரு மங்கையவள்….

விழியின் மொழி
***********************
என் விழிகள்
எனைக் காட்டிலும்
உனக்கு அதீத பரிச்சயம்.

என் விழிகள்
எனைக் காட்டிலும்
உனக்கு‌‌ அதிக பிடித்தம்.

என் விழிகள்
எனைச் சுற்றிலும்
உனைச் சுற்றின பெரும்பாலும்

என் விழிகள்
எனைக் காட்டிலும்
உனை நோக்கின எப்போதும்

என் விழிகள்
எனைக் காட்டிலும்
உனைத் தேடின முப்போதும்

என் விழிகள்
எனைக் காட்டிலும்
உனைக் கொண்டன அவ்வப்போது

என்‌ விழிகள்
எனைக் காட்டிலும்
உனை உண்டன முப்பொழுதிலும்

இத்தனையும்‌ பருகத் தந்த
பேரன்பின் நிமித்தம்..
எனதழகிய விழிகள்..
எப்போதும் நீ….
வெறுமை
கண்ணீர்
ரணம்
ஏக்கம்
ஏமாற்றம்
மட்டுமே ‌பருகத் தருகிறாய்..

விழியில் விழந்தெழுந்த நீ
சென்று விடுகிறாய் வெகு இயல்பாய்.
பரிசாக கணத்தை ‌விட்டு‌விட்டு

பாவம்
செய்வதறியாது..
ஒன்றுமற்றுக் கிடக்கின்றன விழிகள்..

Egandham Poem By Va Su Vasantha வ.சு.வசந்தாவின் ஏகாந்தம் கவிதை

ஏகாந்தம் கவிதை – வ.சு.வசந்தா




பாதையில் கிடந்த முள்
பதம் பார்த்தது எந்தன் காலை!
பக்குவமாய் அதை எடுத்து
பார்த்துப் பார்த்துப் பாதம் வைத்தேன்.

நித்திரையில் கண்டது
நிஜத்தில் அரங்கேறியது.
நேரம் காலம் பார்க்காமல்
நெடுந்தொலைவு நடந்து சென்றேன்.

எங்கே செல்வதென ஏதும் தெரியவில்லை!
எண்ணி எண்ணி மாய்ந்து விட்டேன்.
ஏழை துயர் தீர வில்லை.

கந்தல் ஆடையுடன்
கால் போன போக்கினிலே
காலமெல்லாம் நடந்திடுவேன்.
சொன்ன சொல்லை
நான் மறவேன்!

சொந்த பந்தம் ஏதுமில்லை;
சொத்து சுகம் எனக்கு வேண்டாம்.
தொந்தரவு செய்து என்னை
தொல்லைப் படுத்த வேண்டாம்!

மனத்தால் அழுகின்றேன்
பெற்றதை வெறுக்கின்றேன்!
பேதமில்லாமல்
பெருவாழ்வு வாழ்ந்து விட்டேன்.

சாதி மதம் பார்க்காமல்
சகோதரனாய் இருந்து விட்டேன்!
இப்படியே என் வாழ்வு
என்றைக்கும் தொடர்ந்துவரும்