தொடரும் கனவுகள் இசைக்கட்டுமே
இசை வாழ்க்கை 96: இசையாய் வா வா… – எஸ். வி. வேணுகோபாலன்
அய்யனார் ஈடாடி கவிதைகள்
சரவிபி ரோசிசந்திரா இசைப்பாடல்
நாள்தோறும் நான் வாழ
கண்ணா நீ காரணம்
அன்போடு நின்றாடும்
உன் நினைவு தோரணம்
நான் வாழ நீயின்றி வேறேது
காரணம்
புதிய தாகம் இதுவோ
காதல் பானம் பருக வருமோ!
நமது காதல் விளைய
இது புதுமையான களமோ!
நாள்தோறும் நான் வாழ
கண்ணா நீ காரணம்
அன்போடு நின்றாடும்
உன் நினைவு தோரணம்
காற்றுப் போலவே நெஞ்சம் சுழலுதே!
உன் கண்ணைக் கண்டதாலே..
பேதை என்னையே வாழ
வைத்ததே!
நேசம் கொள்ளைக் கொண்டதாலே…
உன்னைப் பார்க்கையில்
அன்னை பார்க்கிறேன்
உந்தன் ஜீவக்கண்ணில்
என்னைப் பார்க்கையில்
உன்னைப் பார்க்கிறேன்
உந்தன் மின்னல் கண்ணில்
அன்பைச் சொல்லியே என்னைச்
சேர்க்கிறேன்
இன்று உந்தன் வாழ்வில்
அன்பே! எண்ணம் கூடுமோ
இந்த மாய வாழ்வினில்….
அன்பே! நேசம் கூடுமோ
உந்தன் மோன வாழ்வினில்….
அன்னை நீ! தந்தை நீ!
விண்ணும் நீ! மண்ணும் நீ!
கீதை போலே உந்தன் பேரை
ஓதும் பேதை நான்….
நாள்தோறும் நான் வாழ
கண்ணா நீ காரணம்
அன்போடு நின்றாடும்
உன் நினைவு தோரணம்
கல்வி செல்வமும் அன்பு செல்வமும்
வாரித் தந்தவன் நீயே!
நாளும் என்னையே
வாழவைத்திடும்
பேசும் தெய்வம் நீயே!
என்னை வணங்கிடும்
என்னை ஏந்திடும்
மோனவல்லியே
வெள்ளை மனத்தில்
அன்பை மேவியே என்னை ஆளும் கோதையே
என் மன மேடையில்
நீ தான் ராதையே
என் நினைவில் வாழ்ந்திடும்
என் சுவாச பாதையே
என்னுயிர் நீ அல்லவா
இன்னும் நான் சொல்லவா
நீதான் மனைவி நீதான் காதலி
நீதான் என் வசந்தம்
நாள்தோறும் நான் வாழ
கண்ணா நீ காரணம்
அன்போடு நின்றாடும்
உன் நினைவு தோரணம்
– சரவிபி ரோசிசந்திரா
இசை வாழ்க்கை 84: பொங்கும் குரலோசை – எஸ் வி வேணுகோபாலன்
கடந்த வார இசை வாழ்க்கை கட்டுரை எழுதி முடிக்கும் தறுவாயில் அடுத்தடுத்து துயரச் செய்திகள். நாட்டுப்புறக் கலைஞர் நெல்லை தங்கராசு அய்யா காலமானார். இயக்குநர் கே விஸ்வநாத் இயற்கை எய்தினார். பின்னர் தேனிசைக் குரலரசி வாணி ஜெயராம் மறைந்தார் என்ற செய்தி.
நெல்லை தங்கராசு எனும் நாட்டுப்புறக் கலைஞரை, பரியேறும் பெருமாள் திரைப்படம் மூலம் எழுத்தாளர் – திரை இயக்குநர் மாரி செல்வராஜ் மிகப் பரந்த ஜனத்திரளுக்குக் கொண்டு சேர்த்தார். கூத்துகளிலும், நடன நிகழ்ச்சிகளிலும் பொதுவெளியில் ஸ்த்ரீ பார்ட் போடும் ஆண் கலைஞர்களின் வாழ்க்கை, பெண் கலைஞர்கள் படும் அவதிக்குச் சற்றும் குறையாதது. சொல்லப்போனால், சமயங்களில் மேலும் மோசமான நரகமானது. தனது வலுவான திரைக்கதையில் இந்த அம்சத்தை ஆணிவேராகக் கொண்டு நிறுவியிருந்தார் மாரி செல்வராஜ். பெற்றோரை அழைத்து வா என்று சொல்லும் கல்வி நிலையங்களில் இப்படியான ஒரு தந்தையைக் கொண்டு நிறுத்த ஒரு மாணவன் எப்படி துடிப்பான் என்பதை இதற்குமுன் திரையில் யாரும் காட்சிப்படுத்தியது இல்லை. கல்லூரியில் அவர் பிறகு பெருத்த அவமதிப்புக்கு உள்ளாகும் காட்சி யாரையும் பதற வைக்கும். படத்தில் நாயகனாக வரும் கதிர், அந்த மன உளைச்சலை, அவமானத்திற்கு எதிரான வெஞ்சினத்தை நேர்த்தியாக வெளிப்படுத்தி இருந்தார்.
அண்மையில் இயற்கை எய்திவிட்டார் தங்கராசு என்ற செய்தி பார்த்ததும், ‘எங்கும் புகழ் துவங்க’ பாடல் தான் உடனே நினைவுக்கு வந்தது. ஞானத் தங்கமே என்ற தத்துவ வரிசையில் ஒரு சோகக் கதையைத் தான் அந்தக் கலை விளக்கும். திரைக்கதைக்கு வலு சேர்க்கும் வண்ணம் அந்தப் பாடலைக் காட்சிப் படுத்தி இருப்பார்கள்.
ஒரே ஒரு நாள் இந்த முறை புத்தகக் கண்காட்சி சென்ற ஒன்றரை மணி நேரத்தில் மறக்க இயலாத சந்திப்பு, எழுத்தாளர் பால் நிலவனைப் பார்த்தது. இந்த வாக்கியத்தில் ஒரு பிழை இருக்கிறது, அவர் தான் என்னைப் பார்த்து அழைத்தது. மிக எளிய மனிதரான படைப்பாளி பால் நிலவன் நண்பர் ஒருவரது புத்தக ஸ்டாலில் அமர்ந்திருந்தவர் பார்த்து அழைத்ததும் மிகவும் நெருக்கமாகிப் போனது அன்றைய மாலை நேரம். அண்மையில் மறைந்த இயக்குநர் கே விஸ்வநாத் அவர்களுக்கு ஓர் அருமையான புகழஞ்சலி அவர் எழுத்தில் வாசித்ததும் அழைத்துப் பாராட்டுகையில் மிகவும் நெகிழ்ந்து போனார்.
திரைப்பாடல்கள் அவற்றின் தன்மைக்கேற்ப காட்சிப்படுத்தும் கலைஞர்களும் வாய்த்துவிட்டால் இன்னும் சிறப்படைந்து விடுகின்றன. கே விஸ்வநாத் அவர்களது படைப்புகள் பாடல்களுக்காகவும் சிறப்பாகப் பேசப் படுபவை. சலங்கை ஒலி திரைப்படத்தில் கடலோரத்தில் பாறையில் தெறிக்கும் நீரின் பிரதிபலிப்பு வேறொரு காட்சியில் கிணற்று மேடையில் ஆடும் நடனத்தில் பிரதிபலிப்பது ரசிகர்களை உணர்ச்சிவயப்பட்டுப் பாராட்ட வைக்கும். நண்பர்கள் சந்திப்பு ஒன்றில் அண்மையில் தெலுங்கு தாய்மொழியாகக் கொண்ட தோழர் டி சேகர், ‘சுவ்வி சுவ்வி சுவ்வாலம்மா’ பாடலின் பல்லவியைப் பாடிய போதுதான், அவர் ஆர்வமுள்ள நல்ல பாடகர் என்பதும் தெரியவந்தது. அந்தப் பாடல் இடம் பெற்ற ‘ஸ்வாதி முத்யம்’, கே விஸ்வநாத் அவர்களது பெரிதும் பேசப்பட்ட படம். ‘சிப்பிக்குள் முத்து’ என்ற அதன் தமிழ் ஆக்கத்தில் அனைத்துப் பாடல்களையும் வைரமுத்து எழுதி இருந்தார்,
எஸ் பி பாலசுப்பிரமணியன் – எஸ் ஜானகி இருவரின் உருக்கம் நிரம்பிய குரல்களில், இளையராஜாவின் கற்பனை மிகுந்த இசையில் ரசிகர்கள் கொண்டாடிக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் ‘துள்ளித் துள்ளி நீ பாடம்மா …சீதையம்மா’ பாடல் அதன் கருத்தாக்கத்திலும் அரியவகை திரைப்பாடல்களில் ஒன்று.
ஸ்வரங்களை இசைக்கிறார் ஜானகி. பாலு, மெல்ல பல்லவியைத் தொடங்குகிறார். அதில் இன்னும் பதமாகக் கலக்கிறார் ஜானகி. தான் வரைந்த ஓவியத்தைப் பெருமையோடு தாயிடம் கொடுத்து அவளிடமே வண்ணக் கலவையை நீட்டவும், குழந்தையின் மனம் நோக்கக்கூடாதே என்று அவள் அதில் ஏதோ வரைவதுபோல் போக்கு காட்டுகிறபோது, குழந்தை தானே மீண்டும் அவளிடமிருந்து வண்ணங்களைப் பறித்துத் தீட்டவுமாக நிகழும் குதூகல அனுபவம் போல் பல்லவியை அமைத்திருப்பார் ராஜா. பாலுவும் ஜானகியும் இணைந்து இசைப்பதும், தனித்தனியே ஒலிப்பதும், இடையே ஜானகி சுவாரசிய நகைப்பு ஒன்றைச் சிந்துவதுமாக அந்த விளையாட்டு ஆனந்தமாக நிகழும் பல்லவி அபாரமான சுவை நிரம்பியது.
‘துள்ளித் துள்ளி’ என்ற சொற்கள் இரு பாடகர்களிடையே துள்ளித் துள்ளி விளையாடும் தனி ஆனந்தம், பல்லவியில். ‘நீ கண்ணீர் விட்டால் சின்ன மனம் தாங்காதம்மா…’ என்பது ஒரு பீடிகை. தனக்கு நேரும் சோகங்களை வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் கதையைச் சொல்லும் தாயும், அதை சமாதானப் படுத்தும் குழந்தையுமாகப் பாடல் பின்னர் மேலே வளர்கிறது.
பல்லவியிலிருந்து தொடரும் பாடல், தண்ணீர் சலசலக்கும்இசைத் துளிகளோடு பாலுவின் ஒய்யாரக் குரலில் ஓடக்காரரின் ராக ஆலாபனையாகத் தன்னுடன் இழையும் குழலும் உருக்கத்தின் சிதார் வாசிப்புமாக முதல் சரணத்தைச் சென்றடைகிறது. ‘கட்டிய தாலி உண்மை என்று நீ அன்று ராமனை நம்பி வந்தாய்’ என்று பாலு குரலெடுக்கும் இடத்தில் எத்தனை கண்ணீர் காத்திருக்கிறது.
அதை, ஜானகி இன்னும் உருக்கமாக பிரதி எடுக்கிறார். ‘மன்னவன் உன்னை மறந்ததென்ன…உன் கண்ணீரில் கானகம் நனைந்ததென்ன..’ என்ற அடுத்த அடி, பதட்ட உணர்ச்சியாக பாலுவின் குரலிலும், துயரத்தின் சுமையாக ஜானகியின் குரலிலும் வெளிப்படும் இடம் முக்கியமானது. ‘தாயே தீயில் மூழ்கி, தண்ணீரில் தாமரை போல நீ வந்தாய்…’ என்கிற இடத்தில் மென்மையாக ஒலித்துவிட்டு, ‘நீதி மட்டும் உறங்காது நெஞ்சே நெஞ்சே நீ தூங்கு’ என்கிற இடத்தில் தாளக்கட்டு தன்னிலை மெய்ப்பித்த சீதையின் உணர்வாக வேகமெடுக்கிறது. ஆனால், அதற்குப் பிறகும் நீதி நிலைப்பதில்லை என்பதை, அதே வரிகளை ஜானகி சோகச் சுவையில் தாளக்கட்டு இன்றி இசைப்பதிலும், நெஞ்சே நெஞ்சே நீ தாங்கு என்று மாற்றி உரைப்பதிலும் தெரிவிக்கிறது.
இரண்டாம் சரணத்தை நோக்கிய இசை உள்ளத்தை இதப்படுத்தும் கட்டத்தில் கதையை நகர்த்தும் நோக்கில் சலங்கைகள் போடும் ஸ்வரத்திலும், வயலின் குழலிசை நேயத்திலும் துள்ளல் நடை போட்டுச் செல்கிறது. இரண்டாம் சரணம் முழுக்க பாலுவே பாடுகிறார்: ‘துன்பம் என்றும் ஆணுக்கல்ல, அது அன்றும் இன்றும் பெண்களுக்கே’ என்பது சமூக தரிசனத்தின் செறிவான சொட்டு. ‘நீ அன்று சிந்திய கண்ணீரில் இந்த பூமியும் வானமும் நனைந்ததம்மா’ என்பதில் பாலு கடத்தும் துன்பியல் ரசம் ஆழம் நிறைந்தது.
‘இரவென்றால் மறுநாளே விடியும்’ ‘உன் தோட்டத்தில் அப்போது பூக்கள் மலரும்’ என்கிற அடிகள் பாலுவின் குரலில் நம்பிக்கை ஒளியைப் பாய்ச்சுகின்றன. ‘அப்போது பூக்கள்’ என்கிற இடத்தை என்னமாக இசைக்கிறார்! ‘அன்பு கொண்டு நீ ஆடு, காலம் கூடும் பூப்போடு’ என்பது துள்ளலாக வந்து விழுகிறது. அந்த இடத்தில் சேரும் ஜானகியின் குரல், அடக்க மாட்டாத துக்கத்தின் வெடிப்பாக, ‘அன்பில்லை நான் ஆட…தோள் இல்லை நான் பூப்போட’ என்கிற வகையில் எதார்த்தத்தின் வாயிலில் கொண்டு நிறுத்துகிறது.
நாம் பார்த்திருந்த கமலை, நாம் பார்த்திராத அவரது திறமைகளின் வழி திரையில் படைத்தவர் என்பது மட்டுமின்றி, ராதிகாவின் நேர்த்தியான நடிப்பும் சேர்த்து வெளிப்படும் பாடல் காட்சி பேசுகிறது, இயக்குநர் விஸ்வநாத் அவர்களது சிறப்பை.
பத்ம விருது அறிவிக்கப்பட்ட சில நாட்களில் காற்றில் கலந்தது வாணி ஜெயராம் குரலிசை. பாட்டுடைமை மிக்க குரல் இப்போது நாட்டுடைமை. இசை ஞானத்தைக் காட்டிவிடாத குழந்தைமைக் கண்கள். அடுத்தவர் திறமைகளை விரும்பித் தேடிப் பாராட்டும் குணம். இசை மேதமைகளைக் கண்ணீர் மல்கக் கொண்டாடும் உள்ளம். வாய்ப்புகளில் சிறப்பாக ஒளிர்ந்து, வருத்தமோ புகார்களோ அற்றுத் தணிந்து வாழ்ந்து விடைபெற்றுச் சென்ற உன்னத மனிதம். வேறென்ன சொல்ல….
2020இல் கவிஞர் காமகோடியன், எம் எஸ் வியும் நானும் என்ற புத்தகம் வெளியிட்ட நிகழ்வில் வாணி ஜெயராம் அருமையாகப் பேசியது நேரே கேட்டது. எம் எஸ் வி மீது அவருக்கிருந்தது பக்தி.
எம் எஸ் வி அருகிருக்க ஒரு நிகழ்ச்சியில் பேசுகையில், மீனவ நண்பன் படத்திற்காக அவர் இசையமைத்த உயிரோவியம் பாடலில் வெளிப்பட்ட அவரது இசை ஞானம் குறித்து அன்று வீடு திரும்பியதும் கணவர் ஜெயராமிடம் சொல்கையில் அழுதுவிட்டேன் என்கிறார் வாணி. ‘காதலாகிக் கசிந்து கண்ணீர் மல்கி…..’ எனும் பக்தி இலக்கணம் அது. வேறு ஒரு நேர் காணலில், அவரது இசையில் உங்களுக்கு மிகவும் பிடித்த பாடல் எது என்று கேட்டால், எல்லாமே தான், எதை மட்டுமே சொல்வது என்று தொடங்கி மனப்பாடமாக பல பாடல்களின் பல்லவியைச் சொல்லிக் கொண்டே போகிறார்.
பாடல் வரிகள் மறவாது வைத்திருப்பது எல்லோருக்கும் சாத்தியமன்று. அதுவும் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பாடிய பாடல்கள். இசை கச்சேரிகளில் திரும்பப் பாடாது போயிருந்த பாடல்களைக் கூட அவர் மறந்தது போல் தெரியவில்லை. சங்கர் கணேஷ், விஜயபாஸ்கர், சந்திரபோஸ் போன்றோர் இசையிலும் எழுபதுகளில், எண்பதுகளில் வானொலியில் அவர் குரல் ஒலித்திராத நாள் இராது.
பாடல்களின் உயிர் ரசிகையாக என் மாமியார் கோமதி அவர்கள், வாணி ஜெயராம் மறைந்த செய்தி காதில் விழுந்த நேரமுதல், தனது அலைபேசியில் மற்றொரு கருவியில் அவரது பாடல்களே கேட்டுக் கொண்டிருந்திருக்கிறார். ‘பச்சைப் புள்ள அழுதுச்சுன்னா பாட்டு பாடலாம்…’ என்று எப்போதோ கேட்ட அருமையான பாடல் ஒலித்தது அந்த வரிசையில். எஸ் பி பி யோடு அவர் இணைந்து பாடிய பாடல்கள் எல்லாமே சிறப்பானவை. ;என் கல்யாண வைபோகம் உன்னோடு தான்…’ பாடல் என்னை இந்த நாட்களில் விடாது வாட்டி எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது என்று செய்தி அனுப்பி இருந்தார் கேள்விக்காரன் எனும் துளிர் சந்த்ரு. ரோசாப்பூ ரவிக்கைக்காரி படம் வருமுன் விவித்பாரதி வர்த்தக ஒலிபரப்பு இரவு நேர விளம்பரதாரர் நிகழ்ச்சியில் இரவு 9 மணிக்கு, ‘என்னுள்ளில் எங்கோ ஏங்கும் கீதம்….ஏன் கேட்கிறது…’ என்ற குரல் அந்த இரவு நேரத்தில் வேறெங்கோ கொண்டு உலவ வைக்கும்.
‘ஆலமரத்துக் கிளி’ (இப்படி எழுதினால் எப்படி? பாடல் எப்படி இசைப்பார் வாணி, ஆ ல……ம……ரத்துக் கி…..ளி…..) பாடலும், ‘மல்லிகை முல்லை பூப்பந்தல்’ பாடலும் சிற்றூர் திருமண நிகழ்ச்சிகளில் விடாது ஒலித்துக் கொண்டிருந்த காலமொன்று இருந்தது. ‘மணமகளே உன் மணவறைக் கோலம்’ வித்தியாசமான சூழலின் கீதம். ‘நானா….பாடுவது நானா…’ அவருக்கு மிகவும் பிடித்த பாடல்களில் ஒன்றாக இருப்பது தெரிகிறது. அதுவும் பாலுவோடு இணைந்து அவர் பாடியது. அபூர்வ ராகங்கள் படம் அவருக்கு தேசிய விருது பெற்றுத் தந்தது, ஏழு ஸ்வரங்களில் பாடலுக்காக என்றாலும், ‘கேள்வியின் நாயகனே’ பாடல் இன்னும் நுட்பங்கள் நிரம்பியது. ‘ஒரு கண்ணும் மறு கண்ணும் பார்த்துக் கொண்டால்….பார்த்துக் கொண்டால்…அவை ஒன்றோடு ஒன்று சொல்லும் சேதி என்ன…’ போன்ற அசாத்திய இடங்கள் அதில் அதிகம். அபாரமாக இசைத்திருப்பார் வாணி.
‘என்னுள்ளம் அழகான வெள்ளித்திரை’ என்பதிலிருந்து ‘நானே நானா’ வரை, ‘அந்தமானைப் பாருங்கள்’ என்பதிலிருந்து ‘நான் உன்ன நெனச்சேன்….’ என்பது வரை….அவரது குரலின் மாயா ஜாலங்களைப் பேசிக் கொண்டே இருக்கலாம்.
அவரது குரலை, ‘பொங்கும் கடலோசை’ என்று வருணித்தால், உச்சரிப்புகளை, ‘கொஞ்சும் தமிழோசை’ என்று விவரிக்கலாம். அவருக்குமே மிகவும் பிடித்த பாடலது. ஆங்கிலத்தில் வி எழுத்தை வைத்துச் சிறப்பித்துக் கூறுகிறார் ஒரு நேயர் இந்தப் பாடலை, ‘வாலி விஸ்வநாதன் வாணி வலஜி’ என்று இந்தப் பாடல் அமைந்திருக்கும் ராகத்தையும் இணைத்து!
மீனவ நண்பன் படத்தின் இந்தப் பாடல் ஒரு காதல் நீர்ப்பரப்பில் இரண்டு இதயப் படகுகளின் துடிப்புகள், துடுப்புகள் போட்டு ஒன்றாவதைக் காட்சிப் படுத்துவது. அந்த நீரோசை, நெஞ்சத்தின் பேரோசையாக எழுகிறது எம் எஸ் வி இசையமைப்பில்!
https://youtu.be/tr4Xr8MFnSg
மலைகளில் எதிரொலிக்கும் ஒரு ஹம்மிங் கொடுக்கிறார் வாணி. பாடலின் உச்ச எல்லைகளை அந்த வரைபடம் உணர்த்திவிட, ஹம்மிங் இடைவெளிகளில் சைலோஃபோன் அழகாக அதிர்வுகள் ஏற்படுத்திட, ‘பொங்கும் கடலோசை…’ என்று தொடங்குகிறார் வாணி. காதலின் உரத்த பிரகடனம் அது. அந்த ஓசையில் காதலுக்கான சங்கதிகள் இசையிலும் கொணர்ந்து கொண்டே இருப்பார் பாடல் நெடுக வாணி. அந்தக் கடலோசைக்கு, மெல்லிசை மன்னர் கொடுக்கும் தாளக்கட்டு அபார கற்பனையில் தேர்வு செய்ததாக இருக்க வேண்டும். ‘தண்ணீரிலே ஓடங்களைத் தாலாட்டவே கொஞ்சும் தமிழோசை’ என்கிற அருமையான அடுத்த வரியை வாலி அநாயசமாக வந்தடைந்திருக்கிறார். ஒவ்வோர் ஓசைக்கும் எதிரொலிக்கிறது சைலோஃபோன். எப்போது எப்போது என்ற எதிர்பார்ப்பில் தயாராக இருந்து வீறு நடை போடுகிறது டிரம்ஸ் கருவி.
தன்னனன னன தானான….என்கிற மெட்டில் மூன்று சரணங்களும் தொடங்குமிடம் இருக்கிறதே….ஆஹா…உயிரின் லயமன்றி வேறென்ன….அல்லது, உயிர்க்காதலின் லயம்! அப்படியான மென் காதலை நோக்கிய படகோட்டத்தில் புல்லாங்குழலை இசைக்க அழைக்காமல் இருப்பாரா மெல்லிசை மன்னர்… வயலின் இசையும், புல்லாங்குழலும், சைலோஃபோனுமாக சரணத்தை வந்தடைய, ‘பச்சைக்கிளி ஒரு தோணியில் …’ என்ற முதலடியை எத்தனை உயிர்ப்பாக இழைக்கிறார் வாணி. ‘பக்கம் வரும் அதிகாலையில்’ என்பதில் ஒரு கிறக்கம். ‘மன்னவன் ஓடம் பார்த்ததோ’ வின் நீட்சியான சங்கதியில் எத்தனை கதைகள்….’மயக்கம் கொண்டு ஆடுதோ’ என்பதில் தான் எத்தனை காதல் சீண்டல்!
அப்புறம் சரணத்தின் கடைசி வரி, ‘சாதனை செய்கையில் சோதனை தோன்றினால் மயங்குவதேனோ’….இந்தப் பாடலின் ஒவ்வொரு சரணத்தின் கடைசி வரிகளும் மெல்லிசை மன்னரின் கற்பனைக்கான முத்திரை அத்தாட்சியாக அமைந்திருக்கும். அத்தனை சங்கதிகள், அத்தனை ஒய்யாரம், அத்தனை அழுத்தமாக வரவே வாணியைத் தேர்வு செய்திருப்பார் எம் எஸ் வி. பல்லவிக்கு அங்கிருந்து வாணி மேற்கொள்ளும் பயணமும், அதையும் முதல் வரியோடு முடித்துக் கொள்வதும் பாடலை மேலும் நெருக்கமாக அமர்ந்து கேட்க வைக்கிறது.
இரண்டாவது சரணத்தை நோக்கிய வழிப்பாதை புல்லாங்குழல் கலைஞரின் காதலிசை தான். ‘வெள்ளி அலை வந்து மோதலாம் ..செல்லும் வழி திசை மாறலாம்…’ என்கிற வரிகளைப் படகுக்குள் அமர்ந்து கேட்பதைப் போலவே உணர முடியும். ‘பொன்மலைக் காற்று வீசினால் படகு தாளம் போடலாம்’ என்பதில் எத்தனை உயிரோட்டம். கடைசி வரியை வாணி மிதக்க வைத்துக் கேட்க விடுகிறார், ‘நீரலை மேடையில் மீனவன் நாடகம் நடப்பதும் ஏனோ’ என்று! டிரம்ஸ் தயார் நிலையில் நின்று பல்லவிக்கு அழைத்துப் போகிறது அவரை.
மூன்றாவது சரணம், ‘சொல்லித் தர ஒரு வாத்தி யார்…. என்னை விட இங்கு வேறு யார்’ என்று கித்தாப்பாக ஒலிக்கிறது. வாத்தியார் என்று நாயகி தன்னைச் சொல்லிக் கொண்டாலும் எதிரே இருப்பவர் எம் ஜி ஆர். பாடலை வாணி பாடினாலும் சொல்லித் தருபவர் எம் எஸ் வி. இந்த முரணை ரசித்து எழுதி இருப்பார் வாலி. பிறகென்ன… கொண்டாட்டமாகத் தொடரும் சரணத்தில், நிறைவாக, ‘சோர்ந்தது போதும் வா…சேர்ந்து நாம் போகலாம்..’ என்று இழைத்து, ‘ஊர்வலமாக’ என்று முடிக்கிறார் வாணி. சரணங்களில் மிருதங்கத்தை அத்தனை கற்பனையோடு பயன்படுத்தி இருப்பார் எம் எஸ் வி.
தமிழ்த் திரை இசையில் மட்டுமின்றி பல்வேறு மொழிகளில் மிகப் பெரும்புகழ் சூடியவர் வாணி. அவரது தன்னடக்கம், பிறர் உயர்வினிலே அவருக்கு இருந்த இன்பம், அடுத்தடுத்த தலைமுறை பாடகர்கள் மேடையில் இசைக்கும்போது ஆர்வம் பொங்க ஆசி கூறி உவகையுற்ற அவரது கண்கள் மறக்க முடியாதது.
‘வாணி, ஆகாஷ்வாணி ஆகி விட்டார்’ என்று அவரது மறைவுச் செய்தி வந்ததும், ஓய்வு பெற்ற வங்கி அதிகாரி – கவிஞர் ஏ எம் சாந்தி குறுஞ்செய்தி அனுப்பி இருந்தார். உயிரும் காற்றும் வேறு வேறு அல்ல….தன்னுள்ளில் எங்கோ ஏங்கும் கீதத்தைக் காற்றில் கலந்து கொடுத்துக் கொண்டிருந்தவர், தானே காற்று என்று உணர்ந்த தருணத்தில் விடை பெற்றிருக்கக் கூடும்.
இசையில் நிறைந்திருக்கும் உயிர், உயிரிசையாக இருப்போரை வாழ்விக்கவும், இசைத்தட்டாக வாழ்க்கை நிறைவு பெறட்டும் என்று உணர்த்தவும் செய்கிறது.
(இசைத்தட்டு சுழலும் ……)
கட்டுரையாளர் அலைபேசி எண் 9445259691
மின்னஞ்சல் முகவரி: [email protected]
இரா. மதிராஜ் கவிதை
உன்னுடன் பேசிய
ஒரு சில நிமிடங்களே
இன்னும் உயிருடன்
இருக்கின்றன
கண்கள் எழுதிய
கவிதைக் கண்ணீரை
வாசிப்போர் யாரோ ?
வினையே ஆடவர்க்குயிர்
அது காதலாய்
இருந்தாலும்.
தனக்கு எவ்வளவு
வேலையிருத்தாலும்
மற்றவர்களுக்கு
உதவி செய்யும்
உள்ளங்களால்
மட்டுமே
பூமி சுழலுகிறது.
பாக்கு மட்டைகளுக்கான
விளம்பரம் இப்போது
பாலித்தீன் பைகளில்.
நான் எங்கே இருந்தாலும்
இதயம் எப்போதும்
உன்னிடம் மட்டுமே.
விலையுர்ந்த மகிழுந்தில்
சோகப் பாடல்களே
கேட்கின்றன
பரபரப்பான சாலை
ஓரங்களில்
முட்செடி
வேடமிட்டு
ஒளிந்திருக்கும்
இலந்தை.
– இரா. மதிராஜ்
காங்கேயம்
திருப்பூர் மாவட்டம்
அலைப்பேசி
9788475722.
இசை வாழ்க்கை 83: பாடல் உண்டா கேட்டுச் சொல்லு – எஸ் வி வேணுகோபாலன்
தோழர் நாறும்பூநாதன், “நீங்கள் ரசிப்பீர்கள்” என்ற குறிப்போடு ஒரு சிறுகதையை அனுப்பி இருந்தார் . கதையைச் சொல்லுமுன், கதாசிரியர் செந்தில் ஜெகன்நாதன் இந்த ஜனவரி 30 அன்று தமிழினி இணையதளத்தில் வெளியாகி உள்ள தனது கதையை யாருக்கு அர்ப்பணித்துள்ளார் என்பது இன்னும் சுவாரசியமானது: ” நாதஸ்வர கலாநிதி காருக்குறிச்சி அருணாச்சலம் அவர்களுக்கு அகம் பணிந்து சமர்ப்பணம்“.
அனாகத நாதம் என்பது கதையின் பெயர். தன்னியல்பாக எழும் இசை இன்பம் என்பது பொருள் என்கின்றனர். சாமிநாதன் நாதஸ்வரத்தை எடுத்துக் கொண்டு ஒரு நெரிசல் மிக்க பேருந்தில் ஏறிப் பயணம் செய்கிறான். அவனது தந்தை மிகப் பெரிய சங்கீதக்காரர். அவனும் மிகப் பெரிய குருவிடம் கற்றுக் கொண்டவன். அந்த நாதஸ்வரக் கருவி எப்படியாகப் பட்டது, செந்தில் ஜெகன்நாதன் வருணிப்பில் கேட்போம்:
“………அது சாமிநாதனின் அப்பாவுக்கு நாதஸ்வரத்தில் ஆர்வம் துளிர்த்தபோது அவனது தாத்தா நரசிங்கம்பேட்டை ரங்கநாதன் ஆசாரியிடம் செய்து வாங்கிவந்த நாதஸ்வரம். அப்பா உயிரோடு இருந்தவரை அதைத் தொடாத நாளில்லை. அந்த வாத்தியத்தின் ஒவ்வொரு துளைகளைச் சுற்றியும் படிந்திருக்கும் அப்பாவின் விரல் ரேகைகளுக்கு ராகங்கள் ‘இதோ வந்தேன் ராஜாவே’ என்று பணிந்து வரும்….”
ஆனால், இப்போது சாமிநாதன் போய்க் கொண்டிருப்பது கச்சேரி செய்ய அல்ல….தனது உயிரினும் மேலான இசைக்கருவியை யாருக்கேனும் விற்று விட…. ஏனாம்? அது தான் அனாகத நாதம் கதை. வாசகர்கள் அவசியம் படிக்க, இங்கே இணைப்பை இணைத்துள்ளேன்:
சிறுகதை வெளியான அடுத்த நாளே கேள்விப்பட்டு உடனே வாசித்த போது இரவு பத்து மணி ஆகிவிட்டிருந்தது. ஆனாலென்ன…விட்டுவிட முடியுமா என்ன… தோழர் நாறும்பூநாதன் தொடர்பு எண்ணையும் சேர்த்தல்லவா அனுப்பி இருந்தார்…செந்தில் ஜெகந்நாதன் அவர்களை அழைத்து வாழ்த்தவும் மிகவும் நெகிழ்ந்து போனார். திரைத் துறையில் உதவி இயக்குநராக பணியாற்றிக் கொண்டிருக்கும் அவருக்கு சொந்த ஊர் மயிலாடுதுறை.
அவரிடம் உண்மையைச் சொன்னேன், எனக்கு இசை ஞானமோ, நுணுக்கங்கள் பற்றிய அறிவோ கிடையாது, வெறும் ரசிகன் என்று. அவரோ தானும் அப்படித் தான் என்று சொல்லிவிட்டு அப்படியல்ல என்பதை ஏற்கெனவே கதையில் மெய்ப்பித்தது மட்டுமின்றி உரையாடலில் அருமையான செய்திகள் பகிர்ந்து கொண்டதிலும் தன்னையறியாமல் வெளிப்படுத்தி விட்டார்.
“காருகுறிச்சி அவர்களுக்கு உங்கள் கதையை அர்ப்பணித்து இருப்பது சிறப்பானது” என்று நான் குறிப்பிடவும், பேச்சு, சிங்கார வேலனே பாடலை நோக்கி நகர்ந்தது. சுவாரசியமான விஷயம் சொன்னார், செந்தில் ஜெகன்நாதன்…. சிங்கார வேலனே பாடலைப் பதிவு செய்துவிட்டுப் பிறகு கேட்கையில் வேறு ஒரு மெல்லிய குரலும் கூடவே பாடிக்கொண்டிருந்தது கேட்டதாம், உற்று கவனித்துக் கேட்டபோது தான், அது வேறு யாருமல்ல, வெங்கடேசன் அவர்களது குரல் என்று புரிந்ததாம்… யாரவர் ? புகழ்பெற்ற நாச்சியார்கோயில் ராகவ பிள்ளையின் சீடர் பெரும்பள்ளம் வெங்கடேசன், பிரபல தவில் வித்வான், காருகுறிச்சி அவர்களுக்கு அணுக்கமாக வாசித்துப் புகழ் பெற்றிருந்தவர். (கீழப்பெரும்பள்ளம் என்று இன்னும் துல்லியமாகக் குறிப்பிட்டார் செந்தில் ஜெகன்நாதன்). வெங்கடேசன் தவில் வாசிக்கையில் அதற்கான பதங்களை உச்சரித்தபடியே தான் வாசிப்பாராம். சிரமத்தோடு அதைப் பாடல் பதிவில் இருந்து அழித்தனர் என்றார் ஜெகன்நாதன்.
இப்பேற்பட்ட முக்கிய கலைஞரைப் பற்றி தி இந்து நாளேட்டின் கோலப்பன் சார் நிச்சயம் எழுதி இருப்பாரே….. என்று கூகிள் சர்ச் போட்ட அடுத்த நொடி, அற்புதமான கட்டுரை கோலப்பன் அவர்கள் எழுத்தில் காணக் கிடைத்தது. ‘பாடல் பெறாத கலைஞர்கள்‘ என்ற தலைப்பில் புகழ் பெற்ற தவில் கலைஞர்கள் சிலரைப் பற்றிய அந்தப் பதிவில் வெங்கடேசன் அவர்களது அபார மேதைமை பற்றிய வாக்கியங்கள் கடைசி பத்தியில் இடம் பெற்றுள்ளது. அதைவிடவும் பேரானந்தம், பெரும்பள்ளம் வெங்கடேசன் அவர்களது புகைப்படம் கட்டுரையின் முகப்பில் இருப்பது….ஆஹா…வேறென்ன வேண்டும்!
நாத கலாநிதி காருகுறிச்சி அவர்களது நூற்றாண்டு கொண்டாட்ட நேரத்தில் தவில் கலைஞர் பொன் சண்முகம் அவர்கள் தாள வரிசைகள் வாய் மூலமாக விவரித்து விளக்கும் அருமையான காணொளி ஒன்றும் தேடலில் சிக்கியது.
அதில் தனது குருநாதர் என்று அவர் மிகுந்த மதிப்போடும் பணிவோடும் குறிப்பிடுவது பெரும்பள்ளம் வெங்கடேசன் அவர்களைத் தான்…இந்தத் தாள கணிதத்தில் செம்மையான ஆசான்கள் என்று வெங்கடேசன் அவர்களையும் சிக்கில் குஞ்சு சிங்காரம் பிள்ளையையும் குறிப்பிட்டே சண்முகம் தனது பாடத்தை விளக்குகிறார்.
‘வாழையடி வாழையென வந்த திருக்கூட்டம்‘ என்கிற இலக்கிய வாசகத்தை மீனம்பாக்கம் அகர்சந்த் மான்மல் ஜெயின் கல்லூரி தமிழ்த் துறை தலைவராக இருந்த குரு சுப்பிரமணியன் அய்யா அவர்கள் அடிக்கடி சொல்லிக் கேட்டதுண்டு. குரு–சிஷ்ய பாரம்பரியம் என்பது கலைகளின் ஆணிவேர். அதே போல் சக கலைஞர்களைப் பாராட்டுதல், அடுத்தவர் திறமை மெச்சுதல் என்பது இன்னும் மேலான பண்பாக்கம் ஆகும். உயிரியற்கை அந்தப் பண்பு. பறவைகளைப் பார்க்கும் தொறும் இந்த உணர்வு மேலிடுகிறது.
இளமைக் காலத்தில் காஞ்சிபுர வாசத்தில் பாட்டி வீடு ஒரு ரயில்வே சந்திப்பு. எங்கிருந்தும் எங்கே செல்வோரும் என் பாட்டி பத்தாணியைப் பார்த்து இரண்டு வார்த்தை பேசிவிட்டு அவள் அன்பு மணக்க வழங்கும் தண்ணீர் கலந்த பாலில் கலந்த கட்டங்கடு காப்பி குடிக்காமல் செல்வதில்லை. பாட்டியின் வீட்டுக்கு விடாமல் வருகை தருவோரும் உண்டு. எப்போதேனும் அரிதாக வந்தாலும், ஒருபோதும் மறக்க முடியாத உறவினர்கள் சிலரும் உண்டு. திரைப்பாடல்களில் கூடத் திரும்பத் திரும்பக் கேட்கும் பாடல்கள் உண்டு. சில பாடல்கள் அரிதாகவே வந்து ஒலிக்கும், ஆனாலும், அடுத்த சில தினங்களுக்கு உள்ளூர எதிரொலித்துக் கொண்டே இருக்கும்.
அப்படியான இரண்டு பாடல்களுக்கும் பறவைகளுக்கும் கூடத் தற்செயல் ஒற்றுமை இருக்கிறது. ஒன்று மெல்லிசை மன்னர் இசையமைத்தது. மற்றது இசை ஞானியின் இசையில். ஒன்று கண்ணதாசனின் கை வண்ணம். அடுத்தது அவரது உதவியாளராக இருந்த பஞ்சு அருணாச்சலத்தின் புனைவு. ஒன்று காதலில் காத்திருத்தலின் அவஸ்தை. அடுத்தது, இளமைக் கனவுகளின் சிறகடிப்பு. ஒன்று ஏக்கத்தின் விம்மல். மற்றது ஆசைகளின் அறைகூவல். இரண்டு பாடல்களுமே, குருநாதர்களை மட்டுமின்றி சக கலைஞர்களையும் கொண்டாடும் எஸ் பி பாலசுப்பிரமணியன் இசைத்தது. இரண்டுமே இளமைத் துடிப்பில் ரசிகர்களை வசீகரித்த கமல் ஹாசன் நடித்த படங்களில் இடம் பெற்றது.
நினைத்தாலே இனிக்கும் படமே, இன்னிசை மழை என்ற அறிவிப்போடு தான் வெளியானது. மிக அதிகம் பேசப்படும் பாடல்கள் பல உண்டு என்றாலும், ஆங்கிலத்தில் ஆரம்பித்துத் தமிழுக்கு மாறும் நெஞ்சுக்கு மிகவும் இதமான இந்தப் பாடலின் இசையே பறவைகளின் இதயத் துடிப்பாக அமைத்திருப்பார் எம் எஸ் விஸ்வநாதன். கிடார் மீட்டல் உள்ளத்தை இன்னும் அருகே வந்து வருடிச் செல்லும். தாளக் கருவிகள் உள்ளத்தின் படபடப்பை பேசிக்கொண்டே இருக்கும். காதல் ஏக்கத்தில் இதயத்தின் கரைதலை விசில் ஒலியால் கடத்த வைத்திருப்பார் மெல்லிசை மன்னர். இந்த தாபத்தைப் பறவைகளை முன்னிலைப்படுத்திக் காட்சிப்படுத்தி இருப்பார்கள் திரைப்படத்தில்.
பாடலை கிடார் தான் தொடங்கி வைக்கிறது…… அன்பின் பதட்டத்தைச் சிதற விடுகிறது திசையெங்கும்…..வாட் எ வெய்ட்டிங் …வாட் எ வெய்ட்டிங் (எனக்கென்னவோ வாட்டர் வெய்ட்டிங் என்று தான் தோன்றிக் கொண்டிருக்கிறது) என்று தொடங்கும் எஸ் பி பி, உரையாடலை ஓர் இனிய பறவையோடு நிகழ்த்துகிறார்…. லவ்லி பெர்ட் டெல் மை டார்லிங் என்று! யூ ஆர் வாச்சிங்…யு‘ர் வாச்சிங்…என்கிற சுய கழிவிரக்க வரியிலிருந்து, ‘லவ் இஸ் பட் எ கேம் ஆஃப் வெய்ட்டிங்’ அடுத்த கட்டத்திற்குச் செல்லுமிடம் உள்ளத்தைத் தொடும்…
அங்கே பாடல் தமிழுக்கு மாறுகிறது…. காதலுக்குத் தான் மொழியில்லையே….’காத்திருந்தேன் காத்திருந்தேன் காதல் மனம் நோகும் வரை….’ அந்தக் ‘காதல்’ என்கிற சொல்லில் தான் எத்தனை உள்ளுணர்வுகளை இழைத்து விடுகிறார் பாலு. அந்த நோதல் சற்று நீட்டித்து ஒலிக்கிறது
பொருத்தமாக. ‘பார்த்திருந்தாய் பார்த்திருந்தாய் …பச்சைக் கிளி சாட்சி சொல்லு…’ அந்த சாட்சி சொல்லு என்கிற இடத்தில் காதல் புகாரை இன்னும் இலக்கியப் படுத்துகிறார் கண்ணதாசன். ‘நாற்று நட்டுக் காத்திருந்தா நெல்லு கூட விளைஞ்சிருக்கும்‘ என்பதில் ஓராயிரம் செய்திகள் இருக்கிறது. விவசாயி நாற்று நட்டு விட்டுச் சும்மா காத்திருப்பதில்லை…அந்த நாற்று காத்திருக்கிறது அடுத்தடுத்த கவனிப்புக்கு, அப்புறம் நெல்லாகிறது! காதல் பயிரின் தவிப்பைத் தான் கவிஞர் கொண்டு வந்து சேர்க்கிறார்…. ‘காக்க வச்சுக் கன்னி வந்தா காதல் உண்டா கேட்டுச் சொல்லு‘ என்பதில் மற்றும் ஓராயிரம் செய்திகள்! ‘கன்னி வந்தா‘ என்கிற சொற்களை பாலு என்னமாக இழைக்கிறார்…. ‘கேட்டுச் சொல்லு‘ என்கிற இடத்தில் நோதலின் ஆழப் பதிவு!
அங்கிருந்து பறவைகளின் படபடப்பாக, கொஞ்சுதலாக, சீண்டலாக, ஊடலின் வரைபடமாக, மீண்டும் சேர்தலின் இன்பமாக கிடார் ஒலித்துக் கொண்டே போகிறது. இதம் பதமாக ஒலிக்கிறது மென் தாளம். பல்லவியை விசில் எடுத்துக் கொள்கிறது….பாலுவிடம் பல்லவி மீண்டும் வந்தடைய பாடல் இசையின்பமாகப் பின்னர் நிறைவு பெறுகிறது. ஊடே உள்ளத்தை வருடும் பெண் குரலில் ஹம்மிங் பாடல் இன்பத்தை மேலும் கூட்டுகிறது. ஒரு சில்லென்ற காற்று, நீர்ப்பரப்பில் பட்டுத் தெறிக்கக் காற்றில் பறவைகளோடு நாமும் சேர்ந்தே சிறகடித்துப் பறக்கும் உணர்வைக் கிளர்த்தும் பாடல்.
“ஹேய்….ஹேய்…ஓராயிரம்…” பாடல், மீண்டும் கோகிலா படத்தில் இடம் பெற்ற அருமையான பாடல்களில் ஒன்று. இசைக் கருவிகளின் காதல் சந்தங்கள் புல்லாங்குழல் வழியேயும், வயலின்களின் வில்லில் இருந்தும், கிடாரின் மொழியிலும் எப்படி தித்திக்கும் என்பதை ராஜா அசாதாரண கலவையாகக் கலந்திருப்பார் இந்தப் பாடலில்.
ஒற்றைக் குயில் கூவுகிறது…அதன் பேடை அதை அப்படியே வாங்கித் திரும்பக் கூவுகிறது….குகுகுக்குக் குக்கூ குக்கு குக்கூ என்று தான் தொடங்குகிறது பறவையின் ஒலிக்குறிப்பாகப் பாடல்…. ஒரு குழந்தை புதிதாகக் கற்றுக் கொண்டதைத் திரும்பத் திரும்ப உச்சரித்து உச்சரித்து ரசித்து மகிழ்ந்து கொள்வது போலவே, காதல் இளம் ஜோடிகள் தங்களுக்குள் பழகிக் கொள்ளும் சொல்லின்பங்களைத் திரும்பத் திரும்ப பரஸ்பரம் பரிமாறிக் குதூகலித்துக் களிப்பார்கள். பாடலின் சந்தத்திற்காக ராஜா, ‘ஹேய் ஹேய்‘ என்ற பதத்தை அத்தனை கற்பனையோடு வந்தடைந்திருக்கிறார். அதைவிட நெருக்கமான விளித்தல் என்ன வாய்க்கும்!
பல்லவியும் சரணங்களும் ஊடாக ஒலிக்கும் இசையாக மிகக் குறைந்த கால அளவிலேயே நிறைவு பெற்று விட்டாலும் பாடலின் இதமான தாளக்கட்டும், பாலுவின் ரசனைக்குரிய குரலும், அதில் தெறிக்கும் கற்பனை நிறைந்த பாவங்களும் உள்ளத்தில் தோய்ந்து விடுகின்றன.
ஹேய் ஹேய்..ஓராயிரம்…ஹேய் ஹேய் ஓராயிரம் …என்ற பல்லவியின் முதல் வரியிலேயே பாடல் முழுவதும் பரவும் பதமான தாளக்கட்டு குறித்த சித்திரம் தீட்டி விடுகிறார் ராஜா. மலர்களே மலர்ந்தது…உலகிலே சுகமே இது தானோ…என்கிற வரிகளின் சொற்கள் ஒவ்வொன்றிலும் எத்தனை சங்கதிகளும், நுட்பங்களும் நீட்சியும்….சொக்க வைக்கும் மயக்க ரசக் கோப்பை ஏந்தி ஒலிக்கிறது பாலுவின் குரல். பல்லவியிலிருந்து மீண்டும் ஹேய் என்ற அழைப்புக்கு நழுவும் ஒவ்வொரு முறையும் மேலும் கிற்ங்கடிக்கிறது அவரது ரகசிய ஒலிக்குறிப்பு மிக்க குரல்.
முதல் பல்லவியில் வயலின்கள் காதல் தீயை வளர்க்கின்றன….குழல் மேலும் காற்று ஊதி அந்தத் தீயை ஜொலிக்க வைக்கிறது….கிடார் அதில் கன்னங்களை மின்ன வைக்கிறது. ‘கீழ் வானிலே இளஞ்சூரியன் தேரோட்டமே காண…’ ஆஹா, சரணத்தின் முதல் வரியில் தான் எத்தனை கொண்டாட்ட உணர்வு! ‘விடிகாலையின் பூந்தென்றலில் நாம் காண்பது பேரின்பமே‘ என்பதை இழைத்தெடுக்கிறார் பாலு. ‘எங்கும் பொங்கும் வண்ணம் கண்டேன்…’ என்கிற வரியின் ஒவ்வொரு சொல்லும் எத்தனை துள்ளாட்டமாக அந்தத் தாள லயத்தில் வந்து மிதக்கின்றன….’புதுமையே இயற்கையை ரசிக்காதோ …’ என்கிற அடியில் தான் எத்தனை எத்தனை ஓட்டமும் நடையாய்க் காதலைச் சொல்கிறார்…ரசிக்காதோ என்ற ஒற்றைச் சொல்லில் மட்டுமே த்தனை ரசங்களைப் பொழிந்து விடுகிறது அவரது குரல்!
இரத்தினச் சுருக்கமான இசையின் வழியாக இரண்டாம் சரணம் சட்டென்று தொடங்கிவிடுகிறது! ‘நீ பார்த்ததும் நான் வந்ததும்…’ என்று இழைத்து, ‘தேனானதே வாழ்வில்‘ என்று கொண்டு சேர்க்கும் இடத்தில் காதலின் கொடி பறக்கிறது. ‘இளம் ஜோடியின் விழி ஜாடையில் பேராசைகள் ஒரு கோடியே‘ என்பதில் பாடலின் கிண்ணத்தில் காதல் ரசம் ததும்பி வழிகிறது. ‘அங்கம் மின்னும் தங்கம் கண்டேன்…’ என்ற வரியும், ‘இளமையே இயற்கையை ரசிக்காதோ‘ என்கிற வரியும் முதல் சரணத்தைப் போலவே உருக்கி வார்க்கின்றன காதல் ரசத்தை… மீண்டும் ‘ஹேய் ஹேய்…ஓராயிரம்‘. பாடல் நிறைவடைந்த பின்னும் மிதந்து கொண்டிருக்கிறது காதல், ரசிகர்களைச் சுற்றிச் சுழன்று! ஓராயிரம் என்ன..எத்தனை ஆயிரம் முறை கேட்டாலும் சுகமே என்று எழுதுகிறார் யூ டியூபில் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கும் ரசிகர் ஒருவர்.
இசை மனிதர்களை புதிய உரையாடல்களில் ஆழ்த்துகிறது. உள்ளூர நடக்கின்றன அந்தப் பேச்சு வார்த்தைகள். கண்களில் நீராகத் துளிர்க்கிறது ரசிகர்களின் பரவசம். சொற்களில் கரை புரண்டோடுகிறது சில நேரம். உன்னத உணர்வுகளைக் கிளர்த்தும் இசை தானும் உன்னதத்தை அடைகிறது. பாடு பொருள் பேசு பொருளாகிறது. சம நோக்கில் எல்லோரையும் நோக்கவைக்கும் இசை தான் உண்மையில் அருளாகிறது.
(இசைத்தட்டு சுழலும் ……)
கட்டுரையாளர் அலைபேசி எண் 9445259691
மின்னஞ்சல் முகவரி: sv.ven[email protected]
நூல் அறிமுகம்: தாழை இரா.உதயநேசனின் “பூவோடு பேசும் பூஞ்சிட்டு” – பாரதிசந்திரன்
“நாட்டுப்புற இலக்கிய வரலாற்றில் -பூவோடு பேசும் பூஞ்சிட்டு”
”தொன்மத்திற்கும் இலக்கியத்திற்கும் உள்ள உறவு ஒன்றிலிருந்து மற்றது வருவது என்ற நிலையில் மட்டுமல்ல. இந்த உறவு இலக்கியங்களில் கட்டுக்கோப்பு சம்பந்தப்பட்டது. மூலப் படிவங்கள், படிமங்கள் சம்பந்தப்பட்டவை மட்டுமல்ல. இலக்கிய வகைகள் சம்பந்தப்பட்டவையும் ஆகும்” என்பார் நார்த்ராப் ப்ரை (Northrop Frye)
பரந்து விரிந்த நிலையில், இலக்கியக்கூறுகளும் வடிவங்களும் மாறுபட்ட வளர்ச்சியினைக் கொண்டிருக்கிறது எனினும், அதன் உள்ளீடுகள் துன்பத்தின் கூறுகளாகவே அமைந்திருக்க வாய்ப்புண்டு. மானுட சமூகத்தின் கற்பனை ஓட்டத்தின் முடிவும், தொடக்கமும் தொல்மூலப்படிவங்களோடு நெருங்கிய தொடர்பைக் கொண்டிருக்கும் என்பதே உளவியல் வெளிப்பாடாகும்.
முதன் முதலாக எழுந்த நாட்டுப்புற இலக்கியங்களே, இன்றைய பல்வேறு இலக்கிய வடிவங்களின் ஆதி வடிவமாக இருந்திருக்க முடியும். சிந்திக்கவும், எண்ணத்தைப் பரிமாறவும், விளைந்த மகிழ்ச்சியும் ஏற்படுத்திய உளக்கூறுகள் தான் எக்காலமாயினும் வெளிப்படும். அதனடிப்படையில், நாட்டுபுற இலக்கியத்தின் சாயல், இலக்கியத்தின் அனைத்து வடிவங்களிலும் வெளிப்பட்டு நிற்கும்.
தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில், நாட்டுப்புற இலக்கியங்கள், பல்வேறு அறிஞர்களால் தொகுக்கப்பட்டு நூலாக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளன. மற்றொருபுறத்தில் பல்கலைக்கழகங்களில் ஆய்வுக்காகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுக் களஆய்வில் பெறப்பட்டு மாபெரும் பதிவுகளைப் பெற்றிருக்கின்றன. கலைஞர்கள் ஒருபுறம் மீட்டெடுத்து, மக்கள் மத்தியில் கொண்டு சென்றுள்ளனர். ஆனாலும், நாட்டுப்புற இலக்கியங்கள் மக்கள் மத்தியில் இக்காலத்திலும் நிறைந்து கிடக்கின்றன.
’நாட்டுப்புறப்பாடல்கள்’ எனும் வகையில், உலக அளவில் 1831 ஆம் முதல் சேகரிக்கப்பட்டுள்ளன. 1871 இல் சார்லஸ் இ கோவர் (Charles E. Gover) எனும் ஆங்கிலேயர் “FOLK SONGS OF SOUTH INDIA” எனும் தலைப்பில், தாம் சேகரித்த நாட்டுப்புறப் பாடல்களை வெளியிட்டார். இந்நூலில் தமிழ் நாட்டுப்புற பாடல்கள் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு உலகம் முழுவதும் இப்பாடல்கள் சென்றன. இதன் தொடர்ச்சியாகப் பல்வேறு அறிஞர்கள் பல நூறு தொகுப்புகளைத் தமிழில் கொண்டு வந்தனர். தமிழகம் முழுவதுமான சேகரிப்புக்களாக நாட்டுப்புற பாடல்கள் இருந்தன.
நா.வானமாமலை, கி.வ.ஜ. க.கிருஷ்ணசாமி, ஆறு, இராமநாதன், செ.அன்னகாமு, தமிழண்ணல், சு.சண்முகசுந்தரம், த.கனகசபை, சா.சவரிமுத்து போன்றோரின் கடும் உழைப்பால் நாட்டுப்புற இலக்கியங்கள் பெருமளவு பாதுகாக்கப்பட்டு தொகுப்புகளாக நூல் வடிவில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. நாட்டுப்புற இலக்கியங்கள் தமிழில் பெருமளவு கிடைப்பதற்கு மேற்கண்ட அறிஞர்கள் காரணமாவார்கள்.
நாட்டுப்புறவியல் ஆய்வு எனும் நூலைத் தொகுத்தவர் சு.சக்திவேல் ஆவார். இவருக்குப் பின், தொகுத்த நூல்படைப்புகளை ஆய்வு செய்து அவைகள் வெளியிடப்பட்டன. மக்களின் வாழ்வாதார நிலைகள் எவ்வாறு பாடல்களில் ஊடுருவியுள்ளன. கற்பனை நயம் மிக்கதான முன்மாதிரிகள் இவ்வாய்வில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இது போன்ற பல நூறு நாட்டுப்புற ஆய்வுகள் நடத்தப்பட்டு நூல்களாக வெளிவந்துள்ளன.
இவற்றின் பாதையில் தொடர்ந்து தமிழ் இலக்கிய வரலாறு நாட்டுப்புற இலக்கியங்களையும் கவனித்து தன்னில் இணைத்துக் கொண்டு தொடர்ந்து வந்து கொண்டிருக்கின்றது. மக்கள் தனித்தனியாகப் பாடிய பாடல்களைத் தொகுத்து நூலாக்கம் செய்யும் பழக்கத்தில், மாறுபாடாகத் தொகுப்பு முழுவதும் தாமே இயற்றிய நாட்டுப்புறப் பாடல்களைத் தொகுத்து ஒரு நூலாக்கம் செய்வதும், 21- ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்க ஆரம்பித்துள்ளது.
அமெரிக்க வாழ் தமிழரான, பன்முகத் திறமை வாய்ந்த தாழை இரா உதயநேசன் அவர்கள் எழுதிய ”பூவோடு பேசும் பூஞ்சிட்டு” எனும் அரியதொரு நாட்டுப்புறப் பாடல்களின் தொகுப்பை வெளியிட்டுள்ளார். இதில் உள்ள அனைத்துப் பாடல்களும் இவரே எழுதியது. கிராமத்தில் பிறந்து வளர்ந்த இவர், மண்மனம் மாறாது, பண்பாடு மாறாது, கலாச்சாரம் மாறாது, உணர்வுகள் மாறாது இத்தொகுப்புப் பாடல்களை எழுதியுள்ளார்.
ஒவ்வொரு பாடலும், தனித்தனியாக இசையமைத்துப் பாடி, இசைத்தமிழுக்குப் பெருமை சேர்க்கக்கூடிய தொகுப்பாக இது வந்துள்ளது.
நவீன புத்தகக் கட்டமைப்பில், பழம்பெறும் உணர்வுகளைப் பேசும் அற்புதமான பாடல்களின் தொகுப்பே இந்நூலாகும். கட்டுப்பாடுகள் அற்ற சுதந்திரமான வாழ்வை வாழும் கிராமத்தாரின் வாழ்வியல் கட்டமைப்பை அப்படியே நூலின் முகப்பு ஓவியமாக வரைந்து, அதில் நவீனத்துவ அச்சுப்பதிப்பை அச்சடித்து வெளியிட்டு இருக்கிறார் தாழை இரா. உதயநேசன்.
”பூவோடு பேசும் பூஞ்சிட்டு” நூலில் உள்ள இருபாடல்கள் ”சாமக்கோழி கூவிடுச்சு” ”மாமன் மக” எனும் இரு இசை ஆல்பமாகத் தற்பொழுது வெளிவந்துள்ளன என்பது ஒரு சிறப்பாகும். இது போன்று இந்நூலில் உள்ள அனைத்துப் பாடல்களும், தனி இசை ஆல்பமாக வெளி வந்தால் தமிழிசை இன்னும் பெருமைக்குரியதாக மாறும்.
மனதை அப்படியே நாட்டுப்புற உணர்வுகளுக்கு அழைத்துச் செல்லும் பாடல் வரிகளைக் கொண்டுள்ளது இந்த இரண்டு இசை ஆல்பங்களும். தனித்துவமிக்க ரசனையும். மேலான அன்பும், காதலும், இவ்விரு பாடல்களிலும் மிகுந்திருக்கின்றன.
”பூவோடு பேசும் பூஞ்சிட்டு” நூலில் உள்ள நாட்டுப்புறப் பாடல்கள், படிப்போரின் உள்ளத்தைக் கரைத்துத் துள்ளிக் குதித்துக் கிராமத்துச் சாயலை நமக்குள் ஊட்டித் தன்னிலை மறக்கச் செய்கின்றது என்று கூறினால் அது தவறாகாது. படிப்பவர்கள் யாரும் இந்த உணர்விலிருந்து மாற முடியாது என்பதும் தவறாகாது. இலக்கியத்தின் பாதிப்பு இல்லாதவர்கள் ரசனை உடையவர்களாக இருக்க முடியாது.
இப்பாடல்களில், காதல் பாடல்கள் அதிகமாக உள்ளன. அதில் தலைவன் கூற்றாக அமையும் பாடல்கள் மிகுதியாக உள்ளன. திருமணத்திற்கு முந்தைய காதல் எதிர்பார்ப்பும், உற்சாக மனநிலையும், அழகை மெச்சும் ரசனையும், உண்மை மனப்போக்கை வெளிப்படுத்தும் வெளிப்பாடும், ஆங்காங்கு கொட்டிக் கிடக்கின்றன. அள்ள அள்ளக் குறையாத காதல் ரசம் இழையோடுகின்றன. குறிப்பாக இந்நூலில் காணலாகும் நாட்டுப்புறப் பாடல்களைக் கீழ்கண்டவாறு வகைப்படுத்தலாம் அவையாவன:
1.காதல்
2.அம்மா
3.விவசாயி
4 கிராம அழகு
5. சமூகப் பிரச்சனை
என்பதாகும். இதில் சமூகப் பிரச்சனையில் பெண்ணுரிமை குறித்த பாடலான ’வளையல் குலுங்கக் கும்மியடி’ எனும் பாடல் மிகச் சிறப்பான பாடல் ஆகும். வெறும் வெற்று வார்த்தைகளாக அமைந்து விடாமல், எதிர்காலச் சிந்தனை, சமூகத்தீர்வுகள், காலமாற்றம், மகிழ்ச்சி இவைகளோடு கூடியவைகளாகப் பாடல்கள் அமைந்துள்ளன.
ஆத்தோர ஆலமரம், நுங்கு வண்டி, ஊர்த் திருவிழா, தென்னை மரம், காய்கறிக்காரம்மா போன்ற காட்சிகளின் வெளிப்பாடுகள் கிராம அழகைப் போற்றிப் பாடும் பாடல்களாக அமைந்துள்ளன. நவீன உலகச் சாயல் மற்றும் உவமை எண்ணப்போக்கு போன்றவை எங்கும் பயன்படுத்த ப்படவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். கிராமத்து வார்த்தைகளான வெசனப்பட்டு, மொறச்சு, சீர்செனத்தி, வெரசா என்பன போன்ற வார்த்தைகள் அதிகமாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
சங்க இலக்கிய மரபில் முழுத்தொகுப்பும் அமைந்துள்ளன. இதனைத் தனிப்பெரும் ஆய்வாக ஆய்வு செய்யலாம். சமூகப் பிரச்சனைகள் இல்லாத நாடாக நம் நாடு இருக்க வேண்டும் என்பது ஆசிரியரின் பெரும் கனவாக இருக்க வேண்டும் என்பதை உணர முடிகின்றது. அதனை,
”மேல் ஜாதி கீழ் ஜாதி
கல்யாணம் செஞ்சுப்புட்டா
ஆத்திரம் பெருகுது
ஆணவக் கொலை நடக்குது”
எனும் இவ்வரிகள் வெளிப்படுத்துகின்றன.
காதலியைப் பல்வேறு உவமைகளால் உருவகங்களால் காதலன் அழைக்கின்றான். அவை சொல்ல வரும் செய்திகளுக்கு மிகப் பொருத்தமானவைகளாக அமைந்திருக்கின்றன. அவ்வாறு எழுதும் வார்த்தைகளை மட்டும் தனியே எடுத்து அவை பொருந்துமாற்றைத் தனித்த பெரும் ஆய்வாக ஆய்வு செய்யும் அளவு பொருத்தமான தன்மைகளைப் பெற்றிருக்கின்றன. அவைகளில், தங்கரதமே, செந்தேனே, அன்னக்கொடியே, பொன்மானே, பூவிழியே, ஆவாரம்பூவே, கண்மணியே, தும்பை பூச் சித்திரமே, செங்காட்டு முந்திரியே, கோவைப்பழ உதட்டழகி, கொய்யாப்பழ நிறத்தழகி, தோகை மயிலு நடனக்காரி, செவ்வாழை சிரிப்புக்காரி, வஞ்சரம் மீனு கண்ணுக்காரி என்பன சிலவாம்.
தேர், ரத்தினம், மரிக்கொழுந்து, கொலுசு, நதி, அலை போன்ற சொல்லாடல்கள், பாடல் தொகுதி முழுவதும் மிகுதியாகக் கையாளப்பட்டுள்ளன. இவை தாழை இரா.உதயநேசன் அவர்களின் மந்திரச்சொற்களாக இனம் காணலாம். காதலர்களுக்குள் அடங்காத அன்பு இருப்பதை,
”நெஞ்சுக்குள்ள உன்னத் தானே
நெனைப்பாக வச்சேண்டி
உன் மேல தூசி பட்டா
கருவாடா காயி ரேண்டி”
சிரிப்புல சிக்கி தான்
செலந்தியா தவிக்கிறேன்டி
கட்டிவச்ச மல்லி யாட்டம்
வஞ்சிக்கொடி வாழுறேனே
உதட்டோரச் சிரிப்பால
பச்ச குத்திப் பாக்குறியே
என ஆசிரியர் பாடல்புனைந்துள்ளார். புனைவுகள் எதார்த்த புனைவுகளாக அழகூட்டி நிற்கின்றன.
“’சொல்லாமை உண்டேல் எனக்குரை மற்று நின்
வல்வரவு வாழ்வார்க்குரை” ( குறள்-1151)
எனும் திருக்குறளுக்கு ஒப்ப காதலி காதலனைப் பார்த்து,
”ஆச மச்சானே
ஏங்க வைக்காத
ஒத்தையில தவிக்க விட்டு \
வேடிக்க பார்க்காத”
என்னும் பாடல் வரிகள் காதலின் வலியை உணர வைக்கின்றன. இதே போன்ற வேதனையை அனுபவிக்கும் காதலி,
”அத்தமக பூத்திருக்கேன்
ஆத்தோரம் காத்திருக்கேன்
சேத்துக்குள்ள மீனாட்டம்
செவ்வந்தி துடிக்கிறேனே
வெளக்க அணைச்சுப்புட்டு
விடல புள்ள உறங்கினாலும்
வளச்சுப் புடிச்சுகிட்டு
வெரலால வருடுறியே”
என்று தன்னுடன் இல்லாத தலைவனின் இல்லாமையால் தான் படும் வேதனையை அப்படியே ஆசிரியர் வார்த்தைகளால் வடித்துள்ளார்.
தனித்த நிலையில் ஒவ்வொரு பாடலும், சங்க இலக்கியப் பாடல்களின் தன்மையைப் பெற்றுள்ளன என்னும் வகையில் தனித்த ஆய்வு செய்யும் அளவு சிறந்த கட்டமைப்பை இத்தொகுப்பின் பாடல்கள் ஒவ்வொன்றும் பெற்றிருக்கின்றன.
இலக்கிய வரலாற்றில் தனித்து நாட்டுப்புறப்பாடல்களைப் பாடித் தொகுத்த நூல்களில் முதலாவதாக இந்நூல் எண்ணப்படவும் பதிவு செய்யப்படவும் வேண்டும். பாடல்கள் அனைத்தும் தனித்த தமிழிசை ஆல்பமாகவும் வெளிவந்து தமிழிசைக்குப் பெரும் வளர்ச்சியையும் ஏற்படுத்த வேண்டும்.
குறிச்சொற்கள்: நாட்டுப்புற இலக்கியங்கள், காதல் பாடல்கள், இசை ஆல்பம், பூவோடு பேசும் பூஞ்சிட்டு, தாழை இரா உதயநேசன்,
நூல் பெயர்: பூவோடு பேசும் பூஞ்சிட்டு
ஆசிரியர்: தாழை இரா உதயநேசன்
வெளியீடு: கலை உதயம் பதிப்பகம்,
விலை : 150/-
பக்கங்கள் : 148
10- முதல் தெரு, ஸ்ரீ ராமாபுரம்
ஆம்பூர் -635820
பாரதிசந்திரன்
(முனைவர் செ சு நா சந்திரசேக்ரன்)
தமிழ்ப்பேராசிரியர்
திருநின்றவூர்